Een echte pluralist aanziet het als een must ook zijn vriendenkring pluralistisch te stofferen. De ideale vriend waarmee je, ook na lang zoeken, geen enkel punt van ideologische overeenstemming vindt tenzij dat die er niet is.
Een vriend dus om je denken en oordelen scherp te houden, je argumenten te controleren, jezelf continu te bevragen, en als het pas geeft op zoek te gaan naar betere argumenten.
Idealiter reikt zon vriend je ook de lectuur aan die jij nodig hebt. Wat baat het inderdaad duizend bladzijden te lezen die je overtuiging alleen maar bevestigen en versterken? Die moeite kon je je wel besparen. Nee, flink er tegenaan moet het.
Mijn leven lang heb ik "contraire vrienden" gefrequenteerd. Contrair, dat is het juiste woord. Ik herinner mij niet e één die ik bekeerd heb (en hij mij niet). In het beste geval, na een ferm debat, even doen twijfelen. Vandaag is mijn kring een stuk kleiner, maar ik probeer toch het tegensprekelijk peil enigszins op peil te houden.
En zo kreeg is van een donkerblauw rechts vriendje, met nogal wat libertaire trekjes, twee boeken die ik absoluut moest lezen om te genezen van mijn ideologische verwarring.
Twee Franse boeken, want reken maar dat in Frankrijk de intellectuele vlam niet op veilleuse staat. En dat de grote woorden bij onze zuiderburen nog altijd niet op rantsoen staan.
"La France se couche. La France se meurt" Eric Zemmour °1958
Het eerste cadeau van mijn ambetant vriendje
Een meer dan rechts, gewild provocatief boek van Figaro journalist Eric Zemmour die meer dan 500 bladzijden virtuoos fulmineert tegen Ces quarante années qui, depuis la mort du général de Gaulle, ont défait la France » in een stijl die, ook al steiger je vertikaal tegen de murenop, je als lezer op de duur gaat verleiden.
Vast terugkerende schietschijven zijn: de Franse revolutie, mei 68, Marx en het socialisme, het multiculturalisme, intellectualistisch links (de Loft socialisten), maar ook de hedendaagse kunst, la laideur, Canal3+, SOS Racisme, de Mensenrechtenmanie, les grandes surfaces, de slechte smaak, de agressieve homocultuur, de teloorgang van alles wat Frankrijk ooit Frankrijk maakte.
Na 50 bladzijden heb je zijn format wel door. Gewoon: vanuit een zwaar provocatief temperament en aan de hand van een onvergelijkelijke eruditie, en dat dan in een subliem barok Frans (een Frans dat niet in België gesproken wordt) gaat hij een voor een alle heikele themas af die de Franse natie sinds meer dan 50 jaar grondig verdelen in Links Rechts. En van elk van die kwesties schets hij een beeld (een meester in de detailschildering) dat boosaardig eenzijdig Rechts is. En dat is zo merkwaardig, alles wat Zemmour schrijft is juist enamper weerlegbaar, maar de man vertikt het ook maar één keer het perspectief van de andere in beeld te nemen. Geen millimeter ruimte krijgt die andere . Puur Voltairiaans: écrasonslinfâme.
Niet zo fraai natuurlijk. Waarom lees ik dat dan zo graag? De macht van die taal. De kracht van zon ongegeneerd fanatiek betoog. Een zo consequent volgehouden maar machtig geëtaleerde en gestoffeerde eenzijdigheid. En dan is er ook nog het genot van die taal zelf. Dat soort Frans waarmee je, zo gehanteerd, eender wat kunt verkopen. Vooral revoluties.
Om u een indruk te geven heb ik, compleet at random een aantal frasen genoteerd.
Un prolétariat Zolasque(op de wijze van Zola)
La folie destructrice de lépoque
1968, cette rébellion libertaire
Une mélancolie passéiste
Le racisme nest plus une opinion, mais un délit
La Babélisation généralisée(op de wijze van de Toren van Babel)
Notre monde ouvert, fluide, sans ordre ni références.
