Stilaan heb ik genoeg krekelmanieren gezien en besluit ik het niveau van mijn namiddag wat te verhogen. Ik vlam verder door berg en dal. Uiteindelijk zie ik een wegwijzer 'Redu'. Geen enkele andere wagen in de buurt op deze nationale feestdag, een Belgische driekleur hangt als een ordinaire vod uit een venster. Omdat het vod niet op de grond zou terechtkomen hebben ze er een paar bloempotten op gepoot. En de kleuren hangen niet juist, de vlag is een kwart gedraaid en eventjes denk ik dat hier een Duits woont...
Ik rijd het dorpje binnen en zie nauwelijks tien wagens staan. Dat belooft. Dat wordt hier weer een heel mager beestje... Ik zie de bui al hangen als ik een eerste winkeltje binnenstap, ik ben er helemaal alleen. Ook in een andere winkel ben ik de enigste gast. En aangezien dat ik thuis niet echt met een groot tekort aan boeken kamp, ben ik uiterst kieskeurig. Toch wil ik niet buitengaan zonder één enkel boek en ik zoek tot ik iets vind. Daarna nog een tweetal winkeltjes bezocht : eentje is niet te spreken over de verkoop het laatste jaar. Elk jaar gaat de verkoop achteruit maar dit jaar is het werkelijk héél moeilijk aan het worden. Niet dat het veel zal uithalen maar ik koop toch een heel interessant werk die ik nog dit weekend zal kunnen verkopen, het tijdschrift Illustration over WO I. Het mottige gevoel dat ik meestal overhoud aan Redu is nu veel minder dan anders want ik vermijd de mottigste winkels vandaag.
Armoede troef dus voor boekhandelaars die volledig moeten leven van hun boekenwinkel. Niet te vergelijken dus met de meeste andere winkels, waar gepensioneerden een centje proberen bij te verdienen, maar kunnen terugvallen op hun pensioen... Ook in Damme is dit zo, bijna alle handelaars en 'handelaars' zijn gepensioneerden die van een mooi pensioen genieten en die nog 'wat' bijverdienen. De handelaars hebben zodanig veel concurrentie van bijverdieners dat het heel moeilijk is om goed hun brood te kunnen verdienen. Dat geldt ook in andere branches zoals de antiekwereld : iedereen verkoopt tegenwoordig antiek, ik hoorde gisteren nog hoeveel omzet een aantal particulieren haalden op de rommelmarkt op het Zand : om te duizelen gewoon... Aan de andere kant mag voor mij iedereen wat bijverdienen natuurlijk.
Maar niet enkel boekhandelaars hebben het moeilijk in Redu : bij het verlaten van het dorpje zie ik aan de fontein enkele jongere mensen staan die grote kuipen water vullen en die in hun wagen hijsen. Weer wat geld uitgespaard... des Walens duivelszak is nooit gevuld!
Antiek (- en rommelmarkt) in Ciney, in de adem-benemende Ardennen.
Vanmorgen héél vroeg heb ik mijn wagen ... volgeladen ... met .... oude ... antiek dus. Ik wilde het eigenlijk gisterenavond al doen maar door de feestelijkheden in de stad was het moeilijk om bij mijn winkel te geraken. Om 5u00 en het volgende uurtje propte ik dus de wagen vol. Rond 6u00 op naar de Ardennen. Ik zou aanvankelijk via Gent en Brussel rijden maar koos uiteindelijk voor de langere maar rustigere weg via Kortrijk, Mons en Namen. Ruim twee uurtjes later arriveerde ik in Ciney. Omdat ik de vorige edities nogal last had van halsstarrige en arrogante Waalse en Nederlandse kettingrokers die voortdurend de elektrische poort naast mijn stand wilden openen om te gaan paffen, vroeg ik een andere standplaats. Op mijn plaats staat nu dus een ander die me zegt dat hij daar geen problemen mee heeft en die eigenlijk vooral tevreden is dat hij mijn plaatsje helemaal tegen de parking kon inpikken. Afwachten maar tot zondagavond, dan piept hij wel anders... Voor mijn part doen de Walen en Hollanders weer ambetant de volgende dagen, het is nu aan de Piet Wijsneus aan de poort om de kastanjes uit het vuur te halen.
Terwijl ik op mijn dooie gemakjes alles uitpak, doe ik af en toe een rondje door de zaal om te zien of er niets interessants ligt voor mij. Neen dus, da's nieuw, maar ik ben dan ook uiterst op mijn hoede. Dingen waarvan ik niet honderd procent zeker ben dat ze ik ze kan verkopen moet ik niet en als de lieve collega's te veel vragen mogen ze het houden. Eerst verkopen en als er geld over is zien we wel... In de zaal loopt 'Babyface' zenuwachtig rond, hij heeft hier geen stand en mag hier dus niet komen. Ondanks zijn nogal dik hoofd, vandaar de naam 'babyface', komt deze arrogante Westvlaming overal binnen zonder toelating. Een tweede ambetanterik, een Waal..., zie ik ook dikwijls voortijds binnensluipen, zo oa in de antiekbeurs in Luxemburg begin dit jaar. Vandaag zag ik hem nog niet en dat vind ik raar. Vermoedelijk is hij samen met alle andere Walen ferm feest aan het vieren op onze kosten!
Opvallend trouwens hoeveel nationale vlaggen uithangen op de nationale feestdag. In Brugge zag ik deze morgen slechts één lelijke driekleur hangen. In de Walen echter krioelt het van die ondingen. En Walen weten wel waarom. Zolang er geen nieuwe regering is kunnen ze rustig verder rusten op hun 'lauweren'.
