Veel horecazaken zijn duidelijk in hun nopjes met het slechte weer. Doordat het regent zijn mensen verplicht om thuis te blijven of de hele dag zich onledig te houden in allerlei café's en andere horecazaken, eens ze op hun stoeltje zitten zijn ze uiteraard verplicht om non-stop te consumeren. En doordat koken geld kost en de stoelgangers de hele tijd hun portefeuille moeten bovenhalen, kijken velen onder hen nogal ontevreden.
Maar wanneer ze aan mijn vitrine staan kost dat geen geld. Alles bepotelen ook niet... Ideaal om het water even van de paraplu te schudden... Maar beter dat volk dan geen volk. Doordat er buiten niets te beleven valt neemt men uitgebreid de tijd om alles goed te bekijken. Wat natuurlijk goed is voor mijn zaak.
Omdat men voor morgen hetzelfde mottige regenweer voorspelt blijf ik lekker in de winkel. Hopelijk komen er een massa volk langs...
Ondertussen kan ik me goed bezighouden. Iedereen denkt bij deze woorden wellicht dat ik de heel dag stof afneem maar dat is buiten de 'waard' gerekend. Op internet staat heel wat info over voorouders en over andere naamgenoten. Dus hoef ik me zeker niet te vervelen!
Het regent al de hele dag. Veel mensen lopen rond met een lang en ongelukkig gezicht. Toeristen klitten samen in de winkels, ze maken alles nat en vuil maar kopen niets. Ik voel nattigheid aankomen en plaats in mijn deuropening een houten H. Hartbeeld met gespreide armen. Duidelijk genoeg voor de toeristen die enkel binnen willen komen om de verveling tegen te gaan.
Plots hoor ik iemand roepen : 'Kijk daar, precies 't kindje Jezus in zijn stalletje!' Ik reageer niet en denk na hoe men - in hemelsnaam - zulke dingen uitkraamt... De enigste link die ik zie is misschien mijn krulharen. En omdat er een groot reliekenschrijn boven mijn hoofd staat en ik zo wat weggestopt ben... maar ja eigenlijk wel grappig.
Van tijd tot tijd drommen hele hordes Jappanners of Chinezen samen voor mijn vitrine. Als ze te lang talmen ga ik naar hen toe en vraag hen : 'Made in Japan or in China?' Een luid gejoel is dan het resultaat en dan gaan ze eindelijk weg... zodat mijn klanten binnen kunnen komen.
Vanmorgen ben ik op bezoek geweest in wat voor mij de hemel op aarde is : het Rijksarchief. Schatten liggen hier te wachten op ontdekking. Vandaag was er veel volk want met dat regenweer is er buiten weinig te doen. Naast de mensen die ik er bijna elke week ontmoet waren er vandaag ook de sympathieke stadsarchivaris van Veurne, Jan Vanacker. Al vele jaren is hij stadsarchivaris van Veurne, ik heb hem weten starten met deze mooie job. Een immer vriendelijk en hulpvaardig man. Ondanks het feit dat hij niet van Veurne afkomstig is mag je hem alles vragen over het verleden van Veurne en omgeving. Hij is trouwens zoon van de zeer verdienstelijke oud-redacteur van het tijdschrift Biekorf dat wijde faam geniet. Onlangs werd hij benoemd tot wetenschappelijk medewerker aanmuseum in de Duinenabdij te Koksijde, waar hij zich vooral toelegt op de geschiedenis van de middeleeuwen. Een grote aanwinst voor Koksijde! Ook was vandaag daar de gemeentearchivaris van Zedelgem. Auteur-uitgever-boekhandelaar Vanhaecke uit Brugge was ook druk bezig met opzoekingen.
Zo boeiend, al die mensen daar. Iedereen doet opzoekingen over een bepaald onderwerp : huizengeschiedenis, genealogisch onderzoek, lokale geschiedenis, ... noem maar op. De laatste twintig jaar leerde ik zo al vele tientallen heel gedreven mensen aan. De enen komen hier om de week of om de paar weken, anderen komen bijna dagelijks langs. Velen zijn vrienden geworden. De sfeer is er rustig maar heel gemoedelijk.
Het personeel helpt de bezoekers zo veel als mogelijk om het de bezoeker zo aangenaam mogelijk te maken. Dhr Vandermaesen, het diensthoofd, helpt vorsers heel graag bij de meest uiteenlopende vragen over het archief dat hier wordt bewaard. Het leeszaalpersoneel is heel vriendelijk en behulpzaam. Stukken opvragen gebeurt sinds korte tijd met de computer. Een personeelslid haalt dan de aangevraagde stukken in het depot.
Eén ding is hier erg vervelend : het is verboden om een balpen te gebruiken om nota's te nemen : je moét een poltlood bezigen. Maar je kan hiermee niet zo vlot schrijven, de toppen breken en je moet dat spel voortdurend slijpen. Met een balpen schrijf je veel vlugger, kleiner en mooier. Maar ja, reglement is reglement.
Moest ik niets om handen hebben, of niet hoeven te werken door de lotto te winnen, zou ik hier gerust elke dag van 's morgens tot 's avonds mijn tenten opslaan. Er is hier immers zo veel dat mij interesseert.
Vlaanderen boven alles! Luide triomf in Vlaanderland? Voor wanneer?
Donkere wolken boven Vlaanderen...
