Nee, mijn Loesje is niet "het meisje van de drummer van de band"...
Mijn Loesje is een typsch Nederlands fenomeen: LOESJE
Loesje is de naam van een fictief meisje dat posters met kritische en/of humoristische teksten ondertekent en ophangt. De mening van Loesje wordt over het algemeen gekenmerkt door een positieve en humanistische benadering. (zegt Wikipedia).
In 1983 begonnen als een joke met nogal onduidelijke bedoelingen, heeft datzelfde Loesje sinds september 2005 haar internationale kantoor in Berlijn en zijn er Loesjegroepen in meer dan 25 landen. In het buitenland richt Loesje zich met name op het bevorderen van de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van expressie, maar ook op socialiteit, betrokkenheid en bewustheid. Wat mij bovendien zo boeit is dat spelen met de Nederlandse taal.
een proevertje....
Ik heb mezelf voor dit jaar de Loesje Scheurkalender 2014 aangeschaft, alle dagen een spitse, meestal onderkoelde gedachtekronkel. En dat het het tegengestelde is van een tenenkrommendemoppenkalander is, dat maakt Loesje zo aantrekkelijk.
Ik ga er u in de loop van dit jaar nog wel een paar doorserveren.
Zoals dit op zaterdag 18 januari
HOOPVOL heeft oom Herman De schaatsbaan in het dorp Fietsvrij gemaakt Loesje
Of deze van 22 januari
En neef Karel zette zijn bureau meteen maar op de rookplek Loesje
Begrijp mij niet verkeerd: dit wordt geen goor stukje.
hier op die hoek is het...
Tableautje in de winkel van Damart op de Meir.
Ken je Damart niet, dan heeft verder lezen geen zin. Anders praat ik u even bij:
Damart is de Zara, H&M en de MS voor plus 70 laat ons zeggen. Volledige collectie, aan alles is gedacht. Maar plus 70.
Kleren die gewild niets vertellen in kleuren die geen kleuren zijn
Rokken en blouses in onmogelijke maten,
Ponnen en peignoirs bij voorkeur in rose en licht blauw
Schoenen waar die mensen à laise nog te voet mee naar Scherpenheuvel kunnen,
En trap op is de afdeling lingerie, zeg maar het ondergoed, meest in thermo stof,
Bestand tot tegen minus 15 graden.
Een dankbare niche, die +70, Bovendien maakt Damart veel en verstandige persoongerichte reclame
Beste Filomena .
Dat ligt nu gratis voor je klaar als je dit erbij koopt. En Gratis, dat werkt in die niche als een rode lap
Petit tableau januari 14, Damart op de Meir om 15.25 u.. Ze staan met drie aan de kassa, de kleinste is het mondigst en onderhandelt.
Ongelukkiglijk heeft ze ook nog de zorg voor een paraplu én een wandelstok
die om de beurt tegen de grond kletteren.
En hoe zit dat nu met dat gratis paar lakens dat wij erbij kregen je mag kiezen, een paar lakens of drie pyrex schaaltjes maar dat is een opleg van 2,90 euro Mag ik die schaaltjes eens zien Overleg: lakens of schaaltjes. Voor mij de lakens, maar wat zijn de afmetingen, want ik slaap eenpersoons Voor mij de schaaltjes. Dat is dan samen zoveel met die 2.90 euro erbij
Hoe 2,90 euro erbij, dat was toch gratis? Heb ik toch gezegd daarnet, opleg 2,90 euro.
Niet gehoord, ik hoor niet meer zo goed. Geef dan maar die lakens
Hier coupeer ik. Dat ging zo nog ettelijke minuten door, telkens om de beurt wandelstok of paraplu tegen de grond.
Tot slot afwerking aan de kassa:
Maak ik nog even uw 'postcodenummerke' ?
Ze woonden alle drie op 2020, dat is het Kiel.
En uw mailadres Mijn wat?
Het mailadres van uw computer
ik hebbekik gene computer.
Dan moet ge uw mailadres niet opgeven. En hierover waren ze direct akkoord.
En dan bedenken dat vijftig jaar geleden, die drie Julias van het Kiel zoveel lokale Romeos uit de Bosschaertstraat en de Pierenbergstraat, de stuipen door het jonge lenden joegen. Die Romeos zijn nu allemaal dood of verdwaald in een seniele mistbank. En die Julias die trekken samen naar Damart, voor een gratis paar lakens. .
Op de terugvlucht (14.48 u. Antwerpen Opera Capenberg) zat de 15 goed vol. Toch nog twee zitjes gevonden, wij bleven zitten tot de terminus.