Overal in Wallonië is men vandaag duchtig aan het feesten. Op de baan is er gewoonweg geen kat hier. Na het opstellen van mijn stand ben ik wat gaan crossen in de streek. In het dorpje Ave was er een rommelmarktje. Ik parkeer de wagen en ga uiteraard een kijkje nemen. Enkelen waren al hun stand aan het opruimen, het was immers al 16u00 gepasseerd. Zoals op elke markt komen op het einde de profiteurs en gierigaards opdagen om op het laatste van de markt nog wat 'koopjes' te doen. Ik zie inderdaad nog grote stukken van eigenaar vervangen. Zelf zie ik een oud kadertje met met drie foto's van feestelijkheden in Rochefort ca 1920. Mooi en raar dat dat nog niet verkocht is op dit late uur. Ik neem het kadertje vast om de foto's van nabij te bekijken en na enkele seconden vraagt een Waalkop naast mij hoeveel men vraagt voor het kadertje dat ik in mijn handen heb. Drie euro, klinkt het. Ik denk ok ik koop dit maar dan begint de Waal aan te dringen en zegt dat hij het wil kopen voor de lijst alleen, dat de foto's hem niet interesseren. Ik wil mijn arme landgenoot helpen en zeg hem : ik koop het kader en neem de foto's, de lijst mag je gratis hebben. De Waal begint op mij te foeteren en ik overhandig het kadertje en zeg dat hij alles voor zich mag houden en dat hij in het vervolg wat eerlijker moet zijn, hoe moeilijk dat dat ook is voor een Waal. Het ventje werd woedend maar nam het kadertje toch aan. En omdat hij zo ongenietbaar is mag hij het zelf betalen. Die Walenmentaliteit maakt me ziek...
Maar geen erg, waar er Walen zijn is het (altijd wel ergens) feest! Ik rijd verder en kom aan in Transinne. Het hele dorp is afgesloten van de buitenwereld omdat ze een feestje willen bouwen. Ik laveer tussen de versperringen en rijd tot dicht bij de kerk, zie je wel dat ik overal door geraak! Maar ... dat is buiten de waard gerekend. De hele straat is afgezet met twee meter hoge ijzeren hekkens. Geen doorkomen aan. Ik kijk nader toe wat er hier eigenlijk te beleven valt : overal zijn kinderen aan het dansen. Dat belooft! De kinderen worden al van jongsaf klaargestoomd voor het liederlijke Waalse feest dat heel hun leven is... Op affiches lees ik dat er in deze dagen maar liefst twee dagen naeen vuurwerk afgeschoten wordt. Geld zat hé?
Ja, overal in Wallonië zijn er vandaag van die plezante Krekelfeesten. De krekels dansen trouwens heel het jaar door, ze zaaien niet en ze maaien niet... en toch zijn ze getooid met de mooiste veren... De donkere (vandaag gelukkig voor hen, enkel nog maar regen)wolken boven hun hoofden kunnen hen niet deren. Ze zijn zich van geen kwaad bewust (alhoewel???). Ze dansen lustig verder tot plots het (Vlaamse) geld op zal zijn. Hopelijk laten de Vlamingen zich niet nog eens bij het eenenvijftigste zetten bij de regeringsvorming. Eigenlijk moeten de Vlamingen één front vormen en zeggen : 'Vrienden Walen, wees heel goed bewust dat jullie op onze kap leven, dat jullie elke dag opnieuw ongelooflijk veel onverdiend geld binnenrijven, en dat dat grapje niet kan blijven duren. Dus, vrienden krekels, luister naar ons - mieren - en bereid je voor op moeilijkere dagen. Er zullen tijden komen dat het dansen zal gedaan zijn, dat jullie zelf zullen moeten werken. En... als de krekels niet luisteren moeten de mieren de geldkraan dichtdraaien. Benieuwd of de krekels dan anders gaan zingen. De Walen draaien de hele tijd rond de pot, ze willen de waarheid niet bekennen, ze profiteren van ons Vlamingen, punt uit! Dus, Walen, wees eerlijk en verzamel zélf het geld om te gaan dansen!!!
Uniek manuscript over Karel de Goede is de deur uit.
Tot spijt van wie het benijdt en ook een beetje tot spijt van mezelf is het mooie verluchte manuscript over Karel de Goede nu van eigenaar veranderd. De stad Brugge kreeg de eerste kans maar ging niet in op mijn voorstel, nu is het in handen van een verzamelaar die enkel topstukken in huis haalt... Proficiat aan de nieuwe eigenaar!
Daar de KMI al dagen aaneen slecht weer voorspelde voor vandaag ben ik vandaag niet op een markt gaan staan. Trouwens, heel veel markten waren er niet vandaag : Westkapelle (maar daar stond ik jaren geleden en dat was niet om over naar huis te schrijven...), Zerkegem (maar dat is maar een schorte groot) en Ichtegem (maar daar staan ze niet te wachten op antiek, daar moet je rotzooi meenemen en dat heb ik niet).
Dus : uitslapen tot 9u00 en toch eventjes gaan curieuzeneuzen op dat marktje in Zerkegem. Onderweg in de wagen luister ik naar Radio Maria waar men een mis zou uitzenden rechtstreeks uit Gistel. In de abdij is sinds enkele jaren een nieuwe religieuze gemeenschap 'Moeder van Vrede' gehuisvest. Voordien woonden ze in de oude pastorie van Meetkerke. Stichter-priester Deboeuf, zowat blind, verhuisde mee. De nieuwe gemeenschap brengt veel volk naar de abdij, wat een goede zaak is. Er zijn drie priesters en nog enkele andere leden in deze groep. Wat echter minder positief overkomt voor de bevolking van het Gistelse steedje is dat ze anders zijn dan wat ze gewoon waren van de vroegere parochiepriesters : voor huisbezoeken bv. is er maar weinig tijd. En, wat ik zelf ook meermaals ondervonden heb, is dat de liederen die ze gebruiken in de liturgie volkomen onbekend zijn. De teksten zijn wel zinvol maar de muziek waarop die teksten worden gezet zijn volkomen ongekend en dus moeilijk mee te zingen. Ik was benieuwd welke liederen men zou gebruiken... De verbinding met de radiozender kwam moeilijk op gang door technische problemen... Uiteindelijk - tien minuten later dan voorzien - kon de mis beginnen. De gezangen waren inderdaad de eigen maaksels en kwamen - in mijn oren - nogal vreemd over. De priester zei tijdens de mis, bij het begroeten van de mensen en de luisteraars, dat het kwade ons van alles probeert af te nemen, zo dat het ook onder andere - eventjes tevoren dus - de radiouitzending wilde verhinderen...
