Vandaag bezocht ik de jaarbeurs in Gent. Normaal gezien interesseert zoiets me maar matig maar ik kreeg enkele vrijkaarten en daarom...
Aan de ingang van de beurs hoorde ik een enorm kabaal, net een hele stam Indianen die uitgemoord wordt... Er wordt woest gedanst en heel luid geroepen naar elkaar. Eerst denk ik dat het van die verklede Peruvianen of hoe noem je dat, Bolivianen? Enfin, je weet wel, van die soort halve wilden die je op al de rommelmarkten en braderijen ziet. Maar deze typen zijn de helft groter en wilder. Het zijn blijkbaar Arabieren want de beurs staat in het teken van Arabië. Het kabaal is werkelijk oor-ver-dovend en ik maak me uit de voeten. Ik passeer tenten die lijken op die van de nomaden in de zandwoestijnen. En het lijkt des te echter doordat er overal van die halfverdoofde en klef kijkende Arabieren met tulbanden zitten en liggen tussen al de koopwaar, echte rotzooi allemaal. Ook standen van immo's die optrekjes in het Verre Oosten aan de man willen brengen. Een aantal reisbureaus voor wie naar één of meer van die apenlanden wil reizen, mij niet gezien! Ook een deftig reisbureau : Lauwers uit Boechoute. Ik deed er al een ideetje op voor een reis volgend jaar...
De beurs leek op een grote braderie en pensenkermis : overal eet- en drankgelegenheden. Zeker tien standen van wijnhanelaars en - boeren. Allerlei bedrijven prijzen er hun waren aan, zo oa Biscuiterie Destrooper uit Lo luilekkerstad. Ik vroeg de twee mooie dames die de stand be-man-den of zij eigenlijk ook maar enige behoefte hadden aan publiciteit, daar iedereen hun produkt toch kent. De dames glunderden na dit complimentje en boden me meteen een heel bord van hun lekkernijen aan. Ik ben ook maar een mens en het is dus onnodig te vermelden dat ik alles tot de laatste kruimel opsmikkelde. Voortdurend kwam ik kennissen tegen : Bruggelingen, een familielid, enkele klanten en kennissen. Leuk.
Het plezantste was hoe talloze standwerkers hun waren aan de man en nog veel meer aan de vrouw probeerden te brengen. Ik geef hier enkele zaken die ik zelf mocht meemaken.
Een zeer knappe jongedame roept naar een kalende man : Hier, moet je effe proberen, hiermee kan je je feilloos ontharen!' De man roept boos dat hij haar daarvoor niet nodig heeft en dat hij al bijna geen haar meer over heeft. Gelach alom natuurlijk.
Heel wat mensen, vooral gepensioneerden die, zoals we in het nieuws zagen de laatste dagen, werkelijk op een ziekelijke manier al hun centen oppotten (en dat merk ik in de verkoop de laatste tijd... ) en hier komen om zoveel mogelijk gratis proevertjes binnen te spelen zodat ze weer dagen verder kunnen zonder één cent uit te geven. Net de kaasmarkt in Brugge vorige week, massa's veelvraten... Vooral de kaasboeren mochten het hier ontgelden : iedereen was druk aan het proeven maar ik zag niemand iets bestelllen... En als ze dan doodvallen door te veel te eten, zullen ze dan al die zakken uitgespaard geld meenemen in hun graf? Op de wijnstanden was het opmerkelijk rustig wat echter niet wil zeggen dat de verkopers met de handen in het haar zaten. Neen, de wijn dronken ze dan maar zelf uit en plezant dat dat was... Leuke job hoor. Eentje die me de vrijkaarten bezorgde bood me enkele glazen aan 'om eventjes te proeven'. Ik bedankte en zei dat hij maar zelf een paar extra glaasjes moest degusteren waarvoor hij zeker geen bezwaren maakte.
Een paar ordinaire spekkekramen en bergen met mattetartjes (wellicht allemaal écht in Geeraardsbergen gebakken...), grote aarden kommen met Aalsterse vlaaien, bergen olijven en gedroogde tomatten, enz. Soms vermengden al die geurtjes zich door elkaar en vormden samen een minder aangename walm... Waar er geen gratis proevertjes aangeboden werden was het héél rustig.
Tientallen jonge gasten waren aan het joggen en fietsen en allerlei andere sporten aan het beoefenen, blijkbaar publiciteit aan het maken voor een fitnesszaak of speciaal sportopleidingsbedrijf of zo. Een mooie jongedame begeleidde een hele groep, iedereen moest haar nadoen maar dat liep voortdurend uit de hand : om de haverklap botsten de 'sportievelingen' tegen elkaar op. Weer jolijt alom.
Twee sukkels verkochten schoenpoetsartikelen. Ze poetsten gratis iedereens schoenen. Dikke pech voor mij want ik poetste ze gisteren nog... Rijen en rijen oude profiteurs verdrongen zich voor deze stand om een graantje mee te pikken.
Een matraswinkel. Een komisch ventje met grote snor ambeteerde alle mannen : 'En ventje ja gij daar! Heb je al een goede matras in huis?' Ik vraag hem over welk soort matras hij het heeft en iedereen lacht brullend. Gratis lachen natuurlijk... lachen kost geen geld!
Dan een man met een microfoon, door de micro brullend want zijn stem moet optornen tegen die dansende Arabieren, hij maakt reclame voor een poetsprodukt voor elektrische kookplaten. Megaluid roept hij naar al die madammen die zich rond hem staan te verdringen : 'Ewel maskes, ik zal jullie nu iets vertellen... iedereen kijkt ... dat jullie aan NIEMAND mogen vertellen!!!!' Wat een klucht! Iedereen knikt heftig dat ze zullen zwijgen... alsof vrouwen kunnen zwijgen!!!!!!!! Maar geen erg natuurlijk, het is voor de goeie zaak.
Aan een grote drankgelegenheid staan een paar grote bakken met daarop 'Gratis bierviltjes'. Enkele dames zijn grote zakken aan het vullen en grissen zowaar de helft van de hele voorraad mee. Ongelooflijk!
Een pralinekot prijst zijn - in mijn ogen héél gewoon en dus goedkoop ogende - pralientjes aan. Bij nader toezien, en om zeker te zijn dat ik geen leugens zou vertellen op de blog, kijk ik nog eens goed met bril op, zie ik de merknaam van die bruine dingen : 'Cher'!!! Raar die naamgeving!
Op het einde van mijn bezoek passeer ik opnieuw die Arabierententen, typisch voor België eigenlijk! In België is het goed leven, als God in Frankrijk. Voor iedereen : of je nu werkt of niet, je kan ook de dag doorbrengen met dansen en zingen, of het gemakkelijkste : gewoon op je luie krent zitten en je laten dienen... de gebraden kippen vliegen je hier in de mond! Leve België!!!
