Vandaag een overdosis aan Engelsen en Duitsers in de winkel op bezoek gekregen.
De Engelsen slaken kreetjes als 'Oh my God!' Ze willen alles bekijken want kijken kost immers geen geld. En geld hebben ze inderdaad niet bij die Engelsen. Echt des duivels, als er te veel over de vloer komen!
Typisch Engelse toerist : drinkeboeren met goedkope bocht van drank
En dan de Duitsers. Die zitten er meestal wél warmpjes in denk ik. Zeker daarvan ben ik echter niet daar ook zij geen cent willen besteden. Arrogant neerkijken op de Vlamingen, dat kunnen ze (nog steeds)... Voor het geval dat ze nog steeds, dus voor de derde maal, hun weg naar de Heimat niet terugvinden, overweeg ik om speciale wegbeschrijvingen uit te delen. Via Brussel naar ...
Duitsers op terugtocht...
Ik was trouwens wat aan het opruimen. Massa's boeken inpakken en zo wat meer ademruimte creëren. Wat ook het volgende inhoudt : stof vreten!
Overlijdensbericht van pater Frans Lava uit Eggewaartskapelle
Hieronder het overlijdensbericht van pater Lava :
In de hoop op de verrijzenis, is van ons heengegaan
Pater Frans LAVA
MISSIONARIS VAN SCHEUT
Hij ontving de gave van het leven te Eggewaartskapelle op 24 februari 1928.
Door zijn geloften werd hij missionaris van Scheut op 8 september 1947.
Op 3 augustus 1952 werd hij tot priester gewijd.
Zijn eerste afreis naar Kongo (Kasayi) was in 1956.
Hij was werkzaam in Katombe, Muene Ditu, Yangala, Tubeya,
Mulundu, Tshungu, Kamende, Luputa en Wikong.
In 1997 kwam hij naar België terug waar hij verschillende jaren verbleef in de huizen van Scheut te Kessel-Lo en Zuun.
Hij is totaal onverwacht overleden in het Missiehuis van Zuun op 19 juni 2012.
De uitvaartdienst, waartoe u vriendelijk uitgenodigd wordt, zal plaats-hebben in de Sint-Stevenskerk te Sint-Pieters-Leeuw (Negenmanneke) op
DINSDAG 26 JUNI 2012 OM 10 u 30.
Daarna begeleiden we hem naar zijn laatste rustplaats op het kerkhof van het Missiehuis van Scheut te Zuun, Klein-Bijgaardenstraat 27 A, 1600 Sint-Pieters-Leeuw.
Mogelijkheid tot groeten in de kerk vanaf 10 uur.
Dit melden u:
Cyriel Lava () en Leonie Peeters ()zijn ouders
Antoon Lava () en Suzanne van Nieuwenhoven
Fernand Tijteca () en Cecile Lava ()zijn broer, zus, schoonbroer en schoonzus
Joël Leeman en Francine Lava
Johan Peeters en Ingrid Lava
Francis Filieux en Christiane Tijteca
Johan Tijteca en Trui Sulmont
Walter Tijteca en Vera BoelsZijn neven, nichten en hun kinderen
De Provinciaal Overste van Scheut Jef Matton,
De confraters van de Belgisch-Nederlandse Scheutprovincie
De gemeenschap en het personeel van het missiehuis van Zuun Sint-Pieters-Leeuw
Rouwadressen: Missiehuis van Scheut, Klein-Bijgaardenstraat 27 A, 1600 Sint-Pieters-Leeuw
Joël Leeman en Francine Lava, Proostdijkstraat 1 A, 8630 Veurne
Johan Peeters en Ingrid Lava, Papegaaistraat 36, 8632 Leffinge
Confraters die wensen deel te nemen aan de broodmaaltijd na de uitvaart verwittigen de Rector van Zuun vóór zondagavond.
Vandaag was ik te gast bij vrienden in Frans-Vlaanderen. Op hun privéterrein bouwden ze een grote stenen kapel, met plaats voor een twintigtal mensen. Gebouwd in bakstenen en witsteen, afkomstig van een afgebroken kerk uit de buurt.
Het interieur is heel fraai, ik zorgde er voor dat ze passende beelden en andere ornamenten vonden. Alles oogt heel mooi en nodigt werkelijk uit tot gebed en bezinning. Dit alles zal een flinke duit hebben gekost maar het resultaat mag er zijn. Een mooiere kapel zag ik nog niet...
Uit dankbaarheid nodigden de 'bouwheren' me uit om alles te komen bekijken, na een mis door een jonge priester uit de buurt. De kapel is trouwens opgericht uit devotie, met de diepe wens om een vriend des huizes, zo'n 22 jaar nu, priester te mogen zien wijden... De seminarist was er ook bij vandaag en naar mijn aanvoelen wordt hij een goede priester! Wat een geluk om zo iemand te mogen steunen...
Gisteren pas nog waren ze bij me geweest in de winkel... Zo'n gebeurtenissen doen me veel deugd, mijn 'beroep' is zo veel meer dan kopen en verkopen! Het geeft me veel voldoening.
Scheutist Frans Lava uit Eggewaartskapelle overleden
Pater Frans Lava : onderaan de derde van links, met witte baard, op een foto met oudleerlingen van het college in Veurne
Net krijg ik bericht dat enkele dagen geleden (19-6) pater Frans Lava overleden is. Hij werd in Eggewaarts geboren in 1928 en was Scheutist ('pater van Scheut') en werkte vele jaren als missionaris in Congo. Ook al vele jaren geleden keerde hij terug naar zijn vaderland, hij woonde in het missiehuis te Zuun.
Altijd zeer opgeruimd viel mij op. Ik ontmoette hem voor het eerst op een bijeenkomst van religieuzen te Eggewaarts, ik denk in 1993 of 1995. Toen was ik seminarist en ik wilde alle religieuzen van mijn dorp samen brengen. Na een gebedsmoment in de kerk van Eggewaarts trokken we naar Zoutenaaie waar we gezellig samen aan tafel schoven.
Het was voor iedereen een aangenaam weerzien en heel wat anekdoten werden bovengehaald. Er werd veel gelachen. Antoon Lava, voormalig schoolhoofd in Eggewaarts en broer van pater Frans Lava, maakte videoopnames waarvan ik een exemplaar kreeg.
