Hij was de drijvende kracht
achter de opstand tegen de Spanjaarden, vermoord door Balthasar Gérard. Met de
moord op Willem van Oranje leek de opstand op een gegeven moment quasi
verloren. Onder leiding van het bekwame tweespan, Johan van Oldenbarneveldt en
Maurits van Nassau (zoon van Willem van Oranje) zouden de opstandelingen de
zaak uiteindelijk in hun voordeel weten te beslechten.
*
1919 - WAT HEBBEN DIE ISR7AELIS DAT WIJ VLAMINGEN
NIET H7EBBEN?
*
.
*
INLEIDING
Israël, amper 7.7 miljoen inwoners, amper de helft
meer dan Vlaanderen, maar in staat om hard en onverzettelijk van zich af te
bijten.
Hadden onze Vlaamse Grote Verstanden (bedoeld is de
Hovaardigheidsbekleders van de spreekwoordelijke gatlikker-stoel), maar 10% van
de slagkracht van de leiders daar, dan was ons land al 184 jaar verenigd met
het Broedervolk der Nederlanden, om samen weer de vroegere roem te evenaren,
ja, zelfs te overtreffen.
Herdachten wij hier trouwens een paar dagen geleden
niet De Slag bij Nieuwpoort, waar in het jaar 1600 de Hollandse
Zilveren Vloot de toenmalige sterkste zeemacht ter wereld, de Force Navale
Française, naar de vissenkelder joeg? Spreken we immers vanaf dan niet van De Gouden
Eeuw? Maar niet bij ons in Vlaanderen, dat langzaam in armoede verdween, onder
de kundige leiding der Spaanse Habsburgers die o zo Christelijk waren .
De mensen zouden beter eens goed nadenken, hoe de
machtige Herenigde Lage Landen aan de Noordzee zo geen gemakkelijke prooi voor
Hitler zouden geweest zijn. Maar misschien wel bondgenoten, zodat de latere
excessen niet hadden moeten plaats vinden. Dank zij de buffer tussen Londen
en Berlijn zou de oorlog misschien beperkt gebleven zijn tussen Duitsland en
Frankrijk. Want Hitler wilde zogezegd alleen het onrechtvaardig Verdrag van
Versailles, het werk van de Franse imperialistische graaipolitiek, wreken .
Om een beetje te worden als Israël, zou het
volstaan om al de gatlikker-stoelen samen met de bezitters ervan, uit onze Vlaamse
Regering naar de brandstapel te brengen. Dan zou het consigne Houdt de vuren
brandende tenminste nog enige zin hebben.
Israëls
geduld is ten einde: IDF rukt op tegen Hamas
(Vertaling:
E.J. Bron)
Al meerdere weken lang worden de gemeenten in het
zuiden van Israël door terroristen met raketten bestookt. Gezinnen brachten dag
en nacht in bunkers door. Nu heeft de Israëlische regering besloten om massief
op te treden tegen de radicaalislamitische Hamas in de Gazastrook. In de nacht
naar dinsdag begon de militaire operatie Protective Edge (Hebreeuws: Zuk
Eitan) met hevige luchtaanvallen. Israël heeft reservisten opgeroepen en
overweegt blijkbaar ook de inzet van grondtroepen.
Maandagavond escaleerde de beschieting door de
terroristen. Vanuit de Gazastrook werden meer dan 85 raketten op Israël afgevuurd.
Het defensiesysteem Iron Dome kon ongeveer een tiental raketten onschadelijk
maken. De hele nacht door was er luchtalarm, voor het eerst sinds vele maanden
ook in het stedelijk gebied Tel Aviv.
In het zuiden van Israël blijven vandaag de kleuterscholen
en scholen gesloten. De Ben-Gurion-universiteit in Beër Sjevaheeft de voor vandaag geplande examens
afgezegd. De Heemschut heeft de bewoners in het grensgebied naar de Gazastrook
een ongeveer 40 kilometer brede strook ertoe opgeroepen in de buurt van de
bunkers en schuilkelders te blijven. Daar riep de staat de noodtoestand uit. De
openbare schuilkelders werden geopend. Ook vandaag gaat de raketbeschieting
door Hamas toonde zich niet onder de indruk van de nachtelijke aanvallen van
de Israëli´s.
De luchtmacht had naar eigen zeggen ongeveer 50 doelen
aangevallen. Ook de marine nam deel aan de aanvallen, die vanuit de Middellandse
Zee doelen beschoot. De aanvallen waren gericht tegen verborgen raketwerpers,
commandocentrales en stellingen van Hamas. Maar ook de woonhuizen van vier hoge
Hamas-functionarissen werden aangevallen. De bewoners daarvan waren van tevoren
door het Israëlische leger telefonisch gewaarschuwd.