Nous ne savons plus ou nous allons, Car nous ne savons plus doù nous venons.
Cette société de consommation, pétris de culture américaine et de haine de soi nationale.
Boulimie consumériste
Plastronner ses opinions(letterlijk: op zijn plastron schrijven)
En misschien nog deze iets langere citaten:
Le complexe Van Gogh qui régnait au ministère de la Culture depuis sa création. Par peur de rater un génie, les fonctionnaires de la rue de Valois soutiennent nimporte quelle provocation, tout laideur qui se pare des atours de la transgression. Tout rappeur fut un nouveau Mozart.
Le slogan Lart ne doit pas chercher à plaire est modifié en Lart, pour plaire cherche à déplaire.
Lart comme fondamentale ligne de fracture entre classes sociales, des classes populaires rejetant un art contemporain quelles naiment ni ne comprennent, opposés à une miroclasse délites mondialisées, qui en on fait létendard de leur nouvelle puissance ».
Le Centre Pompidou. Tandis que le Président Pompidou avait lui-même imposé en plein cur de Paris historique un musée dart moderne ressemblant à une usine désaffectée.
Prachtig toch. Een iets anders dan het Editoriaal van de Gazet van Antwerpen.
Het tweede boek was er een van Alain FINKELKRAUT:Lidentité malheureuse.
Alain Finkelkraut °1947
Twee citaten hieruit en je weetwat er op het menu staat:
(in vertaling) Het dragen van een gezichtssluier is strijdig met het broederschapprincipe en bovendien met het bneginsel van de wellevendheid, de verhouding tot de ander. Een gezichtssluier dragen betekent dat je weigert in contact te komen met de ander, en meer bepaald de wederkerigheid van dat contact weigert. Een vrouw die zich op die manier kleedt, matigt zich het recht aan mij te zien en ontzegt mij het recht haar te zien. Broederlijkheid evengoed als wellevendheid zijn universele waarden die veel ouder zijn dan de Verklaring van de Rechten van de Mens.
Of iets kernachtiger uitgedrukt:
Jadisla subversion était le contraire de la tradition ; désormais la subversion est notre culture.
Och, na een paar posts met wat grapjasserij, nog eens "een serieuzeke".
Een geluk met een ongeluk
Het evangelie volgens Sint Johannes van het Cruyf
Hoe vaak al hebben we op deze blog Johan Cruyf moeten citeren: elek voordeel hèt se nadeel, en ook het omgekeerde dat elek nadeel toch se voordeel hèt. Wie beter dan een hoogbejaarde, nog half lucide blogger kan dat beamen.
We maken nog eens een Cruyfiaanse oefening in het "tweerichtingdenken".
Niemand, tenzij les cons, kijkt vandaag nog onbezorgd naar de toestand van onze planeet. Natuurlijk is er met die blauwe bol amper iets mis, de problemen komen uitgerekend van de hoogst ontwikkelde levende soort die erop rondloopt: de homo sapiens sapiens, versie 2015.
Leven en vooral fatsoenlijk samenleven schijnt niet langer evident (ooit geweest?). We hebben dan veel verstand en een, spijts alles, redelijk vrije wil , en we hebben in 2500 jaar wel wat af-geprobeerd, maar het gaat met ons samenleven van kwaad naar erger. Ik bespaar je de voorbeelden.
En toch . (het zou geen Blog1932 bijdrage zijn als die twee woordjes ontbraken)
En toch is er geen reden voor een Stop-de-Wereld-Ik-stap-Eraf. Het klinkt misschien pretentieus: maar wij, hier en nu, zitten op de juiste bus. De Europabus. Ik bedoel, jawel hou u vast and read my lips, EUROPA. Voor één keer zeg ik luid: wij lijken misschien spookrijders en toch zitten al die andere autos op het verkeerde vak. We are right.
