Er zat nog een schattig staartje aan het kollumpje van Catharine. Ik citeer: Een groepje marginale religieuze punkers. In plaats van vlammende haarpieken en piercings dragen ze tulband en boerka. Provocateurs met hun kleding en door wat ze zeggen, zoals de rondreizende punkers in de straten van Brussel die voor bier en hun hond geld schooien en als je niets geeft schelden. Beide groepen zijn even marginaal en staan buiten de maatschappij en hun gemeenschap. De ideale provocateurs om Leve God en weg met Allah om te draaien in Weg met jullie god en leve onze sharia. Zij geven een provocateur als Barnard de ideale kans om het half miljoen Belgische burgers dat van huis uit moslim is te demoniseren. En wie het met zijn visie op de islam niet eens is, bestempelt hij als sufkop, en wie fundamentele kritiek heeft op Israël is een antisemiet. Zijn manier om de vrijheid van meningsuiting te gebruiken. Ja, die religieuze punkers. Om te beginnen zijn ze niet marginaal. In de islam, ik heb het al honderd keer gezegd en hier vindt u het uitgebreid uitgelegd, hebben de punkers, de extremisten niet alleen de beste papieren, ze hebben zelfs de énige papieren. Ze staan bepaald niet buiten hun gemeenschap. Ibn Warraq en Bernard Lewis hebben het beiden ongeveer aldus verwoord: Er bestaan gematigde moslims, maar de islam is niet gematigd. Een moslim die gematigd is, is dat ondánks de islam en als het erop aan komt staat hij theoretisch met lege handen tegenover de fundamentalisten, die de koran en de hadith wél goed hebben gelezen en de onontkoombare consequenties hebben getrokken. Als het er op aan komt, hebben deze punkers altijd de toon gezet in de islam. Deze marginalen hebben altijd bepaald en bepalen tot op de dag van vandaag wereldwijd door middel van terreur de marges van het samenleven van moslims en niet-moslims. En dat is al 1400 jaar zonder mankeren overal geëindigd in oorlog en burgeroorlog. Maar wie, zoals Benno Barnard, getroffen wordt door een milde vorm van deze islam-terreur (die slechts een vóóraankondiging is van wat er nog kan volgen als we niet héél alert worden) en wie, zoals Benno Barnard, daarop wijst, is dus een provocateur die loopt te demoniseren en de meningsvrijheid misbruikt.
Zie ik het goed? Of is het al te laat en staat het mene tekel reeds op alle wanden van huize Europa? Er is nogal wat te doen geweest over het feit dat de lijfwachten van Benno Barnard uit de kringen van het Vlaams Belang komen. In De Morgen van 7 april 2010 staat een interview met Benno. Ik citeer daaruit: Barnard leerde Veys vorig jaar kennen na een debat van Amnesty International. Hij kwam naar me toe en stelde zich voor. Een vriendelijke intellectueel, iemand met wie je kan praten. Geen neonazi, zoals leden van het Vlaams Belang altijd worden afgeschilderd. Extreem rechts? Ja, dat zal wel, maar dat kon me vlak voor mijn lezing niet schelen. Barnard zegt dat hij Veys behalve hun ontmoeting vorig jaar niet meer sprak. Ik was alleen geabonneerd op zijn knipseldienst die hij via mail verstuurt. Dat de naam van de Vlaams Belanger hem plots te binnen schoot, schrijft Barnard toe aan een paniekaanval. Het is een stommiteit, maar me in elkaar laten slaan is een nog grotere stommiteit. Via de telefoon ons tweede gesprek dus, dixit Barnard vroeg hij aan Veys of die ervaring had met dit soort dingen. Waarop Veys de twee lijfwachten voorstelde. Zo lang ze maar niet gewapend zijn, voegde Barnard eraan toe. Een lijfwacht is de vaste chauffeur van Filip Dewinter, de andere werkt op het secretariaat van het VB in Antwerpen.
Barnard zegt niet te begrijpen waarom nu zon heisa wordt gemaakt over de bodyguards. Het zegt iets over de onnadenkendheid van dit land. Extreem rechts is nog altijd de grote boosdoener, maar moslimextremisten zijn veel gevaarlijker. Was er geen bewaking geweest, dan had ik nu in het ziekenhuis gelegen. Frans Groenendijk is dus op pagina 350 van zijn boek Islamofobie? bepaald profetisch als hij zegt: Critici van het mohammedanisme zullen niet rechts-extremistisch worden omdat ze voor rechts-extremistisch worden uitgemaakt. Dat gevaar ontstaat alleen wanneer zij voor hun eigen veiligheid niet meer kunnen rekenen op de overheid maar afhankelijk worden van knokploegen.
Op de valreep krijg ik nog een stuk binnen van Alain Verschoren de rector van de Antwerpse Universiteit , die Benno zon beetje voor een hysterische kletsmeier uitmaakt en zichzelf en zijn universiteit als de belichamingen voorstelt van pluralistische wijsheid. Ik citeer de rector: De Universiteit Antwerpen kiest onverkort voor wederzijds respect, dialoog en studie De Universiteit Antwerpen kiest van levensbeschouwingen op academisch hoog niveau. Nog een goed voorbeeld hiervan is de opleiding Verdieping in de islamitische godsdienst, waar jij zo graag de spot mee drijft. En waar heb je je laten wijsmaken dat we er terroristen en fundamentalisten kweken, jij die toch het imago had van een kritisch en gedocumenteerd denker? De opleiding, die overigens wordt gefinancierd door de Vlaamse overheid, is net bedoeld om islamleerkrachten in het secundair onderwijs een verdieping op academisch niveau te bezorgen over de islam in de context van onze westerse maatschappij en zo de kwaliteit van het onderwijs in Vlaanderen over de islam te verhogen. Zo wordt vermeden dat radicale buitenlandse groepen in Vlaanderen varianten van de islam zouden kunnen propageren in een onwetenschappelijk en politiek islamitisch opleidingsaanbod. Want dat wil toch niemand?
U ziet het. De islam wordt aan de Universiteit Antwerpen pluralistisch-academisch verdiept en veelkleurig op een hoger niveau gebracht. Misschien mag mijn stuk terzake van het totalitaire karakter van de islam dan ook in her curriculum? Maar dat zal wel weer niet. Hoe terecht het is dat mijnheer Verschoren hoog van de toren zijn loftrompet blaast over het wetenschappelijk gehalte van zijn cursus islam, laat zich aflezen uit slechts een paar citaten die ik nu uit diezelfde cursus zal geven: Koran is vertaald in de Arabische taal. De tekst is niet altijd evengoed te begrijpen, omdat het een geheel eigen stijl heeft. De tekst is heilig en speelt een belangrijke rol in het dagelijkse leven van de mensen. Het is zeer belangrijk dat men de Koran op jonge leeftijd als kind instudeert of van buiten leert. Opdat het later in een gebed kan worden uitgevoerd. Vertaling is volgens islamgeleerden niet toegestaan om in gebed te reciteren, omdat de Arabische taal is het woord van Allah. Verzen van de Koran hebben een ethisch en moreel karakter, bevat ook eens juridische regels maar vooral ethische! Juristen hebben het juridische uitgangspunt van de Koran opgenomen voor het Islamitische recht. Koran verbiedt de slavernij niet, maar stelt belangrijke regels en verdienstelijk om een slaaf vrij te laten. Het is een ethische kwestie, want het doel is afschaffing slavernij. Maar ook juridische kwestie, omdat slavernij bestaat! Positie van de vrouw: juridische oogpunt à Koran geeft ½ erfenis, staat polygamie toe = de vrouw heeft een minder positie. Ethisch oogpunt à Koran discrimineert niet op grond van sekse zoals pré-islamitisch periode; geen erfenis, man mocht onbeperkt trouwen. De komst van Islam heeft regels ingevoerd wat betreft scheiding, erfenis, huwelijk. Door de Koran verbeterde de positie van de vrouw. Over Islamitische wetenschap: Wetenschap die onpartijdig, universeel en rechtvaardig is. Er is een sterk geloof in God en bewustheid. Dit staat in contrast (of verschilt) van de Westerse wetenschap in die zin dat de westerse wetenschap moet voldoen aan criteria zoals toegankelijkheid en verifieerbaarheid ten einde waarheden objectief vast te stellen. Islamitische wetenschap beschouwt deze criteria als bijkomstig. Dit heeft als consequentie dat religie, wetenschap en metafysica perfect islamitisch en wetenschappelijk kunnen worden onderzocht.
Hieraan ga ik niet meer woorden vuil maken dan hoogst noodzakelijk. Wie dit wetenschappelijk noemt, of zelfs maar in enige mate moreel verantwoord, is geschift.
Zullen we het maar zó kort houden? Ik heb ook even gescand de toespraak door prof. dr. Walter Nonneman, voorzitter Associatie Universiteit & Hogescholen Antwerpen, bij de opening van het academisch jaar 2009-2010. Dat is één lange suikerzoet reclame-praatje pro-islam. Hier een typische passage: Ten derde, we laten ons de schrik op het lijf jagen voor de islam omdat sommige media en volksmenners het gedrag en de daden van miskweekte en gefrustreerde radicalen die de meest on-islamitische wreedaardigheden begaan of onnozelheden uitkramen, associëren met de islam. Van gangsters in eigen land met een vreemde naam tot zelfmoord terroristen in Afghanistan het wordt door mediatieke simpletons allemaal vereenzelvigd met de vreemdelingen, de moslims en de islam. En de schrik zit er inmiddels goed in en angst is een slechte raadgever. Ik moet in eigen land nog altijd religieuze moslims tegenkomen met sympathie voor Sekaki, Al Quaida of Osama bin Laden.
Volgens mij heet de simpleton hier Nonneman Het is onmogelijk dat hij ook maar de geringste kennis heeft van de theorie en praktijk van 1400 jaar reëel bestaan hebbende islam. Deze man is of te kwader trouw of incompetent, maar waarschijnlijk is het de helft van beiden.
De rede is eigenlijk net zo geschift als de cursus. En dan nog dit. Ik aarzel het op te schrijven en zal het zo impliciet mogelijk doen. Het gebit van een hyena als Catharine mag verrot zijn, de rest van het wolfjespak mag dan melktanden hebben en intellectueel volstrekt inferieur zijn (inclusief deze weledelzeergeleerde rector en zijn Nonneman), de bagatellisering annex demonisering van islam-critici waaraan zij zich overgeven is zéér gevaarlijk. En de parmantige rotzakjes zouden moeten bedenken dat de burgeroorlog die zij aan het naderbij brengen zijn, niemand zal sparen. Ook hen niet. ______________________________________________ Noot: de passages over de Joods-Christelijke wortels van onze beschaving kwamen tot stand mede door het méédenken van Wim van Rooy, Benno Barnard en Erik Bink
Gaarne Uw aandacht als U ofwel studerende, of werkende, of gepensioneerde medemens bent.
Iets minder aandacht mag, als U langdurige werkloze bent. Maar U leest alleen verder als U mij voordien de truuk verklapt hoe het U gelukt is. Ben er namelijk mijn hele leven lang nooit in geslaagd dit stadium van volmaaktheid te bereiken. Heb zelfs vandaag, op latere leeftijd, nog altijd de indruk dat werk op mij afkomt als aangetrokken door een magneet.
Indachtig ieders eigen netto maand-inkomen, heb ik U, met de cijfers van de CVP zoals hieronder onnadenkend bloot gegeven, voorgerekend, dat de gastvrijheid waarvan elke gevangene geniet, maandelijks circa 130 x 31= 4.030,- zou zijn.
Samengevat : onze Grote Geesten van Leiders hebben decennia-lang, met achterbakse bedoelingen, grote getallen sukkelaars naar hier gelokt, hebben die onvoldoende opgevangen en in toom gehouden, vooral niet als die geconfronteerd werden met onze rijkdom en zitten nu met de gebakken peren. Nu moet er gesmeekt worden om het kaf te mogen terugsturen naar afzender, het koren mag blijven. Zodat de thuislanden in der eeuwigheid een reden zien om het avontuur te blijven wagen .
Van die Zeven werken van Barmhartigheid kan ik verder (uit het hoofd) nog een paar vermelden: de naakten kleden, de hongerigen spijzigen, de zieken verzorgen, ja, zelfs het 7de werk komt mij bekend voor :De doden begraven. Allemaal Werken van Barmhartigheid die ons in de overtreffende trap werden opgedrongen. En waarvan niemand ooit de kostprijs heeft van berekend. Uitgenomen berekend door waarneming : als de sociale kassen leeg zijn, is er alleen geweten dat er teveel werd uitgegeven.
Waar zijn de Bennoo Barnards dezer wereld, om, net zoals met de gavaren van de Islam, de profetische gaven (=het grote gelijk) van het Vlaams Belang te willen toegeven voor de slogan Eigen Volk Eerst .Weet U, de vergelijking met het Koekoeksjong is nog zo slecht niet. Want zeg nu zelf : als op lauwe lente-avonden de koekoek uit de verte roept is die zang best te smaken .
De gevangenis-bevolking zou voor 70% uit vreemdelingen bestaan ..M.A.W. in plaats van plaats te kort, zouden we plaats kunnen over hebben .Om delinquenten uit naburige landen à 164;- per dag te huisvesten? Ja zo te zien ligt het geld te rapen. Dank zij de wilde immigratie. We moeten gewoon alle opportuniteiten te baat nemen! De wereld behoort immers aan de durvers!
Strategisch komt de zet van de CP Ondervoorzitter als een geschenk uit de hemel. Als er straks gevochten wordt met Het Rode Potlood kan elke burger zorgen voor het correcte antwoord.
CD&V: 'Gevangenen met zakgeld naar hun thuisland terugsturen'
dinsdag 13 april 2010, 10u28
Bron: belga
Auteur: fdb IN DE STADAARD
Senator en ondervoorzitter van CD&V Wouter Beke stelt voor om buitenlandse gevangenen en hun thuisland financiële compensaties te geven wanneer ze hun straf daar gaan uitzitten. Dat schrijven Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen dinsdag. Het voorstel moet de overbevolking in de Belgische gevangenissen tegengaan en is kostenbesparend.
De mogelijkheid om buitenlandse gedetineerden naar hun thuisland over te brengen bestaat al. Er moet wel een akkoord bestaan tussen België en het betrokken land én de gedetineerde moet instemmen. Gevangenen tegen hun zin overbrengen kan ook, maar daarvoor is een bijzonder protocol nodig. België en Marokko hebben al zo'n protocol, maar de Marokkaanse ratificatie laat op zich wachten, mogelijk door de bijhorende kosten.
Daarom pleit Beke nu voor een financiële tegemoetkoming. Hij rekende uit dat een gevangene gemiddeld 126 euro per dag kost (in Tilburg zelfs 164 euro). Waarom dan niet de helft van dat bedrag verdelen onder het thuisland en de betrokken gevangene, oppert hij. Van die 63 euro zou bijvoorbeeld 50 euro naar het land kunnen gaan en 13 euro naar de gevangene. Die krijgt het geld dan aan het einde van zijn straf, om er een nieuwe start mee te nemen.
Van de 10.553 gedetineerden zijn er 4.482 van buitenlandse origine. De uitgaven voor die laatsten lopen op tot 565.000 euro per dag of 206 miljoen euro per jaar. Wanneer de helft van hen naar het buitenland vertrekt, bespaart Justitie jaarlijks 50 miljoen euro en zijn er minder gevangenissen nodig, besluit Beke.
Op 13 april 2010 omstreeks 11u28, zei Hans D., Sint-Niklaas:
Mensen waar zijn we mee bezig? Een gevangene zou schulden moeten hebben aan de Belgische staat na het verblijf in onze gevangenissen! Enkel verminderbaar door te werken binnen de gevangenismuren! Als ik op hotel ga betaal ik ook vaak 164 per nacht! En geld meegeven als zakgeld is al helemaal absurd; 94.900 is wat een gedetineerde dan na 20 jaar cel zou krijgen! Wsl veel meer dan de schadevergoeding voor het slachtoffer!
Op 13 april 2010 omstreeks 11u27, zei Toon Wauman, Temse:
Waarom wij moeten betalen voor een ander land's criminelen is mij toch nog steeds te boven.. Zoals al vele malen is gezegd, België het land van melk en honing.. *zucht* Betaal maar brave belastingbetaler..
Op 13 april 2010 omstreeks 11u20, zei Luc Broes, Brugge:
Een gevangene geld geven opdat hij zo vriendelijk zou wilen zijn terug te keren naar zijn land. We zijn veel gewoon van CD&V maar dit wereldvreemd voorstel doet je ogen knipperen. De aangehaalde cijfers zijn trouwens ook niet correct, het aantal gevangenen van vreemde origine is ~70%
Een FDF-congres in 1978. In 1964 werd het Front démocratique des francophones (FDF) opgericht, met een eenvoudige bestaansreden: de afwijzing van de taalwetten van 1962-1963. In minder dan zes jaar werd het FDF de grootste Brusselse partij.
Pascal Delwit legt uit waarom Brussel-Halle-Vilvoorde (ook) aan Franstalige kant gevoelig ligt. Delwit is politoloog aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). Wie de Franstalige standpunten over B-H-V wil begrijpen, moet de geschiedenis kennen en de actualiteit volgen. Pascal Delwit legt uit waarom Franstaligen de dubbele band - die tussen Brussel en Wallonië en Brussel en de Franstaligen in de rand - niet zullen loslaten.
De herhaalde roep om een Vlaanderen dat zijn lot in eigen handen neemt, weerklinkt nu ook buiten de nationalistische kringen. Dat maakt het voor de Franstalige partijen en de publieke opinie noodzakelijk dat er een onverbrekelijke band blijft bestaan tussen Brussel en Wallonië, en tussen Brussel en de Franstaligen van de Vlaamse rand
Voor de Franstalige partijen en publieke opinie past de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde niet alleen in een welbepaald historisch kader, ze heeft evengoed te maken met de huidige politiek-institutionele toestand van dit land.
Eerst een stukje institutionele geschiedenis. Historisch is "B-H-V" onlosmakelijk verbonden met de taalwetten van 1962-1963. Het compromis dat aan de basis van die wetten lag, was op twee grote elementen gebaseerd: het einde van de talentelling (1) en de laatste transfers tussen de twee taalgebieden (2). Zo ontstond de "taalgrens", die in het noorden van het land als een staatsgrens werd voorgesteld.
Belangrijker voor onze problematiek is dat in het debat over Brussel de Vlaamse stelling de overhand kreeg. Tegen de wil in van de Franstalige vleugels van de nationale partijen bleef Brussel beperkt tot de negentien gemeenten. In ruil kregen de Franstaligen taalfaciliteiten in een aantal gemeenten en bleef de electorale en juridische band tussen de Brusselse Franstaligen en de Vlaamse gemeenten van de Brusselse rand behouden. De kiesomschrijving Brussel-Halle-Vilvoorde maakte dus deel uit van dit cruciale akkoord.
Het akkoord oogstte veel kritiek bij de Franstaligen, en vooral in Brussel. In 1964 werd het Front démocratique des francophones (FDF) opgericht, met een eenvoudige bestaansreden: de afwijzing van de taalwetten van 1962-1963. In minder dan zes jaar werd het FDF de grootste Brusselse partij! Voor de Franstaligen is het dan ook eenvoudig: het kiesarrondissement verdelen betekent het evenwicht verbreken. In die context wordt de eis om Brussel uit te breiden volstrekt logisch.
