Overvallen door vier vreemde eenden : de pluimen vlogen in het rond.
Gisterenavond was de galerij waar mijn winkel zich in bevindt uitzonderlijk lang open door omstandigheden. Normaal sluit die al rond 18u30 maar gisterenavond was het nog opendeur tot middernacht. Ik kwam alles afsluiten en wandelde op mijn dooie gemak - zoals ik altijd doe trouwens - van de ingang aan de Burg naar de Wollestraat. Het eerste deel is mooi verlicht, geen probleem. De wijzers op de klok in het koffiehuis wezen tien voor twaalf aan. Wist ik veel dat het voor mij even later ook zo laat kon zijn... Tien meter verder, ter hoogte van het alomgekende etablissement en toevluchtsoord van Athos de Musketier schrok ik mij een hoedje!!!! Links tegen de deur stonden vier donkere figuren (in alle opzichten!) tegen de muur gedrukt. In dat stuk van de galerij is het dus pikdonker en een van de vier komt op mij toe en sist 'Money!!!' Ik schrik met het pleuris maar moet toch lachen : 'Ik antwoord in het Vlaams, want ondanks de vele hanen op de kerktorens blijft het Vlaams hier nog altijd de voertaal : 'Wienedadde, ik heb gin geld bij me wi, allez van mijn erf!' De eerste geeft me een duw zodat ik langs de andere kant tegen het venster van de musketier kwak. Nu hebben ze dus prijs, tenminste als ze geen mes of andere stekkers bij zich hebben. Ik vat de tegenaanval aan en begin kloppen uit te delen, overal waar ik ze maar raken kan. De vier schat ik zo rond de 30 en allemaal hadden ze (wellicht gestolen?) lederen jassen aan. Ze roepen in een soort koeterwaals, ik begrijp er niet van. Twee van de vier krijgen een rake schop op een plaats waar ze het wellicht niet graag hebben. Ik voel me in form en deel prentjes uit 'à volenté'. Ik drum ze gewoon tegen de muur en duw ze plat. Ze proberen weg te komen en krijgen elk nog een paar patatten van mij. Uiteindelijk geraken ze weg van onder mijn handen, gelukkig voor hen want ik was nog niet uitverteld... Te lope ging het richting Wollestraat. Ik achtervolgde hen nog enkele tientallen meter en sloot toen vlug de deuren. Wat een avontuur! Maar gelukkig was mijn uur nog niet gekomen. Bij de wagen gekomen merkte ik dat de smeerlappen mijn busabonnement en enkele bankbriefjes uit mijn hemdzakje geschoept hadden. Hopelijk riskeren ze het niet meer om me daar nog eens op te wachten want dan krijgen ze andere kost te vreten!!!
Daarna vlug terug naar huis want ik had eerder op de avond duizenden oude bidprentjes gekocht en die wilde ik nog verder bekijken.
Om aan te tonen dat ik de slechtste nog niet ben : bij een volgende bezoek krijgen ze van mij een gratis verblijf in een luxehotel met zwembad aangeboden!
Haringe wil de torenhaan vervangen door een leeuw.
Heel mooi, reden is dat de haan te veel doet denken aan de Walen, goed gezien eigenlijk. Misschien denken de Walen al dat alles ooit van hen wordt als ze al die haantjes zien pronken. Het zijn echter geen rode maar gouden haantjes...
Schitterende collectie heiligenprentjes uit 17e en 18e eeuw
Gelukkig maar dus dat ik gisteren niet uitgepakt heb gisteren op de rommelmarkt... Deze morgen ging ik kijken bij mensen die me gisteren uitnodigden te komen kijken naar hun collectie heiligenprenten.
Wat een verzameling : vele honderden meestal ingekleurde heiligenprenten op papier en perkament! Een uitzonderlijke collectie... en de prijs was ook niet niks maar... het loont echt de moeite. Uiteraard probeer ik de hele collectie ineens te verkopen. Anders appart maar dan tegen een ietwat (!) hogere prijs... Hopelijk is alles vlug weg want deze uitgave was niet voorzien in mijn budget.
Heel veel afbeeldingen van minder bekende heiligen als Amelberga, Gertrude, ... en ook nogal wat zinnebeelden. Moest ik zwemmen in het geld dan hield ik alles voor mezelf, het zal toch wel pijn doen afscheid te moeten nemen van dit alles.
Vandaag zou ik op de rommelmarkt van Loppem staan. Aangezien ik maanden geleden eerst te vroeg en dan te laat was om een mooie plaats in de hoofdstraat te krijgen moest ik me nu tevreden stellen met een plaatsje in een zijstraat, in 'the middle of nowhere' (sorry, ... en ... da's niet op jullie bedoeld hoor!).
Ik dus gisteren afwachten of ik eigenlijk zou gaan want met dat rotweer de hele dag. Dan toch maar vanalles klaargezet. Deze nacht regende het nogal en om vijf uur besloot ik niet deel te nemen want als mijn waren nat worden heb ik veel te veel schade en dat is het me niet waard. Dus enkel gaan kijken maar.
Zoals gewoonlijk en zoals het woord het zelf zegt lagen er weer bergen rommel en rotzooi te wachten op een (argeloze?) koper. Oude muftige halfvergane pruiken van oude madamtjes uit het rusthuis, kapotte fietsen, pompoenen aan twee euro, appelboompjes ... met appeltjes aan..., tomaten, druiven, oude kleren van grootmoeder en overgrootmoeder. Gebraden kippen, eerder piepkuikens zo klein waren die... Iemand dacht zelfs dat het croissants of boterkoeken waren!!! Verschillende crematoria waar men bratwursten bakte... lekker het varken uit-hangen, heel lekker om er eentje te proeven maar de hele dag door die schroeiwalmen over je hoofd krijgen... Je moet er maar tegen kunnen zeg ik... Nu, crematoria bestaan al lang... en de mensen leven nog...
