VAN EEN VANGNET EN EEN MEDIACLOWN

De wind waait waarheen hij wil. Zelfs bij de Standaard/Le Standaer, die, zoals de Grote Big Brother achter een reuzenscherm van uit het Oneindige neerziet op Italië, het slecht weer aldaar en de rusteloze zoeker naar Gerechtigheid (!) die ik ben, bezig ziet. Kreeg ik daar juist toch een mailtje binnen van Consulta (werner.niemegeers@consulta.be) die me bij hoogdringendheid opriep om te gaan kijken bij http://www.novacivitas.org/ om daar te vinden:

De prijs van democratisch fatsoen 
20-04-2009 - Peter de Graeve - de standaard

Ondanks de afkeer van velen voor het optreden van (of zelfs de persoon van) Kamerlid Jean-Marie Dedecker, moet gezegd dat deze 'affaire-Van Zwam' het best niet met gevoelens van morele verontwaardiging of persoonlijke antipathie wordt benaderd. Men moet drie overwegingen maken: (1) over de vorm van de zaak, (2) over de grond ervan en (3) over de reacties erop.

1. Wat de vorm betreft ben ik onbevoegd. De vraag of het geoorloofd is om binnen één enkele opdracht zowel een detectivebureau, ingehuurd om de marktwaarde van een internationaal patent na te gaan, als het machtsmisbruik van een minister (door middel van een sale-and-lease-backoperatie van overheidsgebouwen) te laten onderzoeken, is voer voor juristen.

2. Over de grond van de zaak bestaat volgens mij geen twijfel. In een moderne democratie kan niets verhinderen dat een lid - laat staan een leider - van de oppositie voor eigen rekening een onderzoek voert naar vermeend machtsmisbruik door de uitvoerende macht. Dat behoort tot de essentie van een vrije democratie. We kunnen daarbij, terecht, als morele voorwaarde stellen dat zo'n onderzoek een zakelijk karakter hoort te hebben en het privéleven van politieke tegenstanders moet respecteren.

Maar vooraleer we, vanuit onze verontwaardiging, een reglementering ter zake eisen, kunnen we ons het best eerst het volgende afvragen: willen we onderdanen worden van een staat waarin het recht op privacy door machthebbers kan worden ingeroepen telkens wanneer tegen hen een vermoeden van machtsmisbruik rijst? Tegenover het recht van individuele burgers op de grondwettelijke bescherming van hun privéleven staat de even grote plicht van de machthebber tot het scheppen van klaarheid over zijn handel en wandel. In België worden dat recht en die plicht wel vaker door elkaar gehaald. Dat toont, om het voorzichtig uit te drukken, het onvolwassen karakter van de Belgische democratie.

De burger is alleen dan volledig beschermd tegen machtsmisbruik wanneer de rechten van de democratische oppositie maximaal gegarandeerd zijn. Het principe van de politieke onschendbaarheid van volksvertegenwoordigers moet intimidatie door de uitvoerende macht verhinderen. Die intimidatie kan ook passief zijn, namelijk wanneer de controle door de democratische oppositie zou worden uitgehold doordat machthebbers een oneigenlijk beroep doen op de bescherming van hun privéleven. De verregaande politieke vrijheid van Kamerlid Dedecker is de bodemprijs die we betalen voor minimaal democratisch fatsoen. Dat is de grond van deze affaire.

3. Jean-Marie Dedecker heeft gescoord. Dat bewijzen de reacties. De minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht (Open VLD), kon niet wachten om Dedeckers demarche af te schilderen als een Gestapo-praktijk. Weinig tactvol. In dit land zijn ministers er als de kippen bij om vermoedens van onschuld en principes van privébescherming, die gelden voor de burger in zijn relatie tot de staat, aan te wenden ten gunste van zichzelf, en dus van hun macht. Grondrechten in dit land worden doorgaans geprezen omwille van het profijt dat ze het individu opleveren, niet de gemeenschap. Geen wonder dat het Belgische politieke systeem van top tot teen verlamd raakt.

Ten tweede was er de pers, meer bepaald Terzake. Het bedoelde 'harde interview' met Dedecker, vrijdagavond op Canvas, draaide uit op een debacle voor de nieuwsdienst. Al meer dan een decennium balanceren de VRT-nieuwsprogramma's op het randje van het infotainment. Onderwerpen worden in- en uitgeleid met monkellachjes en figuurlijke knipoogjes, verslaggevers wedijveren met elkaar in ironie en woordhumor, haast elk interview wordt afgesloten met een soeverein eigen gelijk van de journalist. De journalisten met dienst hadden er in Terzake niet van terug dat zij door Dedecker lik op stuk kregen over hun gebrek aan 'onthullingsjournalistiek'. Het was een ontluisterend moment, ongeacht wat ik ook van Dedecker denk. Dat een vrijbuiter als hij geloofwaardig overkomt door op te roepen tot meer journalistieke deontologie toont nog maar eens aan hoe diep de malaise hier is. Nauwelijks een week nadat Verhofstadt er in allerlei infocircussen de nok in geprezen was, haalde een mediaclown het vangnet onder de VRT weg.

21-04-2009 om 16:49 geschreven door digitalia  

DESMET LEERT ZIJN VOLK LEZEN

Het gaat hier wel degelijk om de (nog altijd in functie zijnde) Yves Desmet van de De Morgen, en niet om die oude zak Conscience. Want die leerde zijn volk de verkeerde zaken lezen. Smetje, integendeel, is een Messias, een Gezalfde van de Weg, De Waarheid en Het Leven…Hij leert ons ook weer vandaag, een woordje pyschologie en weet zelfs hoe dat woord geschreven wordt..

Of hij de zin in het kadertje alleen gevonden heeft, of daarbij de hulpt van zijn kuisvrouw heeft gehad, weten we niet. Maar de zin oogt ‘chic’. Cognotieve dissonantie! Ik vermoed dat gans DM één grote.. euh… zo’n dinges is!

In de psychologie heet dat 'cognitieve dissonantie': mensen zien alleen wat hen in hun mening bevestigt, en verdringen de tegenargumenten.

Ik persoonlijk, heb een appelblkauw-zeegroen vermoeden dat er een banbliksem van de Grote Baas dreigt. Die ziet de verkochte exemplaren (dit is niet hetzelfde als het aantal gelezen exemplaren, want veel druksels dienen alleen als doekje voor het bloeden, ma.a.w. ze dienen niet om gelezen te worden maar voor om de kop en de grote letters van De morgen te showen) al maar dalen.

Daarom wordt er van ver en met lange tanden, een beetje getast en gevreeën met het iddeeëngoed van het Vlaams Belang: islamkritiek & separatisme, om de kat uit de boom te kijken en als dat niet helpt om resoluut de kar te keren… Smetje heeft inderdaad de ziekte gevonden waaraan  DeMorgen lijdt, en meent de remedie te kennen: stop het verdringen van tegenargumenten!

We zullen het dus mogen beleven, dat De Morgen objectief bericht 24/24 en 7/7. Tenminste tussen nu en 7 Juni. Bij zodanig dat hun lezers weer eens zand in de ogen gestrooid worden. Na 7 Juni wordt dan, als Smetje ondertussen nog geen C4 gekregen heeft, of op pre-pensioen gestuurd is, de steven terug gewend naar roze-rode toekomstbeelden onder de Halve Maan.

De waterdragers Barnard en Buelens zullen ondertussen al lang het land verlaten hebben….

21-04-2009 om 15:50 geschreven door digitalia  

EEN NIEUWE VIJAND BENNO?

Daar waar Angeltjes onderstaand stukje eindigen, wil ik, ten gerieve van die Hollander nog een paar puntjes op een paar I-tjes zetten. Al vrees ik dat mijn geschrijf de eenzame hoogten niet zal bereiken waarop de Heren Barnard en/of Buelens of de charlatans van DM zich bewegen.

Hoeft ook niet. Als ik maar een paar zielen kan bereiken, die even verder willen doordenken…..

1° De Bozen van het Blok hebben meer dan 20 jaar het normaal denken belet…U bedoelt waarschijnlijk jullie normaal denken. En dat is al een eerste fout!

Heren toch. Zou het niet intellectueel eerlijker zijn, jullie totale ongelijk te bekennen? gedurende al die tijd?! Ingeving van het moment? Kortstondige reflex? U zegt het maar.

En wat meer is, doe dat open en bloot beschrijven door Uw consoorten, zodat ‘de mensen’ die jullie al die tijd bewust misleid hebben, correct ingelicht worden?

Met daarbij de enig juiste conclusie (nog juist op tijd voor de verkiezingen van 7 jui) eindelijk te stemmen voor deze partij…

Misschien zouden wij van het Vlaams Belang dan kunnen overwegen om geen ‘oog voor oog en tand voor tand’ terug te eisen! Art 1382 van het Wetboek van Strafrecht, ziet U….Daar staat nog altijd dat ‘wie potje breekt, potje moet betalen’….

2° Wij zijn volgens U, ‘de Zwarte Bende’….en de linkse kerk moet zich nu keren tegen een nieuwe vijand (de Islam?).Weer mis, Piet! Maar dat kan die Hollander niet zo goed weten, en zeker niet begrijpen! Zo lang belgie bestaat, kan het maar één vijand hebben, en dat zijn de eigen Vlaamse burgers!

Om op dat vlak gerechtigheid te bekomen, heer Barnard, moet er geen 20 jaar, maar 60 jaar teruggegaan worden. Ik bedoel om de 2^de poot van het Vlaams Belang te begrijpen, wat nog niet wil zeggen goedkeuren, moet er teruggegaan worden tot de repressie-zonder-maat-noch-begrip. De ideologische repressie, want de economische en politieke repressie werd onbestraft gelaten….Het establischment sneed (en snijdt) niet graag in eigen vlees….

Begrijpen of dat goedkeuren, daar hebben wij lak aan.

Wij zijn, in hoofdzaak (of in bijzaak?), meestal in gedachten, niet meer in daden, want die generatie rust in vrede), de lijdzamen die onrechtmatig geleden hebben onder de oorlogstoestand (jaren na de oorlog in stand gehouden tegen de Vlamingen) vanwege de volksverraders, de belgicisten, die alles op alles meenden te moeten zetten om na de Wereldbrand, de Vlaamse reflex voor eeuwig en altijd uit te roeien. Die er zelfs niet voor terugschrokken om een oude zieke man, tot op de dag van heden geëerd als de Ongekroonde Koning van Vlaanderen, op een stoel gebonden, naar de executiepaal te slepen.

Onze mensen, lidmaatschap van een culturele vereniging was al genoeg, werden vastgezet in leeuwenkooien, in kampen met prikkeldraad-onder-stroom omheind, geschandvlekt, gebroodroofd en vernederd. Onder de simpele beschuldiging dat ze Vlaams gezind waren geweest.

Juist! Het Vlaams Belang heeft terecht die roots nooit verloochend. Maar gelouterd door de tijd, heeft het de oude strijdbijl hersmeed, en zal, met nieuwe mensen, niet rusten voor de rollen omgekeerd zijn.

In klare taal, Heren Kazakdraaiers (weeral eens! Is blijkbaar een eeuwige wezenskenmerk van Linksen! Gedenk Hendrik DeMan! En Het Gebroken Geweer. En de dag dat de USSR door de Nazi’s werd aangevallen: tot die dag waren jullie internationalisten, socialisten en communisten, één pot nat!)

…in klare taal dus: zelfs al kiezen jullie eens te meer de verkeerde kant, de kant van de vijand ‘het wereld-islamisme’, nooit zullen we dezelfde lucht kunnen inademen. Toch niet vanaf de dag dat wij Vrije burgers zullen zijn….

U weze dus gewaarschuwd! Separatisme is niet het einde. Het is nog maar het begin! Op een walmende mesthoop, dat belgie heet, zalk een fiere nieuwe staat verrijzen. Laat mij het voorlopig noemen de Vrije Republiek der Herenigde Nederlanden.

De zoete likeur van het linkse zelfbedrog

Benno Barnard dient Geert Buelens van antwoord en verdedigt het boek 'Inch'Allah?' van Filip Dewinter. Benno Barnard is schrijver en columnist.


'Als in 2030 na diepgravend onderzoek een boek verschijnt over het intellectuele leven in Vlaanderen aan het begin van de eenentwintigste eeuw, zal de periode 2008-2009 een scharniermoment blijken te zijn. In die jaren sneuvelde de schijnbare consensus over twee geloofspunten van de Vlaamse intelligentsia: het multiculturalisme en het voortbestaan van België', zo schreef Geert Buelens vorige week (DM 15/4). Hij verwees daarbij onder meer naar de islamkritische opstelling van Benno Barnard. Barnard heeft een repliek klaar.

In Vlaanderen zijn er tegenwoordig twee grote onderwerpen van debat: het separatisme en de islam. Die beide thema's zijn door het Vlaams Belang bezet, met als gevolg dat denkende wezens met een afwijkende mening twintig jaar lang angstvallig hun mond hebben gehouden. Maar daar is verandering in gekomen. Er zijn de nodige intellectuele separatisten, verzameld in de Gravensteengroep. En er zijn de nodige islamcritici, die het voorlopig zonder een manifest moeten stellen.

Volgens Geert Buelens - op 15 april jl. in deze krant - drukken beide groepen zich ongenuanceerd uit. In die context valt mijn naam. Ik zou van hem bijvoorbeeld de term 'linkse lemmingen' niet mogen gebruiken.

En waarom dan wel niet? Die woorden omschrijven heel beeldend het groepsgedrag van veel intellectuelen, die zich opgewekt naar de afgrond reppen, want alles is beter dan voor racist te worden aangezien, of erger nog, voor een sympathisant van het Vlaams Belang. Het is een omschrijving zo scherp als een gewette kling. Daar zou een hoogleraar letterkunde blij mee moeten zijn...

Maar Buelens zegt iets wat me nog veel meer stoort.
'(Barnard) stelde "wel in multiculturaliteit" te geloven, "althans tussen Vlamingen en Franstaligen". Met andere culturen valt in dit land dus blijkbaar niet samen te leven - hoe hij dat in België als Nederlander organiseert met zijn Amerikaanse vrouw is me niet duidelijk. Te vrezen valt echter dat het maar al te duidelijk is. Of bedoelt Barnard iets anders te zeggen dan dat moslims eigenlijk niet thuishoren in dit land?'

Ik krab me op het hoofd. Inderdaad, hoe organiseer ik dat? Maar los van die flauwekul over mijn privéleven: Buelens beoefent het tendentieus citeren als een literair subgenre. Wat schreef ik namelijk werkelijk?

'Ik ben een tegenstander van het VB. Ik heb het oude en het nieuwe partijprogramma bestudeerd. Ik geloof niet in het staatscorporatisme. Ik geloof ook niet in een tweestatenoplossing voor België. Wel in multiculturaliteit, althans tussen Vlamingen en Franstaligen.

Ik vind voorts dat de islam alleen maar compatibel is met de liberale democratie als hij, om zo te zeggen, veel wijn bij het water doet. Dewinter draagt in zijn boek vermoedelijk hetzelfde standpunt uit, dus daarover zijn we het dan objectief eens, ook al valt menige emotioneel-correcte ziel bij die gedachte flauw. Maar ik zal nooit op hem stemmen.'

De door Buelens weggelaten zinnen lijken me toch tamelijk cruciaal.
Elders schreef ik dit: 'Wel geloof ik in een intern-Europese vorm van multiculturaliteit, om te beginnen tussen Vlamingen en Franstaligen. Wat mij betreft is iedere moslim daarbij welkom, op voorwaarde dat zijn activiteiten niet in strijd zijn met onze wet- en regelgeving.'

Ik kan dus in eer en geweten verklaren dat ik weliswaar aan ideologiekritiek doe, een oud links tijdverdrijf, maar daarom nog niet zo diep gezonken ben dat ik een hekel heb aan de mensen die door geboorte en opvoeding het product van de islam zijn.

Toenemende islamterreur
Maar nu Dewinter. Inmiddels heb ik zijn boek Inch'Allah? (dat ik niet dan met de uiterste moeite te pakken kon krijgen) grondig bestudeerd. Het is een vreselijke gedachte, bidt allen voor mij - maar ik vrees dat de volkstribuun in globo gelijk heeft met zijn islamkritiek.

Er staat niets in zijn geschrift op grond waarvan hij een aanklacht riskeert. Het is niet allemaal even subtiel geformuleerd, maar de essentie heeft hij keurig overgeschreven van arabisten met naam en faam, ik herken zelfs complete parafraseringen - hooguit zou hem een proces wegens plagiaat kunnen worden aangedaan. Bovendien barst het boek van de citaten uit velerlei onverdachte bronnen, waaronder nogal wat literaire.

De strekking van Inch'Allah? Wijkt niet noemenswaardig af van de strekking van stukken en manifesten die Salman Rushdie, Bernard-Henri Lévy en Ian McEwan hebben gepubliceerd en ondertekend, om nog maar te zwijgen van de waarschuwende woorden van intellectuelen die de moslimwereld zijn ontvlucht - en die we maar liever in de steek laten omdat hun boodschap ons veel te zenuwachtig maakt. Die strekking luidt dat de islam als politieke ideologie een grote zwarte steen van mannelijke agressie, inktzwart obscurantisme en diepe achterlijkheid is, gericht tegen alles wat ons dierbaar is of zou moeten zijn.