Het overlijden van deze joviale en hartelijke priester zal bij velen hard aankomen, bij zijn confraters en zeker bij zijn familie die hem allen op handen droegen.
Mooie herinneringen allemaal. Toevallig was ik een paar dagen geleden, net op 19 juni, bij het graf van zijn broer te Koskijde. En in De Pannenzijnde bedacht ik toen dat er slechts twee religieuzen van ons dorp nog in leven zijn : pastoor op rust André Lannoye die hier ergens in De Panne woont en pater Lava. Nu rest er dus maar één meer. Spijtig maar daar valt niet veel aan te doen.
De begrafenis vindt plaats in de Sint-Niklaaskerk te Veurne, nu zaterdag om 10u30. De kerk zal ongetwijfeld veel te klein zijn want iedereen in de Westhoek kende Frans Delva.
Gisteren waren er 'vodden' in Eernegem. Begrijp me natuurlijk niet verkeerd : je kan immers drie verschillende soorten uitleg verzinnen bij die eerste zin... Zelf doel ik slechts op twee betekenissen...
Ik passeerde heel toevallig in Eernegem, eigenlijk een 'schrikkelijk' lelijke gemeente, t'is te zeggen : er is niet veel moois te zien hier... Lintbebouwing en nog eens lintbebouwing. Maar toch een kerk die de moeite waard is om eens te bezoeken, ook al oogt ze niet veel soeps aan de buitenkant.
De kerk van Eernegem
Blijkbaar was er een grote ophaling van oude vodden/slunsen of moet ik zeggen herbruikbare kledij. Overal prop-volle plastic zakken langs de gevels en geveltjes. Een soort vuilniszakken maar omdat er niet aan elke deur zakken te zien waren wist ik dat het om een speciale ophaling ging.
Vele tientallen zakken dus. Op een ogenblik zie ik in de verte beweging tussen en van een aantal zakken. Twee dames die duidelijk niet in Eernegem geboren waren hebben het aan de stok met elkaar. Ik vertraag want ik wil dit schouwspel voor geen geld missen. De twee dames zijn beiden op toer met een (lege) buggy, blijkbaar met de bedoeling om zoveel mogelijk kledij te verdonkeremanen. Wellicht zagen ze op het moment dat ze elkaar kruisten een mooie Delvaux-saccoche in een zak steken en wilden ze met elkaar op de vuist gaan om het kleinood te veroveren.
Een heel koddig gezicht, ik kan mijn ogen niet geloven! Ze maken aardig wat lawaai in een - voor mij althans - onverstaanbaar taaltje. En het kan hen blijkbaar geen 'lor' (!) schelen dat de buren van achter de gordijnen het spetakel gade slaan. Intussen bracht ik de wagen zowat tot stilstand en de dames draaien zich beiden om en kijken me ziedend aan! Betrapt! Omdat ik niet wil dat ze met hun opzichtig gelakte vingernagels krassen maken in mijne carrosserie geef ik plankgas en ga er van door!
En straks kunnen de twee dames in hun luxeappartementen zich opmaken om de rest van de aanwinsten te gaan inspecteren in het OCMW... Geduld is toch een schone deugd! Gevecht...
Wel grappig, zéér goed gevonden vind ik... maar of de slachtoffers dit leuk zullen vinden dat betwijfel ik. Het ergste van heel deze onappetijtelijke zaak is dat 'de Walter' van oordeel is dat dit allemaal niet zo erg was toen... Welnu dan moet hij misschien eens goed nadenken over wat hij beweert!
En leuk voor hem dat hij er van af is met zich te excuseren. Een andere persoon moest alles loslaten en naar het buitenland trekken...
Frans Delva uit Veurne overleden : een monument in de Westhoek
Wijlen Frans Delva
Tot mijn verbijstering verneem ik net dat Frans Delva, de alom gekende zakenman uit Veurne, onverwacht overleden is.
Hij zou verongelukt zijn in Pollinkhove, verstrooid of afgeleid naar aanleiding van wegeniswerken.
Iedereen in de Westhoek kent deze man. Stichter van een dertiental bedrijven, van shoppings tot een versmarkt, enz. enz.
Velen kennen hem doordat ze bij hem aanklopten om allerlei hulp. Deze man was letterlijk van vele markten thuis en kon vaak problemen oplossen, veelal problemen typisch voor landbouwmiddens.
Op internet vinden we oa het volgende weer : 'Frans D. groeide op in een eenvoudig landbouwersgezin in Oostvleteren en groeide uit tot een begrip in agrarische middens. Hij was onder meer actief in veevoeders, shopping, vakantiehoeven, varkenshouderij, sproeistoffen, bouw, verzekeringen, transportbedrijf, '
Dit overlijden zal ongetwijfeld heel wat beroering brengen in de Westhoek.
Wat mij persoonlijk diep trof in hem was zijn groot rechtvaardigheidsgevoel. Wanneer hij mensen kon helpen dan deed hij dat, ook al waren sommigen daar niet mee akkoord. Hij ging voor niemand achteruit... Frans kon dat en Frans deed dat dan ook!!!
De dag begint met een stralend zonnetje. Vandaag neem ik voor het eerst dit jaar deel aan de maandelijkse boekenmarkt. Ergens ben ik wat bezorgd daar de weerman regen voorspelt voor deze namiddag maar ik zorg dat ik voldoende plastic folie meeneem voor het geval dat de hemelsluizen opengedraaid worden...
Niets dan bekenden op de boekenmarkt. Sommigen komen uit Antwerpen met hun boeken aandraven. Er is bijna geen kat. En vooral : ik zie nergens dat nogal agressieve ventje dat hier soms met flink wat ellebogenwerk de beste 'beetjes' opeist. Gelegenheid te over dus om te gaan snuisteren, op zoek naar interessante boeken, een zoektocht echter dat weinig 'vruchten' oplevert. Ik had trouwens ook niet anders verwacht.
Zelf nam ik heel wat mooie dingen mee waaronder een mooie 'Verheerlijkt Vlaanderen' van Sanderus, een mooie atlas in uitstekende staat. Ook een 'danse macabre' waarin 'Pietje de Dood' manifest aanwezig is. Oude reisgidsjes van honderd jaar oud. Boeken over lokale geschiedenis. Enz.