Een 'uitgelezen' (!!!!!!!!!) publiek op de Damse boekenmarkt
Gisteren was er weer de maandelijkse boekenmarkt in Damme. Alle verwachingen werden perfect ingelost! Het was namelijk zo dat ik totaal geen verwachtingen had!!!!
Het KMI beloofde weinig goeds : kans op onweer in de namiddag. Welnu, er waren enkele heel kleine buitjes. Maar wat helemaal voldeed (!???!) aan de verwachtingen was de opkomst van bezoekers. Heel duidelijk was te merken dat het Vlaamse Openmonumentendag was : weinig volk en dus weinig verkoop voor de meesten, met uitzondering van één collega die heel tevreden was. Welke monumenten hier in Damme te bezichtigen waren weet ik niet maar wat ik wel zag dat waren enkele hoogbejaarde bezoekers, monumenten van onverschilligheid, te oud zelfs om zelf voor monument te spelen... Ook enkele 'schartelaars' die zelfs geen drie euro op zak hadden... Gelukkig voor die schartelaars was er toch iemand die hen voor één euro schitterende zaken aan te bieden had, vodden en lorren voor een twat van niks. Vodden-rapers dus... Hoe het komt dat er te Damme zo weinig volk blijft komen blijft me een raadsel, elke keer opnieuw!
Dan een ventje uit een heel bosrijke streek, te lelijk om te helpen donderen, dat elke markt opnieuw slachtoffers zoekt om een potje te zagen over zijn - nog lelijkere - dochter die maar niet van straat geraakt. Tijdens het vertellen, dat gepaard gaat met enige productie van rondvliegend mondvocht, sluit hij vol zelfbeklag triestig de ogen en ziet op die manier niet dat de toehoorders zo vlug mogelijk de wijk nemen en hij eigenlijk voor de muren staat te brallen. Hij zoekt een geschikte (geschifte?) partij voor zijn dochter en twee zonen, maar vooral voor zijn oogappel van een dochter. Ik hoop echt voor hem dat zijn dochter van de straat geraakt, het ware beter voor iedereen, al wens ik geen enkele man toe dat zoiets op zijn nek valt... Voor wie het toch zou interesseren : het meisje is zo lelijk als de nacht, heeft van die 'Chinese' oogjes, heeft vast werk (in een wcborstelfabriek), kan heel lief zijn (totdat ze je aan de haak geslegen heeft), heeft een moeder om 'u' tegen te zeggen (als je haar op de weegschaal plaatst), een man die de H. Godelieve heel veel leed en werk had kunnen besparen moest hij een handje hebben willen toesteken als vogelschrik voor de boze kraaien op de landerijen rond Gistel. Kortom, een uniek geval!
Jean-Marie du Bois en gezinnetje
Ook een stokoud mannetje dat bijbels zoekt maar soms weet hij zelf niet goed meer wat hij eigenlijk wil : vodden aan een meeneemprijsje of het betere boek aan een iets hogere prijs. Hij kan zo triestig kijken dat je hem een frank zou geven of een euro. Een rare kwibus. Gelukkig dat hij na vier uur mensen ambeteren al weer naar huis trekt. Ik wuif hem nog eens uit terwijl hij passeert op de bus, zorgvuldig toeziend dat de deuren goed gesloten zijn zodat hij niet hervalt, zodat ik zeker ben dat hij veilig (voor ons!) en wel de stad uitrijdt.
Een ander ventje komt me zijn diensten aanbieden : hij wil mijn boekhouding voor zijn rekening nemen. Die vlieger gaat niet op. Het mannetje is er enkel op uit om uit te vlooien waar ik mijn mosterd haal. Héél goed geprobeerd zeg ik hem maar wist je dat er vandaag van die machines bestaan, computers genaamd? En ik hou niet van boek-houden, ik wil boeken verkopen, waarmee kan ik jou van dienst zijn? Het ventje voelt zich ontmaskerd en neem de beentjes.
Dan het bezoek van een hele slimmen. Hij kijkt wat 17e eeuwse boekjes in en vraagt of de prijzen 'in euro' zijn. Dat is een brug te ver... Ik ben overdonderd, het lef!
Kortom, Damme kon weer volop genieten van een 'uit-gelezen' publiek.
't Is weer feest in Eggewaartskapelle! De tweede zondag van september is het de eigenlijke feestdag en de dag er na, de maandag, vandaag dus, ontmoeting van de Eggewaartskapellenaars.
Onderweg van Brugge naar de mooie Westhoek zie ik donkere wolken samenpakken boven mijn dorpje. Wat heeft er de hemelingen zo kunnen grieven dat ze op 'Eggewaartskapelle's Mooiste Dag' al die onheilspellende wolken uithangen boven dit oord?
Eerst is er mis om 10u30. De kerk loopt vol met 'oude' en minder oude parochianen die allemaal gezellig zitten te kletsen, zij het toch dat ze de stemmen wat dempen want ze zitten immers in een kerk... De pastoor neemt plaats achter het altaar en de stemmen verstommen. Buiten waait de wind en de zon zit gevangen achter de wolken. Totdat het 'Heilig...' wordt aangeheven, daarna muist de zon er weer van onder. Bij het uitspreken van de woorden van de consecratie van brood en wijn wordt ik bedolven onder een bijzonder warme zonnestralenbundel. Goeie timing hier boven!!! De mis wordt opgedragen aan de overledenen van het afgelopen jaar (één overledene, Rachel Snauwaert) en voor de gesneuvelden van beide wereldoorlogen.
Ik zie heel veel mensen die telkens weer van de partij zijn, allemaal vriendelijke mensen, dankbaar en blij dat ze elkaar terugzien.
Eén koppel echter past niet in het plaatje. Een klein schriel ventje zat daar op de achterste rij met zijn bijzit, een gemeen uitziend, geblondeerd, opgetut, enorm gerimpeld scharminkel. Naar het schijnt zou ze azen op zijn fortuin. Of... hoe een koe (!!!!!) een haas kan of wil vangen... Iedereen keek de hele tijd vol afschuw naar het duivelse koppel. De vrouw keek zo schuldig als kweetniewa, ze voelde zich duidelijk heel ongemakkelijk onder de vele afkeurende en misprijzende blikken van de ingezetenen van het mooie polderdorp. Na de mis maakten ze zich dan ook heel vlug uit de voeten. En wat deed ik? Ik kon enkel maar bidden opdat ze ooit het licht mogen zien, opdat ze hun boze plannen met elkaar en met anderen niet ten uitvoer zouden kunnen brengen...