Stappen daar twee frisse meiden op, duidelijk van allochtone origine. Ze waren ook op koop geweest, en maar kwetteren. Echt leuke dingetjes. Goed in hun vel. En plots, we zijn ter hoogte Berchem kerk, zie ik die ene haar bonte sjaal afdoen en, geholpen door de andere, met enkele gracieuze wikkels transformeren in een complete hoofddoek. Van haar nog altijd pittig gezichtje bleef enkel neus, mond en kinnetje zichtbaar. Een halte later, aan de Koninklijke Laan stappen ze giechelend uit.Ze waren thuis.
DUS
Dus die pittige meid kan zich thuis, bij haar vader of haar man of haar broers maakt niet uit, niet straffeloos vertonen met haar weelderige zwarte haardos BLOOT.Dus snel die hoofddoek om, hij moest eens aan de halte staan.
EN DAT, beminde broeders, is het hoofddoekendebat op een tramplatform. Die moderne jonge vrouwen van tram 15 die nog altijd niet klaar is met die graad van zelfbeschikking over haar eigen blote haar.
Een troost, één zekerheid: lang zal dat toch niet meer duren. De vrijheid werkt verslavend, één keertje geproefd en ja kan nog moeilijk zonder. Gezonde drug. En laat die Mohammeds maar sudderen in hun vet.
Wat is nu weer Semantiek? Semantiek is het verhaal van de betekenis van elk soort teken, maar vooral van de taal, van een woord. De Dikke Van Dale is als je wilt een semantisch handboek, welke betekenis(sen) er bij een bepaald woord horen.
Een heikele klus in eerste instantie omdat taal een medium is om de werkelijkheid in woorden te vangen. Nu evolueert die werkelijkheid zodanig snel en grondig dat geen semanticus dat kan bijhouden. Permanent krijgt een woord een bijkomende betekenis, en elk jaar komen er tal van nieuwe woorden bij voor nieuwe werkelijkheden. Dit jaar was het woord van het jaar SELFI.
Taal, je geraakt er nooit over uitgepraat, uitgedacht. Er is zoveel dat erbij komt kijken nadat de semanticus zijn zoveel betekenissen van een woord had vastgelegd.
Ten eerste is er naast de geschreven taal ook de gesproken taal. En daar spelen dan weer een hoop nieuwe elementen mee. De klemtoon, de intonatie, de context toonhoogte, articulatie enz.
Ten tweede is er (alweer) het dialect dat een massa woorden gebruikt die nooit de weg naar Van Dale vinden maar die, binnen een beperkte taalgemeenschap, wel op een heel bepaalde werkelijkheid slaan waarvoor VD dan geen woord voorhanden heeft.
Ten derde is er de emotie in de taal. Taal is nooit een puur rationele aangelegenheid (zoals semantici dat graag zouden zien), taal staat bol van de emoties. Connotaties heet dat dan, dingen die je er moet bijdenken. Of vergeten.
En tenslotte is er weer die werkelijkheid die het allemaal zo chaotisch maakt dat de taal dit nooit bijbeent.
Neem nu alleen maar de familiebanden. Sinds het eind van het monopolie van het huwelijk zijn er zoveel alternatieve (samen)levensvormen bijgekomen, en combinaties van combinaties van samenlevingsvormen, dat geen kat er nog aan uit kan (laat staan een notaris). De broer van de ex- van de zus van mijn ex, en die haar kinderen . begin er maar aan. Maar je moet het zover niet zoeken. Elk soort nieuw samengesteld gezin zit in bekort van termen om de nieuw ontstane relaties een naam te geven.
En toch dat eeuwige En toch, telekns als ik bijna een inzicht heb verworven
En toch is het eigenlijk heel simpel:
Noem het zoals je wil, als je mekaar maar verstaat, als je maar zeker bent dat je over hetzelfde bezig bent. Dus, waarom zou een nieuwe levenspartner de kinderen van zijn vriendin niet zijn kinderen mogen noemen en zij hem "papa" noemen, als de emotionele voorwaarden daarvoor vervuld zijn? En dus ook binnen een homopaar kan het gerust over mijn man en mijn vrouw gaan, Mijn man, dat wil zeggen: tussen alle mannen van de wereld noem ik hem mijn man. En zo is maar ene. En laat ons dus ook stoppen met die komedie op doodsbrieven: zijn levensgezellin haar levenspartner enz Noem het zoals het emotioneel beleefd werd en dat is dan negen keer op tien : zijn vrouw, haar man.
