Antiek (- en rommelmarkt) in Ciney, in de adem-benemende Ardennen.
Vanmorgen héél vroeg heb ik mijn wagen ... volgeladen ... met .... oude ... antiek dus. Ik wilde het eigenlijk gisterenavond al doen maar door de feestelijkheden in de stad was het moeilijk om bij mijn winkel te geraken. Om 5u00 en het volgende uurtje propte ik dus de wagen vol. Rond 6u00 op naar de Ardennen. Ik zou aanvankelijk via Gent en Brussel rijden maar koos uiteindelijk voor de langere maar rustigere weg via Kortrijk, Mons en Namen. Ruim twee uurtjes later arriveerde ik in Ciney. Omdat ik de vorige edities nogal last had van halsstarrige en arrogante Waalse en Nederlandse kettingrokers die voortdurend de elektrische poort naast mijn stand wilden openen om te gaan paffen, vroeg ik een andere standplaats. Op mijn plaats staat nu dus een ander die me zegt dat hij daar geen problemen mee heeft en die eigenlijk vooral tevreden is dat hij mijn plaatsje helemaal tegen de parking kon inpikken. Afwachten maar tot zondagavond, dan piept hij wel anders... Voor mijn part doen de Walen en Hollanders weer ambetant de volgende dagen, het is nu aan de Piet Wijsneus aan de poort om de kastanjes uit het vuur te halen.
Terwijl ik op mijn dooie gemakjes alles uitpak, doe ik af en toe een rondje door de zaal om te zien of er niets interessants ligt voor mij. Neen dus, da's nieuw, maar ik ben dan ook uiterst op mijn hoede. Dingen waarvan ik niet honderd procent zeker ben dat ze ik ze kan verkopen moet ik niet en als de lieve collega's te veel vragen mogen ze het houden. Eerst verkopen en als er geld over is zien we wel... In de zaal loopt 'Babyface' zenuwachtig rond, hij heeft hier geen stand en mag hier dus niet komen. Ondanks zijn nogal dik hoofd, vandaar de naam 'babyface', komt deze arrogante Westvlaming overal binnen zonder toelating. Een tweede ambetanterik, een Waal..., zie ik ook dikwijls voortijds binnensluipen, zo oa in de antiekbeurs in Luxemburg begin dit jaar. Vandaag zag ik hem nog niet en dat vind ik raar. Vermoedelijk is hij samen met alle andere Walen ferm feest aan het vieren op onze kosten!
Opvallend trouwens hoeveel nationale vlaggen uithangen op de nationale feestdag. In Brugge zag ik deze morgen slechts één lelijke driekleur hangen. In de Walen echter krioelt het van die ondingen. En Walen weten wel waarom. Zolang er geen nieuwe regering is kunnen ze rustig verder rusten op hun 'lauweren'.
Overal in Wallonië is men vandaag duchtig aan het feesten. Op de baan is er gewoonweg geen kat hier. Na het opstellen van mijn stand ben ik wat gaan crossen in de streek. In het dorpje Ave was er een rommelmarktje. Ik parkeer de wagen en ga uiteraard een kijkje nemen. Enkelen waren al hun stand aan het opruimen, het was immers al 16u00 gepasseerd. Zoals op elke markt komen op het einde de profiteurs en gierigaards opdagen om op het laatste van de markt nog wat 'koopjes' te doen. Ik zie inderdaad nog grote stukken van eigenaar vervangen. Zelf zie ik een oud kadertje met met drie foto's van feestelijkheden in Rochefort ca 1920. Mooi en raar dat dat nog niet verkocht is op dit late uur. Ik neem het kadertje vast om de foto's van nabij te bekijken en na enkele seconden vraagt een Waalkop naast mij hoeveel men vraagt voor het kadertje dat ik in mijn handen heb. Drie euro, klinkt het. Ik denk ok ik koop dit maar dan begint de Waal aan te dringen en zegt dat hij het wil kopen voor de lijst alleen, dat de foto's hem niet interesseren. Ik wil mijn arme landgenoot helpen en zeg hem : ik koop het kader en neem de foto's, de lijst mag je gratis hebben. De Waal begint op mij te foeteren en ik overhandig het kadertje en zeg dat hij alles voor zich mag houden en dat hij in het vervolg wat eerlijker moet zijn, hoe moeilijk dat dat ook is voor een Waal. Het ventje werd woedend maar nam het kadertje toch aan. En omdat hij zo ongenietbaar is mag hij het zelf betalen. Die Walenmentaliteit maakt me ziek...
Maar geen erg, waar er Walen zijn is het (altijd wel ergens) feest! Ik rijd verder en kom aan in Transinne. Het hele dorp is afgesloten van de buitenwereld omdat ze een feestje willen bouwen. Ik laveer tussen de versperringen en rijd tot dicht bij de kerk, zie je wel dat ik overal door geraak! Maar ... dat is buiten de waard gerekend. De hele straat is afgezet met twee meter hoge ijzeren hekkens. Geen doorkomen aan. Ik kijk nader toe wat er hier eigenlijk te beleven valt : overal zijn kinderen aan het dansen. Dat belooft! De kinderen worden al van jongsaf klaargestoomd voor het liederlijke Waalse feest dat heel hun leven is... Op affiches lees ik dat er in deze dagen maar liefst twee dagen naeen vuurwerk afgeschoten wordt. Geld zat hé?
Ja, overal in Wallonië zijn er vandaag van die plezante Krekelfeesten. De krekels dansen trouwens heel het jaar door, ze zaaien niet en ze maaien niet... en toch zijn ze getooid met de mooiste veren... De donkere (vandaag gelukkig voor hen, enkel nog maar regen)wolken boven hun hoofden kunnen hen niet deren. Ze zijn zich van geen kwaad bewust (alhoewel???). Ze dansen lustig verder tot plots het (Vlaamse) geld op zal zijn. Hopelijk laten de Vlamingen zich niet nog eens bij het eenenvijftigste zetten bij de regeringsvorming. Eigenlijk moeten de Vlamingen één front vormen en zeggen : 'Vrienden Walen, wees heel goed bewust dat jullie op onze kap leven, dat jullie elke dag opnieuw ongelooflijk veel onverdiend geld binnenrijven, en dat dat grapje niet kan blijven duren. Dus, vrienden krekels, luister naar ons - mieren - en bereid je voor op moeilijkere dagen. Er zullen tijden komen dat het dansen zal gedaan zijn, dat jullie zelf zullen moeten werken. En... als de krekels niet luisteren moeten de mieren de geldkraan dichtdraaien. Benieuwd of de krekels dan anders gaan zingen. De Walen draaien de hele tijd rond de pot, ze willen de waarheid niet bekennen, ze profiteren van ons Vlamingen, punt uit! Dus, Walen, wees eerlijk en verzamel zélf het geld om te gaan dansen!!!