Veranderingen na '63 Maar er is veel veranderd sinds 1962-1963. Vooral de realiteit? en haar perceptie. In het begin van de jaren '60 stonden we op een economisch, cultureel en politiek keerpunt. Vlaanderen kwam meer en meer op de voorgrond als de motor van de economie en het politieke leven van het land. Wat toen merkbaar was, is nu een aanvaard feit. In de politiek heeft België sinds de vroege jaren '60 minder dan twee jaar lang een Waalse premier gehad.
Ook de percepties zijn veranderd. Op het einde van de jaren '50 konden de Vlaamse vleugels van de politieke partijen en de Vlaamse opinie zich gedomineerd voelen door het Franstalige establishment. Vandaag is het net omgekeerd. De Franstaligen kunnen dan ook heel moeilijk begrijpen waarom de Vlamingen halsstarrig de taalfaciliteiten willen beperken of proberen te voorkomen dat Franstalige gezinnen in Vlaamse gemeenten komen wonen. Ze hebben het ook moeilijk met de vaak oorlogszuchtige en vernederende uitspraken. Iedereen zegt natuurlijk wel eens ongelukkige dingen. Maar de balans is duidelijk.
"Nobele taal" bedreigd Deze situatie lijkt des te vreemder omdat er minstens twee nieuwe gegevens zijn tegenover de jaren '60. Het Frans heeft in Europa en de wereld niet langer de uitstraling die het vijftig jaar geleden nog had of leek te hebben. Veel Franstaligen zijn dan ook bang dat hun "nobele taal" bedreigd wordt door het alsmaar sterker oprukkende Engels. Daarnaast is de demografie van Brussel sterk geëvolueerd. De Belgen uit de immigratie vormen nu een belangrijk deel van de Brusselse bevolking, die bovendien 27% buitenlanders telt, voornamelijk burgers van de Europese Unie.
Deze inwoners liggen niet echt wakker van de Belgische communautaire problematiek in het algemeen en van de kiesomschrijving Brussel-Halle-Vilvoorde in het bijzonder. De context van de huidige discussies en de achtergrond van het Franstalige standpunt worden evenwel sterk beïnvloed door twee andere elementen, die in de jaren '60 nog niet bestonden. Het ontstaan van de federale staat, met zijn drie gewesten en drie gemeenschappen, is natuurlijk een grote verandering. Het tweede element is de insluiting van Brussel, in een context van Vlaamse onafhankelijkheidseisen die veel minder folkloristisch zijn dan enkele jaren geleden.
De herhaalde roep om een Vlaanderen dat zijn lot in eigen handen neemt, die nu ook buiten de nationalistische kringen weerklinkt, maakt het voor de Franstalig partijen en de publieke opinie noodzakelijk dat er een onverbrekelijke band blijft bestaan tussen Brussel en Wallonië en tussen Brussel en de Franstaligen van de Vlaamse rand. Sinds de regionale verkiezingen van juni 2004, toen het Vlaams Blok tot in de betere Vlaamse kringen wist door te dringen en 24 procent van de stemmen oogstte, zijn de Franstalige elites daar veel sterker van overtuigd.
Los van de harde standpunten van dit moment, die traditioneel zijn in de aanloop naar de onderhandeling, zullen de Franstalige partijen niet afwijken van het behoud en de bevestiging van die twee banden. Niet alleen omdat zij dat willen. Maar ook en vooral omdat zij in de huidige context heel goed beseffen dat dit voor veel Franstaligen, ook wanneer ze minder goed op de hoogte zijn en minder belangstelling hebben voor het probleem, niets meer of minder is dan een kwestie van respect.
Onderstaand artikel past als gegoten op Vlaanderen. Dit, niet alleen voor wat betreft de Muzelmanse Invasie, maar evenzeer voor de opdringende Fransdolheid.
Deze gedachte werd in het laatste nummer van Kort Manifest van de Wies Moens-Stichting uitgebreid belicht. De Franstaligen denken, Napoleon achterna, nog altijd dat zij de natuurlijke Leiders zijn van Europa, van de Westerse Beschaving, van de ganse wereld, ja zelfs van het heelal. Digitalia denkt een beetje verder na over deze piste .De Franse pretentie heeft al een van de meest authentieke en rijkste streken van Vlaanderen definitief ingepalmd (Frans Vlaanderen). De Vlaamse hoofdstad, Brussel, is hen quasi definitief in de schoot gevallen. Heden ten dage moet er zelfs onderhandeld worden (BHV) om die uitdeinende olievlek van de gebiedsroof in te perken. En wat meer is, de Federale On-Staat wordt geregeerd dank zij de medeplichtigheid van de nationale kleur-partijen, door een meerderheid van Franstaligen. Ruim voldoende om een heruitgave van de Brugse Metten te luiden!
FILANTROOP besluit dat uitsluiting van wie zich verzet (Wilders) het gevolg is. Dagdagelijkse politie-bescherming kan niet blijven volstaan. Net als bij de voormannen van het Vlaams Blok/Belang in Vlaanderen. Deze toestand wordt, met de dag, explosiever en leidt tot een gewapende burger-oorlog. Met als wapen het Rode Potlood
Ik hoop dat de boodschap aanslaat .
Hoofddoekfanaten eisen openbare ruimte op.
FILANTROOP - 13 APRIL 2010
Het Vrije Volk.
Onder de inmiddels uitgewerkte typering dat de afkeer voor de hoofddoek ingegeven zou zijn door angst, hebben een paar moslimas zich in een column in de Volkskrant op de Nederlandse samenleving geworpen.
Wat de dames kennelijk ontgaan is, is dat de tegenstanders van de hoofddoek de afkeer voor dat kledingstuk uit zeer uiteenlopende argumentatie putten, anders dan slechts de irrationele islamofobie waar de linkse en islamitische mens de hoofddoekvrezer doorgaans van betichten.
Allereerst is het volgens Nederlandse begrippen geen traditie dat niet-geestelijken zich met kleding tooien die de beleden religie uitdraagt. Er werd vroeger, en nu nog zelden, in bepaalde regios aan de folklore van klederdracht gedaan. Een cultuurhistorisch verschijnsel dat niets met religie uitstaande had, en hier en daar in stand gehouden werd ten faveure van het toerisme of het eerbiedigen van het cultuurhistorisch erfgoed.
Er waren vormen van uitmonstering die verband hielden met de beroepen die uitgeoefend werden. Zo kon je de bakker onderscheiden van de slager. De automonteur leek niet op de tramconducteur. De predikant en de pastoor konden elkaars bloed wel drinken maar leken in de verste verten niet op elkaar. Dat de politieagent een herkenbaar uniform droeg kwam bij onraad goed uit.
Katholieken, protestanten en Joden waren niet herkenbaar aan hun kleding, tenzij ze het beroep van geestelijke beoefenden of in kloosters samenschoolden. Maar de aanhang kleedde zich niet conform het geloof, enkele conservatieve sekten daargelaten. Maar dan nog bleef het beperkt tot een setje zwarte kousen, en uitsluitend in kleine gemeenten waar de sekte een aanhang had.
Het dragen van een aan de religie inherente uitmonstering door volgelingen van zon religie was dus geen traditie in Nederland. En zelfs geestelijken hebben het dragen van een aan het ambt gebonden uitmonstering in de loop der tijd vaak achterwege gelaten, tenzij het Palestijnensjaaltje van dominee Hans Visser iets over zijn geloof zegt.
Nederland kent verscheidene religies en belijders van religies. Het is opvallend dat er maar één religie is waarvan de belijder zich het recht tot het dragen van religieuze kleding in de openbare ruimte opeist. Het is ook de enige religie die groteske gebedhuizen eist. De enige religie die zich altijd misnoegt toont over de bejegening door anderen.
Dat er Nederlanders zijn die hechten aan een religieus en politiek neutraal straatbeeld heeft alles te maken met de traditie van dit land, waarin men aan de kleding die gedragen werd hoogstens de regio waar men vandaan kwam of ambt dat uitgeoefend werd herkende. Het dragen van een keppeltje door Joden was hoge uitzondering. Het kruisje werd vooral bescheiden gedragen. De uniformdracht door politieke stromingen werd wijselijk in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog verboden toen deze al te drastisch het straatbeeld begon te bepalen.
Een religie die zich sedert de jaren zestig massaal vestigde, maar zich zo weinig bescheiden opstelt en de Nederlandse traditie van een neutrale openbare ruimt meent te moeten negeren roept terecht ergernis op bij de burgers. Ondanks dat katholieken, protestanten en Joden in Nederland een lange historie ingesleten hebben, zou het en masse dragen van een religieuze uitmonstering door de belijders van deze religies ook ergernis oproepen.
Dat na circa veertig jaar islam in Nederland moslims niet kunnen begrijpen dat ook Nederlanders hechten aan een traditie doet niet vermoeden dat ze dezelfde mate van respect voor de Nederlanders kunnen opbrengen als ze juist van de Nederlanders eisen. Het luttele feit dat moslims besloten naar Nederland te emigreren houdt niet vanzelfsprekend in dat Nederland zich in cultuurhistorisch opzicht zou moeten verbouwen.
Afgezien van eventuele morfologische eigenschappen herken je een boeddhist, Hindoe of Jood niet aan de uitmonstering. Waarom zou het van de islam als uitzondering wel geaccepteerd moeten worden dat niet-geestelijken hun religie in de openbare ruimte zo ostentatief uitdragen?
Interessant is de vraag waarom het toch altijd en overal de islam is die zich miskend voelt en daarom ten strijde trekt om de kennelijk onthouden rechten te verwerven. Overal waar de islam zich wist te vestigen en de overhand kreeg verkeren juist andere religies in een gedeclasseerde positie en worden de rechten op uiterlijk vertoon drastisch ingetoomd zo niet verboden. Dat de islam wel verdraagzaamheid eist maar niet zelf biedt, is misschien het meest belangwekkende argument de toename van de uiterlijkheden van islam met argusogen te bezien.
Dominante religies en totalitaire ideologieën verschillen nauwelijks in de hang de openbare ruimte te overheersen. Beide categorieën willen de wijde omgeving waarin ze heersen aanpassen aan de waan van de eigen grootheid. De territoria waar de islam heer en meester over is herken je aan de uiterlijkheden waar de islam nu ook in Nederland voor strijdt.
Als er werkelijk een hoofddoekangst is, zoals de dames in de Volkskrant beweren, dan hoogstens voor de signalen die de islam afgeeft dat het ernst maakt met de uitbreiding van de invloedssfeer. Dat gaat misschien een tijdje goed, maar er komt een moment dat de Nederlander door begint te krijgen dat de Nederlandse authenticiteit overklast wordt door een dominante religie of een totalitaire ideologie.
En niet alleen moslims maar ook Nederlanders verdragen het niet makkelijk dat ze de eeuwenlang bevochten eigen identiteit moeten opofferen. In dat geval grijpt de Nederlander niet naar het vuurwapen of de bomgordel maar naar het rode potlood.
En dan krijg je een politieke partij waarvan de fractieleider zich moet laten beveiligen wegens doodsbedreigingen. En ook dat is niet typisch voor de Nederlandse authenticiteit.
Toeval of niet? Na het afsluiten van dit artikltje, vond Digitalia in De Morgen precies datzelfde onderwerp, getiteld : De Franstaligen vragen gewoon respect.
De Joodse beschaving is dialectisch, levert altijd zijn eigen anti-these. God spreekt en de mens spreekt terug, is de grote verdienste van Israël. Alain Finkielkraut heeft in verscheidene essays ( onder de titel Radicaal Atheïsme onder andere ) over deze kern van het Jodendom geschreven. Het oorspronkelijke oer-Jodendom had geen ideeënwereld in de filosofische zin, had geen metafysica dus, maar botweg alleen maar een onkenbare eeuwigheid. De antithese tegen die lege eeuwigheid leverden de Joden mede zelf door in Alexandrië het neoplatonisme te helpen vormgeven. Daarna zijn Joden altijd hun eigen antithese van het Joodse blijven leveren. De bekende Joodse zelfhaat kan je er een radicale variant van noemen. De zelfhaat die op dit moment het Westen verlamt en overlevert aan een agressieve islam, zou ik Joods en derhalve Christelijk in oorsprong willen noemen.
Onze Westerse onzekerheid van dit moment heeft alles te maken met die Joodse cultuur van debat, onenigheid, gevit, geruzie, rabbinaal discours, kortom dialectiek, die zo oud is als het Oude Testament, waarin, zoals gezegd, al met het Opperwezen wordt gevochten. In het spoor daarvan is het atheïsme een Joodse uitvinding, het hele Jodendom begint met allerlei geloofsafval. Maar dat atheïsme dat het Jodendom ons overlevert is niet onethisch, immoreel of zelfs duivels zoals de antisemieten altijd hebben beweerd en zoals in de wereld van de islam nog elke dag overal beweerd wordt, want dit atheïsme is nu juist de mensgeworden ethiek zelf.
Dit atheïsme betekent dat de moraal in de mens is ingedaald. God is niet meer nodig als wetgevende instantie, maar een hulpmiddel bij innerlijke dialoog. Bepaald ontroerend en humoristisch tegelijk een Joods handelsmerk! - wordt dit atheïsme verbeeld in de Witz die Benno Barnard (ja, diezelfde!) me ooit vertelde, die van de twee rabbis die gezamenlijk op een hotelkamer overnachten. De avond tevoren hebben ze onder het genot van enige alcohol een diep gesprek gehad over het bestaan van God en zijn samen tot de conclusie gekomen dat Hij niet bestaat. De volgende ochtend wordt een van de rabbis wakker doordat in een hoek van de hotelkamer zijn collega luidkeels zit te bidden. Wat doe je nou? We hadden toch afgesproken dat God niet bestaat! Wat heeft dát er nou mee te maken!?
In deze Joodse Witz zit vervat wat je zou kunnen noemen het seculariserings-potentieel van het Jodendom en het Christendom, dus het vermogen de eeuwige wet, de Goddelijke wet te verinnerlijken, maar niet dan na geestelijke strijd, moreel en intellectueel, individueel en collectief, als fase van volwassenwording van het individu én als fase van volwassenwording van een cultuur. Omdat wij in de wandeling met de eeuwigheid de oneindigheid bedoelen, wordt dat woord saecularisering vaak verkeerd begrepen: saeculum (seculum) betekent eeuw in de zin van het tijdelijke.
Dat is precies wat een volwassen geworden individu en een volwassen geworden cultuur doen: de tijdloze waarheid verinnerlijken en seculariseren, dus naar de aardse tijdelijke werkelijkheid brengen. Een protestants adagium luidt niet voor niks :Hier en Nu. Maar de oorsprong ervan is Joods. In deze secularisering ligt ook de oorsprong van een fundament van de Westerse, de Atlantische beschaving, namelijk de scheiding tussen kerk en staat onder invloed van het Joods-Christelijke erfgoed. Reformatie, Humanisme en Verlichting zijn allemaal bastaardkleintjes van het Joods geïnspireerde christendom. Want in al die cultuurverschijnselen was de kern opnieuw: de Rede gaat een dialoog aan met het Goddelijke.
Net zoals Rodney Starks, The Victory of Reason, zal elk behoorlijk boek terzake je leren dat de verhouding tussen Geloof en Rede de kern was van de worsteling van elke verlichtingswetenschapper. En had Immanuel Kant niet iets met Tien Geboden (Joods!) en de Bergrede? Bij G. W. F. Hegel (1770 1831) wordt het Goddelijke zelf tot moraal-filosofie en wordt de Rede, zich ontvouwend in de Geschiedenis tot God-die-zich-openbaart. En ook bij Hegel zie je dan inderdaad het belang van het individu (in de islam is individualisme en zelf denken het begin van alle zonde) als hij zegt: Dit idee van vrijheid is door het Christendom in de wereld gekomen, volgens hetwelk het individu op zich een oneindige waarde heeft ( . . .).
Hegel had blijkbaar iets begrepen van de evenbeeld-metafoor uit Genesis (1: 26); de mens geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Kom daar maar eens om bij Mohammed. In laatste instantie vraagt Catharine met zijn gemakzuchtige, leugenachtige, insinuerende bewerinkjes naar een totaal-analyse van de Westerse cultuur. Tsja, meer dan een aanzetje kan ik niet geven.
Het wezensinzicht dat de westerse cultuur haar drie grote pijlers in Jeruzalem, Athene en Rome heeft - samen met nog tal van andere elementen - vraagt om een nadere, nooit geheel af te ronden analyse. Maar het antisemitische en islamofiele gezwam van Catharine helpt natuurlijk nergens voor . . . nou ja: het bevordert de moderne Jodenhaat en de islamisering in België en Europa.
Om het problematische van een bewijs dat de westerse cultuur Joods-Christelijke wortels heeft te illustreren, zal ik hier Hegel-specialist Erik Bink citeren, die ik om steun vroeg inzake dit stuk dat u nu onder ogen hebt. Hij schreef me dit: Ja, cultuurgestalten en hun samenstellende delen, en hoe die de habitus van de dragers daarvan bepalen. Het gaat dus om het wezen van de westerse cultuur. Dat je dat van de postmodernen eigenlijk niet mag vragen, terwijl ze zelf op hun chaotische manier niks anders doen dan wezensanalyses uitvoeren! Het ontrafelen van die bestanddelen en het aantonen van hun oorsprong, dat is de vraag. Je kunt het problematische van een totaal-analyse van de hele cultuur aanschouwelijk maken aan de hand van één cultuurelement: de muziek.
Dus aan de hand van dat hartverheffende medium dat in de islam uiteraard is verboden. Je kunt stellen, bijvoorbeeld, dat de westerse kunstmuziek afgezien van tal van formerende factoren haar oorsprong heeft in de Gregoriaanse zang van bijna 1500 jaar geleden. En dat deze in de kerken en kathedralen in honderden jaren tot de meerstemmigheid van Middeleeuwen en Renaissance werd ontwikkeld. Die weer de basis legde voor de muziek van de Barok, met als eindpunt de muziek van Bach en vele andere componisten. Eind 19e eeuw en in de 20e eeuw werden de oude zogenaamde kerktoonladders herontdekt en weer op een volledig nieuwe manier toegepast, om maar wat te noemen.
Wat die Gregoriaanse zang betreft: muziekhistorici vermoeden dat het Gregoriaans geworteld was in joodse synagogale zang! Dat is natuurlijk niet zo onwaarschijnlijk, omdat de eerste christenen (Joden) daar gewoon op konden voortborduren. Vóór de Eerste Wereldoorlog ontdekte de componist Bela Bartok die eigenlijk tegelijk een van de eerste etnomusicologen was dat de Hongaarse boerenmuziek (niet de Hongaarse zigeunermuziek dus) elementen van Centraal-Aziatische muziek en tevens de hierboven genoemde kerktoonladders bevatte, om maar weer wat te noemen. Het eerste was natuurlijk niet zo vreemd, omdat de Magyar oorspronkelijk uit Centraal-Azie kwamen.
