NOG EEN REDEN OM EEN WANDLUIS DOOD TE TRAPPEN

Ja, de represiie …und kein Ende….Weeral dezelfde nagel aan onze doodskist! En het onrecht geraakt maar niet hersteld.  

Ach ja! Nu sla ik ook aan het schimpen. Zie titel. We worden het voorgeknabbeld! Op den langen duur begint men dezelfde vocabulaire te hanteren als die waarmee we zelf aangesproken worden….Mestkevers – imbecielen – verzuurden – met alle middelen te bestrijden ongedierte… U zegt het maar.

Al is schelden het bewijs van onmacht (zie hoger), deze keer kon ik het niet laten met de wandluis die dood te trappen is, de on-staat die we de belgieke noemen, te bedoelen.

Veel woorden of uitleg zal wel niet nodig zijn, zeker?

Veel fijner en met even weinig woorden als Marc Grammens kan het niet gezegd worden. Het is inderdaad niet aan alle volkeren gegeven, en zeker niet aan het belse volk tegenover de Vlamingen.

Knut Hamsun (Noorwegen) in eer hersteld.

Niet slechts de stichter en leider van het Italiaanse fascisme, Mussolini, kent een revival in zijn land, ook de Noorse schrijver Knut Hamsun geniet deze eer.

Hamsun was naar vrijwel eensluidend oordeel van de Noren de grootste schrijver die Noorwegen gekend heeft, maar hij koos voor het nationaal-socialisme- en werd om die reden na de oorlog uitgestoten. Naar de gevangenis moest hij niet - dat fatsoen hadden de Noren wel -‘ maar zijn bezittingen werden geconflicteerd. Hamsun verwelkomde de Duitse bezetting van Noorwegen in 1940 en--schonk het bedrag dat hij verdiend had met de Nobelprijs die hem in 1920 was toegekend, aan de nationaal-socialistische propagandaminister Goebbels voor diens goede werken. Hij bezocht Hitler in Berchtesgaden.

Hamsun stierf in 1952, hij was toen 92 jaar en een paria in de Noorse samenleving van na de bezetting. Daar komt nu een einde aan. Dit jaar is Hamsun-jaar geworden en wordt in heel het land de 150e geboortedag van Hamsun gevierd. Een meer dan levensgroot standbeeld van de schrijver wordt onthuld, en een ultra-modem museum (kostprijs 20 miljoen dollar) wordt aan zijn leven en werk gewijd. Hij wordt ook verplichte lectuur op school.

De Noorse koningin Sonja heeft de plechtigheden van het herdenkingsjaar geopend. Ik neem aan dat het niet nodig is erop te wijzen dat het vermogen om de grootheid van historische figuren te erkennen, los van hun toevallige en tijdsgebonden politiek engagement, niet alle volkeren gegeven is.

Bron: Marc Grammens, in Journaal blz 4272

24-04-2009 om 14:39 geschreven door digitalia  

WALTER ZINZEN IS EEN KALF

Toen ik, in gedachten verzonken, deze titel luidop herhaalde, smaalde mijn Vrouwke mij wegens mijn taalgebruik. Was ze niet gewend van mij, wist ze. En ik dacht ‘Juist’ – ‘ Ik doe die vent teveel eer aan’….

Zijn ze bij het AFF (want het citaat hieronder komt uit hun geschriften van gisteen, of vandaag, of weet ik veel – te stom om te helpen donderen!) echt aan het schrijven gegaan in gezelschap van Walter Zinzen? Dat is toch die verwaande kwast (gedreven hoernalist) die de eer en het genoegen had ooit wijlen Pim Fortuyn te mogen interviewen? En die daarbij afging als een gieter, en dat voor het oog van de camera’s….Dat was toen hij Zinzen, enigszins verrast door de vraag, beschaamd moest toegeven nog nooit met Filip Dewinter gesproken te hebben. Wegens het codon sanitaire, ziet U…De woorden van de onvergetelijke Pim Fortuyn waren beklijvend: ‘Mooie democratie, in dat landje van jullie’…Zinzen wist niet waar kijken…..

Groter kalf heb ik sedertdien niet meer gezien! Maar ik val in herhaling.

En nu weer! ’t Kalfje begrijpt niet waarom het Vlaams Belang wel, en de NV-A niet in een ‘cordon sanitaire’ gevangen wordt gezet. Beiden streven toch het einde na van de rotstaat belgie?

’t Kalfje heeft dus eens te meer weer niet goed opgelet. Ik, als klein nietig persoontje, Walterke zal tegen de hoog geprezen hoernalist nog eens zeggen wat het verschil is. Het is niet moeilijk. Het is gemakkelijk. En het staat nochtans al 30-40 jaar als eerste en voornaamste punt in het (onveranderbaar) partijprogramma. Het Vlaams Blok/Belang wil aalleen aan de belse regering deelnemen, op voorwaarde dat ze de laatste is, en de NV-A,n als opvolger van de Volksunie, wil maar al te graag aan elke regering deelnemen, want ze belijdt het einde van belgië alleen met de mond…Om het met de woorden van Wardje Debever te zeggen: zij zijn geen separatisten….

Ik weet het, Walterke. Het vraagt een inspanning om te begrijpen dat deelnemen aan de laatste belse regering in feite wil zeggen deelnemen aan het opdoeken. E,n dat om begrijpelijke redenen waarvoor ik U later nog eens apart wil nemen, en niet gen aanzien van de gehele klas.

Walterke jongen, ik wil besluiten. U hebt Uw tijd ver overleefd. Zwijg nu stil en geniete van Uw oude dag. Want de tijden zijn veranderd en U niet. Daarin trekt U wonderwel op het Vlaams Blok/Belang. Maar zij blijven onveranderd omdat zij mannen zijn uit één stuk. U blijft onveranderd uit lijfsbehoud, want zonder Uw bloedrode uitstraling (om den brode) bent U wat U in werkelijkheid bent: een grote nul.

Misschien, hé Walterke, let wel, ik zeg misschien, zou ik U een beetje meer achting kunnen betuigen (want ergens verdient U die wel) als U toenadering zoudt zoeken bij die van de Gravensteengroep. Dat zijn ook wel linksen, maar die hebben de tekenen des tijds begrepen….

Kijk wat Uw vrienden van het AFF wisten te schrijven….met weeral een kromredenering die bij ’t eerste zicht niet opvalt. Typisch links manoeuvre! Immers: indien het ‘cordon sanitaire’ niet gesteund is op het separatisme pur sang, waarop dan wel, Heren ???? Zeg niet dat U bedoelt dat het gesteund is op …racisme, want zelfs een Benno Barnard moet, na lectuur van het O zo moeilijk te krijgen boek (Hoe zou dat komen denkt U?) Inch’Allah van Filip Dewinter toegeven dat deze al die jaren gelijk heeft gehad….

*
***

Nog dezelfde dag reageerde het VB op het – dixit het VB: “weinig verrassend” – standpunt van Walter Zinzen. Het VB repliceert echter op maar twee punten uit het betoog van Walter Zinzen. Zowel Walter Zinzen als wij (zie: http://aff.skynetblogs.be/post/6909803) mogen dan wel schrijven dat het cordon sanitaire niet geïnspireerd is op de anti-Belgicistische houding van de partij, het VB blijft erbij: “De vuile oorlog tegen het Vlaams Belang verhevigde zienderogen naarmate onze partij een bedreiging was geworden voor het Belgische status quo en uiteindelijk voor het voortbestaan van België zelf.” Als het VB het maar dikwijls genoeg herhaalt, zal iedereen het wel geloven? Het VB antwoordt niet op de opmerking van Walter Zinzen: “Als ook uw anti-Belgiscisme zijn weg naar andere partijen heeft gevonden, en als dat de ware reden van het cordon zou zijn, waarom ontsnapt dan bijvoorbeeld de N-VA eraan?” Ah, neen. Dat vereist meer hersengymnastiek dan een VB’er gewoon is. Het VB citeert dan liever ene Stephen Pollard, “journalist en adviseur van de voormalige premier Tony Blair”, die in The Times schreef dat de Belgische boedelscheiding de echte reden is “waarom de Belgische autoriteiten het Vlaams Blok al jaren vervolgen.” Als het VB geen gelijk vindt in eigen land, zoekt het dat gelijk dan maar in het buitenland. Wat wel vreemd is voor een Eigen Volk Eerst!-partij.

22-04-2009 om 17:41 geschreven door digitalia  

NEDERLANDS IS OOK VLAAMS EN OMGEKEERD

Kijk, dat is het voordeel om stamverwanten van elkaar te zijn. Men begrijpt elkaars taal. En als de politieke overtuiging dan ook nog een beetje gelijklopend is, kan men ongehinderd bij elkaar op de koffie komen.

Schuif bij en lees wat er zowat van alles gezegd en geschreven wordt in Amsterdam, dat toch voor een groot gedeelte uit (voorheen) uitgeweken Vlamingen, vooral Antwerpenaren, bestaat. Nu nog Geert Wilders aan Filip Dewinter redeneren, en de Nederlanden zij weer voor een beetje meer verenigd.

Even voor de goede luim een beetje Marc Grammens plagiëren….Het CGKR in ons land besluit, na een grondige  universitaire peiling, waaruit blijkt dat 6/10 belgen (W/Vl) de immigratie verwerpt, dat de belse bevolking 100 % de immigratie steunt. Jawel, 100%... Immers, die 6/120 zijn racisten, en racisten tellen nergens mee…..

Vandaag dus op het bord: vers gekonfijt Hollands fruit als toetje bij het kopje Vlaamse troost. Volg goed. Daar gaan we!

Bewijs geleverd: Uitzetten van kansloze criminele allochtonen is mogelijk

De Marokkaanse onderkoning van het Amsterdamse stadsdeel (u mag gerust ook ghetto zeggen) Slotervaart heeft de knuppel in het linkse hoenderhok geflikkerd door te pleiten voor het uitzetten van twee Marokkaanse criminelen die al vijftien jaar in ons land verblijven en 'vergeten zijn' hun verblijfsvergunning te verlengen.

Het allergrootste probleem waarmee onze samenleving te kampen heeft en dat ons als een molensteen om de nek hangt, is de inmiddels tot gigantische proporties uitgedijde onderklasse van geimporteerde, volstrekt kansloze niet-westerse allochtone analfabeten.  De enige manier om van dit probleem af te komen is om allochtonen met een dubbele nationaliteit die een misdrijf begaan waarop een maximumstraf van 1 jaar of langer staat de Nederlandse nationaliteit te ontnemen en vervolgens als persona non grata uit te zetten. Ik propageer deze methode al jaren. Lees bijvoorbeeld mijn artikel ''Rotte aarbeien" maar.

Vaak hoorde ik tegenargumenten dat dit niet mogelijk is. Dat het wel degelijk mogelijk is, bewijst onze vriend Marcouch. Hij wil twee Marokkaanse beroepscriminelen laten uitzetten die onze samenleving al 15 jaar lopen te verzieken en waarvan, ik citeer Marcouch, "enige honderden (!) registraties bij de politie bekend zijn" Lees: Tuig wat per persoon enige honderden keren met politie en justitie in aanraking is geweest en iedere keer weer is vrijgelaten om ons land en haar burgers verder te plunderen. Zie het artikel in het AD: Marcouch is erger dan Wilders .

Het kan dus. Criminele allochtonen hun Nederlandse paspoort intrekken, (dit geeft geen problemen met het Volkenrecht, omdat iemand die een dubbele nationaliteit heeft waarvan er eentje wordt ingetrokken niet statenloos wordt) en vervolgens op het paspoort van het land  van herkomst als persona non grata uitwijzen.  Terug naar het land van herkomst hoeft niet eens, als ze maar niet meer in Nederland hun criminele carriere voortzetten, daar gaat het om, toch? Enige wat er dan nog moet komen is een wetsartikel dat illegaal verblijf in Nederland strafbaar stelt. Zo kun je het als persona non grata uitgezette tuig vastzetten als ze toch weer terugkomen. Illegaal verblijf in Nederland is tot op heden niet strafbaar. Hoog tijd dat daar verandering in komt. Liefst met een minimale hechtenis van 5 jaar.

Voorts blijkt, dat de IND aan criminele allochtonen gewoon een verblijfsvergunning verstrekt. Hoe achterlijk wil je het hebben? Wij verstrekken criminele allochtonen, zelfs al zijn ze enige honderden keren in aanraking geweest met Justitie, een verblijfsvergunning. Ja, omdat de stakker nu eenmaal al langer dan 5 jaar in Nederland verblijft. Hoe krankzinnig kun je het verzinnen? Als voorwaarde voor verlenging danwel verstrekking van een verblijfsvergunning zou het criterium moeten gelden dat de aanvrager van absoluut onbesproken gedrag is. Sterker, het plegen van ENIG misdrijf nadat een verblijfsvergunning verstrekt is, zou reden moeten zijn voor onmiddelijke intrekking van de verblijfsvergunning en uitzetting van de persoon in kwestie als persona non grata. Maar onze politiek accepteert nog steeds dit soort werkelijk volstrekt absurde toestanden. Vandaar mijn oproep aan de politiek om hier onmiddelijk verandering in te brengen. De politiek namelijk bepaalt de criteria waarop een verblijfsvergunning verstrekt wordt en niet de linkse aap die bij gebrek aan gewicht omhooggevallen is tot directeur is van de IND! 

Mijn oproep aan de kiezer is, stem alstublieft niet langer op partijen die dit soort waanzin niet alleen tolereren, maar zelfs op hun achterste benen staan als er ook maar de geringste dreiging is dat criminele kansloze allochtone analfabeten het land worden uitgezet. Welke die partijen zijn, hoef ik u gelukkig niet uit te leggen.

Reageren? Mail de auteur

Bron Het Vrije Volk

22-04-2009 om 13:56 geschreven door digitalia  

MAG MEN DE OVERHEID CONTROLEREN?

In de reclamewereld, en dus bij definitie in de politieke wereld, is er een begrip dat luidt: naambekendheid. Om het even als U of Uw product in een goed of slecht daglicht gesteld wordt, als er maar over gesproken en geschreven wordt.

Wat ook in het geval van LDD weeral gebeurt, en wel op de manier dat men van een dief en struikrover een Robin Hood wil maken. Wat in het geval met Kareltje van Berlare totaal naast de kwestie is, zelfs met hoed. (Hood?)

Niet naast de kwestie, maar er boven op, is wat iedereen denkt…maar waar met veelomhaal rond de pot gedraaid wordt door de verantwoordelijken. Slechts één vraag:

Is er aan een zaakje, door ministers bedisseld en door specialisten uitgewerkt, tientallen zo niet honderdtal miljoenen Euro’s groot, dat 10% en meer opbrengt, met Staatswaarborg dan nog, geen reukje aan?

Een reukje, zegt U? Maar mens, het stinkt urenver tegen de wind!

En wat doet men?

Men gaat zelfs voorbij aan het woord  schriftvervalsing, valsheid in geschrifte, belastingsfraude, enz, in hoofde van JMDD, die op het detectiven-contract met zijn vennootschap met bedriegelijke inzichten ‘’patentonderzoek’ vermeldt, waar er in de verste verte geen ‘patenten’ moeten onderzocht worden, maar de esbattementen van een persoonlijke vijand….

Ja maar, zegt Jean Marie, ik ben eerlijk, want ik heb die uitgave aan mijn vennootschap met privé-geld terugbetaald. Kan zijn, maar boekhoudkundig blijft de onkostenrekening ‘Erelonen’ onterecht verhoogd met het ereloon van de dame in kwestie…JaJa, ook dat kan tegengeboekt worden op de Lopende Rekening van de beheerder-zaakvoeder, zodat de belastbare vennootschapswinst niet ten rechte verminderd blijft…

À propos, U maakt in Uw vennootschap toch winst, Jean-Marie? Of dient dat vehikel alleen, om met behulp van fiscale spitstechnologie, alle privékosten daar af te dragen? Het is een Christus-oud truckje, hoor, zodanig dat het zelfs gemeengoed geworden is in linkse middens. Bij de man van Blokken, bijvoorbeeld….

Valsheid in geschrifte met het oogmerk te schaden en te bewimpelen door een volksvertegenwoordiger in functie: kan dat zo maar ongestraft passeren?