Nu wachten dus op kopers. Ijdele hoop zo blijkt. Iedereen stuurt zijn kat en ik heb iets tegen die valse beesten. Wanneer er plots zo'n échte lelijke tijgerkat passeert moet ik me inhouden om het mormel geen trap te geven. Het beestje is echter niet dom en loopt in een grote boog om me heen. Gelukkig voor haar dus! Tegen negen uur komt er wat volk, verzamelaars die elke keer opnieuw tot in Damme reizen. Sommigen tegen beter weten in want ze vinden hier toch geen zaken van enige betekenis. Erger zijn diegenen die geenszins van plan zijn ook maar iets te kopen, die zichzelf wat komen amuseren : alles bepotelen en betasten...
Een man van middelbare leeftijd vraagt de prijs van een boek, het kost 15 eurootjes. De man schiet in een 'franse colère' en roept : 'Dat zijn toch geen prijzen voor een rommelmarkt! Ik kom hier om koopjes te doen!' Eerst geef ik de man een ferme uitbrander : 'Ik begrijp het : als meneer maar 1 eurootje op zak heeft dan kan meneer hier inderdaad niet veel kopen!' En dan : 'Maar u hebt gelijk als u deze boekenmarkt een rommelmarkt noemt want heel veel kwaliteit is er hier inderdaad niet te zien!' Eigenlijk zou men het niveau van de aangeboden boeken wat mogen verhogen. Sommigen hebben enkel een hoop quasi waardeloze romannetjes mee... en dit doet vele bezoekers steigeren. Ze komen hier niet om rotzooi te bekijken, ze komen hier om een mooi en interessant boek te vinden.
Een dame kijkt naar een lijvig werk over de filmindustirie, kostprijs is 3 euro. 'Sorry', zegt ze, 'Maar dat geef ik niet voor een boek!' Ik antwoord met luide stem : 'Maar madamtje toch, als geld een probleem is, pak dat boek dan maar gratis mee!' De dame twijfelt, ze denkt dat ik haar voor de aap houd. Nu vraag ik haar of ik haar misschien geld moet 'toegeven'... Dan antwoordt ze onbewogen : 'Ik begrijp het , je geraakt dat boek anders toch aan de straatstenen niet kwijt!' Zo overwint ze haar eigen schaamte... Niet te geloven...
Veel vadertjes zie ik op deze vadertjesdag niet rondlopen. Wellicht denken ze dat deze dag enkel massa's geld kost en dat ze het minst geld 'kwijt' zullen zijn door in hun 'kot' te blijven. Want gierig is toch plezierig? De papa's die ik wel zie kijken wat zorgelijk, misschien omdat ze straks hun kroost moeten tracteren op een etentje... En veel geld om dan nog een goed boek te kopen is blijkbaarniet meer over. Arme sukkelaars toch!
Naar vaste gewoonte verloopt de verkoop dus uiterst moeizaam. Gelukkig zijn er een paar trouwe klanten die mijn aanbod weten te waarderen en zo ben ik op het einde van de dag toch tevreden.
Bijzit van Bavo, ook zij drinkt graag af en toe een pintje.
Ik wens dit natuurlijk toe aan iedereen die het geluk heeft van een goede vader te hebben...
Onwillekeurig moet ik bij het woord 'vader' soms denken aan prins Charles in Engeland... Hij had een droom van een vrouw maar was zelf een lelijke aap van een vent. Gierig ondanks het feit snotrijk te zijn... Trouw stond niet in zijn woordenboek, zijn voorkeur ging uit naar vrouwen van heel laag allooi zoals dat mens waar hij nu bij woont, zijn bijzit Camilla. Diana zocht wellicht met reden haar geluk elders... Nog maar net was zijn sprookjesprinces overleden, verongelukt tijdens de vlucht voor op sensatie beluste journalisten, of hij kwam openlijk naar buiten met zijn lelijke ventachtige bijzit. Een 'nieuwe mama' voor de twee zonen van Diana? Ongelooflijk dat de Engelse koningin die bijzit heeft aanvaard. Als ze dan toch koningin is en alle macht heeft in haar land had ze beter die echtbreekster de (kasteel)deur gewezen!!! Maar ze heet 'pragmatisch' te zijn. Ze wil de rust bewaren... Ook de kinderen van Charles lijken hun nieuwe 'mama' te gedogen... Dat ze maar goed beseft dat ze nooit hun echte moeder kan vervangen!
Maar zoals Charles zijn er nog anderen, eigenlijk nog ergere gevallen. Zo hoor ik spreken van 'Boer Charles' in Vlaanderen. Zowat de meest besproken 'boer' die er nog rondloopt... Boer Charles alias 'boer Bavo die de katjes in het donker knijpt en bij nacht' is een echt feestbeest. Thuis moeten zijn vrouw en kindjes braaf in het gareel lopen. 's Avonds mogen ze nog wat tv kijken terwijl hij zich opdost 'om bij vrienden en kennissen op bezoek te vinden'. Zelfs als het al laat in de avond is. Wanneer zijn vrouw dan vraagt waar hij naar toe gaat klinkt het heel beleefd : 'Ik ga naar waar ze nog op zijn!' (dwz : waar er nog licht brandt, dus waar men nog wakker is) In werkelijkheid gaat hij her en der vrouwen van licht allooi opzoeken (in plaatsen waar er wellicht maar weinig lichtjes branden) en gaat hij dansen op 'avondjes voor alleenstaanden'!!!!! (waar er wat meer licht is). Als boer plaatst hij zijn lamp dus niet onder de korenmaat... En zoals het zo dikwijls het geval is : iedereen is op de hoogte van die liederlijke avonturen behalve de vrouw des huizes...
Bavo kan dus niet wachten zoals Charles tot zijn vrouw het hoekje om is om het feestvarken uit te hangen...
Alhoewel het bijna niet veel scheelde... namelijk toen zijn vrouw op de Grote Markt te Brugge moedwillig ondersteboven gereden werd en zowat voor dood achtergelaten werd... Het mag een geluk bij een ongeluk heten dat deze vrouw gedurende haar huwelijk met Bavo regelmatig gemolesteerd werd en dus tegen 'een duwtje' kon... het devies van boer Bavo : een vrouw verdient elke dat haar 'pakske slaag'! Hierboven zal men gedacht hebben : deze vrouw heeft nog niet het geluk gekend waar ze recht op heeft, laat haar nog maar héél lang leven... En de vrouw krabbelde recht en kwam er vanaf met de schrik en enkele kneuzingen...