Ik bedoel. Binnen ons Europees samenlevingsmodel schijnt sinds het einde van WOII,de grootste miserie gestopt. Wij hebben, zo lijkt het, na eeuwen zwaar vallen en moeizaam rechtkruifelen, een samenlevingsmodel gevonden dat ons, touchons du bois, nu al 70 jaar ononderbroken vrede bracht (op die ene Balkan uitschuiver na dan). En dat is niet enkel het uitblijven van wapengekletter, dat is vooral samenleven met concrete toepassing van de principes van de heilige Verlichting. Resultaat: een spectaculair breed welvaartsniveau dat zo goed als mogelijk gespreid is over brede lagen van de bevolking. Een beleefd personalisme om het wat gesofistikeerd uit te drukken.
Dat is dus Het Voordeel. Natuurlijk. Maar met se nadeel. Onze samenleving schakelde in die vredige tijd over op een puur consumentisme met daaraan vast een niet te temperen hedonistische cultuur. Hedonisme dat staat voor een genotcultuur. Vrij en onbeperkt. Ongehinderd en a fond. Alles is koopwaar en koopbaar. Collateral dammage ten overvloede: een quasi voltooide ontkerkelijking, of erger een de-spiritualisering, materialisme, debilisme, individualisme, met afschudden van elk soort ideologische veren of traditionele waarden. Waar is dat feestje Hier is dat feestje!
En toch ware het te hopen dat de rest van de wereld, en ik bedoel de wereld buitend dit deel van Europa, en in het bijzonder de huidige broeihaard van de grote misère het Midden Oosten, zo snel mogelijk op ons decadent model zou overschakelen. Ge zult die boerkas, die kalasjnikovsen die zwaardmannen nogal zien vliegen.
Niet aarzelen, want op wereldschaal gezien hebben WIJ het GOED voor.
Laat ons voor één keer samen unaniem, Europees Patriottisch chauvinist zijn.
maar dit is niet 'einde verhaal', lees het vervolg hierna. >>>>>>> want elek voordeel....
Maar het Cruyf adagium is hiermee niet aan zijn laatste station. Hier gaan we weer:
Het voordeel. De Heilige Verlichtingswaarden (als u ze nu perse Christelijk wilt noemen, voor mij niet gelaten), hier zijn ze: vrijheid, gelijkheid, tolerantie, progressief, vrije markt, scheiding Kerk en Staat, vrije meningsuiting, positief mensbeeld, getemperd door een diep gevoel voor solidariteit, een werkzame rechtsstaat, een maatschappelijk zekerheidssysteem en een welzijnsniveau met aandacht voor de zwakke.
Met als Nadeel: dat wij met al onze openheid, rechtsstatelijkheid enz. bijzonder kwetsbaar zijn voor het barbaarse terrorisme dat, zo blijkt nu, niet enkel de grauwe banlieues van onze grootsteden bereikt maar doordringt tot in, godbetert, Verviers en Liedekerke en Harelbeke. Zaak is nu het hoofd koel te houden en ons rechte eind niet te laten corrumperen door die baardmannen.
Met als Voordeel. Als we het nu eens zo bekeken, dat het terrorisme (en dat valt in Lier en in Zoerle Parwijs nogal mee .) in de plaats is gekomen van die andere gitzwarte reeks van heroïsche veldslagen en barbaarse generaals die in onze geschiedenisboekjes nog opgehemeld werden als historische hoogtepunten. (Niet langer zo In Leuven, daar werd het centrale Fochplein eindelijk het Pieter de Somerplein .) Niks meer van een nieuw Verdun, Somme, Ieper, Dresden, Stalingrad. Ja, nu hebben we 9/11, Theo Van Gogh, Madrid, Londense metro, en nu Charlie Hebdo , nee, ik durf het geen vooruitgang" noemen, maar als ik moet kiezen .
Met als nadeel. (of wat dacht je?) Het 21ste eeuws terrorisme mag dan geen Verdun zijn, en er valt in Lier en Zoerle Parwijs redelijk mee te leven, alleen, en hier komt het: het terrorisme is ook winnaar als zij erin slagen tot in de kleinste gehuchten, tot in de huiskamers, het Rijk van de Angst te installeren. En die zou politiek wel eens kunnen omgezet worden in een terugkeer van ons mooie Europese model.