En de detective zelf….Nog nooit gehoord van deontologie, plichtenleer en beroepsgeheim?

Dat maakt dat er 3 keer stank verspreid wordt. Eerstens door de feiten, tweedens door partij JMDD en derdens door de detective….Fameus landje, zou wijlen Pim Fortuyn weer eens kunnen zeggen….

En nu: Ga Uw gang, Meneer de Perfesser en Advocaat De Meulenaer. Tot deze avond, misschien, op het leugenscherm, als BRT-specialist .Hercule Poirot.

Niets mis met privedetective
21-04-2009 - Stijn De Meulenaer - de standaard

Mag een privédetective ingeschakeld worden in een fraudedossier? STIJN DE MEULENAER ziet geen probleem. Of Jean-Marie Dedecker op een juiste manier heeft gehandeld, valt nog te bekijken.

Sedert afgelopen vrijdag aan het licht kwam dat Jean-Marie Dedecker een privédetective heeft ingeschakeld om een onderzoek te voeren naar vermeend onfrisse praktijken bij de aan- en verkoop van het gerechtsgebouw in Veurne, weerklinkt her en der de vraag naar de regelmatigheid van een dergelijke demarche. In een interview in deze krant (DS 20 april) stelt professor emeritus Etienne Vermeersch zelfs openlijk de vraag of er wel plaats is voor privaat initiatief als het gaat om fraudeonderzoek, en of dit niet tot het exclusieve domein van de overheid behoort.

Dat deze discussie vandaag opnieuw wordt gevoerd verbaast enigszins, nu onze wetgever reeds begin jaren negentig (als één van de eerste in Europa) de sector van de privédetectives en de private veiligheidsdiensten wettelijk heeft geregeld. Toen weerklonk dezelfde discussie, en werd er - terecht - voor geopteerd om de rol van de privésector in deze te erkennen, en de bakens te zetten waarbinnen één en ander mogelijk zou zijn. Sedertdien kende de groep van privéfraudeonderzoekers een gestage groei, en vervullen ze een niet onbelangrijke en vooral nuttige rol in de bestrijding van fraude op het terrein.

Vandaag stellen we dan ook vast dat deze sector aan een concrete vraag beantwoordt, niet alleen vanuit het ondernemingsleven, maar zelfs vanuit de overheid. Dit heeft ook de politieke wereld al begrepen. Zo bestudeert de Parlementaire Commissie Fiscale Fraude op dit ogenblik onder meer de publiek-private samenwerking op vlak van fraudebestrijding met het oog op een efficiëntere fraudebestrijding op overheidsniveau.

De vraag of fraudebestrijding ook in de privésector een plaats heeft moet dan ook met een volmondig 'ja' worden beantwoord.

De vraag of het concrete dossier van de door Jean-Marie Dedecker aan het werk gezette privédetective aan de door de wetgever uitgezette voorwaarden voldoet, is van een andere orde en kan enkel door de bevoegde overheden worden beantwoord. Zij zullen moeten nagaan of de privédetective in kwestie heeft voldaan aan de wettelijke verplichting om voorafgaandelijk een schriftelijke overeenkomst op te stellen en of de inhoud van deze overeenkomst met de waarheid overeenstemt én binnen de krijtlijnen van de toepasselijke wetgeving valt.

Aan de politici die toch nog graag voortdiscussiëren over dit onderwerp, stel ik voor dat ze van de gelegenheid gebruikmaken om de wet op de privédetective eens stevig onder de loep te nemen. Ze zullen dan vaststellen dat het wettelijk kader dat eind jaren tachtig werd gecreëerd met de bedoeling de toentertijd in opspraak gekomen sector van de privédetectives te saneren niet meer beantwoordt aan de hedendaagse noden, en dringend dient te worden bijgeschaafd en versoepeld.

Een constructieve samenwerking tussen overheid en privé op vlak van fraudebestrijding vereist een wederzijds vertrouwen en een degelijk wettelijk kader dat de privésector (privédetectives én forensische auditoren) toelaat om haar rol te vervullen binnen de op vandaag geldende maatschappelijke normen.

Stijn De Meulenaer is advocaat en doceert de Wet op de Privédetective aan de Universiteit Antwerpen Management School.

Bron Iskander

22-04-2009 om 11:15 geschreven door digitalia  

LUC VAN BALBERGHE IS TOCH GEEN MESSIAS

Beste Luc,

Blij dat U terug bent (20/4), maar GVD doe dat nooit meer, zo lang wegblijven, of ik bekijk U nooit meer. Wat voor manieren zijn dat!

Allez. ’t Is goed. Voor ene keer!

 N,m-)àç!è§

Uw artikel over politieke spionage (LDD vs Kareltje van Berlare) s weer steengoed geschreven, maar, met permissie, U klopt er wel goed op, maar een beetje naast de kwestie. Daarom deze titel hierboven…..

Een van Uw ‘reageerders’ beschrijft de weg die U ook weet, maar weigert of vergeet te bewandelen. Neen, niet hij die schrijft

‘De mestkeverspecialist uitgemest’.

Die heeft wel overschot van gelijk, maar hij brengt geen aarde aan de dijk. Het kleinste kind weet ondertussen dat JMDD een eendagsvlieg (*) is. Hij is niet meer dan de uitroker, die nu uitgerookt wordt….Zelfs in boekvorm, maar dat boek liet U onbesproken om redenen die mij ontgaan. Zodat er inhoudelijk nog zoveel onbesproken blijft. Zijn windhaan-standpunten gekoppeld aan g€ldzucht, cowboy-gedrag en partijen-ruiterij….De keizer van de toogpraat. De republikein die uren aan een stuk vertelt hoe fijn het wel is bij le Rwa op de koffie te mogen gaan..

Neen, vriend Luc.

U schrijft deze keer met een pen met twee beentjes. Een ballonpen heette dat vroeger. Die men telkens in de inktpot moest dopen om een paar woordjes te schrijven. U hapert, maakt krassen en vlekken, omdat U, zonder de klepel te raken, de klok wilt luiden. Het klinkt een beetje Tjeef-achtig en dat zijn we van U niet gewoon. Een volgende ‘reageerder’ zit er dichter bij. Het is iemand die van wanten weet….zonder daarbij te vertellen, dat de wanten bij de fiscus liggen…Ja Ja, ook bij de cel anti witwas, maar die is al te zeer verpolitiekt, net als Justitie…Eén enkele kuitenbijter bij de fiscus (**) is genoeg. Ik leg straks uit wat en hoe, maar overlees eerst de zaak bank-technisch gezien nogmaals zoals deze ‘reageerder’ het zo beeldend uit de doeken doet.

Nu mijn uitleg. De belastingscontroleur.

In voorkomend geval, zoals alle zaken bij alle ministeries, dus ook Justitie, worden de rekeningen verondersteld gecontroleerd door het Rekenhof.

Stel daar, op een zonnige morgen, een totaal onbelangrijke klerk IIe Klasse die welgezind, en tuk op bevordering, het dossier ‘betaalde huur’ in een uitgavenpost openslaat. Hij doet juist niet wat al de andere collega’s doen, de 12 overschrijvingsbewijzen afvinken, samentellen en tot de bevinding komen dat het op de rekening vermeld totaalbedrag ‘klopt’…om na volbrachte dagtaak welgemutst de terugweg naar ‘de provincie’ aan te vatten…Neen, onze vriend maakt een dossiertje voor zichzelf en een ‘memootje’ voor zijn superieur, om te signaleren dat hij alles OK bevonden heeft, uitgenomen het document waarop de uitgaven gebaseerd zijn. Hij dringt (**) aan om het huurcontract te mogen bij het dossier voegen, in plaats van het bijvoorbeeld bewaard te zien in de safe van de Directeur. Kwestie van volledigheid, ziet U…

Via de secretaresse op de Personeelsdienst, met wie hij een geheime verhouding heeft, is hij de namen te weten gekomen van àl zijn hiërarchische Oversten met hun politieke kleur. Na verloop van enkele weken aandringen (**), en na verschillende vruchteloze pogingen om bepaalde invloedrijke personen in te schakelen (denk aan Rudy Aernoudt, de klokkenluider), gaat hij, via de beruchte bruine enveloppe in de brievenbus, naar een paar kranten, bij voorkeur kort voor er weer eens verkiezingen zijn (**)….

En dan komt het.

Iemand van de Partij der Onkreukbaren eist een ‘rogatoire commissie’ (**) die op onderzoek trekt naar de zetels van die verre exotische belastigsparadijzen van de off-shore maatschappijen, want ondertussen hebben meerdere gewone burgers klacht neergelegd tegen ‘onbekenden’ en dan komt het verhaal van de antwitwasoperatie….

Ziet U voor Uw geestesoog, samen met mij, Interpol, aan de hand van een internationaal aanhoudingsbevel, al de achter-achternicht van de Kamervoorzitter (bij voorbeeld)  in de boeien en tussen politiemensen, teruggevlogen worden naar Zaventem? Of op Heathrow, net voor hij de vlucht naar Costa Rica wilde nemen, de broer van de schoonzus van de kuisvrouw van de BuZa-minister voor het oog van de camera in de boeien worden geslagen? Op de Kanaameilanden Man, Jersey en Guersney worden de bankkluizen verzegeld en Zwitserland moet eindelijk toegeven om het bankgeheim op te heffen. Ondertussen is het bankgeheim, wegens de omvang van de fraude, bij Noodwet ook in ons land zelf afgekondigd en binnen de 24 uur moeten alle politieke gezagdragers van alle kleurpartijen hun ambt neerleggen, van minster tot gouverneur en burgemeester. Het land is onbestuurbaar en wordt opgeheven, onder hoongelach van de gehele beschaafde wereld. Le Rwa, nog meest besproken in de schandalen, vlucht naar internationale wateren en de inderhaast bijeengeroepen Raad van Vlaander II roept de Onafhankelijkheid uit.

De eerste decreten die worden uitgevaardigd zijn de levenslange verbanning van alle schuldigen, de inbeslagname van al hun goederen, eigendommen en rekeningen, maar vanzelfsprekend als eerste maatregel ook de inperking van alle immigratie, lees de (uiteraard) vrije terugtocht, onder begeleiding, van alle ongewenste vreemdelingen….

Toen werd ik wakker, en dacht, Beste Luc, gij hebt het weer eens goed gezegd! Maar verder dan dromen doen we alle twee niet!

(*) Het klinkt misschien een beetje boers, maar iemand die dichter bij de natuur staat, gebruikt het woord ‘eendagsvlieg’ niet. Hij noemt de dingen bij hun werkelijke naam, want een eendagsvlieg, dat is in feite een…str..tvlieg

(**)Gewoon genoeg druk op de ketel zetten.

(***) U weet niet wie dat zijn, die Onkreukbaren? Dan heeft U al 30-40 jaar op de maan geleefd. Was U in het land gebleven, dan had U meteen geweten dat de partij Nr 7 op 7 Juni Uw stem meer dan waard is!

22-04-2009 om 09:55 geschreven door digitalia  

DE STANDAARD VANDAAG

Allez Meisjes en Jongens! Niet goed opgelet toen jullie nog in de klasbanken zaten? Wijze ‘De Branbançonne’: En uit volle borst, met wijde kelen…..

Juicht belgen, Juicht in vreugdevoll’akkoorden….Van aan het Noordzeestrand tot aan den anderen kant….

Barones Buitenland is, denk ik, zoals Saulus Paulus werd door van zijn paard te vallen (!), ook van haar paard gevallen en begint nu waarheden te zien die er voordien voor de Standaard/ Le Stazndaer niet waren. Islam-bedreiging, om er maar eentje te noemen….

JaJa! Bij Standaard is men zich bewust geworden van de tijdscharnier waarin we leven. Straks gaan we het nog beleven dat ‘Inch Allah’ van Filip Dewinter op de voorpagina uitgebreid staat aangeprezen te worden! En niet alleen Dewinter, maar ook Bruno Valkeniers, wegens diens gematigd standpunt inzake het einde van belgie….Met euthanasie en stervensbegeleiding door Hare Excellentie Mia Doornaert!

Aanval op de vrijheid
20-04-2009 - Mia Doornaert - de standaard

Tenzij afgelopen nacht een diplomatiek mirakel plaatsvond, kan België zich niet achter een Europees standpunt verschuilen over deelname aan 'Durban II'. Nederland zei gisteren dat het niet deelneemt aan de VN-vervolgconferentie tegen racisme, omdat de slottekst principieel onaanvaardbare paragrafen bevat. Dat is geen verrassing: minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen had duidelijke rode lijnen getrokken, die overigens ook door de EU aanvaard waren. Gisteren waren die nog altijd overschreden.

Groot-Brittannië is van plan hoe dan ook naar de conferentie te gaan, zij het op een laag niveau. Dat is evenmin een verrassing, want dat land gaat ook intern heel ver om 'de islam' te paaien. Een eensgezinde Europese houding is er dus niet.

In Brussel werden gisteren nog altijd argumenten opgesomd om toch aanwezig te zijn op de conferentie, die een vervolg vormt op de berucht geworden conferentie van 2001 in het Zuid-Afrikaanse Durban.

Eerste argument: België gelooft in de dialoog.

Wel, de dialoog zal niet plaatsvinden op de conferentie, van maandag tot donderdag in Genève. Dergelijke conferenties vormen een platform voor toespraken en de slottekst ligt al klaar. De dialoog heeft de afgelopen twee jaar plaatsgevonden, in de voorbereiding van de conferentie. En het resultaat ervan is niet aanvaardbaar voor wie het ernstig meent met de gewetensvrijheid en de vrije meningsuiting. Dialoog om de dialoog is tijdverspilling, of capitulatie.

Tweede argument: We hebben al heel veel kunnen doen schrappen uit de ontwerptekst, die nog veel slechter was.

Dat houdt geen steek. Het zou erg zijn als twee jaar onderhandelen helemaal tot niets geleid had, maar dat doet niets af aan het feit dat de slottekst een slechte tekst blijft.

Iedereen die ooit onderhandeld heeft, weet dat die partij gewonnen vertrekt wier tekst als basis voor de onderhandelingen dient. In dit geval is de ontwerptekst opgesteld door een commissie die voorgezeten werd door Libië en waarvan Iran een van de ondervoorzitters was, twee landen die bekendstaan om hun respect voor godsdienstvrijheid en hun tolerantie. Dat bepaalt de hele teneur van het document, ook al zijn er enkele enormiteiten uitgehaald. De teneur blijft dat religieuze en/of fascistische dictaturen aan democratieën de les spellen wegens slavernij, racisme en onverdraagzaamheid.

Paragraaf 10 van de slottekst bijvoorbeeld is 'zeer bezorgd' over het 'negatief stereotyperen' van godsdiensten en over 'islamofobie, antisemitisme, christianofobie en anti-Arabisme'.

'Islamofobie' is een uitvinding van moslimfundamentalistische regimes en imams om hervormingsgezinde moslims te vervolgen en de mond te snoeren. Aan wiens kant staan we: obscurantisten of hervormers? En moeten we straks naar het Centrum voor Gelijke Kansen lopen als nog eens iemand de paus bekritiseert of de 'kaloten' belachelijk maakt?

Bovendien vormt die zin een ontkenning van de Shoah. Antisemitisme is een racisme. De Joden werden niet uitgemoord omdat ze naar de synagoge gingen, ze werden uitgemoord omdat ze Jood waren, ongeacht hun religie of levensbeschouwelijke overtuiging. Antisemitisme reduceren tot godsdienstvervolging is een vorm van negationisme. Het is maar een van de vele voorbeelden waar de tekst een rode lijn overschrijdt.

Derde argument: Durban II laat ons toe de deelnemers verantwoording te vragen over de toepassing van het slotdocument van de conferentie van Durban van 2001.

Dat is een lachertje. In een groot deel van de wereld zijn racisme, discriminatie en sektarisch geweld toegenomen sinds Durban. Om nog maar één voorbeeld te geven uit Libië, voorzitter van de VN-commissie voor de mensenrechten: Durban heeft er niets aan veranderd dat Kadhafi vijf Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts jarenlang gevangen hield en liet mishandelen als zondebokken voor een aidsepidemie. Is dat geen racisme?