Intussen ben ik gearriveerd in Zerkegem, een dorpje waar ik omzeggens nooit kom. Een mooie verzorgde kerk in het midden van het dorp. De rommelmarkt is het kijken niet waard... allemaal rotzooi. Behalve één dame die heel mooie oude foto's van Vinkem en Wulveringem aanbood. Toen ik de prijs hoorde viel ik bijna achterover. De dame merkte dat en zei - wellicht kent ze mij van in de krant en weet ze dus wat ik doe voor de kost - aja da komt van de nunnen van Spermalie in Brugge, ken je dadde? Ik geloofde er natuurlijk niets van en wenste haar veel geluk met de verkoop. En geluk zal ze nodig hebben, méér dan ik hier kan neerschrijven... de woekeraarster....
Vervolgens naar Ichtegem. Eventjes zoeken want Ichtegem is nogal groot en er zijn overal wegeniswerken bezig. Uiteindelijk vind ik het gebeuren. Zoals gewoonlijk zie ik weer massa's rommel, te lelijk om op te noemen... Drie vierden van de 'kramers' zijn niet komen opdagen door het verwachte slechte weer. Best voor iedereen.
Daarna nog even kijken naar de tentoonstelling van de veiling van De Wit in Oostende waar ik niet onmiddellijk bruikbare zaken zag. In het terugkeren via de autoweg Oostende-Brugge werd ik vergast op een zwaar onweder. In de weiden zag ik overal koeien grazen, eten en drinken terzelfdertijd nu... En om zich wat te beschutten tegen de striemende regenvlagen stonden ze met hun (breed) achterwerk gericht naar de kant waar de wind vandaan kwam. Slimme beestjes toch?
In de winkel veel volk alhoewel er op straat niet veel beweging is. Aangenaam volk maar ook 'potelaars' die overal aan komen met hun handen.
Veel horecazaken zijn duidelijk in hun nopjes met het slechte weer. Doordat het regent zijn mensen verplicht om thuis te blijven of de hele dag zich onledig te houden in allerlei café's en andere horecazaken, eens ze op hun stoeltje zitten zijn ze uiteraard verplicht om non-stop te consumeren. En doordat koken geld kost en de stoelgangers de hele tijd hun portefeuille moeten bovenhalen, kijken velen onder hen nogal ontevreden.
Maar wanneer ze aan mijn vitrine staan kost dat geen geld. Alles bepotelen ook niet... Ideaal om het water even van de paraplu te schudden... Maar beter dat volk dan geen volk. Doordat er buiten niets te beleven valt neemt men uitgebreid de tijd om alles goed te bekijken. Wat natuurlijk goed is voor mijn zaak.
Omdat men voor morgen hetzelfde mottige regenweer voorspelt blijf ik lekker in de winkel. Hopelijk komen er een massa volk langs...
Ondertussen kan ik me goed bezighouden. Iedereen denkt bij deze woorden wellicht dat ik de heel dag stof afneem maar dat is buiten de 'waard' gerekend. Op internet staat heel wat info over voorouders en over andere naamgenoten. Dus hoef ik me zeker niet te vervelen!
Het regent al de hele dag. Veel mensen lopen rond met een lang en ongelukkig gezicht. Toeristen klitten samen in de winkels, ze maken alles nat en vuil maar kopen niets. Ik voel nattigheid aankomen en plaats in mijn deuropening een houten H. Hartbeeld met gespreide armen. Duidelijk genoeg voor de toeristen die enkel binnen willen komen om de verveling tegen te gaan.
Plots hoor ik iemand roepen : 'Kijk daar, precies 't kindje Jezus in zijn stalletje!' Ik reageer niet en denk na hoe men - in hemelsnaam - zulke dingen uitkraamt... De enigste link die ik zie is misschien mijn krulharen. En omdat er een groot reliekenschrijn boven mijn hoofd staat en ik zo wat weggestopt ben... maar ja eigenlijk wel grappig.
Van tijd tot tijd drommen hele hordes Jappanners of Chinezen samen voor mijn vitrine. Als ze te lang talmen ga ik naar hen toe en vraag hen : 'Made in Japan or in China?' Een luid gejoel is dan het resultaat en dan gaan ze eindelijk weg... zodat mijn klanten binnen kunnen komen.
Vanmorgen ben ik op bezoek geweest in wat voor mij de hemel op aarde is : het Rijksarchief. Schatten liggen hier te wachten op ontdekking. Vandaag was er veel volk want met dat regenweer is er buiten weinig te doen. Naast de mensen die ik er bijna elke week ontmoet waren er vandaag ook de sympathieke stadsarchivaris van Veurne, Jan Vanacker. Al vele jaren is hij stadsarchivaris van Veurne, ik heb hem weten starten met deze mooie job. Een immer vriendelijk en hulpvaardig man. Ondanks het feit dat hij niet van Veurne afkomstig is mag je hem alles vragen over het verleden van Veurne en omgeving. Hij is trouwens zoon van de zeer verdienstelijke oud-redacteur van het tijdschrift Biekorf dat wijde faam geniet. Onlangs werd hij benoemd tot wetenschappelijk medewerker aanmuseum in de Duinenabdij te Koksijde, waar hij zich vooral toelegt op de geschiedenis van de middeleeuwen. Een grote aanwinst voor Koksijde! Ook was vandaag daar de gemeentearchivaris van Zedelgem. Auteur-uitgever-boekhandelaar Vanhaecke uit Brugge was ook druk bezig met opzoekingen.
Zo boeiend, al die mensen daar. Iedereen doet opzoekingen over een bepaald onderwerp : huizengeschiedenis, genealogisch onderzoek, lokale geschiedenis, ... noem maar op. De laatste twintig jaar leerde ik zo al vele tientallen heel gedreven mensen aan. De enen komen hier om de week of om de paar weken, anderen komen bijna dagelijks langs. Velen zijn vrienden geworden. De sfeer is er rustig maar heel gemoedelijk.
Het personeel helpt de bezoekers zo veel als mogelijk om het de bezoeker zo aangenaam mogelijk te maken. Dhr Vandermaesen, het diensthoofd, helpt vorsers heel graag bij de meest uiteenlopende vragen over het archief dat hier wordt bewaard. Het leeszaalpersoneel is heel vriendelijk en behulpzaam. Stukken opvragen gebeurt sinds korte tijd met de computer. Een personeelslid haalt dan de aangevraagde stukken in het depot.
