xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

_
227

donderdag 18 augustus 2011

Hondjes zitten op en geven pootjes

Als zij de stem van de Meester horen….

------------------------

Meneer Huybrechts, waarschijnlijk een van de zoveelste politieke benoemingen, die ik verder de eer heb niet te kennen, wordt bij deze behandeld zoals hij de schatkamer van onze Vlaamse spreekwoorden behandelt : Meneer Huybbrechts is waarschijnlijk een ‘asfaltboy’ die nog van z’n leven een boer met paard en wagen (niet met wagen en paard) op den boerenbuiten heeft bezig gezien. Neen, ik heb de eer hem niet te kennen, wat, Meneer Huybbrehts, niet helemaal hetzelfde is als ‘Ik heb niet de eer U te kennen’. Op de woorden, maar ook de volgorde ervan, komt het aan……zowel met paarden als met wagens!

Als Meneer Huybbrechts qua stijl zichzelve dermate bloot geeeft, dan mag er misschien ook getwijfeld worden aan de rest van zijn betoog?

---------------------------

De Europese schildpad lacht de hazen uit

18/08/11, 08u01 De Morgen, waar anders?

Paul Huybrechts, publicist en voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggers, schrijft regelmatig bijdragen voor De gedachte. Tegen het koor van ongeduldige critici brengt Huybrechts in: Europa gaat langzaam maar zeker vooruit. Finaal wint de schildpad het van de hazen.

Makkers staakt uw wild geraas!", ben ik (naar een film uit de jaren 1960) geneigd te roepen, wanneer ik de negatieve commentaren en schreeuwende koppen lees over de opeenvolgende Europese beslissingen en optredens. De topontmoeting tussen Angela Merkel en Nicolas Sarkozy van eergisteren was weer 'ontgoochelend' en de voorgestelde ingrepen zijn 'totaal ontoereikend'. De talloze criticasters meten zichzelf een herculiaanse daadkracht toe, waarmee ze eens en voor altijd met alle problemen schoon schip zouden maken. Soms worden ze gevolgd of voorafgegaan door allerlei marktpartijen, die dan voor duizelingwekkende financiële bewegingen zorgen, uitzonderlijk opwaarts maar vooral hellewaarts. Wie drie jaar geleden Griekenland nog gul geld toestopte, verbrandt vandaag wat hij toen aanbad. Spektakel dus.

Fluitconcerten
Ze dwalen allemaal en zouden door een tiran moeten worden gedwongen om het intussen twee jaar oude boek van Luuk van Middelaar, De passage naar Europa, te lezen. Dan zouden ze weten dat Europa 'een schildpad' is, van het soort dat in de fabel de hazen uiteindelijk belachelijk maakt. Europa is een zeer ingewikkelde roman zonder strakke verhaallijn en met talloos veel personages, zo leert Van Middelaar (thans aan de slag als Van Rompuys speechschrijver) en het kan eenvoudigen van geest ergeren. Zij gruwen van het kluwen van staten, burgers en bureaucraten en verkiezen afleveringen van FC De Kampioenen. Maar als je weet dat de schildpad finaal wint, vergeef je als waarnemer veel. 'Het geheim van de tafel', van Afrikaans palaveren en oosters aarzelen, wordt dan boeiend.

Tegelijk is dat negativistische koor zeer nuttig. Zoals de miljardencapriolen op de financiële markten, stimuleert het fluitconcert het strategische en institutionele proces van Europese eenmaking. Want vooruitgang is er. Het lijkt paniekvoetbal, maar in de Europese integratie worden nu stappen gezet die bepaald verrassen, als je ze gewoon afzet tegen wat er drie of zes maanden eerder maar mogelijk was. Ook de jongste top was een 'kwalitatieve' stap. Men moet dan wel bereid zijn om goed te luisteren, de complexiteit te respecteren en met een open geest verbanden te leggen en ontwikkelingen bloot te leggen, die wellicht geen goede krantenkop maar wel waarheid opleveren.

Eerder al (DM 11/8) verwees ik hier naar de analyse die Paul Taylor, een senior commentator van ThomsonReuters, maakte van de Europese top van 21 juli. Europa bevindt zich voortaan wel degelijk 'on the bumpy road to a fiscal union', stelde hij. Tijdens die top werd de 'oplossing' die eerder voor Griekenland was uitgewerkt substantieel bijgestuurd. Ten tweede werden - zij het nog embryonaal - een aantal maatregelen genomen waarmee de speculatie tegen Europese overheidsschulden beter kan worden bestreden. Die maatregelen werden op 8 augustus meteen door de markten getest. De speculatie tegen de Italiaanse en Spaanse schuld mislukte. De Italianen zelf werden wel gedwongen in te stemmen met een ongezien streng besparingsprogramma.