In de grote steden van West-Europa worden homo's weggepest door hun moslimburen, leraren in het middelbaar onderwijs worden geterroriseerd door moslimjongens - ik ken slachtoffers uit beide groepen.

En dat zijn maar twee voorbeelden van de toenemende terreur van de islam, die dagelijks wordt aangewakkerd door de preken van imams en de rotzooi die schotelantennes uit allerlei moslimdictaturen aanvoeren. Niettemin zijn er nog altijd intellectuelen die temen dat we ons vertrouwen moeten stellen in 'het emancipatorisch vermogen' van de islam.

Maar het emancipatorisch vermogen van die godsdienst is nogal beperkt. Intellectuelen hebben in navolging van Hegel vaak een hekel aan feiten, maar de waarheid (die vervelende bijkomstigheid van hun bibliotheek) luidt dat er in de hele wereld geen enkel land met een islamitische meerderheid bestaat waar de minderheden de facto gelijke rechten hebben - gewoonlijk worden ze daarentegen gepest, gediscrimineerd of zelfs vermoord.

En in de westerse wereld zou de islam naar emancipatie streven? Ach, zoete likeur van het zelfbedrog! In de Volkskrant van 18 april jl. wordt Tariq Ramadan geciteerd, de grote moslimgoeroe van links: 'Wij beschouwen alles als islamitisch wat zich niet verzet tegen de islam.'

Lezer, laat die uitspraak alstublieft tot u doordringen!
'Hij streeft dus niet naar integratie van de islam in onze cultuur," zegt Chris Rutenfrans, redacteur van de krant, 'maar hij incorporeert onze cultuur in de islam.'

Lafheid en inertie
De krankzinnige situatie is ontstaan dat je als islamcriticus smerige verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt omdat je roept dat de salon, waar het voorgeslacht de kostbaarheden van onze liberale beschaving heeft uitgestald, in de fik dreigt te vliegen; ja, het tapijt smeult al... Je bent aan verdachtmakingen onderhevig omdat je het een verstandig idee vindt de brandweer te bellen als het brandt.

De clerus van het linkse godshuis (onbewust door Gramsci en zijn cultuurstrategie beïnvloed) heeft twintig jaar lang het intellectuele debat gedomineerd, tegen alle gezond verstand en evidentie in. Ik weet er alles van, want ik heb er zelf aan meegedaan, lang voor ik iets behoorlijks over de islam gelezen had. Nu, eindelijk, ontstaat er dankzij moedige voorlopers als Wim van Rooy een vorm van vrije meningsuiting over de islam. Ondertussen heeft dat ellendige VB twintig jaar op onze lafheid en inertie gekapitaliseerd.

Ik zou dus, beste Geert, niet met zoveel dedain over mij en mijn medestanders schrijven, in het bewustzijn van deze schuld, die de schuld van ons allen is.

Intussen zitten veel intellectuelen, onder wie jij, nog altijd vast in het oude discours, waarin het VB als erfgenaam van de collaboratie onze grootste vijand is, met dierbare herinneringen aan de goeie ouwe tijd, het ritueel van demonstraties en de bijbehorende morele catharsis.

Word wakker, Geert! Er is een nieuwe vijand die veel gevaarlijker is.

21/04/09 07u46

@ de Morgen

21-04-2009 om 14:47 geschreven door digitalia  

CORDON SANITAIRE IS BESMETTELIJK

CDA'er Van Agt: Nooit regeren met verwerpelijke PVV

zaterdag 18 april 2009 09:56

In tegenstelling tot de CDA-top die na verkiezingen de samenwerking met geen enkele partij uitsluit, zien oud-premier Dries van Agt en ex-minister Bert de Vries niets in samenwerking met de PVV van Geert Wilders. 'De PVV is een verwerpelijke partij.'

Van Agt zegt zaterdag in dagblad Trouw dat hij blij is dat niet hoeft na te denken over deze 'verzoeking'.

Ultrarechts
De prominente CDA'er maakte de positie van zijn partij eind jaren zeventig duidelijk door te stellen: 'We buigen niet naar links, we buigen niet naar rechts'.

Zaterdag voegt hij daar over mogelijke samenwerking met de PVV aan toe: 'Dat is een verwerpelijke partij. We buigen zeker niet naar ultrarechts.'

Janmaat
Ook Bert de Vries, voormalig-minister van Sociale Zaken, wijst samenwerking met de PVV af.

'Dat is geen partij voor het CDA. De PVV is voor mij hetzelfde als de Centrumpartij van Hans Janmaat destijds. Daar deden we ook geen zaken mee. De PVV van nu en de Centrumdemocraten van toen staan buiten ons gezichtsveld. Als de partij toch die samenwerking zoekt, dan zullen mensen zoals ik afhaken.'

Door Robin van der Kloor

21-04-2009 om 12:43 geschreven door digitalia  

VERNIEUWING IN DE POLITIEK

President Obama had/heeft dus weer eens gelijk: ‘Change’ – ‘ Yes, we can’….

Ik meen dat Deckerke-Dik wordt gemeten met dezelfde maat als hij gewoonlijk meet. En dat justekens voor de verkiezingen–van-de-waarheid kan dat tellen. Stel U voor dat er nog zo een paar van die Hitleriaanse van hem trekjes uitkomen…Dan is ‘nieuwkomertje’ meteen klaar voor de afvoer.

Ja…Vernieuwing in de politiek kan van alles betekenen….

Maar (zie slotzin van deze bevlogen Morgen-schrijver) ik zou zeggen: Walterke Pauli heeft gelijk. Deckere-Dik is een str..tzak. Maar ’t is een goeie die ’t zegt….

En verder voor de rest verhoop ik dat de weinige West Vlaamse lezers die De Morgen nog telt, nu ze gemerkt worden als beerverkopers, voorgoed hun bekomst hebben van de hond (W.P.) die de hand bijt die hen voedt…

Bah

Jean-Marie Dedecker komt uit het verre Oostende, net zoals Léon Degrelle ooit afkomstig was van het verre Bouillon. Politici aan de rand van het land. Waar volkse emoties overgaan in ranzig populisme. Dedecker & Degrelle: het antipolitieke populisme, het hoogste woord voor de lege beschuldiging. Het schandaal om het schandaal als politiek project.

Op een ogenblik dat de economische crisis het land wurgt, is Dedecker niet begaan met de verdediging van de kleine man, maar viseert hij de zogenaamde 'Grote Heren'. In feite verzorgt hij zo zichzelf. Daarom zet hij privédetectives in tegen Karel De Gucht. En tegen zijn vrouw, én zijn zoon. Maar die zijn rechter en politicus, dus 'dat mag', zo praat Dedecker zijn eigen geweten goed. Dat zei hij met zoveel woorden op de VRT. Inzetten van privédetectives "is mijn plicht". Fout: dat is zijn obsessie. Zijn marketing. Het persoonlijk liquideren van opponenten als middel om zijn eigen kansen te vergroten. Politiek als ultieme egotripperij: is het dat wat Dedecker altijd bedoelde met 'echt liberalisme'?

Dedecker zégt dat hij eigenlijk een propere politiek wil en dat daarom eerst de augiasstal uitgemest moet worden. Met alle respect, dat verhaal krijgt hij op zijn best aan een handvol tweederangs-BV's verkocht, die alles willen geloven in ruil voor een mandaat en vier jaar financiële luxe.

In 2007 profileerde Dedecker zich als 'rechts en liberaal, maar democratisch'. Zo kreeg hij de bekende Gentse hoogleraar Boudewijn Bouckaert mee. En het moet worden gezegd, ook nadien vermeed hij evidente valstrikken. Na de moorden van Kim De Gelder huilde hij niet mee met de wolven die schreeuwden om bloed en wraak, om de doodstraf. Het VB wel.

Maar die democratische reflex is niet meer dan een dunne film van beschaving over zijn ware ik. Over zijn lage onderbuik. Privédetectives als parlementaire medewerkers: het is weer iets anders. Privédetectives zijn geen onderzoeksrechters. Ze moeten geen harde bewijzen voorleggen, of getuigen à charge en à decharge horen. Taaie vermoedens, listige beschuldigingen volstaan. Vraag het maar aan QuickStep. Ik heb 'bronnen', zegt Dedecker altijd. Nu weten we: die hij zelf betaalt en uitstuurt. Het zijn gekochte getuigen. Logisch, want hij heeft geen klare bron. Hij ontgint alleen maar zijn eigen goudmijntje.

En zelfs die beeldspraak klopt niet, want goud is een 'edelmetaal'. Dedecker is niet meer dan een aloude West-Vlaamse beerboer: drek is zijn kapitaal.

Walter Pauli
Politiek commentator

Pssst!

In De Standaard/Le Standaer staat: Karel De Gucht beticht Dedecker van 'gestapopraktijken'. Ook ’n goeie die ’t zegt…..

21-04-2009 om 12:36 geschreven door digitalia  

SLYPE SLPYE DECKERKE

Die van De Morgen (Gebeten om te weten!) weten heel wat van vette modder. Om in te leven en om mee te gooien! Het is, om zo te zeggen, hun biotoop…

Dat ze nu klaar staan om Deckerke’s broek uit te trekken, staat als een paal (!) boven water! Lees en geniet hieronder mee van hun onderbroeken-lol….

En deze keer moeten wij, welopgevoede Vlaams Nationalisten eens te meer de kristelijke deugd van naastenliefde beoefenen…We mogen ons niet verheugen in andermans tegenslag….want wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in.

Deckerke, de Oostendse brulboei valt, nadat hij de tocht gemaakt heeft over zo wat alle Vlaamse partijen, overal een centje heeft mee gesnoept, nu zelf in de put. Maar hij heeft nog kilometers te gaan in zijn vrije val. Voor hij de bodem bereikt, moet hij eerst nog Jürgen V€rstrepen (Str€€pke) ondergaan.

Wij wensen de doodgraver, de uitroker van het Vlaams Belang, alle succes toe, indachtig de wijze spreuk, dat ‘hoogmoed komt voor de val’…

Hoogmoed heeft hij altijd gehad – en wat zijn eenmans-partijtje zal oogsten, valt hopelijk niet ver van de boom.

Wat heeft ons Roosje Morel gelijk gehad met deze hansworst te weren…Zo’n Grote Dame mogen we toch niet verliezen door een beetje ziek te zijn. Zou…ik durf het bijna niet neer te schrijven…..zou het Vlaams Belang niet bereid zijn het boek van Mr Sauville massaal op te kopen… zoveel mag het trouwens niet kosten….om het…gratis uit te delen op een paar boekenstalletjes, ‘ergens te velde’ de dagen voor de verkiezing? Het zou getuigen van…slechte smaak, maar dan slechts smaak op het niveau van de tegenstrever…..En wie kaatst, mag de bal terug verwachten….al weet ik geen spreekwoord te bedenken dat sorteert in de gevechtsport, de gliefkoosde bezigheid van ons dikzakske….

Schandaalboek over Dedecker lijst hoop malversaties op

Jean-Marie Dedecker streek een stuk van de premies op van zijn judoka's en zijn fors gesubsidieerde Vlaamse sportacademie diende vooral de belangen van Jean-Marie Dedecker zelf." Dat schrijft journalist Raf Sauviller in 'De Buffel', een schandaalboek over Dedecker waarin Sauviller een hoop malversaties oplijst. "Dedecker draait er zijn hand niet voor om om al zijn functies met elkaar te vermengen."

Premies
Sauviller heeft het onder meer over het premiesysteem in Dedeckers tijd als judocoach. Dedecker zou een systeem hebben uitgewerkt waarin hij tot 15 procent ving van de premies voor zijn judoka's bij medaillewinst. Dat kon oplopen tot 15 procent van het totaal, en aangezien Dedecker als coach zo'n 150 medailles opstreek tijdens internationale toernooien is dat al snel een bom geld. "Het was een soort beloning voor de trainer bij elke prestatie van zijn mensen", zegt Paul Bruneel, in de jaren negentig de grote baas bij Bacob dat toen een sponsordeal had met Dedecker. Probleempje: dat wisten de judoka's zelf niet. Sauviller citeert daarover Alex Fabry, die in onmin raakte met Dedecker en zelfs op de vuist ging met de judocoach.

Sportacademie
De auteur doet in zijn boek ook het verhaal van de Vlaamse Sportacademie (Vlas), die door Dedecker persoonlijk op poten was gezet om individuele topatleten beter te vergoeden. Hij ving daarvoor 375.000 euro van privésponsors en 250.000 euro van de Vlaamse overheid. Volgens Sauviller gebruikte Dedecker Vlas voor zijn persoonlijke verrijking én die van zijn vrienden. Toenmalig minister van Sport Guy Vanhengel zegt in het boek dat de boekhouding aan alle kanten rammelde en zo oordeelde ook het Rekenhof er uiteindelijk over. Vanhengel doekte het Vlas uiteindelijk op.

Vete met Patrick Lefevere
Er zijn natuurlijk ook nog de bekende(re) verhalen uit de koers, allemaal te herleiden tot één ding: de vete met Patrick Lefevere. Die was er niet al te happig op om met Dedecker in zee te gaan, en vertelde in het niet zo verre verleden al een paar ronduit vervelende anekdotes over de man. Zo zei hij al in Humo hoe Dedecker ooit met de belofte van 2,5 miljoen sponsorgeld voor zijn ploeg kwam aandraven, maar dat niet kon waarmaken. Of hoe hij daaropvolgend commissie vroeg op het sponsorgeld, wat Lefevere prompt weigerde. Dedecker zelf heeft die verhalen altijd ontkend. Ze kwamen aan de oppervlakte ten tijde van het dopingschandaal, toen Dedecker bewijzen meende te hebben dat een aantal toprenners aan de illegale producten zat.

Schandaaltjes
En zo gaat het maar door: Sauviller schrijft het ene na het andere verhaal neer, het ene al wat meer common knowledge dan het andere. Er is bijvoorbeeld het verhaal van de bouwovertreding van Dedecker, die op zijn hoeve in Leffinge een illegale constructie bouwde. Er zijn de verhalen over het persoonlijke geweld, zowel in Dedeckers privéleven als in zijn professionele bestaan. En er zijn natuurlijk de ijspistes. Dedeckers bedrijf kreeg dat in 2002 vergund van de gemeente Middelkerke, maar achteraf bleek dat er geknoeid was met de openbare aanbesteding. Onder meer Dedeckers zakenpartner Peter Germonprez, ook de Middelkerkse directeur van toerisme, en Michel Landuyt, de Middelkerkse burgemeester, werden in dat dossier veroordeeld. Dedecker niet. Hij verscheen niet eens voor de rechter. Zo zegt de Brugse procureur Berkvens daarover: "We konden de beschuldigingen en verdachtmakingen tegen Dedecker niet hard maken."

Beschadigingscampagne
De publicatie van het boek verschijnt op een wel erg slecht moment voor Dedecker. De politicus krijgt momenteel de wind van voren omwille van het inzetten van een privédetective. Zelf heeft Dedecker het over een beschadigingscampagne. "Ze kappen gewoon drek over me heen en dat zal wellicht niet ophouden tot na de verkiezingen." Zelf ontkent hij in alle toonaarden. "Ik heb absoluut niets misdaan. Ik heb wel wat blauwe plekken en heb in mijn leven ook wel wat schoppen uitgedeeld." (dm)

21/04/09 08u57

21-04-2009 om 10:58 geschreven door digitalia  

HAAT IN DE MOSKEE

Onlangs had ik hier in Centraal Italië een jong gezinnetje (achternicht & C°) op verlof, dat heerlijk kon genieten van rust, zon en platteland. Een heel verschil met hun dagdagelijks leven in Vlaanderen en hun gestresseerd leven in de stad. Voor ons een waar genoegen om weer eens voluit en ongeremd onze eigen taal (meest dialect) te kunnen spreken….Vooral toen er, met groeiende belangstelling, gegrasduind werd in de een beetje overal rondslingerende Vlaams-Nationalistische lectuur. Als daar zijn: de laatste Pallieterke’s, de laatste Journaals (Marc Grammens) enz. Zelfs ‘Rijmtijd’ van de Guido Gezellekring werd gretig verslonden en hier en daar werd een adres of URL genoteerd voor verdere kennismaking…

Vooral Marc Grammens werd gretig gelezen, en ‘Kort Manifest’ van de Stichting Wies Moens, en ‘Peper & Zout’ van Alexandra Coolen.

De Italiaanse tijdschriften? Die waren alleen goed voor de prentjes…..