Ook zag ik een arme landbouwster, ooit één van de meest gegeerde partijen van de Ijzerstreek en nogal wat kilometers daarbuiten... Weemoedig en een beetje afwezig volgde ze de dienst. Ik had er oprecht veel compassie mee want ik ken heel haar verhaal... Een verhaal zoals ik nog nooit nergens heb gehoord, een opeenvolging van weinig benijdenswaardige gebeurtenissen... Heel vroeger speelden er zich heel wat kleine (?) drama's af achter de gesloten (let op dit kleine detail) hoevehekkens. Hekken dicht en terreur à volenté! Voor vrouw en kinderen, niemand was dan nog veilig... Boerderijen liggen veelal wat afgelegen en lenen zich daardoor helaas ook soms tot misbruiken allerhande... Maar ook in het minder verre verleden speelden zich nog dergelijke tragedies af in de mooie Westhoek...
Op het einde van de mis weerklinkt het nationaal volkslied, en tot nader order is dat nog steeds het belgisch volkslied, bach... Ik knijp de oren dicht want dit klinkt me niet als muziek in de oren, en vol hoop wacht ik op 'Zij zullen Hem niet temmen' maar ik zou daar nog lang kunnen op blijven wachten. De mis is afgelopen en de mensen hervatten de gesprekken van daarnet.
Daarna een gezellig samenzijn in het restaurant te Zoutenaaie. Heel wat volk was niet naar de mis gekomen en was rechtstreeks gaan aperitieven. Tijdens het aperitief piepte ik even in de grote feestzaal en merkte dat er hier en daar enkele stoelen schuin tegen de tafel geplaatst waren, ter reservatie dus. Ik dacht : dat moet ier gedaan zijn met dat voorbehouden van plaatsen. En wat deed ik? Ik zette àlle tafels in de hele zaal schuin! Na het aperitief ontstond een licht tumult : door mijn snode daad was er nu dus geen enkele plaats meer voorbehouden en iedereen kon dus gaan zitten waar hij of zij wilde... Tot spijt van wie het benijdt... Een grote honderd mensen ging samen aan tafel en het werd - zoals elk jaar - een heel gezellige dag. Zo een dag geeft me steeds opnieuw een heel apart gevoel vanbinnen.
Toen Adriaan De Buck pastoor was in Eggewaartskapelle en Pieter Liefooghe in Avekapelle...
Het invoeren van de parochieregisters gaat goed vooruit, vooral omdat er per jaar weinig huwelijken plaatsvonden in mijn kleine dorp Eggewaartskapelle. De parochieregisters werden meermaals gekopieerd, wellicht omwille van de slechte toestand van de originelen en omwille van het soms moeilijk leesbare geschrift dat kenmerkend is voor de 17e eeuw. Gevolg : beter leesbare akten maar ook met risico op foutieve interpretaties... Ik verkies de moeilijker te ontcijferen maar originele teksten boven deze latere kopie maar er is geen andere keuze : blijkbaar werden de originelen verticaal geklasseerd (in de open haard gebonjourd... om het met een geleerd (?) woord te zeggen).
Zo ook werden de originele schrijfsels van pastoor Adriaan De Buck (!?!) gekopieerd en rest enkel een kopie.
Maar ik ben al blij dat er toch één versie bewaard werd. Het kon ook erger, zoals de parochieregisters van verschillende dorpjes aan de Ijzer, deels of bijna volledig vernietigd... Elke keer als ik een Duitser zie denk ik aan hun vandalenstreken (in de ergste zin van het woord). En al zouden ze met hun twee weliswaar volledig mislukte pogingen om hier de baas te komen spelen toch stilaan wat bescheidener mogen zijn, toch hebben ze een 'air' over zich en geven ze nog steeds blijk van een diep ingebakken meerderwaardigheidsgevoel...
Gelukkig enkel nog bestaand als 'tweedehands'...
Op 9 februari 1654 komt pastoor Pieter Liefooghe uit Avekapelle hier in Eggewaarts een huwelijk inzegenen...
Sorry, geen nieuws vandaag. Een doodsaaie dag waar velen kwamen kijken maar niemand iets kocht. Gelukkig heb ik de troost van de wetenschap, de genealogie namelijk. Het is namelijk zo dat ik nog duizenden bladzijden genealogische nota's heb die wachten op publicatie. Publicatie ofwel op internet ofwel in boekvorm. Financieel word ik er zeker niet beter van maar ik heb er heel veel voldoening van anderen deelachtig te maken van mijn vondsten.
Wie houdt van een eindeloze aaneenschakeling van karamelleversliedjes en smartlappen, luistert best naar 'De Brugsche Radio'!!! Ongelooflijk wat een flauwe zeverliedjes je hier 24 op 24 uur hoort. Het is bijna onmenselijk, niet aan te horen. Van zodra ik even tijd heb tussen mijn razendinteressante bezigheden (Westvleteren's drinken en de akten van de parochieregisters van Eggewaarts in de computer proppen) zoek ik betere oorden op in radioland. Alhoewel ik enkele medewerkers van deze radio ken kan ik die rommel niet langer aanhoren. En ik heb niets tegen smartlappen maar trop is te veel!
En nog een opmerking : waarom komen Nicole en Hugo niet op de zender? Dat zou de gemiddelde leeftijd van de zangers ferm doen dalen!!!
Ik heb héél de sterk de indruk dat in de studio daar enkele mannen en vrouwen zitten die niet anders doen dan de ene smartlap na de andere uitvinden en daarmee denken de Bruggelingen te amuseren. Af en toe een andere stem laten horen, en de accordeon ruilen voor een mandoline of ikweetniewa voor instrument... Misschien goed genoeg voor de toeristen in Blankenberge...
Nu is de maat vol : 'Neen ik zie je niet omdat je mij niet ziet' 'alleen voor jou omdat ik van je hou' 'Hou me nu tegen of we zullen blijven kruisen elkaars wegen' 'Kijk me even aan, ik laat je nooit meer gaan!' 'Waarom zo beven, ik heb je nog zo veel te geven' 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet in jouw blauwe ogen, dat is o zo mooi! (x 20)' 'Ik zie je lach die ik nooit zag' '! 'Ik ben misschien de mooiste niet, maar kijk de ander heeft een kop als een vergiet' 'Is het dat wat je wou, weet dat ik nog steeds in lichterlaaie sta voor jou!' 'En wat mijn man zegt is altijd waar, ik moet dit weten wij zijn een paar!'
Om je kreupel te lachen!
Kom in mijn armen om mijn hart te warmen' 'Hoe kan ik jou overtuigen, alles ligt aan duigen' 'He hallo wat ben jij een kanjer, he hallo je bent een lekker ding!' 'Hé laat me nooit alleen, je bent voor mij de nummer één!'
Ik kan echt niet meer! Daaaaaaaaaaaaaaaaaag!
Ik ben er zeker van dat je deze vrouw of man regelmatig kan horen kwelen en rijmen op de zender hierboven! Zoals je al ziet moet je er niet veel van verwachten! Meer wind dan wat anders!
Deze morgen kreeg ik een telefoontje. '' T'is om te zeggen dat dat feestje niet door zal gaan!" Ik vraag : "Waar is dat feestje?" En de vrouw antwoordt woedend : 'Ja moa t'is nie voor te lachen hé, mun vint goat dat beeld niet kopen!"