Eén ding is hier erg vervelend : het is verboden om een balpen te gebruiken om nota's te nemen : je moét een poltlood bezigen. Maar je kan hiermee niet zo vlot schrijven, de toppen breken en je moet dat spel voortdurend slijpen. Met een balpen schrijf je veel vlugger, kleiner en mooier. Maar ja, reglement is reglement.
Moest ik niets om handen hebben, of niet hoeven te werken door de lotto te winnen, zou ik hier gerust elke dag van 's morgens tot 's avonds mijn tenten opslaan. Er is hier immers zo veel dat mij interesseert.
Vlaanderen boven alles! Luide triomf in Vlaanderland? Voor wanneer?
Donkere wolken boven Vlaanderen...
Wanneer ik deze morgen de Markt passeer rond 11u00 luidt de Brugse zegeklok uit 1680. Zalig, hemels, fenomenaal, die mooie zware diepe dreunende slagen die traag over de stad gestrooid worden. Feestelijk, overweldigend, ontroerend ook. Het is vandaag de Vlaamse Feestdag.
Vlaanderen kreunt vandaag echter nog steeds onder de machtsgeile en op-ons-geld-beluste Walen! De reden waarom Walen België willen behouden is heel eenvoudig : ze profiteren van de Vlamingen, van ons zuurverdiend geld en willen als God in Frankrijk blijven wonen in Wallonië, op kosten van ons Vlamingen. Daarom : laat ons uit elkaar gaan, 'vrienden'...
België zomaar in twee splitsen zal wel nooit volledig lukken, voor mij mag België blijven bestaan maar dan moet 'een en ander' herbekeken worden. En Wallonië zal dat voelen in zijn portemonnee. Ze zullen moeten leren zaaien naar de zak. De kerk in het midden houden. Na de 180 vette jaren komen voor hen nu de magere jaren.
Spijtig echter dat de Vlamingen niet beter samenwerken... hierbij denk ik aan grote figuren als Bart De Wever en Frank Vanhecke, ook aan de CDNV en de Liberalen. Frank Vanhecke die uitgerekend vandaag uit het Vlaams Belang stapt... spijtig. Samen zou men zo sterk kunnen staan...
En in intussen is er Brul-Rock op de Burg... een halfhysterisch onverstaanbaar gekrijs... wat heeft dat met Vlaanderen te maken... en wie betaalt dat?
Net zoals vorige maand verzamelde ik weer alle moed om deel te nemen aan de boekenmarkt te Damme. Een stralende Bert Vanhaecke toonde me waar ik mijn handeltje mocht opzetten.
Zoals steeds zorgde ik voor een mooi aanbod aan boeken : lokale geschiedenis (vooral over Brugge), de twee wereldoorlogen en honderden oudere boeken (17e en 18e eeuw). Ook oude documenten op perkament die zou oud zijn als het stadhuis hier naast mij 14e eeuw).
De eerste uren was er eerder weinig volk. Mensen die elke maand komen en op zoek zijn naar koopjes. Eentje heeft van die kleine halfdichtgeknepen geniepige varkensoogjes. Wel grappig maar hij koopt nooit iets. Voor de middag is er een beiaardconcert. De Brugse stadbeiaardier Frank Deleu (zo hoorde ik toch) speelt er mooie muziek, het is een echte virtuoos.
Stilaan komt er meer volk, velen echter komen niet om te kopen maar om te kijken. Veel buitenlanders ook die met bussen van de Lijn of met toeristenbussen komen afgezakt naar het mooie Damme. Het is echt crisis want vele mensen hebben niets eens 10 of 20 euro over voor een boek. Enkelen schrikken zich een hoedje wanneer ik voor het boek over het klooster van de Potterie (door Maertens) 50 euro 'durf' vragen. Gelukkig merkt een andere bezoeker op dat dit boek momenteel op internet aangeboden wordt aan 195 euro (wat ik echter wel serieus overdreven vind!!!). Een bezoekster zegt me dat er in het boek over het Brugse Stubbekwartier één foto staat die haar interesseert en dat ze die wil fotograferen. Mijn blik zegt genoeg en ze vertrekt met boos gezicht.
Arm Vlaanderen. Zo denk ik aan de vooravond van de Vlaamse Feestdag. Ik kijk naar mijn mooie manuscript over Karel de Goede. Heel actueel. Het handelt over de armoede in Vlaanderen. Bedelaars en sukkelaars alom, Vlaanderen kreunt onder de armoede. Karel de Goede probeert deze noden te lenigen, vandaar ook zijn naam 'De Goede', en vandaar ook dat hij Zalig verklaard werd in 1884. Heel actueel allemaal... Ook vandaag lopen er in het Brugse veel 'armen' rond, zo ook in Damme vandaag. Maar... moet ik dan de rol van Karel de Goede spelen? Van boeken kan men immers niet eten... Moet ik dan broodjes bestellen bij de traiteur en die uitdelen aan al die mensen die er zo ongelukkig uitzien? Zou er eindelijk weer een flauwe glimlach op hun gelaat verschijnen als ze een broodje krab of tonijn kunnen degusteren? Ik weet het niet... Of moet ik geld rondstrooien zodat ze eventjes hun miserie kunnen vergeten? Ik denk het niet... want velen die hier rondstrompelen hebben zeker geen problemen op vlak van financiën, een aantal zwemmen werkelijk in het geld. En als ze eventjes niet zwemmen zitten ze er op. Maar het is hun geld natuurlijk.
Niks nieuws onder de zon...
Wanneer de (rommel!)markt ten einde loopt tegen 18u00 komen er nog enkele mensen toe want in de zondagskrant die ze bij de bakkers verdeen stond geschreven dat de boekenmarkt vandaag om 18u00 begon. Zetfoutje denk ik.
Gelukkig was er ook heel wat aangenaam bezoek. Mensen die naar mijn manuscript over Karel de Goede kwamen kijken, ze waren telkens heel verrast. Eentje zei dat het wat minder oud is dan ik vermoedde en dat het gemaakt is ter gelegenheid van de zaligverklaring van Karel de Goede in 1884. Heel goed mogelijk. En dat het werk van een uitzonderlijke kwaliteit is. En de waarde natuurlijk aanzienlijk hoog ligt door het feit dat het een uniek exemplaar is dat nooit uitgegeven werd.