Vierde argument: Als we wegblijven, laten we het veld vrij. Dat heeft nu geen belang meer, want het werk is al - slecht - gedaan. Vandaag is een van sprekers op de conferentie de Iraanse president Ahmadinejad, die homoseksuelen laat ophangen, ontkent dat de Shoah heeft plaatsgevonden en vindt dat Israël moet weggebrand worden van deze aarde. Door aanwezigheid geeft men geloofwaardigheid aan dergelijke lieden.

De Belgische minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht (Open VLD), heeft in een toespraak tot de VN-commissie aan de mensenrechten ooit - en terecht - gezegd dat 'niet godsdiensten maar mensen moeten beschermd worden'. De slottekst van Durban II doet het omgekeerde. De affaire van de privédetective van Jean-Marie Dedecker is natuurlijk wereldschokkender, maar België moet nu toch uitmaken aan welke kant het gaat staan: die van de mensenrechten of die van het fundamentalisme.

Mia Doornaert is redactrice buitenland.

21-04-2009 om 17:30 geschreven door digitalia  

VAN EEN VANGNET EN EEN MEDIACLOWN

De wind waait waarheen hij wil. Zelfs bij de Standaard/Le Standaer, die, zoals de Grote Big Brother achter een reuzenscherm van uit het Oneindige neerziet op Italië, het slecht weer aldaar en de rusteloze zoeker naar Gerechtigheid (!) die ik ben, bezig ziet. Kreeg ik daar juist toch een mailtje binnen van Consulta (werner.niemegeers@consulta.be) die me bij hoogdringendheid opriep om te gaan kijken bij http://www.novacivitas.org/ om daar te vinden:

De prijs van democratisch fatsoen 
20-04-2009 - Peter de Graeve - de standaard

Ondanks de afkeer van velen voor het optreden van (of zelfs de persoon van) Kamerlid Jean-Marie Dedecker, moet gezegd dat deze 'affaire-Van Zwam' het best niet met gevoelens van morele verontwaardiging of persoonlijke antipathie wordt benaderd. Men moet drie overwegingen maken: (1) over de vorm van de zaak, (2) over de grond ervan en (3) over de reacties erop.

1. Wat de vorm betreft ben ik onbevoegd. De vraag of het geoorloofd is om binnen één enkele opdracht zowel een detectivebureau, ingehuurd om de marktwaarde van een internationaal patent na te gaan, als het machtsmisbruik van een minister (door middel van een sale-and-lease-backoperatie van overheidsgebouwen) te laten onderzoeken, is voer voor juristen.

2. Over de grond van de zaak bestaat volgens mij geen twijfel. In een moderne democratie kan niets verhinderen dat een lid - laat staan een leider - van de oppositie voor eigen rekening een onderzoek voert naar vermeend machtsmisbruik door de uitvoerende macht. Dat behoort tot de essentie van een vrije democratie. We kunnen daarbij, terecht, als morele voorwaarde stellen dat zo'n onderzoek een zakelijk karakter hoort te hebben en het privéleven van politieke tegenstanders moet respecteren.

Maar vooraleer we, vanuit onze verontwaardiging, een reglementering ter zake eisen, kunnen we ons het best eerst het volgende afvragen: willen we onderdanen worden van een staat waarin het recht op privacy door machthebbers kan worden ingeroepen telkens wanneer tegen hen een vermoeden van machtsmisbruik rijst? Tegenover het recht van individuele burgers op de grondwettelijke bescherming van hun privéleven staat de even grote plicht van de machthebber tot het scheppen van klaarheid over zijn handel en wandel. In België worden dat recht en die plicht wel vaker door elkaar gehaald. Dat toont, om het voorzichtig uit te drukken, het onvolwassen karakter van de Belgische democratie.

De burger is alleen dan volledig beschermd tegen machtsmisbruik wanneer de rechten van de democratische oppositie maximaal gegarandeerd zijn. Het principe van de politieke onschendbaarheid van volksvertegenwoordigers moet intimidatie door de uitvoerende macht verhinderen. Die intimidatie kan ook passief zijn, namelijk wanneer de controle door de democratische oppositie zou worden uitgehold doordat machthebbers een oneigenlijk beroep doen op de bescherming van hun privéleven. De verregaande politieke vrijheid van Kamerlid Dedecker is de bodemprijs die we betalen voor minimaal democratisch fatsoen. Dat is de grond van deze affaire.

3. Jean-Marie Dedecker heeft gescoord. Dat bewijzen de reacties. De minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht (Open VLD), kon niet wachten om Dedeckers demarche af te schilderen als een Gestapo-praktijk. Weinig tactvol. In dit land zijn ministers er als de kippen bij om vermoedens van onschuld en principes van privébescherming, die gelden voor de burger in zijn relatie tot de staat, aan te wenden ten gunste van zichzelf, en dus van hun macht. Grondrechten in dit land worden doorgaans geprezen omwille van het profijt dat ze het individu opleveren, niet de gemeenschap. Geen wonder dat het Belgische politieke systeem van top tot teen verlamd raakt.

Ten tweede was er de pers, meer bepaald Terzake. Het bedoelde 'harde interview' met Dedecker, vrijdagavond op Canvas, draaide uit op een debacle voor de nieuwsdienst. Al meer dan een decennium balanceren de VRT-nieuwsprogramma's op het randje van het infotainment. Onderwerpen worden in- en uitgeleid met monkellachjes en figuurlijke knipoogjes, verslaggevers wedijveren met elkaar in ironie en woordhumor, haast elk interview wordt afgesloten met een soeverein eigen gelijk van de journalist. De journalisten met dienst hadden er in Terzake niet van terug dat zij door Dedecker lik op stuk kregen over hun gebrek aan 'onthullingsjournalistiek'. Het was een ontluisterend moment, ongeacht wat ik ook van Dedecker denk. Dat een vrijbuiter als hij geloofwaardig overkomt door op te roepen tot meer journalistieke deontologie toont nog maar eens aan hoe diep de malaise hier is. Nauwelijks een week nadat Verhofstadt er in allerlei infocircussen de nok in geprezen was, haalde een mediaclown het vangnet onder de VRT weg.

21-04-2009 om 16:49 geschreven door digitalia  

DESMET LEERT ZIJN VOLK LEZEN

Het gaat hier wel degelijk om de (nog altijd in functie zijnde) Yves Desmet van de De Morgen, en niet om die oude zak Conscience. Want die leerde zijn volk de verkeerde zaken lezen. Smetje, integendeel, is een Messias, een Gezalfde van de Weg, De Waarheid en Het Leven…Hij leert ons ook weer vandaag, een woordje pyschologie en weet zelfs hoe dat woord geschreven wordt..

Of hij de zin in het kadertje alleen gevonden heeft, of daarbij de hulpt van zijn kuisvrouw heeft gehad, weten we niet. Maar de zin oogt ‘chic’. Cognotieve dissonantie! Ik vermoed dat gans DM één grote.. euh… zo’n dinges is!

In de psychologie heet dat 'cognitieve dissonantie': mensen zien alleen wat hen in hun mening bevestigt, en verdringen de tegenargumenten.

Ik persoonlijk, heb een appelblkauw-zeegroen vermoeden dat er een banbliksem van de Grote Baas dreigt. Die ziet de verkochte exemplaren (dit is niet hetzelfde als het aantal gelezen exemplaren, want veel druksels dienen alleen als doekje voor het bloeden, ma.a.w. ze dienen niet om gelezen te worden maar voor om de kop en de grote letters van De morgen te showen) al maar dalen.

Daarom wordt er van ver en met lange tanden, een beetje getast en gevreeën met het iddeeëngoed van het Vlaams Belang: islamkritiek & separatisme, om de kat uit de boom te kijken en als dat niet helpt om resoluut de kar te keren… Smetje heeft inderdaad de ziekte gevonden waaraan  DeMorgen lijdt, en meent de remedie te kennen: stop het verdringen van tegenargumenten!

We zullen het dus mogen beleven, dat De Morgen objectief bericht 24/24 en 7/7. Tenminste tussen nu en 7 Juni. Bij zodanig dat hun lezers weer eens zand in de ogen gestrooid worden. Na 7 Juni wordt dan, als Smetje ondertussen nog geen C4 gekregen heeft, of op pre-pensioen gestuurd is, de steven terug gewend naar roze-rode toekomstbeelden onder de Halve Maan.

De waterdragers Barnard en Buelens zullen ondertussen al lang het land verlaten hebben….

21-04-2009 om 15:50 geschreven door digitalia  

EEN NIEUWE VIJAND BENNO?

Daar waar Angeltjes onderstaand stukje eindigen, wil ik, ten gerieve van die Hollander nog een paar puntjes op een paar I-tjes zetten. Al vrees ik dat mijn geschrijf de eenzame hoogten niet zal bereiken waarop de Heren Barnard en/of Buelens of de charlatans van DM zich bewegen.

Hoeft ook niet. Als ik maar een paar zielen kan bereiken, die even verder willen doordenken…..

1° De Bozen van het Blok hebben meer dan 20 jaar het normaal denken belet…U bedoelt waarschijnlijk jullie normaal denken. En dat is al een eerste fout!

Heren toch. Zou het niet intellectueel eerlijker zijn, jullie totale ongelijk te bekennen? gedurende al die tijd?! Ingeving van het moment? Kortstondige reflex? U zegt het maar.

En wat meer is, doe dat open en bloot beschrijven door Uw consoorten, zodat ‘de mensen’ die jullie al die tijd bewust misleid hebben, correct ingelicht worden?

Met daarbij de enig juiste conclusie (nog juist op tijd voor de verkiezingen van 7 jui) eindelijk te stemmen voor deze partij…

Misschien zouden wij van het Vlaams Belang dan kunnen overwegen om geen ‘oog voor oog en tand voor tand’ terug te eisen! Art 1382 van het Wetboek van Strafrecht, ziet U….Daar staat nog altijd dat ‘wie potje breekt, potje moet betalen’….

2° Wij zijn volgens U, ‘de Zwarte Bende’….en de linkse kerk moet zich nu keren tegen een nieuwe vijand (de Islam?).Weer mis, Piet! Maar dat kan die Hollander niet zo goed weten, en zeker niet begrijpen! Zo lang belgie bestaat, kan het maar één vijand hebben, en dat zijn de eigen Vlaamse burgers!

Om op dat vlak gerechtigheid te bekomen, heer Barnard, moet er geen 20 jaar, maar 60 jaar teruggegaan worden. Ik bedoel om de 2^de poot van het Vlaams Belang te begrijpen, wat nog niet wil zeggen goedkeuren, moet er teruggegaan worden tot de repressie-zonder-maat-noch-begrip. De ideologische repressie, want de economische en politieke repressie werd onbestraft gelaten….Het establischment sneed (en snijdt) niet graag in eigen vlees….

Begrijpen of dat goedkeuren, daar hebben wij lak aan.

Wij zijn, in hoofdzaak (of in bijzaak?), meestal in gedachten, niet meer in daden, want die generatie rust in vrede), de lijdzamen die onrechtmatig geleden hebben onder de oorlogstoestand (jaren na de oorlog in stand gehouden tegen de Vlamingen) vanwege de volksverraders, de belgicisten, die alles op alles meenden te moeten zetten om na de Wereldbrand, de Vlaamse reflex voor eeuwig en altijd uit te roeien. Die er zelfs niet voor terugschrokken om een oude zieke man, tot op de dag van heden geëerd als de Ongekroonde Koning van Vlaanderen, op een stoel gebonden, naar de executiepaal te slepen.

Onze mensen, lidmaatschap van een culturele vereniging was al genoeg, werden vastgezet in leeuwenkooien, in kampen met prikkeldraad-onder-stroom omheind, geschandvlekt, gebroodroofd en vernederd. Onder de simpele beschuldiging dat ze Vlaams gezind waren geweest.

Juist! Het Vlaams Belang heeft terecht die roots nooit verloochend. Maar gelouterd door de tijd, heeft het de oude strijdbijl hersmeed, en zal, met nieuwe mensen, niet rusten voor de rollen omgekeerd zijn.

In klare taal, Heren Kazakdraaiers (weeral eens! Is blijkbaar een eeuwige wezenskenmerk van Linksen! Gedenk Hendrik DeMan! En Het Gebroken Geweer. En de dag dat de USSR door de Nazi’s werd aangevallen: tot die dag waren jullie internationalisten, socialisten en communisten, één pot nat!)

…in klare taal dus: zelfs al kiezen jullie eens te meer de verkeerde kant, de kant van de vijand ‘het wereld-islamisme’, nooit zullen we dezelfde lucht kunnen inademen. Toch niet vanaf de dag dat wij Vrije burgers zullen zijn….

U weze dus gewaarschuwd! Separatisme is niet het einde. Het is nog maar het begin! Op een walmende mesthoop, dat belgie heet, zalk een fiere nieuwe staat verrijzen. Laat mij het voorlopig noemen de Vrije Republiek der Herenigde Nederlanden.

De zoete likeur van het linkse zelfbedrog

Benno Barnard dient Geert Buelens van antwoord en verdedigt het boek 'Inch'Allah?' van Filip Dewinter. Benno Barnard is schrijver en columnist.


'Als in 2030 na diepgravend onderzoek een boek verschijnt over het intellectuele leven in Vlaanderen aan het begin van de eenentwintigste eeuw, zal de periode 2008-2009 een scharniermoment blijken te zijn. In die jaren sneuvelde de schijnbare consensus over twee geloofspunten van de Vlaamse intelligentsia: het multiculturalisme en het voortbestaan van België', zo schreef Geert Buelens vorige week (DM 15/4). Hij verwees daarbij onder meer naar de islamkritische opstelling van Benno Barnard. Barnard heeft een repliek klaar.

In Vlaanderen zijn er tegenwoordig twee grote onderwerpen van debat: het separatisme en de islam. Die beide thema's zijn door het Vlaams Belang bezet, met als gevolg dat denkende wezens met een afwijkende mening twintig jaar lang angstvallig hun mond hebben gehouden. Maar daar is verandering in gekomen. Er zijn de nodige intellectuele separatisten, verzameld in de Gravensteengroep. En er zijn de nodige islamcritici, die het voorlopig zonder een manifest moeten stellen.

Volgens Geert Buelens - op 15 april jl. in deze krant - drukken beide groepen zich ongenuanceerd uit. In die context valt mijn naam. Ik zou van hem bijvoorbeeld de term 'linkse lemmingen' niet mogen gebruiken.

En waarom dan wel niet? Die woorden omschrijven heel beeldend het groepsgedrag van veel intellectuelen, die zich opgewekt naar de afgrond reppen, want alles is beter dan voor racist te worden aangezien, of erger nog, voor een sympathisant van het Vlaams Belang. Het is een omschrijving zo scherp als een gewette kling. Daar zou een hoogleraar letterkunde blij mee moeten zijn...

Maar Buelens zegt iets wat me nog veel meer stoort.
'(Barnard) stelde "wel in multiculturaliteit" te geloven, "althans tussen Vlamingen en Franstaligen". Met andere culturen valt in dit land dus blijkbaar niet samen te leven - hoe hij dat in België als Nederlander organiseert met zijn Amerikaanse vrouw is me niet duidelijk. Te vrezen valt echter dat het maar al te duidelijk is. Of bedoelt Barnard iets anders te zeggen dan dat moslims eigenlijk niet thuishoren in dit land?'

Ik krab me op het hoofd. Inderdaad, hoe organiseer ik dat? Maar los van die flauwekul over mijn privéleven: Buelens beoefent het tendentieus citeren als een literair subgenre. Wat schreef ik namelijk werkelijk?

'Ik ben een tegenstander van het VB. Ik heb het oude en het nieuwe partijprogramma bestudeerd. Ik geloof niet in het staatscorporatisme. Ik geloof ook niet in een tweestatenoplossing voor België. Wel in multiculturaliteit, althans tussen Vlamingen en Franstaligen.

Ik vind voorts dat de islam alleen maar compatibel is met de liberale democratie als hij, om zo te zeggen, veel wijn bij het water doet. Dewinter draagt in zijn boek vermoedelijk hetzelfde standpunt uit, dus daarover zijn we het dan objectief eens, ook al valt menige emotioneel-correcte ziel bij die gedachte flauw. Maar ik zal nooit op hem stemmen.'