Tot, bij regenweer, het zoontje (tiener en flap-uit) op mijn computer op het spoor kwam van een van mijn aliassen op mijn werksite ‘Slapende Blogs’…Dat heb je zo met de jeugd van tegenwoordig. Die zijn rapper op de computer dan aan tafel…Ik heb niet graag dat iemand staat mee te lezen over mijn schouder, of dat ik betrapt ben in eigen huis terwijl ik zit te zweten. Doorgaans vermijd ik het woord ‘bloggen’ in de familiekring. omdat ik denk mij daarin teveel bloot te geven. Heb liever dat iedereen alles leest eenmaal het werk ‘af’ is; op een afstand, zelfs al kennen ze op dat ogenblik de identiteit van de schrijver.

Samengevat de reactie van deze jonge mensen?

Hoe het komt, Nonk, dat er nooit over die feiten of beelden geschreven of gesproken wordt in de media, dagblad of TV?

Ik heb er mij van af gemaakt met te zeggen, dat juist dàt de nagel op de kop was! Dat ze dat verder moesten nagaan, om de hypocrisie van het establishment te doorzien en dus consequent daarnaar te handelen.

Ik geloof dat het Vlaams Belang nu 3 stemmen bijheeft voor deze verkiezing, en nog 2 voor binnen een paar jaar...En de censuur zal wat meer werk hebben om de ingezonden lezersbrieven te ziften…

Uit de mail van het Vlaams Belang van deze morgen:

20.04.2009 10.48u - “We moeten ons voorbereiden op de tijd – en die nadert snel – dat de rollen omgekeerd zullen zijn. De moslims zullen dan de overhand hebben. En dan zullen er geen mensen vermoord worden die dat niet verdienen.” Zo klinken de onheilspellende woorden van een Britse imam in een onthullende reportage die de Britse zender Channel 4 met een verborgen camera maakte. In een aantal moskeeën dan nog die bij de overheid als ‘gematigd’ te boek staan. De reportage werd gisteren uitgezonden door Panorama (VRT).

Wie dan wel vermoord mag worden? Homo’s en afvallige moslims die zich afkeren van de islam of zich bekeren tot een andere godsdienst. De reportageploeg infiltreerde in moskeeën en islamitische ‘liefdadigheidsinstellingen’, bezocht islamitische boekhandels en surfte op moslimsites. Overal trof men dezelfde boodschap aan: haat tegen het Westen, tegen joden en ‘kafirs’ (ongelovigen). Ook – en dat is nog het meest onthutsende van heel het verhaal – in kringen die zich voordoen als pleitbezorgers van de interculturele en –religieuze ‘dialoog’. Achter die vriendelijke en tolerante façade woekert het wahabisme, een zeer fanatieke en onverdraagzame stroming van de islam. De betrokken moskeeën worden gecontroleerd door Saoedi-Arabië, de haatimams worden er opgeleid. De bijhorende Koranschooltjes, boekenwinkels en radicale websites worden gesponsord met oliedollars uit het Midden-Oosten.

Waarnemers en islamspecialisten zeggen in de reportage “dat de Britse overheid uit gemakzucht, economische belangen of angst een oogje toeknijpt voor de Saoedi’s”. Maar “dat zou wel eens fataal kunnen zijn voor de samenleving”. De bewuste moskeeën, imams en schooltjes doen er immers alles aan om de integratie van moslims onmogelijk te maken en de democratie te ondermijnen.

Rode draak Walter Zinzen spuwde vorige week nog vuur en zwavelwolken toen hij in De Standaard het beruchte cordon sanitaire verdedigde en gruwelde dat Filip Dewinter zijn islamkritische boek ‘Inch’Allah’ “zeker niet geschreven had om de harmonieuze multiculturele samenleving te promoten”. Die harmonieuze multiculturele samenleving bestaat blijkbaar alleen in het door politiekcorrecte dogma’s vertroebelde waarnemingsveld van Zinzen en de zogenaamd ‘progressieve’ kringen. Het is niet Filip Dewinter of het Vlaams Belang die de religieuze apartheid en de haat predikt. Misschien moet Zinzen maar een keertje mee op stap met zijn collega’s van Channel 4. Hij moet er zelfs niet voor naar Londen of Birmingham. We durven er gif op nemen dat enig speurwerk in Antwerpse of Brusselse moskeeën gelijkaardige beelden of donderpreken zou opleveren. Maar ja, daar is wat journalistieke eerlijkheid en lef voor nodig. Tegen klokkenluider Filip Dewinter van leer trekken is zoveel makkelijker…

Voor wie de reportage van Channel 4 gemist heeft, zetten we de strafste passages even op een rijtje.

HAAT IN DE MOSKEE

Hersenspoeling
“Wij moslims kregen de opdracht om aan hersenspoeling te doen.”

Vrouwen
“Allah heeft de vrouw gebrekkig geschapen. Als ze geen hoofddoek draagt, moet je ze slaan.”

Multiculturele samenleving als springplank naar de macht
“Vorm een staat binnen de staat, tot je de macht overneemt.”

Heilige oorlog is hoogste gebod
“Het toppunt, het hoogste punt van de islam is de jihad.”

Westerse wetten gelden niet voor moslims
“Wij willen dat de islamwetten toegepast worden. Weg met de wetten die door mensen gemaakt zijn.”

Haat de ongelovigen
“Niemand houdt van kafirs. Geen enkele moslim houdt van kafirs. Wij houden van de mensen van de islam en we haten de ongelovigen.”

Sharia
“Moslims kunnen alleen genoegen nemen met het leven in een totale islamitische staat.”

Wat met afvallige moslim?
“Wie de islam ruilt voor een andere religie moet je vermoorden in de islamstaat.”

“Als de imam hem wil kruisigen, moet dat gebeuren. Hij wordt gekruisigd en blijft daar drie dagen hangen tot hij doodgebloed is.”

Saoedi-Arabië als islamitische modelstaat
“Als je in Saoedi-Arabië komt, weet je hoe het er daar aan toe gaat. Zij zijn de enigen die daadkrachtig, moedig en principieel genoeg zijn om de mensen te blijven straffen zoals Allah dat wil. Wij moslims zouden die macht overal ter wereld moeten hebben. Dan zouden ze mensen zonder handen kunnen zien. Afgehakte hoofden die de straat op rollen. Afgehakte handen en voeten aan de andere kant. Kruisigingen. Ze zouden zien dat mensen gestraft en gegeseld worden. En als ze dat zien, zullen ze afgeschrikt worden.”

Britse imams in een reportage van Channel 4

Redactie:
Het zou leuk zijn te vernemen wat Walter Zinzen en de ‘Meiden van Halal’ hiervan vinden…

21-04-2009 om 09:50 geschreven door digitalia  

UN CONFERENTIE GENEVE

Frisse wind tegen Ahmadinejad

Vandaag is de leider van Iran voor de morgen beginnende Durban II-conferentie in Genève aangekomen. Hier heeft hij op eigen verzoek een ontmoeting met de Zwitserse Bondspresident Hans-Rudolf Merz. Dat Zwitserland de ontkenner van de Holocaust vanwege het staatsbezoekprotocol moet ontvangen met de rode loper, bevalt vele Zwitsers echter helemaal niet. Zij willen zelf actie ondernemen met een antimanifestatie.

Een van de Zwitsers die persoonlijk tegen de antisemitische conferentie actief wordt, is de parlementariër Lukas Reimann van de SVP. Hij vindt:

”Ahmadinejad en zijn trawanten misbruiken Zwitserland als propagandaplatform: Ik schaam me diep voor mijn land! Stop Durban II!”

Reimann roept daarom op tot een internationale anticonferentie van ”democraten, vrijheidslievenden en echte mensenrechtenactivisten van deze wereld”, die ook nog dit jaar in Zwitserland moet zou moeten plaatsvinden.

Reimann schrijft op zijn blog:

Vanavond ontmoet Bondspresident Hans-Rudolf Merz in Genève de Iranese president Mahmoud Ahmadinejad.

Het is het startschot voor de zogenaamde antiracismeconferentie die morgen (maandag) begint. De deelnemerslijst van deze conferentie herinnert aan een gruwelkabinet. En als het niet zo ernstig zou zijn zou men er om kunnen lachen. Uitgerekend de vertegenwoordigers van islamitische staten, die mensen en hun rechten dagelijks misachten en op de meest grove manier overtreden, willen in naam van de rechtsstaat en de mensenrechten een wereldwijd in acht genomen VN-verklaring afgeven.

De geplande slotverklaring is volledig onacceptabel. Ze stelt religie (vooral de islam) boven de mensenrechten en beperkt massaal de vrijheid van meningsuiting. Het lijkt alsof er via de VN wordt gestreefd naar een wereldwijde islamisering. De dringend noodzakelijke kritiek op de islam dient te worden verhinderd. De mensenrechten dienen alleen dan te gelden als zij niet in tegenspraak zijn met de Koran en de sharia, wat eigenlijk betekent dat ze onbelangrijk worden.

Talrijke landen zoals de Verenigde Staten, Canada, Australië, Israël en Nederland hebben hun deelname afgezegd. Vele landen zullen pas vandaag beslissen. Zwitserland daarentegen is het gastland, doet mee en staat de Iranese president zelfs een bijzondere ontvangst toe. Van de 34 landen die afgezien van Zwitserland hun deelname al hebben toegezegd, zijn de meesten islamitische landen.

Ik schaam me diep voor mijn land dat het de plaats voor zo’n afschuwelijke conferentie is. Was Zwitserland niet ooit een land dat als neutraal bolwerk voor humaniteit, mensenrechten, vrijheid en democratie gold? Was Zwitserland dankzij haar neutraliteit niet vooral voorbestemd voor een bemiddelende rol en humanitaire acties? Niet voor niets bevindt zich ook de zetel van het Internationale Rode Kruis in Genève. Op dit Zwitserland waren wij trots. Een Zwitserland dat zich als antiwesters propagandaplatform voor terroristen, islamisten en schenders van mensenrechten aanbiedt heb ik niet nodig.   

Wij willen ons Zwitserland terug! Laten we daarom in de loop van dit jaar in Genève een anticonferentie houden. Een conferentie van democraten, vrijheidslievenden en mensenrechtenactivisten van deze wereld. Een conferentie, waarop islamcritici, mensenrechten- en vrouwenrechtenactivisten zoals Ayaan Hirsi Ali aan het woord komen. Een conferentie, waarop de echte voorvechters voor vrede in het Midden-Oosten conflict aan het woord komen. Een conferentie, waarop daadwerkelijk voor mensenrechten en democratie wordt opgekomen en waarop ook de landen aan de schandpaal worden genageld waarin deze op de meest grove wijze worden overtreden: de islamitische landen!

LINK: http://www.reimann-blog.ch/?p=84

Wie aan de organisatie van zo’n anticonferentie wil meewerken of met Lukas Reimann contact wil leggen, kan dat via het volgende e-mailadres doen: post@lukas-reimann.ch

Bron: www.pi-news.net

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron in Het Vrije Volk

20-04-2009 om 10:13 geschreven door digitalia  

ALS DE WAARHEID WOEDEND MAAKT (deel 2)

En dan komt hij uit zomervacantie terug en heeft een geïmporteerde bruid bij zich…Dat was de zin uit de tekst van Mr Bron (Het Vrije Volk) dat mij bijna van mijn stoel deed tuimelen. En toch stond er iets verder nog erger! Hun vrouwen maken Duitse kinderen en dus moet de Duitse Staat voor hen zorgen…..

Verder geen commentaar. Tenzij het failliet van links gestuurde na-oorlogse samenleving. De kleurtjes zijn van mij: het groen van de Islam-haat en het geel van de Vlaams Nationalist…..

Hier, in Bremen, is ‘dansen op een vulkaan’ een nog te softe omschrijving voor de dreiging, waarvan het niet meer de vraag is of die tot uitbarsting komt, maar wanneer die uitbarsting komt.

Bremen… in vogelvlucht hoeveel kilometer van Molenbeek? Van Sint Lambrechts Woluwe?

Als de vlam in pan slaat, slaat Europa in brand. En het zou dan wel eens kunnen zijn, dat de Bremer Stadmuzikanten en al hun stadsgenoten beter af waren onder de  ‘propere en handenvrije’ bommentapijten van de USA-moordenaars (1944-45) dan onder het van bloed druipend zwaard van de wrekende Islam.

Hij heeft nog nooit tot de goede adressen van Bremen behoord. In de huurkazernes van de Lüssumer Heide, een kleine, smerige straat, woonden vroeger arbeiders van de Bremer scheepswerven. Toen de scheepswerven in de jaren-80 begonnen te sterven, kwamen er eerst Amerikaanse soldaten in, die er ook snel weer uit gingen. Tenslotte kwamen er steeds meer en meer migranten, mensen uit meer dan 70 verschillende landen. Ze wilden in de buurt van hun families wonen. Of ze werden door de instanties gestuurd, omdat hier grote en goedkope woningen te krijgen waren.

Begeerde speculatieobjecten

Aan het einde van de jaren-90 werden veel van de woonblokken in Bremen-Noord, net als elders in Duitsland, verkocht aan onroerendgoed- en hedgefondsen. Huizen met bewoners, van wie de huur betrouwbaar door de sociale dienst werd betaald, golden als begeerde speculatieobjecten.

Hoofdzaak, op de een of andere manier verhuurd aan gemakkelijk te verzorgen mensen, die niet weten hoe men zich juridisch correct tegen een kapotte verwarming of schimmel verzet. Zwijgzame huurders. De meesten: migranten.

Tegenwoordig loopt men door de Lüssumer Heide en beleeft het trieste dagelijkse leven van een Koerdisch dorp. Vrouwen die gebloemde stoffen voor hun jurken en hoofddoeken bij het kleine busje aan de rand van de straat kopen. Jongens, die hun nachten in het internetcafé doorbrengen en ’s middags om twee uur mopperend uit hun slaapkamer komen. Meisjes, die op de speciale school zijn beland, omdat ze slecht Duits spreken.

Het is niet zo dat de gewone burgerwereld zich niet om deze wijk zou bekommeren. Toch trekt er niemand, die de aansluiting aan de maatschappij wil behouden, naar zulke gebieden. Maar op het laatst, als het beangstigend verkeerd gaat, als de warme, gemoedelijke, sociale vrede in gevaar lijkt – pas dan stort de Duitse sociale industrie zich op deze plekken. Een studie van de Bertelsmann-stichting heeft aangetoond dat de staat zestien miljard euro jaarlijks verliest door gebrekkige integratie. Welke kosten op Duitsland afkomen als de volgende generatie ook mislukt, kan niemand voorspellen. In menige Duitse grote stad is tweederde deel van de kinderen onder de vijf jaar afkomstig uit migrantenfamilies, in enkele wijken zelfs meer dan 80%. Wat als de jongsten ook in het niets van de samenleving belanden?

Radeloosheid in het hulpverlenerkamp

En zo stort zich dus een hele armada gezinshulpverleners, streetworkers, sociaalpedagogen, sollicitatiehulpverleners, spraakleraren, baantjesbemiddelaars, psychologen, conflictbeheersers, hulpverleners van de jeugdrechtbank en wijkpolitie op de gezinnen, die het jarenlang achter elkaar niet lukt om voor zichzelf in Duitsland een zelfstandig leven op te bouwen.

Blauwhelmen in het middelpunt

Alireza Mohamadzadeh, een voormalige vrijwillige jeugdhulpverlener in Bremen, zegt: ”Veel stadswijken zien eruit als een ziekenhuis. Er zijn meer sociaal werkers dan bewoners. Men geeft de mensen het gevoel: Jullie zijn ziek. Aan jullie moet aandacht besteed worden.” Crisisinterventie, dag na dag, om in ieder geval diegenen te helpen die wellicht nog te redden zijn. Een sociaalpedagoge, die al vele jaren in een jeugdinrichting in Bremen-Noord werkt, zegt: ”Vaak word ik bij een vergadering geroepen om over één enkele moeilijke jongere te praten. Dan zitten er 20 mensen in de vergaderruimte, alles wat men zich aan professionele hulpverlening kan voorstellen, die allemaal zeggen: Geen idee, wij weten het ook niet meer.”

Leger van de radeloosheid

Zoals zoveel mensen die men ontmoet in Bremen-Noord, wil ook deze sociaalpedagoge haar naam liever niet noemen. Politieagenten, sociaal werkers, leraren, woningbouwverenigingen – zij willen allemaal niet herkenbaar zijn als Bremen in een kwaad daglicht komt te staan. Bovendien werd verleden jaar de leider van een jeugdcentrum voor vrijetijdsbesteding door een bende in elkaar geslagen, nadat hij in het openbaar had gezegd dat zijn jongens helemaal niet zo hard zouden zijn en dat ze zelfs vaak bang waren voor honden. Hier is niet veel nodig om je gezicht verbouwd te krijgen.

”De samenleving faalt”

”Steeds weer hoopt men bij de een of de ander dat men hem wellicht toch een beetje in de Duitse samenleving kan integreren. En dan komt hij van de zomervakantie terug en heeft een geïmporteerde bruid bij zich. Wij falen. De maatschappij faalt”, zegt de sociaalpedagoge. En in welk Duitsland moeten de jongeren zich überhaupt integreren? In het Duitsland van de getto’s?