Enkele klanten vonden bij mij een boek waar ze al jaren naar op zoek waren. Ook enkele kleine zeventiende eeuwse werkjes vonden een nieuwe eigenaar.
Per slot van rekening (!) mag ik zeggen dat ik een mooie dag heb beleefd maar dat de omzet echter laag was in verhouding tot het aanbod... Maar hoop doet leven zingt Will Tura en zeg ik 'Damme, tot wederziens!'
Overmorgen maandag 11 juli is weer Brul-Rock op de Burg. Dit zal weer gepaard gaan met een overdosis aan gebrul en kabaal, een oogje dichtknijpen zal er die dag niet inzitten voor mij.
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Gisterenavond ben ik de innerlijke mens gaan versterken in een illuster gezelschap van bourgondische smulpapen. Vroeger zagen de uitbaters me vaker maar sinds de dame des huizes me aanraadde 'te luisteren naar de stem van mijn lichaam' kom ik er veel minder. Wat de dame in kwestie natuurlijk spijt doet krijgen van haar wijze raad, vooral spijt voor de eigen portemonnee...
Aan de toog zaten enkele klanten die me steeds inlichten over hun laatste aankopen en over zaken die ze verkopen. Eentje zei me :'Lieven, ik weet een oude frigo uit 1937 staan...' De dame des huizes voelt zich geviseerd en roept : 'Ja, ja, ze hebben het weer over mij, bedankt hoor!' Iedereen schoot natuurlijk in de lach want het ging eigenlijk helemaal niet over haar persoontje. Maar als we haar dan beter bekeken...
Wie meer wil weten over deze frigo of dat spel wil komen bekijken en een bod wil doen kan zich wenden tot frituur Patriek in de Torhoutse Steenweg te Brugge!
Vandaag werd in het Brugs Handelsblad een mooi artikel gewijd aan mijn nieuwste grote aanwinst : een schitterend uniek handschrift over graaf Karel de Goede. Deze graaf van Vlaanderen werd hier in Brugge vermoord op 2 maart 1127. De man zou zeer begaan geweest zijn met het lot van de vele armen in zijn graafschap. Karel de Goede
Het manuscript bevat ongeveer 80 bladzijden tekst op rijm, in sierlijk gotisch handschrift. Het is van de hand van Edmondus Petyt en er is momenteel nergens iets over dit werk terug te vinden. Spijtig aan de ene kant maar dan ook des te waardevoller. De mensen die het verkochten aan mij hadden de uitdrukkelijke wens dat het werk in Brugge zou blijven, en dan liefst in de stadsbibliotheek die een enorme schat aan Brugse drukken en handschriften bewaart. Ook ik ben natuurlijk die mening toegedragen en heb het werk dan ook aangeboden aan de bevoegde instanties. Ik hoop dat zij het willen opnemen in de Brugse collecties. Enkele andere liefhebbers heb ik dan ook gevraagd om nog wat te wachten tot ik meer nieuws kreeg van de stad. Tientallen mensen zijn het intussen al komen inzien de afgelopen weken waaronder een aantal illustere verzamelaars uit Brugge en omgeving. Vandaag, door het artikel in de krant, ook al tientallen liefhebbers over de vloer gehad.
Eigenlijk overweeg ik zelfs om het werk voor mezelf te houden, zeker als ik er geen behoorlijke prijs voor krijg. Twee 'liefhebbers' hebben al wat commentaar gespuid, maar dat doen ze telkens weer als ze iets heel graag in hun bezit willen krijgen. Intussen liet ik het werk volledig fotograferen zodat ik het boek zelf niet hoef te openen om alles te bestuderen.
Daarnet bezoek had van een heel heel heel oud kwezeltje uit het begijnhof, een dametje die daar al tientallen jaren woont en die door 'Ons Heer' of beter door de man met de zeis vergeten werd... gelukkig maar voor haar. Toen ik vorige zaterdag de vrachtwagen aan het laden was voor de antiekmarkt hier op het Zand vorige zondag, was ze met haar grote hoed en met open mond komen g... ik bedoel kijken naar al het mooie dat reeds ingeladen was. Voor haar had dat allemaal niet zo'n een waarde en ze vroeg me of ik daarmee naar het containerpark ging. Ik antwoordde van ja en dat ik haar ook wilde meenemen... Boos vervolgde ze toen haar weg naar de de mis in de H. Bloedkapel.
Nu was ze daar dus terug en ik merkte glimlachend op dat ze te laat was voor de mis, het was intussen al 14u00. Wat gepikeerd vroeg ze of ik eigenlijk echt naar het containerpark was gereden met die vrachtwagen. Ik zei : Ja, en ze hebben naar jou gevraagd! Haar blik werd grimmig en nijdig vertrok ze richting Burg, naar God weet ik waar... kwezeltje uit het begijnhof... hier samen met haar twee drielingzussen
Een halfuurtje geleden kwam hier een jongeman binnen. Nogal wat problemen gehad met drugs en daardoor meermaals in de gevangenis beland. Nu is hij op de goede weg : drugs gebruikt hij niet meer en hij leerde een meisje kennen. Hij kwam hier al een tiental keer en ik probeer hem telkens wat goeie raad te geven en hem op weg te helpen om via bijscholing een plaatsje te vinden op de arbeidsmarkt. Hij is van goeie wil en zorgt er voor ver weg te blijven van zijn vroegere 'slechte' vrienden. Chapeau! En nu kwam hij zeggen dat hij en zijn vriendin een kindje verwachten, de geboorte is voorzien voor binnen zeven maanden, dus tegen april of zo. Zo'n verzoek doet natuurlijk deugd maar ik raadde hem aan zijn halfbroertje van 12 als peter te nemen. Die zal in de wolken zijn en zal niet zo veel verschillen in leeftijd van zijn toekomstige petekindje. En ik ben al peter van een schat van een kindje!
Net een heel knap meisje van rond de 22 die naar een cadeautje zocht voor haar broer die ... uit het seminarie 'gecarelowierd' is in Canada. Dus daar gebeurt dat ook! Het meisje zei me - maar dat weet ik intussen ook zelf al heel goed - dat ze niet beseffen dat ze mensen héél ongelukkig kunnen maken als ze een echte roeping miskennen. Haar broer is al een paar jaar geleden buitengegooid en kan gelukkig zijn leven opnieuw oriënteren. Net zoals ik daar gelukkig ook in geslaagd ben...