Dan snap ik het plaatje. Een aannemer, baas van een groot bedrijf in Noordwest-Vlaanderen kocht voor een prijsje een mooi zestiende-eeuws eiken gepolychromeerd beeld. Drie weken geleden al wel te verstaan. Een tijdje terug wilde hij ook al een ander beeld kopen maar kwam het nooit betalen... Ditmaal had ik meer hoop, ik vroeg hem of hij het ditmaal echt meende. Hij wou het bedrag overschrijven omdat hij geen tijd had om naar Brugge te komen. Ik sms'te het bankrekeningnummer door en was blij dat de zaak eindelijk geregeld was. Gisterenavond keek ik naar mijn bankrekening maar hij had nog niet gestort. En deze morgen dus belde zijn vrouw, ze had het smsje gelezen en besloot een stok in de wielen te steken. "Mijn vint et ol genoeg gekocht en heel het huis staat al vul met antiek."
Ik was in mijn wiek geschoten en antwoordde als volgt : "Madamtje, t'is wel jouw vint die brood op tafel brengt! En jij speelt de baas! Weet je wat? Als je echt wil dat je man niets meer koopt moet je hem maar naar de kliniek voeren en hem een spuitje laten geven, dan is alles meteen voor jou!" Het bleef stil aan de andere kant van de 'lijn'. Het vrouw-mens kon geen woord meer uitbrengen. En ik beëindigde het gesprek met een dikke 'proficiat'!
Wat een beroep! Je bent maar zeker van een verkoop als de centen op je rekening staan. En wat een 'klanten' soms! Al die herrie om een beetje geld! De een gunt de ander geen cent. En als je als koppel zo moet leven, met zo'n een tirannes, dan ben je er wel mee... Beste collega's en andere 'handelaars' : als je dat mens of half manwijf hier onder ziet, opgepast, want daar is geen geld mee te verdienen.
Om dit alles enigszins te verwerken plaatste ik aan mijn deur het bordje 'No englisch spoken!' Zo was ik meteen gespaard van bakken kritiek van al die engelstalige schooiers en arme Amerikanen met hun 'Oh my God!'s'.
Apenfilm en grote wedstrijd met bak Westvleteren 12° als prijs!
Lekker zo een hemelse Westvleteren in een origineel glas! Ik kreeg een hele bak Westvleteren voor mijn verjaardag. En ik raakte de bak niet aan tot op vandaag, als dat niet bewijst dat ik karakter heb!!! Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat ik nog een vijftal andere (volle) bakken heb staan, dus ik stond nog niet echt droog...
Deze avond ben ik naar die nieuwste apenfilm gaan kijken in Kinepolis. In allerijl trommelde ik nog een paar goeie vrienden op om mee van het spektakel te genieten.
De film gaat als volgt. Enkele apen van mensen doen tests op mensapen. De hoofdacteurs zijn een stelletje uitgelaten zwarte apen, en daarmee bedoel ik niet wat iedereen nu onmiddellijk zal vermoeden, nee ik doel op echte mensapen, chimpansee's of zo. Door het toedienen van een bepaald serum krijgen de apen plots een enorm verstand, ze worden dus nog slimmer dan ze al zijn.
- Ik ken wel wat apen van mensen die lijken op deze acteurs, en ze zouden echt veel baat hebben met zo'n pikuurtje! Dan nog wat intelligenter kijken en ze kunnen weer de straat op zonder veel affronten... maar dit geheel ter zijde! -
De apen worden zodanig slim dat ze er in slagen los te breken en te ontsnappen uit hun apenkot. Ze slingeren zich van boom tot boom en steken met wat hindernissen een grote brug over om dan een groot woud met van die enorme kanjers van bomen te bereiken. Nu allemaal de boom in en dan... kwam er een varkentje met een lange snuit en het verhaaltje was uit!
Deze film verhaalt wat zogezegd voorafgaat aan de gekende reeks met drie apenfilms van enkele tientallen jaren geleden. Grappig is dat je op de duur niet meer beseft dat het hier om apen gaat, ze vertonen immers alle mogelijke menselijke trekjes. Soms wordt je echter met de neus op de feiten gedrukt... telkens als er een of andere klojo dingen roept als 'stomme aap'...
Mooie film maar het plezantste was de sfeer, die was héél lacherig. Er zat een heel internaat in de zaal en de hele tijd werd er ferm met elkaar gelachen. Plezant hoor, elkaar voor de aap houden!
En nu komt de aap uit de mouw : wie is de aap die je hierboven afgebeeld ziet? Het is nu hét moment om elkaar allerlei verdachtmakingen naar het hoofd te slingeren!!! Wie mij het juiste antwoord kan geven krijgt van mij een bak Westvleteren van 12 graden om de verhitte gemoederen te bedaren!!! (Eén tip : het is niet Di Rupo wat je ook moge denken. Reden : er is een groot verschil : het strikje ontbreekt!!!
Nog enkele speciale familienamen op bidprentjes die ik maandag binnenkreeg
Aangezien ik toch geen oog kan dichtdoen door een grote bende lawaaierige Duitsers in lederhozen op het terras recht over mijn winkel zal ik wat namen meegeven die ik op bidprentjes zie staan :
Waarom lag Stuivekenskerke onder het bisdom Brugge in het ancien regime?
Waarom toch? En niet onder het bisdom Ieper, zoals alle andere dorpen 'achter' de Yzer? Wie kan hier een antwoord op geven?
En wat zocht Brigitte De Kesel in Eggewaartskapelle in 1779?
Dat en nog zoveel andere gewichtige vragen duiken op bij het bestuderen van de overlijdensakten in de parochieregisters van Eggewaartskapelle...
Op de eerste vraag vind ik geen antwoord. Ook de wetenschappers uit het Rijksarchief en archivarissen oa deze van het bisdom Brugge kunnen me hier geen antwoord op geven. Een medewerker van de unief van Gent zei me dat dit te maken kan hebben met de mogelijkheid dat de Yzer vroeger een andere bedding volgde, zo dat Stuivekenskerke aan de rechteroever lag ipv aan de linkeroever zoals heden ten dage het geval is. Dat is mogelijk maar over welk tijdstip hebben we het dan, wellicht in de late middeleeuwen of zo...
Omstreeks 1802 werd 'Stuivekens' of 'Stuvetjes' bisdom Gent en in 1834 werd het deel van het heropgerichte bisdom Brugge.
Een andere opmerking : het dorpscentrum van Stuvetjes lag vroeger kilometers meer richting Kaaskerke, helemaal in een uithoek van het dorp. In de 19e eeuw werd de hele dorpskern verplaatst naar de plaats waar je het nu nog ziet liggen. Een nieuwe kerk, school en klooster werden opgericht. In WO I werd alles verwoest en daarna terug opgebouwd.
Op de tweede vraag kan ik enkel zeggen dat ze afkomstig was uit Ghyvelde, een dorpje net over de grens, palend aan De Moeren bij Veurne.