Wanneer ik deze morgen de Markt passeer rond 11u00 luidt de Brugse zegeklok uit 1680. Zalig, hemels, fenomenaal, die mooie zware diepe dreunende slagen die traag over de stad gestrooid worden. Feestelijk, overweldigend, ontroerend ook. Het is vandaag de Vlaamse Feestdag.
Vlaanderen kreunt vandaag echter nog steeds onder de machtsgeile en op-ons-geld-beluste Walen! De reden waarom Walen België willen behouden is heel eenvoudig : ze profiteren van de Vlamingen, van ons zuurverdiend geld en willen als God in Frankrijk blijven wonen in Wallonië, op kosten van ons Vlamingen. Daarom : laat ons uit elkaar gaan, 'vrienden'...
België zomaar in twee splitsen zal wel nooit volledig lukken, voor mij mag België blijven bestaan maar dan moet 'een en ander' herbekeken worden. En Wallonië zal dat voelen in zijn portemonnee. Ze zullen moeten leren zaaien naar de zak. De kerk in het midden houden. Na de 180 vette jaren komen voor hen nu de magere jaren.
Spijtig echter dat de Vlamingen niet beter samenwerken... hierbij denk ik aan grote figuren als Bart De Wever en Frank Vanhecke, ook aan de CDNV en de Liberalen. Frank Vanhecke die uitgerekend vandaag uit het Vlaams Belang stapt... spijtig. Samen zou men zo sterk kunnen staan...
En in intussen is er Brul-Rock op de Burg... een halfhysterisch onverstaanbaar gekrijs... wat heeft dat met Vlaanderen te maken... en wie betaalt dat?
Net zoals vorige maand verzamelde ik weer alle moed om deel te nemen aan de boekenmarkt te Damme. Een stralende Bert Vanhaecke toonde me waar ik mijn handeltje mocht opzetten.
Zoals steeds zorgde ik voor een mooi aanbod aan boeken : lokale geschiedenis (vooral over Brugge), de twee wereldoorlogen en honderden oudere boeken (17e en 18e eeuw). Ook oude documenten op perkament die zou oud zijn als het stadhuis hier naast mij 14e eeuw).
De eerste uren was er eerder weinig volk. Mensen die elke maand komen en op zoek zijn naar koopjes. Eentje heeft van die kleine halfdichtgeknepen geniepige varkensoogjes. Wel grappig maar hij koopt nooit iets. Voor de middag is er een beiaardconcert. De Brugse stadbeiaardier Frank Deleu (zo hoorde ik toch) speelt er mooie muziek, het is een echte virtuoos.
Stilaan komt er meer volk, velen echter komen niet om te kopen maar om te kijken. Veel buitenlanders ook die met bussen van de Lijn of met toeristenbussen komen afgezakt naar het mooie Damme. Het is echt crisis want vele mensen hebben niets eens 10 of 20 euro over voor een boek. Enkelen schrikken zich een hoedje wanneer ik voor het boek over het klooster van de Potterie (door Maertens) 50 euro 'durf' vragen. Gelukkig merkt een andere bezoeker op dat dit boek momenteel op internet aangeboden wordt aan 195 euro (wat ik echter wel serieus overdreven vind!!!). Een bezoekster zegt me dat er in het boek over het Brugse Stubbekwartier één foto staat die haar interesseert en dat ze die wil fotograferen. Mijn blik zegt genoeg en ze vertrekt met boos gezicht.
Arm Vlaanderen. Zo denk ik aan de vooravond van de Vlaamse Feestdag. Ik kijk naar mijn mooie manuscript over Karel de Goede. Heel actueel. Het handelt over de armoede in Vlaanderen. Bedelaars en sukkelaars alom, Vlaanderen kreunt onder de armoede. Karel de Goede probeert deze noden te lenigen, vandaar ook zijn naam 'De Goede', en vandaar ook dat hij Zalig verklaard werd in 1884. Heel actueel allemaal... Ook vandaag lopen er in het Brugse veel 'armen' rond, zo ook in Damme vandaag. Maar... moet ik dan de rol van Karel de Goede spelen? Van boeken kan men immers niet eten... Moet ik dan broodjes bestellen bij de traiteur en die uitdelen aan al die mensen die er zo ongelukkig uitzien? Zou er eindelijk weer een flauwe glimlach op hun gelaat verschijnen als ze een broodje krab of tonijn kunnen degusteren? Ik weet het niet... Of moet ik geld rondstrooien zodat ze eventjes hun miserie kunnen vergeten? Ik denk het niet... want velen die hier rondstrompelen hebben zeker geen problemen op vlak van financiën, een aantal zwemmen werkelijk in het geld. En als ze eventjes niet zwemmen zitten ze er op. Maar het is hun geld natuurlijk.
Niks nieuws onder de zon...
Wanneer de (rommel!)markt ten einde loopt tegen 18u00 komen er nog enkele mensen toe want in de zondagskrant die ze bij de bakkers verdeen stond geschreven dat de boekenmarkt vandaag om 18u00 begon. Zetfoutje denk ik.
Gelukkig was er ook heel wat aangenaam bezoek. Mensen die naar mijn manuscript over Karel de Goede kwamen kijken, ze waren telkens heel verrast. Eentje zei dat het wat minder oud is dan ik vermoedde en dat het gemaakt is ter gelegenheid van de zaligverklaring van Karel de Goede in 1884. Heel goed mogelijk. En dat het werk van een uitzonderlijke kwaliteit is. En de waarde natuurlijk aanzienlijk hoog ligt door het feit dat het een uniek exemplaar is dat nooit uitgegeven werd.