Eigenlijk ontmoet ik hier in mijn winkeltje heel veel boeiende mensen. Iedereen draagt vreugden en verdrietige zaken met zich mee, zaak is om alles een plaats te kunnen geven en verder te gaan en proberen gelukkig te worden en een goed mens te zijn.
Bezoek aan het park rond kasteel de Maere in Aartrijke
Deze morgen was het slecht weer, de ene regenvlaag na de andere. Gelukkig was het in de namiddag mooi weer. Vanavond om 20u00 was ik present op de parking van het kasteel de Maere d'Aertrycke te Torhout. Het hele domein is eigendom van deze familie maar alles wordt verhuurd (erfpacht of zo). Het kasteel werd gebouwd in 1868-1871 in opdracht van August de Maere, vooral gekend omwille van zijn inzet voor het inrichten van de haven van Zeebrugge. Nu worden er in het gebouw feesten gegeven en kan men er logeren. Het grote mooie park met waterpartijen wordt door de provincie onderhouden.
Op het domein staan enkele heel oude bomen, geplant ca 1870. Zo ondermeer een vijftal
Aan de achterzijde van het meer staat een soort botenhuisje, met Egyptische motieven op voorzijde van gebouw. Daar achter een ijskelder, gebouwd in 1890.
Het is beter je niet om te kleden voor je gaat slapen!
Enkele weken geleden kwam een man van - denk ik - rond de tachtig de winkel binnen. Hij verzamelt allerlei religiosa en toonde veel interesse voor een groot lot grote achttiende-eeuwse heiligenprenten. Hij zou binnen een paar dagen de zaken komen halen.
Gisteren, twee weken later, kwam hij binnen en zei :'Ik kan die prenten niet van je kopen. Geld is geen probleem maar mijn erfgenaam gaat niet akkoord met deze aankoop.' Ik wrijf mijn ogen uit en vraag om dat nog eens te herhalen. Hij zegt : 'Een winkelier hier uit de buurt krijgt later alles van mij en vindt dat die prenten te veel kosten.'
Heel eigenaardig want losse prenten wil hij nooit kopen, hij wil steeds een groot lot, een grote hoeveelheid ineens kopen. En nu... Ik zeg hem dat ik er zelf ook iets aan wil verdienen. Hij doet dan een bod voor de tweederden van mijn vraagprijs en ik zeg hem dat ze mij meer kosten dan dat en dat ik zo'n belachelijke prijs ook wil betalen voor dergelijke kwaliteit. Hij zwijgt en verlaat de zaak.
Het is zo dat een koppeltje zelfstandigen hier uit de buurt de brave man - die zich nogal eenzaam voelt - al een paar jaar 'entoureert' en in de watten legt. De man past ook dikwijls op hun twee kleine kinderen. Hij wordt er in de watten gelegd en ik heb daar zeker geen probleem mee. Wat me wel erg stoort is dat dat koppeltje - dat helemaal niks kent van antiek, ongepaste kritiek levert op mijn zaken. En het ergste natuurlijk is dat zij een beetje gaan zeggen wat de brave man, die geen familie van hen is, mag kopen of niet. Kunnen ze dan niet nog een paar jaren wachten??? Een groottante van mij, met gezond boerenverstand, zei me vaak : 'Je mag je niet gaan verkleden voor je slapen gaat!'
Zondag was het weer zo ver : de eerste van drie rommelmarkten op het Zand te Brugge. De eerste markt is altijd de beste want heel wat mensen hebben een heel jaar materiaal verzameld om hier aan de man of de vrouw te brengen. En natuurlijk zijn er weer honderden handelaars of pseudo-handelaars die na een eerder zwak werkjaar hopen hier heel veel te verkopen. Iedereen deed duidelijk zijn best om zo veel mogelijk antiek en spijtig genoeg ook zoveel mogelijk rommel en rotzooi te verzamelen.
Kopers komen van heinde en verre, opvallend is steeds het grote aantal Nederlanders dat hier alles voor een prikje willen 'afdrogen' om het dan voor een hoog bedrag aan te bieden in hun eigen land. Natuurlijk zijn er ook Nederlanders die graag een goeie prijs betalen voor goeie spullen, ik heb daar enkele heel toffe collega's.
Zelf kocht ik een paar zaken maar daar hing een serieus prijskaartje aan... Voor deze gelegenheid huurde ik een kleine vrachtwagen met laadbrug en was anderhalf uur in de weer om alles uit te laden. Daarna uren werk om alles uit te pakken maar het resultaat mocht gezien zijn : velen zeiden me dat ik de mooiste stand had van heel de markt.
De verkoop van de boeken vlotte redelijk, ik had dan ook een enorm aanbod mee, ik schat ongeveer een tweeduizend stuks. Dus voor elk wat wils. Boeken van twee euro (koopjes) tot ... Tientallen mensen waren duidelijk niet van plan om méér dan 1 euro te spenderen aan een boek. Wanneer ze bv. 15 of 25 euro zagen op de eerste bladzijde betrok hun gezicht en leken ze opeens twintig jaar ouder, de sukkelaars. Sommigen waren echt verontwaardigd dat men op een rommelmarkt zoveel geld durfde vragen... en verlieten dan ook terstond mijn stand. Maar best ook... Ook waren er zoals gewoonlijk een aantal collega-genealogen, mensen dus die hun stamboom opmaken. Enkelen daarvan zijn van de grootste gierigaards (sorry voor het gebruik van dit woord maar ik vind niets passenders) die ik ken : ze hebben andere hobby's zoals het maken van wereldreizen die vele duizenden euro kosten maar 20 euro voor een goed boek kan er echt niet van af. Ze zeggen dan dat ze 'dat niet kunnen betalen' en dat ze het boek wel zullen vinden in de bib. Wat niet realistisch is want tweederden van mijn boeken vind je in geen enkele bib of kan je zeker niet ontlenen... Nu, die commentaar ken ik al zo'n beetje en ik maak me er dan ook niet druk om. Gelukkig zijn er ook veel andere bezoekers die graag wat uitgeven voor een goed boek. Ze weten dat ik me geen enkele moeite bespaar om voor een goed aanbod te zorgen en dat koken geld kost.