Vandaag naar een beurs in Nederland geweest. Een heel mooie zaal van een schuttersbeweging, waar op de liggende wip geschoten wordt. Op de muur boven de doelen staat geschreven : 'Vriendschap zij ons doel'. Mooi zeg!
Bedoeling was om devotionalia aan de man te brengen : alles wat van dicht of ver met godsdienst te maken heeft mocht hier aangeboden worden. En dat hebben ze geweten... Wat was er zoal te zien? Heel veel - vergeef me de uitdrukking - nogal ordinaire kruisbeelden, zo lelijk als ikweetniewa, echt onverkoopbaar. Niemand die zoiets in zijn huis wil hangen... alhoewel... die Nederlanders... als het niet veel kost... Plastieken en andere paternosters. Plastieken OLV-beeldjes en nog veel meer fraais! Ook een massa prentjes met gebeden en afbeeldingen van OLV, engelen en alle mogelijke heiligen, meestal niet veel waard. Gipsen beeldjes, zo lelijk dat ik er niet verder over wil uitweiden.
Gelukkig waren er ook mooie zaken zoals massa's heel oude bidprentjes en heiligenprenten. Zelf bracht ik die ook mee, naast een aantal mooie beelden en andere cultusvoorwerpen. De opkomst was bijzonder mager (al waren er wel meer dan een handvol 120-plussers...), misschien 200 bezoekers over de hele dag. Maar dat zou me worst wezen, ik kocht en verkocht al een en ander voor de beurs openging, op de parking. Niet slecht... maar natuurlijk kan ik hier geen precieze cijfers geven.
Gelukkig kon ik me wat bezig houden tijdens de beurs, ik had immers prentjes genoeg mee om te bestuderen. Een oud dametje hield me wel 20 minuten bezig. Alhoewel de tachentig al een tijdje voorbij was ze nog uiterst kwiek. Alles heeft ze in handen genomen, eens goed bepoteld en dan teruggelegd of -gegooid. Ik durfde het oudje niet op de vingers te tikken (zeker niet letterlijk) want ze keek zo triestig. Ik vroeg waarom ze zo triestig keek en ze antwoordde me : 'Moest ik jonger zijn, dan zou ik dat ook allemaal willen verzamelen.' Tja, wat moest ik daar op antwoorden? Het was duidelijk dat ze dat heel erg meende want ze probeerde hier een serieuze inhaalbeweging te maken door alles goed te bepotelen... Toen begon ze bidprentjes te bekijken. Zoals veel mensen doen als ze een bladzijde in een boek willen omdraaien of zoals hier prentjes bekijken, maakte ze haar vinger nat met speeksel... Nu werd het me toch te gortig en ik maakte haar duidelijk dat ik niet verzekerd ben voor waterschade. Het mens keek nu nog triestiger en bedrukter dan voordien... Ze vervolgde haar weg naar de buren waar ze opnieuw zorgde voor waterellende... Ik slaakte een zucht van verlichting.
Op het einde van de beurs kreeg ik een schitterend bod voor een vijftiende-eeuws beeldje. Ik legde hem uit dat het uit de vijftiende eeuw stamde en hij vroeg me of ik nog iets af kon doen van die vijftien ... euro. Wat een lefkikker! Ik antwoordde dat dat echt niet kon en hij wandelde verder, op zijn lange tenen getrapt...
Aangezien ik deze morgen al heel vroeg het bed uit moest begon ik toch wat moe te worden. Ook wilde ik zo vlug mogelijk weer naar het verre Vlaanderen terug. Moe maar tevreden keerde ik naar huis terug.
Gisteren kreeg ik bezoek van enkele gerenommeerde verzamelaars van devotionalia. Ze kwamen kijken naar mijn collectie heiligenprentjes uit de 17e en 18e eeuw. Aandachtig werd alles bestudeerd. Na afloop beweerden ze dat het een collectie is voor beginnende verzamelaars. Ik was enigszins verwonderd want ik ken er toch zelf ook wat van. En in de namiddag kreeg ik bezoek van twee andere verzamelaars die de collectie heel erg waardeerden en hun bedenkingen hadden (evenals ik trouwens) over de eerder geringschattende woorden die gisterenmorgen gezegd werden.
In elk geval kregen ze de eerste kans tot aankoop, nu gooi ik alles op de grote markt. En in het vervolg weet ik nu wel aan wie ik dergelijke zaken kan aanbieden, aan mensen die mooie dingen echt waarderen.
Een drukke dag vandaag. Heel wat bezoek in de winkel. Om een te hoge drukte vermijden plaatste ik aan de deur een bordje 'No english spoken', wat al aardig resultaat opbracht. Ik ben immers helemaal niet gevierd op bezoek van Engelsen die hier op hun gemakje hun stinkende frieten willen opeten... Die na de aankoop van een zak frieten en een pintje in het grootwarenhuis al hun geld erdoor gedraaid hebben en die dan voor de rest van de dag gaan 'shoppen' of beter gezegd overal binnenstappen, alles bepotelen onder het roepen van 'Oh my God!'s... Of 'Oh my goodness!' Ben daar ferm gerust in, dat ze dan beter thuis blijven en hun soortgenoten lastig vallen... Ook de Amerikanen kunnen me eigenlijk gestolen worden. Ze zijn er trots op me mee te delen dat ze 'Poor Americans' zijn en dat ze 'Just looking'...
Plots komt er toch een engelsman of ten minste een engelssprekende binnen. Ik mompel 'Oh my God, this can't be true!' Kunnen ze niet lezen misschien? Is de boodschap niet duidelijk genoeg. Ik veer recht en ga naar de bezoeker. Hij zegt dat zijn vrouw een Finse is. Heel interessant allemaal! En jij, vraag ik dan. Hij zegt dat hij eigenlijk overal en nergens thuishoort. En dat hij hier komt met een speciale missie. Ik vraag hem of hij soms een boodschap meekreeg van aliens of zo die engelsonkundig zijn. Hij snapt het gelukkig niet en zegt dat hij Nazijager is. Ik vraag hem dat nog eens te herhalen en hij zegt doodkalm dat hij op zoek is naar Nazi's en collaborateurs uit de tweede wereldoorlog. Dat er hier nog veel zitten en dat ze sinds een mooi leventje hebben kunnen leiden zonder gestoord of vervolgd te worden. En dat dat tijdperk nu definitief afgesloten is. Ik zeg hem dat hij er niet uit ziet als een detective of spion of zo. Dat hij beter van venster naar deur naar venster loopt en er zijn oor te luisteren legt om te checken of er geen Nazi's aan het woord zijn. Zonder verpinken verklaart hij dat hij ze wel zal krijgen... 'En wat doe je daar dan aan?', vraag ik, 'Heb je een crematorium of zo om ze dan te verbranden of ga je ze enkel maar wat vergassen?' 'Je hoort nog van mij', antwoorddde hij wat gepikeerd in gebroken Nederlands. En hij trekt zijn pet diep over zijn oren en loopt verder naar de Burg... Genoeg gekheid voor vandaag denk ik en ik ga verder mijn aanwinsten (bidprentjes en heiligenprentjes) bekijken.