Enkele klanten vonden bij mij een boek waar ze al jaren naar op zoek waren. Ook enkele kleine zeventiende eeuwse werkjes vonden een nieuwe eigenaar.
Per slot van rekening (!) mag ik zeggen dat ik een mooie dag heb beleefd maar dat de omzet echter laag was in verhouding tot het aanbod... Maar hoop doet leven zingt Will Tura en zeg ik 'Damme, tot wederziens!'
Overmorgen maandag 11 juli is weer Brul-Rock op de Burg. Dit zal weer gepaard gaan met een overdosis aan gebrul en kabaal, een oogje dichtknijpen zal er die dag niet inzitten voor mij.
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Gisterenavond ben ik de innerlijke mens gaan versterken in een illuster gezelschap van bourgondische smulpapen. Vroeger zagen de uitbaters me vaker maar sinds de dame des huizes me aanraadde 'te luisteren naar de stem van mijn lichaam' kom ik er veel minder. Wat de dame in kwestie natuurlijk spijt doet krijgen van haar wijze raad, vooral spijt voor de eigen portemonnee...
Aan de toog zaten enkele klanten die me steeds inlichten over hun laatste aankopen en over zaken die ze verkopen. Eentje zei me :'Lieven, ik weet een oude frigo uit 1937 staan...' De dame des huizes voelt zich geviseerd en roept : 'Ja, ja, ze hebben het weer over mij, bedankt hoor!' Iedereen schoot natuurlijk in de lach want het ging eigenlijk helemaal niet over haar persoontje. Maar als we haar dan beter bekeken...
Wie meer wil weten over deze frigo of dat spel wil komen bekijken en een bod wil doen kan zich wenden tot frituur Patriek in de Torhoutse Steenweg te Brugge!
Vandaag werd in het Brugs Handelsblad een mooi artikel gewijd aan mijn nieuwste grote aanwinst : een schitterend uniek handschrift over graaf Karel de Goede. Deze graaf van Vlaanderen werd hier in Brugge vermoord op 2 maart 1127. De man zou zeer begaan geweest zijn met het lot van de vele armen in zijn graafschap. Karel de Goede
Het manuscript bevat ongeveer 80 bladzijden tekst op rijm, in sierlijk gotisch handschrift. Het is van de hand van Edmondus Petyt en er is momenteel nergens iets over dit werk terug te vinden. Spijtig aan de ene kant maar dan ook des te waardevoller. De mensen die het verkochten aan mij hadden de uitdrukkelijke wens dat het werk in Brugge zou blijven, en dan liefst in de stadsbibliotheek die een enorme schat aan Brugse drukken en handschriften bewaart. Ook ik ben natuurlijk die mening toegedragen en heb het werk dan ook aangeboden aan de bevoegde instanties. Ik hoop dat zij het willen opnemen in de Brugse collecties. Enkele andere liefhebbers heb ik dan ook gevraagd om nog wat te wachten tot ik meer nieuws kreeg van de stad. Tientallen mensen zijn het intussen al komen inzien de afgelopen weken waaronder een aantal illustere verzamelaars uit Brugge en omgeving. Vandaag, door het artikel in de krant, ook al tientallen liefhebbers over de vloer gehad.
Eigenlijk overweeg ik zelfs om het werk voor mezelf te houden, zeker als ik er geen behoorlijke prijs voor krijg. Twee 'liefhebbers' hebben al wat commentaar gespuid, maar dat doen ze telkens weer als ze iets heel graag in hun bezit willen krijgen. Intussen liet ik het werk volledig fotograferen zodat ik het boek zelf niet hoef te openen om alles te bestuderen.
Daarnet bezoek had van een heel heel heel oud kwezeltje uit het begijnhof, een dametje die daar al tientallen jaren woont en die door 'Ons Heer' of beter door de man met de zeis vergeten werd... gelukkig maar voor haar. Toen ik vorige zaterdag de vrachtwagen aan het laden was voor de antiekmarkt hier op het Zand vorige zondag, was ze met haar grote hoed en met open mond komen g... ik bedoel kijken naar al het mooie dat reeds ingeladen was. Voor haar had dat allemaal niet zo'n een waarde en ze vroeg me of ik daarmee naar het containerpark ging. Ik antwoordde van ja en dat ik haar ook wilde meenemen... Boos vervolgde ze toen haar weg naar de de mis in de H. Bloedkapel.
Nu was ze daar dus terug en ik merkte glimlachend op dat ze te laat was voor de mis, het was intussen al 14u00. Wat gepikeerd vroeg ze of ik eigenlijk echt naar het containerpark was gereden met die vrachtwagen. Ik zei : Ja, en ze hebben naar jou gevraagd! Haar blik werd grimmig en nijdig vertrok ze richting Burg, naar God weet ik waar... kwezeltje uit het begijnhof... hier samen met haar twee drielingzussen
Een halfuurtje geleden kwam hier een jongeman binnen. Nogal wat problemen gehad met drugs en daardoor meermaals in de gevangenis beland. Nu is hij op de goede weg : drugs gebruikt hij niet meer en hij leerde een meisje kennen. Hij kwam hier al een tiental keer en ik probeer hem telkens wat goeie raad te geven en hem op weg te helpen om via bijscholing een plaatsje te vinden op de arbeidsmarkt. Hij is van goeie wil en zorgt er voor ver weg te blijven van zijn vroegere 'slechte' vrienden. Chapeau! En nu kwam hij zeggen dat hij en zijn vriendin een kindje verwachten, de geboorte is voorzien voor binnen zeven maanden, dus tegen april of zo. Zo'n verzoek doet natuurlijk deugd maar ik raadde hem aan zijn halfbroertje van 12 als peter te nemen. Die zal in de wolken zijn en zal niet zo veel verschillen in leeftijd van zijn toekomstige petekindje. En ik ben al peter van een schat van een kindje!