Intussen zit Bavo niet stil. Trots als een gieter - maar steeds minder trots want hij heeft ook ogen in zijn kop - paradeert hij met zijn bijzit overal waar het maar kan. Ik hoor echter dat zijn bijzit een lelijke smoel heeft, eigenlijk een nietszeggend gezicht. Dus nog veel erger dan een lelijke smoel! Misschien een doetje, een soort willoze bijzit die alles doet waar hij zin in heeft? Da's ook geen leven maar dat zal mij natuurlijk een zorg zijn. Intussen hengelt ze naar de gunst van de kinderen van boer Bavo. Eentje heeft ze al aan de haak geslagen, de 'fils à papa', eigenlijk een ventje die niet veel voorstelt. Iemand die geen stro opheft gedurende heel zijn leven tot nu toe. Die het moet hebben van de vele centjes van zijn papa, van boer Bavo dus. Aangezien Bavo zijn échte, liefhebbende vrouw wandelen stuurde heeft hij centjes te over om de wilde weldoener te spelen van zijn kwistzieke en waardeloze zoontje. Een zoontje dat liever lui is dan moe. Die een ander het geluk niet gunt zijn eigen weg te gaan. Die door lepe trucks een ander zijn dromen wil kapotmaken. Die met grote plannen rondloopt, die hele dagen zat rondloopt, die ... jawel... hoog van de toren blaast maar eigenlijk veel wind in zijn broek heeft. Meer wind dan wat anders... Een zielepoot dus.
Omdat zoontje leegloper totaal afhankelijk is van de goodwill - lees : van de centen - van boer Bavo, zal vadertjesdag morgen dus duchtig gevierd worden... Samen met zijn 'nieuwe mama' zal hij klinken op zijn 'vader uit de duizend'...
Voor Bavo is het al meer dan veertig jaar iedere dag opnieuw 'vadertjesdag' geweest, als absolute despoot was dit voor hem steeds evident.
Maar kan boer Bavo écht gelukkig zijn? Nadat hij zijn trouwe echtgenote en kinderen op straat zette? En omruilde tegen een lelijke bijzit die enkel maar uit is op zijn centen? Stilaan moet het tijd worden dat hij kan vergelijken... stilaan moet hij toch zijn misstappen inzien... Achter het masker kunnen kijken van die bijzit... Hopelijk krijgt hij ooit wroeging, we kunnen er enkel maar voor bidden...
Ocharme die arme goede vrouw die hij ooit had... meer dan ooit hongert (let op dit laastste woord!!!) zij naar gerechtigheid!
Vadertjesdag vieren is hier dus niet aan de orde, dus wordt moedertjesdag nog maar eens overgedaan. Na veertig jaar elke dag vadertjesdag vieren is de volgende veertig jaar tijd om moederdag te vieren.
Vespers in de abdij van Westvleteren : een unieke en deugddoende ervaring
Op de foto, in witte pij, links vader abt en rechts een monnik die ik ken van toen ik op het seminarie studeerde, hij was er toen gaststudent. Deze foto is genomen te Brugge, nav de H. Bloedprocessie (wellicht een paar jaar geleden).
Gisteren was ik in mijn mooie Westhoek. Doel was de vespers bijwonen in de abdij van Westvleteren. Een heel vriendelijke en hartelijke pater-portier opent de deur. We babbelen over van alles en nog wat, vooral over de nieuwbouw die net af is.
Een groot deel van de oude abdijgebouwen is reeds afgebroken en binnenkort volgt nog een immens gebouw. Spijtig enerzijds, anderzijds is het goed dat de paters het nu wat comfortabeler zullen hebben. Ik geloof immers dat het niet de bedoeling kan zijn om als Trappist zoveel mogelijk 'af te zien', asceet te 'spelen...
Ondanks de immense bouwwerken die achter de rug zijn blijven de monniken zichzelf, ze hebben natuurlijk wel hinder ondervonden van de vele werkzaamheden maar wisten uiteraard dat dit maar voor een korte tijd zou zijn. Nu is men verhuisd naar de nieuwe gebouwen en is het wat wennen.
Eventjes nam ik een kijkje in het resterende grote gebouw dat heel binnenkort gesloopt wordt. Heel eenvoudig allemaal maar heel indrukwekkend. Alles is tijdelijk... Volgens Bob Van Reeth, de architect van het nieuwe abdijcomplex, kan men zeker vierhonderd jaar verder... En abt Manu spreekt de hoop uit dat er over vierhonderd jaar hier nog steeds Trappisten mogen wonen.
De klok luidt voor de vespers. Ik begeef me dnaar de grote stemmige kerk, stemmig omdat er bijna niets in staat. Enkel zitbanken, het altaar en het orgel. En de vele monniken die een diepe rust uitstralen, wat moeten dat gelukkige mensen zijn! De monniken komen druppelsgewijs binnen. Twee broeders zitten in een karretje. Eentje is er net honderd geworden. Hij is wat onrustig maar dat zal beteren zodra de zang begint. De paters zorgen heel goed voor hun hoogbejaarden, tijdens de vespers kijken ze regelmatig of alles in orde is met hen.
Vader abt klopt met de hand op zijn bank, teken dat de vespers beginnen. Een monnik bespeelt het orgel op meesterlijke wijze. Ter meerdere eer en glorie van God, door de sobere verzorgde orgelbegeleiding is de zang nog veel mooier.
Vader abt lijkt wat vermoeid. Op een paar jaar tijd heeft hij volgens mij tien jaar geleefd. Hier weet men wat gastvrijheid is. Iedereen is hier welkom : in de totaal ontredderde mens die hier een tijdje terug hulp vroeg zag hij het gelaat van de getormenteerde, door iedereen verlaten en gekruisigde Christus! Wie doet het hem na?