Wat later komen er liefhebbers voor mijn bidprentjesverzameling. Een pastoor komt ook langs en doen wat lacherig tegenover hem maar hij kan het heel goed verdragen. Eigenlijk wil ik heel de net verworven collectie ineens verkopen aan een redelijke prijs maar als dat niet lukt zal ik per stuk moeten verkopen wat finaal véél meer zal opbrengen natuurlijk. Er zitten heel wat pareltjes tussen, vooral de vele honderden meer dan honderd jaar oude bidprentjes van priesters en deze van vele tientallen edellieden, oorlogsgesneuvelden, nonnetjes, enz. enz. Soms begrijp ik niet dat iets bij een goeie prijs niet meteen verkocht wordt... zelf zou ik bij dergelijk aanbod niet lang moeten nadenken. In het vervolg hou ik hier rekening mee. Eerstdaags haal ik een scanner in huis zodat ik alles op internet te koop kan aanbieden, op termijn zal dit een mooie cent opbrengen.
Een klant die zou langskomen stuurde zijn kat... Ja, zo gaat dat in een antiekzaak. Je kan vanalles aanbieden maar verkopen is nog iets anders. Gelukkig maar staat er geen houdbaarheidsdatum staat op mijn waren, gelukkig dat mijn zaken verbeteren (meer waard worden dus) met te verouderen.
Morgen wordt een leukere dag : weer bezoekjes in voor- en namiddag voor mijn enorme collectie heiligenprenten uit de 17e en 18 eeuw. Indien alles morgenochtend weg is moet ik de twee bezoekers 's namiddags verwittigen... Weg is weg voor mij. En indien eerstdaags niet weg plaats ik heel de boel op het wereldwijde net. Over de middag zouden de gebraden kippen moeten binnenvliegen, of beter gezegd verrukkelijk bezoek met heel wat verrukkelijks... (dank alvast!) en 's avonds mag ik de voeten onder tafel schuiven bij mijn beste vrienden. Mij is verteld dat de jongedame des huizes met een verrukkelijke visschotel over de brug (letterlijk) komt. Dus na vandaag kan morgen de dag al niet meer stuk.
Gisteren was een topdag voor mij. Ik kon de hand leggen op twee mooie verzamelingen.
Eerst een prachtverzameling van vele honderden heiligenprenten uit de 17e en 18e eeuw. Meestal ingekleurd en vele op perkament. Schitterende afbeeldingen van alle mogelijke heiligen uit de hemel... Een uitzonderlijk grote collectie. Normaal zou alles naar een of meerdere veilinghuizen gaan maar ik kon de eigenaar overhalen om eieren voor zijn geld te kiezen. Zaken in een veiling steken kan een serieuze stuiver opbrengen maar je kan er ook ferm je broek aan scheuren. In deze onzekere tijden kun je dus beter van de eerste keer je mooie zaken aan mij verkopen : een heel goede prijs en onmiddellijk cash. Goeie rekeningen maken immers goeie vrienden.
De tweede collectie bevat een vierduizendtal bidprentjes. Vele honderden oude prentjes van broeders, priesters, bisschoppen en abten, nonnetjes, begijntjes, gesneuvelden, edellieden, vele mooie exemplaren met foto's. Zowat 800 stuks uit de periode 1837-1900 (= overlijdensdatum). Ik was gisterenavond vijf uurtjes zoet en ook deze avond een drietal uurtjes om alles te bekijken. Ik ben vooral heel gelukkig met enkele vondsten voor mijn eigen verzameling, nl. de bidprentjes van een Capucijn geboren van Eggewaarts, een onderpastoor die nauwelijks één jaar op ons dorp was in 1867 en waarvan ik nog nooit gehoord had. Ook nog een zentje van een kloosterzuster uit Aartrijke die er ooit overste was, een zus van Boschvogel uit Aartrijke.
Verder nog de gedachtenissen van Louis Van Haecke, kapelaan van het H. Bloed en humorist, Hugo Verriest, Cyriel Verschaeve en Serafijn De Quidt uit Oeren. Staf De Clercq van het V.N.V. De schrijver Maurice Roelants. Dan iemand die eind 19e eeuw vermoord werd in Langemark... Dan een prentje 'ter eeuwige gedachtenisse van de zedelijke dood der drij klokken van St-Baafs-Vijfve' : met hun namen, datum van gieten en hergieten, ... Op vrijdag 31-8-1917, straks dus dag op dag 94 jaar geleden, om 5u 's morgens, luidden de drie klokken voor de laatste keer, een uur lang. De klokken die op zaterdag 30-7-1914 de soldaten opriep om ten strijde te trekken, zouden er niet meer zijn om de terugkerenden welkom te heten... De moffen probeerden de klokken kapot te slaan in de toren maar ze lukten daar niet in. Daarom waren ze verplicht om de klokken naar beneden te halen, de sukkels!
Ook enkele bidprentjes van pauselijke Zouaven en eentje van een jongen van 18 jaar die sneuvelde aan het Oostfront tijdens WO II. Enkele bidprentjes ook met heuse stambomen : families Ghesquiere en Van Caillie. Een scheepsramp in 1906,...
Om te eindigen nog enkele opmerkelijke familienamen die ik ontdekte tijdens het bekijken van dit alles : Vuylsteke, Calle-ns, Van Paeschen, Portelantie, Verrot-e, Schoonheyt, Hondekijn, Haud-huyse, Harinck, Vesschemoet (!!!), Vrijdaegs, Genot, Boterberg, Peperstraete, Schaubroeck, Voermantrouw, Vink, Vinkebos, Vingerhoets, Violla, Hickson, Vis-poel, Vinte-vogel, Blaere, Inne-graeve (!), Worme, Wullepit, Quicke, Hellebuyck, In het panhuis, Cneut, Bouvier, Den Dooven, Cruycke, Poppe, Vreugde, Craeye en Wildemauwe.
En dan zijn er nog de schitterende afbeeldingen van symboliek rond sterven, dood en verdriet op de ommezijden van de prentjes...
Overvallen door vier vreemde eenden : de pluimen vlogen in het rond.