Net een heel knap meisje van rond de 22 die naar een cadeautje zocht voor haar broer die ... uit het seminarie 'gecarelowierd' is in Canada. Dus daar gebeurt dat ook! Het meisje zei me - maar dat weet ik intussen ook zelf al heel goed - dat ze niet beseffen dat ze mensen héél ongelukkig kunnen maken als ze een echte roeping miskennen. Haar broer is al een paar jaar geleden buitengegooid en kan gelukkig zijn leven opnieuw oriënteren. Net zoals ik daar gelukkig ook in geslaagd ben...
Eigenlijk ontmoet ik hier in mijn winkeltje heel veel boeiende mensen. Iedereen draagt vreugden en verdrietige zaken met zich mee, zaak is om alles een plaats te kunnen geven en verder te gaan en proberen gelukkig te worden en een goed mens te zijn.
Bezoek aan het park rond kasteel de Maere in Aartrijke
Deze morgen was het slecht weer, de ene regenvlaag na de andere. Gelukkig was het in de namiddag mooi weer. Vanavond om 20u00 was ik present op de parking van het kasteel de Maere d'Aertrycke te Torhout. Het hele domein is eigendom van deze familie maar alles wordt verhuurd (erfpacht of zo). Het kasteel werd gebouwd in 1868-1871 in opdracht van August de Maere, vooral gekend omwille van zijn inzet voor het inrichten van de haven van Zeebrugge. Nu worden er in het gebouw feesten gegeven en kan men er logeren. Het grote mooie park met waterpartijen wordt door de provincie onderhouden.
Op het domein staan enkele heel oude bomen, geplant ca 1870. Zo ondermeer een vijftal
Aan de achterzijde van het meer staat een soort botenhuisje, met Egyptische motieven op voorzijde van gebouw. Daar achter een ijskelder, gebouwd in 1890.
Het is beter je niet om te kleden voor je gaat slapen!
Enkele weken geleden kwam een man van - denk ik - rond de tachtig de winkel binnen. Hij verzamelt allerlei religiosa en toonde veel interesse voor een groot lot grote achttiende-eeuwse heiligenprenten. Hij zou binnen een paar dagen de zaken komen halen.
Gisteren, twee weken later, kwam hij binnen en zei :'Ik kan die prenten niet van je kopen. Geld is geen probleem maar mijn erfgenaam gaat niet akkoord met deze aankoop.' Ik wrijf mijn ogen uit en vraag om dat nog eens te herhalen. Hij zegt : 'Een winkelier hier uit de buurt krijgt later alles van mij en vindt dat die prenten te veel kosten.'
Heel eigenaardig want losse prenten wil hij nooit kopen, hij wil steeds een groot lot, een grote hoeveelheid ineens kopen. En nu... Ik zeg hem dat ik er zelf ook iets aan wil verdienen. Hij doet dan een bod voor de tweederden van mijn vraagprijs en ik zeg hem dat ze mij meer kosten dan dat en dat ik zo'n belachelijke prijs ook wil betalen voor dergelijke kwaliteit. Hij zwijgt en verlaat de zaak.
Het is zo dat een koppeltje zelfstandigen hier uit de buurt de brave man - die zich nogal eenzaam voelt - al een paar jaar 'entoureert' en in de watten legt. De man past ook dikwijls op hun twee kleine kinderen. Hij wordt er in de watten gelegd en ik heb daar zeker geen probleem mee. Wat me wel erg stoort is dat dat koppeltje - dat helemaal niks kent van antiek, ongepaste kritiek levert op mijn zaken. En het ergste natuurlijk is dat zij een beetje gaan zeggen wat de brave man, die geen familie van hen is, mag kopen of niet. Kunnen ze dan niet nog een paar jaren wachten??? Een groottante van mij, met gezond boerenverstand, zei me vaak : 'Je mag je niet gaan verkleden voor je slapen gaat!'
Zondag was het weer zo ver : de eerste van drie rommelmarkten op het Zand te Brugge. De eerste markt is altijd de beste want heel wat mensen hebben een heel jaar materiaal verzameld om hier aan de man of de vrouw te brengen. En natuurlijk zijn er weer honderden handelaars of pseudo-handelaars die na een eerder zwak werkjaar hopen hier heel veel te verkopen. Iedereen deed duidelijk zijn best om zo veel mogelijk antiek en spijtig genoeg ook zoveel mogelijk rommel en rotzooi te verzamelen.
Kopers komen van heinde en verre, opvallend is steeds het grote aantal Nederlanders dat hier alles voor een prikje willen 'afdrogen' om het dan voor een hoog bedrag aan te bieden in hun eigen land. Natuurlijk zijn er ook Nederlanders die graag een goeie prijs betalen voor goeie spullen, ik heb daar enkele heel toffe collega's.
Zelf kocht ik een paar zaken maar daar hing een serieus prijskaartje aan... Voor deze gelegenheid huurde ik een kleine vrachtwagen met laadbrug en was anderhalf uur in de weer om alles uit te laden. Daarna uren werk om alles uit te pakken maar het resultaat mocht gezien zijn : velen zeiden me dat ik de mooiste stand had van heel de markt.