Ik zei dus dat ik met mijn vrouw een half dagje op citytrip was naar Antwerpen. Wij hadden geboekt op de Lijn 15(vanuit Capenberg Boechout).
iets minder cultureel mag ook
De obligate afstapjes op dergelijke reis: een kapbeurt bij Deloore, Schoenen Torfs op de Meir, La Place in de oude stadsfeestzaal (wat een roes aan herinneringen hier), even binnenwippen bij Gery Weber in de huidevettersstraat "enkel om te zien of er nog iets is in de solden..." Er was niets maar heel veel New Collection. Jawel, maar zonder - 70%.
Is daar een verkoopster, ik noem haar Sonja, we kennen ze daar al wel enige tijd,
Sonja is wereldrecordhouder in het verkopen van een tweede en derde stuk als je er maar voor ééntje binnenkomt. Maar danzonder die indruk te geven. Eens laten zien hoe mooi die pantalon daaronder staat je hebt vast nog wel een zwarte pantalon... We zijn met drie stuks buiten gegaan, er was niets in de solden.
Maar dan moet je die Sonja bezig zien en horen.
Het was zeker drie maand geleden dat wij nog in die winkel waren. Wist die Sonja nog GENAU wat mijn vrouw drie maand geleden gekocht had en waarop ze getwijfeld had. En dat ze toen die bloes met frullekes erbij hadden genomen.
En dan de uitsmijter: ik heb de indruk dat je een beetje vermagerd bent .
Wel ik dacht nog: universiteitsrectoren, ministers hebben de mond vol van excellence, top bedrijven, ranking universiteiten. ze zijn zo gul met superlatieven zoals expertise, top deskundigheid, topbedrijven, uitmuntendheid, masters in ik weet niet wat
Welnu onze Sonja hoort zonder enige twijfel thuis in die super categorie.
Een master, of beter een mistress in haar discipline. Doe het haar maar na. Ik verkies onze Sonja ver boven een middelmatige hoogleraar in.... jawel de kwantumfysica.
Vanochtend, dinsdag om 9 uur heeft mijn kleindochter, waar ik echt dol op ben, haar eerste examen in het Hoger Onderwijs. Criminologie, een zwaar vak, zegt ze zelf. Ik heb haar wat geholpen en vooral aangespoord. En nu, vandaag moet zij het waar maken.
Aller banaalste ervaring zul je zeggen. Is ook zo. Maar ik ben er al wel de hele ochtend mee bezig.
En dan denk ik terug aan mijn grootvader, grote va, in 1951 toen ik ook mijn eerste groot examen moest doen. De man was toen iets jonger dan ik nu, maar in werkelijkheid veel ouder. hij had mij niet zo geholpen maar zat er die dag in 1951 ook erg mee in.
Maar grote va had één voordeel, hij wist weg met zijn zenuwen Hij stak een kaarsje aan en las nog maar eens een kranske (een Paternoster lezen = bidden) Baat het niet, het schaadt niet heeft hij wellicht gedacht.
Maar nu achteraf, het heeft gebaat. Misschien steek ik seffens toch nog een kaarsje aan.
8.30 u. eerste patiënt, gewoon voor een controle. Routine. Toch enkele minuten in de wachtzaal mijn tijd opgevuld met de voorhanden liggende lectuur. Ik neem zomaar het eerste wat er binnen bereik ligt:
Het Laatste Nieuws van gisteren maandag 6 januari.
dat soort werk...
Een geheel verfomfaaid, echt stuk gelezen hoop papier. Daar is heel duidelijk gisteren op deze plaats menig menig uur bij gesleten en genoten
Ik had net de tijd om het leesvoer helemaal tot mij te nemen. Niet zo moeilijk want drie kwart van de krant zijn vette niets verhullende titels.
Mensen, mensen, mensen . Ik bespaar je de details, maar wat ik in die vijf minuten allemaal aan de weet kwam
Haiyan achter de kazerne
Van Preudhomme die een slechte kerst had omdat hij die nederlaag tegen Beveren Waas niet uit zijn hoofd kreeg Van die boswachter in Moerbeke Waas die zijn 25 jaar jongere minnares en hun liefdeskind uit pure liefde dan maar kapot maakte en dan de weergaloze triomf vanonze volleybal meisjes en jongens in een lettertype waarmee normaal het uitbreken van de derde wereldoorlog wordt aangekondigd en dan de ramp van Mechelen met een volle pagina schokkende beelden van de ravage aan het tribune van de Malinois. Er stond niet vermeld of het B-Fast team al ter plaatse was. en dan een dieper gravend artikel over de tweede seizoen op 2BE van Crimi Clowns die nog explicieter belooft te worden dan de eerste uitgave Je weet op uw digibox 2BE toch liggen, hoop ik.