Gisterenavond was de galerij waar mijn winkel zich in bevindt uitzonderlijk lang open door omstandigheden. Normaal sluit die al rond 18u30 maar gisterenavond was het nog opendeur tot middernacht. Ik kwam alles afsluiten en wandelde op mijn dooie gemak - zoals ik altijd doe trouwens - van de ingang aan de Burg naar de Wollestraat. Het eerste deel is mooi verlicht, geen probleem. De wijzers op de klok in het koffiehuis wezen tien voor twaalf aan. Wist ik veel dat het voor mij even later ook zo laat kon zijn... Tien meter verder, ter hoogte van het alomgekende etablissement en toevluchtsoord van Athos de Musketier schrok ik mij een hoedje!!!! Links tegen de deur stonden vier donkere figuren (in alle opzichten!) tegen de muur gedrukt. In dat stuk van de galerij is het dus pikdonker en een van de vier komt op mij toe en sist 'Money!!!' Ik schrik met het pleuris maar moet toch lachen : 'Ik antwoord in het Vlaams, want ondanks de vele hanen op de kerktorens blijft het Vlaams hier nog altijd de voertaal : 'Wienedadde, ik heb gin geld bij me wi, allez van mijn erf!' De eerste geeft me een duw zodat ik langs de andere kant tegen het venster van de musketier kwak. Nu hebben ze dus prijs, tenminste als ze geen mes of andere stekkers bij zich hebben. Ik vat de tegenaanval aan en begin kloppen uit te delen, overal waar ik ze maar raken kan. De vier schat ik zo rond de 30 en allemaal hadden ze (wellicht gestolen?) lederen jassen aan. Ze roepen in een soort koeterwaals, ik begrijp er niet van. Twee van de vier krijgen een rake schop op een plaats waar ze het wellicht niet graag hebben. Ik voel me in form en deel prentjes uit 'à volenté'. Ik drum ze gewoon tegen de muur en duw ze plat. Ze proberen weg te komen en krijgen elk nog een paar patatten van mij. Uiteindelijk geraken ze weg van onder mijn handen, gelukkig voor hen want ik was nog niet uitverteld... Te lope ging het richting Wollestraat. Ik achtervolgde hen nog enkele tientallen meter en sloot toen vlug de deuren. Wat een avontuur! Maar gelukkig was mijn uur nog niet gekomen. Bij de wagen gekomen merkte ik dat de smeerlappen mijn busabonnement en enkele bankbriefjes uit mijn hemdzakje geschoept hadden. Hopelijk riskeren ze het niet meer om me daar nog eens op te wachten want dan krijgen ze andere kost te vreten!!!
Daarna vlug terug naar huis want ik had eerder op de avond duizenden oude bidprentjes gekocht en die wilde ik nog verder bekijken.
Om aan te tonen dat ik de slechtste nog niet ben : bij een volgende bezoek krijgen ze van mij een gratis verblijf in een luxehotel met zwembad aangeboden!
Haringe wil de torenhaan vervangen door een leeuw.
Heel mooi, reden is dat de haan te veel doet denken aan de Walen, goed gezien eigenlijk. Misschien denken de Walen al dat alles ooit van hen wordt als ze al die haantjes zien pronken. Het zijn echter geen rode maar gouden haantjes...
Schitterende collectie heiligenprentjes uit 17e en 18e eeuw
Gelukkig maar dus dat ik gisteren niet uitgepakt heb gisteren op de rommelmarkt... Deze morgen ging ik kijken bij mensen die me gisteren uitnodigden te komen kijken naar hun collectie heiligenprenten.
Wat een verzameling : vele honderden meestal ingekleurde heiligenprenten op papier en perkament! Een uitzonderlijke collectie... en de prijs was ook niet niks maar... het loont echt de moeite. Uiteraard probeer ik de hele collectie ineens te verkopen. Anders appart maar dan tegen een ietwat (!) hogere prijs... Hopelijk is alles vlug weg want deze uitgave was niet voorzien in mijn budget.
Heel veel afbeeldingen van minder bekende heiligen als Amelberga, Gertrude, ... en ook nogal wat zinnebeelden. Moest ik zwemmen in het geld dan hield ik alles voor mezelf, het zal toch wel pijn doen afscheid te moeten nemen van dit alles.
Vandaag zou ik op de rommelmarkt van Loppem staan. Aangezien ik maanden geleden eerst te vroeg en dan te laat was om een mooie plaats in de hoofdstraat te krijgen moest ik me nu tevreden stellen met een plaatsje in een zijstraat, in 'the middle of nowhere' (sorry, ... en ... da's niet op jullie bedoeld hoor!).
Ik dus gisteren afwachten of ik eigenlijk zou gaan want met dat rotweer de hele dag. Dan toch maar vanalles klaargezet. Deze nacht regende het nogal en om vijf uur besloot ik niet deel te nemen want als mijn waren nat worden heb ik veel te veel schade en dat is het me niet waard. Dus enkel gaan kijken maar.
Zoals gewoonlijk en zoals het woord het zelf zegt lagen er weer bergen rommel en rotzooi te wachten op een (argeloze?) koper. Oude muftige halfvergane pruiken van oude madamtjes uit het rusthuis, kapotte fietsen, pompoenen aan twee euro, appelboompjes ... met appeltjes aan..., tomaten, druiven, oude kleren van grootmoeder en overgrootmoeder. Gebraden kippen, eerder piepkuikens zo klein waren die... Iemand dacht zelfs dat het croissants of boterkoeken waren!!! Verschillende crematoria waar men bratwursten bakte... lekker het varken uit-hangen, heel lekker om er eentje te proeven maar de hele dag door die schroeiwalmen over je hoofd krijgen... Je moet er maar tegen kunnen zeg ik... Nu, crematoria bestaan al lang... en de mensen leven nog...