De verkoop van de boeken vlotte redelijk, ik had dan ook een enorm aanbod mee, ik schat ongeveer een tweeduizend stuks. Dus voor elk wat wils. Boeken van twee euro (koopjes) tot ... Tientallen mensen waren duidelijk niet van plan om méér dan 1 euro te spenderen aan een boek. Wanneer ze bv. 15 of 25 euro zagen op de eerste bladzijde betrok hun gezicht en leken ze opeens twintig jaar ouder, de sukkelaars. Sommigen waren echt verontwaardigd dat men op een rommelmarkt zoveel geld durfde vragen... en verlieten dan ook terstond mijn stand. Maar best ook... Ook waren er zoals gewoonlijk een aantal collega-genealogen, mensen dus die hun stamboom opmaken. Enkelen daarvan zijn van de grootste gierigaards (sorry voor het gebruik van dit woord maar ik vind niets passenders) die ik ken : ze hebben andere hobby's zoals het maken van wereldreizen die vele duizenden euro kosten maar 20 euro voor een goed boek kan er echt niet van af. Ze zeggen dan dat ze 'dat niet kunnen betalen' en dat ze het boek wel zullen vinden in de bib. Wat niet realistisch is want tweederden van mijn boeken vind je in geen enkele bib of kan je zeker niet ontlenen... Nu, die commentaar ken ik al zo'n beetje en ik maak me er dan ook niet druk om. Gelukkig zijn er ook veel andere bezoekers die graag wat uitgeven voor een goed boek. Ze weten dat ik me geen enkele moeite bespaar om voor een goed aanbod te zorgen en dat koken geld kost.
Tientallen kennissen en vrienden komen goeiendag zeggen. Ook familie die me heel nauw aan het hart ligt. Soms mensen die ik maar enkele malen per jaar zie, en dat doet dan extra deugd.
De meeste klanten zijn heel dankbaar : heel blij omdat ze eindelijk dàt boek vonden dat ze al jarenlang zochten. Omdat ze er foto's van voorouders in vinden of foto's van hun geboortedorp. Omdat ze het niet konden kopen op een veiling omdat het daar veel te duur was. Een aantal bezoekers kent me van op foto's in de krant en komen eens 'curieuzeneuzen'.
Iemand vertelt me dat er nog iemand staat met deels dezelfde boeken en dat hij erg opdringerig is. Héél enthousiast storend luid zijn waren aanprijzend, zich opdringend aan potentiële klanten. Ik ken het ventje van op veilingen : hij wil alles voor een prikje kopen en laat échte handelaars zoals ik niet graag een koopje doen. Resultaat : we bieden tegen elkaar op. Met als resultaat dat hij dikwijls al te hoge prijzen moet neertellen... Veel mensen in de veilingzaal klagen dan ook dat ze door zijn schuld niets kunnen kopen. Het ventje pakte enkele jaren geleden al mijn standplaats af op de rommelmarkt in Wingene, waardoor ik daar niet meer wil komen. Ook in Loppem moest ik hem een hele dag naast mij gedogen... door een stand naast mij aan te vragen dacht hij mijn klanten te kunnen afsnoepen. De schreeuwlelijk met roodgloeiend hoofd riep luidop dat hij de mooiste boeken meehad. Ik maakte er hem op attent dat dit niet waar was, dat ik dat was. Dat hij mocht dénken al wat hij wou maar dat hij slimmer ware moest hij wat meer zwijgen. En dat ik - indien hij zijn mond nog zo ver open zou 'trekken', ik hem telkens met mijn bronzen antieke schoolbel zou overstemmen. En het ventje uit het Ieperse kon zich nog steeds niet beheersen zodat ik verplicht was wat vrolijke klanken rond te strooien... Maar ja, dat ze maar proberen hé. Ik heb geen probleem met anderen die (voor een deeltje toch in vorig geval...) dezelfde dingen verkopen maar het moet op een eerlijke manier gebeuren. Bovendien is de vrouw van bovenvermelde pseudoverkoper nogal dom. Ze kan daar natuurlijk zelf niet veel aan doen, maar als je zo dom bent als haar zwijg je beter. Dit opdat ze met haar dommigheid niet nog meer mensen ambeteert...
Rond achttien uur begon het volk te 'minderen' en ik begon in te pakken. Dat inpakken duurtde totdat het duister was en dan alles weer uitpakken. Het was bijna drie uur deze maandagmorgen toen ik thuis arriveerde.
Van uitslapen kwam niet veel in ... huis, want een buurman, om 'even' weg te zijn van zijn nogal bazige vrouw, was van zeven uur al bezig met timmeren in zijn werkplaats : nageltjes in een plank slaan en ze dan weer uithalen, en dit vermoedelijk herhalen tot in den treure. Arme man. Door dit getimmer van de man (door het gezaag van diens vrouw) besloot ik op te staan en in mijn winkel dit verslag te maken.
Een uurtje geleden kwam een bezoeker me zeggen dat er vandaag een priester wordt gewijd 'ergens in de Westhoek'. Toen ik zelf aan het grootseminarie studeerde was ik natuurlijk heel goed op de hoogte van alle priesterwijdingen en ik ging er dan ook steevast naar toe. Ook toen ik uit het seminarie voor de tweede keer verbannen werd kende ik iedereen die de komende vijf-zes jaar gewijd werd. Sommigen keken me vreemd aan als ze me in de kerk zagen zitten, zo van 'Wat doet die hier nog?' Zelf was ik toen nog heel kwetsbaar, de wonde die de tweede verbanning gemaakt had zou nog jarenlang nodig hebben om enigszins te helen.
