ZOVEEL IK DRAGEN KAN

WAAROVR HET GAAT

Toen we klein waren, lang, heel lang geleden, gingen we met ons om 12 uur naar de Nachtmis. Op het plateland was er toen nog geen straatverlichting, en dus droegen de meeste mensen een stallantaarn mee, om niet in 2 grachten tegelijk te lopen. Van overal kwamen ze - allen in groepjes - toegestroomd, blij dat ze de sneeuw van hun klompen konden stampen aan de kerkdeur. De Nonnekes van de meisjesschool zongen vrome kerstliedjes met hun schaapjes, en wij, de jongens, keken bijna met open monden naar al dat moois in de kerk. De nacht was stil en heilig, en Maria die was er zo moe. Het was er koud en we moesten vechten tegen de slaap.

Later leerden we op de collegebanken over Kerstdag, schoonder dan de dagen, maar ondertussen was de Nachtmis afgeschaft, en vervangen door een 6-urenmis, de avond voordien. Daar was geen romantiek meer omtrent, en de mensen hadden wel andere dingen te doen. Op Kerstdag zelf kwam er dan gerookte zalm op tafel. Ha ja, want de na-oorlogse ravitaillering was gedaan, en het in Weckglazen opgeleg en nu gebraden kieken werd door Moeder netjes verdeeld over al de telloren. De kroketten mochten we zelf nemen, zoveel we wilden. Als groente kwam een doos pêchen op tafel, Made in USA: een ongekende luxe.

Toen waren er nog geen straathoekwerkers en asielzoekers, dus veel compassie met anderen moesten we niet hebben: iedereen was maar al te content dat de oorlog eindelijk gedaan was.

Johannes Juliaan Gijsbert (Hans) Jansen (Amsterdam, 17 november 1942) is een Nederlands arabist, islamoloog en columnist/publicist.

De PKN, de Protestantse kerk in Nederland, voert een campagne om op kerstavond de kerken vol te krijgen. In een snaakse tv-reclame zien we de CDA-politicus Sybrand Buma een oproep doen om 24 december s avonds naar de kerk te gaan. Als hij dat zelf ook doet, kon hij nog wel eens voor een verrassing komen te staan. Krijgt hij het traditionele kerstverhaal te horen, over Jezus in een kribbe in een stal, engelen, herders, wijzen uit het Oosten? Het is te hopen. Maar mogelijk heeft de dienstdoend predikant gekozen voor een ander verhaal. Over de wanhoop van een barende Afrikaanse vrouw in een oorlogszone. Of misschien vond dominee het tijd om nu eens een verhaal over de geboorte van de Boeddha voor te lezen. Of een snijdende reportage over een bevalling in een asielzoekerscentrum. Of over Mandela? Ook een heel bijzonder mens, per slot van rekening. Mogelijk staat er nog ander eigentijds grenzeloos oecumenisch vermaak op het programma, dat onbedoeld maar pijnlijk illustreert hoe verregaand de christelijke kerken zijn overgenomen door de Linkse Kerk en de zieligheidsindustrie.

Mocht de kerstnachtdienst toch over kerstmis in de traditionele zin gaan, dan krijgt u een gedeelte van het Evangelie van Lukas voorgelezen, met een beginzin die ongeveer luidt: En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging van Keizer Augustus dat de inwoners van het Romeinse rijk zich moesten laten registreren. Die registratie geschiedde toen Quirinius landvoogd over Syrië was. Jozef en Maria, woonachtig in Nazareth (niet zo ver van Haifa) gingen op grond van dat keizerlijk bevel naar Bethlehem (niet zo ver van Jeruzalem). Lagen Bethlehem en Nazareth in Syrië? Wel volgens het kerstverhaal. Niet volgens de huidige kaarten. Jozef en Maria waren Joden. Werd de regio Bethlehem-Nazareth, dus Haifa-Jeruzalem, aan het begin van onze jaartelling door Joden bewoond, en was het een uithoek van de Romeinse provincie Syrië? Waar waren de Palestijnen dan?