Een cultuurvereniging op vrijdagmiddag, voetgangerszone in Bremen-Noord, Blumenthal. De ramen zijn dichtgeplakt met bonte affiches. Elke dag hangen hier de jonge mannen van de wijk in de stoelen en de banken, ze kaarten, ze drinken thee en doen zich voor als stoere gangsters.

Deze vrijdagmiddag is het Cemil, die zich opwerpt als de woordvoerder van de 20 jongens. Een magere man van midden in de 30. Hij strijkt zichzelf steeds opnieuw over z’n kale hoofd en praat en vloekt, en tenslotte brult hij: ”Wat willen die van me! Ik spreek Duits, ik eet Duits, ik denk Duits en desondanks behandelen ze me als oud vuil!” Hij heeft net zijn drie kinderen van de kleuterschool gehaald – ”voor altijd. Die gaan daar nooit meer heen”, zegt hij. Hij is door het lint gegaan, omdat de kleuterjuf zijn zoon ervan beschuldigd heeft dat hij het raampje van de wc kapot gemaakt zou hebben. Ze heeft Cemil met de politie gedreigd en hij had gebruld: ”De smerissen, alstublieft, doet u dat maar!” Ze heeft hem een schoolverbod gegeven. Net zoals de sociale dienst. Net zoals de instanties voor buitenlanders. ”De Duitsers moeten oppassen, anders is het oorlog!”, brult Cemil. De anderen knikken. Iemand roept: ”De opstand in Frankrijk was klasse! Ook wij zullen ons verdedigen!”

Onbestemde gedachten

Men voelt zich niet prettig op deze grote bank in deze enorme kamer. Elk van deze woedende jonge mannen vertelt verhalen over de shitinstanties. De shit-Duitsers. De shitverneukers in dit shitland. Eentje zegt: ”Als je Mohammed heet, krijg je nooit een baantje.”Een ander zegt: ”Als de Duitsers niet veranderen, dan gaan we. Dan is hier niets meer om voor te blijven.” En dan denkt men plotseling: Ga dan toch! Dat zou goedkoper zijn! – en schrikt tegelijk bij deze onbestemde gedachte.

Veel van deze theecafé jongens zijn hier geboren. Velen hebben zelfs een Vwo-diploma. Ze beheersen allemaal de Duitse taal perfect. Deze jongens zijn de zonen van Duitsland. Meer nog: ze zijn met velen. Ze zijn de toekomst – in ieder geval demografisch. Maar er is niet eentje van hen die zich hier thuis zou voelen. Niet eentje die zich waar dan ook thuis zou voelen. Deze jongens lijken op vissen, die uit het aquarium gevallen zijn.

”Het is de hel als zoveel buitenlanders op een kluitje leven”, zegt Ali op deze vrijdagmiddag in de cultuurvereniging. Hij is de zesde zoon van een 14-koppige familie uit Libanon. ”Wij willen zelf niet dat onze kinderen in deze gastarbeiderwijk opgroeien. Teveel vuilnis. Teveel criminaliteit. De Duitsers moeten de buitenlanders over alle stadswijken verdelen. Anders kun je het vergeten.”

Harde straffen of pedagogiek?

Heel veel van zijn vrienden zin al tientallen keren met de politie in aanraking gekomen. Hijzelf ook. Ze waren nog kinderen toen de ergernis begon. Toen er wijkagenten in hun gezinnen kwamen en ”normenverduidelijkende gesprekken” voerden – stalen ze gewoon door. Toen het Openbaar ministerie zich bij hen meldde, steeds maar weer, en hulpverleners van de jeugdrechtbank en rechters constant op hen inpraatten – overvielen en roofden ze gewoon door. Velen van hen kwamen op een gegeven moment in de gevangenis terecht. Maakt niet uit. Ali haalt z’n schouders op en zegt: ”Wat moeten we doen? De Duitsers zien ons in de supermarkt en sturen zes bewakers achter ons aan. Jullie denken sowieso dat we crimineel zijn. Dus zijn we het ook.”

Steeds opnieuw ontbrandt de discussie over: Hoe moet men omgaan met jongens zoals Ali? Strengere straffen, snellere vonnissen, opvoedingskampen of uitwijzing – de samenleving is hulpeloos en schreeuwt om de hardheid van de wet. In Bremen werd onlangs aangifte wegens rechtsverdraaiing gedaan tegen de jeugdrechter Meinders. Hij had in het ”Römerstraßen-proces” drie jongeren uit immigrantenfamilies met vrijspraak en voorwaardelijke straf laten lopen. Ze hadden een student zó in elkaar geslagen dat die daardoor zwaar gehandicapt raakte. Het Openbaar Ministerie was boos, politici gingen tekeer, burgers schreeuwden in lezersbrieven: Schandaal!

Rechter Meinders – de slappeling in toga

Maar wanneer men tegenover hem zit in zijn kantoor in de binnenstad van Bremen en hij over zijn alledaagse beroepsleven vertelt, brokkelt de woede af. Rechter Meinders is een nadenkende man, geen domme. Ook hij heeft herkend dat de hardheid van de delicten de laatste jaren veranderd zijn – minder diefstal, meer roofoverval. En ook hij geeft toe dat zijn invloed aan menig jongere compleet voorbij gaat. Maar wat zou hij moeten doen? ”We kunnen toch niet iedereen in de gevangenis stoppen. Het Duitse jeugdstrafrecht is sterk pedagogisch georiënteerd. Moeten we dat opgeven?”, vraagt hij. En: ”Wat dan?”

De roep naar meer consequentheid

Het zijn verheven ideeën uit de humanistische wereld van de verlichte burger, die rechter Meinders zo welgekozen formuleert. Maar waartoe leidt dat, wanneer het aantal veroordelingen van de Bremer jeugdrechtbanken bij 15%  ligt, terwijl bij het landelijke gemiddelde 43,8% van de processen eindigt met een vonnis? Begrijpen de jongeren dat ”het stopzetten van een proces onder voorwaarden” een waarschuwingsschot voor hen is?

Of zien ze dit als een overwinning?

Intussen eisen niet alleen de stamtafels, maar ook ontelbaar goed geïntegreerde migranten meer druk en consequentie. Minder multiculti-knuffelen. Hardere aankondigingen. Niet alleen door justitie, maar van alle instellingen van de samenleving. Sociologen zoals Ralph Ghadban, in 1972 uit Beiroet naar Duitsland gekomen. Hij zegt: ”Of men leeft hier en houdt zich aan de regels of men vertrekt weer. Men kan niet alleen maar van het sociale vangnet profiteren en deze samenleving afwijzen.” Advocates zoals Gülsen Celebi, met Koerdische wortels. Zij zegt: ”De Duitsers hebben een nazi-tic. Ze durven geen kritiek te leveren op gewelddadige migranten, omdat ze bang zijn om als rechts-radicaal omschreven te worden.” Vrouwen die opkomen voor de rechten van de vrouw zoals de sociale wetenschapster Necla Kelek. Zij zegt: ”Duitsers zijn in geval van twijfel eerder bereid hun grondwet te negeren dan zich te laten beschuldigen van vijandigheid tegenover buitenlanders. Velen propageren een tolerantiebegrip dat overeenkomt met zelfopgave.”

Het is moeilijk om niet woedend te worden. Men gaat naar de dokter met de Roma-familie en de kinderen lopen in de apotheek rond en bedelen om snoepjes.

Uiteindelijk ligt de jongste zoon naakt op de weegschaal in de spreekkamer en de dokter zegt: ”We moeten het gewicht nog een keer controleren. Hij is afgevallen” – en de moeder zegt: ”Niet begrijpen”.

Men viert het Bayram-feest met de Koerdische familie en de zoons staren vijandig voor zich uit, allemaal berucht als de hardste jongens van Bremen-Noord, en de vader zegt: ”Mijn vrouw brengt kinderen op de wereld. Nu zijn ze Duitse staatsburgers en de Duitse staat moet voor hen zorgen” – en hij lacht alsof hij net een goede grap gemaakt zou hebben. Het is moeilijk om niet woedend te worden.

Het is onmogelijk.

LINK: http://www.stern.de/panorama/:Integration-Einwanderern-Lange/659816.html?p=2

Bron: www.stern.de

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron

Pssst!

“Sociologen zoals Ralph Ghadban, in 1972 uit Beiroet naar Duitsland gekomen. Hij zegt: ”Of men leeft hier en houdt zich aan de regels of men vertrekt weer. Men kan niet alleen maar van het sociale vangnet profiteren en deze samenleving afwijzen.””

Zou Mr Bron wel zeker zijn, dat genaamde Ralph Ghadban geen verkapte Vlaams Bokker is? Of toch minstens een die de volkse uitdrukking ‘Aanpassen of opkrassen’ van meer dan 30 jaar geleden heeft gestolen?

20-04-2009 om 07:51 geschreven door digitalia  

TERRORISME OP DE ONTLEEDTAFEL

De geschiedenis van het terrorisme volgens Burleigh

14-04-2009 - John De Wit - GVA

- "Terroristen zijn psychisch gestoorde mensen,die hun ideologie als camouflage van hun crimineel gedrag gebruiken". Tot dit besluit komt de Britse historicus Michael Burleigh in een dik boek over de geschiedenis van het terrorisme. Hij doet ook een aantal aanbevelingen om het moslimterrorisme te voorkomen en te bestrijden. Zo waarschuwt hij voor de gevaren van een te krasse strijd tegen de financiering van het terrorisme, hekelt hij het multiculturalisme omdat het begrip voor de moslims in de weg staat, spreekt hij zich - als voormalig adviseur van Condi Rice - uit tegen de folterpraktijken op Guantanamo Bay. Michael Burleigh (54) is een Brits historicus, die zich afzet tegen zijn marxistische collega's, zoals Eric Hobsbawn. Burleigh verwijt hen een te materialistische kijk op het verloop van de geschiedenis. Hijzelf wil meer culturele elementen als motor van de verandering beklemtonen, eerder dan economische.

Burleigh bekent zich tot een conservatief katholicisme, hij is een aanhanger van paus Benedictus XIV en politiek gezien adviseerde hij ook nog Condoleeza Rice, de vroegere minister van Buitenlandse Zaken onder de Amerikaanse president Bush en momenteel de leider van de Briste Conservatieven, David Cameron.

Eerder schreef hij twee boeken (Aardse Machten en Heilige Doelen) over de rol en de houding van de godsdiensten vanaf de Franse revolutie tot op heden. Daarmee ontdekte hij een gat in de Britse markt, want Hobsbawn gaat in zijn monumentale werken over de negentiende en de twintigste eeuw maar weinig op de rol van de godsdiensten in.

Burleigh stelt dat de regimes die de godsdiensten wilden uitroeien (zoals Robespierre tijdens de Franse revolutie of Lenin in de Sowjet-Unie) meestal een alternatieve politieke ideologie voor deze godsdiensten bedachten. Dat deden volgens Burleigh ook de meeste utopische denkers uit de negentiende eeuw (Saint-Simon, Owen, Comte) en ook Hitler. Deze politieke staatsgodsdiensten zijn voor Burleigh afkooksels van de echte godsdiensten, ze zijn een surrogaat voor het achteruitboerende christendom in het Westen.

In deze twee boeken brengt Burleigh bovendien een genuanceerd beeld over de wijze waarop de echte godsdiensten zich tegenover hun politieke surrogaten opstelden. Zo toont hij aan dat de houding van de katholieke kerk tegenover het nazisme en het fascisme heel verschillend was in Spanje, Italië en Duitsland.

Burleigh's jongste boek over de geschiedenis van het terrorisme is een derde deel van deze trilogie. Na de politieke staatsgodsdiensten van Robespierre, Hitler en Lenin bestudeert hij nu de politieke sektes, die in schimmige kroegen samenzweren tegen het regime.

Burleigh wil een culturele geschiedenis van het terrorisme schrijven vanaf de negentiende eeuw tot op heden.

Hij belicht met een schat aan pittige details de Ierse kwestie, de Russische nihilisten, de Zwarte September, de Rode Brigades van Italië, de Baader-Meinhofgroep, de ETA, het moslimterrorisme. Het Zuid-Amerikaanse terrorisme (de Tupamaros, Het Lichtend Pad, de FARC e.d.), de Tamiltijgers in India komen niet aan bod.

Burleigh wil de levensgeschiedenissen en de cultuur van de terroristen beschrijven. Die is zonder onderscheid "moreel ranzig, zoniet puur crimineel" en op de dood gericht. Voor Burleigh zijn terroristen "in moreel opzicht gestoord, zonder daarom klinisch als psychotici te kunnen worden beschouwd". Het zijn "nitwits" voor wie de ideologie er weinig toe doet. Ideologie is een masker die hun wil om chaos te bevorderen moet legitimeren. Dat geldt voor Andreas Baader, maar ook voor Osama bin Laden.

In een eerder werk verklaarde hij de lange duur van de Ierse kwestie door het gedrag van "dronken Ierse vechtersbazen uit de lagere kringen, die door hun gedrag indruk konden maken op de meisjes".

Burleigh gaat niet in op het staatsterrorisme en evenmin op groepen die aanvankelijk terrorist waren en daarna (al dan niet gerespecteerde) wereldleiders werden (zoals bv. Nelson Mandela). Hij motiveert dat door zijn definitie: "terrorisme is een tactiek van individuele organisaties die een psychologisch klimaat van angst willen scheppen als compensatie voor hun gebrek aan legitieme politieke macht".

"Wie denkt dat Osama Bin Laden zich gaat ontpoppen als een nieuwe Nelson Mandela, heeft geen historicus nodig, maar een psychiater", zo luidt het.

Het boek is in sommige media nogal verketterd en verkeerd voorgesteld, zeker met betrekking tot Burleigh's visie op het moslimterrorisme. Omdat dit onderdeel voor onze maatschappij toch het belangrijkste is, gaan we hier wat dieper op in.

Het moslimterrorisme is volgens Burleigh geëvolueerd van een hiërarchisch model naar een netwerkmodel. Al Qaida deelt niet meer de lakens uit, want daarvoor is het te zeer verzwakt. Er zijn overal kleine netwerken bezig en hun band met Al Qaida bestaat uit niet meer dan het onderschrijven van de ideologie en het geven van de toestemming om de verantwoordelijkheid voor een terreuraanslag op te eisen. Burleigh beklemtoont dat dit netwerkenterrorisme zich al eerder voordeed, o.a. met de Baader-Meinhofgroep, die dank zij inlichtingendiensten zoals de Oost-Duitse Stasi kon gaan trainen in Palestijnse kampen. Maar hier is de situatie toch anders.

Volgens Burleigh is de strijd tegen het terrorisme een strijd van lange adem. "De Koude Oorlog duurde van 1947 tot 1989. In de strijd tegen het jihadistisch terrorisme zitten we nu ergens in 1953".

Burleigh stelt dat hij geen handboek wil maken om het moslimterrorisme te bestrijden, maar hij geeft toch kriskras een aantal aanbevelingen.

* De huidige terroristische netwerken en hun kleine groepjes zijn zo goed als "onvindbaar", erin "infiltreren" is bijna onmogelijk. Om ze te ontdekken moet je ze dwingen om contact op te nemen met de overkoepelenden organisate. Dat kunnen inlichtingendiensten doen door totaal foute informatie over het maken van bommen op internetwebsites te verspreiden, zodat de plaatselijke amateur-terroristen niet meer weten welke site de juiste is.

* De auteur meent dat het terrorisme alleen maar zal verdwijnen als geen trainingskampen meer georganiseerd kunnen worden. Het Westen moet daarbij oog hebben voor nieuwe gebieden waarop Al Qaida mikt als uitvalsbasis. Bin Laden zit momenteel ergens in de Swatvallei, in een grensgebied van Pakistan met Afghanistan. Al Qaida is verzwakt, maar wil zich hergroeperen in Somalië en Jemen. Dat moet voorkomen worden. Hij vindt dat commerciële contracten met moslimlanden afhankelijk moeten worden gemaakt van de onvoorwaardelijke medewerking van die landen met de westerse inlichtingendiensten. Dat is voor hem een vorm van ethisch investeren.

* Tegelijkertijd moet het Westen investeren in liberale en seculiere alternatieven voor de infrastructuur van de islamisten. Vooral dan voor de madrassa's (de islamitische scholen). Er moet veel geld naar het basisonderwijs in de moslimlanden gaan en grote westerse denkers moeten in het arabisch worden vertaald.

* Het Westen moet voorts de Arabische staten dwingen om het geld in hun samenleving eerlijker te verdelen. "Wij hebben belang bij een welvarende en machtige middenklasse in die landen, zodat jonge mensen in de moslimlanden een zinvolle carrière kunnen uitbouwen in plaats van voltijds jihadist te zijn".

* Burleigh wil voorts dat het Westen gematigde vormen van de islam, waarin het persoonlijke en het mystieke worden benadrukt, aanmoedigt. "Het Westen moet inzien dat het moslimfundamentalisme in se niet erger is dan het christelijk of joods fundamentalisme. De godsdiensten moeten openlijk de strijd tegen het religieus terrorisme ondersteunen."

Europa moet zijn godsdiensthaat laten varen, het moet erkennen dat het christendom een deel van zijn cultuur vormt.