De door Buelens weggelaten zinnen lijken me toch tamelijk cruciaal.
Elders schreef ik dit: 'Wel geloof ik in een intern-Europese vorm van multiculturaliteit, om te beginnen tussen Vlamingen en Franstaligen. Wat mij betreft is iedere moslim daarbij welkom, op voorwaarde dat zijn activiteiten niet in strijd zijn met onze wet- en regelgeving.'

Ik kan dus in eer en geweten verklaren dat ik weliswaar aan ideologiekritiek doe, een oud links tijdverdrijf, maar daarom nog niet zo diep gezonken ben dat ik een hekel heb aan de mensen die door geboorte en opvoeding het product van de islam zijn.

Toenemende islamterreur
Maar nu Dewinter. Inmiddels heb ik zijn boek Inch'Allah? (dat ik niet dan met de uiterste moeite te pakken kon krijgen) grondig bestudeerd. Het is een vreselijke gedachte, bidt allen voor mij - maar ik vrees dat de volkstribuun in globo gelijk heeft met zijn islamkritiek.

Er staat niets in zijn geschrift op grond waarvan hij een aanklacht riskeert. Het is niet allemaal even subtiel geformuleerd, maar de essentie heeft hij keurig overgeschreven van arabisten met naam en faam, ik herken zelfs complete parafraseringen - hooguit zou hem een proces wegens plagiaat kunnen worden aangedaan. Bovendien barst het boek van de citaten uit velerlei onverdachte bronnen, waaronder nogal wat literaire.

De strekking van Inch'Allah? Wijkt niet noemenswaardig af van de strekking van stukken en manifesten die Salman Rushdie, Bernard-Henri Lévy en Ian McEwan hebben gepubliceerd en ondertekend, om nog maar te zwijgen van de waarschuwende woorden van intellectuelen die de moslimwereld zijn ontvlucht - en die we maar liever in de steek laten omdat hun boodschap ons veel te zenuwachtig maakt. Die strekking luidt dat de islam als politieke ideologie een grote zwarte steen van mannelijke agressie, inktzwart obscurantisme en diepe achterlijkheid is, gericht tegen alles wat ons dierbaar is of zou moeten zijn.

In de grote steden van West-Europa worden homo's weggepest door hun moslimburen, leraren in het middelbaar onderwijs worden geterroriseerd door moslimjongens - ik ken slachtoffers uit beide groepen.

En dat zijn maar twee voorbeelden van de toenemende terreur van de islam, die dagelijks wordt aangewakkerd door de preken van imams en de rotzooi die schotelantennes uit allerlei moslimdictaturen aanvoeren. Niettemin zijn er nog altijd intellectuelen die temen dat we ons vertrouwen moeten stellen in 'het emancipatorisch vermogen' van de islam.

Maar het emancipatorisch vermogen van die godsdienst is nogal beperkt. Intellectuelen hebben in navolging van Hegel vaak een hekel aan feiten, maar de waarheid (die vervelende bijkomstigheid van hun bibliotheek) luidt dat er in de hele wereld geen enkel land met een islamitische meerderheid bestaat waar de minderheden de facto gelijke rechten hebben - gewoonlijk worden ze daarentegen gepest, gediscrimineerd of zelfs vermoord.

En in de westerse wereld zou de islam naar emancipatie streven? Ach, zoete likeur van het zelfbedrog! In de Volkskrant van 18 april jl. wordt Tariq Ramadan geciteerd, de grote moslimgoeroe van links: 'Wij beschouwen alles als islamitisch wat zich niet verzet tegen de islam.'

Lezer, laat die uitspraak alstublieft tot u doordringen!
'Hij streeft dus niet naar integratie van de islam in onze cultuur," zegt Chris Rutenfrans, redacteur van de krant, 'maar hij incorporeert onze cultuur in de islam.'

Lafheid en inertie
De krankzinnige situatie is ontstaan dat je als islamcriticus smerige verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt omdat je roept dat de salon, waar het voorgeslacht de kostbaarheden van onze liberale beschaving heeft uitgestald, in de fik dreigt te vliegen; ja, het tapijt smeult al... Je bent aan verdachtmakingen onderhevig omdat je het een verstandig idee vindt de brandweer te bellen als het brandt.

De clerus van het linkse godshuis (onbewust door Gramsci en zijn cultuurstrategie beïnvloed) heeft twintig jaar lang het intellectuele debat gedomineerd, tegen alle gezond verstand en evidentie in. Ik weet er alles van, want ik heb er zelf aan meegedaan, lang voor ik iets behoorlijks over de islam gelezen had. Nu, eindelijk, ontstaat er dankzij moedige voorlopers als Wim van Rooy een vorm van vrije meningsuiting over de islam. Ondertussen heeft dat ellendige VB twintig jaar op onze lafheid en inertie gekapitaliseerd.

Ik zou dus, beste Geert, niet met zoveel dedain over mij en mijn medestanders schrijven, in het bewustzijn van deze schuld, die de schuld van ons allen is.

Intussen zitten veel intellectuelen, onder wie jij, nog altijd vast in het oude discours, waarin het VB als erfgenaam van de collaboratie onze grootste vijand is, met dierbare herinneringen aan de goeie ouwe tijd, het ritueel van demonstraties en de bijbehorende morele catharsis.

Word wakker, Geert! Er is een nieuwe vijand die veel gevaarlijker is.

21/04/09 07u46

@ de Morgen

21-04-2009 om 14:47 geschreven door digitalia  

CORDON SANITAIRE IS BESMETTELIJK

CDA'er Van Agt: Nooit regeren met verwerpelijke PVV

zaterdag 18 april 2009 09:56

In tegenstelling tot de CDA-top die na verkiezingen de samenwerking met geen enkele partij uitsluit, zien oud-premier Dries van Agt en ex-minister Bert de Vries niets in samenwerking met de PVV van Geert Wilders. 'De PVV is een verwerpelijke partij.'

Van Agt zegt zaterdag in dagblad Trouw dat hij blij is dat niet hoeft na te denken over deze 'verzoeking'.

Ultrarechts
De prominente CDA'er maakte de positie van zijn partij eind jaren zeventig duidelijk door te stellen: 'We buigen niet naar links, we buigen niet naar rechts'.

Zaterdag voegt hij daar over mogelijke samenwerking met de PVV aan toe: 'Dat is een verwerpelijke partij. We buigen zeker niet naar ultrarechts.'

Janmaat
Ook Bert de Vries, voormalig-minister van Sociale Zaken, wijst samenwerking met de PVV af.

'Dat is geen partij voor het CDA. De PVV is voor mij hetzelfde als de Centrumpartij van Hans Janmaat destijds. Daar deden we ook geen zaken mee. De PVV van nu en de Centrumdemocraten van toen staan buiten ons gezichtsveld. Als de partij toch die samenwerking zoekt, dan zullen mensen zoals ik afhaken.'

Door Robin van der Kloor

21-04-2009 om 12:43 geschreven door digitalia  

VERNIEUWING IN DE POLITIEK

President Obama had/heeft dus weer eens gelijk: ‘Change’ – ‘ Yes, we can’….

Ik meen dat Deckerke-Dik wordt gemeten met dezelfde maat als hij gewoonlijk meet. En dat justekens voor de verkiezingen–van-de-waarheid kan dat tellen. Stel U voor dat er nog zo een paar van die Hitleriaanse van hem trekjes uitkomen…Dan is ‘nieuwkomertje’ meteen klaar voor de afvoer.

Ja…Vernieuwing in de politiek kan van alles betekenen….

Maar (zie slotzin van deze bevlogen Morgen-schrijver) ik zou zeggen: Walterke Pauli heeft gelijk. Deckere-Dik is een str..tzak. Maar ’t is een goeie die ’t zegt….

En verder voor de rest verhoop ik dat de weinige West Vlaamse lezers die De Morgen nog telt, nu ze gemerkt worden als beerverkopers, voorgoed hun bekomst hebben van de hond (W.P.) die de hand bijt die hen voedt…

Bah

Jean-Marie Dedecker komt uit het verre Oostende, net zoals Léon Degrelle ooit afkomstig was van het verre Bouillon. Politici aan de rand van het land. Waar volkse emoties overgaan in ranzig populisme. Dedecker & Degrelle: het antipolitieke populisme, het hoogste woord voor de lege beschuldiging. Het schandaal om het schandaal als politiek project.

Op een ogenblik dat de economische crisis het land wurgt, is Dedecker niet begaan met de verdediging van de kleine man, maar viseert hij de zogenaamde 'Grote Heren'. In feite verzorgt hij zo zichzelf. Daarom zet hij privédetectives in tegen Karel De Gucht. En tegen zijn vrouw, én zijn zoon. Maar die zijn rechter en politicus, dus 'dat mag', zo praat Dedecker zijn eigen geweten goed. Dat zei hij met zoveel woorden op de VRT. Inzetten van privédetectives "is mijn plicht". Fout: dat is zijn obsessie. Zijn marketing. Het persoonlijk liquideren van opponenten als middel om zijn eigen kansen te vergroten. Politiek als ultieme egotripperij: is het dat wat Dedecker altijd bedoelde met 'echt liberalisme'?

Dedecker zégt dat hij eigenlijk een propere politiek wil en dat daarom eerst de augiasstal uitgemest moet worden. Met alle respect, dat verhaal krijgt hij op zijn best aan een handvol tweederangs-BV's verkocht, die alles willen geloven in ruil voor een mandaat en vier jaar financiële luxe.

In 2007 profileerde Dedecker zich als 'rechts en liberaal, maar democratisch'. Zo kreeg hij de bekende Gentse hoogleraar Boudewijn Bouckaert mee. En het moet worden gezegd, ook nadien vermeed hij evidente valstrikken. Na de moorden van Kim De Gelder huilde hij niet mee met de wolven die schreeuwden om bloed en wraak, om de doodstraf. Het VB wel.

Maar die democratische reflex is niet meer dan een dunne film van beschaving over zijn ware ik. Over zijn lage onderbuik. Privédetectives als parlementaire medewerkers: het is weer iets anders. Privédetectives zijn geen onderzoeksrechters. Ze moeten geen harde bewijzen voorleggen, of getuigen à charge en à decharge horen. Taaie vermoedens, listige beschuldigingen volstaan. Vraag het maar aan QuickStep. Ik heb 'bronnen', zegt Dedecker altijd. Nu weten we: die hij zelf betaalt en uitstuurt. Het zijn gekochte getuigen. Logisch, want hij heeft geen klare bron. Hij ontgint alleen maar zijn eigen goudmijntje.

En zelfs die beeldspraak klopt niet, want goud is een 'edelmetaal'. Dedecker is niet meer dan een aloude West-Vlaamse beerboer: drek is zijn kapitaal.

Walter Pauli
Politiek commentator

Pssst!

In De Standaard/Le Standaer staat: Karel De Gucht beticht Dedecker van 'gestapopraktijken'. Ook ’n goeie die ’t zegt…..

21-04-2009 om 12:36 geschreven door digitalia  

SLYPE SLPYE DECKERKE

Die van De Morgen (Gebeten om te weten!) weten heel wat van vette modder. Om in te leven en om mee te gooien! Het is, om zo te zeggen, hun biotoop…

Dat ze nu klaar staan om Deckerke’s broek uit te trekken, staat als een paal (!) boven water! Lees en geniet hieronder mee van hun onderbroeken-lol….

En deze keer moeten wij, welopgevoede Vlaams Nationalisten eens te meer de kristelijke deugd van naastenliefde beoefenen…We mogen ons niet verheugen in andermans tegenslag….want wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in.

Deckerke, de Oostendse brulboei valt, nadat hij de tocht gemaakt heeft over zo wat alle Vlaamse partijen, overal een centje heeft mee gesnoept, nu zelf in de put. Maar hij heeft nog kilometers te gaan in zijn vrije val. Voor hij de bodem bereikt, moet hij eerst nog Jürgen V€rstrepen (Str€€pke) ondergaan.

Wij wensen de doodgraver, de uitroker van het Vlaams Belang, alle succes toe, indachtig de wijze spreuk, dat ‘hoogmoed komt voor de val’…

Hoogmoed heeft hij altijd gehad – en wat zijn eenmans-partijtje zal oogsten, valt hopelijk niet ver van de boom.

Wat heeft ons Roosje Morel gelijk gehad met deze hansworst te weren…Zo’n Grote Dame mogen we toch niet verliezen door een beetje ziek te zijn. Zou…ik durf het bijna niet neer te schrijven…..zou het Vlaams Belang niet bereid zijn het boek van Mr Sauville massaal op te kopen… zoveel mag het trouwens niet kosten….om het…gratis uit te delen op een paar boekenstalletjes, ‘ergens te velde’ de dagen voor de verkiezing? Het zou getuigen van…slechte smaak, maar dan slechts smaak op het niveau van de tegenstrever…..En wie kaatst, mag de bal terug verwachten….al weet ik geen spreekwoord te bedenken dat sorteert in de gevechtsport, de gliefkoosde bezigheid van ons dikzakske….

Schandaalboek over Dedecker lijst hoop malversaties op

Jean-Marie Dedecker streek een stuk van de premies op van zijn judoka's en zijn fors gesubsidieerde Vlaamse sportacademie diende vooral de belangen van Jean-Marie Dedecker zelf." Dat schrijft journalist Raf Sauviller in 'De Buffel', een schandaalboek over Dedecker waarin Sauviller een hoop malversaties oplijst. "Dedecker draait er zijn hand niet voor om om al zijn functies met elkaar te vermengen."

Premies
Sauviller heeft het onder meer over het premiesysteem in Dedeckers tijd als judocoach. Dedecker zou een systeem hebben uitgewerkt waarin hij tot 15 procent ving van de premies voor zijn judoka's bij medaillewinst. Dat kon oplopen tot 15 procent van het totaal, en aangezien Dedecker als coach zo'n 150 medailles opstreek tijdens internationale toernooien is dat al snel een bom geld. "Het was een soort beloning voor de trainer bij elke prestatie van zijn mensen", zegt Paul Bruneel, in de jaren negentig de grote baas bij Bacob dat toen een sponsordeal had met Dedecker. Probleempje: dat wisten de judoka's zelf niet. Sauviller citeert daarover Alex Fabry, die in onmin raakte met Dedecker en zelfs op de vuist ging met de judocoach.

Sportacademie
De auteur doet in zijn boek ook het verhaal van de Vlaamse Sportacademie (Vlas), die door Dedecker persoonlijk op poten was gezet om individuele topatleten beter te vergoeden. Hij ving daarvoor 375.000 euro van privésponsors en 250.000 euro van de Vlaamse overheid. Volgens Sauviller gebruikte Dedecker Vlas voor zijn persoonlijke verrijking én die van zijn vrienden. Toenmalig minister van Sport Guy Vanhengel zegt in het boek dat de boekhouding aan alle kanten rammelde en zo oordeelde ook het Rekenhof er uiteindelijk over. Vanhengel doekte het Vlas uiteindelijk op.

Vete met Patrick Lefevere
Er zijn natuurlijk ook nog de bekende(re) verhalen uit de koers, allemaal te herleiden tot één ding: de vete met Patrick Lefevere. Die was er niet al te happig op om met Dedecker in zee te gaan, en vertelde in het niet zo verre verleden al een paar ronduit vervelende anekdotes over de man. Zo zei hij al in Humo hoe Dedecker ooit met de belofte van 2,5 miljoen sponsorgeld voor zijn ploeg kwam aandraven, maar dat niet kon waarmaken. Of hoe hij daaropvolgend commissie vroeg op het sponsorgeld, wat Lefevere prompt weigerde. Dedecker zelf heeft die verhalen altijd ontkend. Ze kwamen aan de oppervlakte ten tijde van het dopingschandaal, toen Dedecker bewijzen meende te hebben dat een aantal toprenners aan de illegale producten zat.