Antiek hoef je in Loppem echt niet te zoeken, althans niet de mooie zaken. Eigenlijk toch wel spijtig voor mij want er was hier totaal geen enkele concurrentie. Twee standen met boeken. Eentje van mensen uit Wevelgem die daar vroeger een winkel hadden. Héél sympathieke mensen en altijd wel wat speciaals in huis. Maar dan... nog ene, met een kop als een rode biet... Een halve charlatan... Ook uit onze provincie... Ik zal hier geen namen noemen... iedereen kent hem wel. Een zeer agressief ventje, zowel als het gaat om aan te kopen want dan werkt hij letterlijk met de ellebogen en loopt blauw aan als hij ergens net ietsje te laat komt. En zeker agressief tijdens het verkopen : als iemand een boekje in handen neemt dan begint hij onmiddellijk in te praten op de potentiële klant. Aandringen en forceren... de praatmajoor uithangen... heel veel praatjes heeft die babyface. En dan zijn vrouw! Ze kijkt heel dom en ze is het ook. Ze is werkelijk het summum van dommigheid. Van boeken kent ze niets. En als je haar iets vraagt dan is het van ... aja? Kweetniewi? Istwoar? Moa vint toch' Mo gie wit vele! Ik zon't nie weetn. Ik gon mun vint roepen wi, de denen wit dadde vele beter! Ongelooflijk, te dom om hooi te eten en te dom om te helpen donderen... Maar dat forceren en zich van de domme gebaren heeft hen blijkbaar geen windeieren gelegd. De mooie bestelwagen waar ze vandaag mee stonden te pronken, dat kan ik niet betalen! Maar ja, 't bijzonderste is dat ik niet naast hen hoef te staan want dat doen ze graag : proberen naast me te staan en proberen mijn klanten af te luizen (al is hun aanbod toch van een ietwat andere kwaliteit). Zo stonden ze enkele jaren geleden gewoon pal naast mij, ongelooflijk toch! En bietenkop maar roepen : 'Hier vind je de mooiste boeken!' Totdat ik hem aanmaande om onmiddellijk te stoppen met liegen. Zoniet zou ik de grote middelen aanwenden : telkens hij leugens rondstrooide zou ik met een ferme klasbel luiden... En aangezien ik luider kon bellen dan hij roepen was het vlug beklonken. Dan restte nog die heel vervelende zagende domme stem van zijn (en vroeger was dit van een ander... indien ik goed ingelicht ben, van zijn beste vriend...) halve trouwboek. Ik maakte er haar fijntjes op attent : 'Madam, spreken is zilver en zwijgen is goud.' En dan dat kind van hen dat zo schamel gekleed was... ik werd er niet goed van. En als bietenkop de kans ziet dan komt hij niet enkel naast je staan maar pakt hij zelfs je plaats af. Zo stond ik in Wingene op een mooie plaats, de enige overdekte plaats van heel de markt. En raad eens wie op mijn plaats stond toen ik daar arriveerde een paar jaar geleden? Inderdaad... Ofdat zij zelf gelukkig zijn weet ik niet, maar ik heb medelijden met beiden : het moet niet meevallen elke dag de hele tijd op elkaars lelijke kop te zitten kijken! Dus, ze mogen het hebben.
Gelukkig ook veel aangename mensen gezien. Velen die verwonderd waren mij te zien rondlopen in plaats van zelf te staan. En een groot geluk bij een ongeluk. Door daar wat rond te lopen tussen al die brol kwam ik een kennis tegen die zeer veel mooie oude documenten en heiligenprenten bezit. Ik ken de man al vele jaren maar kon nog nooit iets kopen van hem. Normaal gezien zou hij bij zijn familie hier in Loppem staan maar door omstandigheden ging dat niet door. Gelukkig voor mij want alles zou weg geweest zijn. Nu ga ik morgen bij hem thuis op bezoek, dat belooft...!
En als kers op de taart... wat kwaliteit aub! Een mooie tenttoonstelling met onwaarschijnlijk veel oude bidprentjes van Loppemnaars die overleden voor 1900. Honderden stuks, magnifiek. Ik zag zelfs een echtgenoot van een Moenaert hangen, ik krijg er een kopie van. Mijn dag is al were goed daardoor alleen. Van mijn dorp Eggewaartskapelle zijn er veel minder dergelijke prentjes, het is dan ook tien keer kleiner dan Loppem.
Zo, het probleem is opgelost. Simpelweg door dat ene stomme berichtje over die bedriegster te verwijderen. Sorry voor het ongemak en bedankt iedereen voor het melden van het probleem want ik op mijn computer was het probleem niet echt zichtbaar.
Een groep kwetterende, ja bijna 'mekkerende' dames van rond de zeventig komen pardoes mijn winkel binnenvallen. Een hele bende 'grote maten' zal ik maar zeggen.
Uit dat luide gekwetter van deze Nederlandse 'schonen' kan ik na enkele minuten opmaken dat ze op zoek zijn naar een herder en wat schapen. Ik snap er niets van. Zoeken ze een herder of een priester? Welke schapen? Grote of kleintjes, echte of ...
Welnu de situatie is als volgt : in hun kerk in Nederland, Brabant of zo, hebben ze een kerststal met heel grote beelden. Maar... de beesten zijn gaan ... lopen! Gestolen of zo wellicht. Nu kwamen ze mij vragen of ik van die beesten in huis heb. Niet eenvoudig natuurlijk maar vriendelijk zoals ik altijd ben dokter ik toch vlug een oplossing uit. Ik stel hen het volgende voor : 'Jullie zin een leuke bende kwebbelende dames, jullie lijken wel een kleine kudde schaapjes op zich, waarom dan niet een schapenvachtje aantrekken en een levende kerststal maken? Alleen nog wat repeteren voor de stemmen : 1 2 3 ...' De bende mekkert nu nog veel luider dan voordien, de pret kan niet meer op, het gemekker stijgt ten top. Ik klap in de handen : Mooi, repetitie geslaagd, veel succes!' elke dag opnieuw. En een kameel, kijk daar loopt er een! En ik wijs op een oud madamtje dat zich voortsleept met haar laatste (?) krachten. ze trekt hierbij rare en pijnlijke grimassen...
Nu gaan de dames gewoon plat. Ik vrees voor de fundaties van het gebouw want geen enkele architect kan zoiets voorzien!!! Ik wuif hen uit opdat er plaats vrijkomt voor de normale mensen. 'Opzouten, jullie, doeiiiii!' Ik dacht eventjes aan die boektitel 'Zonsverduistering boven Brugge'...waarover gaat dat boek eigenlijk?
Nog een woordje nu over die dromedaris... Oud brugs vrouwtje Daar gaaaaat ze, en zoveel lelijkheid heb ik nog...
Ze loopt dus nogal voorovergebogen, da's werkelijk geen gezicht en lijkt zo nogal op een kameel, of beter op een dromedaris want die hebben één bult... Schijn bedriegt hier echter : dit is niet zomaar een arm oud braaf vrouwtje, nee dit is een wolf in schaapsvacht, of beter in dromedarisvacht. Een on-mens, een ongestampte onbeschofte luiaard die rap rijk wil worden... want haar dagen zijn geteld... toch zeker als je de negentig gepasseerd bent zoals zij! Haar man was wereldberoemd in héél Brugge en was de braafheid zelve, zij echter... werd blijkbaar zijn dood... vijftig jaar geleden al... En ze zeggen 'Hoe ouder hoe erger' of 'ze verslechtert nog met te veroederen', wel dat is allemaal juist, deze dame bewijst dat. Ze kwam me verschillende malen ambeteren... en ik wordt niet graag geambeteerd! Of ik geen mooie antiek wou komen kopen... Mooi ja, maar die prijzen... Moest het oorlog zijn zou ze wellicht nog lekker meewoekeren... proberen geld te verdienen als slijk... Dat ze dat maar met een ander probeert... Uit respect voor haar leeftijd, al ziet ze er al ouder uit dan ze ooit kan worden, heb ik haar uiterst vriendelijk, nu al drie maal, de deur gewezen. Men zegt : 'De aanhouder wint', maar hier is ze aan het verkeerde adres en ik heb geen aanhouders nodig!' Of ze moeten minstens vier maal jonger zijn!
Jean-Marie du Bois en gezinnetje
Groepsfoto van mijn bezoek deze namiddag.
Daar gaaaaat ze, en zoveel lelijkheid heb ik nog...
Een levende kerststal...