Antiek hoef je in Loppem echt niet te zoeken, althans niet de mooie zaken. Eigenlijk toch wel spijtig voor mij want er was hier totaal geen enkele concurrentie. Twee standen met boeken. Eentje van mensen uit Wevelgem die daar vroeger een winkel hadden. Héél sympathieke mensen en altijd wel wat speciaals in huis. Maar dan... nog ene, met een kop als een rode biet... Een halve charlatan... Ook uit onze provincie... Ik zal hier geen namen noemen... iedereen kent hem wel. Een zeer agressief ventje, zowel als het gaat om aan te kopen want dan werkt hij letterlijk met de ellebogen en loopt blauw aan als hij ergens net ietsje te laat komt. En zeker agressief tijdens het verkopen : als iemand een boekje in handen neemt dan begint hij onmiddellijk in te praten op de potentiële klant. Aandringen en forceren... de praatmajoor uithangen... heel veel praatjes heeft die babyface. En dan zijn vrouw! Ze kijkt heel dom en ze is het ook. Ze is werkelijk het summum van dommigheid. Van boeken kent ze niets. En als je haar iets vraagt dan is het van ... aja? Kweetniewi? Istwoar? Moa vint toch' Mo gie wit vele! Ik zon't nie weetn. Ik gon mun vint roepen wi, de denen wit dadde vele beter! Ongelooflijk, te dom om hooi te eten en te dom om te helpen donderen... Maar dat forceren en zich van de domme gebaren heeft hen blijkbaar geen windeieren gelegd. De mooie bestelwagen waar ze vandaag mee stonden te pronken, dat kan ik niet betalen! Maar ja, 't bijzonderste is dat ik niet naast hen hoef te staan want dat doen ze graag : proberen naast me te staan en proberen mijn klanten af te luizen (al is hun aanbod toch van een ietwat andere kwaliteit). Zo stonden ze enkele jaren geleden gewoon pal naast mij, ongelooflijk toch! En bietenkop maar roepen : 'Hier vind je de mooiste boeken!' Totdat ik hem aanmaande om onmiddellijk te stoppen met liegen. Zoniet zou ik de grote middelen aanwenden : telkens hij leugens rondstrooide zou ik met een ferme klasbel luiden... En aangezien ik luider kon bellen dan hij roepen was het vlug beklonken. Dan restte nog die heel vervelende zagende domme stem van zijn (en vroeger was dit van een ander... indien ik goed ingelicht ben, van zijn beste vriend...) halve trouwboek. Ik maakte er haar fijntjes op attent : 'Madam, spreken is zilver en zwijgen is goud.' En dan dat kind van hen dat zo schamel gekleed was... ik werd er niet goed van. En als bietenkop de kans ziet dan komt hij niet enkel naast je staan maar pakt hij zelfs je plaats af. Zo stond ik in Wingene op een mooie plaats, de enige overdekte plaats van heel de markt. En raad eens wie op mijn plaats stond toen ik daar arriveerde een paar jaar geleden? Inderdaad... Ofdat zij zelf gelukkig zijn weet ik niet, maar ik heb medelijden met beiden : het moet niet meevallen elke dag de hele tijd op elkaars lelijke kop te zitten kijken! Dus, ze mogen het hebben.
Gelukkig ook veel aangename mensen gezien. Velen die verwonderd waren mij te zien rondlopen in plaats van zelf te staan. En een groot geluk bij een ongeluk. Door daar wat rond te lopen tussen al die brol kwam ik een kennis tegen die zeer veel mooie oude documenten en heiligenprenten bezit. Ik ken de man al vele jaren maar kon nog nooit iets kopen van hem. Normaal gezien zou hij bij zijn familie hier in Loppem staan maar door omstandigheden ging dat niet door. Gelukkig voor mij want alles zou weg geweest zijn. Nu ga ik morgen bij hem thuis op bezoek, dat belooft...!
En als kers op de taart... wat kwaliteit aub! Een mooie tenttoonstelling met onwaarschijnlijk veel oude bidprentjes van Loppemnaars die overleden voor 1900. Honderden stuks, magnifiek. Ik zag zelfs een echtgenoot van een Moenaert hangen, ik krijg er een kopie van. Mijn dag is al were goed daardoor alleen. Van mijn dorp Eggewaartskapelle zijn er veel minder dergelijke prentjes, het is dan ook tien keer kleiner dan Loppem.
Zo, het probleem is opgelost. Simpelweg door dat ene stomme berichtje over die bedriegster te verwijderen. Sorry voor het ongemak en bedankt iedereen voor het melden van het probleem want ik op mijn computer was het probleem niet echt zichtbaar.
Een groep kwetterende, ja bijna 'mekkerende' dames van rond de zeventig komen pardoes mijn winkel binnenvallen. Een hele bende 'grote maten' zal ik maar zeggen.
Uit dat luide gekwetter van deze Nederlandse 'schonen' kan ik na enkele minuten opmaken dat ze op zoek zijn naar een herder en wat schapen. Ik snap er niets van. Zoeken ze een herder of een priester? Welke schapen? Grote of kleintjes, echte of ...
Welnu de situatie is als volgt : in hun kerk in Nederland, Brabant of zo, hebben ze een kerststal met heel grote beelden. Maar... de beesten zijn gaan ... lopen! Gestolen of zo wellicht. Nu kwamen ze mij vragen of ik van die beesten in huis heb. Niet eenvoudig natuurlijk maar vriendelijk zoals ik altijd ben dokter ik toch vlug een oplossing uit. Ik stel hen het volgende voor : 'Jullie zin een leuke bende kwebbelende dames, jullie lijken wel een kleine kudde schaapjes op zich, waarom dan niet een schapenvachtje aantrekken en een levende kerststal maken? Alleen nog wat repeteren voor de stemmen : 1 2 3 ...' De bende mekkert nu nog veel luider dan voordien, de pret kan niet meer op, het gemekker stijgt ten top. Ik klap in de handen : Mooi, repetitie geslaagd, veel succes!' elke dag opnieuw. En een kameel, kijk daar loopt er een! En ik wijs op een oud madamtje dat zich voortsleept met haar laatste (?) krachten. ze trekt hierbij rare en pijnlijke grimassen...
Nu gaan de dames gewoon plat. Ik vrees voor de fundaties van het gebouw want geen enkele architect kan zoiets voorzien!!! Ik wuif hen uit opdat er plaats vrijkomt voor de normale mensen. 'Opzouten, jullie, doeiiiii!' Ik dacht eventjes aan die boektitel 'Zonsverduistering boven Brugge'...waarover gaat dat boek eigenlijk?
Nog een woordje nu over die dromedaris... Oud brugs vrouwtje Daar gaaaaat ze, en zoveel lelijkheid heb ik nog...
Ze loopt dus nogal voorovergebogen, da's werkelijk geen gezicht en lijkt zo nogal op een kameel, of beter op een dromedaris want die hebben één bult... Schijn bedriegt hier echter : dit is niet zomaar een arm oud braaf vrouwtje, nee dit is een wolf in schaapsvacht, of beter in dromedarisvacht. Een on-mens, een ongestampte onbeschofte luiaard die rap rijk wil worden... want haar dagen zijn geteld... toch zeker als je de negentig gepasseerd bent zoals zij! Haar man was wereldberoemd in héél Brugge en was de braafheid zelve, zij echter... werd blijkbaar zijn dood... vijftig jaar geleden al... En ze zeggen 'Hoe ouder hoe erger' of 'ze verslechtert nog met te veroederen', wel dat is allemaal juist, deze dame bewijst dat. Ze kwam me verschillende malen ambeteren... en ik wordt niet graag geambeteerd! Of ik geen mooie antiek wou komen kopen... Mooi ja, maar die prijzen... Moest het oorlog zijn zou ze wellicht nog lekker meewoekeren... proberen geld te verdienen als slijk... Dat ze dat maar met een ander probeert... Uit respect voor haar leeftijd, al ziet ze er al ouder uit dan ze ooit kan worden, heb ik haar uiterst vriendelijk, nu al drie maal, de deur gewezen. Men zegt : 'De aanhouder wint', maar hier is ze aan het verkeerde adres en ik heb geen aanhouders nodig!' Of ze moeten minstens vier maal jonger zijn!