Soldaten in gevechtsuitrusting en met zware wapens die een kleuterschool bewaken
Een miserie zeg dat wel. En toch (alweer): koppig volhouden en vasthouden aan onze waarden. Wij hebben het bij het rechte eind! Vincera.
Nee, dat geloofde niet, ik zou het ook niet geloven, maar gisteravond laat nog een mail van God gekregen.
Ik resumeer in mijn woorden (het Woord Gods is immers eeuwen lang "van horen zeggen" en "in eigen woorden" doorgegeven)
Dat Hij niet zo blij was met de publicatie van zijn RE. Dat met de boodschap zelf niet veel mis was. (OEF !) Maar dat hij zich vreselijk geneerde omdat er drie tik/taalfouten in staan. Dat het hemels secretariaat ook niet meer is wat het ooit was, en dat ge het eigenlijk allemaal zelf zou moeten doen.... (goddelijke zucht)
En of ik zo snel mogelijk wou verbeteren. Dat zijn onfeilbaarheid (en die van zijn aardse CEO) daardoor serieus in het gedrang kwam..
Ik ga niet nog eens een goddelijk gebod negeren. Dus....
Ze hebben een God uitgevonden in plasticine, één die eeuwig kneedbaar blijft en naargelang de omstandigheden vlug wat kan worden bijgekneed.
Soms (in feite vrij vaak) heb je ook grote commerçanten die grossieren in leugen en bedrog, dat loopt natuurlijk verkeerd af. Dan wordt God geacht het weer op te lossen.
Sommigen maken zichzelf wijd dat ik wel heb opengedaan, dat ik naar hen heb geluisterd, dat ik ze moed heb ingesproken, raad heb gegeven
Ik zie dan dat hemels secretariaat voor mijn ogen. Een oud nonneke met een brilletje dat amper met een pc uit de voeten kan. Maar ja, al jaren geleden dat daar nog eens "een jong ding" binnenkwam.
virtueel beeld van Grote Markt in Lier
En nu maar hopen dat hier morgen geen drie gemaskerde OPUS DEI seminaristen voor mijn deur staan en mij, onder het roepen van Jezus, Maria, Jozef, neerknallen.
Jullie bevinden zich in uitstekend gezelschap, want God is nu overduidelijk een attente volger van deze Blog.
Haast per kerende kreeg ik op mijn vorige post, een reactie "van daarboven" met een zachte eis tot rechtzetting.
Mijn verhaal was niet het hele verhaal en God himself zet de zaken op punt.
Hierna zijn (sorry Zijn) verhaal over de juiste afloop van dat cafégesprek.
En God pakte zijn trappist en zei zachtjes: Schol.
En verdween.
Het zou zo kunnen geweest zijn, Maar het verliep in werkelijkheid iets anders.....
En God pakte zijn trappist, dronk eens en zei zachtjes
Herman, hebt ge het nu nog altijd niet door? Ik besta niet. Een verzinsel, een sprookje. Ik ben een uitvinding van mensen, die mij hebben uitgevonden om hun leven wat zin, wat kleur, wat glans te geven. Om onbeantwoordbare vragen toch te kunnen beantwoorden. Omdat mensen nu eenmaal graag antwoorden hebben op hun vragen. Dan zijn ze gerust, dan kan hun niets gebeuren.
Ze gebruiken mij als een soort passe-partout, ze spannen mij voor hun karretje als het hun zo uitkomt. Er is altijd wel een kraam waar ik ergens in te pas kom.
Ze hebben een God uitgevonden in plasticine, één die eeuwig kneedbaar blijft en naargelang de omstandigheden vlug wat kan worden bij gekneed.
Mensen zijn opportunisten Herman, maar dat weet jij toch?