Tientallen kennissen en vrienden komen goeiendag zeggen. Ook familie die me heel nauw aan het hart ligt. Soms mensen die ik maar enkele malen per jaar zie, en dat doet dan extra deugd.
De meeste klanten zijn heel dankbaar : heel blij omdat ze eindelijk dàt boek vonden dat ze al jarenlang zochten. Omdat ze er foto's van voorouders in vinden of foto's van hun geboortedorp. Omdat ze het niet konden kopen op een veiling omdat het daar veel te duur was. Een aantal bezoekers kent me van op foto's in de krant en komen eens 'curieuzeneuzen'.
Iemand vertelt me dat er nog iemand staat met deels dezelfde boeken en dat hij erg opdringerig is. Héél enthousiast storend luid zijn waren aanprijzend, zich opdringend aan potentiële klanten. Ik ken het ventje van op veilingen : hij wil alles voor een prikje kopen en laat échte handelaars zoals ik niet graag een koopje doen. Resultaat : we bieden tegen elkaar op. Met als resultaat dat hij dikwijls al te hoge prijzen moet neertellen... Veel mensen in de veilingzaal klagen dan ook dat ze door zijn schuld niets kunnen kopen. Het ventje pakte enkele jaren geleden al mijn standplaats af op de rommelmarkt in Wingene, waardoor ik daar niet meer wil komen. Ook in Loppem moest ik hem een hele dag naast mij gedogen... door een stand naast mij aan te vragen dacht hij mijn klanten te kunnen afsnoepen. De schreeuwlelijk met roodgloeiend hoofd riep luidop dat hij de mooiste boeken meehad. Ik maakte er hem op attent dat dit niet waar was, dat ik dat was. Dat hij mocht dénken al wat hij wou maar dat hij slimmer ware moest hij wat meer zwijgen. En dat ik - indien hij zijn mond nog zo ver open zou 'trekken', ik hem telkens met mijn bronzen antieke schoolbel zou overstemmen. En het ventje uit het Ieperse kon zich nog steeds niet beheersen zodat ik verplicht was wat vrolijke klanken rond te strooien... Maar ja, dat ze maar proberen hé. Ik heb geen probleem met anderen die (voor een deeltje toch in vorig geval...) dezelfde dingen verkopen maar het moet op een eerlijke manier gebeuren. Bovendien is de vrouw van bovenvermelde pseudoverkoper nogal dom. Ze kan daar natuurlijk zelf niet veel aan doen, maar als je zo dom bent als haar zwijg je beter. Dit opdat ze met haar dommigheid niet nog meer mensen ambeteert...
Rond achttien uur begon het volk te 'minderen' en ik begon in te pakken. Dat inpakken duurtde totdat het duister was en dan alles weer uitpakken. Het was bijna drie uur deze maandagmorgen toen ik thuis arriveerde.
Van uitslapen kwam niet veel in ... huis, want een buurman, om 'even' weg te zijn van zijn nogal bazige vrouw, was van zeven uur al bezig met timmeren in zijn werkplaats : nageltjes in een plank slaan en ze dan weer uithalen, en dit vermoedelijk herhalen tot in den treure. Arme man. Door dit getimmer van de man (door het gezaag van diens vrouw) besloot ik op te staan en in mijn winkel dit verslag te maken.
Een uurtje geleden kwam een bezoeker me zeggen dat er vandaag een priester wordt gewijd 'ergens in de Westhoek'. Toen ik zelf aan het grootseminarie studeerde was ik natuurlijk heel goed op de hoogte van alle priesterwijdingen en ik ging er dan ook steevast naar toe. Ook toen ik uit het seminarie voor de tweede keer verbannen werd kende ik iedereen die de komende vijf-zes jaar gewijd werd. Sommigen keken me vreemd aan als ze me in de kerk zagen zitten, zo van 'Wat doet die hier nog?' Zelf was ik toen nog heel kwetsbaar, de wonde die de tweede verbanning gemaakt had zou nog jarenlang nodig hebben om enigszins te helen.
Toen mijn vroegere jaargenoten gewijd werden was ik niet overal uitgenodigd wat me redelijk hoog zat... ik was afgeschreven... Naar eentje ben ik willen gaan maar toen ik de kerk wou binnengaan viel het me zo zwaar om weer aan alles te worden herinnerd, de negatieve ervaringen uiteraard en niet de vele mooie dagen die ik er kende, dat ik terug in de auto stapte en naar huis reed. Twee anderen werden op eenzelfde dag gewijd. Ik had het parochieblad niet goed gelezen en ik wilde in de namiddag naar de wijding in Bredene gaan. Ik arriveerde er over de middag en groot was mijn verwondering dat er net massa's volk uit de kerk kwam... ik was te laat, de wijding was net voorbij.
Eventjes googelen dus en ik zie dat Bikschote vandaag een nieuwe priester krijgt. Ik ken de man van zien, ik ga immers af en toe naar de vespers in het grootseminarie op zondagavond (= de zondagen dat de seminaristen vrij weekend hebben en pas om 21u00 terug binnen moeten zijn). De toekomstige priester staat afgebeeld met 'Romeinse boord'. Velen zullen daar commentaar op hebben maar persoonlijk vind ik het mooi en zinvol. Beter dan sommige, nu vele, priesters die het kruisje op hun revers wegstoppen of er helemaal geen meer dragen. Een priester mag en moet herkenbaar zijn. Spijtig dat ik niet op de wijding aanwezig kan zijn want het zijn echt heel mooie vieringen. Vooral de litanie van de heiligen is indrukwekkend : vele tientallen heiligen wordener aanroepen. En dan natuurlijk de wijding zelf met handoplegging door alle aanwezige priesters...
Hier het lijstie met de drie priesterwijdingen in onze mooie Westhoek. 1 mei : Poperinge (St-Jan) : Dominiek Moens 1 juli : Bikschote : Mathias Parret 27 augustus : Ieper (kathedraal) : Igor de Bliquy
Dat mens uit Nederland zou vandaag aankloppen om 14u00. Collega's hier waren eveneens overtuigd dat deze dame niets anders op het oog had dan mij bij het vijfennegenste te zetten...