Momenteel is er een probleem bij het lezen van e blogs van de laatste weken : er is blijkbaar geen rechterkantlijn meer ingesteld. Ik ben aan het onderzoeken hoe dit probleem opgelost kan worden want dit is flink vervelend...
Een uurtje geleden kreeg ik een telefoontje van een man, die zijn naam niet wilde zeggen. Hij zei : 'Ik ben pietje Dien met hoar op zijn knien'. Héél grappig hoor!!! Hij had vanalles te koop, oa een hoop leggers van de ¨Poppkaarten van een zestal dorpen uit de Westhoek.
Net stond hij hier aan de deur en inderdaad : heel mooi materiaal. Voor één maal niet om door te verkopen maar voor de eigen collectie.
Woensdagavond was er weer een mooie wandeling in een mooi plekje in het Houtland. Samenkomst op de parking van het Herdershof. Van daar langs de voormalige spoorweg van Torhout naar Oostende, de groene 62 genoemd. Eerst werd wat uitleg gegeven over de spoorweg. Deze dateerde van ca 1867 en bestond ongeveer 100 jaar. Zowat elk dorpje langs deze 'ijzeren weg' had zijn eigen stationnetje. De gids toonde enkele fotocopieën van verdwenen gebouwtjes. Iemand lachte in zijn vuistje : 'Pff, kopies...' Op onze duizend gemakjes volgden we de spoorweg richting Torhout. Allerlei plantjes en bloemetjes werden ons aangewezen, hier en daar werd een bloemetje geplukt... foei! Wat verder een tabaksplantage. Goed wellicht dat het wat afgelegen ligt anders kwam iedereen zich hier in het donker bevoorraden. Keuze genoeg : groen van het veld of mooi gedroogd in speciale overdekte droogstallen... Lekkere braambessen, overheerlijk. Tientallen soorten grassen. Distels ook. Bij ons in de Westhoek was het verplicht om alle distels te verdelgen, voor ze in bloei konden komen en uitzaaien. Tegenwoordig zie ik vaak distels staan, mooi om naar te kijken maar heel vervelend als deze terecht komen in het hooi voor de dieren. Blijkt dat sommige distels met uitsterven bedreigd zijn, maar zo erg vind ik dat niet. Onderweg zagen we ook ongelooflijk veel boerenwormkruid. De gele bloemen kunnen gebruikt worden voor droogboeketten, ook hebben ze bepaald helende eigenschappen. We passeerden een oude bunker. Eikels bij de vleet (...). Na een paar kilometer zwenkten we naar rechts en na een eindje belandden we op de wijk 'Den Engel', nabij de baan Wijnendale-Oostende. Een wijkje met school en kerkje, ik wist dat er hier een kapel of kerkje was maar had het nog nooit gezien.
Daana terug naar de Herdershoeve waar we nog wat nakaartten bij een 'Tzelfde' en andere geestigheden. Je kan er ook iets eten. De hele avond zat ik met een mooi kattejong in mijn armen (voor de duidelijkheid : een echt kattejoeng hé). Een kwajongen in de buurt zat het beest de hele tijd zot te maken, en meermaals voelde ik de venijnige kleine klauwen in mijn armen prikken.
Weeral was ik heel tevreden, de hele wandeling in aangenaam gezelschap vertoefd en mogen wandelen in een mooi stukje natuur. Het doet me telkens weer wegmijmeren naar mijn mooie jeugdjaren in Bachten de Kupe, in de mooie dorpjes Eggewaartskapelle waar ik opgroeide en het verblijf op het mooie boerderijtje te Lampernisse waar ik enkele jaren heb gewoond.
Hieronder wat info over de groee 62, gevonden op Wikipedia :
De Groene 62 is de voormalige, 22 kilometer lange spoorweg tussen Oostende en Torhout. De lijn had nummer 62, en is vandaag een natuur-, wandel- en fietsgebied.
Het traject loopt langs volgende gemeentes: Snaaskerke, Gistel, Moere, Eernegem, Ichtegem en Wijnendale. Elke drie km was er een stationnetje waarvan alleen het station van Moere nog in zijn oorspronkelijke staat is bewaard gebleven. Alle andere stations zijn ondertussen afgebroken of verbouwd.
Tussen Oostende en Torhout waren er stopplaatsen in Stene, Snaaskerke, Gistel, Moere, Eernegem, Ichtegem en Wijnendale. Ten behoeve van de opheffing van het station Oostende Stad (opgebroken in 1959) werd een nieuwe lijn aangelegd tussen Snaaskerke, over Zandvoorde naar Oostende Kaai.
Het nummer 62 (vroeger de lijn Moerbeke - Sint-Gillis-Waas) werd pas toegekend na 1955 toen op het deel Torhout - Ieper het personenvervoer werd gestaakt.
Geschiedenis
De lijn was gepland vanaf Oostende Stad naar Armentières over Torhout, Kortemark en Ieper, zie ook spoorlijn 63, en was een privé-initiatief om Parijzenaars in enkele uren naar de Belgische kust te brengen. In april 1867 stoomde de eerste stoomtrein van Oostende naar Torhout. Behalve door Parijzenaars werd de lijn ook gebruikt door Belgische seizoensarbeiders die naar Noord-Frankrijk trokken. Geleidelijk aan vestigde zich ook industrie langs dit traject. In 1897 werd een tweede spoor aangelegd.
Na de Eerste Wereldoorlog ging het echter bergafwaarts. Tussen de twee wereldoorlogen reden er nog internationale treinen van en naar Frankrijk in de zomerperiode. In de dienstregeling van de zomer 1933 reden de volgende internationale treinen op het traject:[1]
Twee dagelijkse treinen met doorgaande rijtuigen naar Parijs, die in Torhout aansluiting gaven op een trein uit Knokke, Blankenkerge en Brugge. Na Torhout reed een daarvan zonder stop door naar Moeskroen. De ander stopte nog in Roeselare en Ingelmunster. Na ongeveer een halfuur van grensformaliteiten bij Tourcoing, volgde de trein de normale route naar Parijs via Rijsel.
Een dagelijkse trein met doorgaande rijtuigen naar Rijsel. Deze trein stopte ook in Lichtervelde, voor een aansluiting van een trein uit De Panne, en in Kortrijk. In Rijsel was aansluiting op de nachttrein naar Parijs.
De Duitsers braken het tweede spoor in 1940 op. In 1955 werd op het deel Torhout - Ieper het personenvervoer gestaakt. In 1963 reed de laatste passagierstrein tussen Torhout en Oostende. Deze werd vervangen door een buslijn die tot en met 2004 het nummer 62a droeg. In 1967 reed de laatste goederentrein. Precies 100 jaar na de opening werd de spoorverbinding opgeheven. De sporen werden in 1984/1985 opgebroken. De provincie West-Vlaanderen vormde het traject over een lengte van 22 km om tot een fiets- en wandelpad.