Openbare verkoping te Rumbeke van de inboedel van restaurant 'Oud Stadhuis'
Een paar dagen geleden was er een grote opendbare verkoping van de inboedel van een restaurant in Rumbeke. Ik ken het 'huis' al vele jaren want ik nam er elk jaar deel aan een boekenmarkt voor genealogen. Vorig jaar paste ik want er staat daar sinds een paar jaar een ambetant agressief pseudo-handelaar boekjes te verkopen. En eigenlijk vind ik dat niet kunnen maar ja de 'markt' is er voor iedereen... In elk geval mogen ze het nu verder doen zonder mijn aanwezigheid.
Voor die veiling was heel veel publiciteit gemaakt en al wie 'poten en oren' heeft in het antiekwereldje kwam kijken naar de tentoonstellling. Na hun bezoek waren er veel bezoekers verontwaardigd want er stond voornamelijk grote rommel te koop : oude talloren, verzilverd bestek, honderden bisquit heiligenbeeldjes waarvan veel beschadigd, oude stoelen en tafels, plastieken kerstbeelden, massa's kamerplanten, enz. Voor brocanteurs was er wel heel wat waar nog aan te verdienen viel. Zelf waren er enkele loten die me interesseerden dus ik zou naar de veiling komen daags nadien.
De veiling vond plaats in een soort parochiecentrum dichtbij het restaurant. Alle loten werden vooraf gefotografeerd en geprojecteerd op het moment van de verkoop. Heel makkelijk want anders moet je alles versleuren tijdens de veiling om aan de 'liefhebbers' te tonen. De porceleinen beelden hadden veel bijval. Vele andere zaken werden verpatst voor een habbekrats.
Op sommige dingen die ik wilde kopen waren er tegenbieders. Twee daarvan zaten zowat vooraan : een oude grijsaard en een kalende lelijkaard ernaast. Twee dronkaards wellicht want ze wilde wijn kopen die al lang over datum was. Ik hoorde de veilingmeester iets roepen in de zin van 'dat past voor in je nieuw café!' Zure wijn verkopen... bach!
De afhaling van de goederen verliep nogal chaotisch. Iedereen kwam op het hetzelfde moment zijn goederen afhalen, alles moest afgehaald zijn de dag na de veiling, en dit voor 15u00. Praktisch was dit onmogelijk en die eerste dag na de veiling zag men dit in en besliste men dat er ook de dagen nadien nog materiaal worden opgehaald. Grappig om iedereen ongeduldig te zien wachten, urenlang. Ook die azijndrinkers waren er en omdat ze een beetje een 'lui gat' hebben hadden ze een hulpje mee voor het 'zware' werk.
Dus voor een goed glas lekkere wijn moet je in (censuur) zijn!!!
Ik heb geslapen als een roos, zo moe was ik.Aangezien in de kamerprijs geen ontbijt is inbegrepen, weer zon gemene truck om zogezegd wat goedkoper te zijn dan de collegas, vertik ik het om hier extra voor te betalen.Ik neem het ontbijt wel elders!De receptionist bekijkt met aanvankelijk met een bezorgde blik, dan wordt hij weer heel vriendelijk en ik weet intussen wel waarom hij zo vriendelijk is Ik geef hem geen uitbrander omwille van het ontbreken van een lift of omwille van de piepkleine ruimte in mijn kamer want die arme man kan daar toch niets aan doen Toch kan ik het niet laten om te zeggen dat zijn bazen de kamers heel anders voorstellen dan wat ze in werkelijkheid zijn, dat ze de toeristen zoals ik gewoon bij het vijfendertigste zetten Hij knikt uiterst welwillend want wellicht hoort hij dit elke dag tientallen malen en er is niets dat hij daaraan kan doen
De meeste standhouders hebben intussen hun waren uitgepakt.Voor deze antiekbeurs was er een kunstbeurs : moderne kunst en zo.Een van die kunstenaars probeerde zijn rommel nog aan te prijzen aan de bezoekers van de antiekbeurs.Uiteraard tevergeefs.Intussen komt de nieuwe huurder aan en moet hij zijn rotzooi meenemen.
Wat mij allereerst opvalt is niet de kwaliteit van de koopwaar.Wel dat zowat iedereen hier zijn haar bijkleurt Het kan niet anders of de verfindustrie doet gouden zaken in Parijs.Zowat iedereen loopt hier rond met een pikzwarte of diepgrijze haardos.Ook alle mogelijke andere kleuren zie je hier verschijnen.Normaal ongeverfd haar zie je om zo te zeggen zowat enkel bij de clochards.Zelfs Nero-achtige kaalkoppen laten de weinige haren die hen nog resten op hun kale knikker verven.Ijderlheid der ijdelheden!
Veel vrouwen zijn hun leeftijd vergeten : zeventigers lopen rond in kledij die eigenlijk gemaakt zijn voor hun kleindochters.Hoge hakken genoeg hier, levensgevaarlijk eigenlijk om die houten vloeren waar hier en daar kieren zijn tussen de planken.
Ik verwelkom enkele Westvlaamse antiquairs : drie in totaal.Niet veel dus maar er is dan ook niet zoveel interessants te vinden zo blijkt.De mooiste antiek staat in de chapiteaux, dit zijn enkele grote tenten met kunststoffen wanden, overdekt met grote zeilen.De kostprijs voor een stand daar is dubbel zo hoog als die van ons.Eigenlijk quasi onbetaalbaar.Uiteraard wordt deze kost doorgerekend aan de klanten dus Ik hoor van de vele collegas dat de verkoop niet echt denderend is.Wat ik vreemd vind want in zon grote stad als Parijs moeten er toch massas verzamelaars wonen?
Ook enkele gewone Westvlamingen.Twee uit Oostende, eentje uit Bredene en eentje uit De Haan.De rest van de beurs zou daar nog een Bruggeling bij komen en dat was het.Dan zie ik de lachebekjes, twee altijd uiterst ernstige mensen uit Vlaanderen.Ook enkele twee vriendelijke Oostvlamingen die ik regelmatig ontmoet op antiekbeurzen allerlei.
Enkele tientallen Nederlanders, enkelen ken ik of zij kennen mij: Ah de Bruggeling is ook present.Heel grappig hoe zij proberen om wat woordjes Frans te spreken je hoort onmiddellijk dat ze grote moeite hebben met de Franse taal maar ja, het Frans zal dan ook wel ontbreken op het lesschema in Nederland.