Interessant, Erik! Inderdaad: hoe komen we toch aan de muziek van onze cultuur. Waar komt de toon, de sfeer van een samenleving vandaan en als die toon bevalt, hoe houd je die dan een beetje prettig? Door veel islam te importeren misschien? Ik citeer Catharine nog maar eens. Ook in deze passage toont Catharine zich een man die in twee zinnen een breed beeld kan schetsen dat de eeuwen beslaat: Europa heeft zich eeuwenlang anti-joods opgesteld. Van de massamoorden door de eerste kruisvaarders in het Rijnland over de verbanning van de joden in 1370 uit onze contreien tot de pogroms en het nazisme. Ja, in dat anti-Joodse toont zich inderdaad die verbondenheid tussen een deel van de Christenheid en het Jodendom. Je kunt zeggen dat er een dialectiek van gewetensontwikkeling heeft plaatsgevonden, met nog wel meer stations dan Catharine noemt en met als Centraal Station de Holocaust.
Maar die Joods-Christelijke cultuur heeft wel een zelfkritiek die in de wereld van Mohammed nooit heeft bestaan en binnen die leer ook niet kán bestaan. Integendeel, juist na de Holocaust is in de wereld van de islam de traditionele Jodenhaat kwalitatief én kwantitatief gestegen tot ongekende hoogten. Zie voor de eigen islamitische traditie van Jodenhaat Andrew Bostom, The Legacy of Jihad, of nog specifieker, zijn The Legacy of Islamic Antisemitism.
Voor de moderne vormen ervan vele teksten van Matthias Küntzel, meest recent zijn Islamischer Antisemitismus und deutsche Politik. Zie vooral, vanwege de schier overweldigende bronnenbasis, Halbmond und Hakenkreuz van Mallmann en Cüppers. Zie de tsunami van na-oorlogse Jodenhaat in tekst gebracht (1000 paginas) door theoloog (niet de Arabist) Hans Jansen: Van Jodenhaat naar Zelfmoordterrorisme
Islam-kritiek in een islamitisch land was en is onbestaanbaar. Wij echter hebben zoiets als de tien delen vernietigende Christendom-kritiek van Karlheinz Deschner Kriminalgeschichte des Christentums. Maar zoals het Christendom, diep vallend , altijd weer kon opstaan, want met de mogelijkheid zich vast te grijpen aan een onverwoestbare kern-ethiek , verschijnt er dan toch een Eisenhower die in Normandië landt, de Nazis aanpakt en vervolgens namens de hele Atlantische cultuur getuigt dat hij tot bewustzijn is gekomen.
Catharine noemt de Kruistochten. En inderdaad: precies in de Westerse schuldbekentenis rond de Kruistochten, ligt de waarde van de Joods-Christelijke traditie, van de levensbevestigende gewetenscultuur. Maar precies in dat vermogen tot schuldbesef ligt ook het gevaar van doorschieten in een weg-met-ons-mentaliteit. Juist de geschiedenis van de Kruistochten laat zien dat wij vergeten zijn in het Christendom iets te verdedigen dat oneindig superieur is, moreel en intellectueel, aan het Mohammedanisme.
Inmiddels heeft niet alleen Robert Spencer het beeld van de Kruistochten krachtig genuanceerd, ook is er nu een subliem boek van Rodney Stark over dat onderwerp. Bekijk deze aankondiging eens en vooral sommige comments eronder. Ik heb voorspeld dat dit boek van Stark een historiografische klassieker zal worden, omdat met één machtige zwiep hele bibliotheken vol Westerse cultuurrelativistische zelfbeschuldiging inzake de Kruistochten worden weggevaagd. Stark maakt duidelijk dat de Kruisvaarders gedreven werden door woede en verontwaardiging over de terreur die de islam pleegde vanaf de 7e eeuw, toen het in een oceaan van bloed het grootste deel van de toen bekende wereld onderwierp. In 732 stonden de hormoongedreven hordes van Mohammed niet alleen tot in Afghanistan, maar ook tot in Zuid-Frankrijk bij Poitiers, waar Karel Martel ze, God zij dank, versloeg. Toen paus Urbanus II in 1095 in een weiland in het Franse Clermont opriep tot de eerste Kruistocht, hadden de islamitische hordes al drie eeuwen lang bloedige en slavenhalende raids uitgevoerd, de onderbuik van Europa in. Eeuwenlang hadden ze vreedzame pelgrims die het land van Jezus, Palestina, wilden bezoeken geterroriseerd en tot slaven gemaakt, hadden ze heiligdommen vernield, gemoord en verkracht. Ze hadden, ik herinner er nog maar even aan, precies gedaan wat koran en hadith voorschrijven.
De Kruistochten hebben de Kruisvaarders persoonlijk en de toenmalige West-Europese economieën schatten gekost. De Kruisvaarders zelf betaalden niet alleen met hun geld en goederen, maar bovendien met gruwelijke ontberingen, angst, gevaar en vaak met hun leven. Zowel bij Stark als bij Spencer kan men lezen dat de Jodenmoord door kruisvaarders in her Rijnland inderdaad gepleegd zijn, maar dat het Kruisvaarders van een zeer bepaald anarchistische soort waren en dat grote delen van de officiële kerk alles in het werk hebben gesteld om die Jodenmoord te stoppen. En dat is echt anders dan in de islam, waar het Jodenmoorden altijd geheel volgens het Mohammedaanse protocol plaats vond, waar het niet een ontsporing is, maar de juiste weg. Ook hier dus het bewijs van de verknooptheid van het Jodendom en het Christendom, waarbij steeds het Jodendom de morele en intellectuele leermeester was en het Christendom de cultuur die met zeer diep vallen en toch weer opstaan iets moest leren.
De essentie blijft: het Christendom was en is daartoe in staat, juist door zijn Joodse wortels. De islam, de door Catharine begunstigde ideologie, is immuun voor elk leerproces.
De term is uitgevonden kort na de tweede wereldoorlog in de USA bij christelijk rechts dat zijn solidariteit met de pas opgerichte staat Israël wil betuigen.
Dwight Eisenhower noemt in een van zijn eerste speechen na zijn verkiezing de VS niet langer een protestantse staat, zoals voorheen gebruikelijk was, maar een joods-christelijke staat. Sinds die toespraak in 1952 kreeg de term meer en meer ingang in conservatieve en neo-conservatieve kringen en heeft hij zich verspreid in het zog van de theorie van de Botsende Beschavingen, een theorie die voor het eerst in 1956 werd geformuleerd door Bernard Lewis in The Middle East Journal en later gepopulariseerd door Huntington.
Het wordt een louter politieke, zwaar ideologisch gekleurde term die heel wat maskeert en weinig met de feiten overeenkomt. Jacob Neusner (*1932), de bekendste Amerikaanse Talmud specialist (hij doceerde oa aan Princeton en Columbia University) stelt: Theologisch en historisch bekeken bestaat er niet zo iets als een joods-christelijke traditie. Dat is een mythe uitgevonden door seculieren die zelf ongelovig zijn.
Christelijk West-Europa heeft zich eeuwenlang anti-joods opgesteld. Van de massamoorden door de eerste kruisvaarders in het Rijnland over de verbanning van de joden in 1370 uit onze contreien tot de pogroms en het nazisme.
Shlomo Sand, prof. Moderne geschiedenis aan de universiteit van Tel Aviv merkt dan ook sarcastisch op: Waar was die joods-christelijke beschaving in 1940?
Dit zullen we dus eens close gaan readen. Vlaams Belang, Amerika en neo-conservatief: allemaal heel slecht, dat begrijpt u zonder verdere adstructie. Als uit die hoek de term Joods-Christelijke beschaving komt, dan kan dat niet deugen. Ook dat begrijpt u zonder meer. Als voorts Barnard niet alleen wel eens per ongeluk iets cc aan het VB heeft gestuurd, als Filip Dewinter aan Benno Barnard wel eens gelijk heeft gegeven en Barnard ook nog eens diezelfde Joods-Christelijke beschaving tot zijn dada heeft gemaakt, dan is de kwaadaardigheid van Barnard toch zo langzamerhand wel onomstotelijk bewezen. Niet waar? Dat ziet u toch? Of niet?
Die term Joods-Christelijke beschaving , suggereert Catharine, is voorts niet iets wat echt bestaat, maar is uitgevonden, waarmee Catharine natuurlijk bedoelt dat hier sprake is van een verzinsel dat met lugubere oogmerken is gezogen uit de samenzwerings-duim van rechtse christenen die godbetert ook nog Amerikaans zijn.
Bij die lugubere oogmerken hoorde solidariteit met Israël. Duidelijke zaak . Ja toch? Nee dan? Die rare term Joods-Christelijke beschaving had het op eigen kracht natuurlijk nooit gehaald, impliceert Catharine, maar had het zog nodig van nog een ander verzinsel, namelijk dat van de botsende beschavingen.
Dat ook die botsende beschavingen van Huntington een verzinsel zijn, moet u op gezag van Catharine maar aannemen. Want , zegt hij, die hele these is louter politiek, zwaar ideologisch gekleurd, heel wat maskerend en weinig met de feiten overeen komend. U gelóóft dat allemaal toch wel als mijnheer Catharine dat zonder verdere adstructie zegt, lezer? Of niet?
En die Samuel Huntington dat is alleen maar iemand die iets gepopulariseerd heeft uit 1956. Neemt u dat óók maar van Lucas Catharine aan. Ik analyseer dit zo uitgebreid, lezer, om u, met uw welnemen uiteraard, met de neus op het feit te drukken dat hier niks staat dan blote beweringen vermengd met insinuaties.
Van de Clash of Civilizations (New York, 1996; 321 paginas betogende tekst, zonder de noten en de bibliografie) het boek van de inmiddels overleden Samuel Huntington, weet Catharine uiteraard helemaal nik. Hij kletst maar wat. Het is een boek met een extreme hoeveelheid concrete historische kennis erin verwerkt. Ik heb zelden een boek gelezen van zon grote kennisdichtheid. Wie mij thuis komt opzoeken kan ik inzage geven in een uittreksel van 40 handgeschreven paginas.
Daarom kan ik hier uitleggen dat de these van Huntington te ingewikkeld is om in kort bestek te behandelen, maar op het punt van de islam toch vrij duidelijk is. De islam komt door het hele boek heen aan de orde, maar het gaat in essentie om de hoofdstukken Islam and the West (pp. 209 18) en Incidence: Islams bloody borders (pp.254-58).
De conclusie op pagina 256 over de islam wil ik de lezer niet onthouden. En bedenk, die conclusie lezend, dat deze uit begin jaren 1990 stamt, daarna heeft het islamitisch terrorisme nog veel epidemischer vormen aangenomen: Waar men ook kijkt langs de grenzen van de islam, moslims hebben problemen met het vreedzaam samenleven met hun buren. De vraag komt natuurlijk op of dit patroon van laat-twintigste-eeuwse conflicten tussen moslims en niet-moslim-groepen net zo waar is voor de relaties tussen groepen van andere beschavingen. Dat blijkt dus niet het geval. Moslims maken ongeveer een-vijfde uit van de wereldbevolking , maar in de jaren 1990 zijn ze veel meer betrokken geweest bij geweld tussen groepen dan mensen van enige andere beschaving.
De bewijzen zijn overdonderend. Boeiende vraag stelt Catharine wel, al heeft-ie er een Joodse professor voor nodig. Waar was die joods-christelijke beschaving in 1940? Inderdaad, op te weinig plaatsen, al moeten we achteraf toegeven dat het blijkbaar toch nog genoeg plaatsen waren. Er was bijvoorbeeld een Eisenhower die een leger liet landen in Normandië en het Jodenhatend monster in de onderbuik aanviel.
En nadat het monster verslagen was, deed Eisenhower wat de Joods-Christelijk-Verlichte gewetenscultuur bij uitstek kan: hij zag fouten in, besefte schuld en leerde iets, zowel moreel als intellectueel. En met hem bezon een hele cultuur, die van het Westen, zich opnieuw op zijn wortels. Aan Jodenhaters als Catharine is dat niet besteed, die bewaart zijn sympathie voor een religie waarvan ik de kenmerken hierboven al genoemd heb.
En vanuit die islamofilie en Jodenhaat zet hij Eisenhower neer als iemand die met een beetje geluk een invented tradition modieus weet te maken in het kielzog van de popi-praatjes van de schlemiel Huntington. De vraag van Catharine waar de Joods-Christelijke traditie was op dat moment zelf, laat zich aanvullen met de vraag waar de islam was. Nou, die was vanaf de jaren 1930 in de persoon van de Grootmoefti van Jeruzalem, over wie ik hier en hier heb geschreven, bezig om in samenwerking met de psychotische heiden Hitler de Joden in Palestina te vermoorden.
Ik heb het verhaal van de nauwe samenhang tussen nazisme en islam hier opgeschreven. Die Nazistische Jodenhaat viel trouwens naadloos te incorporeren in een eigen traditie van Jodenhaat in de islam, teruggaande tot op de Profeet (vzmh). Ook dat wordt beschreven in mijn artikel waarnaar ik zojuist linkte.
Nogmaals: de Joods-Christelijke traditie was op dat moment, in de jaren 1930 en 1940, belichaamd in Amerika, meer specifiek in een man als Eisenhower, die dat later, in 1952 meent Catharine te weten, expliciteerde. Maar ja, dat vindt Catharine dan weer mythologisch gelul in dienst van de Joden-lobby. En als de bekendste Amerikaanse Talmud specialist (dixit Catharine), die overigens nogal omstreden is als ik Wikipedia mag geloven (Zie: Critical assessment of Neusners work) het bestaan van de Jood-Christelijke traditie snerend ontkent, zonder daar bewijs bij te leveren net als Catharine voortdurend beweringen doet zonder inhoudelijk ook maar iets te beredeneren is dat dan meteen de onomstotelijke waarheid?
Zal ik dan maar proberen iets verstandigs te zeggen op de potsierlijke sneer van Neusner? En tegelijk iets vertellen over de favoriete ideeënwereld van Catharine: de islam? Overigens, hoe toepasselijk in het geval van anti-Zionist Catharine: alles begint met het woord Israël.
Je kunt erop wijzen dat de mythische Jezus-Christus toch echt een Jood was en een levend scharnier, een kardinale figuur (cardis = draaipunt van een deur) vormt tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Over die figuur, Jezus-Christus, hebben vooral de Christenen vervolgens domme ruzies gemaakt met de Joden. Ruzies is natuurlijk een zwak woord voor de vervolging van de Joden door Christenen, omdat vele Joden nou eenmaal vonden dat Jezus niet de Messias was, maar verder over dat punt graag met rust gelaten wilden worden en er zeker geen Christenen om gingen vermoorden.
Wij, de hele Christelijke beschaving, met uitzondering van types als Catharine, zijn net zo Joods als Israël. Onze Joods-Christelijke beschaving staat in het teken van de menselijke dialoog met God. Het woord van God komt tot ons via mensen, die het onderling vaak oneens zijn, en zelfs God soms tegenspreken. In de Joods traditie is dat het sterkst. Twee Joden drie meningen, luidt niet voor niks het gevleugelde woord.
Een van de mythische Joodse oervaders, Jacob, vecht een hele nacht met een engel, die misschien wel God zelf is en anders toch zeker wel Zijn Afgezant. Jacob wint dat gevecht en laat de engel niet gaan voor deze hem, Jacob, gezegend heeft. Nadien heet Jacob voortaan Israël, de naam die letterlijk betekent: hij die vocht met de engel. In deze Joodse anekdote ligt de essentie van onze Joods-Christelijke traditie, die van de Rede en aldus van de menselijke verantwoordelijkheid en het Geweten.
Het Mohammedanisme is het volkomen tegenovergestelde van onze traditie. Laat de oorspronkelijker boodschap van het christendom zich samenvatten in de woorden Liefde, Rede en Schuldbesef, de islam daartegenover is die van de Blinde Onderwerping, het Agressieve Irrationalisme en de Huichelachtige Beschuldiging.
Wat het geïnstitutionaliseerde Christendom aan misdaden beging, was ontsporing, gebeurde ondánks de leer. Wat de islam aan misdaden beging en nog steeds begaat, was en is precies in het spoor en opdracht van de leer. De islam mist elke spiritualiteit, elke vrijheid van denken, elke universele liefde en geeft structurele opdracht tot misdaad jegens de Ander, telkens weer.
Dit loodzwaar artikel heeft niet de pretentie alleen-zaligmakend te zijn. Toch maakt het geschiedenis omdat het minstens een poging doet om de geesten te verrijken. Niet op basis van beweringen, maar op basis van te controleren bronnen. Reden waarom het in de Linkxe Kerk zal doodgezwegen worden .
Digitalia
Benno Barnard werd in België de mond gesnoerd door moslims en nu krijgt hij er zelf de schuld van. Onder andere door ene Lucas Catharine, die, weet Martien Pennings, een probleem met Joden heeft, en meer in het bijzonder met het feit dat in het Westen gesproken wordt van een Joods-christelijke traditie. Pennings maakt in het onderstaande uitvoerige essay gebruik van de aanval op Barnard om in grote lijnen neer te zetten waarom de islam in essentie niet Europees kan zijn, en hoe dat zit met die verplichting aan Israël. Reageren kan hier.
Over het tandeloze wolfjespak dat zich met vervaarlijk ontbloot melkgebit op Benno Barnard stortte nadat hij was bedreigd door islamitische hooligans ga ik het misschien nog een keer apart hebben. Maar in het roedel rende één onvervalste hyena mee, met een volwassen, zij het totaal verrot gebit. Deze hyena is een mijnheer die van Jodenhaat en islam-liefde zijn core-business heeft gemaakt. Dank zij de vele subsidies die de Belgische overheid blijkbaar over had voor de instandhouding van zijn gedachtengoed, dook hij tot voor kort overal op: op websites, in kranten, in talkshows, op debatavonden. Hij paste uitstekend in de Israël-haat die de kwakkeliteitsmedia in de afgelopen decennia zelf óók zo gretig hebben verspreid. Maar Catharines anti-Zionisme werd blijkbaar zelfs voor de op Israël-bashing beluste mainstream-media te gortig en tegenwoordig ziet en hoort men Catharine minder. De schade die hij heeft aangericht is niettemin groot. Hij heeft menig schoolboek in België een flinke vleug islamliefde en Israël-haat meegegeven.
Deze Lucas Catherine , een pseudo voor Lucas Vereertbrugghen is in het Vlaamse Joods Actueel ooit grondig geportretteerd, vooral via een citaat van Martin van Amerongen (hij ruste in vrede) uit 1988: Dat deze Lucas Catherine niet deugt weten wij sinds 1981, toen hij een boek publiceerde onder de titel De Zonen van Godfried van Bouillon De Zionistische Lobby in België( . . . ) Alleen de titel al was een beginselverklaring.
De joodse lobby in België, zo verzekert Lucas Catherine ons, speelt een vooraanstaande rol. Overal, in Vlaanderen, als in Wallonië, hebben de joden zich genesteld, in de media, het bankwezen, de politiek en niet in de laatste plaats in de Antwerpse diamantindustrie.