Schandaaltjes
En zo gaat het maar door: Sauviller schrijft het ene na het andere verhaal neer, het ene al wat meer common knowledge dan het andere. Er is bijvoorbeeld het verhaal van de bouwovertreding van Dedecker, die op zijn hoeve in Leffinge een illegale constructie bouwde. Er zijn de verhalen over het persoonlijke geweld, zowel in Dedeckers privéleven als in zijn professionele bestaan. En er zijn natuurlijk de ijspistes. Dedeckers bedrijf kreeg dat in 2002 vergund van de gemeente Middelkerke, maar achteraf bleek dat er geknoeid was met de openbare aanbesteding. Onder meer Dedeckers zakenpartner Peter Germonprez, ook de Middelkerkse directeur van toerisme, en Michel Landuyt, de Middelkerkse burgemeester, werden in dat dossier veroordeeld. Dedecker niet. Hij verscheen niet eens voor de rechter. Zo zegt de Brugse procureur Berkvens daarover: "We konden de beschuldigingen en verdachtmakingen tegen Dedecker niet hard maken."

Beschadigingscampagne
De publicatie van het boek verschijnt op een wel erg slecht moment voor Dedecker. De politicus krijgt momenteel de wind van voren omwille van het inzetten van een privédetective. Zelf heeft Dedecker het over een beschadigingscampagne. "Ze kappen gewoon drek over me heen en dat zal wellicht niet ophouden tot na de verkiezingen." Zelf ontkent hij in alle toonaarden. "Ik heb absoluut niets misdaan. Ik heb wel wat blauwe plekken en heb in mijn leven ook wel wat schoppen uitgedeeld." (dm)

21/04/09 08u57

21-04-2009 om 10:58 geschreven door digitalia  

HAAT IN DE MOSKEE

Onlangs had ik hier in Centraal Italië een jong gezinnetje (achternicht & C°) op verlof, dat heerlijk kon genieten van rust, zon en platteland. Een heel verschil met hun dagdagelijks leven in Vlaanderen en hun gestresseerd leven in de stad. Voor ons een waar genoegen om weer eens voluit en ongeremd onze eigen taal (meest dialect) te kunnen spreken….Vooral toen er, met groeiende belangstelling, gegrasduind werd in de een beetje overal rondslingerende Vlaams-Nationalistische lectuur. Als daar zijn: de laatste Pallieterke’s, de laatste Journaals (Marc Grammens) enz. Zelfs ‘Rijmtijd’ van de Guido Gezellekring werd gretig verslonden en hier en daar werd een adres of URL genoteerd voor verdere kennismaking…

Vooral Marc Grammens werd gretig gelezen, en ‘Kort Manifest’ van de Stichting Wies Moens, en ‘Peper & Zout’ van Alexandra Coolen.

De Italiaanse tijdschriften? Die waren alleen goed voor de prentjes…..

Tot, bij regenweer, het zoontje (tiener en flap-uit) op mijn computer op het spoor kwam van een van mijn aliassen op mijn werksite ‘Slapende Blogs’…Dat heb je zo met de jeugd van tegenwoordig. Die zijn rapper op de computer dan aan tafel…Ik heb niet graag dat iemand staat mee te lezen over mijn schouder, of dat ik betrapt ben in eigen huis terwijl ik zit te zweten. Doorgaans vermijd ik het woord ‘bloggen’ in de familiekring. omdat ik denk mij daarin teveel bloot te geven. Heb liever dat iedereen alles leest eenmaal het werk ‘af’ is; op een afstand, zelfs al kennen ze op dat ogenblik de identiteit van de schrijver.

Samengevat de reactie van deze jonge mensen?

Hoe het komt, Nonk, dat er nooit over die feiten of beelden geschreven of gesproken wordt in de media, dagblad of TV?

Ik heb er mij van af gemaakt met te zeggen, dat juist dàt de nagel op de kop was! Dat ze dat verder moesten nagaan, om de hypocrisie van het establishment te doorzien en dus consequent daarnaar te handelen.

Ik geloof dat het Vlaams Belang nu 3 stemmen bijheeft voor deze verkiezing, en nog 2 voor binnen een paar jaar...En de censuur zal wat meer werk hebben om de ingezonden lezersbrieven te ziften…

Uit de mail van het Vlaams Belang van deze morgen:

20.04.2009 10.48u - “We moeten ons voorbereiden op de tijd – en die nadert snel – dat de rollen omgekeerd zullen zijn. De moslims zullen dan de overhand hebben. En dan zullen er geen mensen vermoord worden die dat niet verdienen.” Zo klinken de onheilspellende woorden van een Britse imam in een onthullende reportage die de Britse zender Channel 4 met een verborgen camera maakte. In een aantal moskeeën dan nog die bij de overheid als ‘gematigd’ te boek staan. De reportage werd gisteren uitgezonden door Panorama (VRT).

Wie dan wel vermoord mag worden? Homo’s en afvallige moslims die zich afkeren van de islam of zich bekeren tot een andere godsdienst. De reportageploeg infiltreerde in moskeeën en islamitische ‘liefdadigheidsinstellingen’, bezocht islamitische boekhandels en surfte op moslimsites. Overal trof men dezelfde boodschap aan: haat tegen het Westen, tegen joden en ‘kafirs’ (ongelovigen). Ook – en dat is nog het meest onthutsende van heel het verhaal – in kringen die zich voordoen als pleitbezorgers van de interculturele en –religieuze ‘dialoog’. Achter die vriendelijke en tolerante façade woekert het wahabisme, een zeer fanatieke en onverdraagzame stroming van de islam. De betrokken moskeeën worden gecontroleerd door Saoedi-Arabië, de haatimams worden er opgeleid. De bijhorende Koranschooltjes, boekenwinkels en radicale websites worden gesponsord met oliedollars uit het Midden-Oosten.

Waarnemers en islamspecialisten zeggen in de reportage “dat de Britse overheid uit gemakzucht, economische belangen of angst een oogje toeknijpt voor de Saoedi’s”. Maar “dat zou wel eens fataal kunnen zijn voor de samenleving”. De bewuste moskeeën, imams en schooltjes doen er immers alles aan om de integratie van moslims onmogelijk te maken en de democratie te ondermijnen.

Rode draak Walter Zinzen spuwde vorige week nog vuur en zwavelwolken toen hij in De Standaard het beruchte cordon sanitaire verdedigde en gruwelde dat Filip Dewinter zijn islamkritische boek ‘Inch’Allah’ “zeker niet geschreven had om de harmonieuze multiculturele samenleving te promoten”. Die harmonieuze multiculturele samenleving bestaat blijkbaar alleen in het door politiekcorrecte dogma’s vertroebelde waarnemingsveld van Zinzen en de zogenaamd ‘progressieve’ kringen. Het is niet Filip Dewinter of het Vlaams Belang die de religieuze apartheid en de haat predikt. Misschien moet Zinzen maar een keertje mee op stap met zijn collega’s van Channel 4. Hij moet er zelfs niet voor naar Londen of Birmingham. We durven er gif op nemen dat enig speurwerk in Antwerpse of Brusselse moskeeën gelijkaardige beelden of donderpreken zou opleveren. Maar ja, daar is wat journalistieke eerlijkheid en lef voor nodig. Tegen klokkenluider Filip Dewinter van leer trekken is zoveel makkelijker…

Voor wie de reportage van Channel 4 gemist heeft, zetten we de strafste passages even op een rijtje.

HAAT IN DE MOSKEE

Hersenspoeling
“Wij moslims kregen de opdracht om aan hersenspoeling te doen.”

Vrouwen
“Allah heeft de vrouw gebrekkig geschapen. Als ze geen hoofddoek draagt, moet je ze slaan.”

Multiculturele samenleving als springplank naar de macht
“Vorm een staat binnen de staat, tot je de macht overneemt.”

Heilige oorlog is hoogste gebod
“Het toppunt, het hoogste punt van de islam is de jihad.”

Westerse wetten gelden niet voor moslims
“Wij willen dat de islamwetten toegepast worden. Weg met de wetten die door mensen gemaakt zijn.”

Haat de ongelovigen
“Niemand houdt van kafirs. Geen enkele moslim houdt van kafirs. Wij houden van de mensen van de islam en we haten de ongelovigen.”

Sharia
“Moslims kunnen alleen genoegen nemen met het leven in een totale islamitische staat.”

Wat met afvallige moslim?
“Wie de islam ruilt voor een andere religie moet je vermoorden in de islamstaat.”

“Als de imam hem wil kruisigen, moet dat gebeuren. Hij wordt gekruisigd en blijft daar drie dagen hangen tot hij doodgebloed is.”

Saoedi-Arabië als islamitische modelstaat
“Als je in Saoedi-Arabië komt, weet je hoe het er daar aan toe gaat. Zij zijn de enigen die daadkrachtig, moedig en principieel genoeg zijn om de mensen te blijven straffen zoals Allah dat wil. Wij moslims zouden die macht overal ter wereld moeten hebben. Dan zouden ze mensen zonder handen kunnen zien. Afgehakte hoofden die de straat op rollen. Afgehakte handen en voeten aan de andere kant. Kruisigingen. Ze zouden zien dat mensen gestraft en gegeseld worden. En als ze dat zien, zullen ze afgeschrikt worden.”

Britse imams in een reportage van Channel 4

Redactie:
Het zou leuk zijn te vernemen wat Walter Zinzen en de ‘Meiden van Halal’ hiervan vinden…

21-04-2009 om 09:50 geschreven door digitalia  

UN CONFERENTIE GENEVE

Frisse wind tegen Ahmadinejad

Vandaag is de leider van Iran voor de morgen beginnende Durban II-conferentie in Genève aangekomen. Hier heeft hij op eigen verzoek een ontmoeting met de Zwitserse Bondspresident Hans-Rudolf Merz. Dat Zwitserland de ontkenner van de Holocaust vanwege het staatsbezoekprotocol moet ontvangen met de rode loper, bevalt vele Zwitsers echter helemaal niet. Zij willen zelf actie ondernemen met een antimanifestatie.

Een van de Zwitsers die persoonlijk tegen de antisemitische conferentie actief wordt, is de parlementariër Lukas Reimann van de SVP. Hij vindt:

”Ahmadinejad en zijn trawanten misbruiken Zwitserland als propagandaplatform: Ik schaam me diep voor mijn land! Stop Durban II!”

Reimann roept daarom op tot een internationale anticonferentie van ”democraten, vrijheidslievenden en echte mensenrechtenactivisten van deze wereld”, die ook nog dit jaar in Zwitserland moet zou moeten plaatsvinden.

Reimann schrijft op zijn blog:

Vanavond ontmoet Bondspresident Hans-Rudolf Merz in Genève de Iranese president Mahmoud Ahmadinejad.

Het is het startschot voor de zogenaamde antiracismeconferentie die morgen (maandag) begint. De deelnemerslijst van deze conferentie herinnert aan een gruwelkabinet. En als het niet zo ernstig zou zijn zou men er om kunnen lachen. Uitgerekend de vertegenwoordigers van islamitische staten, die mensen en hun rechten dagelijks misachten en op de meest grove manier overtreden, willen in naam van de rechtsstaat en de mensenrechten een wereldwijd in acht genomen VN-verklaring afgeven.

De geplande slotverklaring is volledig onacceptabel. Ze stelt religie (vooral de islam) boven de mensenrechten en beperkt massaal de vrijheid van meningsuiting. Het lijkt alsof er via de VN wordt gestreefd naar een wereldwijde islamisering. De dringend noodzakelijke kritiek op de islam dient te worden verhinderd. De mensenrechten dienen alleen dan te gelden als zij niet in tegenspraak zijn met de Koran en de sharia, wat eigenlijk betekent dat ze onbelangrijk worden.

Talrijke landen zoals de Verenigde Staten, Canada, Australië, Israël en Nederland hebben hun deelname afgezegd. Vele landen zullen pas vandaag beslissen. Zwitserland daarentegen is het gastland, doet mee en staat de Iranese president zelfs een bijzondere ontvangst toe. Van de 34 landen die afgezien van Zwitserland hun deelname al hebben toegezegd, zijn de meesten islamitische landen.

Ik schaam me diep voor mijn land dat het de plaats voor zo’n afschuwelijke conferentie is. Was Zwitserland niet ooit een land dat als neutraal bolwerk voor humaniteit, mensenrechten, vrijheid en democratie gold? Was Zwitserland dankzij haar neutraliteit niet vooral voorbestemd voor een bemiddelende rol en humanitaire acties? Niet voor niets bevindt zich ook de zetel van het Internationale Rode Kruis in Genève. Op dit Zwitserland waren wij trots. Een Zwitserland dat zich als antiwesters propagandaplatform voor terroristen, islamisten en schenders van mensenrechten aanbiedt heb ik niet nodig.   

Wij willen ons Zwitserland terug! Laten we daarom in de loop van dit jaar in Genève een anticonferentie houden. Een conferentie van democraten, vrijheidslievenden en mensenrechtenactivisten van deze wereld. Een conferentie, waarop islamcritici, mensenrechten- en vrouwenrechtenactivisten zoals Ayaan Hirsi Ali aan het woord komen. Een conferentie, waarop de echte voorvechters voor vrede in het Midden-Oosten conflict aan het woord komen. Een conferentie, waarop daadwerkelijk voor mensenrechten en democratie wordt opgekomen en waarop ook de landen aan de schandpaal worden genageld waarin deze op de meest grove wijze worden overtreden: de islamitische landen!

LINK: http://www.reimann-blog.ch/?p=84

Wie aan de organisatie van zo’n anticonferentie wil meewerken of met Lukas Reimann contact wil leggen, kan dat via het volgende e-mailadres doen: post@lukas-reimann.ch

Bron: www.pi-news.net

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron in Het Vrije Volk

20-04-2009 om 10:13 geschreven door digitalia  

ALS DE WAARHEID WOEDEND MAAKT (deel 2)

En dan komt hij uit zomervacantie terug en heeft een geïmporteerde bruid bij zich…Dat was de zin uit de tekst van Mr Bron (Het Vrije Volk) dat mij bijna van mijn stoel deed tuimelen. En toch stond er iets verder nog erger! Hun vrouwen maken Duitse kinderen en dus moet de Duitse Staat voor hen zorgen…..

Verder geen commentaar. Tenzij het failliet van links gestuurde na-oorlogse samenleving. De kleurtjes zijn van mij: het groen van de Islam-haat en het geel van de Vlaams Nationalist…..

Hier, in Bremen, is ‘dansen op een vulkaan’ een nog te softe omschrijving voor de dreiging, waarvan het niet meer de vraag is of die tot uitbarsting komt, maar wanneer die uitbarsting komt.

Bremen… in vogelvlucht hoeveel kilometer van Molenbeek? Van Sint Lambrechts Woluwe?

Als de vlam in pan slaat, slaat Europa in brand. En het zou dan wel eens kunnen zijn, dat de Bremer Stadmuzikanten en al hun stadsgenoten beter af waren onder de  ‘propere en handenvrije’ bommentapijten van de USA-moordenaars (1944-45) dan onder het van bloed druipend zwaard van de wrekende Islam.

Hij heeft nog nooit tot de goede adressen van Bremen behoord. In de huurkazernes van de Lüssumer Heide, een kleine, smerige straat, woonden vroeger arbeiders van de Bremer scheepswerven. Toen de scheepswerven in de jaren-80 begonnen te sterven, kwamen er eerst Amerikaanse soldaten in, die er ook snel weer uit gingen. Tenslotte kwamen er steeds meer en meer migranten, mensen uit meer dan 70 verschillende landen. Ze wilden in de buurt van hun families wonen. Of ze werden door de instanties gestuurd, omdat hier grote en goedkope woningen te krijgen waren.

Begeerde speculatieobjecten

Aan het einde van de jaren-90 werden veel van de woonblokken in Bremen-Noord, net als elders in Duitsland, verkocht aan onroerendgoed- en hedgefondsen. Huizen met bewoners, van wie de huur betrouwbaar door de sociale dienst werd betaald, golden als begeerde speculatieobjecten.

Hoofdzaak, op de een of andere manier verhuurd aan gemakkelijk te verzorgen mensen, die niet weten hoe men zich juridisch correct tegen een kapotte verwarming of schimmel verzet. Zwijgzame huurders. De meesten: migranten.