Ik ben de enigse deelnemende Vlaming buiten, naast een Vlaming die in de chapitaux staat.Ik zie ook enkele Nederlanders, een Duits en enkele anderen.De kwaliteit van de aangeboden waren varieert nogal : van heel mooie antiek tot de grootste rotzooi.Bij ons in de Nederlanden zal je op dergelijke dure beurzen weinig of geen rommel vinden.In Frankrijk echtermag je je aan alles verwachten.Ik vraag me af hoe ze met hun rommel hun stand kunnen terugverdienen.
De meeste bezoekers maken gebruik van de ondergrondse parking hier vlakbij.Heel duur, zon kleine dertig euro per dag.Als bezoeker van één dag kan je dat nog ophoesten, voor ons standhouders is dat te duur reken maar uit : twaalf dagen aan dertig euro per dag Dus is het zaak om bij aankomst i heel vroeg in de morgen een plaats te zoeken en je auto daar de hele tijd te lagen staan ofwel elke morgen een half uur zoeken naar een plaatsje.Gelukkig heb je als buitenlander een voordeel hier : je koopt eenmaal een parkeerticketje en plaatst dit achter je voorruit.Later op de dag krijg je gegarandeerd een PV onder je ruitenwisser.Die laat je gewoon zitten tot je Parijs verlaat en geen haan die er nog naar kraait.
s Avonds moet er hoe dan ook brood of iets anders op tafel komen, ook al was de verkoop heel kalm of zelfs nihil.In de vele winkelstraten kun je onmogelijk een parkeerplaats vinden, dus doe ik zoals alle Fransen : dubbelparkeren.Eigenlijk is dit ideaal : je kan je auto om het even waar zomaar op straat achterlaten en even boodschappen gaan doen.De eerste ogenblikken zijn wat moeilijk : de achterliggers claxoneren want ze moeten uitwijken naar de andere rijstrook.Maar al spoedig volgen anderen je voorbeeld en staat er een hele rij autos dubbelgeparkeerd en voel je je minder schuldig In een vitrine ligt ene berg versgebakken kippen naar mij te lonken. ..Ik kan hier natuurlijk niet aan weerstaan en koop er eentje.Lekker toch?En dan nog een stukje gegrilde rosbief, wat brood en wat boter en je avond kan niet meer stuk!De eerste avonden spelen ze op tv enkele films van Louis de Funes, leuk.
Antiekbeurs 'Bastille' in Parijs : Aankomst en eerste dag
Antiekbeurs aan de Bastille te Parijs.
Voor de eerste keer zou ik nemen aan de antiekbeurs aan de Bastille.Vol verwachting maar ook bezorgd om de vele kosten om deel te nemen.Hopelijk zal de verkoop alle kosten dekken en hou ik er bovendien nog iets aan over
Om de files rond Parijs te vermijden vertrek ik reeds in de late vooravond.In het donker rijden doe ik eigenlijk liever niet maar alles is beter dan urenlang aan te schuiven op de periferique.Rond 2u00 in de nacht arriveer ik aan de Bastille.Op dit ogenblik is er hier en daar nog wat plaats om de auto reglementair te parkeren.
Maar eerst wil ik kijken waar mijn hotel ligt.Voor het eerst maak ik gebruik van een GPS.Eigenlijk kocht ik er vroeger al een drietal maar alle zijn ze spoor-loos verdwenen, ooit vind ik ze wel eens terug in een doos boeken Dus kocht ik een vierde exemplaar en ja, het spel marcheert Toen ik mijn hotel boekte leek dit op wandelafstand van de beurs te liggen.De GPS wees echter ruim vier kilometer aan Aangezien je je auto beter niet verplaatst als je een goed plaatsje hebt, zag het er naar uit dat ik aardig wat kilometers in de benen zou krijgen de komende weken.De vrouwelijke stem dicteert me in een raar, soms onverstaanbaar Nederlands waar ik moet rijden.Ik kom aan in de juiste straat en zoek nu het nummer.Blijkt eerst dat het hotel waar ik denk te moeten zijn, uitgebrand is!!!Maar het straatnummer klopt niet, gelukkig maar, anders zat ik nu met een serieus probleem.Wanneer ik bij nr 11 kom blijkt dit een grote woonkazerne te zijn, een slordig appartementsgebouw, dus helemaal geen hotel.Het volgende gebouw is wél een hotel maar het huisnummer en de naam kloppen niet!Ik panikeer en stap het hotel binnen.De nachtportier is heel vriendelijk maar verstaat bijna geen woord Frans.Hij knikt voordurend van ja maar dat helpt me natuurlijk geen stap dichterbij.Hij belt het nummer van mijn hoteldat ik hem geef maar zegt dat dit nummer niet klopt.Ik bedank hem voor de moeite en bel het nummer op met mij gsm.Een heel vermoeide en krakende mannenstem vraagt me of ik wel besef hoe laat of beter hoe vroeg het wel is.Ik ben blij dat ik mijn hotel heb kunnen contacteren en vraag hem het juiste huisnummer.Dit blijkt 121 te zijn De man benadrukt echter dat ik op dit onzalige uur niet kan inchecken maar dat wil ik natuurlijk ookhelemaal niet ik wil enkel kijken waar het hotel ligt zodat ik het deze avond makkelijk terugvind.Blijkbaar was er een misverstand : het hotel ligt in het 11e arrondissement
Gerustgesteldkeer ik terug naar de plaats van de beurs.Intussen waren nog andere collegas gearriveerd en ik plaats mijn wagen zo dicht als mogelijk bij mijn standplaats.Een nogal agressieve Bretoen komt ons verzekeren dat we voor 8u00 niet binnenkunnen op het beursterrein.Dat hij een sleutel heeft maar dat enkel hi jdie mag gebruiken.Wat een onzin!We keren terug naar onze wagens en proberen wat te slapen.Wat niet evident is want er loopt hier veel raar gespuis rond tijdens de nacht.Allerlei halvegaren en halve gangsters schuimen de straten op.Eentje verzamelt alle papiertjes, wellicht kan hij het papier per kilo verkopen.Dronkaards brullen de laatste hits.Eén iemand komt aan de autodeur voelen, gelukkig deed ik de deur op slot Zo goed en zo kwaad als het gaat probeer ik enkele uurtjes te slapen.Rond vijf uur wordt dit moeilijk want vanaf dan passeren er massas autos, op weg naar hun werk.