Toen mijn vroegere jaargenoten gewijd werden was ik niet overal uitgenodigd wat me redelijk hoog zat... ik was afgeschreven... Naar eentje ben ik willen gaan maar toen ik de kerk wou binnengaan viel het me zo zwaar om weer aan alles te worden herinnerd, de negatieve ervaringen uiteraard en niet de vele mooie dagen die ik er kende, dat ik terug in de auto stapte en naar huis reed. Twee anderen werden op eenzelfde dag gewijd. Ik had het parochieblad niet goed gelezen en ik wilde in de namiddag naar de wijding in Bredene gaan. Ik arriveerde er over de middag en groot was mijn verwondering dat er net massa's volk uit de kerk kwam... ik was te laat, de wijding was net voorbij.
Eventjes googelen dus en ik zie dat Bikschote vandaag een nieuwe priester krijgt. Ik ken de man van zien, ik ga immers af en toe naar de vespers in het grootseminarie op zondagavond (= de zondagen dat de seminaristen vrij weekend hebben en pas om 21u00 terug binnen moeten zijn). De toekomstige priester staat afgebeeld met 'Romeinse boord'. Velen zullen daar commentaar op hebben maar persoonlijk vind ik het mooi en zinvol. Beter dan sommige, nu vele, priesters die het kruisje op hun revers wegstoppen of er helemaal geen meer dragen. Een priester mag en moet herkenbaar zijn. Spijtig dat ik niet op de wijding aanwezig kan zijn want het zijn echt heel mooie vieringen. Vooral de litanie van de heiligen is indrukwekkend : vele tientallen heiligen wordener aanroepen. En dan natuurlijk de wijding zelf met handoplegging door alle aanwezige priesters...
Hier het lijstie met de drie priesterwijdingen in onze mooie Westhoek. 1 mei : Poperinge (St-Jan) : Dominiek Moens 1 juli : Bikschote : Mathias Parret 27 augustus : Ieper (kathedraal) : Igor de Bliquy
Dat mens uit Nederland zou vandaag aankloppen om 14u00. Collega's hier waren eveneens overtuigd dat deze dame niets anders op het oog had dan mij bij het vijfennegenste te zetten...
Om 17u40 was ze daar, tegen sluitingstijd om de boel te kunnen forceren natuurlijk. Ze beende recht naar mijn bureau en keek me met vranke blik aan en zei : 'Nou ben ik er!'. Ik antwoordde : 'Inderdaad, nu je het zegt..'. Ze kwam dus haar geschenk ophalen voor de rest was betaald. Maar dat feestje zou dus niet doorgaan, zo zei ik haar. En dan begon ze over de vele kosten in haar huis, er was namelijk huiszwam ontdekt, wat haar tienduizenden euro zou kosten. En doordat ze daardoor geen geld meer had zou een vriend van haar overmorgen, vrijdag dus, alles komen betalen. Die vriend is antiquair maar ze kende zijn naam niet van buiten... is dat dan een vriend? Ze probeerde alles om alsnog met dat geschenk te gaan lopen zonder te betalen. Tot slot zei ze : 'Ik heb eigenlijk veel haast en u ook, het is tegen zessen. Laat ons de zaak vlug regelen.' Ik antwoordde dat ik helemaal geen haast had, en dat ze de zaak enkel kon 'regelen' door te betalen. Nu werd ze boos en ze vroeg me of ik haar niet vertrouwde. Waarop ik haar duidelijk maakte dat ik vroeger al eens bedrogen werd door een landgenote van haar en dat ik nu inderdaad altijd boter bij de vis wil.
En toen zei ze dat het eigenlijk om het even was of haar vriend vrijdag zou gaan pinnen of zij vandaag... en ze vroeg naar de dichtstbijzijnde geldautomaat. Vijf minuutjes later was ze daar terug mét geld en de zaak werd beklonken. Wat een lef om me zo te willen bedotten... Goeie rekeningen maken goeie vrienden of zoals ze in Nederland zeggen : goeie maatjes maken goeie vrienden.
Gisterenavond kreeg ik een raar telefoontje van ... het spijt me dit te moeten zeggen... van een Nederlandse dame. Op de rommelmarkt van Blijmare kocht ze bij mij voor 1200 euro, ze zou later komen betalen. Daarbij kreeg ze nog een ander stuk ter waarde van 120 euro cadeau.
Twee weken later zou ze een voorschot van 500 euro komen betalen en wat later de rest. Toen ze het voorschot kwam betalen had ze slechts 200 euro bij, het begon dus al goed. Wat later belde ze dat ze de rest zou komen betalen en het gekochte goed ophalen een week later. Ik zou net op reis zijn naar Italië maar ik zei haar dat ik de spullen bij een buur kon plaatsen en dat ze daar het saldo kon betalen. Ik hoorde echter niets meer van haar en vertrok op reis. Ze belde me op toen ik in Firenze was en zei dat ze aan mijn winkel stond en de zaak niet open was. Dan beloofde ze om de week daarop terug te keren. Nu, drie weken later dus dit telefoontje. Ze stelde me doodleuk voor om haar geschenkje te komen ophalen vandaag. Omdat ze thuis met 'de zwam' zat, volgens mij de huiszwam of zo, en ze daardoor veel kosten had, zou een kennis van haar dan vrijdag de overige 1000 eurootjes komen betalen... Wat een gezwam zeg, het is niet de eerste keer dat Nederlanders me willen oplichten, maar het zal haar beste dag niet zijn straks! Ze mag een kleine preek verwachten...