Volgens Palestijnse informatie eisten de Israëlische
aanvallen minstens 17 gewonden, van wie echter niemand in levensgevaar
verkeert. Een woordvoerder van de terroristen verklaarde dat met het
bombarderen van huizen van Hamas-functionarissen Israël een rode lijnoverschreden en voor een ernstige escalatie
gezorgd had, die met een aardbeving beantwoord zou worden. Hamas dreigde
raketten op Tel Aviv af te vuren.
De Israëlische minister van Defensie Moshe Ya´alon zei
dat Israël is voorbereid op meerdere dagen of zelfs weken durende militaire
acties. De actie wordt langzaam uitgebreid. In het zuiden werden de afgelopen
dagen al tanks en troepen samengetrokken (foto). Er werden 1500 reservisten
opgeroepen. Op strategisch belangrijke punten in Israël heeft het leger nog
meer installaties van het defensiesysteem Iron Dome in bedrijf genomen.
Bron:
UITLEIDING
Zo lang er
Muzelmannen zijn die de wereld willen beheersen, dus voor altijd, kan er geen
vrede zijn. Want daar waar zij zijn, verdwijnt de Vrijheid en de Beschaving.
En waar de
Vrijheid verdwijnt, komt er in afwachting van de Profeet, plaats vrij voor de
verstikking van het Internationaal Euro Socialisme.
Een situatie die bij ons bekend is als de EUSSR; de Europese Socialistische
Sovjet Regpubliek.
Waarbij het
goed is om weten, dat Sovjet het Russisch woord is voor
een verzameling van regelmatig samenkomende poenpakkers die samen de dictatuur
vorm geven.
1918 - NIET VLAANDEREN MAAR DE PARIJS
GEZINDE GATLIKKERSZIJN DE WARE
SCHULDIGEN
*
Gatlikkersstoel
voor onze Parijse onderdrukkers
.
Waar
de Vlamingen verantwoordelijk zijn voor het ledigen van het potje achteraan.
*
INLEIDING
t
Pallieterke ter ere, het moet gezegd: onderstaand artikel is balsem op onze
ziel. Vooral de volgende weken en maanden, ja zelfs de volgende 4 jaar
(14-18), is het een must. Voor een habbekrats krijgt U het wekelijks digitaal
toegestuurd. Neem het gerust van mij aan; t Pallieterke is het beste tegengif
voor al de indoctrinatie die U te wachten staat.
De
Europese chi-chi madammen en chi-chi meneren hebben zich al laten bewonderen te
Ieper, onder de Britse Menenpoort, stevig ingeplant op de weg waar eens honderdduizenden
Britse soldaten de weg op moesten, samen met de vele sukkelaars uit de Britse
Dominions. Enerzijds om n als kanonnenvlees te dienen, en anderzijds om
kanonnenvlees te maken van hun Duitse lotgenoten. Er woedde immers een Heilige
Oorlog waarin er te doden viel, of zelf gedood te worden. Wat een eer nog maar
eens in de veie Vlaamse velden, te mogen sterven voor Vorst en Vaderland.
In plaats van voor de mooie foto te staan
pronken onder een regen van rode papaverblaadjes, samen gestroomd onder een
opgedrongen pronkerig Brits monument ten eeuwigen dage aan deze gemartelde
stad, was men beter bijeen gekomen aan de veilige kant van het Ieperlee-Kanaal
naar Boezinge, daar waar de eerste linies van beide legers oog in oog met
elkaar stonden. Daar waar de Canadese legerarts John
McCrae reeds in 1915 was bevallen van het wereldberoemd gedicht InFlanders Filelds. De opengestelde kazematten
daar zijn koud en kil, en sprekend uit ervaring The Last Post bij valavond
weemoedig uitstervend onder de lage luchten weergalmend nog net binnen
gehoorsafstand, die klaroenen zouden zelfs de doden uit hun eeuwige slaap
kunnen halen. Hier geen glitter van blinkend koper en blinkend marmer, maar
verroeste hospitaalbedden, waaral dat
kanonnenvlees naartoe werd gebracht om er te liggen sterven. Ze liggen nu al
100 jaar vredig slapend onder hun witte zerkjes, zo wat overal verspreid te v
velde, te wachten op de Dag des Oordeels .
Met maar al te dikwijls met daarop de woorden: A
soldier of the great War. Known only to.