Martin van Amerongen eindigde zijn tekst met: Hou deze Lucas Catherine in de gaten. Hij is een van de moordenaars van morgen. Deze Lucas Catharine dan, liet zijn gehuil in de hetze tegen Barnard horen op de website de wereldmorgen. Be .
Sam van Rooy typeerde voor mij deze site desgevraagd aldus: Die site is een initiatief van een gefrustreerde bende gekken die bij die pretgazet De Morgen niet meer aan de bak komen. Zet daar nog een paar antisemieten bij zoals Lucas Catherine en een paar sociologen, antropologen en ander grut en je weet genoeg.
Hetzelfde en je weet genoeg zou je kunnen zeggen van de kop waarmee Catharine zijn stukkie tooide: Bedenkingen bij het geval Benno Barnard : de provocateur geprovoceerd? Is Benno Barnard echt voor de vrijheid van meningsuiting?
U ziet in één oogopslag wat Catherine graag wil dat u hieruit oppikt: Bedenkelijke provocateur Barnard liegt over zijn motieven! Ik ga een vrij lang betoog wijden aan een vrij kort stukje tekst van Catharine. Dat is teveel eer, zal een fatsoenlijk mens zeggen, maar het gaat er mij om in detail aan te tonen hoeveel manipulatie en holle retoriek deze anti-Zionist in een paar alineas weet te proppen.
Is Benno Barnard een linkse intellectueel, zoals velen denken?, vraagt Catharine. Toch wel! Absoluut! Zou ik althans antwoorden. Maar dan een ouderwetse degelijke, eentje die staat voor Verlichting & Emancipatie van het Individu. In elk geval geen linkse intellectueel zoals Catharine, die dolverliefd is op een antihumane religie gesticht door een roverhoofdman, eigenlijk een macho-mafia-ideologie die al 14 eeuwen bloedbaden aanricht, wreed seksisme en theocratisch racisme bedrijft, vol Jodenhaat zit en tot op de dag van vandaag elke morele, intellectuele en maatschappelijke vooruitgang in zijn machtsgebied heeft weten te voorkomen.
Voor iemand als Catharine zijn het Vlaams Belang, Filip Dewinter en Geert Wilders de aanklagers van bovengenoemde ideologie de incarnatie van het kwaad.
Dus als Catharine een verbintenis tussen Barnard en VB weet te suggereren, denkt hij het ultieme bewijs voor Barnards kwaadaardigheid wel geleverd te hebben. Er is, zegt Catharine, op 8 april 2009 een stuk van Barnard in De Standaard verschenen. Om dan te vervolgen : Leuk hieraan is dat het stuk de dag daarvoor al op de website staat van Philippe Dewinter. Waarbij je minstens kan concluderen dat BB het VB in CC heeft gezet.
Dewinter was dan ook de eerste politicus om BB zijn steun te betuigen na de verstoorde lezing in Antwerpen.
Catharine spelt de voornaam van Dewinter verkeerd (*) en voorts is de verklaring heel eenvoudig: Benno Barnard is, met vele anderen van zeer goede naam en faam (ik bijvoorbeeld!) geabonneerd op een internet-knipsel-krant die VB-medewerker Tanguy Veys rondstuurt. Zoals toen gebruikelijk heeft Benno dat stuk vooraf ter lezing toegestuurd aan een groep vertrouwden. Dat zoiets onder embargo is, is onder collegas vanzelfsprekend.
Maar Veys, die het stuk onbedoeld ook kreeg, was toch teveel partijman om deze kans te laten lopen en zodoende is het voortijdig op een site van het VB beland. En direct er weer afgehaald toen Benno het merkte. Dat is alles.
Om te laten zien hoe Catharine leeg zwetsend manipuleert, zal ik de kernpassages uit zijn proza in extenso citeren en vervolgens fileren. Catharine schrijft: Benno Barnard heeft meer gemeen met het VB dan u denkt. Dat het VB jaarlijks inspiratie gaat opdoen bij Amerikaanse neoconservatieve think tanks is geweten. Maar ook het concept waar Barnard zijn dada heeft van gemaakt de joods-christelijke beschaving komt uit die hoek.
(*) Op de burgerlijke stand zou Filip De Winter als Philippe gekend zijn.
Pssst
Vernoemde Lucas Catharine (°1947)moet, voortgaande op Google, een onmogelijk (druk bezet) man zijn. Volgens mij is hij aardig op weg om Onder-Kalief voor de Nederlanden te worden, mocht de Islam-Invasie binst zijn leven afgerond zijn. In het andere gaval zal hij bij Allah minstens 10 keer de beloning voorzien voor elke moslim-martelaar in het hiernamaals ontvangen. Wat gelijk staat met 770 maagden. Per dag. Voor de eeuwigheid. Lucas is inderdaad een onmogelijk (druk bezet) man die beloning naar verdienste toekomt.
In deze eeuwigdurende beloning is al rekening gehouden met de verdiensten, weeral volgens Google van de echte man (Lucas Vereertbrugghen) achter het pseudoniem Lucazs Catharine. Daarin zal hij dus Allah niet kunnen bedriegen om op te komen voor een dubbele beloning.
Zou de man er echt zo slecht voorzitten, dat hij zich de procedure voor naamsverandering niet kan veroorloven? Met een oer-christelijke naam als LUCAS bij Allah terecht moeten .Is dat niet vragen om problemen?
Wat n chance dat ik mijn appreciatie over Bennootje en zijn avonturen in de Antwerpse Dierentuin al een paar keer gepubliceerd heb, vooraleer ik Uw stukje bij de BRT op deze late zaterdag-namiddag had ontdekt. Was teveel bezig geweest met een soort vervolg-verhaal over de Joods-Christelijke beschaving, die nu op punt staat. Dat is voor straks. Veel leesgenot! Met toch daarbij iets van excuses voor de diepgang. Wie Joos Niemöller al eens leest, weet dat ie wel iets moeilijker ligt dan Bennootje .
Mijn schrijfsels zijn dus spontaan tot stand gekomen en het mag volstaan te herhalen dat Bennootje van mij een ½ lidkaart van onze Partij kan verkrijgen. De tweede helft krijgt hij, als hij Vlaanderen behulpzaam wil zijn in onze Onafhankelijkheidsstrijd. Verdere slagen van de windwijzer wens ik zoveel mogelijk te vermijden. Wat vindt U ervan, dat iemand er 20 jaar over doet vooraleer hij een vuile Blokker gelijk wil geen, om hem dan een profeet te noemen?....
Ik heb ook de meeste van de lezers-reactries gelezen bij de BRT, waaruit mag besloten worden, dat men U zo lichtvaardig Uw verleden bij het Vlaams Belang niet vergeeft. Blijkbaar liggen alle problemen verankerd bij El Cid, die nochtans Uw mentor schijnt te zijn geweest.
U schrijft ergens zes jaar te hebben doorgebracht in onze rangen. Met wisselend succes zo te zien. Mar nu kunt U, wordt gezegd, met jullie twee niet meer door dezelfde deur. Wat U toch niet mag tegenhouden om Uzelf te blijven!
Dat is nu precies de reden waarom ik hier even inhaak.
Samen met Ere-Voorzitter Frank Van Hecke, die toch niet de eerste de beste is, vlot het niet meer met jullie in onze rangen. Waaruit ik moet besluiten, dat de egos weer eens groter zijn dan de nood om eensgezind voor Vlaanderen door het vuur te gaan. U hebt het partij-bestuur al verlaten het zij zo maar wilt AUB dringend het signaal herhalen dat U 200 % achter de stellingen van het Vlaams Belang blijft staan. Dat horen wij thans zo weinig van U.
Schenk klare wijn, zoals we van U gewend zijn Zodat niemand van U de splijtzwam denkt te kunnen maken om het partij-ideaal te benadeligen. In of uit een Partij: de enige plaats voor een Vlaams Nationalist is schouder aan schouder op de barricaden! Desnoods, zonder generaals-sterren, met de blote vuist. Zoveel duizenden trouwe militanten rekenen op jullie!
Om te leren fietsen, dame, heb ik U eens ten persoonlijken titel aangeraden, niet alleen ver voor U uit te blijven zien, maar vooral om te blijven trappen. Dat was na de eerste van Uw persoonlijke tegenslagen, waar U, net als alle andere, schitterend te boven zijt gekomen.
Welnu, trapt U nog, de blik op de verre einder? Blijf dan niet leuteren, samen met beroeps-leuteraars. Uw taak is niet af. Ze is pas begonnen!
Luister naar nog één wijze raad. Die komt nog van mijn lieve moeder, die ook veel tegenslagen heeft gekend. Als men U ergens buiten steekt langs de voordeur, kom dan langs de achterdeur stilletjes weer binnen.
Wie voor zijn spreekavond de titel Het islamdebat: Leve God, weg met Allah kiest weet met zekerheid dat er animositeit zal ontstaan. Zeker wanneer de locatie de Antwerpse Universiteit is.
Links publicist en homo provocatus Benno Barnard kent na jaren als geen ander het spel van actie en reactie. De polemiek is als zuurstof voor de auteur. En ja hoor, 1 april had hij beet. Geen aprilvis maar een heuse rel. Arme Benno mocht komen natrillen in de studio van Phara, al meen ik onder zijn getormenteerde blik toch ook een quasi fysiek genot om al die welgekomen aandacht te ontwaren.
Verloren zaak
Dat een sereen debat a priori een verloren zaak is wanneer je kiest voor de titel Leve God, weg met Allah is een zekerheid als een koe. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen pleidooi om enkel omfloerste en nietszeggende titels te hanteren, maar gewoon een vaststelling.
De verontwaardigde houding van Barnard was dan ook eerder amusant dan geloofwaardig. Draai de titel om Het grote Christendom debat: Leve Allah, weg met God en ik garandeer u dat er even zo vrolijk geroepen en getierd zou zijn. Weliswaar niet door carnavaleske Osamas maar door blozende studenten met dooplint en bierpet. Ik beken, 15 jaar geleden was ik één van hen.
Dat de auteur wel wist dat het ging stuiven, bewijst dat hij niet onbeschermd de arena van de Rodestraat in marcheerde. Glunderend geflankeerd door de twee charmante bodyguards van zijn nieuwe profeet trotseerde hij het handjevol publiek. Doodsverachting in zijn blik, deze gladiator was voorbereid. Selectieve media goed gebrieft - op post. Wat zou het een anticlimax zijn geweest mocht er niemand gescandeerd hebben wanneer de trompetten Benno aankondigden.
Trompetten
Sommige media durfden het om Benno zijn meesterstuk als een mise en scène te omschrijven. Een mediageile linkse has been die smakelijk geniet van zijn moment de gloire. Foei, hoor ik hier enige afgunst van collegas aan dezelfde kant van het politieke spectrum ? Al moet ik toegeven dat Barnard deze hersenspinsels wel in de hand heeft gewerkt met zijn onhandige poging om de herkomst van zijn bodyguards te verdoezelen. Maar dit schoonheidsfoutje mag niet de kern van het debat versmoren.
Er is niets mis met een goed georganiseerde mediacampagne om aandacht te vragen voor een maatschappelijk probleem dat via de normale mediakanalen toch zo moeilijk te bespreken lijkt. Het is dan ook begrijpelijk dat sommigen - die van de strijd tegen de islam hun levensdoel hebben gemaakt - graag hun karretje aan Benno aanhingen of moeten we zeggen, Benno een karretje leverden. Maar nogmaals, hiervan geen kwaad woord, heiligt het doel de middelen niet ?
Klam zweet
Hemeltergender is het vast te stellen dat politici die nooit veel interesse in islamfundamentalisme vertoonden, zich daags na de Benno-rel, rond de micro verdrongen om hun mening te ventileren. Bourgeois, Turtelboom, Patrick Janssens. Het dichtste dat Geert Bourgeois ooit in de buurt van de islam kwam, was toen hij door zijn Antwerpse afdeling in Borgerhout gedropt werd voor een kort interview. Klam zweet en doodsangst werden de man zijn deel, de beelden werden legendarisch. En ook Patrick Janssens kunnen we ternauwernood beschuldigen van interesse in de problematiek die de islam meebrengt. Alleen Turtelboom kon in deze met énige geloofwaardigheid spreken.
Maar toch blijft het curieus dat niemand van deze dame of heren ooit de media opzochten wanneer één of ander debat onder rechtse jongens in het water viel omdat linkse tegenbetogers de toegang blokkeerden. En zelfs vice versa.
Vrijheid van meningsuiting
Blijkbaar is het recht op vrijheid van meningsuiting afhankelijk van de man/vrouw die de mening uit. Benno Barnard zijn mening blijkt meer de moeite waard te zijn om gehoord te worden dan die van de Actief Linkse Studenten (ALF) of de rechtse BNP-er Nick Griffin. En daar wringt het schoentje. Ik wil iedereen zijn mening horen. En dàn kan ik met recht en rede een eigen gefundeerde mening vormen. Ieder debat is de moeite om gevoerd te worden, en als mensen met roepen en tieren willen bewijzen niet akkoord te zijn met een geponeerde stelling, dan zal dit mij een zorg wezen. Zolang ze er maar over waken dat ik de andere mening überhaupt nog kan horen.
Als we vanaf nu eens beschaafd betoogden ? Via de schreeuwsluis. Iedereen mag - luidkeels - zijn mening verkondigen in het voorgeborchte van de aula. Roepen, tieren, desnoods duwen en trekken als dat toch zo leuk is. Maar wie in de zaal zit laat de redenaar zijn redenering ontwikkelen, de debater zijn debat winnen of verliezen. Op spreekavonden met titels als Leve God, weg met Allah, weten we sowieso dat de schreeuwsluis wat voller zal zitten dan gewoonlijk, maar wie weet misschien zullen sommige heethoofden als het te krap wordt in het voorgeborchte stilletjes de zaal binnenschuiven om daar iets bij te leren
UKKEL - De gangsters die op 5 maart na een overval op een juwelier in Ukkel een automobiliste hebben doodgeschoten, waren in de uren voor het drama tot tweemaal toe tegen de lamp gelopen. Een eerste keer bij de politie, een tweede keer op de trein. Toch voerden zij hun overval nog uit.
Hassan Essahale en Hicham El Gaaroubi hadden hun zinnen gezet op een juwelierszaak. Zij waren wel zéér vastbesloten om hun plan uit te voeren, blijkt uit het onderzoek. Kort voor de beslissende dag kochten zij een aftandse tweedehandswagen. Een wagen stelen had ze immers alleen maar narigheid opgeleverd, dachten zij.
Maar de gevreesde politiecontrole kwam er toch. Hassan en Hicham hadden voor hun overvalauto geen verzekering afgesloten. Tijdens hun zoektocht naar een juwelier in Waals-Brabant kregen zij in Nijvel een politiewagen achter zich aan. De agenten tikten hun nummerplaat (een recent exemplaar op een oude auto, nvdr) in de gegevensbank. 'Niet verzekerd', was het antwoord.
Hassan en Hicham moesten mee naar het politiecommissariaat waar proces-verbaal werd opgesteld. De inzittenden mochten gaan, zij het zonder de in beslag genomen auto. Maar het voertuig werd niet doorzocht. Hassan en Hicham namen hun spullen mee, onder meer hun rugzakken. Een van die zakken bevatte het nepwapen en een pruik die later voor de overval in Ukkel werden gebruikt.
Geen treinkaartje
Er restte Hassan en Hicham niets anders dan met de trein naar Brussel terug te keren. Tijdens de rit liep een van hen tegen de lamp omdat hij geen kaartje had gekocht. Ook deze tweede tegenslag kon de lust tot een overval niet bederven. De twee stapten op een tram naar Ukkel, omdat ze wisten dat daar veel juwelierszaken zijn. Zij kozen de zaak Robin uit omdat achter de toonbank een vrouw stond. Een makkelijk slachtoffer, dachten zij. Om geen argwaan te wekken zou een van de overvallers een jas van snelkoeriersdienst DHL hebben aangetrokken. Maar opnieuw hadden de overvallers pech. Want plots verscheen de juwelier met een revolver in de hand ten tonele. Het kwam tot een zwaar gevecht.
Na de overval wisselde een van de daders van kleren. Hassan en Hicham zochten een middel om te vluchten. Met het wapen van de juwelier in de hand meenden zij dat de eerste de beste automobilist niet zou tegenspartelen om zijn voertuig af te staan. Opnieuw pech: de eerste automobiliste die zij van haar wagen wilden beroven gaf plankgas. Dus keerden zij zich tegen Frédérique Levêque. Wellicht raakte zij in paniek en reageerde zij niet snel genoeg op de eis om haar auto af te staan. De kinesiste en moeder van twee kinderen uit Kasteelbrakel kreeg een kogel in het hoofd. Zij was op slag dood. De twee overvallers verschijnen maandag voor de raadkamer.
Digitalia denkt
Dat hij de plot gevonden heeft voor een aangrijpend verhaal over twee arme kansloze allochtonen, die in een ver vreemd land, verlaten van Allah en Klein Pierke, tegenslag op tegenslag kennen op hun zoektocht naar een beter bestaan. Het is een plot die de wereldpers zou halen, over hoe in ons land arme allochtonen op allerlei manieren tegengewerkt worden.
Indachtig het Lied der Linkxen, hadden ook zij gedacht dat aangegrepen door begeerte de ganse wereld hen toebehoorde. Voor elk een Mercedes 240 SEL, een kleerkast vol merkkledij, een nieuwe maagelijke vriendin van goeden huize, liefst origineel autochtoonse (om in de auto niet te misstaan?) en, daar bovenop en luxe loft zoals de socialistische voormannen.
Hun droom werd verijdeld achtereenvolgend door 2 racistische flikken, een stomme racistische kaartjesknipper, een egoïstische juwelier en een stomme blanke trut die te stom was om te begrijpen dat zij plotsklaps zeer gepresseerd waren om bijtijds in het Vrijdag-gebed te zijn. Daar geen der saboteurs Arabisch als moedertaal had, moest het wel faliekant aflopen. Hoog tijd dus dat iedereen Arabisch leert op school!
Ja, deze keer is Het Nieuwsblad open en bloot, zowel met het ganse verhaal als over de privacy van de daders. Er worden net nog een fotos afgedrukt. Maar als stand-in kan daaraan verholpen worden door de voorvechter van Sharia4Belgium op te voeren, die elders op het Net stond. Iedereen kan zien, dat de 3 vermelde personen dus inderdaad wel lieve jongens zijn, die geen vlieg kwaad doen. Zoals de vader van één der daders wist te vertellen, die jongen was een goede Moslim: had zelfs nog nooit gerookt.
Sla me dood wie van de twee nu de Security-werknemer wasn en wie het brave vaderszoontje (werkloos?) Hassan of Hirscham? Ja kijk! Al die bruine gasten trekken zo op mekaar! Het is voor een buitenstaander zeer moeilijk om ze uit elkaar te houden! Maar met die tweede zou men maar beter opletten! Let eens goed op zijn familie-naam : El Gaaroubi .In de war gebracht door een zekere klank-misleiding, zouden wij, Westerlingen, wel eens kunnen denken aan El Ga Roubi, vrij vertaald tot De Gaan Robberen, in deftig Nederlands Hirscham De Graaier .
Kijk, beste lezer, ik ga het kort houden. Herlees dus nog eens het verhaal van Het Nieuwsblad. En laat het U smaken.