Bezienswaardigheden langs dit traject zijn onder meer de statieput in Eernegem en de bruggen over de spoorweg in Wijnendale, waar de uitgegraven spoorwegbedding het Plateau van Wijnendale diep doorsnijdt. De speciale ondergrond van de spoorwegberm laat toe dat zeldzamere planten en dieren zich er komen vestigen.
Gisterenavond ging ik kijken naar het vuurwerkfestival op het Albertstrand tussen Duinbergen en Knokke. Heel gekend en altijd de moeite waard om te gaan kijken. Het was de laatste dag van dit festival. Het was een mooie zwoele avond en vele duizenden mensen liepen op de dijk van Knokke richting Duinbergen. Zelf stond ik nabij het casino. Het was donker en veel mensen keken vanuit hun appartement op de dijk naar het schouwspel. Wat me erg opviel dat waren de heel kale muren van die appartementen. Veel blablabla dus en weinig ... boekenrekken tegen of schilderijen aan de muur... Zo triestig, wat doen die mensen dan de hele dag???
Maar ja, ik kwam niet kijken naar die triestigaards natuurlijk. Het vuurwerk duurde niet erg lang maar was wel fantastisch. Met een tweetal hoogtepunten waarbij de hele hemel gevuld werd met schitterende steren van vuur, steren die enorm pinkelden of hoe zeg je dat. Net duizenden diamanten die door de lucht vlogen.
Voordien was ik onder de weg in enkele plaatsen gaan kijken voor boeken, oa naar boeken die men erfde van een nonkel pastoor die ooit dienst deed in de wijk Madonna in Poelkapelle. Voornamelijk religieuze werken natuurlijk en ook wat literatuur van oa Streuvels en Gezelle.
Waar is de tijd? Delbrück, 6e Genie in 1990-1991. Bezoek van een 'oude' legermakker.
Mijn teergeliefde moeder kwam op bezoek rond 16u00 en we waren gezellig aan het babbelen toen er plots een koppeltje binnenkwam. Ik veer recht en zeg aan moeder : 'Mag je voorstellen aan mijn boekhouder?' En ik begin over mijn zaken te spreken maar de 'boekhouder' antwoordt niet en fronst de wenkbrouwen. Ik draaf maar door en door en plots zegt hij : 'Ik denk dat dit een vergissing is!' Ik kijk nader toe ... en ... inderdaad hij lijkt echt héél erg op mijn boekhouder maar die vrouw die bij hem is ... Ook het tijdstip voor een boekhouder om op zijn duizend gemakjes een wandelingetje te maken midden in een werkdag... En dan snap ik het, die stem, dat Oostvlaamse accent...
Het is verdorie een oude legermakker uit Oordegem bij Wetteren. We 'lagen' in de kazerne van Dellbrück bij Keulen op dezelfde kamer, met nog 4 anderen. Ik verontschuldig me voor het misverstand. Vroeger droeg hij een snorretje en daardoor had ik hem niet meteen herkend. Hij is een jaar ouder dan ik en heeft drie kindjes waaronder een tweeling. En een echtgenote die van hem houdt en nav zijn verjaardag een dagje Brugge cadeau gaf. Het werd een heel gezellige babbel.
Voor volgend jaar proberen we een reunie te plannen met alle soldaten die in onze 'NBC'-compagnie zaten. Een aantal van die legermaten kunnen we vlug lokaliseren want ik heb contact met een kleine tien man van onze 'bende'.
Eind september 1991 zwaaiden we af, dat is dus al 20 jaartjes geleden. Tijd dus om herinneringen op te halen. Niet in het minst herinneringen aan Werner Oerlemans. Deze sportieveling en hartelijke legermakker verongelukte op 1 november 1991, nauwelijks enkele maanden na ons afzwaaien dus. Ook zijn vader overleed enkele jaren later.
We proberen foto's te verzamelen om dan misschien een fotoboekje te maken voor iedereen...
Mijn verslag is er nog niet, ik ben nog aan het zoeken naar mijn programmaboekje waar ik aantekeningen in maakte. Toch eventjes mijn ongenoegen uit over Het Laatste Nieuws : zij wijden nauwelijks enkele regeltjes aan het hele gebeuren...
Vandaag ben ik naar de Ijzerwake geweest (verslag volgt morgen of zo) en dat was een fantastische ervaring!
Daardoor kon ik niet zelf gaan staan op een of andere markt. Dus ben ik enkele markten gaan bezoeken. Eerst naar Zedelgem (wijk Heirweg). Honderden standen met enorm veel rommel en rotzooi. Hoe kan men daarmee iets verdienen? Massa's waardeloze spullen en massa's oude kleren. Veel standhouders hingen die kleren netjes op in van die winkelrekken. Zo te zien van die modieuze spulletjes van uit de tijd dat de dieren nog konden spreken, ik bedoel daar mee kledij van ouders, grootouders, betovergrootoudes enz. Niet erg beleefd om die stinkende rommel te luchten voor een ander zijn deur... Boeken waren er niet echt veel te vinden, met uitzondering dan van enkele achttiende-eeuwse boeken, losse delen uit reeksen, maar wel decoratief. Dan nog enkele boekensteuntjes en oude medailles. Iemand riep : 'Aha, de rijkste burger van Brugge!' Rijk aan schulden, ja zeker! Ik zag er enkele opkopers die oude klokken en meubeltjes zoeken om die te exporteren naar de US. Die waardeloze spullen van bij ons gaan ginder vlot over de toonbank. Ook lusters in glas of kristal zijn heel gegeerd. Iedereen heeft er wel een paar in huis en sommige zijn heel waardevol. Wat mij het meest interessant leek waren de vele aanbiedingen van reuzepompoenen, alle soorten paprika's (drie kleuren), appels, peren en pruimen. Da's tenminste nog nuttig. Ook massa's planten, boompjes, bloemen en zelfs een kraam met enkel maar cactussen. Onderweg kreeg ik aangenaam gezelschap van een goeie kennis.