MIDDENSTUK
Onder voorname
dankzegging
overgenomen door
Digitalia bij
*
De oorlog die België hertekende
Vlaanderen heeft, bij monde van de Vlaamse
Beweging, tientallen jaren lang het voorrecht genoten om in België, en zelfs in
de wereld als geheel, de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog, of althans van
het IJzergebeuren, levend te houden, maar nu de honderdste verjaardag van het
uitbreken van die Wereldoorlog overal herdacht wordt laat de Vlaamse Beweging
verstek gaan.
De IJzerbedevaart werd opgedoekt, nadat zij door
Schiltz, die geen kritiek duldde op zijn beleid van geven en toegeven, en zijn
handpop Vandenberghe, die door de SP beloond werd met een zetel in de Senaat,
deskundig werd uitgerangeerd. Daar staan we nu, met lege handen.
En nochtans... Het Vlaamse independentisme, het
streven naar een zelfstandige staat, republiek of deelstaat met volledige
autonomie, heeft grotendeels tijdens de Eerste Wereldoorlog vorm gekregen. Hoe
numeriek gering soms ook, was het van meet af aan een beweging die zowel in het
door Duitsland bezette landsgedeelte als in het gebied in de Westhoek van
Vlaanderen dat Belgisch was gebleven, aanwezig was. Radicale flaminganten
stonden aan weerszijden van de frontlijn. De Activisten, zoals de
voorstanders van de Vlaamse zelfstandigheid in het bezette Vlaanderen werden
genoemd, waren de wegbereiders van het latere Vlaams-nationalisme. Zij hebben
in Vlaanderen neergelegd: het ferment van de zelfstandigheidsgedachte. Die
krijgen de vijanden nooit meer kapot (Jozef Simons, in Eer Vlaanderen
vergaat, 1927. Geciteerd in Sophie de Schaepdrijver, in Erfzonde van de
Twintigste Eeuw, Houtekiet, 2013 , pag. 194). De gedachte leefde al van vòòr de
oorlog, en werd in 1914 verwoord door de groep Bestuurlijke Scheiding, en het
gelijknamige in Gent uitgegeven tijdschrift, dat onder leiding van Marcel
Minnaert het in 1912 gelanceerde concept van de Waal Jules Destrée wilde
uitdragen. Het blad werd door de Duitse censuur verboden. Hierin ziet Joost
Vandommele (in het jaarlijks nieuwsblad van het René de Clercqge-nootschap,
Deerlijk, 2014) een bewijs dat de bezetter zeker niet van meet af aan een
zogenoemde Flamenpolitik voerde, d.w.z. de Vlaamse zelfstandigheidsgedachte
steunde, zoals sommigen beweren die het Vlaamse radicalisme mordicus willen
voorstellen als een vrucht van de invloed van de bezetter.
Het verhaal van 1914-18
Aan de andere kant van de loopgraven aan het front
was er het Vlaams-nationalisme dat na de oorlog uitmondde in de Frontpartij en
het latere VNV. De Frontbeweging was ontstaan uit ontevredenheid over de
misprijzende behandeling van de Vlaamse troepen door de Belgische autoriteiten
en officieren. De schrijver Stefan Hertmans, die het verhaal van 1914-18 heeft
neergeschreven, vertelt in De Volkskrant van 4 janu-ari: Mijn grootvader (die
soldaat was in de Eerste Wereldoorlog) voelde zich vernederd door de officieren
die het Frans gebruikten als teken van minachting. De Walen kregen na terugkeer
uit de oorlog een extra rang. De Vlamingen niet. Dat verbitterde hen. Hertmans
zegt nog: In die jaren begon de scheiding van de Vlamingen en de Walen. Dit is
de oorlog die België hertekende.
De wond die tijdens de oorlog aan de IJzer en na de
oorlog door de hevige repressie van het Vlaamse radicalisme werd geslagen, is
nooit schoongespoeld. De herinnering eraan werd integendeel na de Tweede
Wereldoor-log nog versterkt door de confrontatie van de vlaamsgezinden met de
nieuwe Belgi-sche repressiegolf, ditmaal in de vorm van pseudo-volksgedreven
terreur met honderd-duizenden rechtstreekse en onrechtstreekse Vlaamse
slachtoffers.
Maar niets daarvan inspireert vandaag in Vlaanderen
de herdenking van de Eerste, en in het kielzog ervan, de Tweede Wereldoorlog,
die allebei door België en zijn Vlaamse vrienden werden aangegrepen als
historische kansen in de strijd tegen de Vlaamse onafhankelijkheid, of
zelfbestuur, zoals de Frontbeweging het zeer correct noemde. België blijft
het als staat bijzonder moeilijk hebben met het oorlogsverleden, zeker in
vergelijking met de buurlanden. Niet omdat hier tijdens de bezetting zoveel
meer gruwelijke dingen gebeurden. Wel omdat de Belgische staat zich, meer dan
elders, bedreigd voelde door nationalistische tendensen in Vlaanderen (Dirk
Achten, in De Standaard, 15 februari 1996, hoofdart.).