Weet U .Mijn schoonpa in Kortrijk leest die gazet. Omwille van de sport, zegt hij. Ik denk dat het meer is voor de smeuïge verhalen, zoals op zaterdag, hierboven ..De Week-End Editie ..
Pssst
Nu Sharia4Belgium uit de ether is, kunnen we weer serieus zijn, hé?
Probeert U maar eens aan een nummerplaat te geraken zonder eerst een verzekering te hebben afgesloten! Anders gezegd : bij de verzekeringsmakelaar (waarschijnlijk een bevriende sjoemelaar), zou de Politie ook eens langs moeten gaan. Veel kans op nog andere nuttige sporen! Trouwens, waarom haalt men in globo niet eens de rijplaten en de autoverzekeringen door de computer? Ik heb een appelblauw zeegroen vermoeden dat, nadat alles wat niet verzekerd is, van de baan gehaald zou zijn, meteen de files op de snelwegen zouden opgelost zijn .Meteen kunnen ook de verzekerings-premies deftig omlaag! Want nu betaalt de gewone burger mee voor al die criminelen ..Maar ja, gericht zoeken zou wel eens aangeklaagd kunnen worden voor het Hof van de Rechten van de Mens, omdat de doelgroep so wie so donker gekleurd is. En daar is Lauretje, die langs moeders kant half-Marokkaans is, radicaal tegen!
De verkoop van al die in beslag genomen wagens zou anders wel eens een uitzonderlijk wel gekomen geschenk kunnen zijn voor de armlastige Begroting!
Vreest U anderzijds, samen met mij, niet voor de bevorderingskansen van die 2 agenten die de niet verzekerde auto uit het verkeer namen? Onrechtstreeks zijn zij verantwoordelijk voor de dood van die dame die later werd neergeschoten! Ook voor de 2 ongewapende hulpagenten die de daders later bij de kraag gevat hebben, waartoe zij niet bevoegd waren, is het laatste woord nog niet gezegd!
Zij namen die niet-verzekerde rammelkast in beslag maar lieten de daders vertrekken met hun ongecontroleerde rugzakken, waarin inbrekers-gerief .Is dat geen zware beroepsfout? En wat meer is: nu heeft de politie een excuus om voortaan andere arme allochtonen, zelfs zonder reden, grondig te onderzoeken, onder voorwendsel een overval te willen voorkomen. Is absoluut niet integegratie-bevorderend!
Zoals U ziet : werk aan de winkel voor Lauretje, die het al zo druk heeft met de PS-schandalen, met BHV, haar Marokkaanse ex-man en veroordeelde drugkoerier, en haar drugs-verslaafde tienerdochter .die de verloofde is van een veroordeelde drugs-dealer ..Weer een zaak die door al te ijverige flikken toevallig is vastgesteld!
ANTWERPEN - De actualiteitsblog Mediageil.be heeft de nieuwe website van Sharia4Belgium offline laten halen De website sharia4belgium.webs.com verdween vorige week vrijdag een eerste keer van het net. Het interne reglement van de provider is geschonden', was toen de verklaring.
Tijdens het weekend verschenen de fanatieke moslims opnieuw online, dit keer op de url shariah4belgium.webs.com met een extra h' voor de 4'. Wij hebben de Amerikaanse provider via mail gemeld dat deze heren het invoeren van de sharia bepleiten', zegt Sam Feys, woordvoerder van Mediageil.be.
Die boodschap volstond. We moesten dat niet hard maken met flarden tekst of videoboodschappen van hun website. In een e-mail liet de provider ons verstaan dat websites met extremistische bedoelingen niet welkom zijn.'Feys hekelt ook de lakse houding van de minister van Binnenlandse Zaken, Annemie Turtelboom (Open VLD).
Als minister van Binnenlandse Zaken had zij die klacht moeten sturen. In plaats daarvan zegt haar woordvoerster dat het kabinet niets te maken heeft met de eerste verdwijning van de website. Daar moet je niet trots op zijn. Het is niet onze, maar de taak van de overheid om druk uit te oefenen op extremistische websites.'
Abu Imran of beter Fouad Belkacem, de spilfiguur achter Sharia4Belgium, reageert intussen op de drie veroordelingen die hij eerder opliep (DS 7 april).
In 2002, 2004 en 2007 werd hij schuldig bevonden aan diefstal en weerspannigheid. Mijn vorig leven heb ik achter mij gelaten', zegt Belkacem. Allah heeft mij het licht getoond.'
De voltallige media vielen dit week-end volkomen uit de lucht toen bleek dat de achtergrond van Fouad Belkacem, alias Abu Imran, misschien toch niet helemaal zuiver op de graad was. Het is niet de eerste keer dat zoiets voorvalt, maar men kan dan ook niet verwachten dat journalisten zelfstandig zulke geavanceerde werktuigen als bijvoorbeeld Google zouden gebruiken bij het uitoefenen van hun job. Ze hebben het trouwens zo al druk genoeg met het controleren van kinderdagverblijven in Hoboken
Wat Fouad Belkacem met een kinderdagverblijf in Hoboken te maken heeft? De overeenkomst tussen de twee is dat beiden het land dagenlang op stelten konden zeggen of toch minstens de vele «kwaliteitskranten» die ons landje rijk is maar de manier waarop dat gebeurde was wel radicaal anders. In het geval van het kinderdagverblijf in Hoboken kwam er immers onderzoeksjournalistiek van de bovenste plank bij te pas. Het is inderdaad geen sinecure om iemand in zijn eigen woonkamer als volbloed nazi te ontmaskeren wanneer er aan de voordeur alleen maar een VL-sticker te bespeuren valt en in het kinderdagverblijf zelf een portret van Hitler. Voor zulk kwaliteitsvol en gedurfd onderzoeksjournalistiek hoefde Fouad Belkacem echter niet te vrezen. Iemand die de sharia in België wil invoeren kan niets anders dan een rechtgeaard moslim zien, en dus hoeft het heden noch het verleden van die man niet nageplozen te worden, zo moet de vaderlandse pers gedacht hebben. En zo zou ook nooit geschied zijn, hadden de kraaien Jurgen Verstrepen en Margriet Hermans in hun zondags programma niet één en ander aan het licht gebracht.
Het weze echter duidelijk: een navraag bij het politiekorps van Boom en het parket van Antwerpen leerde onze hardnekkige persmuskieten dat de genaamde Fouad Belkacem voor hen een nobele onbekende is. En daarmee was de kous voor de persmuskieten zo goed als af. Dachten ze. Lichtjes opgelucht zelfs, meende ik hier en daar tussen de lijnen te kunnen lezen, maar het kan natuurlijk ook aan mij gelegen hebben. Want toen bleek plots dat de genaamde Fouad Belkacem bij het Antwerpse parket dan toch geen nobele onbekende was, tenminste toen het Antwerpse parket er eindelijk in geslaagd was zijn naam correct te spellen. Ja, een achternaam met drie lettergrepen, ik kan ervan meespreken dat dat bij administratieve diensten wel eens fout durft te lopen. Hoe dan ook, had men de sharia een paar jaar geleden al in België ingevoerd, zou niet uit te sluiten geweest zijn dat diezelfde Fouad Belkacem die vandaag die sharia wil invoeren met één hand minder door het leven had moeten stappen. Of misschien zelfs twee. Het aantal open doekjes dat de man in de media toegeworpen kreeg is sindsdien in ieder geval sterk afgenomen. Je zou bijna gaan denken dat de media nu met de hele zaak een beetje verveeld zitten, maar ook dat kan natuurlijk alleen maar een indruk zijn waar ik mee zit.
Vergelijken we echter de hele affaire eens met wat Herta van den Brempt overkwam. Want het is niet zo dat maart gewoon een wat zwakke maand was voor de raspaarden waarover onze dagbladen beschikken. Op vrijdag 19 maart herinnerdeDe Standaard ons immers nog eens aan het vreselijke verhaal van die nazi-onthaalmoeder in Hoboken, door erop te wijzen dat zij nog steeds kindjes onder haar hoede heeft. Ja, stel je voor, Kind & Gezin trok weliswaar haar attest wel in, maar illegaal is het niet om dan toch nog kinderen te blijven opvangen. De krant schreeuwt het onrecht dan ook uit, en port de bevoegde minister van Welzijn Jo Vandeurzen niet weinig subtiel aan wat meer spoed te zetten achter een nieuw kaderdecreet, kwestie van de onnoemelijke toestanden in Hoboken zo snel mogelijk buiten de wet te kunnen stellen.
Eén zinnetje is echter cruciaal in het hele artikel: «De foto van Hitler is ondertussen weg.» Je hebt er snel overgelezen, en de functie van het zinnetje is natuurlijk in de eerste plaats aan te tonen hoe achterbaks die nazi-onthaalmoeder vandaag wel geworden is: van een openlijke nazi-onthaalmoeder naar een verdoken nazi-onthaalmoeder! De vraag is dan alleen: wat is nu eigenlijk nog het probleem? Eerst was het al vreselijk dat de kindertjes er zomaar braaf konden speelden onder de nazirelikwieën, maar dat de nazirelikwieën nu verwijderd zijn lijkt wel een nog groter vergrijp. Of maakt het allemaal niets uit, als die vrouw met haar akelige meningen maar zo snel mogelijk haar job kwijt is? Het ruikt allemaal sterk naar een Berufsverbot, en het feit dat De Standaard het de moeite waard vindt het verhaal zes maanden later nog eens op te rakelen, toont aan dat het wel degelijk de bedoeling was en nog steeds is dat ze haar job zo snel mogelijk kwijt raakt.
(Tussen haakjes: toen zes maanden geleden bleek dat de combinatie van Berufsverbot en Sippenhaft als eerste slachtoffer de vrouw van Nordine Taouilopeiste, werd al onmiddellijk duidelijk dat het uitdrukkelijk nooit de bedoeling was geweest dat de politiek-correcte hakbijl in meer dan één richting zou vallen. De Schadenfreude die zich vervolgens in bepaalde kringen verspreidde werd echter nog minder gepast gevonden dan een portret van Hitler in een kinderdagverblijf. Ware het niet geweest dat het centrum van de meest tolerante en vredelievende godsdienst van de wereld strikt verboden terrein is voor christenhonden, waren vermoedelijk heelder kwaliteitsredacties onmiddellijk op bedevaart naar Mekka getrokken als boetedoening voor al het leed dat een moslima op die manier berokkend werd. Docht dit ter zijde.)
Het voorval toont in ieder geval afdoende aan waarom niemand de afgelopen maand de tijd had om even na te gaan wie die rare kwast van een Abu Imran nu feitelijk is. Ook onze kranten zijn nu eenmaal onderworpen aan de wet van de begrensde middelen. Net zoals onze veiligheidsdiensten overigens. Want het is allemaal goed en wel dat minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom al onmiddellijk liet verstaan dat haar diensten Sharia4Belgium desnoods zelfs met extra h in de gaten zou houden, maar mijn vraag is dan ten koste waarvan dat eigenlijk zal gaan. Betekent dit bijvoorbeeld dat de veiligheidsdiensten vanaf nu de bestuursvergaderingen van de afdeling van het Davidsfonds in Zwevegem niet meer zullen kunnen afluisteren? Of dat de infiltratiepogingen in de VVB-afdeling van Ardooie opgegeven zullen moeten worden? We moeten ons de vraag stellen waar de échte staatsgevaarlijke lui zitten, en of de minister haar diensten wel de juiste prioriteiten oplegt. En vooral: hoe zou die Fouad Belkacem aan de kost komen, en zou dat wel een geoorloofd beroep zijn voor zo'n sjariatist? Ik ben er zeker van dat De Standaard de zaak over zes maanden voor alle zekerheid nog eens zal opvolgen.
Bron In Flanders Fields
En in GVA:
06/04 Fouad 'Abu Imran' Belkacem, de islamitische extremist achter Sharia4belgium, heeft verscheidene strafbare feiten op zijn kerfstok. Hij werd veroordeeld voor inbraak en weerspannigheid in 2002, 2004 en 2007. Dat meldt ATV.
Nadat vrijdag 150 organisaties en moskeeën hun afkeer van Sharia4Belgium hadden laten horen, kreeg Antwerps sp.a-gemeenteraadslid Youssef Slassi een seintje uit de Marokkaanse gemeenschap. Abu Imran zou bekend zijn bij politie en parket. Dat heb ik ook gezegd in het programma van Jurgen Verstrepen en Margriet Hermans op Gunk-TV.
Dat ze ons nu marginaliseren en criminaliseren, hadden we voorspeld", zegt Abu Imran. "De eerste stap was om ons juridisch aan te vallen. De tweede stap is de criminalisering, zoals nu bezig is. Wij zijn daarop voorbereid. Het stoort ons niet. Het gaat hen niet lukken om onze aandacht af te leiden van ons doel. We krijgen steun van over heel de wereld. De islamitische revolutie is al volop bezig.
Digitalia denkt
.dat dit verhaal niet onaardig zou staan in de proloog hoe een burgeroorlog ontstaat. Denk 1830 en De Stomme van Portici, of, even vroeger (1789) de Val van de Bastille, waarbij ook criminelen de aanzet gaven voor de Franse Revolutie.
Antwerpen Voorjaar 2010. Een draaideur-crimineel die voor de verandering de Stem van Allah gehoorzaamt, een paniekerige penneridder die met open ogen in de val loopt, de politie die liever niets doet dan iets of iemand te mishagen, met daar bovenop een burgervader die met dwangsommen ( 25.000,) begint te zwaaien voor iedereen die in de toekomst nog de vrije menigsuiting durft te verstoren. Gefundenes Fressen voor die van het Vlaams Blok/Belang .
Zelfs Phara kreeg achteraf een deel in de vertoning. Maar daar liep de Jihad-strijder niet in : zijn naam deed er niet toe, als het Muzelman-geloof maar niet beledigd werd. Duidelijk toch, Bennootje?! Maak liever grapjes over die leuke Holocaust!
En zeggen dat Le Pen om de Holocaust te minimaliseren zwaar gestraft werd. Was die maar allochtoon geweest, dan was hij vrij-uit gegaan .Want daar is Joden beledigen en Joden liquideren een deel van de koeltoer, en die koeltoer verdient respect.
Wat de Rector van de Antwerpse Alma Mater over de Islam achteraf kwam verleuteren past geheel in het kader van pappen en nathouden : hierover kom ik later terug. Maar de essentie van zijn boodschap is : laten we ze vooral te vriend houden, want we kunnen van hen leren.
Eigenlijk feitelijk zouden wij, Vlaams Nationalisten, althans gedeeltelijk blij moeten zijn met die sharia. Dieven worden daar als straf de handen afgehakt : straks zou de halve Wetstraat invalide zijn! Om nog maar te zwijgen van de platte kop van die Rupo; nadat die als homo met het hoofd naar beneden .Wat te mooi is om waar te zijn .
Die sharia zal nog niet voor morgen zijn, zoals U ziet. Wat meer is: al die handenloze hangjongeren zouden wel het eerste slachtoffer zijn, hé. Alle gevangenen vrij, om zonder handen terug in de maatschappij te komen, is alleen goed om de gevangenissen leeg te krijgen. Kunnen die terug opgevuld worden met de andere helft der Wetstraat.
Vandaar de oplossing: stel de allochtone criminelen voor de keus: sharia ja, of sharia nee. Was dan Uw handen in onschuld, en zendt hen terug naar hun Muzelman-thuisland. Daar is sharia! Hier geen gekap! Geen gekap en geen sharia!
Burgeroorlog, zegt iemand? Hoe komt U daarbij? Want ..
Zou het kunnen, dat het verhaal van Siegfried en de Draak er zit aan te komen? Telkens de held één kop afsloeg, kwamen er 10 in de plaats .
Twintig jaar geleden stond iedereen achter Salman Rushdie, toen die een fatwa over zich heen kreeg, schrijft Mia Doornaert. Tegenwoordig vinden weldenkende mensen het normaal dat wie zich uitspreekt tegen de islam, bescherming moet krijgen. 'Dialoog der beschavingen', 'Alliance of Cultures'. Mijn ogen werden al glazig als ik dat soort uitnodigingen in de post vond. Nu staat het vast, ze gaan alle recht in de prullenmand. Ten eerste dient 'dialoog der beschavingen' altijd als dekmantel voor één thema: het probleem van de islam met de moderniteit. Ten tweede hebben vrijblijvende discussies van zorgvuldig en evenwichtig uitgekozen panelleden die elkaar in luchtgekoelde conferentiecentra en dure hotels vertellen hoe goed alle beschavingen zijn, niets te maken met de echte dialoog der culturen.
De 'dialoog der beschavingen', die hebben we gezien met de fatwa tegen Salman Rushdie, met 9/11, met de moord op Theo Van Gogh, met het geweld dat doorheen de moslimwereld uitbrak om twaalf cartoons in een Deense krant die niemand daar ooit gezien had. En nu, gelukkig minder gewelddadig, met de manier waarop Benno Barnard het spreken verhinderd werd in een universiteit, die een plaats bij uitstek van free speech zou moeten zijn.
Dat het incident zoveel verontwaardiging uitlokt, is geruststellend. Het is inderdaad ver gekomen als je politiebescherming nodig hebt wegens een grapje over godsdienst. Maar er zullen wel vele weldenkenden opstaan om Barnard 'provocatie' te verwijten. Om hem in een debat te willen stoppen met een BM (Bekende Moslim) en aldus aan te geven dat hij zich ook moet verantwoorden en dat het gelijk ergens 'in het midden' ligt. Of om te suggereren dat hij het zelf gezocht heeft want - een uitdrukking die in Nederland ook vaak gehoord wordt - 'je speelt niet met lucifers in de buurt van een vuurwerkfabriek'. Anders gezegd, je mag vredelievende lieden om de oren meppen, maar je moet mensen die geweld gebruiken ontzien - wat geen tolerantie is maar appeasement. Die verlichte opvatting gaat ook nog voorbij aan de vraag wie al dat vuurwerk opgestapeld heeft.
Natuurlijk weet iedereen wel dat niet alle moslims fundamentalisten zijn. Maar het is wel zo dat degenen die zich in onze landen agressief keren tegen democratische verworvenheden als scheiding tussen religie en staat, of vrije meningsuiting of gelijkberechtiging van vrouwen, meestal moslims zijn.
Het is nog altijd gewaagd dat te zeggen, zeker in de kringen die, met geld van de belastingbetaler dat via de VN, de Unesco, de Europese Unie en talloze andere subsidies wordt uitgestrooid, in hun 'dialoog der beschavingen' de islam steevast vergoelijken. De islam is wezenlijk tolerant, hij wordt alleen politiek misbruikt. Als je durft te vragen waarom die tolerante godsdienst nog geen enkele volledig moderne en democratische staat heeft voortgebracht, dan is dat vloeken in de kerk. Integendeel, de westerling hoort de hand in eigen boezem te steken. Wie zijn wij wel andere beschavingen een gebrek aan tolerantie te verwijten, we zijn toch zelf niet perfect? En zo laten westerse landen die stromen migranten opvangen en hen ongehinderd volgens hun overtuiging laten leven, zich op VN-conferenties de les lezen over 'islamofobie' door landen die geen zweem van gewetensvrijheid toestaan, die 'overspelige' vrouwen stenigen en homoseksuelen ophangen.