Tegenwoordig loopt men door de Lüssumer Heide en beleeft het trieste dagelijkse leven van een Koerdisch dorp. Vrouwen die gebloemde stoffen voor hun jurken en hoofddoeken bij het kleine busje aan de rand van de straat kopen. Jongens, die hun nachten in het internetcafé doorbrengen en ’s middags om twee uur mopperend uit hun slaapkamer komen. Meisjes, die op de speciale school zijn beland, omdat ze slecht Duits spreken.

Het is niet zo dat de gewone burgerwereld zich niet om deze wijk zou bekommeren. Toch trekt er niemand, die de aansluiting aan de maatschappij wil behouden, naar zulke gebieden. Maar op het laatst, als het beangstigend verkeerd gaat, als de warme, gemoedelijke, sociale vrede in gevaar lijkt – pas dan stort de Duitse sociale industrie zich op deze plekken. Een studie van de Bertelsmann-stichting heeft aangetoond dat de staat zestien miljard euro jaarlijks verliest door gebrekkige integratie. Welke kosten op Duitsland afkomen als de volgende generatie ook mislukt, kan niemand voorspellen. In menige Duitse grote stad is tweederde deel van de kinderen onder de vijf jaar afkomstig uit migrantenfamilies, in enkele wijken zelfs meer dan 80%. Wat als de jongsten ook in het niets van de samenleving belanden?

Radeloosheid in het hulpverlenerkamp

En zo stort zich dus een hele armada gezinshulpverleners, streetworkers, sociaalpedagogen, sollicitatiehulpverleners, spraakleraren, baantjesbemiddelaars, psychologen, conflictbeheersers, hulpverleners van de jeugdrechtbank en wijkpolitie op de gezinnen, die het jarenlang achter elkaar niet lukt om voor zichzelf in Duitsland een zelfstandig leven op te bouwen.

Blauwhelmen in het middelpunt

Alireza Mohamadzadeh, een voormalige vrijwillige jeugdhulpverlener in Bremen, zegt: ”Veel stadswijken zien eruit als een ziekenhuis. Er zijn meer sociaal werkers dan bewoners. Men geeft de mensen het gevoel: Jullie zijn ziek. Aan jullie moet aandacht besteed worden.” Crisisinterventie, dag na dag, om in ieder geval diegenen te helpen die wellicht nog te redden zijn. Een sociaalpedagoge, die al vele jaren in een jeugdinrichting in Bremen-Noord werkt, zegt: ”Vaak word ik bij een vergadering geroepen om over één enkele moeilijke jongere te praten. Dan zitten er 20 mensen in de vergaderruimte, alles wat men zich aan professionele hulpverlening kan voorstellen, die allemaal zeggen: Geen idee, wij weten het ook niet meer.”

Leger van de radeloosheid

Zoals zoveel mensen die men ontmoet in Bremen-Noord, wil ook deze sociaalpedagoge haar naam liever niet noemen. Politieagenten, sociaal werkers, leraren, woningbouwverenigingen – zij willen allemaal niet herkenbaar zijn als Bremen in een kwaad daglicht komt te staan. Bovendien werd verleden jaar de leider van een jeugdcentrum voor vrijetijdsbesteding door een bende in elkaar geslagen, nadat hij in het openbaar had gezegd dat zijn jongens helemaal niet zo hard zouden zijn en dat ze zelfs vaak bang waren voor honden. Hier is niet veel nodig om je gezicht verbouwd te krijgen.

”De samenleving faalt”

”Steeds weer hoopt men bij de een of de ander dat men hem wellicht toch een beetje in de Duitse samenleving kan integreren. En dan komt hij van de zomervakantie terug en heeft een geïmporteerde bruid bij zich. Wij falen. De maatschappij faalt”, zegt de sociaalpedagoge. En in welk Duitsland moeten de jongeren zich überhaupt integreren? In het Duitsland van de getto’s?

Een cultuurvereniging op vrijdagmiddag, voetgangerszone in Bremen-Noord, Blumenthal. De ramen zijn dichtgeplakt met bonte affiches. Elke dag hangen hier de jonge mannen van de wijk in de stoelen en de banken, ze kaarten, ze drinken thee en doen zich voor als stoere gangsters.

Deze vrijdagmiddag is het Cemil, die zich opwerpt als de woordvoerder van de 20 jongens. Een magere man van midden in de 30. Hij strijkt zichzelf steeds opnieuw over z’n kale hoofd en praat en vloekt, en tenslotte brult hij: ”Wat willen die van me! Ik spreek Duits, ik eet Duits, ik denk Duits en desondanks behandelen ze me als oud vuil!” Hij heeft net zijn drie kinderen van de kleuterschool gehaald – ”voor altijd. Die gaan daar nooit meer heen”, zegt hij. Hij is door het lint gegaan, omdat de kleuterjuf zijn zoon ervan beschuldigd heeft dat hij het raampje van de wc kapot gemaakt zou hebben. Ze heeft Cemil met de politie gedreigd en hij had gebruld: ”De smerissen, alstublieft, doet u dat maar!” Ze heeft hem een schoolverbod gegeven. Net zoals de sociale dienst. Net zoals de instanties voor buitenlanders. ”De Duitsers moeten oppassen, anders is het oorlog!”, brult Cemil. De anderen knikken. Iemand roept: ”De opstand in Frankrijk was klasse! Ook wij zullen ons verdedigen!”

Onbestemde gedachten

Men voelt zich niet prettig op deze grote bank in deze enorme kamer. Elk van deze woedende jonge mannen vertelt verhalen over de shitinstanties. De shit-Duitsers. De shitverneukers in dit shitland. Eentje zegt: ”Als je Mohammed heet, krijg je nooit een baantje.”Een ander zegt: ”Als de Duitsers niet veranderen, dan gaan we. Dan is hier niets meer om voor te blijven.” En dan denkt men plotseling: Ga dan toch! Dat zou goedkoper zijn! – en schrikt tegelijk bij deze onbestemde gedachte.

Veel van deze theecafé jongens zijn hier geboren. Velen hebben zelfs een Vwo-diploma. Ze beheersen allemaal de Duitse taal perfect. Deze jongens zijn de zonen van Duitsland. Meer nog: ze zijn met velen. Ze zijn de toekomst – in ieder geval demografisch. Maar er is niet eentje van hen die zich hier thuis zou voelen. Niet eentje die zich waar dan ook thuis zou voelen. Deze jongens lijken op vissen, die uit het aquarium gevallen zijn.

”Het is de hel als zoveel buitenlanders op een kluitje leven”, zegt Ali op deze vrijdagmiddag in de cultuurvereniging. Hij is de zesde zoon van een 14-koppige familie uit Libanon. ”Wij willen zelf niet dat onze kinderen in deze gastarbeiderwijk opgroeien. Teveel vuilnis. Teveel criminaliteit. De Duitsers moeten de buitenlanders over alle stadswijken verdelen. Anders kun je het vergeten.”

Harde straffen of pedagogiek?

Heel veel van zijn vrienden zin al tientallen keren met de politie in aanraking gekomen. Hijzelf ook. Ze waren nog kinderen toen de ergernis begon. Toen er wijkagenten in hun gezinnen kwamen en ”normenverduidelijkende gesprekken” voerden – stalen ze gewoon door. Toen het Openbaar ministerie zich bij hen meldde, steeds maar weer, en hulpverleners van de jeugdrechtbank en rechters constant op hen inpraatten – overvielen en roofden ze gewoon door. Velen van hen kwamen op een gegeven moment in de gevangenis terecht. Maakt niet uit. Ali haalt z’n schouders op en zegt: ”Wat moeten we doen? De Duitsers zien ons in de supermarkt en sturen zes bewakers achter ons aan. Jullie denken sowieso dat we crimineel zijn. Dus zijn we het ook.”

Steeds opnieuw ontbrandt de discussie over: Hoe moet men omgaan met jongens zoals Ali? Strengere straffen, snellere vonnissen, opvoedingskampen of uitwijzing – de samenleving is hulpeloos en schreeuwt om de hardheid van de wet. In Bremen werd onlangs aangifte wegens rechtsverdraaiing gedaan tegen de jeugdrechter Meinders. Hij had in het ”Römerstraßen-proces” drie jongeren uit immigrantenfamilies met vrijspraak en voorwaardelijke straf laten lopen. Ze hadden een student zó in elkaar geslagen dat die daardoor zwaar gehandicapt raakte. Het Openbaar Ministerie was boos, politici gingen tekeer, burgers schreeuwden in lezersbrieven: Schandaal!

Rechter Meinders – de slappeling in toga

Maar wanneer men tegenover hem zit in zijn kantoor in de binnenstad van Bremen en hij over zijn alledaagse beroepsleven vertelt, brokkelt de woede af. Rechter Meinders is een nadenkende man, geen domme. Ook hij heeft herkend dat de hardheid van de delicten de laatste jaren veranderd zijn – minder diefstal, meer roofoverval. En ook hij geeft toe dat zijn invloed aan menig jongere compleet voorbij gaat. Maar wat zou hij moeten doen? ”We kunnen toch niet iedereen in de gevangenis stoppen. Het Duitse jeugdstrafrecht is sterk pedagogisch georiënteerd. Moeten we dat opgeven?”, vraagt hij. En: ”Wat dan?”

De roep naar meer consequentheid

Het zijn verheven ideeën uit de humanistische wereld van de verlichte burger, die rechter Meinders zo welgekozen formuleert. Maar waartoe leidt dat, wanneer het aantal veroordelingen van de Bremer jeugdrechtbanken bij 15%  ligt, terwijl bij het landelijke gemiddelde 43,8% van de processen eindigt met een vonnis? Begrijpen de jongeren dat ”het stopzetten van een proces onder voorwaarden” een waarschuwingsschot voor hen is?

Of zien ze dit als een overwinning?

Intussen eisen niet alleen de stamtafels, maar ook ontelbaar goed geïntegreerde migranten meer druk en consequentie. Minder multiculti-knuffelen. Hardere aankondigingen. Niet alleen door justitie, maar van alle instellingen van de samenleving. Sociologen zoals Ralph Ghadban, in 1972 uit Beiroet naar Duitsland gekomen. Hij zegt: ”Of men leeft hier en houdt zich aan de regels of men vertrekt weer. Men kan niet alleen maar van het sociale vangnet profiteren en deze samenleving afwijzen.” Advocates zoals Gülsen Celebi, met Koerdische wortels. Zij zegt: ”De Duitsers hebben een nazi-tic. Ze durven geen kritiek te leveren op gewelddadige migranten, omdat ze bang zijn om als rechts-radicaal omschreven te worden.” Vrouwen die opkomen voor de rechten van de vrouw zoals de sociale wetenschapster Necla Kelek. Zij zegt: ”Duitsers zijn in geval van twijfel eerder bereid hun grondwet te negeren dan zich te laten beschuldigen van vijandigheid tegenover buitenlanders. Velen propageren een tolerantiebegrip dat overeenkomt met zelfopgave.”

Het is moeilijk om niet woedend te worden. Men gaat naar de dokter met de Roma-familie en de kinderen lopen in de apotheek rond en bedelen om snoepjes.

Uiteindelijk ligt de jongste zoon naakt op de weegschaal in de spreekkamer en de dokter zegt: ”We moeten het gewicht nog een keer controleren. Hij is afgevallen” – en de moeder zegt: ”Niet begrijpen”.

Men viert het Bayram-feest met de Koerdische familie en de zoons staren vijandig voor zich uit, allemaal berucht als de hardste jongens van Bremen-Noord, en de vader zegt: ”Mijn vrouw brengt kinderen op de wereld. Nu zijn ze Duitse staatsburgers en de Duitse staat moet voor hen zorgen” – en hij lacht alsof hij net een goede grap gemaakt zou hebben. Het is moeilijk om niet woedend te worden.

Het is onmogelijk.

LINK: http://www.stern.de/panorama/:Integration-Einwanderern-Lange/659816.html?p=2

Bron: www.stern.de

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron

Pssst!

“Sociologen zoals Ralph Ghadban, in 1972 uit Beiroet naar Duitsland gekomen. Hij zegt: ”Of men leeft hier en houdt zich aan de regels of men vertrekt weer. Men kan niet alleen maar van het sociale vangnet profiteren en deze samenleving afwijzen.””

Zou Mr Bron wel zeker zijn, dat genaamde Ralph Ghadban geen verkapte Vlaams Bokker is? Of toch minstens een die de volkse uitdrukking ‘Aanpassen of opkrassen’ van meer dan 30 jaar geleden heeft gestolen?

20-04-2009 om 07:51 geschreven door digitalia  

TERRORISME OP DE ONTLEEDTAFEL

De geschiedenis van het terrorisme volgens Burleigh

14-04-2009 - John De Wit - GVA

- "Terroristen zijn psychisch gestoorde mensen,die hun ideologie als camouflage van hun crimineel gedrag gebruiken". Tot dit besluit komt de Britse historicus Michael Burleigh in een dik boek over de geschiedenis van het terrorisme. Hij doet ook een aantal aanbevelingen om het moslimterrorisme te voorkomen en te bestrijden. Zo waarschuwt hij voor de gevaren van een te krasse strijd tegen de financiering van het terrorisme, hekelt hij het multiculturalisme omdat het begrip voor de moslims in de weg staat, spreekt hij zich - als voormalig adviseur van Condi Rice - uit tegen de folterpraktijken op Guantanamo Bay. Michael Burleigh (54) is een Brits historicus, die zich afzet tegen zijn marxistische collega's, zoals Eric Hobsbawn. Burleigh verwijt hen een te materialistische kijk op het verloop van de geschiedenis. Hijzelf wil meer culturele elementen als motor van de verandering beklemtonen, eerder dan economische.

Burleigh bekent zich tot een conservatief katholicisme, hij is een aanhanger van paus Benedictus XIV en politiek gezien adviseerde hij ook nog Condoleeza Rice, de vroegere minister van Buitenlandse Zaken onder de Amerikaanse president Bush en momenteel de leider van de Briste Conservatieven, David Cameron.

Eerder schreef hij twee boeken (Aardse Machten en Heilige Doelen) over de rol en de houding van de godsdiensten vanaf de Franse revolutie tot op heden. Daarmee ontdekte hij een gat in de Britse markt, want Hobsbawn gaat in zijn monumentale werken over de negentiende en de twintigste eeuw maar weinig op de rol van de godsdiensten in.

Burleigh stelt dat de regimes die de godsdiensten wilden uitroeien (zoals Robespierre tijdens de Franse revolutie of Lenin in de Sowjet-Unie) meestal een alternatieve politieke ideologie voor deze godsdiensten bedachten. Dat deden volgens Burleigh ook de meeste utopische denkers uit de negentiende eeuw (Saint-Simon, Owen, Comte) en ook Hitler. Deze politieke staatsgodsdiensten zijn voor Burleigh afkooksels van de echte godsdiensten, ze zijn een surrogaat voor het achteruitboerende christendom in het Westen.

In deze twee boeken brengt Burleigh bovendien een genuanceerd beeld over de wijze waarop de echte godsdiensten zich tegenover hun politieke surrogaten opstelden. Zo toont hij aan dat de houding van de katholieke kerk tegenover het nazisme en het fascisme heel verschillend was in Spanje, Italië en Duitsland.

Burleigh's jongste boek over de geschiedenis van het terrorisme is een derde deel van deze trilogie. Na de politieke staatsgodsdiensten van Robespierre, Hitler en Lenin bestudeert hij nu de politieke sektes, die in schimmige kroegen samenzweren tegen het regime.

Burleigh wil een culturele geschiedenis van het terrorisme schrijven vanaf de negentiende eeuw tot op heden.

Hij belicht met een schat aan pittige details de Ierse kwestie, de Russische nihilisten, de Zwarte September, de Rode Brigades van Italië, de Baader-Meinhofgroep, de ETA, het moslimterrorisme. Het Zuid-Amerikaanse terrorisme (de Tupamaros, Het Lichtend Pad, de FARC e.d.), de Tamiltijgers in India komen niet aan bod.

Burleigh wil de levensgeschiedenissen en de cultuur van de terroristen beschrijven. Die is zonder onderscheid "moreel ranzig, zoniet puur crimineel" en op de dood gericht. Voor Burleigh zijn terroristen "in moreel opzicht gestoord, zonder daarom klinisch als psychotici te kunnen worden beschouwd". Het zijn "nitwits" voor wie de ideologie er weinig toe doet. Ideologie is een masker die hun wil om chaos te bevorderen moet legitimeren. Dat geldt voor Andreas Baader, maar ook voor Osama bin Laden.