En dan denk ik en aan die zo geïnformeerde Vlamingen wordt op 25 mei gelijkelijk gevraagd om in het stemhokje de beste mensen aan te duiden om dit land vier tot zes jaar te besturen . Het zal ons benieuwen. En nu maar duimen dat een van die volleybal heldinnen (onze bobslee meisjes mag ook) in de Kamer komt. En misschien kan de heer Ruytinx, genaamd de beul van OHL, wel naar Europa? Al was het maar om de Walen een neus te zetten.
En zeg nu maar dat ik in een regelrechte fascistische bui verkeer. t gaat wel over. Dank u.
Misschien een kleine bedenkingbij het vorige stukje (Wachtkamereruditie):
Het was, geloof ik, in de laatste Elvis met Mieke Van Hecke dat ik het hoorde:
On est toujours limbécile de quelquun
In gewoon Vlaams: Je bent altijd de stommerik naast iemand anders. Pas dus toch op met jezelf slimmer te noemen dan een ander.
Het is niet omdat jij toevallig wel iets weet over Shakespeare, kwantumfysica en spiegelneuronen (ik noem zomaar wat)dat jij slimmer zou zijn dan die kraanman (allicht lezer van HLN) die op de ruwbouw naast mijn deur, tonnen ruw bouwmateriaal hoog door de lucht, feilloos over de daken van de huizen op de juiste bouwplaats deponeert.
Dat is toch de snode strategie van de intellectuele eliteom iedereen te doen aannemen dat wat zij toevallig weten, kennen, appreciëren het enige echt waardevolle uitmaakt.
Ik ruil mijn knullig benul van de kwantumfysica direct voor enige handigheid met een schroevendraaier.
Eerder al verwees ik naar het dubbeldik eindejaarsnummer van de Groene Amsterdammer (een volle kerstvakantie spannende lectuur) Thema voor dit nummer: de leugen, de fraude, het gesjoemel,het ritselen, het gefoefel, oneerlijkheid, onwaarheid, bedrog, corruptie en hoe wij ons onbewust in die cultuur hebben geïnstalleerd. Aanleiding was natuurlijk het fenomeen van de overal opduikende klokkenluiders die als hedendaagse Robin Hoods deze onwereld te lijf gaan.
Het thema komt vanuit vele invalshoeken in beeld. Valt er zonder leugen, met de waarheid en niets dan de waarheid wel te leven? En quid als wantrouwen en scepsis een basisinstelling worden? Moeten alle non dits boven tafel? Nee toch?
In dit verband wordt ook Gerard de Korte (58) bisschop van Groningen aangesproken op het typisch katholieke sacrament van de BIECHT. En of dat sacrament waar de rekkelijke omgang met waarheid en de leugen een instituut is, niet neerkomt op een banalisering van het kwaad? Even langs de biechtstoel, penitentietje, kruisje en alles is weer als voorheen. Een witwas fabriek. Zo kan ik ook eerlijk zijn.
Ik neem jullie even mee langs het warme denken van bisschop de Korte.
Inderdaad, het katholieke denken wordt vaak geassocieerd met: je moet van alles en je mag niks. Wat daaraan het erge is, is het ontstane onvermogen de katholieke ethiek positief voor het voetlicht te krijgen. En zo raakt het kerkelijk spreken van geen kantenmeer het hart van de mensen. En daar gaat het nou juist om.
Paus Franciscus (zijn Buona sera sorelle fratelli bezorgde hem voor Time de titel Man van het Jaar) zet direct de toon: een kerk die barmhartigheid voorop zet, mede als basis voor tolerantie. Voor mij zegt de Korte is de verzoeningstraditie een van de mooiste aspecten van het christelijk geloof. Mild zijn voor elkaar. De misbruikers van kinderen in onze kerk hebben vreselijke dingen begaan, maar ze zijn ook gedemoniseerd, ontmenselijkt.
Een wezenlijk christelijke notieis dat je altijd probeert solidariteit op te brengen met degenen die falen, niet om het goed te praten, maar om te voorkomen dat je ze ontmenselijkt.
Wie zonder zonde is . het zou ook voor mij (opus1932) een goede reden kunnen zijn om mij als christen te bekennen. God (hun God) houdt de weg naar Hem altijd open, zo illustreren zij de onvoorwaardelijke liefde.