De sluipende intellectuele capitulatie is al lang aan de gang, en ze is meetbaar. Toen de ayatollah Khomeini in 1989 zijn doodvonnis tegen Salman Rushdie uitsprak wegens diens Duivelsverzen, schaarde zowat de hele westerse intelligentsia zich achter Rushdie en het vrije woord. Toen eind 2005 in een groot deel van de moslimwereld geweld uitbrak wegens cartoons in een Deense krant die niemand daar ooit gezien had, was het vrije woord verdacht geworden. Jyllands Posten en premier Rasmussen kregen de schuld. Ze hadden het 'gezocht', aldus vele progressieve intellectuelen, de eerste door te publiceren, de tweede door niet door het stof te kruipen voor boze imams.
Een andere dooddoener is dat er geen probleem is met de islam, wel met armoede en uitsluiting. Tja. Opeenvolgende golven migranten - uitgeschudde Armeniërs die de volkerenmoord overleefden, doodarme Italianen en Portugezen, haveloze Joden uit Centraal- en Oost-Europa - hebben in onze landen zwarte armoede gekend, en veel meer racisme en uitsluiting ondervonden dat de huidige migranten in onze zachte multiculturele maatschappijen. Ze pleegden geen geweld en eisten niet dat hun nieuwe land zich aan hen aanpaste.
Het geweld - en wat Benno Barnard overkwam, wás geweld - komt voort uit een radicale, intolerante wereldvisie. En het werkt, jammer genoeg, zoals blijkt uit de intellectuele capitulaties, uit de enorme zelfcensuur over de islam in onze landen en media. De lieden die in hun ivoren torens de 'dialoog der culturen' voeren, moeten eindelijk eens wakker worden. De werkelijkheid speelt zich elders af, en is gevaarlijk voor onze onvermijdelijk onvolmaakte maar zo kostbare systemen van vrijheid.
Dit opiniestuk vormt het uitgangspunt voor een debat rond 'vrijheid van meningsuiting en godsdienst' tijdens het Feest van de Filosofie op zaterdag 17 april 2010 in Leuven.
Digitalia denkt .
Niet alle moslims zijn fundamentalisten, zegt Barones Doornaert, waarbij ze meteen partij kiest voor tolerantie. Ja toch! .
Neen, natuurlijk zijn niet alle moslims fundamentalisten! Net zoals niet alle Duitsers nazi-beulen waren Maar uiteindelijk toch wel partij kozen. En zeker niet voor de Joden, de Polen of alle andere volkeren die door de Nazis werden vervolgd of overmeesterd .Als de vele brave moslims eenmaal voor de keuze zullen staan : voor of tegen hun (gewelddadige) moslim-broeders, aan wies kant zullen die dan gaan staan, denkt U .Is dat nu te radicaal, te realistisch of te extremistisch gedacht? Een blik op de handboeken Geschiedenis gebruikt in het Lager Onderwijs, is voldoende.
Wie spreekt mij tegen als ik zeg dat het hek wel een beetje van de dam is? Eerst Lucas Vander Taelen, die als eerste Groene! meloen zijn nek uitstak en schreef dat hij het moe was de rochels van zijn kostuum te wassen. Dan was er de bekering van Benno Barnard, die openlijk uitsprak dat Filip De Winter 20 jaar geleden een Profeet is geweest. Nu komt zelfs de Barones her-self vrijwillig in de vuur-linie staan .
Vandaar mijn voorstel aan Bruno Valkeniers. Stuur al deze mensen ½ lidkaart van het partij-bestuur van het Vlaams Belang.
Hierbij 2 bedenkingen. Slechts een ½ lidkaart, omdat ze voorlopig maar de 2de pijler van het programma aanvaarden (beheers de wilde Islam-immigratie). Er moet inderdaad nog wat meer druk komen uit de samenleing, om ook de 1ste pijler te omhelzen : de Onafhankelijkheid van Vlaanderen. De tijden zijn echter gunstig. Bewijs: de belgicisten roepen t allen kante alle hens aan dek.
Tweede bedenking: het zijn allemaal mensen met een groot EGO-gevoel die liever niet bij het plebs van de gewone leden zullen willen ingedeeld worden. Als Lid van het Partij-bestuur kunnen ze meteen meehelpen om het cordon sanitaire neer te halen.
JaJa, op bepaalde strijdpunten van het poartij-programma zal er ingeleverd moeten worden. Paris vaut bien une messe, nest-ce pas?
Voor Knack schrijft Benno Barnard onbelemmerd wat hij niet mocht en kon vertellen op het spreekgestoelte van de academische vrijheid. Lees hier de essentie van zijn speech waarin Barnard stelt dat de scheiding tussen kerk en staat van in het begin in het christendom was ingebakken, in tegenstelling tot de islam.
Op verzoek van de redactie plaats ik hieronder enkele fragmenten uit mijn geaborteerde lezing voor de Vrijzinnige Dienst van de Universiteit Antwerpen. De titel is inderdaad een provocatie zij het dat ik een publiek van middelbare vrijzinnigen dacht te provoceren. Intussen staat er naar mijn eigen idee niets in het onderstaande wat ik niet al eerder beweerd heb, maar herhaling is de dienares van de waarheid. Ook van de leugen natuurlijk, maar die zult u elders moeten zoeken, in De Morgen bijvoorbeeld.
Proloog (vrij naar Shakespeare)
Ik waarschuw u, geachte toehoorders ik ben niet gekomen om de vrijzinnigheid te prijzen, ik ben gekomen om haar fundamentele vergissing te begraven. Die denkfout luidt dat religie de vijand is van iedere intellectuele onafhankelijkheid en geestelijke progressie. En de premisse van deze denkfout luidt dat je de erfenis van Mozes en Christus op soortgelijke wijze zou kunnen interpreteren als de erfenis van de Profeet.
Ik wil aantonen dat dit gevaarlijke onzin is, dat de vrijzinnigheid nu juist een logisch product is van de Joodse en christelijke traditie; ja, dat ook het atheïsme bijbelse wortels heeft.
Laat ik vooraf mijn eigen denken en mijn eigen kijk op religie enigszins positioneren, zodat u begrijpt wie u toespreekt. Om te beginnen ben ik een anglicaan, net zoals mijn helden W.H. Auden en T.S. Eliot. Ik behoor tot die lichtjes verregende regionale variant van het christendom; ik heb, anders dan de meerderheid van mijn christelijk opgevoede generatiegenoten, nooit voldoende redenen gevonden om mij te distantiëren van mijn kerk.
De joodse roots van het christendom
Als kenner van de Hebreeuwse taal en de antieke Hebreeuwse literatuur heeft mijn vader mij opgevoed met het besef dat het christendom in zijn kern een reusachtige sekte van het Jodendom is. Kort samengevat betekent dat het volgende.
De oude Joden besloten dat je beter een bok met alle zonden kon beladen dan een mens. Het lam Gods nam de rol van die bok op zich (de beeldspraak is wat in de sfeer van de kinderboerderij) en liet daarmee het atheïsme in de godsdienst binnendringen. Een dode godheid! Dat is toch een paradox waarvan je hals in een kurkentrekker verandert? Maar in dat verband durf ik te stellen dat mijn diep atheïstische vrienden Wim van Rooy en Geert van Istendael hun kinderen weliswaar zonder godheid hebben opgevoed, maar niettemin in de beste christelijke trant.
De christelijke roots van humanisme en vrijzinnigheid
Als we onze cultuur niet willen uitleveren aan de islam, zullen we ten eerste moeten inzien dat Lucas Catherine een leugenaar is en ten tweede dat we tegenover onze Joods-christelijke erfenis een andere houding moeten aannemen dan nu het geval is. We zullen moeten erkennen dat onze humanistische en modernistische opvattingen, onze liberale democratische traditie en onze ideeën over mensenrechten niet alleen superieur zijn aan alle bestaande alternatieven, maar ook dat het producten van die erfenis zijn. Als je de christelijke beschaving wil afzweren op basis van haar onchristelijke daden in het verleden, kun je ook de sociaal-democratische partijen opheffen met als argument de praktijken van het stalinisme.
Vele oudstrijders van 1968, gekweld door de herinneringen aan hardvochtige paters en nonnen, omhelzen een mij verbazende pensée unique, alsof ze op één centraal brein zijn aangesloten, dat onophoudelijk kwaadaardige pulsen uitzendt.
Met God heb ik geen verstandhouding. Toch zijn mijn kinderen net als ik anglicaans gedoopt en staat ons huis in de grensstreek tussen Jodendom en christendom. Om te beginnen wil ik dat mijn kinderen zoveel mogelijk kennis op dat gebied verwerven, kruisjes leren lezen op de mentale kaart van Europa die in hun brein wordt geprent. Dat is weinig vanzelfsprekend. Het onderwijs is grotendeels een ramp. Vijf jaar geleden was op de multiculturele kleuterschool van mijn kinderen dit was in Antwerpen iedere verklaring van Kerstmis als het geboortefeest van Jezus verboden; wel werd het Suikerfeest gevierd, waarmee wij niets te maken hebben. Toen ik daartegen protesteerde werd ik door een als directrice aangestelde geestelijke leegte met de verkeerde partij geassocieerd.
Weerklinkt daar het tromgeroffel van de te hulp gesnelde cavalerie? Dit lees ik in La défaite de la pensée van Alain Finkielkraut: Genoeg gespeeld: nu het denken, de kunst en het dagelijks leven zijn weggezonken in de losbandigheid, moeten we ze opnieuw de heilzame kwellingen van de religieuze onrust doen ondergaan; het hiernamaals moet opnieuw de voortdurende horizon en het uiteindelijke doel van alle menselijke bezigheden worden.
Wat veel godloochenaars niet begrijpen is dat religie geen stelsel van cognitieve waarheden is, maar om te beginnen een liturgische, rituele praxis, die dient om niet gek te worden in dit heelal een plek waar Pascal ook al zo zenuwachtig van werd. Ik geloof helemaal niet in het viriele geroep dat we blij moeten zijn met de zinloosheid van alles. Ik vind de dood een schandaal. Of anders uitgedrukt: niet de evolutieleer is ons probleem, de evolutiepraktijk is ons probleem. En ik vind dat er in het christendom tenminste een respectabele poging wordt gedaan om op die praktijk te reageren.
Maar er is meer dan de ritus, die overigens een heel rustgevende uitwerking heeft op het tot neurose geneigde zenuwstelsel. Er is ook de evangelische ethiek, die er kort gezegd op neerkomt dat ik evenveel van Herman de Ley moet houden als van mezelf. Iedereen zal begrijpen dat dit me niet licht valt.
In een ongehoord wreed maatschappelijk systeem dat van het Romeinse imperium predikte een klein, driftig mannetje een moeilijke, haast onmogelijke ethiek, waar ik persoonlijk een veel te vervelend karakter voor heb. Twee millennia later zijn we collectief ongevoelig geworden voor het radicale karakter van noties als vergeving en opofferingsgezindheid, juist omdat de christelijke leer ze ons nu al zo lang voorhoudt. We zijn als grote kinderen die zich ergeren aan het gezeur van hun ouders. Het is alsof we zeggen dat ze ons heel wat ouwe troep hebben nagelaten, waarvan we wel een paar schilderijen en grammofoonplaten willen hebben, maar niet de rest van de boedel.
Scheiding kerk en staat in het christendom
De zondeval van het christendom is me bekend. Ik hoef het hier niet meer te hebben over het purper van de kardinaal, welke kleur met het door de Kerk vergoten bloed is vervaardigd. Maar dat het christendom zijn eigen ethische criteria bezoedeld en verloochend heeft, zegt niets ten nadele van die criteria. Bovendien reageert ons historisch bewustzijn op het christendom als op het nieuws: het is pas de moeite waard als het rampzalig is.
De Engelse conservatieve filosoof Roger Scruton verdedigt de stelling dat de scheiding van kerk en staat van meet af aan was ingebouwd in het christendom. De apostel Paulus, die het Romeinse burgerschap aan juridische kennis paarde, beriep zich immers op het recht van de jonge kerk beschermd te worden door de seculiere macht in Rome maar het kwam niet in hem op de wettelijke orde te willen vervangen. Geef de Keizer wat des Keizers en Gode wat Gods is, zoals Jezus al over het betalen van belastingen zei. De mens is in de christelijke visie nog steeds volgens Scruton zowel een dienaar van God als onderdaan van een seculiere orde. Dat deze orde na een lange periode van schittering en gruwel uiteindelijk democratisch is geworden, hebben we volgens hem aan de christelijke erfenis te danken. De Verlichting is het product van het evangelie; onze ideeën over mensenrechten zijn vertalingen van de Tien Geboden in het dialect van onze tijd. We moeten niet pogen het koninkrijk Gods op aarde te realiseren, maar trachten met behulp van redelijke en milde wetten samen te leven.
Primaat van de religie in de islam
Politieke ellende is meestal het gevolg van slechte bedoelingen of van goede bedoelingen. Zodra je het Koninkrijk Gods op aarde sticht, blijk je de hel te hebben nagebootst. Realistische bedoelingen zijn realistischer. Volgens Scruton en ook volgens mij is de Joods-christelijke opvatting van de maatschappelijke ordening een fundamenteel andere dan de islamitische. De wettelijke orde dient in de islam in alle dominante opvattingen van de islam gegrondvest te zijn op het goddelijk gebod, en de enige logische islamitische staatsvorm is dan ook de theocratie, met de sharia als wetboek. Mensenrechten? Gelijkwaardigheid van man en vrouw? Tolerantie van andere opvattingen? Van zwakheid getuigend westers bijgeloof! Onduldbare decadentie! Gelukkig maar dat de overgrote meerderheid van de moslims over voldoende gezond verstand beschikt om de theocratie en de sharia af te wijzen.
Epiloog (aan de christendom-loochenaars)
Het verschil tussen God en Allah is dat God niet hoeft te bestaan. De dood van God is niet perse rampzalig voor de westerse beschaving; maar de ondergang van de religie is dat naar ik meen wel: met haar sterft een wereld van verhalen en gebruiken die ons met onze voorouders verbinden. Mijn ergernis over de godloochenaars is niet dat ze God loochenen, maar dat ze hun verlichte toestand als een bevrijding uit de Joods-christelijke geschiedenis beschouwen. Of anders gezegd: ik heb geen probleem met godloochenaars, ik heb een probleem met christendom-loochenaars.
Digitalia denkt .
Veel geblaat, weinig wol .en toch worden ze horendol .Het doet mij denken aan de Deense cartoons, waartegen de ganse Islam wereldwijd in opstand kwam, zonder ze gezien te hebben. Waar hebben we dat nog gezien? Als er geen inhoudelijke argumenten zijn, er dan op kloppen?
Hadden de kwibussen van Saharia4Belgium een beetje geduld gehad om Barnard al ware het maar een 5-tal minuten te beluisteren, dan waren ze uit verveling waarschijnlijk stilletjes de zaal uitgeglipt. Waarmee weer eens de stelling van de provocatie is bewezen. Provocatie om hun macht te demonstreren, en om het gastland angst aan te jagen.
Als dat zo is, dan is de remedie heel simpel.
De raddraaiers zijn gekend? Pak ze dan preventief op, stop ze in kazernes met militaire discipline en leer ze lezen, schrijven en rekenen. Met deze 3 hoofdvakken werden onze verre voorouders tot de beschaving gebracht .
Misschien beleven we het dan, weer veilig in onze vliegtuigen, treinen, bussen, enz te kunnen zitten.
Barnard zelf?
Ach die man doet geen vlieg kwaad! Laat hem dazen, nu hij Het Licht heeft gezien en daarvoor durft uit te komen. Want dat heb je met Zoekenden : na verloop van tijd voelen ze zich nergens goed in hun vel. Zij willen een wereld zoals zij die zien.
Met zon soldaten gaat men niet naar de oorlog.
Alhoewel het toch beter is, ze niet als tegenstrever te hebben .Vandaar kom ik op Madame la Baronne Mia Doornaer van Le Standaer terecht. Maar dat is voor straks
-- Van waar koms du getreden zoo laat door rein en wind, van waar koms du getreden, aleen, du blonde kind?
-- Du smidje van den woude, ik kome van het veld waar vader heeft gestreden, waar vader ligt geveld.
-- Lo! viel hij, 't was met eere, dijn vader welbemind. Wat bergt dijn blauwe schabbe, du arrem heldenkind?
-- Du smidje, 't zijn de scherven van vaders goede zweerd; du zals het mi hersmeden: het is 't hersmeden weerd.
-- 'k Hersmede het di sterker dan 't vaders hand ooit zwong. Maar, waartoe wilt 't di dienen? du best zoo bitter jong.
-- Du smidje van den woude, bij Lo! du ne best nie' vroed: mijn vader wille ik wreken met stroomen walenbloed.
We kunnen niet langer zwijgen
Geert van Istendael en Dirk Verhofstadt schrijven Walter Pauli een antwoord over het Barnard-debacle. Verhofstadt en van Istendael zijn respectievelijk kernlid van de onafhankelijke denktank Liberales en voorzitter van PEN-Vlaanderen, de Vlaamse franchise van de vereniging die overal ter wereld het vrije woord verdedigt.
Wij kunnen en zullen niet langer zwijgen wanneer we zien hoe extremisten onze rechten en vrijheden proberen te ondermijnen, hoe ze vrouwen onderdrukken, hoe ze homoseksuelen verketteren, hoe ze proberen hun barbaarse ideeën op te leggen en anderen verhinderen vrijuit te spreken aan een universiteit
"Tegenwoordig vind ik dat Filip Dewinter een profeet is", zei Benno Barnard in een kranteninterview na de boycot van zijn lezing in Antwerpen. Walter Pauli had daarop een vraag voor Geert van Istendael en Dirk Verhofstadt, die tegen de boycot door extremistische moslims het vrije woord verdedigden (DM 2/4): "Zeg eens, vinden jullie Dewinter ook een profeet?" (DM 3/4) Geert van Istendael en Dirk Verhofstadt hebben een antwoord klaar.
Walter Pauli vraagt ons rechtstreeks of we Filip Dewinter ook een profeet vinden, zoals Benno Barnard het zei. We kunnen hem gerust stellen. Ons antwoord is volmondig "neen". Sterker nog, in onze boeken en opiniestukken hebben we extreem rechts steeds bestreden en zelfs duidelijk gemaakt dat extreem rechts en radicale moslims intrinsiek hetzelfde kwaad vertegenwoordigen en elkaar voortdurend voeden. Vrijheid bedreigd In onze geschriften en lezingen verzetten we ons voortdurend tegen het cultuurrelativisme én het monoculturalisme die beide de vrijheid van de mens bedreigen. Wij komen op voor een kosmopolitisch humanisme waarbij elke mens, autochtoon of allochtoon, man of vrouw, religieus of niet, gelijk behandeld wordt op de arbeidsmarkt, in de huisvesting, in het uitgaansleven en in andere maatschappelijke domeinen. Onze visie staat haaks op die van extreem rechts zoals het Vlaams Belang. Extreem rechts is niet geïnteresseerd in de gelijke behandeling van ieder mens, in de bestrijding van racisme en discriminatie, in het recht op zelfbeschikking. Voor hen telt het principe "eigen volk eerst". Ze zijn niet uit op emancipatie, omdat in hun visie de vrijheid van de mens ondergeschikt is aan de belangen van de volksgemeenschap. Ze wijzen discriminatie niet af, maar maken een fundamenteel onderscheid tussen eigen volksgenoten en de anderen.