Gelukkig heb ik met veel Nederlanders heel goeie contacten. Kwestie om het kaf van het koren te scheiden nu.
Soms kan je vooraf al wantrouwen koesteren wanneer je iemands gezicht ziet : foto hieronder bv. Vertoont veel gelijkenissen met de klant die ik straks verwacht...
Heel wat mensen vroegen me sinds mijn reis naar Rome meer info rond de begraafplaats van paus Johannes Paulus II.
Karol Woytyla werd geboren te Wadowice in Polen op 18 mei 1920. Toen hij op 2 april 2005 overleed en begraven werd drukten heel veel mensen de wens uit dat deze opmerkelijke man zalig zou verklaard worden. Op zondag 1 mei 2011, dus zowat zes jaar na zijn overlijden, was het dan zover. Naar schatting 100 000 Polen en natuurlijk vele anderen woonden de plechtigheid in Rome bij. Hij werd zaligverklaard omwille van het feit dat de aan de ziekte van Parkinson lijdende Franse zuster Maria Simon-Pierre door voorspraak van de overleden paus genezen zou zijn. Indien er nog een wonder gebeurt kan Johannes Paulus II heilig verklaard worden.
Naar aanleiding van de zaligverklaring werd het lichaam van de paus verplaatst van de crypte naar een tombe in de Sint-Sebastianuskapel in de Sint-Pietersbasiliek, in een kapel naast de beroemde Pieta van Michelangelo, vooraan rechts in de basiliek. In die tombe lag voordien paus Innocentius XI (1609-1689) begraven, paus van 1676 tot aan zijn dood. Zalig verklaard in 1956. Diens gebalsemde lichaam werd overgebracht naar een andere kapel.
De grafsteen van het eerste graf van Johannes Paulus II wordt overgebracht naar Polen waar een nieuwe kerk ter zijner ere wordt gebouwd, meerbepaald in Krakow waar hij van 1964 tot 1978 aartsbisschop was. Polen kreeg ook een belangrijke relikwie : een ampul met bloed.
Het graf van de paus is heel gemakkelijk te bereiken, vooraan rechts in de basiliek, zoals ik reeds vermeldde. Toen ik tijdens mijn reis aan het graf kwam stonden vele tientallen mensen te bidden en foto's te nemen. Zijn feestdag valt jaarlijks op 22 oktober, datum van het begin van zijn potitficaat.
Hierboven de ontgraving van de kist in de crypte onder de basiliek.
kist in oorspronkelijk graf De kist die je hierboven ziet is de buitenste van drie. De binnenste kist, waarin het lichaam van de paus rust, is in cypressenhout, de tweede in zink en weegt vierhonderd kilo. Deze buitenste kist is in eik gemaakt. Bij het lichaam steekt een loden houder met daarin een op perkament geschreven biografie.
Hieronder de kist die opgesteld staat in de basiliek, voor de tweede en definitieve begraving in de marmeren graftombe.
Gisteren was er weer de jaarlijkse rommelmarkt in Male. Een parcours van vele kilometers wandelplezier(???). Vele honderden zetten hun beste(?) beentje voor om deze mooie groene bomenrijke wijk om te toveren tot een enorme stortplaats van oude kledij van hun overleden ouders en grootouders, babykledij (bach, kledij van een ander dragen...). Huisgerief zoals oude talloren, soepkommen, tassen, bestekken en rijstkokers. Lelijke triestige kruisbeeldjes, oude kaders, foeilelijke oude tafels en stoelen, je kan het zo gek niet bedenken of je vond het daar allemaal. Gelukkig bleef het bewolkt tot een stuk in de namiddag, zo werd het niet te warm. Toen de zon rond 15u00 door het wolkendek piepte werd het stukken warmer, gelukkig stond ik onder een dubbele rei eiken zodat het draaglijk bleef.
In de vroege morgen zag ik enkele tientallen opkopers rondkoersen. Vooral de Nederlanders waren weer prominent aanwezig. Iedereen klaagde over het geringe aanbod van mooie zaken. Dus kochten ze dan maar minder waardevolle prijzen, op voorwaarde dat ze er bijna niets voor moesten betalen. Lelijke schilderijen van een meter hoog en twee meter breed uit ca 1960, valse gietijzeren haardplaten, monsterachtig grote Chinese nepvazen, niets was te lelijk of te groot of te zwaar om mee te zeulen. Na tien uur waren de meeste opkopers en Nederlanders op fietsjes met kleine wielen verdwenen uit het straatbeeld. Tegen de middag was het de beurt aan ... ik weet niet waar ze allemaal vandaan kwamen... een grote massa lelijke dwaaskijkende mensen, moddervette figuren, familie Flodder-figuren, en noem maar op. Ook vele invaliden die rondkoersten in hun elektrische wagentjes. Tientallen mentaal gehandicapten die met of zonder begeleider doelloos rondslenterden. Ook twee mannen die in Beernem wonen... in parakostuumpjes. En af en toe ook meer gewone mensen zoals een ex-collega uit de bib in Knokke met haar man, altijd welgezind. Standhouders die zich vervelen en zelf een toertje doen. Kennissen van overal die gedag komen zeggen. Politiemannen en -vrouwen die hier overuren komen kloppen en ondertussen hun ogen goed de kost geven. Nederlanders???