Bisschop de Korte vervolgt: Wat betekent nu juist zonde. Direct denken mensen aan een seksuele aberratie. Zonde, zowel in het Hebreeuws als in het Grieks, betekent letterlijk dat je je doel mist. Een pijl die langs zijn doel scheert. Een misser. En wat is dat doel in christelijke termen? Dat is gewoon het dubbelgebod van de liefde, voor God en voor de medemens. Zo simpel is dat.
Met de zonde beschadigde ik het sociale weefsel zoals onze kerk dat voor ogen heeft. En dus zul je daar voor boeten.
En hier komt de Korte met een prachtig verhaal:
Wist jij dat het word BOETE in het Nederlands een term uit de visserij is:na elke visvangst zal de visser niet nalaten het net te boeten. Het net te herstellen en weer goed voor gebruik te maken. Het woord vinden we ook terug in een ander vak: de ketellapper moest de ketel boeten, weer heel maken. Weer ketel maken.
Herinner die andere rijkdom van het katholicisme, het veelvuldig omgaan met symbolen en rituelen. Dus bekijk dat sacrament van de biecht als een gewijde symbolische handeling. En bekijk de boete die bij de biecht hoort niet als drie straf-weesgegroetjes, maar als een claim om het geschonden maatschappelijke weefsel naar best vermogen te herstellen.
Bisschop de Korte besluit zijn pleidooi pro het katholieke denken: Natuurlijk hebben andere religies andere verdiensten, maar in de riten en symbolen van de katholieke mis vieren katholieken hun geloof. Zij zijn minder voor het theologisch uitdiepen van de grote waarheden in intellectuele debatten. Dat is typisch protestants. Katholieken zullen dat niet gauw doen. Die zijn meer van het vieren, mede vanuit de gedachte de God te groot is om rationeel te vatten
Valt me zo te binnen waarom, minstens in het verleden, Vlaanderen een stuk katholieker was dan Nederland. Meer onze aard. Biecht inbegrepen.
De vier stukjes van deze week zitten in een samenhang. Het thema is Belonging Dus suggereer ik deze post in de goede volgorde te lezen van Belonging 1 tot 4.Dank
Deze week toch weer zon mailtje met inhoud ontvangen (je moet ze wel uit die massa flauwe kul uithalen)waar je evenblijft bij hangen.
Deze keer was het een aanbod om mijn Franse vocabulaire met een nieuw woord aan te vullen:
L'INAPTOCRATIE !
kom, even diep ademhalen .
un système de gouvernement où les moins capables de gouverner sont élus par les moins capables de produire, et où les autres membres de la société les moins aptes à subvenir à eux-mêmes ou à réussir, sont récompensés par des biens et des services qui ont été payés par la confiscation de la richesse et du travail d'un nombre de producteurs en diminution continuelle.
Rechtser kan dus haast niet.
Volgt nadien nog een tirade tegen het socialisme en in één adem de democratie, die toch maarruimte geeft aan die ongeschikten , om de zuur verdiende rijkdom van de hard werkende klasse te plunderen ten voordele van de profiteurs.
Wat verzinnen ze toch allemaal ?
Ik heb direct mijn brein in turbo stand gezet en ook een nieuw woord bedacht dit keer dan voor het kapitalisme, het systeem van die hard werkende klasse:
De MERCYLOZOCRATIE
Dat is dan het systeem waarin alle macht belandt bij de no mercymensen Of in beter verstaanbaar Vlaams: de mededogenolozocratie
Om nog eens het idee aan te reiken dat het woordMEDEDOGEN wellicht het mooiste woord uit de Nederlandse taal is.
Heb jij ook zo genoten van de laatste Elvis-gaat-nooit-verloren met Mieke Van Hecke uit de Guimardstraat als centrale gast ?
In ieder geval terughalen en kijken op Net Gemist zolang het nog kan.
Op een ogenblik gaat het dan toch over onderwijs en vraagt Mieke Van Hecke een fragment uit de Franse film Entre les Murs van Laurent Cantet, Gouden Palm in Cannes 2008. We volgen de film lang het wedervaren van een jonge leraar Frans in een moeilijke (onmogelijke) multiculturele Parijse periferie school. En we zien hoe die leraar zijn pubers , zelfs in hun meest irritante reacties, serieus neemt en blijft volgen.Niet afhaken, niet afknappen.
Niemand afschrijven, niemand laten vallen, mensen meenemen, niet opgeven in het zoeken naar een ik-neem-jou-erbij teken. Hoeveel makkelijker en evidenter is het niet om door te gaan met the willing? En stik jij dan maar in jouw onnozelheid. Dat is christen zijn . en dat zou principieel het basisgegeven moeten zijn van een Guimardstraat school.Zei Mieke.