Om 8uoo mogen we het terrein op, de standplaatsen zijn kleine ruimtes van 3 op 3 meter.Je kan ook een grotere ruimte bestellen maar daar zon kleine stand al 1500 eurootjes kost neem ik genoegen met deze mini-stand.Ik bestelde enkele glazen vitrinekasten maar deze zijn nog niet geleverd zodat ik tot aan de middag moet wachten om mijn stand op te stellen.Gelukkig hebben we heel de dag tijd hier voor.Rechts van mij staat een mooie jongedame met honderden talloren.Witte talloren maar vooral talloren met kleurendeconraties.Bij ons totaal onverkoopbaar, zelfs niet in de kringloopwinkel Hier worden ze met veel mooie praatjes voor een belachelijk hoge prijs aan de man en vooral aan de vrouw gebracht!Ook allerlei andere prullen in steen zoals allerlei diertjes en massas drankglaasjes vinden gemakkelijk een koper Aan de andere kant staat een sympathieke vijftiger, een echte Parisien, een hartelijk man.Hij verkoopt allerlei merkkledij, vooral lederwaren : Lederhosen, gilets in leer, enz.Hij verkoopt heel goed aan zijn vaste klanten.De hele tijd was er volk in zijn kraam.
De Bretoen, die vannacht nog zo triomfantelijk rondzwaaide met zijn sleutels van het toegangshek,blaast niet langer hoog van zijn toren.Om toch nog wat aanspraak te krijgen start hij een heus charmeoffensief.Hij is nu de vriendelijkheid zelve en zegt me dat ik hem altijd mag roepen indien ik problemen zou hebben Grappig eigenlijk maar ik vind het helemaal niet erg.Misschien is dit de enigste plaats op aarde waar hij denkt écht iets te zeggen te hebben, misschien heeft hij thuis een heel vervelend mormel van een vrouw, zon méchant type
Na de middag zijn er al tientallen standen opgesteld.In Frankrijk jaagt niemand zich op, ik besluit me dan ook aan te passen aan deze Franse mentaliteit.De vitrinekasten worden eindelijk geleverd en ik kan mijn dozen uitpakken.Heel veel materiaal heb ik niet mee en tegen de avond is het meeste materiaal een plaatsje gevonden.Het begint het te regenen en na een hele lange nacht en dag ben ik blij mijn hotel op te kunnen zoeken.In de stad is het ontzettend druk.Eerst breng ik een collega naar zijn hotel en daarna gaan we samen eten in een klein restaurant.Best lekker, helemaal andere kost dan in Nederland een paar weken geleden.
Ik kom aan in mij hotelen zie dat ze me ferm beet genomen hebben toen ze op hun website verzekerden dat er veel parkeergelegenheid was in de buurt.Een doffe ellende om hier je wagen te parkeren.Ik vind een plaatsje op 800 meter van het hotel en besef dat ik me gelukkig mag prijzen Met een loodzware valies op wieltjes en een grote voorraad water en wat kleinigheden om de ergste honger te stillen de komende dagen, kom ik puffend aan in mijn hotel.De receptionist, een echt schertsfiguur, lijkt op de bediende uit de tv-serie Fawlty Towers, de Spaanse Manuel.Een kluns van een man, maar de goedheid zelve.Hij knikt overdreven vriendelijk, verstaat nauwelijks een woord Frans en bekijkt me van kop tot teen.Ik betaal voor het hele verblijf en krijg een kamersleutel.Room 20, zegt hij, Quatrième étage!Leuk denk ik,a room with a view!!!Ik zoek de lift maar Manuel verontschuldigt zich en maakt me duidelijk dat ik enkel via de trappen mijjn kamer kan bereiken.
Ik kan er niet langer mee lachen: twintig kg gewone bagage,acht flessen water van twee liter en wat mondvoorraad én mijn laptop Grommend beklim ik al die trappen en puffend kom ik aan mijn kamer.De kamer blijkt piepklein, precies een kabouterkamer in een paddenstoel.Deze kamer meet nauwelijks twee op drie meter.Dat belooft!Maar ik ben te moe om veel te mopperen, wurm me in de doche en val als een blok .. in slaap.
Bevreemdende sfeer in Sint-Salvatorskathedraal te Brugge
Maandagmorgen, enkele dagen dus voor Brugge's 'mooiste dag', wandelde ik op mijn duizenden gemakken door de kathedraal. Eerst even kijken naar de doopkapel, waar dat ongepast en dus echt belachelijk kunstwerkje staat dat de bezoeker 'moet' herinneren aan het kindermisbruik in de Kerk. Belachelijk : zo'n doopjurkje... dit moet verwijzen naar de misbruikte kinderen... maar de misbruikte kinderen waar men naar wil verwijzen zijn dat doopjurkje al lang ontgroeid... het gaat om beduidend oudere kinderen... Dus, misschien ben ik niet al te snugger, maar ik begrijp het verband niet. Het is net of àlle priesters borelinkskes misbruiken! Wat een nare onzin!!!
Trouwens de doopkapel is aan de ingang afgesloten met een touw zodat de bezoeker toch aan geen kanten de 'betekenis' van dat spel kan vatten...
Nog een bemerking : wil men bij iedere doopselviering in de kathedraal de ouders confronteren met de wangedachte dat hun kind misbruikt zou kunnen worden door religieuzen??? Is dat de bedoeling? Om misselijk van te worden!
Mijn ergernis is dan ook groot.
Ik zet mijn tocht verder en zie de hele tijd al die mooie vieringen die ik mocht meemaken als seminarist voor ogen. Die lange processies met misdienaars vooraan, diaken, professoren van het grootseminarie en parochiegeestelijkheid, en dan de bisschop met staf en mijter. Ignace Michiels, ook nu nog steeds organist, die op meesterlijke wijze zijn vingers over de orgelklavieren laat zweven... Toen was het telkens feest!