Vervolgens naar Kortemark en Esen. Daar aangekomen was er geen kat te zien... Verkeerd ingelicht dus... Maar geen erg, ik moest toch deze richting uit om in Merkem te geraken voor de Ijzerwake. Tussen Esen en Diksmuide neem ik links de weg naar Klerken, ook hier zou er een rommelmarkt moeten zijn. Maar ... weeral niets te zien, ik mompel enkele verwensingen aan het adres van mijn informant. Om zekerheid te hebben vraag ik inlichtingen in een bakkerij. Het winkelmeisje begrijpt me niet, en ik vraag vriendelijk of ze soms van een andere planeet komt. Wanneer ik uitverteld ben doet ze teken dat ze niet kan spreken. Ik antwoord : 'Kon je dat dan niet zeggen?' Een andere bezoeker zegt me dat ik moet zoeken naar het Zwarte Gat of zo. Ik kijk even rond en zie geen zwart gat... Blijkbaar doelt de man op een kleine wijk ten uitkante van het dorp. Het Zwarte Gat of de Zwarte Hoek ligt dichtbij het dorpje Jonkershove. In een loodrechte straat staan enkele huizen dichtbij elkaar en voila, da's genoeg om er een rommelmarkt te organiseren. Tweederde van de standhouders stuurde hun kat. Een spekkekraam van 15 meter lang en geen hond die er naar omkeek... Bucht van rommel en de meeste standhouders met hun kin tot aan de grond. Een dame had een duizendtal bidprentjes mee maar ze vroeg er 150 euro voor. Veel te veel voor bidprentjes die maximum 20 jaar oud zijn. Bovendien zei ze : 'Ja, ik ken jou wel, je wil achter mijn gat nog een hoop geld verdienen, peize gie daddik da niet weet?' En ik : 'Madam, ik wist niet dat er ier zo ne slim vrouwmens weunde!' en ik trok vlug verder. Bidprentjes interesseren me altijd want ik ben genealoog, maar de prijzen moeten redelijk blijven. Wat verder koop ik een grote paaskaars, blij dat ik toch iets gevonden heb.
Nu naar Merkem, naar de wijk Luyghem of zo, of Lui-gem? Wat een naam zeg! Ewel, ik rijd eerst door het dorp Jonkershove. De kerk ken ik want toen ik seminarist was ben ik hier komen zingen met mijn medestudenten voor de begrafenis van Ghislain Delheye, een doodbrave jongen die voor een tijdje missionaris werd in Panama. Hij verongelukte er : verdronken in een rivier. Een hele ramp en een groot verlies voor zijn ouders en broer. Ik was toen heel erg onder de indruk want Ghislain was een goeie vriend. Nu richting Merkem dus. Het centrum lag opgebroken en ik vlamde maar rond in de kleine straatjes. Niet door te komen, wat nu? Ik ken de streek redelijk goed en ik dacht na hoe ik een ommeweg van vijf kilometer kon ontlopen... Dan maar over een grasveldje, een voetpad en nog een grasveld gehobbeld en ja... daar was de weg naar Noordschote en de wijk van de Luigemnaren. Maar ... weeral niets te zien.
Dus, nu door Noordschote waar een heel grote hoeve naast de kerk ligt (beschreven in het boek over de Westvlaamse boerderijen, door Edmond Ronse uit Gistel in ca 1914). Dan naar Oostvleteren en dan richting Veurne tot aan de Ijzer. Dan naar rechts en dan links onder de brug naar Stavele. Deze wijk heet Elzendamme. Wat verder lag de abdij Eversam, nu rest hiervan nog een grote mooie hoeve. Vroeger bewoond door Valère Quaghebeur die lange jaren burgemeester van Alveringem was. Nu woont hij in de Lindestraat, volgens mij grondgebied Beveren-Ijzer. Na enkele kilometer kom ik in het dorpje Stavele. Ongelooflijk maar waar : weeral niets... Dan maar naar Poperinge, daar kom ik op een grote rommelmarkt in de Duinkerkestraat, weliswaar na lang zoeken want de helft van de stad ligt opengebroken wegens wegenwerken. Veel rommel maar ik vind er een mooi porseleinen beeldje van Sint-Rochus. Plots begint het wat te regenen. Mensen kunnen raar doen : een dametje die enkel porselein verkoopt dekt vlug alles af, waarom eigenlijk? Dat ze blij is dat het stof er af spoelt! Een jong koppeltje met een boekenkraam dekt niets af : alle boeken zijn beschadigd. Eigenlijk waren die boeken zo al niets waard en nu zijn ze helemaal om zeep... De prijzen zijn hier wel lager dan in het Brugse : de meeste dingen die er liggen krijg je mee voor een euro en veel zaken zelfs aan 10 cent of zo. Maar rommel blijft natuurlijk rommel. Een politieagent amuseert zich door alle auto's die aan het parcours van de rommelmarkt komen de laan uit te sturen. Hebben ze echt niets beters te doen dan de mensen te ambeteren?
Daarna naar Vlamertinge. Eerst rijd ik door de Brandhoek, een wijk in Vlamertinge dat een eigen kerkje heeft. Dan kom ik in het centrum met zijn grote kerk (heropgebouwd na WO I) en zie ... weeral... helemaal niets. Niet te geloven. Even verder vraag ik aan een wandelaar of hij me kan helpen. In een kleine 'buitenwijk' van het dorp is er inderdaad een marktje. Weeral veel standhouders die verstek gaven zodat het heel vervelend is als je telkens 30 meter moet lopen naar een volgende stand. Het enige wat ik vind is een kanjer van een varken, in de vorm van een spaarpot welteverstaan. Voor een halve euro is hij van mij en drie klokken beginnen te luiden als gek en nodigen uit naar de mis. Ik besef dat het bijna halfelf moet zijn en dat ik binnen een half uur in Steenstraete wil zijn voor de Ijzerwake. Mijn auto kiest richting Elverdinge, dan Boezinge en dan kom ik op de baan Ieper-Diksmuide. Enkele kilometers voor Steenstraete zie ik al honderden auto's geparkeerd langs de weg. Ik zie links heel in de verte een grote tent staan en heb na mijn vele kilometers wandelplezier van deze morgen geen zin op er nog eens vijf kilometer bovenop te doen. Dus verder rijden is de boodschap, tot over de Ieperlee en dan naar links, een klein baantje in. Een kilometer verder staat een pijl 'Parking'. Ik rijd het erf van een kleine boerderij op, en kom in een grote weide waar al vele honderden voertuigen staan. (wordt vervolgd).
Voor wie het mocht interesseren, morgen rommelmarkt in Luigem, dit is een wijk van Merkem. Hoe komt die wijk in hemelsnaam aan zo'n naam???? Merkem, waar morgen ook de Ijzerwake plaats vindt...
Alhoewel héél groot (ca 1000 standhouders) en héél lange afstanden kan ik hier kort over zijn. Ongelooflijk veel rotzooi. Dus geen pluim voor de organisatoren. Zoveel medewerkers en zoveel werken om standhouders een plaatsje te geven, puur verloren werk. En dan al die politiemensen die al van 's nachts de boel moeten helpen regelen. En de zeer slechte bereikbaarheid van het parcours : elk jaar hetzelfde liedje. En het lange (urenlange?) aanschuiven van de standhouders voor ze het rommelmarktparcours op kunnen... Mij zullen ze daar niet meer zien! Zonde van mijn tijd!
Na twintig jaar is het eindelijk zo ver. De oude begraafboeken, en later ook de doop- en trouwregisters van Eggewaartskapelle, worden eindelijk ontsloten. Vele jaren geleden al ontcijferde ik vele maanden aan een stuk deze parochieregisters. De in het rijksarchief bewaarde begraafboeken starten in 1668 en lopen tot en met 1796. De doop- en trouwregisters lopen van 1599 tot 1796. Gelukkig werden ze niet verwoest tijdens WO I, zoals bijna alle parochieregisters van bv. Ramskapelle aan de Ijzer en die van Kaaskerke.