In een eerder werk verklaarde hij de lange duur van de Ierse kwestie door het gedrag van "dronken Ierse vechtersbazen uit de lagere kringen, die door hun gedrag indruk konden maken op de meisjes".

Burleigh gaat niet in op het staatsterrorisme en evenmin op groepen die aanvankelijk terrorist waren en daarna (al dan niet gerespecteerde) wereldleiders werden (zoals bv. Nelson Mandela). Hij motiveert dat door zijn definitie: "terrorisme is een tactiek van individuele organisaties die een psychologisch klimaat van angst willen scheppen als compensatie voor hun gebrek aan legitieme politieke macht".

"Wie denkt dat Osama Bin Laden zich gaat ontpoppen als een nieuwe Nelson Mandela, heeft geen historicus nodig, maar een psychiater", zo luidt het.

Het boek is in sommige media nogal verketterd en verkeerd voorgesteld, zeker met betrekking tot Burleigh's visie op het moslimterrorisme. Omdat dit onderdeel voor onze maatschappij toch het belangrijkste is, gaan we hier wat dieper op in.

Het moslimterrorisme is volgens Burleigh geëvolueerd van een hiërarchisch model naar een netwerkmodel. Al Qaida deelt niet meer de lakens uit, want daarvoor is het te zeer verzwakt. Er zijn overal kleine netwerken bezig en hun band met Al Qaida bestaat uit niet meer dan het onderschrijven van de ideologie en het geven van de toestemming om de verantwoordelijkheid voor een terreuraanslag op te eisen. Burleigh beklemtoont dat dit netwerkenterrorisme zich al eerder voordeed, o.a. met de Baader-Meinhofgroep, die dank zij inlichtingendiensten zoals de Oost-Duitse Stasi kon gaan trainen in Palestijnse kampen. Maar hier is de situatie toch anders.

Volgens Burleigh is de strijd tegen het terrorisme een strijd van lange adem. "De Koude Oorlog duurde van 1947 tot 1989. In de strijd tegen het jihadistisch terrorisme zitten we nu ergens in 1953".

Burleigh stelt dat hij geen handboek wil maken om het moslimterrorisme te bestrijden, maar hij geeft toch kriskras een aantal aanbevelingen.

* De huidige terroristische netwerken en hun kleine groepjes zijn zo goed als "onvindbaar", erin "infiltreren" is bijna onmogelijk. Om ze te ontdekken moet je ze dwingen om contact op te nemen met de overkoepelenden organisate. Dat kunnen inlichtingendiensten doen door totaal foute informatie over het maken van bommen op internetwebsites te verspreiden, zodat de plaatselijke amateur-terroristen niet meer weten welke site de juiste is.

* De auteur meent dat het terrorisme alleen maar zal verdwijnen als geen trainingskampen meer georganiseerd kunnen worden. Het Westen moet daarbij oog hebben voor nieuwe gebieden waarop Al Qaida mikt als uitvalsbasis. Bin Laden zit momenteel ergens in de Swatvallei, in een grensgebied van Pakistan met Afghanistan. Al Qaida is verzwakt, maar wil zich hergroeperen in Somalië en Jemen. Dat moet voorkomen worden. Hij vindt dat commerciële contracten met moslimlanden afhankelijk moeten worden gemaakt van de onvoorwaardelijke medewerking van die landen met de westerse inlichtingendiensten. Dat is voor hem een vorm van ethisch investeren.

* Tegelijkertijd moet het Westen investeren in liberale en seculiere alternatieven voor de infrastructuur van de islamisten. Vooral dan voor de madrassa's (de islamitische scholen). Er moet veel geld naar het basisonderwijs in de moslimlanden gaan en grote westerse denkers moeten in het arabisch worden vertaald.

* Het Westen moet voorts de Arabische staten dwingen om het geld in hun samenleving eerlijker te verdelen. "Wij hebben belang bij een welvarende en machtige middenklasse in die landen, zodat jonge mensen in de moslimlanden een zinvolle carrière kunnen uitbouwen in plaats van voltijds jihadist te zijn".

* Burleigh wil voorts dat het Westen gematigde vormen van de islam, waarin het persoonlijke en het mystieke worden benadrukt, aanmoedigt. "Het Westen moet inzien dat het moslimfundamentalisme in se niet erger is dan het christelijk of joods fundamentalisme. De godsdiensten moeten openlijk de strijd tegen het religieus terrorisme ondersteunen."

Europa moet zijn godsdiensthaat laten varen, het moet erkennen dat het christendom een deel van zijn cultuur vormt.

Burleigh vindt het positief dat de godsdiensten zich gezamenlijk zouden kunnen vinden rond ethische kwesties, zoals bv. gebeurde met het gezamenlijke verzet van joden, christenen en moslims tegen het homohuwelijk of tegen de homobetogingen in Israel. Maar aan de andere kant meent hij dat de godsdiensten te zeer op seks zijn gefocust en wel eens over andere ethische problemen uitspraken zouden mogen doen.

* De Britse historicus pleit echter ook voor "gelijk oversteken". Hij wil dat het Westen voortdurend duidelijk maakt hoe slecht andere godsdiensten in moslimstaten worden behandeld en hij meent dat Londen géén grote moskee mag bouwen, zolang in Riad geen grote kerk mag worden neergepoot.

* Burleigh hoopt dat de westerse bevolking meer interesse krijgt in de islam. Nu wordt dat onmogelijk gemaakt door de ideologie van het multiculturalisme, die volgens Burleigh een "zachte vorm van apartheid" is. "Het multiculturalisme bekijkt de moslims door het vertekenend prisma van enkele van hun gemeenschappelijke leiders en van de media die hen gevolgd zijn". Het multiculturalisme is volgens Burleigh de verbindende link tussen een virulent links anti-amerikanisme en een reactionair islamisme.

* Burleigh heeft echter ook kritiek op de VS. Hij vindt dat een "oorlog" niet de beste manier is om het terrorisme aan te pakken. De beste manier is inlichtingen vergaren, geheime operaties uitvoeren, discreet propaganda verspreiden.

Burleigh volgt voormalig buitenlandminister Colin Powell in zijn bedenking dat de jihadisten die in Afghanistan gevat waren, moeten worden beschouwd als "krijgsgevangenen". De VS hadden zich aan de Conventie van Genève moeten houden, meent Burleigh.

Door in Guantanamo Bay te folteren, speelden de VS in op de verwachtingen van terroristen en die strategie is totaal verkeerd. Want ze stimuleert mogelijke overlopers niet om uit de biecht te klappen. Burleigh prijst Indonesië en Saudi-Arabië die dat in hun gevangenissen - volgens hem - niét doen en die daardoor het terrorisme in hun landen behoorlijk wisten terug te dringen. Vooral een wederopvoedingsproject van islamisten in de gevangenissen van Saudi-Arabië was volgens Burleigh erg succesvol.

* Maar de Britse historicus gelooft ook dat de VS er in Irak in geslaagd zijn om een halt toe te roepen aan de stroom van vrijwillige martelaren vanuit Libië en Saudi-Arabië. Die is gestopt omdat het door toenemende controle niet zo makkelijk meer is om "een grote klapper" te maken, "hooguit nog een aanslagje waarbij een paar Amerikaanse aannemers om het leven komen" (sic). Al Qaida is er volgens Burleigh in Irak niet in geslaagd om een islamitische staat te creëren en evenmin om een sectarische burgeroorlog tussen sjiieten en soennieten te ontketenen.

* Burleigh hekelt ook de werking van het Britse rechtssysteem, dat volgens hem veel te traag en te laks inspeelt op terrorisme. Hij pleit voor een grondig onderzoek naar de advocaten die terroristen verdedigen, om na te gaan of ze al dan niet met hun cliënten samenspannen. "Mensenrechtenactivisten, die het recht om niet door een bomaanslag vermoord te worden niet schijnen te kennen", noemt hij ze. "Advocaten die onmiddellijk geloven in de onschuld van terroristen en tegelijkertijd de staat er even automatisch van verdenken te folteren", zo luidt het nog. Zo'n grondig onderzoek naar die advocaten is nodig omdat ze in het verleden (o.a. bij de Baader-Meinhof-groep en de Rode Brigades) herhaaldelijk samenspanden met hun cliënten.

Hij meent ook dat het Britse systeem van gewoonterecht te veel is gebaseerd op de rechten van de verdachten. Er wordt te veel bewijsmateriaal geweerd. Het "continentale" systeem (het onze dus) geniet zijn voorkeur. Hij wil de rechten van vermeende terroristen en van buitenlanders die voor terrorisme het land uitgezet zijn drastisch beperken.

* De auteur waarschuwt ook voor recrutering van jihadisten via de gevangenissen. Het aantal bekeringen tot de radicale islam in de bajes neemt onrustwekkend toe en de gevangenissen mogen geen kweekvijver van terroristen worden.

* Hij vraagt zich af of het politiek gezien verstandig is om de financiering van het terrorisme te ontregelen omdat je zo weer de georganiseerde misdaad aanmoedigt. Als de terroristen hun geld moeten halen uit overvallen, dan lopen ze meer risico op ontdekking. Maar anderzijds zullen de terroristen zelf makkelijker gewone criminelen worden en dan kom je van de regen in de drop.

Burleigh suggereert dat het goed is om de verschillen binnen de terreurgroepen zelf uit te buiten. Zo kijken de "echte" terroristen neer op hun financiers, omdat die geen risico lopen en ook vaak lagere straffen krijgen als ze worden gevat. Burleigh suggereert om deze tegenstellingen te stimuleren.

* De auteur stelt nog dat er geen wereldwijde aanpak tegen het terrorisme mogelijk is, zolang de mensen nauwelijks reageren op aanslagen in Egypte of Maleisië. Voor hem zal de overwinning van het moslimterrorisme uiteindelijk van de moslims zelf moeten komen.

1. Het theoretische model van Burleigh komt onvoldoende uit de verf. Waarom is dit nu "een culturele geschiedenis van het terrorisme"? De auteur schetst weliswaar de culturele leefwereld van de terroristen zelf, maar hij stelt tegelijkertijd dat de meeste terroristen niét ideologisch gemotiveerd zijn, maar de ideologie slechts als "detonator", als verrechtvaardiging van hun crimineel gedrag gebruiken. (Tenzij dan misschien bij het moslimterrorisme, waar hij terreur duidelijk aan de radicale islam linkt).

Van een culturele geschiedenis van het terrorisme mag meer verwacht worden. Wie het terrorisme van de Rode Brigades toch grotendeels wijt aan allerlei libertaire ideologieën op de universiteiten, zou mogen verklaren waarom Frankrijk in die zelfde periode géén terroristen heeft geproduceerd. De meeste ideeën, zeg maar mei 68, die volgens Burleigh in Italië tot terrorisme leidden, veroorzaakten dat in Frankrijk niet. Waarom niet?

2. Bovendien zijn uiteraard niet alle terroristen politieke mislukkelingen of "nitwits" met weinig ideologische bagage. Bepaalde bekende politici, zoals de Israelische ex-premier Begin, waren geen mislukkelingen en waren wel ideologisch gemotiveerd. De selectie van de besproken terroristen bepaalt mee Burleigh's theorie over de cultuur van de terroristen.

3. De geschiedschrijving van Burleigh blijft te vaak een erg leuk journalistiek babbeltje. Dat leest vlot weg en het prikkelt de geest, maar door de ironische stijl vraag je je af of alles wel waar is en of alle bronnen wel grondig zijn gecheckt. Op sommige momenten, bij de beschrijvingen van sommige figuren, gaat Burleigh erg kort door de bocht. Maar al bij al blijft dit toch een verhelderend werk over de cultuur die de terroristen zelf scheppen.

19-04-2009 om 17:46 geschreven door digitalia  

WIE DURFT

Het ‘cordon’ voorbij

Deckereke is de schaamte voorbij en lanceert dus via privé-detectives de Nieuwe Politieke Cultuur in het land.

Allez! Wie durft er nog zijn nek uitsteken? Niet in het schaamteloze, maar in het gedurfde….Het ‘Cordon sanitaire’ loopt op zijn einde!

Maar dan moet deze persoon minstens even Onkreukbaar zijn als het Vlaams Belang. Vooruit, Heren van de Grote Smoel: wacht liefst niet tot nà 7 Juni, want dan zou men bij ons wel eens veel te kieskeurig kunnen zijn….Hangt een beetje af van de uitslag van de verkiezingen, waar wij met open vizier naartoe gaan.

*
***

15.04.2009 11.38u - In een vrije tribune in De Standaard stelt Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers vandaag dat het beruchte ‘cordon sanitaire’ zijn geschiedenis heeft. De vraag is of het ook een toekomst heeft.

Wie de geschiedenis van het ‘cordon’ overloopt, de oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, de veroordeling van het Vlaams Blok, en alle andere pogingen tot uitsluiting en drooglegging, ziet volgens Valkeniers een conflict tussen een regime en zijn opponenten. Zelfs kritisch-links aanvaardt vandaag de stelling dat het Vlaams Blok en het latere Vlaams Belang in quarantaine werden geplaatst omdat ze het einde van België nastreefden.

Ondertussen is de toestand echter drastisch geëvolueerd en blijken kernpunten van ons programma mainstream geworden: “De VB-slogan van de jaren negentig ‘Aanpassen of verhuizen’ is in het politiek-correct Nederlands vertaald tot ‘Plicht tot inburgering’, en wordt nu door zowat iedereen geclaimd. (…) De volkse slogan ‘België barst’ werd lang afgedaan als een azijnzure oprisping uit de onderbuik van Vlaanderen. Maar zowat alle Vlaamse toppolitici van alle gezindtes heb ik de laatste weken horen verklaren dat ‘het Belgische model niet meer werkt’.” Dat gebeurt allemaal zonder dat iemand zich afvraagt of dat belgicistisch cordon met zijn antiracistisch alibi nog wel geloofwaardig is, merkt Valkeniers op.

Het ‘cordon’, zo stelt Valkeniers, is een stukje geschiedenis dat in het heden is blijven hangen, een fetisj van de steriele consensus-democratie. Hij verwijst bijvoorbeeld naar Wilfried Martens die probleemloos een openingstoespraak houdt op het stichtingscongres van de Popolo della Libertà (waarin de ‘postfascistische’ Alleanza Nationale is opgegaan) maar in eigen land blijft vasthouden aan een versleten cordon-schema.

Valkeniers denkt echter niet dat het ‘cordon’ zich nog sociaal kan handhaven: “Als ik op de sociale netwerken zoals Facebook ga grasduinen, zie ik in elk geval maar weinig ‘cordonisme’: de jongere generaties hebben geen boodschap meer aan stigmatisering.” Volgens Valkeniers is het dan ook tijd voor een correctie vanuit de jongere generatie(s). Wèg van de consensusdemocratie zoals hierboven beschreven, omdat een democratie haar kwaliteit pas toont waar de tegenstellingen in hun volle kracht aan bod kunnen komen, zonder demonisering. Tijd dus voor iets als “een charta ’09 misschien, waarin gewoonweg gesteld wordt dat een open, tegensprekelijke democratie à la Voltaire te verkiezen is boven een ideeëndictatuur à la Robespierre.”

“Een beschaafd maar radicaal parler vrai, meer moet dat niet zijn. Het kan niet allemaal gesjacher en gereken zijn in de politiek”, aldus nog Valkeniers. Wie begint? Wie durft?

19-04-2009 om 17:36 geschreven door digitalia  

BESTUREN OF COULLONEREN'

Franstaligen mogen viermaal koeioneren, Vlamingen eenmaal'

Auteur: Guy Tegenbos

COMMUNAUTAIR — BRUSSEL - Wij Vlamingen worden gediscrimineerd. De Franstaligen mogen ons vier keer 'koeioneren' en wij hen maar één keer. Dat zegt de N-VA. Ze trekt ermee naar het Grondwettelijk Hof.

Van onze redacteur

De N-VA trekt naar het Grondwettelijk Hof tegen het 'misbruik' van de procedure 'belangenconflict' die toelaat dat het parlement van een gemeenschap of gewest, een federale beslissing of een beslissing van een andere gemeenschap of gewest een tijdlang lamlegt.