Vlaams bevrijdingsnationalisme
Of de Vlaamse regering nu de historische feiten
respecteert, dan wel de geschiedenis in belgicistische zin helpt herschrijven,
de Eerste Wereldoorlog was in Europa ook een strijd van bevrijdend
volksnationalisme tegen agressief staatsnationalisme. En in Vlaanderen een
strijd van Vlamingen tegen Belgen, en omgekeerd.
Het Belgisch nationalisme maakte deel uit van het
over heel Europa verspreide staatsimperialisme. Dat vond na de oorlog een
uitlaatklep in de voortvarende hertekening der grenzen. België hoopte de helft
van het Rijnland te annexeren plus Nederlands-Limburg en Zeeuws-Vlaanderen. Dit
stuitte op het buldergelach van de mogendheden, en deed zoveel kwaad voor wat
er nog restte van een Belgische reputatie dat men van regeringszijde niet
aandrong.
Als een been om een dolle hond mee te sussen, werd
België door de mogendhe-den wat kruimels toegeworpen: de Pruisische kantons
Eupen en Malmedy, en het vrije Neu-Moresnet. Daar wordt, voor zover in
Vlaanderen bekend, de Eerste Wereldoorlog - terecht - niet herdacht.
Maar ook het tegen het staatsnationalisme gerichte
volksnationalisme kwam als overwinnaar uit de oorlog. Een groot aantal volkeren
en volksdelen, van Ierland tot de Baltische staten, verwierven hun
zelfstandigheid. Alleen daar waar Frankrijk de hand in had, gebeurde dat niet.
Parijs weigerde stug in het veroverde Elzas-Lotharingen het volk bij referendum
over zijn toekomst te laten beslissen.
Het staatsnationalisme sprak van wapenstilstand,
gevolgd door een opgelegde, onvrije vrede. Het volksnationalisme riep met de
revolutionairen die in het oosten (bolsjewieken) en in Duitsland (socialisten)
de militaire regimes die zich daar gevestigd hadden omverwierpen en
onmiddellijk een einde maakten aan de oorlog, met gebalde vuist nooit meer
oorlog. Dit betekende dat men liever de nederlaag aanvaardde dan nog
kanonnenvlees te leveren, ook al was dit in hun nadeel (verdrag van
Brest-Litovsk in het oosten, verdrag van Versailles wat Duitsland betreft). Bij
deze revolutio-naire gedachte vond Vlaanderen aansluiting. Het schreeuwde zijn
nooit meer oorlog uit vanop de IJzertoren, totdat Vlaamse handlangers van het
Belgisch nationaal-impe-rialisme dit veranderden in een banaal, ontmand,
afgeroomd begrip vrede, een passe-partout woord dat ook de agressiefste
mogendheden huldigen.
Van Severen
Op 29 november 1928 bracht Joris van Severen, die
soldaat was geweest in de oorlog, namens het Vlaams-nationalisme in de
Belgische Kamer hulde aan de Vlamingen (activisten) die tijdens de bezetting
de onafhankelijkheid van Vlaanderen hadden uitgeroepen én aan de oudstrijders
waar-toe hij behoorde en die dezelfde doelstelling hadden nagestreefd
(zelfbestuur). Hij zei dat het activisme van tijdens de bezetting en de
frontbeweging uit de loopgraven aan de andere zijde samen waren de
edelmoedigste en de meest gerechtvaardigde bewegingen die België sinds 1830 had
gekend. De collaboratie met de bezetter was, aldus Van Severen, geen
vergissing en geen verraad: het is België dat een vergissing is.
Welke Vlaams-nationalist zegt hem dit in het
hedendaagse parlement na?
MARK GRAMMENS
UITLEIDING
Joris
van Severen werd in Mei 40, samen met anderen, in Abbeville door dronken
Franse hulp-gendarmen vermoord. Iedereen, een bus vol, werd preventief door
de Belgische Staatsvuiligheid opgepakt, en, om uit het bereik van de Duitse
overvallers te blijven, weggevoerd naar Frankrijk. De 2de nacht
werden ze ondergebracht in de kelders van de muziekkiosk, en s morgens twee per
twee naar buiten gebracht om te worden afgemaakt. De bevelvoerendeluitenant, verantwoordelijk voor de
moordpartij, geniet tot op de huidige dag, de eer, dat een straat in Abbeville
zijn naam draagt.