Om 17u40 was ze daar, tegen sluitingstijd om de boel te kunnen forceren natuurlijk. Ze beende recht naar mijn bureau en keek me met vranke blik aan en zei : 'Nou ben ik er!'. Ik antwoordde : 'Inderdaad, nu je het zegt..'. Ze kwam dus haar geschenk ophalen voor de rest was betaald. Maar dat feestje zou dus niet doorgaan, zo zei ik haar. En dan begon ze over de vele kosten in haar huis, er was namelijk huiszwam ontdekt, wat haar tienduizenden euro zou kosten. En doordat ze daardoor geen geld meer had zou een vriend van haar overmorgen, vrijdag dus, alles komen betalen. Die vriend is antiquair maar ze kende zijn naam niet van buiten... is dat dan een vriend? Ze probeerde alles om alsnog met dat geschenk te gaan lopen zonder te betalen. Tot slot zei ze : 'Ik heb eigenlijk veel haast en u ook, het is tegen zessen. Laat ons de zaak vlug regelen.' Ik antwoordde dat ik helemaal geen haast had, en dat ze de zaak enkel kon 'regelen' door te betalen. Nu werd ze boos en ze vroeg me of ik haar niet vertrouwde. Waarop ik haar duidelijk maakte dat ik vroeger al eens bedrogen werd door een landgenote van haar en dat ik nu inderdaad altijd boter bij de vis wil.
En toen zei ze dat het eigenlijk om het even was of haar vriend vrijdag zou gaan pinnen of zij vandaag... en ze vroeg naar de dichtstbijzijnde geldautomaat. Vijf minuutjes later was ze daar terug mét geld en de zaak werd beklonken. Wat een lef om me zo te willen bedotten... Goeie rekeningen maken goeie vrienden of zoals ze in Nederland zeggen : goeie maatjes maken goeie vrienden.
Gisterenavond kreeg ik een raar telefoontje van ... het spijt me dit te moeten zeggen... van een Nederlandse dame. Op de rommelmarkt van Blijmare kocht ze bij mij voor 1200 euro, ze zou later komen betalen. Daarbij kreeg ze nog een ander stuk ter waarde van 120 euro cadeau.
Twee weken later zou ze een voorschot van 500 euro komen betalen en wat later de rest. Toen ze het voorschot kwam betalen had ze slechts 200 euro bij, het begon dus al goed. Wat later belde ze dat ze de rest zou komen betalen en het gekochte goed ophalen een week later. Ik zou net op reis zijn naar Italië maar ik zei haar dat ik de spullen bij een buur kon plaatsen en dat ze daar het saldo kon betalen. Ik hoorde echter niets meer van haar en vertrok op reis. Ze belde me op toen ik in Firenze was en zei dat ze aan mijn winkel stond en de zaak niet open was. Dan beloofde ze om de week daarop terug te keren. Nu, drie weken later dus dit telefoontje. Ze stelde me doodleuk voor om haar geschenkje te komen ophalen vandaag. Omdat ze thuis met 'de zwam' zat, volgens mij de huiszwam of zo, en ze daardoor veel kosten had, zou een kennis van haar dan vrijdag de overige 1000 eurootjes komen betalen... Wat een gezwam zeg, het is niet de eerste keer dat Nederlanders me willen oplichten, maar het zal haar beste dag niet zijn straks! Ze mag een kleine preek verwachten...
Gelukkig heb ik met veel Nederlanders heel goeie contacten. Kwestie om het kaf van het koren te scheiden nu.
Soms kan je vooraf al wantrouwen koesteren wanneer je iemands gezicht ziet : foto hieronder bv. Vertoont veel gelijkenissen met de klant die ik straks verwacht...
Heel wat mensen vroegen me sinds mijn reis naar Rome meer info rond de begraafplaats van paus Johannes Paulus II.
Karol Woytyla werd geboren te Wadowice in Polen op 18 mei 1920. Toen hij op 2 april 2005 overleed en begraven werd drukten heel veel mensen de wens uit dat deze opmerkelijke man zalig zou verklaard worden. Op zondag 1 mei 2011, dus zowat zes jaar na zijn overlijden, was het dan zover. Naar schatting 100 000 Polen en natuurlijk vele anderen woonden de plechtigheid in Rome bij. Hij werd zaligverklaard omwille van het feit dat de aan de ziekte van Parkinson lijdende Franse zuster Maria Simon-Pierre door voorspraak van de overleden paus genezen zou zijn. Indien er nog een wonder gebeurt kan Johannes Paulus II heilig verklaard worden.
Naar aanleiding van de zaligverklaring werd het lichaam van de paus verplaatst van de crypte naar een tombe in de Sint-Sebastianuskapel in de Sint-Pietersbasiliek, in een kapel naast de beroemde Pieta van Michelangelo, vooraan rechts in de basiliek. In die tombe lag voordien paus Innocentius XI (1609-1689) begraven, paus van 1676 tot aan zijn dood. Zalig verklaard in 1956. Diens gebalsemde lichaam werd overgebracht naar een andere kapel.
De grafsteen van het eerste graf van Johannes Paulus II wordt overgebracht naar Polen waar een nieuwe kerk ter zijner ere wordt gebouwd, meerbepaald in Krakow waar hij van 1964 tot 1978 aartsbisschop was. Polen kreeg ook een belangrijke relikwie : een ampul met bloed.
Het graf van de paus is heel gemakkelijk te bereiken, vooraan rechts in de basiliek, zoals ik reeds vermeldde. Toen ik tijdens mijn reis aan het graf kwam stonden vele tientallen mensen te bidden en foto's te nemen. Zijn feestdag valt jaarlijks op 22 oktober, datum van het begin van zijn potitficaat.
Hierboven de ontgraving van de kist in de crypte onder de basiliek.
kist in oorspronkelijk graf De kist die je hierboven ziet is de buitenste van drie. De binnenste kist, waarin het lichaam van de paus rust, is in cypressenhout, de tweede in zink en weegt vierhonderd kilo. Deze buitenste kist is in eik gemaakt. Bij het lichaam steekt een loden houder met daarin een op perkament geschreven biografie.
Hieronder de kist die opgesteld staat in de basiliek, voor de tweede en definitieve begraving in de marmeren graftombe.
Japanners...
Donkere wolken boven Vlaanderen...
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Karel de Goede
Vertoont veel gelijkenissen met de klant die ik straks verwacht...
kist in oorspronkelijk graf