De N-VA klaagt aan dat men die procedures laks toepast zodat de blokkering veel langer aansleept dan wettelijk is. Ze zegt ook dat de Franstalige politici die procedures gebruiken voor zaken waarvoor ze totaal niet bevoegd zijn.

Bovenal klaagt de partij aan dat de Franstalige politici die procedure misbruiken: ze schakelen dan hun parlementen in om Vlaamse beslissingen of rechten zo lang mogelijk te blokkeren en 'de Vlamingen te koeioneren', zegt N-VA-parlementslid Ben Weyts: eerst het parlement van de Franstalige Gemeenschap, dan dat van het Waals Gewest en het Brussels Gewest, en ten slotte de Franstalige Gemeenschapscommissie in Brussel.

De N-VA vergelijkt dat met een 'tergend geding' dat in gewone rechtbanken tot een veroordeling kan leiden. De N-VA zegt ook dat Vlaanderen op die wijze gediscrimineerd wordt want het heeft maar één parlement en kan maar één keer iets blokkeren; de Franstaligen viermaal.

Die doen dat momenteel om de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde tegen te houden, alsook het Vlaamse decreet over de inspectie over de faciliteitenscholen in de Rand rond Brussel.

Het opeenvolgend optreden van parlementen in belangenconflicten staat inderdaad haaks op de geest van de wet. Maar in de Belgische politiek geldt vaak enkel de letter van de wet. Zeker in communautaire kwesties. In het dossier BHV hebben Vlaamse regeringspartijen op een bepaald ogenblik zelfs erop aangedrongen bij de Franstaligen dat ze het belangenconflict zouden 'rekken' om 'tijd te scheppen en een oplossing te vinden.'

Bron DS

19-04-2009 om 17:29 geschreven door digitalia  

ARABISCH VRGROOTGLAS

Het is een vergrootglas die, in mijn ogen, aan gereikt wordt van uit een andere wereld. Een wereld die voor ons even gesloten en ontoegankelijk blijft als de Ka’ba, de heilige plaats van de Moslims in Mekka. En wat we zien is even schrikwekkend als het gewriemel van microben onder een microscoop. Dat komt hoogst waarschijnlijk omdat er geen democratie bestaat in de moslimwereld. Want democratie is woord en wederwoord. Uit de moslimwereld bereikt ons alleen het ene woord (het woord dat 1400 jaar oud is), terwijl het wederwoord gesmoord wordt.

De dame die hieronder aan het woord komt, Nonie Darwish, Egyptische 63 jaar, verdient niet alleen de Nobelprijs voor de Vrede, maar in de eerste plaats een roeptoeter waardoor ze gehoord wordt, hier en nu, in gans de Westerse wereld. Want zij toont ons het ware gelaat van de Oosterse mens, ontdaan van het masker van een alles omvattend godsdienstfanatisme.

In die zin voel ik een bepaalde zielsverwantschap met haar, want ze verwoordt loud and clear (en met gezag) mijn eigen 3 voornaamste meningen over islam en moslim-dinges. 1° de islam is vervolg en slot van de Nazi-doctrine en 2° is nog veel erger, want erger dan Hitler, streeft de Islam de wereldheerschappij na, en 3° de Palestijnse kwestie is een vooruitgeschoven pion in de strijd om de wereldheerschappij.  

Hitler was tevreden met de uitroeiing van het Joodse ras en met weerwraak op de vernederingen die zijn land moest ondergaan na de nederlaag van 14-18, en bij uitbreiding de suprematie van het Arische ras. De Islam wil dat ook  maar zoekt daarbij voortdurend naar nieuwe vijanden met de bedoeling deze te verslaan (of in te palmen) om zodoende al wat op aarde leeft, mens en dier aan Allah’s wetten te onderwerpen. Een Allah die ze in de mond leggen wat zij zelf willen…..Hitler was ook allee (zij het met een hoop getrouwen rond zich), terwijl de Islam duizenden Htlers telt, die allen hetzelfde doel nastreven: ‘submission’ ofte ‘ondferwerping’, in het Arabisch islam…..

Hitler had tot in détail jaren voordien zijn plannen beschreven (Mein Kampf) – net zoals o.a.Hamas dat doet. En weer staat de wereld er bij en kijkt er naar…..

'Palestijnen slachtoffer van Arabische wereld'

18-04-2009 - Mia Doornaert itv. Nonie Darwish - de standaard

NB van MES: het eredoctoraat van de KU Leuven hadden ze beter aan deze dame uitgereikt.

Als schoolkind in Gaza leerde Nonie Darwish niets dan haat tegen de Joden. Nu ijvert de dochter van een door Israël gedode Egyptische generaal voor een einde van de Arabische haatpropaganda, en voor vrede met Israël.

Nonie Darwish (61) is opgegroeid in de Gazastrook. Haar vader was een Egyptische generaal die op last van president Nasser de Fedayin oprichtte die in de jaren vijftig vanuit Gaza aanslagen uitvoerden in Israël, en daarbij zeker vierhonderd doden maakten. In 1956 werd de generaal in een Israëlische gerichte actie gedood. Nonie was toen acht. Heel haar kindertijd werd haar ingeprent dat ze de Joden moest haten. Nu behoort Darwish tot de Amerikanen van Arabische afkomst die zich heftig verzetten tegen het obscurantisme en fanatisme die een groot deel van de moslimwereld domineren. Ze wil met name dat de Arabische wereld eindelijk het bestaan van Israël aanvaardt, en, zoals ze het zegt, 'de Palestijnen helpt in de plaats van ze te gebruiken'.

De Arabisch-Amerikaanse Wafa Sultan, psychologe en academica, werd via YouTube wereldberoemd toen ze op de Arabische zender Al-Jazeera een heftige discussie voerde met een moslimgeestelijke over de mensenrechten van vrouwen. Ook Darwish werd op Al-Arabiya hevig aangepakt door een interviewer omdat ze toegetreden is tot een netwerk van 'Arabieren voor Israël'.

'De interviewer zei altijd maar weer: “Hoe kunt u zoiets doen, ze hebben uw vader vermoord,. En ik zei: Het is tijd dat we ophouden de doden te tellen en dat we aan de levenden denken', zegt ze in een interview in Brussel.

Darwish, die ook nog naar Parijs en Londen gaat, was in Brussel voor een aantal ontmoetingen, onder meer een conferentie in het Europees parlement over de vraag of Hamas een obstakel voor vrede is.

Darwish is verbaasd over de luchthartigheid waarmee zovele Europese prominenten vinden dat er 'natuurlijk' met Hamas moet gepraat worden. 'Voor men met iemand gaat praten, moet men toch weten aan wie men legitimiteit wil gaan geven. Hamas is fundamenteel een terreurorganisatie. Maar het is niet alleen dat. Het is ook een radicale islamitische organisatie. Dat is een zeer betekenisvolle combinatie. Hamas is niet uit op vrede met Israël, maar op de vernietiging van Israël. Dat staat klaar en duidelijk in het Hamas-handvest. Dat zegt: “Er is geen oplossing voor de Palestijnse kwestie behalve door jihad.,

Degenen die denken dat dit maar loze woorden zijn, begrijpen niets van de sfeer in de Arabische en moslimwereld, zegt Darwish. 'De buitenwereld, die geen Arabisch kent, beseft niet in welk een jodenhaat Arabische kinderen worden opgevoed en de hele Arabische wereld baadt. Wanneer Arabieren onder elkaar praten, dan spreken ze niet over vrede, maar over de vernietiging van Israël. Alleen wanneer er een westerling aanwezig is, nemen ze het woord vrede in de mond.'

De schrijfster en activiste zegt dat die indoctrinatie bij haar bijna haar leven verwoestte. 'In de lagere school in Gaza heb ik nooit iets anders geleerd dan haat en wraak. Vrede was nooit een optie. We zegden elke dag jihadistische gedichten op, we weenden en zegden dat we als martelaars in de jihad wilden sterven. Oudere kinderen leerden wapens gebruiken. Men vertelde onze de vreselijkste leugens over Joden. Joden bereidden gebakjes met het bloed van Arabische kinderen. We mochten nooit een snoepje van een onbekende aanvaarden, want dat kon een Jood zijn die ons daarmee wilde vergiftigen.'

'Toen president Nasser ons huis bezocht na de dood van mijn vader, vroeg hij aan ons, de kinderen: “Wie van jullie zal later Joden vermoorden om jullie vader te wreken?, Ik kreeg het gevoel dat ik maar van mijn vader kon houden door Joden te vermoorden.'

Darwish is in 1948 in Caïro geboren, maar verhuisde als baby naar Gaza waar haar vader, luitenant-generaal Mustafa Hafez, door Nasser naartoe werd gestuurd. 'Nu zegt men: er zou geen terreur tegen Israël zijn als Israël geen Palestijnse gebieden bezette', zegt Darwish. 'Maar tot 1967 leefden Gaza en de westelijke Jordaanoever onder Arabisch bewind, en ze werden toen ook gebruikt voor geweld tegen Israël.'

De grote grief van Darwish tegen de Arabische wereld, zeker tegen de landen die uitpuilen van de petrodollars, is dat ze de Palestijnen nooit wezenlijk geholpen hebben. 'Wat hebben zij ooit gedaan aan ontwikkeling? Ze geven liever geld aan terreurorganisaties. De Palestijnse gebieden zijn en blijven voor hen uitvalsbasissen voor de strijd tegen Israël.'

'Palestijnen krijgen ook geen kans duurzaam een nieuw leven op te bouwen in de Arabische landen. In Europa en Noord-Amerika kunnen ze staatsburgers worden. Maar een Palestijn kan in Egypte of Syrië geboren worden, leven en sterven zonder ooit de nationaliteit te krijgen. Zij moeten vluchtelingen blijven, willen of niet, als menselijke tijdbom tegen Israël.'

Darwish vindt dat Europa niet moet betalen voor de heropbouw van wat in Gaza is vernield. 'Dat moeten de rijke olielanden doen. Anders zullen ze met dat geld weer terroristen gaan betalen.'

De journaliste en schrijfster, die nu de Amerikaanse nationaliteit heeft, is verbaasd over de eenzijdige Europese kijk op het conflict in het Midden Oosten. 'Ik heb altijd naar het Westen gekeken voor vrijheid, democratie, voor een evenwichtige visie op problemen en conflicten. Maar in Europa is die er nu niet. Israël wordt als enige schuldige voorgesteld, zonder aandacht voor het Arabische gebrek aan vredeswil.'

'Kijk eens naar Gaza. Israël heeft zich helemaal uit dat gebied teruggetrokken, het heeft Gaza jodenvrij gemaakt. De plaatselijke leiders hadden een keuze. Ze konden het gebied goed besturen, en kansen scheppen voor de jongeren. Maar Hamas koos voor machtsstrijd met Fatah, en voor geweld tegen Israël. Het vermoordde in koelen bloede Palestijnen die zijn visie niet deelden. En het gebruikte Gaza om Israël te beschieten.'

'Hamas stuurde daarmee Israël een boodschap toe die de vredeskansen ondermijnt, namelijk: ook als jullie volledig weggaan uit de Palestijnse gebieden, dan komt er nog geen vrede, dan zullen we jullie nog blijven beschieten.'

De Arabische Liga heeft in Beiroet in 2002 toch een verklaring uitgegeven die het bestaan van Israël aanvaardt en een alomvattende vrede belooft? Volgens Darwish was dat gebaar vooral voor het Westen bedoeld, om druk uit te oefenen op Israël. Wat men daadwerkelijk in de Arabische wereld hoort, is iets heel anders, zegt ze. 'Er is een constante propaganda, niet alleen om Israël te vernietigen ook om alle Joden van de aardbodem te vegen.'

'Mainstream islamitische boeken beschrijven de jihad als “oorlog met niet-moslims om het geloof (islam, nvdr) overal te vestigen,. Het Arabisch-Israëlisch conflict gaat niet in de eerste plaats over grondgebied, maar is een jihad. Het is onaanvaardbaar dat niet-moslims een staat hebben in het gebied van de islam.'

De moslimwereld staat ook bol van regelrechte jodenhaat. 'Volgens vele moslimleiders zijn de Joden ondermensen voor wie geen gerechtigheid of mededogen kan gelden. Sheikh Tantawi, de hoogste moslimgeestelijke (Groot-Imam van de Al-Azhar universiteit in Kairo, nvdr) noemde de Joden onlangs “de vijanden van Allah, de afstammelingen van apen en varkens,. De Egyptische geestelijke Muhammad Hussein Ya'qoub heeft gezegd: “De Joden zijn de vijanden van de moslims, ongeacht de bezetting van Palestina. We zullen hen bevechten, verslaan en uitroeien, tot er geen enkele Jood meer overblijft op het aangezicht van de aarde., Doorheen de moslimwereld geven geestelijken de Joden de schuld voor al het kwaad in de wereld, zelfs voor 9/11. Duidt dat op vredeswil? Wat zou de reactie zijn als een katholieke aartsbisschop, als de paus zoiets zei?'

Darwish verwijst naar het Egyptisch-Israëlisch vredesakkoord van 1979. 'Israël heeft toen de Sinaï teruggeven, 90 procent van het gebied dat het in de oorlog van 1967 bezet had. Egypte heeft dat gebied gerecupereerd, heeft dan president Sadat vermoord, en nooit de betrekkingen genormaliseerd, nooit een ware toestand van vrede geschapen.'

Het was een lange weg voor het meisje uit Gaza om los te komen uit de haatindoctrinatie. Die weg liep via de Amerikaanse universiteit in Caïro en studies in het Westen. 'Weet u dat ik toen voor het eerst hoorde dat Jeruzalem de heilige stad van de Joden is, dat de grote moskee daar gebouwd is op Joodse ruïnes? Wij leerden op school dat Jeruzalem de heilige stad van de moslims is, die bezet wordt door vreemdelingen.'

Het Westen, met zijn vrije meningsuiting en vrij wetenschappelijk onderzoek, was voor haar een spiegel, zegt Nonie Darwish. 'Een spiegel dwingt je naar jezelf te kijken. Dat kan een pijnlijk proces zijn, maar het is noodzakelijk.'

Tijdens dat proces heeft Darwish de islam verlaten, zonder zich tot een andere godsdienst te bekeren. Ze wordt aangesproken door de boodschap van naastenliefde van het christendom, en meer algemeen door de joods-christelijke waarden. Ze is er niet minder Arabisch om gebleven. Telkens weer herhaalt ze dat haar strijd voor vrede met Israël een strijd is voor bevrijding van de Palestijnen, van alle Arabieren, vooral van de jongeren. 'De Arabische jongeren hebben geen jihad maar jobs nodig.'

'Mijn cultuur van oorsprong is dringend aan hervorming en modernisering toe. Ze moet zichzelf in de spiegel bekijken. De beste dienst die het Westen aan de islam kan bewijzen, is die spiegel te zijn. Appeasement en tolerantie ten aanzien van intolerantie is geen deugd, het is zware nalatigheid. Het haatdiscours en de terreur maken niet alleen onschuldige slachtoffers, ze vernielen ook het moreel weefsel en de kwaliteit van de Arabische cultuur.'

Vreest ze voor haar veiligheid? Krijgt ze veel haatboodschappen? 'Ja, ik word bedreigd. Ik moet voorzichtig zijn, maar ik wil niet zwichten voor de bedreigingen. En ja, ik krijg haatboodschappen, maar na interviews op Arabische zenders krijg ik ook veel boodschappen van steun. Veel Arabische mensen willen ontwikkeling en vrijheid, en vinden het na zestig jaar Arabisch-Israëlisch conflict hoog tijd de bladzijde om te slaan.'

Bron Iskander

Psst…Ziet U niet dat de Standaard/Le Standaer stilaan de steven wendt? Als de gezaghebbende Barones Doornaert zo openlijk een kritisch geluid richting Islam durft (mag) publiceren, mogen we dan niet verwachten dat er stilaan richting AVV-VVK gekeken wordt? De wind is aan het keren. De eerste symptomen zijn duidelijk waarneembaar…..

19-04-2009 om 12:42 geschreven door digitalia