Dat mens uit Nederland zou vandaag aankloppen om 14u00.  Collega's hier waren eveneens overtuigd dat deze dame niets anders op het oog had dan mij bij het vijfennegenste te zetten... 

Om 17u40 was ze daar, tegen sluitingstijd om de boel te kunnen forceren natuurlijk.  Ze beende recht naar mijn bureau en keek me met vranke blik aan en zei : 'Nou ben ik er!'.  Ik antwoordde : 'Inderdaad, nu je het zegt..'.  Ze kwam dus haar geschenk ophalen voor de rest was betaald.  Maar dat feestje zou dus niet doorgaan, zo zei ik haar.  En dan begon ze over de vele kosten in haar huis, er was namelijk huiszwam ontdekt, wat haar tienduizenden euro zou kosten.  En doordat ze daardoor geen geld meer had zou een vriend van haar overmorgen, vrijdag dus, alles komen betalen.  Die vriend is antiquair maar ze kende zijn naam niet van buiten...  is dat dan een vriend?  Ze probeerde alles om alsnog met dat geschenk te gaan lopen zonder te betalen.  Tot slot zei ze : 'Ik heb eigenlijk veel haast en u ook, het is tegen zessen.  Laat ons de zaak vlug regelen.'  Ik antwoordde dat ik helemaal geen haast had, en dat ze de zaak enkel kon 'regelen' door te betalen.  Nu werd ze boos en ze vroeg me of ik haar niet vertrouwde.  Waarop ik haar duidelijk maakte dat ik vroeger al eens bedrogen werd door een landgenote van haar en dat ik nu inderdaad altijd boter bij de vis wil.

En toen zei ze dat het eigenlijk om het even was of haar vriend vrijdag zou gaan pinnen of zij vandaag...  en ze vroeg naar de dichtstbijzijnde geldautomaat.  Vijf minuutjes later was ze daar terug mét geld en de zaak werd beklonken.   Wat een lef om me zo te willen bedotten...  Goeie rekeningen maken goeie vrienden of zoals ze in Nederland zeggen : goeie maatjes maken goeie vrienden.


                                                                      Doei!  Goeie maatjes maken goeie vrienden!