Deze boeken lagen vele jaren lang onder de wasbak in het bijkeukentje van de pastorie van Eggewaarts, zo vernam ik vroeger van pastoor Emiel Coulommier zaliger. De pastoorsmeid - en ten tijde van pastoor Delrue waren er zelfs twee want inhun eentje durfden ze niet bij deze pastoor wonen - liet al het water van het poetsen weglopen onder die wasbak. Dat 'oud papier' wilde men niet weggooien maar lag daar toch niet in optimale bewaringstoestand... Pastoor Coulommier ontdekte deze kostbare documenten, hing ze wat te drogen aan een waslijn in de pastorietuin, legde alles in een doos en bezorgde dit alles aan het rijksarchief in Brugge, dit moet in de zeventiger jaren van de vorig eeuw gebeurd zijn. Gelukkig maar. Maar om een lang verhaal kort(er) te maken : door die waterschade zijn behoorlijk wat gegevens (geschreven in inkt) verloren gegaan of heel moeilijk leesbaar geworden...
Gelukkig heeft een goed verstaander maar een half woord nodig, letterlijk hier. Maar zelfs dan nog : enkel doordat ik heel vertrouwd ben met de namen van wie ooit in Eggewaarts woonde gedurende de voorbije eeuwen, kon ik met veel moeite heel veel gegevens ontcijferen. Maar lang niet alles, zo zie ik nu in mijn nota's van vijftien tot twintig jaar geleden...
In het rijksarchief in Beveren-Waas heeft men de afgelopen jaren alle parochieregisters die men vroeger gefotokopieerd heeft, nu ook ingescand. De akten zijn nu dus digitaal raadpleegbaar. De kwaliteit van die scans is véél beter dan die van de fotocopies op papier, de foto's op microfiche en -film, waarin de akten raadpleegbaar waren de laatste decennia. Nu hoop ik met behulp van deze scans nog heel wat ontbrekende info op te snorren.
Gelukkig is Eggewaarts een klein dorpje met weinig inwoners. Toch zullen er duizenden akten ingevoerd moeten worden maar ik doe het graag want het is en blijft voor altijd 'mijn' dorp!
Het is nu alweer enkele weken geleden dat ik terugkeerde van een reisje naar Normandië en Bretagne. Veel mooie dingen gezien maar te weinig tijd om Bretagne echt door te reizen. Spijtig maar dat haal ik binnenkort wel weer in. Eén van de mooiste herinneringen van mijn reis vorig jaar in Bretagne is de bombarde, een blaasinstrument dat gecombineerd kan worden met doedelzak of orgel. Ik hoorde de muziek voor het eerst in een eeuwenoude kerk ergens in een Bretoens stadje. Ik was meteen betoverd want die mooie muziek gecombineerd met kerkorgel is echt hemels. Heel verheven muziek, het bracht me naar hogere sferen. Die betoverende klanken lieten me echt niet los en ik zat zeker een uur lang te luisteren naar die goddelijke tonen. Dan op zoek naar cd's, ik kon er een drietal bemachtigen, stuk voor stuk fenomenaal!!! Dit instrument klinkt anders dan gelijk welke andere. Eén cd is gewijd aan klaagzangen, 'Pardonou' of zo genoemd. Heel indringende, smekende muziek, die de hemelingen hierboven zeker beroeren (en dat zouden er toch velen moeten zijn...).
Ik kan nauwelijks wachten om terug te keren naar Bretagne om verder te genieten...
Ik kijk nu uit om meer van die prachtige muziek te vinden... Moest iemand tips hebben...
Ze zeggen daddik een 'stieve droeve' toenge heb...
Bij gebrek aan een betere afbeelding van een tiran heb ik hier een zwaluwstaartkoningstiran geplaatst...
Ze zeggen dat ik een 'droeve' toenge heb... En ze hebben allemaal gelijk. Mijn hart ligt op mijn tong. Als het mij niet aanstaat dan zullen ze het wel horen... Sommige dingen moeten eens gezegd worden, hoe moeilijk dat dat ook moge zijn.
Maar ik moet er ook aan toevoegen dat ik een olifantenvel heb, voor alle duidelijkheid ik bedoel dat hier enkel figuurlijk hé!!! Ik wil niet vergeleken worden met die dikhuiden. Ik kan dus veel verdragen en dit vooral van wie mij heel nauw aan het hart liggen. Maar... wee wie mij minder nauw aan het hart liggen... Die zullen het geweten hebben!!!
En ondanks het feit dat ik in mijn leven al wat tegenslagen heb gekend, denken we hierbij in de eerste plaats aan de dubbele verbanning uit het grootseminarie in Brugge, denk ik toch dat ze hier boven een boontje voor mij hebben. Ik heb al veel mooie dingen mogen meemaken, en af en toe iemand gelukkig of gelukkiger mogen maken, wat kan ik me nog meer wensen??? Hierboven luisteren ze wel degelijk naar wie iets goeds wenst voor een ander. Wat niet wil zeggen dat ik niet liefste van al priester was geworden, ik zal dat blijven herhalen tot mijn laatste snik!!!
En nu verder over wie het geweten zal hebben... Let op, sommigen zullen denken dat ze deze snoodaard ergens van kennen...
Neem nu Hitler (niet de echte maar eentje die soms nog erger was dan the real one...). Een tiran eerste klas, een dictator die zich almachtig waande ... en spijtig genoeg nog altijd waant... Een hereboer die zich honderd procent thuis zou voelen in de middeleeuwen : elke dag een pakske slaag voor de vrouw en al zijn kinderen, voor al de kinderen althans die bij hem op de hoeve wonen. Eigenlijk weet hij zelf niet eens hoe rijk aan telgen zijn nageslacht is. Want... boer Bavo kneep en knijpt de katjes in het donker. Hij deed het bij nacht... En boer Bavo had wel meer zaakjes lopen die het daglicht niet mochten zien.
Bavo of Hitlertje dus zal ooit nog eens ferm verschieten. Eens hij hij het tijdelijke met het eeuwige zal verwisselen zal hij - zoals iedereen - moeten aankloppen aan de hemelpoort. Hij zal daar staan met al zijn zakken vol geld. Sinte Pieter zal de poort op een kier openen en zeggen : moa Hitler toch, wa peize gie toch? Je wit toch daje me zo ne name ier nie binnen meugt!!! En met een strafblad van ier na gunter! En mi heel je familie die al heel hun leven rondlopen met blauwe plekken. En gie die meer kan liegen dan da achttien peirden kunnen trekken... Zorgt daje ier weg ziet of ik gon u keer ferme begunnen met godferen!!!
En boer Bavo zal dan hopelijk tot inkeer gaan. Misschien mag hij - als hij het heel beleefd vraagt aan Sinte Pieter - nog een tweede kans krijgen indien hij zijn fouten op aarde probeert te herstellen... Maar da's lange nie zeker, want ... d'er zien gin zekerheden nie mi vandage de dag.