In dezelfde geest, kwam in het laatste dubbeldikke eindejaarsnummer van De Groene Amsterdammer Craig Calhoun aan het woord. Calhoun is socioloog en pas benoemd tot directeur van de fameuze London School of Economics. Een socioloog aan het hoofd van de verwetenschappelijkte graaicultuur.
En zijn sleutelwoord is BELONGING.
Belonging is het teken tot tegenaanval tegen dat hooghartige kosmopolitisme van overal thuis, nergens thuis. Het klassenbewustzijn van de frequent flyer
(citaat) Het is de cultuur van hen die studeren aan Harvard en LSE, die The economist en de New Yorker lezen, die Mozarts muziek herkennen als universeel en die de kwaliteiten kunnen vergelijken van Australische, Franse en Chileense wijnen.
Herwaardering van collectieve verbanden. Eender dewelke. Zeg maar het verbeterde nationalisme, voorbij de xenofobie en het reactionaire.
Of veel simpeler uitgedrukt: Je kunt niet zonder de anderen Zjef Van Uytsel zong het toch zo mooiin 1970.
(vorige zondag nog eens heruitgezonden op RTBF(!!! jawel)
Maastricht. Een zomeravond op Het Vrijthof
Tien duizend of meer (ik kon ze niet tellen) begeesterde mensen Hun Rieu deed het weer
Mensen beginnen spontaan te dansen tussen de rijen, andere pakken mekaar stevig vast en zoenen hartstochtelijk nog anderen laten hun tranen vrije loop .
En dat bij een spektakel dat je, met de beste wil , onmogelijk het etiket MEGA KITSCH kunt ontzeggen.
Het geheim?
Niks geheim.
Rieu laat aan het eind helemaal in zijn kaarten kijken als zijn kladderlaklatsch orkest, met al die pastel meisjes in organza, heel traag maar heel nadrukkelijk het Limburgs volkslied aanzetten
Waaaaar in t bronsgroen eikenhout, t naaaachtegaaltje zingt
Terwijl in de achtergrond een reusachtig grote Limburgse vlag uitrolt .
Ik heb zelf even op mkjn tong gebeten om mijn emotie weg te moffelen.
De Rode Duivelsgekte waarover ik me in het afgelopen jaar een paar keer heb dik gemaakt
Die eenvoudige zielen die in ontbloot bovenlijf en met hun onnozele smoel tricolore geverfd , stomdronken dachten iemand te zijn. En de media die hen daarbij nog rijkelijk ondersteunden, maakten het allemaal maar erger.
Tot ik vandaag verlicht door de Heilige Geest inzie dat die knullen gewoon, op hun manier, op zoek waren naar een
BELONGING
Ik ga morgen mijn rimpels nog niet bepleisteren met rood-geel-zwart plamuur, maar u gaat van mij geen kwaad woord meer lezen over die supporters. En je zult zelfs niets merken van mijn plezier als de Rode Duivels in Rio er in de voorronde uitliggen.
Ik leg vanaf nu mijn virtuelebermbommen in alle buurten waar GEERT HOSTE zich mogelijks ophoudt. Man, die eindejaarsshow, ik zag nog maar een reclamespot met de beste stukjesuit die show. Dat belooft Onderbroeken lol geruild voor rochelhumor. En Geert Hoste, tot daar, die moet ook zijn kindjes eten geven, maar dat gierend publiek in de zaal .
Of vergis ik mij opnieuw? en is dit alweer een potjeBELONGING ?
Zo tussen kerst en oudjaar past het dat ik mijn trouwe volgers een welgemeende kerst/nieuwjaarwens overmaak.
Niet moeilijk om uit de veelheid van goedbedoelde wensen die ons toekomen, er eentje uit te pikken. Maar zo makkelijk maken wij het ons niet.
Elk van die wensen suggereert ons een beeld van een ideale (geïdealiseerde) wereld, voorzien voor 2014. Geluk, gezondheid, succes, de lotto, vriendschap, vrede met iedereen en vooral met onszelf.... Een wereld waar evenwicht de norm is.
Ik probeer het te vatten in twee beelden
Neem nu dit eerste beeld. Twee oudere fietsers op Netedijk in de buurt van Kessel Dat is de wat lang uitgevallen titel van dit fotografische meesterwerk. Het is het werk van een (nog) onbekende meester, genomen met een cameraatje van de Aldi, gemaakt tijdens een fietstochtje van de meester langs die bewuste Netedijk tussen Lier en Den Boekt (droom van een fietscafé). Gewoon van de fiets gestapt, klik, en het was gebeurd. En toen fietste de meester verder.