Burleigh vindt het positief dat de godsdiensten zich gezamenlijk zouden kunnen vinden rond ethische kwesties, zoals bv. gebeurde met het gezamenlijke verzet van joden, christenen en moslims tegen het homohuwelijk of tegen de homobetogingen in Israel. Maar aan de andere kant meent hij dat de godsdiensten te zeer op seks zijn gefocust en wel eens over andere ethische problemen uitspraken zouden mogen doen.

* De Britse historicus pleit echter ook voor "gelijk oversteken". Hij wil dat het Westen voortdurend duidelijk maakt hoe slecht andere godsdiensten in moslimstaten worden behandeld en hij meent dat Londen géén grote moskee mag bouwen, zolang in Riad geen grote kerk mag worden neergepoot.

* Burleigh hoopt dat de westerse bevolking meer interesse krijgt in de islam. Nu wordt dat onmogelijk gemaakt door de ideologie van het multiculturalisme, die volgens Burleigh een "zachte vorm van apartheid" is. "Het multiculturalisme bekijkt de moslims door het vertekenend prisma van enkele van hun gemeenschappelijke leiders en van de media die hen gevolgd zijn". Het multiculturalisme is volgens Burleigh de verbindende link tussen een virulent links anti-amerikanisme en een reactionair islamisme.

* Burleigh heeft echter ook kritiek op de VS. Hij vindt dat een "oorlog" niet de beste manier is om het terrorisme aan te pakken. De beste manier is inlichtingen vergaren, geheime operaties uitvoeren, discreet propaganda verspreiden.

Burleigh volgt voormalig buitenlandminister Colin Powell in zijn bedenking dat de jihadisten die in Afghanistan gevat waren, moeten worden beschouwd als "krijgsgevangenen". De VS hadden zich aan de Conventie van Genève moeten houden, meent Burleigh.

Door in Guantanamo Bay te folteren, speelden de VS in op de verwachtingen van terroristen en die strategie is totaal verkeerd. Want ze stimuleert mogelijke overlopers niet om uit de biecht te klappen. Burleigh prijst Indonesië en Saudi-Arabië die dat in hun gevangenissen - volgens hem - niét doen en die daardoor het terrorisme in hun landen behoorlijk wisten terug te dringen. Vooral een wederopvoedingsproject van islamisten in de gevangenissen van Saudi-Arabië was volgens Burleigh erg succesvol.

* Maar de Britse historicus gelooft ook dat de VS er in Irak in geslaagd zijn om een halt toe te roepen aan de stroom van vrijwillige martelaren vanuit Libië en Saudi-Arabië. Die is gestopt omdat het door toenemende controle niet zo makkelijk meer is om "een grote klapper" te maken, "hooguit nog een aanslagje waarbij een paar Amerikaanse aannemers om het leven komen" (sic). Al Qaida is er volgens Burleigh in Irak niet in geslaagd om een islamitische staat te creëren en evenmin om een sectarische burgeroorlog tussen sjiieten en soennieten te ontketenen.

* Burleigh hekelt ook de werking van het Britse rechtssysteem, dat volgens hem veel te traag en te laks inspeelt op terrorisme. Hij pleit voor een grondig onderzoek naar de advocaten die terroristen verdedigen, om na te gaan of ze al dan niet met hun cliënten samenspannen. "Mensenrechtenactivisten, die het recht om niet door een bomaanslag vermoord te worden niet schijnen te kennen", noemt hij ze. "Advocaten die onmiddellijk geloven in de onschuld van terroristen en tegelijkertijd de staat er even automatisch van verdenken te folteren", zo luidt het nog. Zo'n grondig onderzoek naar die advocaten is nodig omdat ze in het verleden (o.a. bij de Baader-Meinhof-groep en de Rode Brigades) herhaaldelijk samenspanden met hun cliënten.

Hij meent ook dat het Britse systeem van gewoonterecht te veel is gebaseerd op de rechten van de verdachten. Er wordt te veel bewijsmateriaal geweerd. Het "continentale" systeem (het onze dus) geniet zijn voorkeur. Hij wil de rechten van vermeende terroristen en van buitenlanders die voor terrorisme het land uitgezet zijn drastisch beperken.

* De auteur waarschuwt ook voor recrutering van jihadisten via de gevangenissen. Het aantal bekeringen tot de radicale islam in de bajes neemt onrustwekkend toe en de gevangenissen mogen geen kweekvijver van terroristen worden.

* Hij vraagt zich af of het politiek gezien verstandig is om de financiering van het terrorisme te ontregelen omdat je zo weer de georganiseerde misdaad aanmoedigt. Als de terroristen hun geld moeten halen uit overvallen, dan lopen ze meer risico op ontdekking. Maar anderzijds zullen de terroristen zelf makkelijker gewone criminelen worden en dan kom je van de regen in de drop.

Burleigh suggereert dat het goed is om de verschillen binnen de terreurgroepen zelf uit te buiten. Zo kijken de "echte" terroristen neer op hun financiers, omdat die geen risico lopen en ook vaak lagere straffen krijgen als ze worden gevat. Burleigh suggereert om deze tegenstellingen te stimuleren.

* De auteur stelt nog dat er geen wereldwijde aanpak tegen het terrorisme mogelijk is, zolang de mensen nauwelijks reageren op aanslagen in Egypte of Maleisië. Voor hem zal de overwinning van het moslimterrorisme uiteindelijk van de moslims zelf moeten komen.

1. Het theoretische model van Burleigh komt onvoldoende uit de verf. Waarom is dit nu "een culturele geschiedenis van het terrorisme"? De auteur schetst weliswaar de culturele leefwereld van de terroristen zelf, maar hij stelt tegelijkertijd dat de meeste terroristen niét ideologisch gemotiveerd zijn, maar de ideologie slechts als "detonator", als verrechtvaardiging van hun crimineel gedrag gebruiken. (Tenzij dan misschien bij het moslimterrorisme, waar hij terreur duidelijk aan de radicale islam linkt).

Van een culturele geschiedenis van het terrorisme mag meer verwacht worden. Wie het terrorisme van de Rode Brigades toch grotendeels wijt aan allerlei libertaire ideologieën op de universiteiten, zou mogen verklaren waarom Frankrijk in die zelfde periode géén terroristen heeft geproduceerd. De meeste ideeën, zeg maar mei 68, die volgens Burleigh in Italië tot terrorisme leidden, veroorzaakten dat in Frankrijk niet. Waarom niet?

2. Bovendien zijn uiteraard niet alle terroristen politieke mislukkelingen of "nitwits" met weinig ideologische bagage. Bepaalde bekende politici, zoals de Israelische ex-premier Begin, waren geen mislukkelingen en waren wel ideologisch gemotiveerd. De selectie van de besproken terroristen bepaalt mee Burleigh's theorie over de cultuur van de terroristen.

3. De geschiedschrijving van Burleigh blijft te vaak een erg leuk journalistiek babbeltje. Dat leest vlot weg en het prikkelt de geest, maar door de ironische stijl vraag je je af of alles wel waar is en of alle bronnen wel grondig zijn gecheckt. Op sommige momenten, bij de beschrijvingen van sommige figuren, gaat Burleigh erg kort door de bocht. Maar al bij al blijft dit toch een verhelderend werk over de cultuur die de terroristen zelf scheppen.

19-04-2009 om 17:46 geschreven door digitalia  

WIE DURFT

Het ‘cordon’ voorbij

Deckereke is de schaamte voorbij en lanceert dus via privé-detectives de Nieuwe Politieke Cultuur in het land.

Allez! Wie durft er nog zijn nek uitsteken? Niet in het schaamteloze, maar in het gedurfde….Het ‘Cordon sanitaire’ loopt op zijn einde!

Maar dan moet deze persoon minstens even Onkreukbaar zijn als het Vlaams Belang. Vooruit, Heren van de Grote Smoel: wacht liefst niet tot nà 7 Juni, want dan zou men bij ons wel eens veel te kieskeurig kunnen zijn….Hangt een beetje af van de uitslag van de verkiezingen, waar wij met open vizier naartoe gaan.

*
***

15.04.2009 11.38u - In een vrije tribune in De Standaard stelt Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers vandaag dat het beruchte ‘cordon sanitaire’ zijn geschiedenis heeft. De vraag is of het ook een toekomst heeft.

Wie de geschiedenis van het ‘cordon’ overloopt, de oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, de veroordeling van het Vlaams Blok, en alle andere pogingen tot uitsluiting en drooglegging, ziet volgens Valkeniers een conflict tussen een regime en zijn opponenten. Zelfs kritisch-links aanvaardt vandaag de stelling dat het Vlaams Blok en het latere Vlaams Belang in quarantaine werden geplaatst omdat ze het einde van België nastreefden.

Ondertussen is de toestand echter drastisch geëvolueerd en blijken kernpunten van ons programma mainstream geworden: “De VB-slogan van de jaren negentig ‘Aanpassen of verhuizen’ is in het politiek-correct Nederlands vertaald tot ‘Plicht tot inburgering’, en wordt nu door zowat iedereen geclaimd. (…) De volkse slogan ‘België barst’ werd lang afgedaan als een azijnzure oprisping uit de onderbuik van Vlaanderen. Maar zowat alle Vlaamse toppolitici van alle gezindtes heb ik de laatste weken horen verklaren dat ‘het Belgische model niet meer werkt’.” Dat gebeurt allemaal zonder dat iemand zich afvraagt of dat belgicistisch cordon met zijn antiracistisch alibi nog wel geloofwaardig is, merkt Valkeniers op.

Het ‘cordon’, zo stelt Valkeniers, is een stukje geschiedenis dat in het heden is blijven hangen, een fetisj van de steriele consensus-democratie. Hij verwijst bijvoorbeeld naar Wilfried Martens die probleemloos een openingstoespraak houdt op het stichtingscongres van de Popolo della Libertà (waarin de ‘postfascistische’ Alleanza Nationale is opgegaan) maar in eigen land blijft vasthouden aan een versleten cordon-schema.

Valkeniers denkt echter niet dat het ‘cordon’ zich nog sociaal kan handhaven: “Als ik op de sociale netwerken zoals Facebook ga grasduinen, zie ik in elk geval maar weinig ‘cordonisme’: de jongere generaties hebben geen boodschap meer aan stigmatisering.” Volgens Valkeniers is het dan ook tijd voor een correctie vanuit de jongere generatie(s). Wèg van de consensusdemocratie zoals hierboven beschreven, omdat een democratie haar kwaliteit pas toont waar de tegenstellingen in hun volle kracht aan bod kunnen komen, zonder demonisering. Tijd dus voor iets als “een charta ’09 misschien, waarin gewoonweg gesteld wordt dat een open, tegensprekelijke democratie à la Voltaire te verkiezen is boven een ideeëndictatuur à la Robespierre.”

“Een beschaafd maar radicaal parler vrai, meer moet dat niet zijn. Het kan niet allemaal gesjacher en gereken zijn in de politiek”, aldus nog Valkeniers. Wie begint? Wie durft?

19-04-2009 om 17:36 geschreven door digitalia  

BESTUREN OF COULLONEREN'

Franstaligen mogen viermaal koeioneren, Vlamingen eenmaal'

Auteur: Guy Tegenbos

COMMUNAUTAIR — BRUSSEL - Wij Vlamingen worden gediscrimineerd. De Franstaligen mogen ons vier keer 'koeioneren' en wij hen maar één keer. Dat zegt de N-VA. Ze trekt ermee naar het Grondwettelijk Hof.

Van onze redacteur

De N-VA trekt naar het Grondwettelijk Hof tegen het 'misbruik' van de procedure 'belangenconflict' die toelaat dat het parlement van een gemeenschap of gewest, een federale beslissing of een beslissing van een andere gemeenschap of gewest een tijdlang lamlegt.

De N-VA klaagt aan dat men die procedures laks toepast zodat de blokkering veel langer aansleept dan wettelijk is. Ze zegt ook dat de Franstalige politici die procedures gebruiken voor zaken waarvoor ze totaal niet bevoegd zijn.

Bovenal klaagt de partij aan dat de Franstalige politici die procedure misbruiken: ze schakelen dan hun parlementen in om Vlaamse beslissingen of rechten zo lang mogelijk te blokkeren en 'de Vlamingen te koeioneren', zegt N-VA-parlementslid Ben Weyts: eerst het parlement van de Franstalige Gemeenschap, dan dat van het Waals Gewest en het Brussels Gewest, en ten slotte de Franstalige Gemeenschapscommissie in Brussel.

De N-VA vergelijkt dat met een 'tergend geding' dat in gewone rechtbanken tot een veroordeling kan leiden. De N-VA zegt ook dat Vlaanderen op die wijze gediscrimineerd wordt want het heeft maar één parlement en kan maar één keer iets blokkeren; de Franstaligen viermaal.

Die doen dat momenteel om de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde tegen te houden, alsook het Vlaamse decreet over de inspectie over de faciliteitenscholen in de Rand rond Brussel.

Het opeenvolgend optreden van parlementen in belangenconflicten staat inderdaad haaks op de geest van de wet. Maar in de Belgische politiek geldt vaak enkel de letter van de wet. Zeker in communautaire kwesties. In het dossier BHV hebben Vlaamse regeringspartijen op een bepaald ogenblik zelfs erop aangedrongen bij de Franstaligen dat ze het belangenconflict zouden 'rekken' om 'tijd te scheppen en een oplossing te vinden.'

Bron DS

19-04-2009 om 17:29 geschreven door digitalia  

ARABISCH VRGROOTGLAS

Het is een vergrootglas die, in mijn ogen, aan gereikt wordt van uit een andere wereld. Een wereld die voor ons even gesloten en ontoegankelijk blijft als de Ka’ba, de heilige plaats van de Moslims in Mekka. En wat we zien is even schrikwekkend als het gewriemel van microben onder een microscoop. Dat komt hoogst waarschijnlijk omdat er geen democratie bestaat in de moslimwereld. Want democratie is woord en wederwoord. Uit de moslimwereld bereikt ons alleen het ene woord (het woord dat 1400 jaar oud is), terwijl het wederwoord gesmoord wordt.

De dame die hieronder aan het woord komt, Nonie Darwish, Egyptische 63 jaar, verdient niet alleen de Nobelprijs voor de Vrede, maar in de eerste plaats een roeptoeter waardoor ze gehoord wordt, hier en nu, in gans de Westerse wereld. Want zij toont ons het ware gelaat van de Oosterse mens, ontdaan van het masker van een alles omvattend godsdienstfanatisme.

In die zin voel ik een bepaalde zielsverwantschap met haar, want ze verwoordt loud and clear (en met gezag) mijn eigen 3 voornaamste meningen over islam en moslim-dinges. 1° de islam is vervolg en slot van de Nazi-doctrine en 2° is nog veel erger, want erger dan Hitler, streeft de Islam de wereldheerschappij na, en 3° de Palestijnse kwestie is een vooruitgeschoven pion in de strijd om de wereldheerschappij.  

Hitler was tevreden met de uitroeiing van het Joodse ras en met weerwraak op de vernederingen die zijn land moest ondergaan na de nederlaag van 14-18, en bij uitbreiding de suprematie van het Arische ras. De Islam wil dat ook  maar zoekt daarbij voortdurend naar nieuwe vijanden met de bedoeling deze te verslaan (of in te palmen) om zodoende al wat op aarde leeft, mens en dier aan Allah’s wetten te onderwerpen. Een Allah die ze in de mond leggen wat zij zelf willen…..Hitler was ook allee (zij het met een hoop getrouwen rond zich), terwijl de Islam duizenden Htlers telt, die allen hetzelfde doel nastreven: ‘submission’ ofte ‘ondferwerping’, in het Arabisch islam…..

Hitler had tot in détail jaren voordien zijn plannen beschreven (Mein Kampf) – net zoals o.a.Hamas dat doet. En weer staat de wereld er bij en kijkt er naar…..

'Palestijnen slachtoffer van Arabische wereld'

18-04-2009 - Mia Doornaert itv. Nonie Darwish - de standaard

NB van MES: het eredoctoraat van de KU Leuven hadden ze beter aan deze dame uitgereikt.

Als schoolkind in Gaza leerde Nonie Darwish niets dan haat tegen de Joden. Nu ijvert de dochter van een door Israël gedode Egyptische generaal voor een einde van de Arabische haatpropaganda, en voor vrede met Israël.

Nonie Darwish (61) is opgegroeid in de Gazastrook. Haar vader was een Egyptische generaal die op last van president Nasser de Fedayin oprichtte die in de jaren vijftig vanuit Gaza aanslagen uitvoerden in Israël, en daarbij zeker vierhonderd doden maakten. In 1956 werd de generaal in een Israëlische gerichte actie gedood. Nonie was toen acht. Heel haar kindertijd werd haar ingeprent dat ze de Joden moest haten. Nu behoort Darwish tot de Amerikanen van Arabische afkomst die zich heftig verzetten tegen het obscurantisme en fanatisme die een groot deel van de moslimwereld domineren. Ze wil met name dat de Arabische wereld eindelijk het bestaan van Israël aanvaardt, en, zoals ze het zegt, 'de Palestijnen helpt in de plaats van ze te gebruiken'.

