Groepsfoto van mijn bezoek deze namiddag.


Een groep kwetterende, ja bijna 'mekkerende' dames van rond de zeventig komen pardoes mijn winkel binnenvallen.  Een hele bende 'grote maten' zal ik maar zeggen. 

Uit dat luide gekwetter van deze Nederlandse 'schonen' kan ik na enkele minuten opmaken dat ze op zoek zijn naar een herder en wat schapen.  Ik snap er niets van.  Zoeken ze een herder of een priester?  Welke schapen?  Grote of kleintjes, echte of ...

Welnu de situatie is als volgt : in hun kerk in Nederland, Brabant of zo, hebben ze een kerststal met heel grote beelden.  Maar...  de beesten zijn gaan ... lopen!  Gestolen of zo wellicht.  Nu kwamen ze mij vragen of ik van die beesten in huis heb.   Niet eenvoudig natuurlijk maar vriendelijk zoals ik altijd ben dokter ik toch vlug een oplossing uit.  Ik stel hen het volgende voor : 'Jullie zin een leuke bende kwebbelende dames, jullie lijken wel een kleine kudde schaapjes op zich, waarom dan niet een schapenvachtje aantrekken en een levende kerststal maken?  Alleen nog wat repeteren voor de stemmen : 1 2 3 ...'  De bende mekkert nu nog veel luider dan voordien, de pret kan niet meer op, het gemekker stijgt ten top.  Ik klap in de handen : Mooi, repetitie geslaagd, veel succes!'  elke dag opnieuw.  En een kameel, kijk daar loopt er een!  En ik wijs op een oud madamtje dat zich voortsleept met haar laatste (?) krachten.  ze trekt hierbij rare en pijnlijke grimassen... 

Nu gaan de dames gewoon plat.  Ik vrees voor de fundaties van het gebouw want geen enkele architect kan zoiets voorzien!!!  Ik wuif hen uit opdat er plaats vrijkomt voor de normale mensen.   'Opzouten, jullie, doeiiiii!'   Ik dacht eventjes aan die boektitel 'Zonsverduistering boven Brugge'...waarover gaat dat boek eigenlijk?

Nog een woordje nu over die dromedaris...
Oud brugs vrouwtje       Daar gaaaaat ze, en zoveel lelijkheid heb ik nog...



Ze loopt dus nogal voorovergebogen, da's werkelijk geen gezicht en lijkt zo nogal op een kameel, of beter op een dromedaris want die hebben één bult...  Schijn bedriegt hier echter : dit is niet zomaar een arm oud braaf vrouwtje, nee dit is een wolf in schaapsvacht, of beter in dromedarisvacht.  Een on-mens, een ongestampte onbeschofte luiaard die rap rijk wil worden... want haar dagen zijn geteld...  toch zeker als je de negentig gepasseerd bent zoals zij!  Haar man was wereldberoemd in héél Brugge en was de braafheid zelve, zij echter... werd blijkbaar zijn dood...  vijftig jaar geleden al...  En ze zeggen 'Hoe ouder hoe erger' of 'ze verslechtert nog met te veroederen', wel dat is allemaal juist, deze dame bewijst dat.  Ze kwam me verschillende malen ambeteren... en ik wordt niet graag geambeteerd!  Of ik geen mooie antiek wou komen kopen...  Mooi ja, maar die prijzen...  Moest het oorlog zijn zou ze wellicht nog lekker meewoekeren...  proberen geld te verdienen als slijk...  Dat ze dat maar met een ander probeert...  Uit respect voor haar leeftijd, al ziet ze er al ouder uit dan ze ooit kan worden, heb ik haar uiterst vriendelijk, nu al drie maal, de deur gewezen.  Men zegt : 'De aanhouder wint', maar hier is ze aan het verkeerde adres en ik heb geen aanhouders nodig!'  Of ze moeten minstens vier maal jonger zijn!


                                 Een levende kerststal...