Lieve bezoeker van deze blog, deelt u mijn diepste gevoelens bij deze foto?
Deze foto, dit beeld straalt voor mij het volmaakte geluk uit. Zo is de wereld op haar best en zo moet ze blijven. Ik voel algehele vervulling, (vervullink zou Di Rupo zeggen), evenwicht, homeostase, een begin van elevatie. Mens en natuur verzoend.
Het beeld zweemt in mijn ogen zelfs naar een immanent godsbewijs. Er moest een schepper zijn om dit beeld te bedenken. Die meandererende Nete, dat fietspad, het gulle gewas langs de oever, de wolken, en in de verte die twee aankomende oudere fietsers. Niks achterdocht, dat zijn goede mensen, laat ze maar komen aanfietsen, geen homini lupus types.
Ik denk overigens dat de Schepper ongeveer dit beeld voor ogen had aan het eind van die zesde dag toen hij net de mens geschapen had. EnGod keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was"en vond dat hij nu wel recht had op een dagje rust.
En toen, de zevende dag, ging God zelf fietsen. En HIj stapte af in De Beemden, zette Zijn Fiets aan de kant en bestelde een dubbele trappist (van het schap). Zie hieronder.
Nee, het komt heus wel goed met deze planeet in 2014.
Het kan dus gebeuren dat een heel intellectueel blad ook eens pijnlijk de mist in gaat. Ja ik heb het over De Groene Amsterdammer. Bekijk maar eens onderstaande twee paginas, gescand uit De Groene van vorige en van deze week.
en
Wat is het verhaal?
Ieder nummer van dit blad bestaat steeds uit twee delen, de eerste 40 bladzijden bevatten diverse onderwerpen van algemene aard: politiek maatschappelijk, economisch, wetenschappelijk enz. Het tweede deel is dan geheel gewijd aan kunst en cultuur met een bijzondere nadruk op de letteren.
Zo verschijnt in dat tweede deel al jarenlang een vaste rubriek van de hand van Rudi Fuchs. Fuchs is Eindhovenaar en was jaren lang directeur van het Van Abbemuseum dat onder zijn leiding een broedplaats werd voor avant garde beeldende kunst. Van daaruit bouwde hij een internationale reputatie op. In de Groene heeft hij iedere week zijn vaste rubriek onder de titel KIJKEN.In die rubriek zet hij twee, meestal niet zo toegankelijke kunstwerken naast elkaar en bewijst dat toegankelijkheid alles te maken heeft met (willen) (goed) kijken. Soms ben ik mee, soms ook niet.
Vorige week vergeleek hij een compositie van Mondriaan (dat zijn die lijnen) naast een Zelfportret in twee dimensies van Kazimir Malevich (dat zijn die geometrische vlakken). (zie afbeelding links) Vrij begrijpelijke commentaar ik was even mee. Dacht ik.
Tot deze week, helemaal achteraan tussen de lezersbrieven, deze Rectificatie. (en zie nu afbeelding rechts)
In de laatste aflevering van de rubriek Kijken van Rudi Fuchs is tijdens het productieproces per abuis het schilderij van Malevich op zijn kop geplaatst. Hieronder het schilderij op de juiste manier afgedrukt."
Moet kunnen, denk ik dan met inbreng van al mijn goodwill naar dit blad.
misschien had het ook zo gekund...
Misschien had het ook zo gekund, tekst op zijnkop maar uw schilderij hangt tenminste juist. Bij die Mondriaan is het overigens de vraag of er een boven- en een onderkant aan is?
Of ben ik de oen die denkt dat er nog een bovenkant en een onderkant aan een schilderij zit?
De exclusieve lusttuin voor intellectueel progressief Vlaanderen.
Vorige maandag.
17 uurPompidou.
Chantal Pattyn ontvangt Jan Lauwers en Pieter t Jonck (!) om terug te blikken op de podiumkunsten in 2013. (daar horen uiteraard de 272 afleveringen van Thuis en de 309 afleveringen van Familie niet bij, evenmin de 289 heruitzendingen van de Kampioenen, die kijkers zijn Vlamingen maar geen mensen).
The Deer House
Die Jan Lauwers van Needcompany moet, naar ik verneem, nen HEEELE grote zijn (sorry, ik had er nooit van gehoord, maar ik kan ook alle acteurs van Thuis niet uit het vuistje opnoemen, ik ben duidelijk geen kenner) , die Jan Lauwers dus krijgt het eerste woord.