De Arabisch-Amerikaanse Wafa Sultan, psychologe en academica, werd via YouTube wereldberoemd toen ze op de Arabische zender Al-Jazeera een heftige discussie voerde met een moslimgeestelijke over de mensenrechten van vrouwen. Ook Darwish werd op Al-Arabiya hevig aangepakt door een interviewer omdat ze toegetreden is tot een netwerk van 'Arabieren voor Israël'.

'De interviewer zei altijd maar weer: “Hoe kunt u zoiets doen, ze hebben uw vader vermoord,. En ik zei: Het is tijd dat we ophouden de doden te tellen en dat we aan de levenden denken', zegt ze in een interview in Brussel.

Darwish, die ook nog naar Parijs en Londen gaat, was in Brussel voor een aantal ontmoetingen, onder meer een conferentie in het Europees parlement over de vraag of Hamas een obstakel voor vrede is.

Darwish is verbaasd over de luchthartigheid waarmee zovele Europese prominenten vinden dat er 'natuurlijk' met Hamas moet gepraat worden. 'Voor men met iemand gaat praten, moet men toch weten aan wie men legitimiteit wil gaan geven. Hamas is fundamenteel een terreurorganisatie. Maar het is niet alleen dat. Het is ook een radicale islamitische organisatie. Dat is een zeer betekenisvolle combinatie. Hamas is niet uit op vrede met Israël, maar op de vernietiging van Israël. Dat staat klaar en duidelijk in het Hamas-handvest. Dat zegt: “Er is geen oplossing voor de Palestijnse kwestie behalve door jihad.,

Degenen die denken dat dit maar loze woorden zijn, begrijpen niets van de sfeer in de Arabische en moslimwereld, zegt Darwish. 'De buitenwereld, die geen Arabisch kent, beseft niet in welk een jodenhaat Arabische kinderen worden opgevoed en de hele Arabische wereld baadt. Wanneer Arabieren onder elkaar praten, dan spreken ze niet over vrede, maar over de vernietiging van Israël. Alleen wanneer er een westerling aanwezig is, nemen ze het woord vrede in de mond.'

De schrijfster en activiste zegt dat die indoctrinatie bij haar bijna haar leven verwoestte. 'In de lagere school in Gaza heb ik nooit iets anders geleerd dan haat en wraak. Vrede was nooit een optie. We zegden elke dag jihadistische gedichten op, we weenden en zegden dat we als martelaars in de jihad wilden sterven. Oudere kinderen leerden wapens gebruiken. Men vertelde onze de vreselijkste leugens over Joden. Joden bereidden gebakjes met het bloed van Arabische kinderen. We mochten nooit een snoepje van een onbekende aanvaarden, want dat kon een Jood zijn die ons daarmee wilde vergiftigen.'

'Toen president Nasser ons huis bezocht na de dood van mijn vader, vroeg hij aan ons, de kinderen: “Wie van jullie zal later Joden vermoorden om jullie vader te wreken?, Ik kreeg het gevoel dat ik maar van mijn vader kon houden door Joden te vermoorden.'

Darwish is in 1948 in Caïro geboren, maar verhuisde als baby naar Gaza waar haar vader, luitenant-generaal Mustafa Hafez, door Nasser naartoe werd gestuurd. 'Nu zegt men: er zou geen terreur tegen Israël zijn als Israël geen Palestijnse gebieden bezette', zegt Darwish. 'Maar tot 1967 leefden Gaza en de westelijke Jordaanoever onder Arabisch bewind, en ze werden toen ook gebruikt voor geweld tegen Israël.'

De grote grief van Darwish tegen de Arabische wereld, zeker tegen de landen die uitpuilen van de petrodollars, is dat ze de Palestijnen nooit wezenlijk geholpen hebben. 'Wat hebben zij ooit gedaan aan ontwikkeling? Ze geven liever geld aan terreurorganisaties. De Palestijnse gebieden zijn en blijven voor hen uitvalsbasissen voor de strijd tegen Israël.'

'Palestijnen krijgen ook geen kans duurzaam een nieuw leven op te bouwen in de Arabische landen. In Europa en Noord-Amerika kunnen ze staatsburgers worden. Maar een Palestijn kan in Egypte of Syrië geboren worden, leven en sterven zonder ooit de nationaliteit te krijgen. Zij moeten vluchtelingen blijven, willen of niet, als menselijke tijdbom tegen Israël.'

Darwish vindt dat Europa niet moet betalen voor de heropbouw van wat in Gaza is vernield. 'Dat moeten de rijke olielanden doen. Anders zullen ze met dat geld weer terroristen gaan betalen.'

De journaliste en schrijfster, die nu de Amerikaanse nationaliteit heeft, is verbaasd over de eenzijdige Europese kijk op het conflict in het Midden Oosten. 'Ik heb altijd naar het Westen gekeken voor vrijheid, democratie, voor een evenwichtige visie op problemen en conflicten. Maar in Europa is die er nu niet. Israël wordt als enige schuldige voorgesteld, zonder aandacht voor het Arabische gebrek aan vredeswil.'

'Kijk eens naar Gaza. Israël heeft zich helemaal uit dat gebied teruggetrokken, het heeft Gaza jodenvrij gemaakt. De plaatselijke leiders hadden een keuze. Ze konden het gebied goed besturen, en kansen scheppen voor de jongeren. Maar Hamas koos voor machtsstrijd met Fatah, en voor geweld tegen Israël. Het vermoordde in koelen bloede Palestijnen die zijn visie niet deelden. En het gebruikte Gaza om Israël te beschieten.'

'Hamas stuurde daarmee Israël een boodschap toe die de vredeskansen ondermijnt, namelijk: ook als jullie volledig weggaan uit de Palestijnse gebieden, dan komt er nog geen vrede, dan zullen we jullie nog blijven beschieten.'

De Arabische Liga heeft in Beiroet in 2002 toch een verklaring uitgegeven die het bestaan van Israël aanvaardt en een alomvattende vrede belooft? Volgens Darwish was dat gebaar vooral voor het Westen bedoeld, om druk uit te oefenen op Israël. Wat men daadwerkelijk in de Arabische wereld hoort, is iets heel anders, zegt ze. 'Er is een constante propaganda, niet alleen om Israël te vernietigen ook om alle Joden van de aardbodem te vegen.'

'Mainstream islamitische boeken beschrijven de jihad als “oorlog met niet-moslims om het geloof (islam, nvdr) overal te vestigen,. Het Arabisch-Israëlisch conflict gaat niet in de eerste plaats over grondgebied, maar is een jihad. Het is onaanvaardbaar dat niet-moslims een staat hebben in het gebied van de islam.'

De moslimwereld staat ook bol van regelrechte jodenhaat. 'Volgens vele moslimleiders zijn de Joden ondermensen voor wie geen gerechtigheid of mededogen kan gelden. Sheikh Tantawi, de hoogste moslimgeestelijke (Groot-Imam van de Al-Azhar universiteit in Kairo, nvdr) noemde de Joden onlangs “de vijanden van Allah, de afstammelingen van apen en varkens,. De Egyptische geestelijke Muhammad Hussein Ya'qoub heeft gezegd: “De Joden zijn de vijanden van de moslims, ongeacht de bezetting van Palestina. We zullen hen bevechten, verslaan en uitroeien, tot er geen enkele Jood meer overblijft op het aangezicht van de aarde., Doorheen de moslimwereld geven geestelijken de Joden de schuld voor al het kwaad in de wereld, zelfs voor 9/11. Duidt dat op vredeswil? Wat zou de reactie zijn als een katholieke aartsbisschop, als de paus zoiets zei?'

Darwish verwijst naar het Egyptisch-Israëlisch vredesakkoord van 1979. 'Israël heeft toen de Sinaï teruggeven, 90 procent van het gebied dat het in de oorlog van 1967 bezet had. Egypte heeft dat gebied gerecupereerd, heeft dan president Sadat vermoord, en nooit de betrekkingen genormaliseerd, nooit een ware toestand van vrede geschapen.'

Het was een lange weg voor het meisje uit Gaza om los te komen uit de haatindoctrinatie. Die weg liep via de Amerikaanse universiteit in Caïro en studies in het Westen. 'Weet u dat ik toen voor het eerst hoorde dat Jeruzalem de heilige stad van de Joden is, dat de grote moskee daar gebouwd is op Joodse ruïnes? Wij leerden op school dat Jeruzalem de heilige stad van de moslims is, die bezet wordt door vreemdelingen.'

Het Westen, met zijn vrije meningsuiting en vrij wetenschappelijk onderzoek, was voor haar een spiegel, zegt Nonie Darwish. 'Een spiegel dwingt je naar jezelf te kijken. Dat kan een pijnlijk proces zijn, maar het is noodzakelijk.'

Tijdens dat proces heeft Darwish de islam verlaten, zonder zich tot een andere godsdienst te bekeren. Ze wordt aangesproken door de boodschap van naastenliefde van het christendom, en meer algemeen door de joods-christelijke waarden. Ze is er niet minder Arabisch om gebleven. Telkens weer herhaalt ze dat haar strijd voor vrede met Israël een strijd is voor bevrijding van de Palestijnen, van alle Arabieren, vooral van de jongeren. 'De Arabische jongeren hebben geen jihad maar jobs nodig.'

'Mijn cultuur van oorsprong is dringend aan hervorming en modernisering toe. Ze moet zichzelf in de spiegel bekijken. De beste dienst die het Westen aan de islam kan bewijzen, is die spiegel te zijn. Appeasement en tolerantie ten aanzien van intolerantie is geen deugd, het is zware nalatigheid. Het haatdiscours en de terreur maken niet alleen onschuldige slachtoffers, ze vernielen ook het moreel weefsel en de kwaliteit van de Arabische cultuur.'

Vreest ze voor haar veiligheid? Krijgt ze veel haatboodschappen? 'Ja, ik word bedreigd. Ik moet voorzichtig zijn, maar ik wil niet zwichten voor de bedreigingen. En ja, ik krijg haatboodschappen, maar na interviews op Arabische zenders krijg ik ook veel boodschappen van steun. Veel Arabische mensen willen ontwikkeling en vrijheid, en vinden het na zestig jaar Arabisch-Israëlisch conflict hoog tijd de bladzijde om te slaan.'

Bron Iskander

Psst…Ziet U niet dat de Standaard/Le Standaer stilaan de steven wendt? Als de gezaghebbende Barones Doornaert zo openlijk een kritisch geluid richting Islam durft (mag) publiceren, mogen we dan niet verwachten dat er stilaan richting AVV-VVK gekeken wordt? De wind is aan het keren. De eerste symptomen zijn duidelijk waarneembaar…..

19-04-2009 om 12:42 geschreven door digitalia  

JAMES BOND RAUWE WERKELIJKHEID

…Met dien verstande, dat het niet gaat om onze gevierde filmheld, maar om schimmige Arabisch klinkende samengestelde namen die voor ons zo goed als onuitsprekelijk zijn. Tweede verschil is dat het in onderstaand stukje niet gaat om helden op het witte doek, maar om schurken die wereldwijd een net aan het spannen zijn om hu, godsdienst (zeggen ze) op te dringen….

En ‘wij’ maar spelletjes spelen op televisie en kijken naar de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix, en blij zijn als kleuters om de ‘change’ in Amerika….Ondertussen draait er een ongeziene oorlogsmachine (tegen ons) in een aldoor hogere versnelling.

Terwijl ‘wij’ discussiëren over het exact aantal slachtoffers van de Nationaal-Socialisten en bij de minste afwijkende mening tegen de negatie-wet de ‘daders’ voor jaren achter de tralies zetten tussen het aangespoeld en ander geboefte; of elkaar de strot afbijten wegens het al-dan-niet absorberen van miljoenen moslim-immigranten, wordt wereldwijd het net gespannen van onze vernietiging.

Voor wie op YouTube de terechtstellingen in de moslimwereld kan natrekken, blijft de wreedaardigheid op het netvlies gebrand. Massaterechtstellingen van weerloze mannen (evenals de daders in Arabische kledij…) die afgeschoten worden als konijnen, en waar er maar verder met handvuurwapens van dichtbij op de dode lichamen wordt gevuurd tot alle gekerm is verstild en alleen de korte vuurstoten van de dansende beulen blijven nagalmen. Ja waarlijk, de woorden van de Profeet worden nog dagelijks opgevolgd…

Hieronder gaat het om Libanon.

Was Libanon niet het thuisland van Abou JahJah, de vrijgesproken AEL-Leider en is Libanon niet het land dat blijft raketten afvuren op Israël, net als Gaza?

Dat zal dan hetzelfde Libanon zijn, waar Koning David, in Bijbelse tijden; zijn cederhout vandaan haalde….Toen was Libanon een land dat overliep van melk en honing, maar dat was eeuwen en eeuwen voor de uitvinder van de ‘Godsdienst van de Vrede’ zich uitgaf als het Zwaard van Allah.

De onfrisse zaken van de partij van God

Drugs, diamanten, witwassen van geld: De radicaalislamitische Hezbollah onderhoudt een wereldwijd zakelijk netwerk dat haar terreur financiert.

De Libanese Hezbollah-chef Hassan Nasrallah trekt een onschuldig gezicht. ”Sinds wanneer is het oneervol om de Palestijnen te helpen?”. Nasrallah’s televisietoespraak was het antwoord op een pijnlijke tegenslag: de Egyptische politie had een netwerk van de Libanese Hezbollah opgerold – in Egypte. De ondergrondse cel moest de Palestijnen in de Gazastrook in de strijd tegen Israël helpen en mogelijkerwijs ook Israëlische toeristen ontvoeren. Na de succesvolle Egyptische opsporing moest Hezbollah – de ”Partij van God” – voor het eerst toegeven in een andere Arabische staat actief te zijn.

De Hezbollah is sinds lange tijd zakelijk internationaal actief: Hezbollah is ook een ”Biz-Allah” – een goddelijke business op basis van een internationaal financieel netwerk. Met illegale praktijken dient de partij en de militie, die in Libanon in het parlement en de regering zit, geld voor de strijd tegen Israël en voor sociaal werk in Libanon bijeen te brengen. Behalve aan giften van Libanezen in ballingschap verdient Hezbollah volgens informatie van geheime diensten aan diamant- en drugshandel, aan productvervalsing en aan het witwassen van geld.

Over het bestaan van de illegale wereldwijde geldstromen zijn de experts uit Europa, de Verenigde Staten en Israël het eens. Zo heeft de Amerikaanse drugsbestrijding samen met de politie in Colombia en Mexico meerdere drugsbendes verpletterd, die contact hadden met ondernemingen van Libanezen in ballingschap en Hezbollah. De plaats Maicao op het Colombiaanse schiereiland Guajira zou in handen zijn van Libanezen, zoals het Israëlische antiterreur instituut in Herzeliya beweert. Maicao is een centrum voor het witwassen van geld.

Goed gecamoufleerd

Het is echter moeilijk om zulke betrekkingen te bewijzen: Hezbollah maakt in Zuid-Amerika en Afrika als camouflage gebruik van de typische Arabische familieondernemingen. Libanezen in ballingschap hebben de firma’s tientallen jaren geleden in Panama, Venezuela, Sierra Leone, Senegal of Kameroen opgebouwd. Ze ondersteunen de groepering min of meer vrijwillig. ”Jaarlijks of halfjaarlijks roept Hezbollah zakenmensen in West-Afrika op om belastingen te betalen”, staat er in een studie van de Amerikaanse denktank International Assessment and Strategy Center.

Deze contacten zijn nauwelijks te doorzien. ”Belgische geheime diensten beschouwen de Libanese clanstructuren van de lokale sjiietische gemeenschappen als basis van alle economische activiteiten, of ze nu legaal of illegaal zijn”. In Afrika is het de diamanthandel die enorme winsten oplevert: hij zou intussen grotendeels in handen van Libanese sjiieten zijn. In 2003 werden in België twee Libanese ballingen wegens illegale diamanthandel veroordeeld. Beide zouden naar men zegt Hezbollah-sympathisanten zijn. Bij een vliegtuigongeluk in 2003 boven Benin zouden zich onder de slachtoffers mannen van Hezbollah hebben bevonden – met twee miljoen dollar in hun bagage.

Het schema is ook te zien in Latijns Amerika: het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay staat bekend als centrum van wetteloosheid. In de steden Ciudad del Este en Foz do Iguazu zouden volgens Amerikaanse gegevens jaarlijks tot twaalf miljard dollar worden witgewassen – door maffiosi uit de hele wereld. Hezbollah zou honderden miljoenen dollars uit de handel met drugs, wapens en vervalste merkproducten in het drielandenpunt hebben gelegaliseerd, denken Amerikaanse experts. Net zoals in Afrika maken familienetwerken en corrupte instanties de handel mogelijk. Vooral de drugshandel in samenwerking met de machtige drugskartels in Colombia of Mexico levert veel geld op: vakmensen spreken van ”narco-islamisme”. In 2008 werd een Colombiaanse cocaïnebende met contacten met Hezbollah opgerold. In de ogen van de politie bewees dit de samenwerking tussen drugsmaffiosi uit Latijns Amerika en islamisten uit het Midden-Oosten.