Wanneer men mij afdankte in het seminarie was het voor mij allemaal veel minder feestelijk... hartverscheurend zelfs... dat gevoel van 'uitgesloten' te zijn... Dat verschrikkelijk verdict van die hooghartige presidenten van het seminarie die graag onrechtvaardige rechters speelden... enkele proffen die gewoon niet beseften hoeveel ravage ze aanrichtten in mijn 'leven'... Zij die respect zouden moeten hebben van Gods werk in het hart van de mens... Zij die echte roepingen zouden moeten kunnen onderkennen, het smachten van iemand om priester te mogen worden... Ooit worden zij ook geoordeeld... moge God hen dan barmhartig zijn en moge Hij vooral er voor zorgen dat ze beseffen wat ze mij aangedaan hebben... Gelukkig ben ik doorheen al die jaren die intussen voorbij gingen al wat over die vreselijke gebeurtenissen heen. Maar nooit zal men mij kunnen dwingen te beweren dat ik zélf de weg naar het priesterschap heb opgegeven! Anderen beslisten in mijn plaats! Vergeven kan ik maar vergeten is onmogelijk... mijn hart bloedt als ik hier aan terugdenk, hopelijk heelt de tijd alle wonden...
Maar afgezien van wat mij persoonlijk overkwam zijn er hier nog veel ergere zaken gebeurd. Steeds zie ik hier die eerder kleine, in mijn ogen wat tengere en wat onzekere, en met - in mijn ogen - onder bepaalde lasten gebukte, gemijterde man voortschrijden richting altaar. De rug wat gebogen (alhoewel 'Mijn juk zacht is en Mijn last licht', zoals aan elke nieuwgewijde priester wordt gezegd). Voor mij toen onbekende lasten. De leiding hebbend van een héél bisdom, 'werkgever' van vele honderden priesters waaruit veel vreugde maar ook veel lasten vloeide, en dan zijn eigen verleden op de schouders torsend... Hoe moeilijk moet dit voor deze man geweest zijn. Herder zijn als God maar ook heel menselijk blijken... dus zwak... Zelf vergeving schenken en goed zijn voor de hem toevertrouwde mensen, maar zelf geen vergeving krijgen... en dan kort voor het normaal voorziene einde van een lange en vruchtbare 'loopbaan' afgerekend worden op een misstap van decennia geleden... En nu verbannen in een vreemd land. Ik denk hierbij aan de titel van een boek van Verschaeve, Verschaeve die na WO II naar Oostenrijk vluchtte, terecht bang om gelynchd te worden omdat men hem beschuldigde van collaboratie met de Duitsers... 'In 't verre land vreselijk alleen'. Cyriel Verschaeve vond er gelukkig wat rust. Zo zal ook Mgr Vangheluwe zich voelen,, hopelijk vindt hij rust en vrede...
In elk geval : een viering in de kathedraal kan voor mij niet meer zijn zoals zovele jaren geleden. In het licht van al die zaken en triestige gebeurtenissen hierboven is alles veel minder feestelijk... Ik hoop dat voor mij dat feestelijk gevoel daar in dat huis van God ooit terug mag keren...
Halverwege mijn wandeling kom ik in het hoogkoor, aan de drie grote stenen in de koorommegang waaronder de bisschoppen van Brugge begraven liggen. Zal onze vorige bisschop hier ook begraven mogen worden? Ik hoop het want hij heeft hoe dan ook vele verdiensten. Misstappen moeten kunnen goedgemaakt worden... Vergiffenis moet kunnen, anders zijn we het niet waard om ons 'katholiek' te noemen...
De hele tijd luister ik naar de mooie orgelmuziek. Kathedraalorganist speelt op het grote orgel dat achteraan op de begane grond geplaatst is. Het eigenlijke kathedraalorgel wordt momenteel immers gerestaureerd.
Na 100 jaar opnieuw gasaanvallen op Ieper : herdenken van WO I???
Met grote ontzetting verneem ik dat het stadsbestuur vaststelt dat heel wat Ieperlingen massa's gas inhaleerden...
Is dit een soort herdenking van 100 jaar start van de eerste wereldoorlog??? Wansmakelijk als dat zo is!
Bij nader toezien gaat het hier gelukkig (?) maar om flesjes met gas om aanstekers te hervullen... Blijkbaar vinden sommigen het echt leuk om van dat gas te snuiven. Weten ze dan niet wat voor gevolgen 'het gas' met zich meebrengt?
Tot grote en zeer onaangename verrassing kreeg ik vandaag het overlijdensbericht van Ingrid Dewaele onder ogen... Een klasgenote van op school in Veurne. Een heel intelligente en vriendelijke vrouw en nu... Uit het leven gestapt. Twee kleine kinderen en een echtgenoot-landbouwer alleen achterlatend... Onbegrijpelijk. Ik wens de familie van Ingrid veel moed toe, dat ze elkaar mogen steunen na dit hartverscheurend verlies.
Grote antiekbeurs op de Bastille in Parijs : weldra deze merkwaardige avonturen hier op de blog
Een kleine twee weken lang was ik in Parijs voor de antiekbeurs op de Bastille. Er gebeurde heel wat behalve dan in de verkoop, maar dat ben ik al wat gewoon aan het worden.
Binnenkort leest u meer over de zware bombardementen boven Parijs, de vele toffe (?) bezoekers, de clochards, enz.
Gisteren was het moedertjesdag. Voor de eerste keer in mijn leven moest ik verstek geven doordat ik pas tegen middernacht terugkeerde van een lange maar mooie antiekbeurs in de lichtstad Parijs. Vandaag echter heb ik dit ruimschoots goed kunnen maken. Trouwens, in mijn ogen is het iedere dag moedertjesdag, zeker als je zo'n moeder uit de duizend hebt als ik!!!
En zeggen dat er ook andere 'kinderen' zijn, de naam 'kind' onwaardig eigenlijk. Van die tiepen die niets liever doen dan hun moeder duvelen zoveel als ze kunnen, vele jaren lang. Beliegen en bedriegen, bestelen en pesten, ... hier grote voldoening in vinden... Niet beseffend wat zijn moeder voor hem heeft gedaan, zwichten voor het grote geld, met als slogan : 'Ik ben Alexander, alles voor mezelve en nieten voor den ander!!!' Grote sier maken met geld dat eigenlijk maar al te makkelijk verdiend is, geld waar een geurtje aan hangt. Hoe kan je op zo'n manier gelukkig zijn??? Ongelukkiglijk ken ik zo'n deug-voor-niet(s)... Zielig... Wanneer hij echt zal beseffen welke ravage hij aangericht heeft moet hij zich toch héél diep schamen!
Duitsers op terugtocht...
Wijlen Frans Delva