Het
tragische bij Van Severen, de Notariszoon uit Wakken (W-Vl) is wel, dat zijn
aanhouding op een misverstand bertustte. Hij stond namelijk al een hele tijd
als valabel bekend, om de Vlaamse zaak naar een goede Belgische oplossing te
begeleiden. Door te sterven onder de kogels van moordenaars in opdracht van
diezelfde Belgische Staat, is de juiste toedracht hiervan in het doemscenario
van de Repressie gebleven, met de uitleg dat Van Severen zich voor de oorlog
bekeerd had tot een trouw aanhanger van Leopold III.
Want
vergeten we het nooit: net als bij de Islam, heeft de Belgische Staat twee
vijanden: de Waarheid (met hoofdletter) en de échte Geschiedenis. Derhalve is
het goed, om via Marc Grammens te lezen over Van Severen, Vlaams
Volksvertegenwoordiger, in het Parlement in Broeksèl:
Op 29 november 1928 bracht Joris van Severen, die soldaat
was geweest in de oorlog, namens het Vlaams-nationalisme in de Belgische Kamer
hulde aan de Vlamingen (activisten) die tijdens de bezetting de onafhankelijkheid
van Vlaanderen hadden uitgeroepen én aan de oudstrijders waartoe hij behoorde
en die dezelfde doelstelling hadden nagestreefd (zelfbestuur). Hij zei dat
het activisme van tijdens de bezetting en de frontbeweging uit de loopgraven
aan de andere zijde samen waren de edelmoedigste en de meest
gerechtvaardigde bewegingen die België sinds 1830 had gekend. De collaboratie
met de bezetter was, aldus Van Severen, geen vergissing en geen verraad: het
is België dat een vergissing is.
*
Na WO I kwam er de herkansing van WO II, met voor
de Vlaming nog veel erger kwaad. België dacht toen, met de harde repressie,
de Vlaamse Leeuw voor altijd te hebben gekooid, nadat hij ontmand en de strijdbare
klauwen was uitgetrokken. En in die na-ooroogse periode leven we nog altijd. De
Vlamingen zijn ondertussen wel met een kluitje in het riet gestuurd, en ze
denken met een deelregering een deel van het Staatsbestel te hebben
verworven. Dat zou zo kunnen zijn, moesten er in die deelregering geen
gatlikkerstoelen meer zijn, wat jammer genoeg niet het geval is. Integendeel,
de meeste zitjes zijn van dat model. En het zijn nu de Vlaamse Ondernemers die
de potjes mogen ruimen .
Misschien dat er eerst een WO III moet komen, eer
wij opnieuw kunnen zingen, dat wij zijn de heersers der aarde, de koningen van
de zee
1917 - OVER ONTDUIKERS VAN DE EIGEN
VERANTWOORDELIJKHEID;
*
Voor
zij die volharden inde boosheid
.
*
INLEIDING
België
zou het Land der Onbegrensde Mogelijkheden niet zijn, als er niet op grote
schaal kon gefraudeerd worden, waarbij de grootste schuldigen vrij-uit gaan, en
de kleintjes moeten hangen. Erg Christelijk is dat niet voor het Algemeen
Christen Werkersverbond, die dan ook zeer vlug een andere maar even
valse identiteit heeft aangenomen.
Eigenlijk
is het niet aan mij, om die kleine domme spaarders te verdedigen, maar in het
zakenleven gelden er nu eenmaal wetten die voor iedereen dezelfde moeten zijn. Wie
gefraudeerd heeft, geld onder valse voorwendselen heeft afgetroggeld, is niet
alleen persoonlijk verantwoordelijk voor de geleden schade, maar ook diens
werkgever, in wiens opdracht en onder wiens leiding het bedrog is gebeurd.
Doe
eens navraag in alle Penitentiaire Instellingen die ons land rijk is, en U
zult een negerkoor uit de wildernis horen opgaan aan instemmingen. Zij zitten
daar, omdat zij op veel kleineren schaal mensen hebben bedrogen of bestolen .
Het
enige dat het ACW kan inroepen is, dat ze toch Christelijk willen blijven genoemd
worden, omdat zij denken God zelf te zijn.
De tic-tac
van Koen Geens is maar al te doorzichtig: de zaak lopende te houden, tot er
verjaring optreedt. Onder het motto En de boer, die ploegde voort.
Zou er
daar bij die dieven echt geen boek voorhanden zijn in de zin van Zelfmoord voor
Dummies?