Verderfelijke types als Dewinter Wat ons in de tekst van Walter Pauli zo stoort, is zijn zoveelste poging om de critici van onaanvaardbare praktijken binnen de radicale moslimwereld gelijk te schakelen met extreem rechts. Zodoende geeft hij zijn lezers de indruk dat wij op dezelfde lijn zouden staan met verderfelijke types zoals Dewinter. Hij zou nochtans moeten weten dat wij, samen met heel wat andere mensen die opkomen voor onze fundamentele grondwaarden, extreem rechts tot in het diepste van onze ziel verfoeien en bekampen. Maar zijn tactiek pakt niet meer. Pauli mag over ons schrijven wat hij wil en misstanden blijven ontkennen of bagatelliseren. Wij kunnen en zullen niet langer zwijgen wanneer we zien hoe extremisten onze rechten en vrijheden proberen te ondermijnen, hoe ze vrouwen onderdrukken, hoe ze homoseksuelen verketteren, hoe ze proberen hun barbaarse ideeën op te leggen en anderen verhinderen vrijuit te spreken aan een universiteit.
Wordt het niet de hoogste tijd dat Walter Pauli en anderen in vergelijkbare posities hun pen gebruiken om al die zogenaamd progressieve stemmen die nog steeds zwijgen als vermoord of, zoals de vertegenwoordigers van het Vrouwen Overleg Komitee en BOEH, zelfs ronduit collaboreren met radicale onderdrukkers, te wijzen op hun schuldig verzuim? Als Pauli, en met hem andere politieke commentatoren, dáárvoor hun pen niet gebruiken, waarvoor zouden ze hun pen dan wel gebruiken?
De essentie in dit debat is het volgende. We kunnen en mogen niet langer wegkijken voor het leed van de anderen. Door de toegenomen informatie via internet en televisie weten we wat er overal gaande is. We kunnen niet zeggen "wir haben es nicht gewusst". Juist daarom kunnen en mogen we niet langer onverschillig zijn en hebben we de dure plicht om praktijken zoals het verhinderen van de vrijheid van meningsuiting, opgelegde kledij, gedwongen huwelijken, gewelddaden tegen homoseksuelen, genitale verminkingen, verstotingen en eremoorden die gebeuren in naam van God, Allah of wat dan ook, keihard te bestrijden.
In deze kwestie volgen we met overtuiging de uitspraak van Elie Wiesel bij zijn dankrede naar aanleiding van het in ontvangst nemen van de Nobelprijs voor de Vrede op 10 december 1986. Hij benadrukte toen de menselijke plicht om in geval van onrecht partij te kiezen tegen de onderdrukker: "We moeten partij kiezen. Neutraliteit is in het voordeel van de onderdrukker, nooit in het voordeel van het slachtoffer. Stilte moedigt de beul aan, nooit de gefolterde. Soms moeten we ingrijpen. Als menselijk leven in gevaar komt, als de menselijke waardigheid op het spel staat en nationale grenzen en gevoelens irrelevant worden. Overal waar mannen en vrouwen vanwege hun ras, religieuze of politieke overtuiging vervolgd worden, moet die plaats - op dat moment - het centrum van het universum worden."
De Morgen
Leo Van Rillaer, Deurne
Als is de multiculturele illusie nog zo snel, de rauwe realiteit achterhaalt haar wel. En FDW, en bij het uitbreiding het VB, wist het 20 jaar geleden al. Nu nog de PoCo's en we zijn er.
06/04/10 11u21
Willy Van Damme, Dendermonde
Leuk hoe beiden Elie wiesel in hun verdediging van de islamofobie Elie Wiesel citeren waar die het zegt dat het een plicht is het op te nemen voor het slachtoffer en niet de onderdrukte. Wie die man wat kent weet dat hij desnoods eigenhandig een tank had bestuurd om Gaza binnen te rijden. Maar ja, ook Dirk Verhofstadt nam het op voor de invasie van Gaza. En als mensenrechten zo centraal staan, wanneer een tribune tegen de rassendiscriminatie in België?
06/04/10 11u10
Daniel Roose, Berchem
Toch mooi hoe die heren nu de "taak" van Dewinter pogen over te nemen. Jarenlang hebben zij gezwegen en nu zij meer en meer ervaren dat het gif binnendringt in hun multcul droom, dansen zij op een slappe koord terwijl hun vrienden hen naar beneden halen.
06/04/10 10u48
Jacques Geerinckx, Beersel
Ook ik ervaar tegenzin om Dewinter "profeet" te noemen. Maar hoe noem je dan iemand die al 25 jaar zegt wat er thans gebeurt ? En hoe noem je diegenen die al 25 jaar zeggen dat het niet gebeuren zal en thans nog altijd de ogen sluiten ?
06/04/10 10u12
Pseudo Niem, leuven
De communicatiestijl en persoonlijke smaak van Dewinter zijn één zaak. Desondanks kan niemand nog in ernst negeren wat hij vele jaren terug voorspelde: het financiële debacle van het Belgische PS-uitzuig-regime, gekoppeld aan de poging daarvan om vnl. Vlaanderen te verdrinken in vreemde etnieën. En ja, de werkelijkheid overtreft steeds vaker Dewinters geschreeuw. Erger nog : het is in Vlaanderen opletten als openlijk holebi, of als criticus. Ze komen je gewoon verrot slaan. Of erger.
06/04/10 09u35
Het is onzin om de islam niét te mogen veralgemenen: er is maar één Koran en één Allah. Het is ook onzin om de islam op zijn daden te willen beoordelen en niet op zijn woorden of overgeleverde teksten. Etienne Vermeersch herinnerde er ons aan in Bracke op Vrijdag dat de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) waaronder de lidstaten Marokko en Turkije in de Caïro-verklaring de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, ondergeschikt verklaarde aan de Sharia. Moet er nog zand zijn, verdedigers van de vrije meningsuiting en weldenkende democraten
(Joh. Sanctorum)
Digitalia denkt .
Dat het schelden als inhoudelijk argument hem bekend voor komt. In Der Sturmer in Nazi-Duitsland stond dat Joden luizen waren. Liberales zegt dat De Winter verderelijk is Voorwaar, als beredeneerd argument kan dat tellen.
Verder zou Liberales de Vlaamse franchise zijn voor de Europese verdediging van Het Vrije Woord .Mooi zo! Maar waarom stellen zij radicalisme met woorden (Vlaams Belang) gelijk aan extremisme door daden (Islam)? Het Vlaams Belang ooit treinen, vliegtuigen, bussen weten dynamiseren? Radicalisme in twee onverzettelijke waarheden : Vlaanderen zou beter af zijn zonder het Franstalig imperialisme dat immigratie misbruikt (vol is vol) om aan de macht te kunnen blijven.
Eigen Volk Eerst uitleggen als ieder ander uitsluiten, is intellectuele oneerlijkheid!
Trouwens : het Vlaams Belang uitsluiten is ook een vorm van hun eigen volk eerst!
O Ja, ze bedoelen dat het Vlaams Belang (uit noodzakelijkheid des gebods) vaak harde taal en vierkante slogans gebruikt . Kan moeilijk anders als de aan de macht zijnde elite, louter ut eigenbelang, bij voorbaat bepaalt dat elk wederwoord, elk verzet, racisme zou zijn
Het doet me denken aan een gekleurde Antwerpse Oom Agent, die door een gekleurde kleine crimineel, ja, moeilijk voor racist kan uitgescholden worden, maar dan maar gemakshalve aangesproken wordt met verrader .Alle Ooms Agenten van gans de wereld zijn dus ofwel racisten, ofwel verraders, omdat zij de Wet vertegenwoordigen .
Quid als die twee elkaar ontmoeten in de moskee?
Zo te zien zijn de lezers ook niet opgezet met de profeten van Liberales. Digitalia kon het echt niet laten er een paar uit te pikken Het zijn pareltjes van helderheid die waarschijnlijk ongaarne zullen gelezen worden door Dirkie en Is ten daar .Wedden dat er al getelefoneerd is naar Smetie? Vrije meningsuiting geldt inderdaad niet voor iedereen .
Persoonlijk vind ik dat Daniel Roose uit Berchem het best de volksmening vertolkt, als hij schrijft dat nu iedereen probeert de taak van De Winter over te nmen, en daarbij struikelen over elkaar .
Besluit!
Er worden aambeelden gevraagd! Is/was De Winter (en bij uitbreiding iedereen van het Vlaams Blok/Belang) werkelijk een Profeet? Waarom doet hij mij denken aan Het Kerelskind van Rodenbach? Moet er ergens een zwaard hersmeed worden, misschien?
Want zeggen, en blijven zeggen, wat iedereen ziet, is niet zo moeilijk. De euforie van het asiel-verstrekken vol barmhartigheid heeft niet lang geduurd. Namelijk tot iedereen die wilde nadenken, zag dat na de uitgestoken helpende hand, de ganse arm en meer werd ingepalmd.
Woon codes, taalbereidheid en tutti quanti in de Vlaamse Rand rond BruSSel.
Misschien dat onderstaande bedenking kan helpen? Ze is origineel en sluit als een bus, want ze is een oplossing zoals politici altijd gebruiken om de burger iets door de strot te duwen.
We weten allemaal dat alle Franstaligen en meer nog alle immigranten naar de Vlaamse Rand willen omdat Brussel te onveilig is geworden. Omdat het onderwijs er benedenmaats is. Omdat ze het niet meer kunnen betalen, enz. Ja, de Moslim-hoofdstad van Europa in wording willen zijn, dat eist zo zijn tol! Het zal maar beteren als daar de sjaria is ingevoerd!
Gevolg: ondertussen onbetaalbare prijzen voor de oorspronkelijke bewoners, vervuiling, onveiligheid, verkeersperikelen.
Oplossing voor de Randgemeenten: met de armen wijd open, de nieuwelingen de porte-monnaie even wijd doen open zetten.
Ik verklaar mij nader : voor de overlast, de taalvervuiling, de tolkdiensten in het Gemeentebestuur, de geboden meerwaarde in onderwijs, in gezondheid, de noodzakelijke uitbreiding van Blauw op Straat, enz, (goed uit te dokteren en te omschrijven) worde een gemeente-taxe (let op de schrijfwijze, nuttig voor de verstaanbaarheid) van bijvoorbeeld jaarlijks 1.000,- per gezin in rekening gebracht. Te betalen voor het jaar aanvangt. Moet ondeelbaar zijn, zelfs voor iemand die op 30 december arriveert is een vol jaar eisbaar. Bij wanbetaling volgt er een uitwijzings-bevel + beslagname van alle goederen, roerende en onroerende. Laat daarover geen misverstand bestaan.
Als de Gemeenteraad die taxe democratisch goedkeurt en invoert, is deze wettelijk in orde. Ze discrimineert niet, want als iemand bewijst aan de gestelde eisen te voldoen, en dus niet vervuilt, is deze taxe niet verschuldigd.
Gevolg.
Is een win-win situatie. De Gemeentekas vaart er in ieder geval wel bij, wat iedereen ten goede komt. Dit voor wat betreft de volharders die kost-wat-kost willen komen. Ze wonen veilig als in Abrahams schoot. Wie dat te duur vindt, kan dus wegblijven. Niemand is verplicht. We leven in een vrij land, waar de vrijheid van menings-uiting heilig is. Mits voldaan is aan de wettelijke voorwaarden van bewoning.
Wie politiek actief wil zijn, dient het dialect machtig te zijn. Dit uit bezorgdheid dat de burgers de militant verstaat. Afwijkingen (per uur) zijn mogelijk à rato van een milieu-taxe van 500 per uur. Vreemd-talige flyers zijn eveneens mogelijk tegen eenzelfde tarief. Per stuk.
Deze taxe zal, hopelijk zo vlug mogelijk, uitdovend zijn, al naar gelang het betrokken gezin is opgegaan in de oorspronkelijke bevolking. In het tegenoverstaand geval,zou de taxe jaar per jaar eventueel kunnen verdubbeld worden. Iedereen staat het dus vrij zich verder als vreemdeling te blijven gedragen, door bvb Frans te willen blijven spreken, maar moet er dan ook de gevolgen van willen dragen. Eenzelfde redenering voor de nieuwsoortige geloofs-belevingen. Iedereen heeft het recht om vrijelijk Muzelman of Muzelvrouw te blijven, of te worden, mits de vereiste logica. Daar zich aan de overheersende huidskleur aanpassen niet vanzelfsprekend is, wordt er een kleine Gemeentelijke toelage voorzien in de medische kosten voor verbleking. Maar zo lang het verschil opvallend blijft, blijft ook de inwijk-taxe. Tegen de beslissing hierover door de Champetter zal geen verhaal mogelijk zijn.
Men benadrukke dus, dat deze Gemeente-Taxe ook de vergoeding inhoudt voor een soort slachtoffer-hulp om de oorspronkelijke Gemeentenaren over hun voortdurend hernieuwde traumas heen te helpen.
In voege brenging.
Niet afwachten, maar vanaf vandaag met grote barnum-reclame inwijkelingen ronselen, en deze maatregel voorstellen als verrijking voor iedereen, oud en nieuw, om weg te komen van de kerktoren-mentaliteit. De slogan :Men is zoveel keren man, als men talen spreken kan zou daarbij een sleutelrol kunnen spelen. Het beeld van een blank meisje dat, te midden van de eenzame velden, op het punt staat verkracht te worden door een stel jongeren van Noord-Adrikaanse origine als illustratie bij dat stoer mannelijk gezegde zou wel eens wonderen kunnen verrichten. Kassa! Kassa! Kassa!
Ik zou zelfs voorstellen, dat elke politicus op vrijwillige basis vanaf 5.000,- kan bijdragen. Voor elke bijdrage (zonder wooneis) zou er een Fiscaal Attest kunnen afgeleverd worden, voor belastings-vrijstelling. De opbrengst hiervan zou bvb onder de oorspronkelijke Gemeentenaren die op pensioen zijn, kunnen verdeeld worden.
Pssst
Van het totaal der opgehaalde taxen zou er natuurlijk een percentje als uitvingers-loon (belastingsvrij) naar Digitalia moeten kunnen komen. Zeg nu zelf: wie werkt er nog gratis, de dag van vandaag. Al zou gezegd percentje ook rechtsreeks mogen doorgestort worden naar de partijkas van het Vlaams Belang.
Kortom, een beetje zoals in de Internationale staat en druk beoefend door onze politici :Begeerte heeft ons aangeraakt Voor de volledige tekst : zie Wikipedia.
Ella Vogelaars hete adem slaat weer eens als een sirocco over de drassige, Hollandse poldergrond. Te strak in haar La Perla-setje of toch knettergek? De voormalige straatventer van het communistische clubblad De Waarheid ziet schokkende parellen tussen PVV en NSB.
Maar het vreemde van die veronderstelling is dat in het partijprogramma van de PVV met geen woord gerept wordt over de afwijzing van de parlementaire democratie. Leg het partijprogramma van de NSB uit 1931 voor je neus, en het staat er toch echt.
Ergo, er is juist helemaal geen overeenkomst tussen PVV en NSB. De NSB hield graag enorme massameetings voor het volk. De PVV is daar nu juist te beroerd voor. Nergens zie je Wilders op een joelfeest. Er wordt wel eens feestje gevierd na een stembuszege, maar het volk wordt niet op het Malieveld opgetrommeld om in de openlucht de leider aan te horen of folkloristische dansjes te plegen.
Je ziet die joelfeesten wel bij de FNV, Nederland Bekent Kleur en de opgewonden standjes van de Internationale Socialisten. Maar om die clubs nu meteen met de NSB te vergelijken gaat me net iets te ver.
De NSB hield er een jeugdclub op na. En zie, de SDAP en later de PvdA waren ook dol op de jeugd en richtten er een club voor op. Ze maakten leuke prentenboekjes voor de jeugd ter lering en vermaak, én de reiniging van de geest. In Amsterdam was Henna Buyne van de PvdA er ook mee bezig, liet haar gratuite Lesbrief het levenslicht zien en liet die rijkelijk verluchtigen met haatprentjes tegen de blanke mens.
Wie de slogans van de socialisten en nationaalsocialisten naast elkaar legt ziet dat daarin een opvallende passie voor de arbeider en een afkeer voor het kapitalisme gedeeld wordt. De vrouw wordt pontificaal aangesproken de ideologie vooral te steunen.
Bij de NSB waren ze niet bepaald verkikkerd op de Joden. Ze moesten geboycot worden. De NSB riep zelfs op de SS te dienen om een handje te helpen bij de verdelging.
En laten ze bij de PvdA nu geestdriftig de boycot van de enige door Joden geregeerde natie bepleiten, waar geen ander land dat Israël moeiteloos naar de kroon steekt in onmenselijkheid zich op net zon boycotoproep kan verheugen.
Bij de PvdA willen ze zelfs graag praten met de einsatzgruppen van Hamas, welke organisatie ongeveer hetzelfde wil als waar Heinrich Himmler zich zo sterk voor maakte.
Nu zijn tijden lastig met elkaar te vergelijken. Maar de NSB was toentertijd niet vies van een vreemd volk over de vloer. Er waren er zelfs die tijdens de vijf bezettingsjaren niets nalieten dat vreemde volk toeschietelijk te zijn.
In de pers van de NSB werd er alles aan gedaan dat vreemde volk als de beste vrinden van de natie voor te stellen. Ze gingen er zelfs voortvarend mee aan de slag, en filosofeerden er op los dat hun komst een gouden toekomst brengen zou. Ongeveer zoals Ella Vogelaar onze natie al zag opgaan in een chriselijk-Joods-islamtische traditie. Zij het, dat de Joden zodra deze heilstaat verwezenlijkt is de hielen al gelicht hebben, zoals in de Scandinavische landen nu al gaande is.
De Nederlander die zich tijdens de bezetting niet tot vreugdevol lid van de NSB aangemeld had kreeg een verbod opgelegd een radio te bezitten. De NSBers verkregen zo een eigen omroep waar ze zich rondom kluisterden om zich door het socialistische woord te laten begeesteren.
Socialisten zijn altijd zeer behept geweest met eigen kranten, eigen omroepen en eigen knutselclubjes. En dat zie je terug in de PvdA. Maar kent iemand een PVV-omroep, een PVV-krant, een PVV-vakbond of een PVV-boerkinizwemclubje?
De NSB-omroep had eigen propagandasprekers. Ze hadden hun cabaretiers die de geestdrift erin hielden en tegelijk de mens indoctrineerden met een olijkheid waar men het van in de broek deed van pret. Bij Youp van t Hek en Paul de Leeuw is het ook een heen-en-weer-rennen richting kleinste kamertje.