Mensen zijn ook bang van verantwoordelijkheid, zeker waar het hun eigen leven betreft. Verantwoordelijkheid is een vuil jobke, dat laten ze liever opknappen door een God (te begrijpen als HUN God). Mensen verschuilen zich graag. Ook achter hun God.
Gott mit Uns, weet je wel. Alleen is die Uns overal een andere Uns. Een rechtvaardiging voor soms de meest waanzinnige daden.
De mens is vaak niet meer dan een kleine commerçant die wat sjoemelt, wat liegt en bedriegt voor eigen profijt. Alleen hebben de meeste mensen niet door dat ze zichzelf een rad voor ogen draaien en dat ze dus zelf het grootste slachtoffer zijn van hun eigen capriolen.
Soms (in feite vrij vaak) hen je ook grote commerçanten die grossieren in leugen en bedrog, dat loopt natuurlijk verkeerd af. Dan wordt God geacht het weer op te lossen.
In goede en kwade dagen, weet je wel?
Natuurlijk hebben ze mij meer nodig in kwade dan in goede dagen. Ik zal dat maar omschrijven als menselijk. Ze staan dan op mijn dorpel, hangen aan mijn bel. Maar hoe zou ik in Godsnaam (!) kunnen opendoen? Ik besta niet!
Sommigen maken zichzelf wijs dat ik wel heb opengedaan, dat ik naar hen heb geluisterd, dat ik ze moet heb ingesproken, raad heb gegeven Ze beseffen het niet, maar in feite zijn ze weer aan het sjoemelen. Weer zijn ze zichzelf aan het beliegen. Kan toch geen kwaad zal je zeggen nee gelukkig meestal niet, totdat er weer enkele (in Parijs) gekke dingen beginnen te doen in mijn naam.
Hemel en hel dan ofte de goeien en de slechten. Dat begint al in de poppenkast van de kleuterschool en dat eindigt blijkbaar nooit. Mensen willen opdelen. Welke voorwendsels en categorieën men ook gebruikt, het komt altijd op hetzelfde neer de goeien en de slechten.
Iedereen denkt natuurlijk tot het kamp van de goeien te behoren en kan (soms) perfect voor zichzelf uitleggen waarom.
Maar wees gerust Herman, hemel en hel bestaan niet. We zullen het moeten doen met wat er hier en nu voor ons beschikbaar is. Het leven zal zelf wel een richting aangeven, maar soms zullen we zelf moeten sturen. De ene keer wijken we af richting hemel en de andere keer richting hel, maar in feite volgen we altijd een soort middenweg. Soms hebben we (of heeft iemand meer dan een ander) pech onderweg, dat is een statistisch feit, geen ontkomen aan.
Je wilt amnestie Herman?
Die krijg je. Die kan iedereen krijgen, maar je moet er weer zelf voor zorgen. Daar kan ik als niet bestaande God niks aan doen. Ieder moet voor zichzelf weten of hij of zij nog rekeningen heeft openstaan. Als er nog streepjes achter je naam staan op de spiegel achter de toog dan moet je er eens werk van maken om die weg te laten vegen. Het zal vaak neerkomen op een uitgestoken hand, een vriendelijk gebaar, een glimlach. Wat mildheid en wat vergeving. Zo simpel zal/kan amnestie zijn.
Dan hoef je niet bevreesd te zijn voor je denkbeeldige hel, dan ben je nu al in je denkbeeldige hemel.
En denk eraan Herman, als de deur achter je dichtvalt is het gedaan. De mooie woorden die men dan zal uitspreken zal je niet meer horen. Gelukkig maar, je zou gegeneerd zijn.
Mijn trappist is leeg ik ben er mee weg. Tot aan de (hemel)poort? ;-
Toffe God, after all.
(dank u Walter, je krijgt voor mij stilaan Messias allures)
Slimmere mernsen dan ik, hebben mij aangemaand niet in te gaan op STEL DAT... verhalen.
Hoe leuk dat ook kan zijn, niet doen, de echte werkelijkheid is al ingewikkeld genoeg, vinden zij.