Dus : boer Hitler : gebruukt vor ene keer je groot verstand waarvoor je het gekregen hebt van hierboven, bedenk wat je je vrouw en kinderen hebt aangedaan en doe wat da God in je hert stikt, doe dat watda je moet doen. Doet tadde voor daddut te loate is!!!
Ik kun da moa vragen he, misschiens zoddut kunnen helpen als we er allemaal een beetje samen voor lezen (bidden dus).
Wandeling in Vladslo : de Handzamevaart en omgeving
De Sint-Martinuskerk te Vladslo, links de merkwaardige herdenkingskapel voor de gesneuvelde soldaten tijdens WO I
Gisterenavond heb ik een zeer mooie wandeling gemaakt in Vladslo. Een natuurvereniging organiseert elke woensdagavond in de grote vakantie een mooie wandeling in het Houtland, de streek tussen Diksmuide en Brugge of zo. Telkens wordt een mooi natuurplekje bezocht. Uitleg over de geschiedenis van die plaats en uitleg over natuur en dieren die er leven. Telkens zijn er een dertig à veertig deelnemers.
Zalig zoveel parkeergelegenheid, een luxe die in Brugge niet bestaat. Ik was ruim een uurtje te vroeg en besloot om een wandeling te maken op het kerkhof. Eerst even het kerkgebouw bekeken. Mooie plaats om eventueel een winkel te beginnen, veel mooier dan de kerk van Kaaskerke. Maar dit gebouw is natuurlijk nog niet ter beschikking. Wanneer ik aan de voorkant van de kerk kom schrik ik me een hoedje. Er ligt een man op de grond aan het portaal. Ik kuch even en de man opent één oog, gelukkig leeft hij nog. De man is gewoon moe na een lange fietstocht, hij neemt straks ook deel aan de wandeling. Eén van de voorgevels van de kerk is er nogal slecht aan toe. De bakstenen zijn er beschadigd, wellicht is de kwaliteit van deze naoorloogse stenen van minder goede kwaliteit. Ik zag vroeger al verschillende boerderijen waarvan zowat alle gevels van het woonhuis en de stallingen zwaar zijn aangetast. Eigenlijk enkel nog het afbreken waard...
Op het kerkhof zie ik een grafmonument voor kloosterzusters, sommigen zijn al overleden eind 19e eeuw. Ik zie geen recente overlijdens dus zal er ergens nog een ander graf bestaan op dit kerkhof. Echt bijzonder waardevolle grafmonumenten zijn er niet, natuurlijk is dit vooral te wijten aan de vernieling van heel het dorp tijdens de eerste wereldoorlog. Mooi is een kapel gebouwd uit een soort steen in dezelfde materie als kasseistenen, de kapel werd gebouwd ter nagedachtenis van de gesneuvelden uit de 'Groote Oorlog'. Van de vele honderden familienamen noteerde ik enkele : Vonderlynck - De-vreker - Decaestecker - Dick - Muylle - D'Haene - Trio - Joye - Annys - familie Proot-Proot - Zwaene-poel - Lammens - De-puydt - Haerynck - Dereepere - Steen - Baert - Leterme - Plaisier - Elisa Gat - Tempelaere - Crevits - Luy-paert - Depestel - Scharlaeken - Ver-hel- le - Devrome - Hoet - Dejaegher - De-wulf - Ryc-landt - Calle-waert - Minne - De-wilde - Vul-steke - Des-rats - Hemeryck - My-ny - Compt-daer - Velle - Perdu - enz. (What's in a name?) Ook het (vernieuwde) grafmonument voor onderpastoor en flamingant Karel Van der Espt. Een groot graf voor familie Kervyn de Lettenhove-de Meeuws. Tijdens mijn kort maar leerrijk verblijf op het kerkhof hoor ik verschillende malen de kerkklok, zo te horen van groot formaat...
In de zijgevel die aan het dorpsplein paalt is een arduinen gedenksteentje gemetseld, wellicht daterend uit eind 19e eeuw. Een familie waarvan verschillenden in de dienst van de kerk gewerkt hebben, hier volgen de namen :
Hosten Petrus, grafmaker 54 jaar hier, kerkbaljuw 58 jaar. Oud Napoleonist (?soldaat onder Napoleon?). °Vladslo 1795 - +Vladslo 1882. gehuwd met Anna '(moet dit 'Covemaecker' zijn?) °Vladslo 1798 - +Vladslo 1877. Hosten Desire, grafmaker 12 jaar, °Vladslo 1826 - +1878, gehuwd met Marie Carbonez, °Koekelare 1820 - +Vladslo 1879. Hosten Emiel, grafmaker 1 jaar (=1878, hij heeft het blijkbaar minder lang 'gerokken' dan zijn vader en grootvader) °Vladslo 1856 en er +1940 Hosten Jules, °Vladslo 1863 en er +1888). Geen enkele verdienste vermeld hier...
Rond de jaren 1960 of 1970 was er hier een (onder)pastoor Foulon. Hij leefde blijkbaar in onmin met andere geestelijken van het bisdom, waaronder bisschop Desmedt en met de bewoners van het kasteel van Vladslo. Hij schreef enkele boeken en boekjes waarin hij een en ander hekelt en aan de kaak stelt. In eentje beweert hij dat voornoemde bisschop kinderen zou hebben en mogelijks met bepaalde religieuzen van het zusterklooster van het dorp... Wat er ook van aan is, in elk geval zouden zijn boeken niet verspreid mogen worden wegens laster en eerroof. Ik herinner me nog dat een jaar of 10-15 geleden op de rommelmarkt hier in het dorp een klein rood autootje arriveerde, volgeladen met boeken geschreven door Foulon. Ik kon me enkel één exemplaar veroorloven toen. Volgens mijn schreef Foulon vier boekjes waaronder 'Kikkerwijsheid' en 'Moordhol van Gods Herders'...
Intussen arriveren uit alle windrichtingen wagens met wandelaars. Vanuit richting Esen, vanuit richting Beerst en vanuit richting Koekelare. Aan het café aan de overkant van de kerk staan enkele interessante infoborden. Ze leren ons heel wat over het verleden van Vladslo en over de eerste wereldoorlog uiteraard. We steken het plein over en volgen een betonbaantje, dat we na een kilometer ruilen voor een aardeweg die naar de dijk van de Handzamevaart loopt. Blijkbaar was dit een belangrijke waterweg, bevaarbaar bovendien. We wandelen op de dijk en zien er allerlei mooie en soms zeldzame planten en bomen. Vooral de 'kardinaalsmuts' valt me op. De bessen/vruchten zijn (kardinaals)rood en bestaan uit een viertal deeltjes die doen denken aan een priester en door zijn rode kleur aan een kardinaalshoed. Langs de vaart ligt een populierenbosje dat illegaal zou zijn. De gids zegt dat populieren hier in dit landschap eigenlijk niet passen. Ik vraag me af wat de bedoeling is van het aanplanten van dit bos, volgens mij zou het meer opbrengen en zou het meer opbrengen als weide of maaigras. Na een heel eind wandelen komen we aan een bruggetje, een ferme betonnen balk met metalen leuningen. Hier verlaten we de dijk en volgens de gids lag hier in de middeleeuwen een soort haventje. En inderdaad, ik zie een stuk weide dat beduidend lager ligt dan de omgevende gronden.