Palestijnen, het kerstverhaal bewijst dat niet maar het is wel een aanwijzing, die bestonden vroeger niet. Er bestaan pas Palestijnen sinds Israël bestaat. De oostkust van de Middellandse Zee, plus het achterland, was deel van het Turkse Ottomaanse wereldrijk. Dat rijk is na de Eerste Wereldoorlog opgedeeld. De Arabieren vonden dat die opdeling (waarbij ook Joden een deel kregen) in strijd was met de godgegeven wereldorde. Maar overal ter wereld zijn wereldrijken opgedeeld en qua bewoners uitgesplitst. Hoe het ook zij, er ontstond een Arabisch-Israëlisch conflict waarbij de Arabieren de Joden de zee in wilden drijven. Dat klonk onsympathiek. Ergens vanaf de jaren 1970 zien we een verschuiving: dat in zee drijven raakt op de achtergrond, en het werd nu een strijd voor de mensenrechten van de Arabische inwoners van de regio. Dat vonden Europeanen en Amerikanen sympathiek klinken, vechten voor mensenrechten is altijd goed.

Het is de verdienste van Arafat begrepen te hebben dat, wanneer de strijd mensenrechten betrof, en niet het in de zee willen drijven van jodenmensen, dat de westerse goedmens er zich dan intensief mee zou willen gaan bemoeien. Als het om mensenrechten zou gaan dan zou de westerse goedmens bovendien uiteindelijk voor de Palestijnen kiezen want die klaagden. Helemaal geniaal was het inzicht van Arafat dat het mensenrechtengerecht moest worden opgediend met een sausje van terrorisme. Het klassieke strafrecht heeft immers geen antwoord op terrorisme omdat dat recht iemand pas als schuldig beschouwt nadat hij iets heeft misdaan. Wie een terreurdaad voorbereidt, en gepakt wordt, heeft nog niets gedaan. Maar zijn mensenrechten zijn geschonden! Hij is geprofileerd! Discriminazi!

De christelijke en de Linkse kerk leren dat wie (zoals de Palestijnen en miljoenen anderen) het wat minder goed getroffen heeft, recht heeft op hulp. Het christendom stelt, anders dan de Linkse kerk, ook grenzen aan die hulp. Het beroemdste bijbelverhaal over hulp is dat van de barmhartige Samaritaan, die aan een slachtoffer van beroving enkele dagen slachtofferhulp geeft maar hem geen levenslange uitkering verstrekt. De barmhartige Samaritaan verleent bovendien hulp op eigen kosten, niet uit belastinggeld.

Flarden van de christelijke leer over naastenliefde zijn door de grenzeloosheid van de Linkse Kerk opgeblazen tot dogmas en vervolgens omgezet in beleid dat de maatschappij in steeds groter benauwenis brengt, doordat het alleen kan worden volgehouden door steeds hogere belastingen te heffen. Er is immers altijd reden voor nog meer hulp, aan de Palestijnen of aan andere hulpgerechtigde volksstammen, want die hebben het nu eenmaal wat minder goed getroffen. Niemand beschikt over onbegrensde middelen om onbegrensd hulp te verlenen zoals de Linkse Kerk vraagt.

Gaat u op kerstavond toch maar liever wel naar een kerk, dan maakt u Sybrand Buma gelukkig, en u kunt in een stemmige omgeving eens overdenken waar uw grenzen liggen. Win-win.

PERSOONLIJKE BENADERING

Wat n geluk dat Mr Jansen Vlaanderen niet betrekt in zijn redenering! Hij zou direct ongeloofwaardig verklaard worden. Stel U voor : de arme Waaltjes krijgen zon armzalige 18 miljard Euro noodhulp per jaar van de Vlamingen, die het vertikken om hun solidariteit aan te passen aan de gestegen levensduurte! De Vlamingen zijn weliswaar, net zoals het Joodse volk, voorlopig nog altijd niet in zee gedreven, maar de aanhechting aan WalloBrux is niettemin al meer dan 183 jaar voorzien in hun mensenrechten-theorie.

Misschien ligt de oplossing, zowel voor Israël als voor Vlaanderen, dat de Palestijnen per direct bij Europa komen. Kunnen er meteen richtlijnen verordend worden voor de herverdeling van alle eigendommen, roerende als onroerende.

Ik ga hier niet op vooruit lopen, maar wie lang genoeg leeft, zal het nog kunnen meemaken. Op dezelfde manier als Tsjeef Koens op zijn Plechtige Communie zieltje, beweert dat onze spaarboekjes tot 100.000 Euro safe zijn, iets wat Europa juist andersom is komen vast te leggen. Maar akkoord: aan een stervende wordt ook nooit de waarheid verteld!

Maar nu even geen tijd meer. De pakjes onder de Kerstboom wachten om ons te verrassen, en er moet dringend gesmuld en gemoeffeld worden. De zorg is eerder of de champagne wel degelijk goed gekoeld zal staan.

Enfin, we zien wel. Luister nu even naar de nieuwe ster van dat wonderkind uit Nederland: http://youtu.be/S1xfVRlm37M