Stel dat ons kat een koe was.... dan moesten we alle dagen om vijf uur thuis zijn om ze te melekn Dat soort werk dus.
En toch, ge moet slimme mensen niet altijd geloven, en dus in dit geval ook niet.
Zo heb ik op dit ogenblik een voldoende aantal Stal dat..'s verzameld om er binnen 1932 een nieuw rubriekje mee te beginnen.
Hier een kleine try out.
Een snelle babbel met god
STEL dat, het moet maar lukken, aan het tafeltje naast u in het café zit Hij, God. Wat zou je Hem in zon geval willen zeggen of vragen?
Kunje, met wat verbeelding, een koppel mooie sketchkes van maken.
Zoals (ik probeer er eentje)
- Dag Mijnheer God, mag ik soms vragen wat u voor mij drinkt? - Goed, nen trappist, dan pak ik er ook nog ene. - Santé zal ik maar zeggen, alhoewel dat bij U eigenlijk geen rol speelt natuurlijk (God lacht). Ajamajaa . tussen mensen zeggen wij dat zo. - Oh sorry, ik heb mij nog niet voorgesteld: Ik ben die en die en zus en zo. In mijn jeugd heel katholiek grootgebracht, maar ja, ge hebt dat misschien gevolgd, het gaat eruit en voor dat ge het beseft zijt ge ne ketter, ne goddeloze, en dus een vogel voor de kat, klaar voor de hel. - Tiens, gij loopt niet direct weg, dat valt mij wel mee. - En dus mijn vraag: laat ons zeggen dat de mens zon 100.00 jaar mens is, heeft u zelf zo een idee hoeveel volk er vandaag in de hemel zit en hoeveel in de hel? Het is maar om een gedacht te hebben
- En dan nog een tweede vraag, als ge me toestaat : had ge dat zelf voorzien, die evolutie van die bevolkingsaantallen daar boven en daar beneden? - Of heeft het u ook verrast? Waren jullie daar logistiek op voorzien? (dat is ook een domme vraag natuurlijk God weet alles, zelfs de toekomende dingen)
- Maar dan heb ik nog een ultieme vraag. Als ge nu zelf zo uw magnifieke Bergrede herleest, en ge meent dat nog altijd echt, zit het er dan niet in, dat ge het na een tijdje zelf genoeg vindt met dat eeuwig vuur, en dat er een soort amnestie komt? Eeuwig, dat houd je toch niet vol op de duur? (eerlijk gezegd reken ik daar een beetje op - maar dat heb ik niet gezegd)) En meer wilde ik eigenlijk niet weten.
En God pakte zijn trappist en zei zachtjes: Schol. En verdween.
Kan het niet laten omdat het zo geestig is. (in mijn ogen dan...)
Vanmiddag, wederuitzending van Blokken in de aanloop naar het nieuws van 13 uur.
Leuk, pretentieloos spelletje, waarin mooie prijzen te winnen zijn als je alles weet van strips en tekenfilms.
Ik vraag mij al jaren af waarom er nooit een vraag komt in de zin van: Wie was de oudste: Bach of Beethoven? of Hebben Van Gogh en Rembrandt mekaar ooit ontmoet? Ik zou dat erin willen omdat ik dan ook eens een antwoord weet.
Maar nu deze middag, toch een poging in die richting.
Ben: "Wie was de vader van de plantengenetica: Georg Friedrich Haendel of Gregor Mendel?"
Wim: (ik ben zijn echte naam vergeten, dus Wim) een Limburger, is weer de rapste, hij heeft al een schone voorsprong,
tiktiktiktiktik "Haendel" klinkt het triomfantelijk.
En Mendel, die componeerde dan waarschijnlijk The Messiah.
Mooi om weten, Wim is journalist bij Het Belang van Limburg. Om beter geïnformeerd te wezen, mis nooit één nummer van Het Belang.
Ook een kleine lapsus van Ben die een woordje duiding geeft bij Haendel: "Haendel dat is de componost van die heel bombastische muziek. Maar mooi hoor".