Het geruchtencircuit

Waar Nasrallah’s groepering opduikt, is Iran niet ver weg. Er bestaan al lange tijd aanwijzingen: Hezbollah en de Iranese geheime diensten zouden verantwoordelijk zijn voor twee bomaanslagen op Israëlische instellingen in Argentinië in de jaren-90. Herkenbaar actief zijn beide in Venezuela: de anti-Amerikaanse president Hugo Chávez is een vriend van de Iranese staatschef Mahmoud Ahmadinejad, in wie hij een partner in de strijd tegen Amerika ziet. Amerikaanse agenten vermoeden dat Venezolaanse instanties welwillend tegenover de ondernemingen van Hezbollah staan en ze voorzien van paspoorten.

Een andere aanwijzing voor de samenwerking zijn de ”islamitische cultuurcentra” die Teheran in Afrikaanse en Latijns Amerikaanse landen opbouwt: volgens de woorden van de Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates ”verrichten agenten van Hezbollah en de Iraniërs missiewerk in de regio”. Michael Braun, een voormalige Amerikaanse drugsagent, heeft het over de aanwezigheid van de Iranese Revolutionaire Garde in Latijns Amerika: de paramilitaire organisatie werkt samen met Hezbollah.

De Libanese parlementaire woordvoerder Nabih Berri onderhoudt nauwe contacten met het Afrikaanse Sierra Leone. Daar geboren, is hij tegenwoordig chef van de sjiietische Amal-partij. Met hulp van de Hezbollah-bondgenoot Berri zou Iran actief geworden zijn in Sierra Leone: met het uitbreiden van de diplomatieke betrekkingen en een cultuurcentrum in Freetown.

LINK: http://www.sueddeutsche.de/politik/589/465181/text/

Bron: www.sueddeutsche.de

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron in Het Vrije Volk

19-04-2009 om 11:04 geschreven door digitalia  

MODERN SPROOKJE

Neen! Dit is geen sprookje van Moeder de Gans…

Het is ook geen verhaaltje dat kan verteld worden aan de kindjes voor ze slapen gaan, want dan krijgen de ouders gezwind nachtmerries.

Maar het is wat het is.

Nederlands, zegt U? Ja, natuurlijk! Want sedert Geert Wilders daar (eindelijk!) wordt gehoord is daar iets gaan leven dat in Vlaanderen niet kan gezegd noch gedacht worden. Nog altijd niet. Want hier is ‘Eigen Volk Eerst’ nog altijd taboe. Hier heerst nog al;tijd de omerta, de zwijgplicht, waartegen, in de maffiawereld; niet kan gezondigd worden, op straffe van moord en doodslag.

Hoelang nog, staat in de sterren geschreven. Maar op 7 Juni wordt door de kiezer een signaal gegeven. Hoe hard en hoe luid, moeten we afwachten. Maar hopelijk lezen vele mensen onderstaand sprookje, dat mits aanpassingen van een paar namen, perfect gangbaar is voor ons eigen land. Ja, het is een lang en eentonig verhaal, maar dat was het verhaal van Multatuli en Adinda en haar vaders buffels ook, en dat werd een klassieker…..

Dit land is het zat… C’est ça!

Inderdaad!

Het sprookje van de moslimmens en de tolerante Nederlander.

Ik ben moslim, ik woon in Marokko en ik ben zielig,

Geen probleem, dan kom je toch naar Nederland,

Ja maar ik heb geen geld,

Geen probleem, dan geven we je toch een uitkering,

Ja maar ik ben hier zo eenzaam,

Geen probleem, dan laten we toch je vrouw overkomen,

Ja maar ik mis mijn kinderen zo,

Geen probleem, dan laten we toch je kinderen overkomen,

Ja maar ik mis de rest van mijn familie ook,

Geen probleem, dan laten we toch je nicht, je neef, je oom, je tante overkomen,

Ja maar ik had altijd zo'n goed contact met mijn buren in Marokko,

Geen probleem, dan laten we die toch ook hierheen komen,

Ja maar die spreken geen Nederlands,

Geen probleem, dan regelen we toch een cursus voor ze,

Ja maar dat kost geld,

Geen probleem, dan maken we de cursus toch gratis,

Ja maar ik heb daar eigenlijk helemaal geen zin in,

Geen probleem, dan blijf je toch lekker thuis,

Ja maar dan kan ik de folder van de Sociale Dienst niet lezen,

Geen probleem, dan vertalen we hem toch in het Arabisch voor je,

Ja maar de arts spreekt geen Marokkaans,

Geen probleem, dan regelen we toch een tolk voor je,

Ja maar de arts is een man en dat wil ik niet voor mijn vrouw,

Geen probleem, dan regelen we toch voor een vrouwelijke arts voor je,

Ja maar bij de gemeente wordt mijn vrouw door een man geholpen,

Geen probleem, dan regelen we toch een apart loket voor haar,

Ja maar ik wil geen afstand doen van mijn cultuur,

Geen probleem, dan laten we de Minister toch helpen jouw cultuur te wortelen in Nederland,

Ja maar ik ben niet tevreden met mijn huis,

Geen probleem, dan knappen we je wijk toch op voor een paar miljard,

Ja maar ik wil dat mijn kinderen worden opgevoed met de Koran,

Geen probleem, dan bouwen we toch een Islamitische school voor ze,

Ja maar kinderen zijn nog nooit in Mekka geweest,

Geen probleem, dan gaan ze toch lekker met de hele school een week naar Mekka,

Ja maar daar hebben we geen geld voor,

Geen probleem, dan subsidiëren we dat toch voor ze,

Ja maar het is zo ver lopen naar de moskee,

Geen probleem, dan bouwen we er toch nog eentje om de hoek,

Ja maar ik wil graag preken in het Arabisch horen,

Geen probleem, dan vliegen we toch een paar haat-imams in,

Ja maar mijn kinderen kunnen geen stageplaats krijgen,

Geen probleem, dan regelen we toch stageplaatsen voor ze,

Ja maar mijn kinderen kunnen geen werk vinden door hun hoofddoek,

Geen probleem, dan helpen we ze toch aan een baan,

Ja maar mijn kinderen willen een hoofddoek dragen in de sportschool,

Geen probleem, dan regelen we dat toch voor je dat ze dat mogen,

17-04-2009 om 12:18 geschreven door digitalia  

KIESSTRIJD FORMULE CORDON

Doodzwijgen, of negatief erover berichten. Het Systeem werkt nog altijd, alhoewel er bepaald wat sleet op de formule komt. Want o zo voorspelbaar en O zo doorzichtig! Ook is de DS-redacteur ietwat achterop geraakt bij de (lichte) koerswending van zijn dagblad. Ik meende ergens toch ietwat verbetering te hebben opgemerkt richting eerlijke berichtgeving…Inmiddels zou Bart Brinckman (Brinckbeest) best eens in de kosten komen voor een naamsverandering. Bart Stinckbeest zou hem beter afgaan….(Voor de reden van deze uitval: zie onderaan)

U zult al begrepen hebben dat wat in rood gezet staat hieronder, een aanvulling is van mijn hand. Want Bartje Brinckman is wel zo slim van nergens openlijk rood te trekken. Maar O wat moeten die opruim-affiches hebben zeer gedaan…

Ce n’est que la vérité qui blesse’…. N’est-ce pas, Bartje? .

Vlaams Belang ruimt op, kiezer wellicht ook

Door Bart Brinckman

ANTWERPEN - De Antwerpse lijst van Vlaams Belang lijkt wel een puzzel. De partij houdt rekening met een halvering van de zetels.

Van onze redacteur

Een bulldozer pronkt op de Antwerpse Scheldekaai. 'Wij ruimen op,' schreeuwt de plaatselijke campagne van Vlaams Belang. Voor problemen als immigratie, criminaliteit, 'Waalse diefstal', corruptie en islamisering past slechts één oplossing. Voorzitter Bruno Valkeniers mag dan al een wat meer genuanceerde koers voorstaan, in Antwerpen houdt Filip Dewinter het graag lekker ouderwets. Na de bokshandschoenen en de bezem is het nu de beurt aan een gemotoriseerde ruimdienst.

Helaas, op 7 juni dreigen de Antwerpse kiezers ook een deel van de Belang-parlementsleden op te zullen ruimen. Vijf jaar geleden haalde de extreemrechtse partij 30 procent, goed voor tien gekozenen. Het Belang hoopt op een consolidatie, maar houdt rekening met (flink) verlies. Lijsttrekker Filip Dewinter tekent haast vooraf voor 7 gekozenen.

Deze onzekere tijden stralen ook af op de lijst. Dewinter maakte er een heuse puzzel van waarbij zelfs certitudes via een plaats bij de opvolgers moeten worden ingedekt. Vlaams Belang hoopt om drie nieuwelingen naar Brussel te kunnen sturen. Maar op de persconferentie liet Dewinter verstaan dat de kans bestond dat geen enkele neofiet het zou halen.

Uiteraard trekt Dewinter de lijst. Na de verbanning van Marie-Rose Morel (*) moet senator Anke Van dermeersch op de tweede plaats postvatten. Zij zetelt alvast niet. Frank Creylman (Mechelen) op drie, Pieter Huybrechts (Herentals) op 4 en Hilde De Lobel (Antwerpen) op 5 zouden het zeker moeten halen. Voor neofieten zoals Tim Willekens (6) en Hans Verreyt (7) blijft het afwachten.

Vermits er in Antwerpen elektronisch wordt gestemd, hoopt Dewinter dat schermlijsttrekker Marieke Dillen en schermlijstduwer Gerolf Annemans via de voorkeurstemmen verkozen worden. Dat moet ook kunnen voor lijstduwer Valkeniers. Meteen zijn opvolgers Marijke Dillen (indien nodig), Jan Penris en Marleen Van den Eynde haast zeker van een verlengd verblijft in het Vlaams parlement. Dewinter denkt dat ook gewezen woordvoerder Wim Wienen via de opvolgers naar het parlement kan.

Antwerpen wordt opnieuw het speerpunt in de campagne. Het gebruikelijke 1-meifeest en het verkiezingscongres vinden daarom in de Scheldestad plaats. Vlaams Belang gaat naar de kiezer met haar gebruikelijk standpunten rond immigratie, criminaliteit en Vlaamse onafhankelijkheid. Meer dan ooit wil ze zich ook profileren als sociale partij: Vlaamse jobs moeten daarom in de eerste plaats naar Vlaamse arbeiders gaan.

(*) Bartje Brinckbeest zou er goed aan doen eens de ‘Klavertjesvier’ van betrokkene te raadplegen. Deze van gisteren 16/4 bijvoorbeeld. Waar uit deze zin: Mijn eigen geloof en hoop in een goede afloop werd voor het eerst in bescheiden mate gedeeld door de professionals. Als zijn ‘durf’ dan nog altijd zo groot is als zijn moedwil, zou er best een excuus-brief  richting Schoten op de post gaan. Maar zo dapper zal Bartje wel niet zijn….Want Bartje is geen Brinckbeest, maar een Stinkbeest!

Pssst Net voor publicatie van mijn stukje nog even langs gelopen bij Angeltjes. Hartverwarmend hoe wij samen duimen voor ons Marie-Rose! Maar dat ene zinnetje waarin ze lof toezwaaien naar Brinckbeest: ze moeten dat ergens gehoord of gelezen hebben, als klein Bartje een moment van zinsverbijstering had. Lees wat zij schrijven: Je hebt al onmiddellijk uitgerekend dat je op 7 juni niet zal kunnen gaan kiezen.  Maar wij wel. Op velen onder ons kan je rekenen.  Zelfs Bart Brinckman van de Standaard omschrijft je als briljant en polemisch in debatten, wie zijn wij dat we die geleerde zouden tegenspreken ?

17-04-2009 om 10:51 geschreven door digitalia  

HET SPROOKJESACHTIGE ANDALUSIË

Hier onder volgt… een bloemlezing oorlogstaal op een late Donderdag-avond. Zoals Luther zei, toen hij in Rome de in pompeuze weelde levende Paus niet had kunnen overtuigen: Hier sta ik. Ik kan niet anders. Ik ook sta hier, en kan, als klein pionnetje in  de grote mensenwereld, niet anders dan zeggen: Heren Grote Geesten, die de pretentie hebben ons te willen leiden, zien jullie da  niet dat jullie (en wij meteen) dansen op een trillende vulkaan?

Hier in het Westen dienen wij uit bittere noodzaak quasi dagelijks een zoveelste vervolg aan de Geschiedenislessen over de Islam te breien. Natuurlijk worden de onzalige tijden van de wrede Islam liefst zoveel mogelijk vergeten door de linkse kerk. Daarom is het aller noodzakelijkst, dat wij ze zoveel mogelijk herhalen. Zodat ze herleven bij de gewone mensen, eenmaal ze terug aan de oppervlakte zijn gespit door enkelingen,. Als we zien hoe de moderne Turk op zijn achterpoten danst, zodra de Armeense Genecide door de Turken op de Armeense Christenheid (1917) ter sprake komt, zou het wel eens de moeite kunnen lonen, al deze Muzelmanse ‘veroveringstochten’ te herdefiniëren tot…genocide op Spaanse, Franse, Italiaanse, Portugese burgers, telkens met het betrokken jaartal erbij….Men geve deze genocides liefst een volgnummer met Romeinse cijfers, naar het voorbeeld van WO I en WO II. Dit voor de duidelijkheid. 

Spaanse Genocides I tot XXXIII –

Italiaanse Genocides 1 tot LVI –

Franse Genocides I tot MXXVI, enz.

Tenware gezegde ‘linkse kerk’, uiteraard voorafgegaan door hun Islam-vrienden en paspoort-belgen, geneigd zijn de historische feiten te blijven loochenen of verdraaien… Want inderdaad, voor deze oude koekjesdozen-romantiek (zeggen ze) bestaat er geen heilige en alleen-zaligmakende holocaust-doctrine. Spijtig! Daar moest de Europese Commissie zich eens mee bemoeien, sè!

Werk aan de winkel voor de historici onder ons.

Slechts één voorbeeld. Ik neem, fantaseer en bewerk één zin van het artikel hieronder:

Hertaald zou dit kunnen zijn:

“Het was de Moorse Sultan Abd al-Rhaman, verre voorvader van de huidige Marokkaanse heersers, die in 721 uit godsdienstfanatisme verantwoordelijk tekende voor de genocide op de voltallige bevolking van Zuid-Frankrijk. Gedurende 11 lange bloedige jaren trokken zijn moordenaars in golven al plunderend over  het land, tot ze, bij Poitiers, in 732 gestopt werden door Karel Martel de Koning der Franken. Wetenschappers berekenden het aantal slachtoffers, mannen, vrouwen en kinderen op …. miljoen, wat bij benadering ver boven het getal der latere holocaus-slachtoffers ligt. Dit was slechts één der vele genocides die, in naam van de Godsdienst van de Vrede, gedurende duizend jaar plaats grepen tussen 721 en 1700, toen de Turkse legers voor de poorten van Wenen definitief tot staan werden gebracht….

Heren historici, groter van formaat dan Ward DeBever (want die is alleen goed voor binnenlands gebruik), waar wachten en jullie op? Oriana Fallaci is jullie voor gegaan, en geleerden als Mark Gabriel (zier vorig stukje) is een levende bron van onverdacht Islam-gehalte. Ooit was die zelfs een van hen…die aan 12 jaar de Koran glad van buiten kon opzeggen.

Voor ons, gewone mensen, zou een soort tijdstabel volstaan. Jaartallen vestgezet op een horizontale lijn, met tussen haakjes de huidige naam va het onderworpen land en het aantal slachtoffers. Dat alles in groene kleur, de kleur van de haat en van de Islam. Op dezelfde lijn, in bloedrood, het rood van de Kruistochten, de tegenacties.

Ik geloof niet dat er een (ander) tekeningetje bij zou moeten…..Want dergelijke tijdstabel zou bij de moslim-heersers een storm van gespeelde verontwaardiging (en bommen) doen opsteken, erger dan de Deense cartoons of de Fitna-films van Geert Wilders. Maar als signaal dat het Westen zich voortaan strijdvaardig wil opstellen, zou het zijns gelijke niet hebben…Op voorwaarde natuurlijk, dat het werkstuk door wetenschappers met voldoende haar op hun tanden zou gewaarborgd zijn.

Diogenes-met-de-lamp, wo bist du ‘bleben?

Let wel! Het Westen is kansloos zonder de Arabische olie….Tenzij er op korte termijn daar kan aan verholpen worden. Maar Ja! Daar is Moe Vogels dan weer tegen!

Persoonlijk zou ik graag zien dat de ogen naar het ‘Oneindige Rusland’, dat al lang niet meer de vijand is (integendeel, kijk naar de bloeiende Orthodoxe erediensten in Moskou) gericht werden. In iedere oorlog kiest men vrij – en van ver op voorhand - zijn bondgenoten. Zijn vijanden komen vanzelf…..Eenmaal de Islam zijn eigen atoomwapen heeft (Iran) zal het hek van de dam zijn…..