Een zichtje op de Handzamevaart.
Aan de overkant van de vaart zien we de kerk van Esen. Diksmuide en nog andere parochies ontstonden uit die van Esen. Esen is vooral gekend van zijn brouwerij 'De dolle brouwers' met zijn Boskeun, Oerbier, Arabier, Stille Nacht en Dulle Teve. Een kleinschalige brouwerij maar met lekker gerstenat! Meer info op www.dedollebrouwers.be
Esen, met binnenin een mooi schilderij door Esenaar Theunynck, de IJzervlakte afbeeldend.
Een overgrootmoeder van mij, Elisa Desmyter, werd in Esen geboren. Familie van de gekende drukkersfamilie uit Diksmuide en Veurne. Ze huwde met mijn overgrootvader Henri Sanders. Ze boerden in Ramskapelle nabij de Ijzer en vluchtten met het hele gezin naar Normandië toen de grond (letterlijk ) te heet onder hun voeten werd. Na de oorlog rentierde ze met haar man in de Witte Brigadelaan te Nieuwpoort. Weduwe geworden en op hoge leeftijd kwam ze wonen op de boerderij te Eggewaartskapelle, bij haar dochter en schoonzoon, mijn grootouders Gerard Moenaert en Alice Sanders. Een andere dochter van Elisa, Julia Sanders, huwde met Marcel Declerck en boerde te Koksijde. De andere kinderen van Elisa bleven in Frankrijk en bouwden er een nieuw bestaan op. Van de hoeve te Ramskapelle schoot er na de eerste wereldoorlog natuurlijk niets meer over en er werd een volledig nieuwe hoeve opgetrokken. Van die gebouwen is vandaag maar weinig meer over en de hoeve is nu in handen van de familie Dhondt afkomstig van Knokke.
Nu keren we in een grote boog terug naar het dorp van Vladslo, dwars door velden en daarna weer een betonbaantje volgend tot op de grote baan van Werken naar Vladslo. De dag wordt beëindigd met een frisse pint. Tussen pot en pint wordt nog wat nagekaart over van alles en nog wat. Heel gezellig. En zoals gewoonlijk hadden de afwezigen weer ongelijk.
'De Yzertoren moet verdwijnen!' De Witte Brigade en de Zwarte Brigade van Staden
Vandaag werd in tijdens mijn opzoekingen in het rijksarchief opgebeld door iemand die belangwekkende zaken over de Witte en Zwarte Brigade van Staden aanbood. Ik natuurlijk heel nieuwsgierig! Na het sluiten van het archief spoedde ik me met de wagen richting Roeselare om alles te bekijken en zo mogelijk aan te kopen.
Ik word heel vriendelijk onthaald en bekijk met stijgende verbazing een aantal uitgaven van de Witte Brigade. Zo geven die lijsten met de Stadense leden van het VNV, met naam en straat. Schoolmeesters worden vervangen daar ze blijkbaar tot de 'Zwarte Bende' behoorden.
Over de Ijzertoren lezen we het volgende : 'De Yzertoren moet verdwijnen! Dat men de overblijfselen van de helden van 1914-18 eerbiedig begrave : genoeg politieke comedie met hun lijken! Daarna een bom onder het monument van volksbedrog en het zinnebeeld van politieke leugen!' Zware woorden...
Ene Goemaere wordt er hard aangepakt. Men schrijft over hem oa het volgende : 'Het lot van Goemaere, een van de slechtste menschen van de gemeente, is voor altijd bezegeld!'
Nog enkele citaten :
'Wat doen met onze verraders na hun veroordeling? Een simpel voorstel : Dat men Duitschland verplichte in het vredesverdrag de onwaardige Belgen die Duitschers wilden zijn (,) binnen haar grenzen op te nemen! Plaats zal er genoeg zijn in Duitschland en wij zijn ons slecht volk kwijt!'
'De tijden van de Gestapo zijn voorbij. Men kan vrij ademen, vrij spreken. Als gij feiten kent tegen een persoon, die bewijzen dat hij tegen zijn medeburgers handelde ten voordeele van den vijand, komt het ons zeggen! Wij maken dossiers op voor het Belgisch gerecht. Een klein feitje kan ons op het spoor brengen van een lid der Vlag of van de Gestapo. Wij willen die slechte elementen onder ons volk uitroeien.'
'Sommige personen misbruiken de naam van de Witte Brigade om anonieme brieven te zenden met bedreigingen, om zwarte kruisen te schilderen. Die personen zullen vervolgd worden! Komt alle verdachte handelingen aanmelden op ons bureau.'
'Een andere waarschuwing richten wij tot enkele landbouwers. Binst den oorlog werden er zeer gevaarlijke waakhonden gekweekt om de hoeve te verdedigen. Men kan dat aannemen 's nachts, maar er bestaat geen reden om die dieren gedurende den dag op het hof los te laten. Kwade honden zijn dikwijls op de hoeve het zinnebeeld van den hondschen boer, die aldus de sukkelaars, de bedelaars en de hongerige kinderen van zijn drempel hield. Die gewoonten moeten verdwijnen! Indien er boeren zijn die denken dat zij aldus onze mannen zullen verschrikken, dan zeggen wij : kwade honden die niet vastliggen en onze jongens, zooals het gebeurd is, aanvallen, worden neergeschoten, om maar te zwijgen van gebeurlijke schadevergoeding.'
'Waarschuwing aan de Zwarte Bende : Hier en daar steekt er weer een zijn kop op of laat hij een venijnige tong sissen. Er zijn er die nog niet geprofiteerd hebben van de les en de volkswoede voor goed gecalmeerd geloven.
Maar opgepast! Er kan nog beweging komen onder ons volk, waneer onze Politieke Gevangenen terugkomen, indien de uitzuivering en de boete niet volledig is. Daarom nog een waarschuwing. Houdt u stil, mannen van de Zwarte Bende en, indien gij uw mond niet kunt houden of uw geweten u niet met rust laat, verdwijnt van de parochie!'
Uitgever van de bladen - die niet gedateerd zijn maar wellicht in 1944 werden verspreid - is G. Bouckaert, namens de Witte Brigade van Staden. Eenmaal wordt ook de drukker vermeld : A. Monthaye.
Zware tijden moeten dit geweest zijn voor Staden...
Groepsfoto van mijn bezoek deze namiddag.
Daar gaaaaat ze, en zoveel lelijkheid heb ik nog...
Een levende kerststal...
De Herdershoeve te Eernegem