Volgende vraag.... Hoe was de naam van de kuisvrouw die de tent van Asterix onderhield in Asterix en de Belgen?
Wete wa? Als we het nu bij 1932 eens even wat minder grimmig maakten? De laatste tijd toch zo opgewonden bezig,
Dus nog eens zo'n onnozele, eentje zoals vroeger.
Ik had u voor Nieuwjaar verteld van mijn drie kladschriften bomvol met notas, ideetjes, aangevers, allemaal reserve stuff voor mijn Blog.
Ik heb daar in de eindejaarsluwte eens doorgebladerd en het probleem is dat ik dingen vind die wellicht goed bewerkbaar zijn voor 1932, maar dat ik begot niet weet of ik het al niet eens gebruikt heb. En begin maar eens die honderden posts uit die bijna drie jaar te herlezen. Niet te doen.
Dus op het risico van herhaling deze:
AJAMAJAA
Een populaire uitdrukking in een discussie die praktisch in elk Vlaams dialect thuis is. Ik heb ook de indruk dat bij het gebruik van die uitdrukking een lichte over en weer beweging van het hoofd van links naar rechts hoort.
Stel je voor: je zit met twee in een discussiegespreken midden daarin gooit ene het ertussen:
AJAMAJAA . wat letterlijk staat voor: ah, ja maar, ja
klaar voor het verlossende Ajamajaa....
Dan ben je nog niet veel wijzer maar ik denk dat elke Vlaamse toehoorder weet wat hier bedoeld wordt. Die uitdrukking vraagt echt niet om toelichting. Ajamajaa zegt alles en moet in deze situatie volstaan.
En dan dacht ik, laat mij nu eens proberen aan een niet Vlamingen in één tekstje, de inhoud van die repliek met al zijn nuances uit te leggen.
Ik doe een poging.
AJAMAJAA, zegt:
Op jouw laatste argument (bewering/uitleg/suggestie enz.) sta ik in feite met mijn mond vol tanden. Ik vind echt geen zinnige repliek meer op jouw aangeven. Ik heb de indruk dat al wat wij voordien hebben gezegd bij u niet is aangekomen. Ofwel heb ik met iemandanders gediscuteerd, zover zet gijnu alles op losse schroeven. Ofwel moet ik van vooraf aan alles nog eens terug uitleggen ofwel hang je de onnozele uit. Ik zie er eigenlijk tegenop nog eens met zoveel woorden jouw laatste propositie te weerleggen. Ik heb het gevoel dat we allebei aan het eind van ons discussie-bobijntje zijn.
Zeer vaak volgt op zon Ajamajaa nog een toevoeging in de aard van:
Ajamajaa, als ge zo begint Ajamajaa, dan moeten we eigenlijk niet verder discuteren Ajamajaa, dat maak je het allemaal wel heel simpel . Ajamajaa, dan moet gij dat bij haar maar eens gaan uitleggen Ajamajaa, als ge dat er allemaal bij-veronderstelt . Dan zijn wij wel uitgepraat !
Ajamajaa is de ideale afsluiter van een koppige discussie waarbij we besluiten alles maar te laten zoals het is.
Voorbeeld (echt gebeurd):
Vermeersch zegt tegen Leonard:Waar zat die liefdevolle God dan in Auschwitz? Of bij dat meisje op haar fietsje dat doodgereden werd door die vrachtwagen? Leonard antwoordt: Ik denk dat ik zonder mijn geloof in een oneindige liefdevolle God onmogelijk zou kunnen leven met het weet hebben van al dat gruwelijke kwaad in de wereld. Vermeersch dringt aan: Zeg mij dan eens wat die God van jou aan dat kwaad verandert? Leonard glimlacht: ik ben zeker dat de naam van al die lijdende mensen in de Palm van Gods hand geschreven staan. En dan moet Vermeersch zeggen (licht hoofdschuddend) AJAMAJAA
Loesje heeft het weer goed gezien.
Alain Finkelkraut °1947
virtueel beeld van Grote Markt in Lier