*
***

.

Andalusië…het legendarische ”Al-Andalus” …sinds eeuwen een brug tussen Avondland en Oriënt…de gouden eeuw van Spanje in het Zuid-Andalusische Granada…

Moors juweel…de 700 jaar durende bloeiperiode…

Glorie van de zelfstandige Arabische cultuur…de grootste literaire en wetenschappelijke prestaties…namen hun enorme kennis mee…brachten het land tot bloei…de wetenschappen konden onder de islam opbloeien…

Oriana Fallaci ziet dat allemaal iets anders:

…Want de enige kunst waarin de zonen van Allah steeds hebben uitgeblonken, is de kunst van bezetten, veroveren en onderdrukken. De meest begeerde buit was altijd Europa, de christelijke wereld…

In het jaar 635 na Chr., dat wil zeggen drie jaar na de dood van Mohammed, bezetten de legers van de halve maan het christelijke Syrië en het christelijke Palestina. In het jaar 638 namen ze Jeruzalem en het Heilige Graf in. In het jaar 640, na de verovering van Perzië, Armenië en Mesopotamië, dus van het huidige Irak, marcheerden ze het christelijke Egypte binnen en overrompelden de christelijke Maghreb, dat wil zeggen Tunesië, Algerije en Marokko.  

In het jaar 668 vielen ze voor het eerst Constantinopel aan en belegerden de stad vijf jaar lang. In het jaar 711 staken ze de Straat van Gibraltar over en gingen op het aartskatholieke Iberische schiereiland aan land, eigenden zich Portugal en Spanje toe, waar ze ondanks ene Pelayo en ene Cid Campeador en de talrijke, bij de Reconquista betrokken heersers ongeveer acht eeuwen bleven.

En wie in de mythe van het ”vreedzame samenleven” gelooft, dat volgens de collaborateurs de betrekkingen tussen veroverden en veroveraars vormde, zou er goed aan doen de verhalen over in brand gestoken kloosters en kerken te lezen, over ontheiligde kerken, verkrachte nonnen, christelijke of joodse vrouwen die ontvoerd of in harems opgesloten werden. Hij zou er goed aan doen om over de kruisigingen van Cordoba na te denken, over de opgehangenen van Granada, over de onthoofdingen in Toledo en Barcelona, Sevilla en Zamora. (Die in Sevilla werden uitgevoerd in opdracht van Mutamid, de koning, die met de afgehakte koppen de tuinen van zijn paleis versierde. Die in Zamora werden uitgevoerd in opdracht van Almanzor: de vizier, die de ”mecenas van de filosofen” werd genoemd, de ”grootste heerser die het islamitische Spanje ooit heeft voortgebracht”). Mijn God! Als men de naam Jezus of die van de Moeder Gods uitsprak, werd men direct terechtgesteld. Gekruisigd, zoals gezegd, of onthoofd of opgehangen. En vaak gespietst. Ook als men de klokken luidde. Ook wanneer men zich in het groen kleedde, de kleur van de islam. En als er een moslim voorbijkwam, moesten de ”ongelovige honden” aan de kant gaan en buigen. Als een moslim hen aanviel of uitschold, mochten ze zich niet verdedigen.

En weet je waarom de ”ongelovige honden” niet werden gedwongen om zich te bekeren tot de islam? Omdat bekeerlingen geen belastingen betaalden. De ”ongelovige honden” echter wel.

Vanuit Spanje slaagden ze er in 721 in om naar het niet minder katholieke Frankrijk te komen. Onder leiding van Abd al-Rahman, de gouverneur van Andalusië, staken ze de Pyreneeën over en veroverden Narbonne. Daar slachtten ze de complete mannelijke bevolking af, maakten alle vrouwen en kinderen tot slaven en trokken daarna verder naar Carcassonne. Van Carcassonne trokken ze op naar Nimes, waar ze een bloedbad aanrichtten onder monniken en paters. Vanuit Nimes trokken ze naar Lyon en Dijon, waar ze alle kerken plunderden. En weet je hoe lang hun veldtocht in Frankrijk duurde? Elf jaar. Ze kwamen in golven. In het jaar 731 bereikte een golf van 380.000 voetsoldaten en 16.000 ruiters Bordeaux, dat zich meteen overgaf. Van Bordeaux gingen ze naar Poitiers, daarna naar Tours en als Karel Martell in 732 de Slag van Tours en Poitiers niet gewonnen zou hebben, zouden vandaag ook de Fransen de flamenco dansen.

In het jaar 827 landden ze op Sicilië, nog een doel van hun begeerte. Zoals gebruikelijk moordend en brandschattend veroverden ze Syrakus en Taormina, Messina en daarna Palermo, en binnen een periode van vijfenzeventig jaar (zo lang hadden ze nodig om het trotse verzet van de Sicilianen te breken) islamiseerden ze het eiland. Ze bleven meer dan tweeënhalve eeuw, namelijk tot ze door de Normandiërs werden verdreven. Maar in het jaar 836 landden ze in Brindisi. En in 840 in Bari. Ze islamiseerden ook Apulië. In net jaar 841 landden ze in Ancona.

Daarna keerden ze van de Adriatische Zee naar de Tyrreense Zee terug en landden in de zomer van 846 in Ostia. Ze plunderden de stad, staken hem in brand en bereikten via de monding van de Tiber ook Rome. Ze belegerden de stad en drongen op zekere nacht binnen. Ze roofden de basilieken van de heilige Petrus en de heilige Paulus leeg en plunderden wat er te plunderen viel. Om ze kwijt te raken moest paus Sergius II. zich verplichten om aan hen een jaarlijkse oorlogsschatting van 25.000 zilveren munten te betalen. Om verdere aanvallen te voorkomen, moest zijn opvolger Leo IV. de Leonische muren laten oprichten.

Nadat ze Rome echter met rust hadden gelaten, vestigden ze zich in Campania. Daar bleven ze zeventig jaar. Ze verwoestten Montecassino en kwelden Salerno. In deze stad vermaakten ze zich er een tijdlang mee om iedere nacht de maagdelijkheid van een non te offeren. Weet je waar? Op het altaar van de kathedraal.

In het jaar 898 daarentegen landden ze in de Provence. In het huidige Saint Tropez, om precies te zijn. Daar vestigden ze zich en trokken in het jaar 911 de Alpen over om Piemonte binnen te marcheren. Ze bezetten Turijn en Casale, staken kerken en bibliotheken in brand, vermoordden duizenden christenen en trokken daarna verder naar Zwitserland. Ze bereikten het Meer van Genève en keerden daarna, ontmoedigd door de sneeuw, om. Ze trokken zich terug in de warme Provence en bezetten in het jaar 940 de stad Toulon…

Tegenwoordig is het modern om je vanwege de kruistochten op de borst te kloppen, het westen voor de kruistochten te berispen, in de kruistochten een onrechtvaardigheid te zien in het nadeel van de arme, onschuldige moslims. Maar het was niet alleen de bedoeling van de kruistochten om weer in het bezit van het Heilige Graf te komen, maar ze waren vooral het antwoord op vierhonderd jaar invasie, bezetting, geweld en slachtpartijen. Een tegenoffensief, dat de islamitische expansiepogingen in Europa diende te stoppen. En deze (de een z’n dood is de ander z’n brood) naar het oosten om te leiden. Richting India, Indonesië, China, Afrika alsmede naar Rusland en Siberië, waar de tot de islam bekeerde Tataren de Koran al verbreidden.

Na de kruistochten begonnen de zonen van Allah inderdaad ons precies zo te mishandelen als voorheen en erger dan voorheen. Deze keer in de vorm van de Turken, die op het punt stonden het Osmaanse rijk te stichten. Een rijk, dat tot 1700 al zijn heb- en vraatzucht op het westen concentreren en Europa in zijn favoriete slagveld veranderen zou…

(Uit: Oriana Fallaci – ”De kracht van het verstand”)

LINK: http://kewil.myblog.de/kewil/art/2576231

Bron: www.kewil.myblog.de

Bovenstaand artikel werd uit het Duits vertaald door:

E.J. Bron in het Vrije Volk

16-04-2009 om 18:16 geschreven door digitalia  

JEZUS OF BARABAS

Dat was de vraag die door Pilatus (*) voor de voeten van het Joodse Volk werd gegooid, toen hij, na het burgerlijk proces volgens Romeins (Overheersers)Recht in Hem geen schuld bevonden had. Het Volk riep om vrijlating van Barabas, de struikrover, zodat Pilatus geen andere keuze bleef dan Jezus, de zachtmoedige dromer,  over te leveren aan de geseling en de kruisdood.

De geschiedenis herhaalt zich. Maar nu gaat het om …Mohamed of Mohamed, want Barabas is een derde generatie kansarme hangjongere die we liefdevol een nieuwe kans moeten geven, en Jezus de zachtmoedige is verwezen naar de stoffige uithoek van ons collectief geheugen.

Tenzij er, agnostici of anders-gelovigen (!) daar gelaten, nog dromers zijn, die in naam van de vrijheid van meningsuiting, zonder blozen durven gaan voor de keuze zoals deze ex-moslim het deed en nog iedere dag doet: Jezus of Mohamed….

De naam (pseudoniem) Marc Gabriel klinkt westers, maar de man in kwestie is een geboren moslim, hoogleraar, Koraan-kenner, imman en…bekeerling. Een levensverhaal als een brandklok. Beklijvend. En door de uitzonderlijke heldhaftigheid ervan, niet meer van onze tijd….Een omgekeerde Laurence of Arabia…

*

***

Mark Gabriel is een Egyptische schrijver over islamitische zaken. Hij groeide op als moslim en gaf les in islamitische geschiedenis en cultuur aan de universiteit van Caïro. Daar ontdekte hij dat de Islam bedrog is. Als geen ander begrijpt hij de jihad, islamterreur en islamitische misleiding. Op 18 april geeft hij een seminar aan de evangelische hogeschool in Amersfoort. Drie dagen later beantwoordt hij vragen over de islam.

Hier is zijn levensverhaal in het kort. Hij vertelt onder andere dat hij na zijn bekering gevangen werd gezet, en hoe bewakers een valse hond in zijn cel lieten; als door een wonder werd het beest helemaal tam.

Vijf hoofdstukken uit zijn boek "Islam and Terrorism". Bij Amazon staan 96 beoordelingen, waarvan 62 met 5 sterren.

Op YouTube staan enkele interviews met Mark Gabriel, bijvoorbeeld deze.

Hier zijn Wikipedia pagina's in het Nederlands en het Engels.

Marks boek 'Jezus en/of Mohammed' is te koop bij uitgeverij Medema.

Op dit moment (16 april) zijn er nog plaatsen vrij voor het seminar van 18 april. Aanmelden kan bij Medema via mail of telefoon: 0578-574995.

Reageren? markdaviano (a) yahoo.com

Bron Mark d`Aviano in Het Vrije Volk

(*) Over Pontius Pilatus, Landvoogd der Romeinen in Jeruzalem, die sedert hij zijn handen in onschuld waste na deze gebeurtenissen, is verder niets bekend. Tenzij dat het kleine stadje Sutri, boven op een rotstop als een arendsnest, op 50 Km ten Noorden van Rome, volgens de overlevering zijn geboorteplaats zou zijn. Die wijsheid kwamen wij te weten in een klein boekje ‘Pasquales Neus – Zalig nietsdoen in Italië’ Uitgeverij Cargo – Amsterdam 2001 ISBN  90 234 5384 0 Een aanradertje, uit het Engels vertaald en boordevol Engelse flegma…..Zo bijvoorbeeld over deze P.P. op blz 76 ‘Eén jaar wonen in Sutri levert je niet één vriend op. Vijfhonderd jaar wonen in Sutri levert je één vriend op, maar daar krijg je spijt van’…Sutri is een stadje, vaak als decor gebruikt in typische Italiaanse films (Frederico Fellini), terwijl een pre-historisch (?) amfitheater, uit de rotsen uitgehouwen, omringd door Etruskische (lege) graven, een vaste trekpleister is voor iedereen die het Italiaanse platteland wil verkennen. Duizenden jaren geschiedenis in Uw handpalm, met niets dan vriendelijke mensen..

16-04-2009 om 14:25 geschreven door digitalia  

VERKIEZINGSDRUKWERK PRIJS VAN DE JURY

Onderstaande tekst staat bij ‘Angeltjes’ op http://blog.seniorennet.be/angeltjes/, is van de hand van onze onvolprezen Savat en verdient in mijn ogen de Persprijs voor het eerlijkste en duidelijkste verkiezingsdrukwerk van het jaar.

Hij (Savat) verwoordt in enkele volzinnen wat er leeft in de hoofden van de meeste Vlamingen en komt in de laatste alinea dan ook tot de enig mogelijk juiste conclusie. Zoek mee met mij om hem ook maar op de minste leugentaal of overdrijving te kunnen betrappen…..en besluit lijk hem (en mij, uiteraard): het wordt nu onze beurt om ‘intournable’ te zijn…..

Vraag : Waarover gaan de Vlaamse parlementsverkiezingen van 7 juni aanstaande ?

Antwoord : De Vlaamse parlementsverkiezingen van 7 juni 2009 gaan over zichzelf en 124 werkzoekenden.

 .

Omdat de democratie in dit land en continent uitgehold is tot een populariteitswedstrijd, komen de partijprogramma's, de enthousiaste projecten over de uitbouw van onze gemeenschap nauwelijks aan bod.  Op minder dan twee maanden voor de verkiezingen, schijnt de voornaamste bekommernis van de politieke partijen te bestaan in de strategische opstelling van de troepen. Wat die troepen moeten doen, wordt later beslist door enkele leiders.  De democratie is geen zaak van 6,5 miljoen Vlamingen maar hooguit van enkele tientallen pipo's die het regels van het spel bepalen.

. 

Het bestuurlijke niveau van de Vlaamse Gemeenschap drijft op sleur en routine, en ondermeer daarom zijn 13 belangrijke urbane kernen uit hun krammen geschoten en eisen zij opnieuw Vrijheden en Voorrechten, meer autonomie en minder bemoeizucht van de overheden. Het lijkt wel of we terugkeren naar de Middeleeuwen toen de opkomende gemeentes, de graven en koningen al dan niet beleefd op hun plaats wezen.

 .

Vorig jaar heeft Jef Gabriëls, de voorzitter van de Vereniging van Steden en Gemeentes, in een moment van tjevenrevolte laten weten, dat er eerlang geen politiek personeel meer zal gevonden worden om een gemeente te leiden : de onderrichtingen, decreten, reglementen van de Vlaamse overheid worden wekelijks met tientallen kilo's afgeleverd in de gemeentehuizen.  Daarnaast zijn er de federale wetten en de duizenden Europese richtlijnen die allemaal samen moeten uitmonden in een coherent beleid ten bate van "de menschen".  Het is één groot georganiseerd feest van de Chaos. 

. 

Bij het overlopen van het lijstje met de 13 "opstandige" gemeentes en hun respectieve burgemeesters en meerderheden, zien we dat ze alle behoren tot de traditionele partijen die gedurende jaren het beleid gemaakt hebben in de Vlaamse regeringen.  Hoe gerechtvaardigd de reactie van de gemeentes ook is, er kleeft ontegenzeggelijk weer eens een ranzig stukje politieke hypocrisie aan. 

.

Oostende, Vandecasteele (spa - cdv - vld)

 Brugge, Moenaert (cdv - spa- vld)

 Roeselare,  Luc Martens (cdv - spa)

 Kortrijk,  Lybeer (Stefaan de Clerck - cdv - vld)

 Gent, Termont (spa - vld)

 Sint-Niklaas, ET (spa - cdv)

 Aalst, Ilse Uyttersprot (cdv - vld - spa)

  Antwerpen, Janssens (spa - vld - cdv)

 Turnhout, Stijnen (cdv - spa)

 Mechelen, Somers (vld - spa- cdv - groen)

 Leuven, Tobback (Tobback - cdv)

 Hasselt  Reynders (spa - vld - cdv)

 Genk Jef Gabriels (cdv)

. 

Los van deze gemeentelijke oprisping, verwachten wij van dit Vlaams Parlement een duidelijke keuze voor de inwoners van Vlaanderen.  Na het politieke débâcle op federaal niveau, verwachten wij van onze verkozenen een kordate opstelling : belgië is voorbij en er kan enkel onderhandeld worden over de scheiding.  Geen geleuter meer om de zaak te rekken, de financiële transfers in stand te houden en de Franstaligen hun sabotage te laten voortzetten.  Het Vlaams parlement is onze spreekbuis voor de realisatie van onze zelfstandigheid.

 .

Vlaanderen is daarom gebaat bij een sterke en compromisloze Vlaams-nationale partij die de banden met belgië doorknipt.  Verkozenen die niet de halve wereld ter wille zijn ten koste van de eigen bevolking en die vriendelijk maar kordaat de groeiende invloed van de islam afremmen.  Kent u zo'n partij ?  Dan is het goed.

.

Savat

16-04-2009 om 11:40 geschreven door digitalia