En de openingszin van die terugblik op enz . van Jan Lauwers luidt:
Ik stem niet voor de NVA. (einde citaat)
Onze prijsvraag:
WATKOMT DAT DAARBIJ DOEN? (hoofdprijs tien jaar gratis naar alle performances van Needcompany)
nog ter attentie van KLARA
Over progressief en avant garde gesproken : de muziekprogrammatie van die maandag 16 december nagekeken: van de gedraaide muziek die dag kwam er
2%uit de 17de eeuw
42% uit de 18de eeuw
54% uit de 19de eeuw
En opnieuw 2 % uit de 20ste eeuw (jingles inbegrepen)
De 21ste eeuw is duidelijk nog niet begonnen bij KLARA Muziek.
Moraal: trouw nooit met een hedendaags componist.
(En, a propos, ik stem ook niet voor NVA,maar dat komt hier evenmin iets doen)
Vorig jaar, naar aaleiding van mijn 80ste verjaardag, publiceerde ik bij ACCO een boekje met als titel TIENS. De ondertitel luidde: Een poging tot bijsluiter bij het leven. Ik heb dit boekje toen verdeeld onder de mensen die mij het meest nabij zijn.
TIENS..... 25-11-2012
Vandaag wil ik, in samenwerking met mijn dochter Barbara, dit boekje graag ter beschikking stellen van mijn getrouwe BLOG bezoekers en Facebook volgers en dit tegen de prijs van 10 Euro, bedrag dat ik integraal overmaak aan Bond zonder Naam
(mag ik u aanraden toch even te gaan kijken opwww.bzn.be, en u zult snel begrijpen waarom Barbara en ikzelf zo hartstochtelijk achter deze organisatie staan).
TIENS... is (net als deze Blog -toevallig van dezelfde auteur-) een luchtig, pretentieloos ding.
Komt neer op honderd nuttige tips voor de realisatie van "het goede leven" verzameld door een auteur die volle tachtig jaar met dat leven experimenteerde. En waarschijnlijk dat je bij lectuur nu en dan wel eens uitkomt op een Tiens...ervaring.
Hoe kan je Tiens bestellen? Liefst per mail, hetzij aan mezelf torfs.herman@telenet.be, of aan ons Barbara barbara@torfs.be niet vergeten het adres voor verzending te vermelden.
De betaling van de 10 kan op rek. nr. BE88 7330 0450 1941 ten name Barbara Torfs
Tiens.... dat wordt vast een warme kerst voor jou, voor ons en voor de klanten van bzn.
Ik heb een aparte band met de CAMPUSKRANT van de K.U.Leuven. Niet enkel omdat ik ergens in de jaren 90, samen met enkele begeesterde jonge mensen, dit huisblad van de KU Leuven mocht opstarten. Maar gewoon omdat het vandaag een knap gemaakt en boeiend blad is. De huidige makers doen er geweldig hun best aan, en het resultaat liegt er niet om.
In een omgeving met zoveel interessante mensen die elk een boeiend verhaal hebben, zou het eigenlijk niet anders mogen .
Daarom citeer ik op deze plaats zo nu en dan uit dat blad.
In de reeks Het emeritusverhaal van ." komt in ieder nummer een jong gepensioneerde hoogleraar of onderzoeker aan het woord die een stuk van zijn evangelie schrijft.
Ignaas Verpoest Ingenieur - Evangelist
Deze week is Ignaas VERPOEST aan de beurt.
Een onweerstaanbaar boeiend man, spijts dat het een ingenieur is... (grapje), een man die evolueerde in de wereld van de composieten (nieuwe materialen), een allerminst wereldvreemde kameronderzoeker. Hij bestreek hiermee het gehele maatschappelijke veld.
Aan het eind van zijn verhaal geeft hij zijn levensgeheim prijs. Zijn REGEL van DRIE: 1. Durf vertrouwen op uw intuïtie 2. Besteed aandacht aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van de ingenieur 3. Ozze mor leute hétof blijf in elke betekenis van het woord zin in je werk vinden.
Zoiets lees je toch niet in de Story
(ozze mor leute hét -moet ik het vertalen?- staat voor: als je maar leute hebt)
een proevertje....
Lauwers, vlakbij Capenberg
Terminus Capenberg
hier op die hoek is het...
iets minder cultureel mag ook
dat soort werk...
Haiyan achter de kazerne
Wist jij dat het word BOETE in het Nederlands een term uit de visserij is:
voorlopig laatste aflevering Elvis....
.jpg)
en 
misschien had het ook zo gekund...
The Deer House
TIENS..... 25-11-2012
Ignaas Verpoest Ingenieur - Evangelist