Bij de NSB kon je ook uitstekend terecht voor het in koorwerk uiten van partijliederen om de moed erin te houden. Ella Vogelaar moet enthousiast mee gejammerd hebben als bij haar toenmalige CPN het geliefde clublied weer eens ten gehore gebracht werd. Bij de PvdA kunnen ze er ook wat van, want als de Internationale weer eens ingezet wordt schieten de tranen in de ogen bij de oudjes van de partij.
Nee, de schokkende parallellen tussen PvdA en NSB zijn zo opvallend dat je de kans daar nog even aan te herinneren bijna niet onbenut kunt laten. Het is per slot van rekening verkiezingstijd, en dan wil je wel weer.
Digitalia denkt
dat de Noordelijke Nederlanden gewoonlijk voor Vlaanderen de spits afbijten. Alles wat vandaag dààr gebeurt, waait morgen of ten laatste overmorgen over naar ons. Per slot van rekening zijn we hetzelfde volk, dat spijtig genoeg al veel te lang door een vreemde staatsgrens is gescheiden.
Het kan dus leerzaam zijn, het verloop der dingen aldaar te volgen Een beetje de namen aanpassen, en de Vlaamse hond heeft dezelfde vlooien. Curieus hoe socialisten steeds weer dezelfde fouten van het nationaal socialisme menen te zien bij hun tegenstrevers .Zou dat iets met nostalgie te maken hebben? Of, als echte Stalinisten, zijn ze misschien geobsedeerd om nieuwe proletariërs te maken? Die zich dan moeten verenigen van uit alle landen?
In Polderland lopen de wilde honden luid blaffend rond.
Maar in de Zuidelijke Nederlanden komen er meer schurftige exemplaren voor. U vindt die meest in de omgeving van de staatsambtenaren die de dagbladen volsch..ten met hun HOERnalistieke klavier uitwerpselen. Ze zijn ook aan te treffen in de Rode Burcht van de TeeVee, waar ze, elkaar vertrappend, opdringen naar de achterkamertjes van de macht.
De gevaarlijkste in hun soort, zijn de wilde loslopende honden die in het hoofd volledig verkankerd zijn. We vinden die, en ongestoord, vooral op het Internet.
Neen, hier worden geen namen genoemd.
FEIND HÖRT MIT!(*)
Al zouden er wel een paar zielenknijpers (met in hun voetspoor mannen in witte pakken beladen met dwangbuizen), mogen uitgestuurd worden naar de Wetstraat. Dat is dan voor nà het Paasverlof, als niet alleen BHV zal gesplitst zijn, maar hopelijk geheel het land. Deo gratias!
Ondertussen zou feitelijk de jacht op de Koninklijke Opperhaen moeten ingezet zijn. Die is intussen vetgemest en zou dus best op punt staan voor culinaire doeleinden. Ingeblikt of liefst in Weck-bokalen. Misschien zelfs als aanschouwelijk onderwijsmateriaal voor de komende geslachten : Belgium A.D. 2010 Een Staatsman in onderdelen -
Past perfect tussen de inhoudsmaten , de muurplaten met Oude Belgen in strijd tegen de Romeinse legioenen en de kaders der laatst regerende Vorsten in Groot Ornaat.
Deo gratias (x2)
(*) Digitalia is (voorlopig) nog altijd geen veroordeelde crimineel noch is hij een Allah-aanbidder. Deze twee kwaliteiten zijn on-ontbeerlijk voor wie ongestraft wilt schelden en bedreigen. Op Bennootje schieten (met woorden) doet hij (Digitalia) ook al lang niet meer, sedert deze het Licht gezien heeft. Ennu deze Filip De Winter als PROFEET behandelt al helemaal niet meer. Integendeel. Nu de man (Benno) al de 2de helft van het partij-programma kan toejuichen (vreemd volk NIET eerst), is het zaak te blijven werken op het 1ste en voornaamste punt ervan: Vlaanderen Vrij! Dan worden die Hollander (Benno) en wij misschien nog vtrije burgers van een en dezelfde Republiek der Herenigde Nederlanden.
De peilingen voor het Vlaams Blok/Belang evolueren stilletjes naar wens. In het Linkxe kiekenkot stuiven de veren. Vermeersch, Van Is tem daar & C° versus Walterke Paulus & C° : de ware broeders, of de afvallige broeders .To be or not to be U weet wel!
De Rode Revolutie deint stilletjes uit. En de geschiedenis bewijst dat elke revolutie vroeg of laat haar eigen jongen opvreet. Denk aan Robespiere, Danton en de rest van wat er bijna dagelijks te zien valt op TV.
Pssst
De NSB (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal-Socialistische_Beweging maakt deel uit van wat wij bij ons het onverwerkt verleden noemen. De lectuur op Wikipedia van wat zich afspeelde BINST Wereldoorlog II is verhelderend voor de hedendaagse Nederlandse politiek der proletariërs. Eigenlijk jammer voor hen dat WO II verkeerd uitdraaide. Anders hadden ze zò direct bij het Herrenvolk toe behoord!
Niemand zal mij ooit beschuldigen verslaafd te zijn geweest aan sport noch teveel sporttermen te gebruiken in het dagelijks leven. Sport is voor het lichaam, en niet voor de geest. Het mag volstaan onze vedetten en hun bewierrokers gewoon te observeren .
Sport is er in alle vormen en grootten. Hoe zotter, hoe liever. Met een roekeloze snelheid tegen de wanden van een ijsgladde kegelbaan naar beneden suizen, is ook sport. Achter derbys rijden, in een sport-zesdaagse is ook sport. Maar dat is een sport van de laagste trap in het velo-snelheids-koersen. Behendigheid, ja, maar snelheid? Als schoolvoorbeeld van het wieltjes-zuigen kan dat tellen. En gangmaker zijn, op een motor dan nog : vertel mij waarin die moet uitblinken .Daar gewoon zitten, gas geven en af en toe wat meegeven in de bochten. Dat zou zelfs een politieker kunnen!
Of misschien is derby-rijden juist het goede voorbeeld voor een goede politieker : daar gewoon zitten, gas geven en in de bochten zich wat meegeven .
Zo kom ik tot Ollie Mangain, der Frankofonen Führer aus Gross-BrüSSel, die gangmaker speelt in de lange zesdaagse waarmee Jean Luc de paasdagen doorbrengt. Met daarachter, in zijn kielzog, de overige partij-gangmakers die straks allemaal om de ereplaats op het schavotje zullen staan dringen.
Zet op die twee koppen een zwarte bolhoed op : op de Dikke (DeHaene) en op de Dunne (Mangain) en Hollywood wat in katzwijm voor dit Paas-mirakel der wederopstanding uit de doden van Luarel en Hardy.
Het is alleen jammer dat wij, Vlamingen, niet mogen meelachen. Want de trofee waarvoor gereden wordt komt weer eens uit onze zak. De Flandrien, die mag zijn ziel uit zijn botten persen om eerst aan de meet te komen, terwijl de derby-rijders hen moeiteloos voorbij glijden: zij zijn, nog voor ze vertrekken, zeker van de palmares en de bloemen. Zelfs de kus-maagden op het podium zijn voor hen. The winner takes it all!
Dat de striptekenaar Hergé altijd al een vulgaire opportunist is geweest, daar heb ik nooit aan getwijfeld. Zijn stamgenoten, de Fransouillons echter, hebben hem, na de oorlog, maar al te vlug zijn strapatsen met de Duitse bezetter vergeven. Hij had het immers niet uit idealisme gedaan, maar uit zuiver geldgewin en dat telt niet mee. Zeker niet als het Frans de moedertaal is. Maar dat Hergé de gave van de vooruitziendheid had, dat is nieuw voor mij.
Neem nu de titel van zijn album Kuifje in Congo, die is op het lijf geschreven van wat thans, na 60 jaar dipenda, in Congo staat te gebeuren. Tintin tussen de krokodillen!
De Grote Blanke Bwana, die als Laatste der Mohikanen afscheid komt nemen van het land der makakken (dixit Walschap in Oproer in Congo), waar zijn bet-over grootvader ooit fortuin is komen maken. Die verzamelde pareltjes van alle slach en soort, en niet alleen die van vlees en bloed Huidige Grote Blanke Bwana heeft wel geen lange koningsbaard, maar in het verzamelen van pareltjes moet hij niet onderdoen voor zijn Grote Voorganger. Alleen het kappen van handjes laat deze achterwege. Dat laat hij over aan de zwarte regerings-soldaatjes die de portefeuille van de Vaderlandsche Franscouillonse élite beschermen. Die doen dat best door te moorden, te branden en te verkrachten van de brave negerstammen in de mijngebieden.
Niets nieuws onder de zon dus.
Ware daar niet, dat Bertje-de-Laatste deze Congo-reis aanziet als de bekroning van zijn koningschap .Als wij de Libre en de Standaer mogen geloven. Gevolgd door een soort van troonafstand, wat nog al eens voorvalt in die familie. Want Bertje is wel een Sex-en Coburger, maar ook een joviale oude man, die weet dat de pay and go-periode over and out is. Nog een beetje spelevaren met de vrouwtjes, er af en toe eentje knijpen : dat moet volstaan om de dagen te slijten.
Het Koninkrijk? Ach ja Als er later al een koning zou verbannen worden, zal die geen Albert heten (*).
Moest het Koninkrijk een dertig-tonner zijn, onderweg naar zijn bestemming, zou er op de laadklep geschreven staan just in time logistics .
In deze hoop wil ik leven en sterven ..
(*) Het zal, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, een taaie driie-sterren generaal zijn, gevechtspiloot en helicopter-bestuurder-mt-ervaring.
Neen, niet deze van eergistteren, Paaszondag 4 April 2010, waarvoor we net thuis waren om die boomlange Zwitser (Fabian Cancelara) als eerste te zien over de streep gaan voor de Kempenaar die het altijd zo goed kan uitleggen. Zoals vandaag. Hij reed werkelijk zeer goed, wel 35 Km/u, maar die andere reed 5 Km sneller..Inderdaad Tommeke, dat is nu precies de zin van velokoersen, hé .
Nog niet dikwijls zoveel Leeuwenvlaggen samen gezien. Jammer van die provocerende 3-kleuren aan de meet. Als een monument als de Ronde van Vlaanderen nu al moet besmet worden door jaloerse bokken! Die nog niet eens weten (hun eigen uitleg) dat de Leeuw de officiële vlag is van de Vlaamse Gemeenschap, en dus niet alleen van de Vlaamse Beweging. Ook in de wielersport is de belse recuperatie in gang gezet .
Wat meer is, die leuteraars die voor de TV de Ronde becommentariëerden vonden het niet nodig om ook maar één keer die zeeën van Leeuwenvlaggen te vermelden. Het was precies alsof ze die niet zagen. Hopelijk zullen ze zich dat binnenkort grondig beklagen! Trouwens : die zageventen en zo gezegde specialisten zijn hoogdringend aan vervanging toe!
Nee, onze Ronde van Vlaanderen was een simpel ommetje van circa 24 uur in de Vlaamse Ardennen. Beroepsredenen, laten we zeggen. 1600 Km heen, in 2 dagen, en 1600 terug, ook in 2 dagen. Een beetje hip-hop gedaan tussen de landschappen en de steden onderweg. Eens te meer het hemelsbreed verschil gevoeld in de kwaliteit van de snelwegen. Italië, dat zijn vier-vaks-biljartlakens. Evenzo Zwitserland, maar dan biljartlakens beperkt tot 80 Km/u. Alle twee in onderlinge wedijver in het bouwen van nieuwe snelwegen, nieuwe tunnels, nieuwe bruggen en nieuwe viaducten. Duitsland kan er mee door, net als Frankrijk, rond Strassbourg als kampioen. Het eigen land? Tja, die Hilde Crevits heeft gelijk : we moeten geduld oefenen, het zijn barre tijden!
Wat ik vooral wil meegeven, zijn de vorderingen van de Alp-Trans tussen Bazel en Firenze. Gewoon even Googelen voor verdere informatie. Nache Engeland fahren doen we nu al in goed 20 minuten, door de Chunel onder Het Kanaal, straks chunellen we aan 250 Km/u onder de Alpen 400 Km ver van Zwitserland tot diep in Italië. Die Gothard-tunnel (17 Km) in een smalle mollenpijp met gevaarlijk tegenop komend verkeer behoort straks wel degelijk tot het verleden. Op de Alp-Trans, aan het spoor-knooppunt diep in de buik van de bergen, kunnen we straks met een lift 800 meter naar omhoog, om op een soort dakterras te genieten van de omgeving en van de gezonde berglucht, lijk het alleen gegeven is aan ervaren bergbeklimmers. Het ACW-kabouter-meisje, dat Ingetje Vervotje, dat bij ons de treinen doet rijden, kan van de gedachte alleen al, nog verder in elkaar schrompelen tot de grootte van een Blauwe Smurf, wat ze in werkelijkheid ook is. Hoog op de top van het San Gothardo-massiefzal iedereen het recht hebben zich voor enkele ogenblikken een konigs-arend te wanen.
Waar we overnachtten? In Aubagne (Arlon) en in Piacenza (Milaan) het eerste om te genieten van de Ardense gastvrijheid en het tweede om een bestaande reconversie te bewonderen zoals Wallonië het al een dikke 50 jaar had moeten hebben. Piacenza heeft het kennelijk in een factie van deze tijd gekund .Te noteren, dat de streek van Arlon aardig op weg is om de vergelijking met Piacenza te kunnen doorstaan. De Vlamingen zouden er dus goed aan doen, een beetje op hun zaken te passen!
In Aubagne hebben we, bij het nuttigen van een goed glas Moezelwijn, ten minste één Waal (de rest van het gezelschap noemde zichzelf Ardenaisen, zekerlijk géén Walen) der Vlaamse Beweging en de rest kunnen uitleggen. Ons bekeringswerk zal hopelijk, na de roes, verder werken. Of het nu kwam door de wijn, of door onze aanpak, de man was overtuigd. Hij wilde namelijk als lezer van LAvenir, van ons weten, wat de doorsnee Vlaming nu eigenlijk dacht van de doorsnee Waal. Mijn lief vrouwtje heeft hem dat simpelweg uitgelegd door te zeggen dat zowel onze als zijn politieke elite zich konden handhaven door ons tegen elkaar op te zetten. Zo had hij het nog nooit bezien.
Wij hebben de gezelligheid afgebroken, want het Vaderland der Belgen dreigde er ineens beter van te worden. Stel U voor! Wij die met alle middelen dat on-land willen afbreken, waren nu verzeild in een sfeer van eendracht Het Waalse volk dat samenvoelt met het Vlaamse volk .Wie zijn nu uiteindelijk de stokers en de ruziemakers?
Kijk, op die vraag kenden we het antwoord, en zij ook. Maar of dat nu hoopgevend was, of juist niet dat weten we straks officieel, als DeHaene zijn splitsings-ei zal gelegd hebben. Maar welk soort ei het zal zijn is wel duidelijk!
Hanen leggen namelijk altijd alleen maar kromme eieren .
Pssst
Dat er, zogezegd door atmosferische storingen tot gisteren avond laat weer geen Internet was, konden wij niet controleren : onze waarnemingen gingen maar tot aan de onderkant van het wolkendek. En dat was vlak boven onze regenschermen. Want als er in Italia perturbaties overkomen, dan zal iedereen dat geweten hebben! Curieus hoe de moderne, zelfs draadloze techniek toch altijd moet zwichten voor Moeder Natuur. Maar alla, hoe dat kwam dat de TV-satelliet zijn signalen uit de ruimte gans normaal binnen kreeg, en ook onze GSMs normale ontvangst hadden, dat wist de Internet-specialist ook niet uit te leggen. Dat werd momenteel onderzicht bij de constructeur van de apparatuur. In China .Dat kon dus nog wel even duren .
Wie kan mij helpen? Niemand gelooft mij, maar het is volgens mij de schuld van de statische elektriciteit in de lucht, die onze Internet-antenne doet duizelen.
BRUSSEL - Aartsbisschop André Léonard is vorige week beroofd aan het Brusselse Zuidstation. Dat heeft zijn woordvoerder bevestigd.
Léonard werd aan de uitgang van het station opgepikt door een medewerker. Toen hij zijn koffer in de wagen zette, werd hij aangesproken door een man die de weg vroeg.
De aartsbisschop probeerde hem te helpen, maar merkte toen de man weg was, dat ook zijn koffer uit de wagen was verdwenen. Waarschijnlijk heeft de man die de weg vroeg, hem meegenomen.
Volgens de woordvoerder van Léonard zat er niets waardevols in het koffertje en ging het om persoonlijke spullen zoals zijn leesbril en scheergerief. Binnen enkele maanden gaat de aartsbisschop enkele dagen per week in de wijk Kuregem, in de buurt van het Zuidstation, wonen.
DM
Digitalia komt even terug op dit onderwerp .
Door vast te stellen, dat de blogwereld (Angeltjes, om ze niet te noemen) beter ingelicht is dan de Grote Oude Versleten Media. Och wanneer gaan die eens het voorbeeld volgen van Jan Van Rompaey, die zich ook voorgenomen had de BRT slechts te verlaten tussen 4 planken (mijn woorden) maar en nu toch voegtijdig er de brui aan geeft .
Om 17 uur geeft De Morgen in al zijn wijsheid bekend dat Mgr Leeuwenhart verleden week al is bestolen (terwijl hij als een Barmhartige Samaritaan aan de Midi (*), hartje BruSSel en op klaarlichte dag, iemand de hopelijk juiste weg wees.
Dat de woning in Kuregem die voor hem wordt klaar gemaakt, al 3 jaar geleden met dit doel werd aangekocht, mogen we niet weten. Is niet relevant.
Soit.
Ziet U al de persoon van zijn voorganger in Kuregem wonen en vooral ziet U hem in persoon aan iemand de weg uitleggen? O Ja dat Aartsbisdom van ons : Brussel-Mechelen .Vergeet niet, dat er, met het oog op de Vlaamse Onafhankelijkheid U weet maar nooit er ooit sprake is geweest van een grote splitsing? Mechelen voor de Vlamingen, Brussel-Kuregem voor het Brussels Gewest, en Namur, met Léonard, voor de Walen .Dat het nu integendeel één pot nat blijft, zal toch geen stil signaal zijn van Rome, zeker?
Wat er ook van zij, Mgr Leeuwenhart zou er goed aan doen, Fernandel opnieuw eens te bekijken, in de rol van Don Camillo ..
Tiens, U doet er mij aan denken : dat waren nog eens tijden, hé .
(*) Ondergetekende heeft jarenlang (verplicht) bijna dagelijks bijscholingen gevolgd in de Fiscale Hogeschool St Aloysius in hartje Brussel, bij streekgenoot Mackelbergh die toen als stichter dat Instituut uit de grond had gestampt. Aankomen in de Midi en nog vlug, na de werkdag, een koffietje gaan drinken waar de garçon, aan zijn accent te horen, van Antwerpen afkomstig was, maar geen Vlaams wilde spreken. In het begin diende ik dan ook tot laatst te wachten op de bediening. Tot de dingen veranderden .gewoon door een ferme fooi. Later pikte hij mij er uit van ver, kwam al met de koffie aangelopen nog voor ik neerzat en bleek ineens vlot Vlaams te kunnen spreken. Mijn Franstalige medewerker kon zijn oren niet geloven .