Rond halfzes in de vooravond heb ik echt genoeg van. Voorzichtigs pak ik alles in en een uurtje later verlaat ik het parcours. Zoals elk jaar opnieuw besluit ik hier nooit meer terug te keren.
Zoals voorspeld is het snikheet vandaag. Geen wolkje aan de lucht en overal mensen die zich zwetend en puffend om boodschappen te doen. Eigenlijk blijft iedereen beter thuis als de warmte zo drukkend is. En zo is het hier erg rustig.
Busladingen met ouwe Jappen, koele Duitsers en lawaaierige Spanjaarden slepen zich voort achter de gidsen. De gidsen zien er vermoeid uit en praten/roepen minder dan gewoonlijk.
In de galerij is de sfeer wat doods. Vier zaken hier zijn gesloten : eentje is waarschijnlijk naar de zee, een ander heeft zijn wekelijkse sluitingsdag, eentje is in vakantie in het buitenland (Ardennen) en een ander zijn kostuum zit in de was. Twee winkeltjes staan gewoon leeg en wachten op een nieuwe huurder. Diegenen die wel open zijn : eentje probeert haar chocolade en pralientjes koel te houden, een ander leest de krant, ik zit achter mijn ventilateur en een ander hoor ik de hele tijd kwebbelen met haar zus en met klanten.
Een madamtje komt ikonen aanbieden. Nu is het zo dat ik een gloeiende hekel heb aan ikonen : ik kan ze in mijn ogen niet zien, ik verkies een mooi Vlaams houten beeld boven de waardevolste ikoon. Ik vertel dit eerlijkheidshalve aan de dame en ze zegt dat dat niet erg is. Wat ze me toont is echte rotzooi : rommel die ze meebracht uit Rome en Lourdes, prentjes die op houten blokken zijn gekleefd. Ik raad haar aan alles te droppen in een kringloopwinkel. Madame is niet tevreden en verlaat me met opgeheven hoofd. Sommigen van deze brolverkopers worden door collega's doorgestuurd naar hier. Ze mogen er dan ook op rekenen dat ik hen ook van die interessante verkopers doorstuur.
Zaterdag was er weer veiling van boeken en grafiek in Damme. Vroeger kon je hier interessante zaken op de kop tikken voor een redelijke prijs. De laatste jaren zijn er echter steeds minder mooie boeken op veel veilingen. Vooreerst door de concurrentie van andere veilinghuizen en ook door de verkoop op internet. Zeker als handelaar is het niet gemakkelijk om bovenop de hamerprijs en ca 20 procent opgeld nog winst te maken.
Zelf koop ik mijn boeken liever particulier, de prijzen liggen er stukken lager. Sommige kopers daar zijn mensen die nooit in een winkel komen en die denken dat op een veiling alles goedkoper is...
De voorbije weken is het eerder wat kalmpjes geweest in de zaak en in de zaken. Wellicht wil men mij wat laten uitrusten nadat ze in de Tam-Tam vernomen hebben dat ik een mooie en zware reis achter de rug heb. Ook zullen de klanten me ook niet bestormen om mijn uitgaven terug te laten verdienen... want de reis kreeg ik cadeau... Ook waren er gisteren, vandaag en morgen nog solden in de stad. Iedereen koopt zich te pletter aan zaken die ze niet echt nodig hebben. Leve de platte commerce dus!
Bijna iedere passant kwam uit Duitsland, nog steeds(!) vinden ze het heel erg leuk om wat hautain en minachtend mijn winkel te komen keuren. Eigenlijk heb ik nog nooit iets verkocht aan die Duitsers, en ik heb dan ook een gloeiende hekel aan dat Herrenvolk. En dit vooral omwille van de vele schade die hun vooroudertjes hebben aangericht in mijn mooie Westhoek. Tussen die Duitse 'ouden van dagen' lopen er misschien nog enkele van die ras(!)echte oorlogsmisdadertjes van tijdens WO II tussen.
Een verpleger, werkzaam in een Westvlaamse kliniek, kwam binnen en we spraken over koetjes en kalfjes, over priesters en nonnetjes. Toen hoorde ik dat niet enkel ik een heel rare en beangstigende indruk kreeg telkens ik in het seminarie bij een bepaalde president over de vloer kwam... Hijzelf kende hem van voordrachten en van zijn boeken. Die priester loop ik eerlijk gezegd liever niet meer tegen het lijf, ik gruw van dergelijke hooghartige verwaande tiepen.
Een Luxemburger kwam goeiendag zeggen en vroeg of ik hem nog herkende. Ook toen hij me zei dat hij rond Kerstmis iets was komen kopen in de winkel wist ik nog niets méér. Toen zei hij dat we over koetjes en kalfjes hadden gesproken en ook over de vele verschillen in kwaliteit in beenham. Hij heeft een broer die slager is en die volgens hem 'de beste boerenhesp' van Luxemburg maakt. Allemaal praatjes moet ik gedacht hebben en toen moet ik hem uitgedaagd hebben dat te bewijzen. En nu stond hij verdorie in mijn winkel met een grote beenhesp van 12 kilo!!! Ik bedankte hem hartelijk en dacht : Wat is dat voor een tiep? Hij kuchte eventjes en zei dan : dat is dan 122 euro. Lap, weer meer geld uitgegeven dan ik verdiend heb vandaag... De komende weken weet ik dus wat te eten...
Japanners...
Donkere wolken boven Vlaanderen...
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Karel de Goede
Vertoont veel gelijkenissen met de klant die ik straks verwacht...
kist in oorspronkelijk graf