Ook van de jongste topontmoeting tussen Sarkozy en Merkel kan men net zo goed een positieve lezing overhouden. Symbolisch is het niet onbelangrijk dat Frankrijk en Duitsland op 22 januari 2013 de vijftigste verjaardag van het Elyséeverdrag willen herdenken met een volledige gelijkschakeling van de vennootschapsbelasting in beide landen. Met het bilaterale verdrag van het Elysée bekrachtigden Konrad Adenauer en Charles de Gaulle in 1963 de Frans-Duitse as. Ze maakten afspraken voor een nauwere samenwerking op het gebied van internationale betrekkingen, defensie en onderwijs. Daar komt nu na 50 jaar de fiscaliteit bij. De Fransen namen zich al eerder voor de Duitse 'Schuldenbremse' in hun grondwet op te nemen, maar nu willen beiden dat alle landen van de eurozone dat doen. Zo'n schuldenrem houdt in dat begrotingen in principe in evenwicht moeten zijn. De beslissing om de Europese Commissie een grotere controlebevoegdheid te geven over landen die hun staatshuishouding verwaarlozen, is ook een doorbraak en zal de discussies in het Europees Parlement over de sixpackhervormingen vergemakkelijken. Frankrijk en Duitsland willen ten slotte in de hele Europese Unie een Tobinbelasting op financiële transacties invoeren, wat de Britten in een lastig parket brengt.

Euroland
En dan is er de institutionele uitbouw van wat raadsvoorzitter Van Rompuy zelf 'Euroland' heeft genoemd. De eurozone krijgt een 'echten europäischen Wirtschaftsregierung' niet van ministers van Financiën zoals vandaag, maar van zeventien regeringsleiders. Die Europese regering komt zo vaak samen als nodig en tenminste twee keer per jaar. De twee snelheden waarmee Europa vooruitgaat, worden daarmee helemaal geïnstitutionaliseerd. Voor Herman Van Rompuy, die werd aangezocht om voor een mandaat van 2,5 jaar de eerste voorzitter te worden van die 'Europese regering', is dat allicht meteen ook een verlenging van zijn mandaat als Raadsvoorzitter van de hele EU. Dat mandaat loopt normaal af op 31 mei 2012.

Maar er komen geen euro-obligaties, jammert de Angelsaksische en eurosceptische pers. Inderdaad, Duitsland is er niet van te overtuigen om nog meer goed geld achter slecht geld aan te gooien. Eerst moet er orde op zaken. Als de zeventien landenleden van de eurozone hun huishouden onder controle hebben, zijn ze trouwens weer kredietwaardig. Euro-obligaties kunnen dan, als de financiële markten op een markt met grote diepgang inderdaad vrede willen nemen met een lagere rente. Maar de wagen wordt niet voor de paarden gespannen.

Wie nog drama wil, moet nu in de landen gaan kijken die zich voortaan naar de Duitse normen moeten schikken. België om maar één land te noemen, moet zijn openbare schuld over een periode van twintig jaar met 40 procentpunten van zijn bbp verminderen (van 100 procent naar de norm van 60 procent). En dat terwijl we zienderogen vergrijzen! Er is in het eerste decennium van de euro geknoeid en dat zweten we de volgende tien jaar uit.

Met de euro wilde François Mitterrand het herenigde Duitsland aan Europa vastklinken, in feite wordt Europa nu aan Duitsland getoetst. Daar moeten we wel dringend een hoopgevend en meeslepend verhaal van maken. Anders loopt dat politiek slecht af.

--------------------

Diagonaal herlezen

Politiek benoemd : hoe ik dat kan weten? Tiens : welk ander vernuft is waardig genoeg om in De Morgen te mogen schrijven?  Allez : geel of rood, of blauw : het is een der hunnen….Alle andere stemmen moet worden gedoofd. Achter de tralies gehouden van een schutkring….De democratie? Dat zijn ZIJ, en zij alleen!

Enfin, kort samengevat betoogt de brave man, dat in tegenstelling tot de financiële wereld van mensen dus die het kunnen weten (omdat die dat voelen aan hun elleboog), die beweren dat het glas half leeg is, terwijl volgens hem het glas halfvol is.

Precies alsof dat er iets toe doet!

Wat er wel toe doet, is dat wat De Gaulle en Adenhauer in 1963 zijn begonnen, uitgegroeid is tot een ferm koekoeksjong : niet Duitsland moet Europa volgen, maar Europa moet Duitsland volgen. In mijn jeugd zongen marcherende soldatenstieffels daarover liedjes, zoals ‘Deutschland, Deutschlan, über Alles’…..en na 4 jaar marcheren dienden ze af te druipen….

Ik moet zeggen (alhoewel ons Moeder ons telkens naar binnen joeg) dat het indrukwekkend was, dat ritmisch gedreun, die harde mannenstemmen uit de mond van lange rijen jonge drieste kerels onder hun Sthalhelm, die zongen van ‘Fest steht und treu die Wacht, die Wacht am Rhein’….Moet ik aan denken iedere keer dat wij nu de Rijn oversteken in de omgeving van Strassburg. Daar staat geen ‘Wacht am Rhein’, daar staat zelfs geen gendarme of douanier meer : alleen, langs beide zijden van de grens, een ‘Welkomstbord’…. Half omgevallen en half onder het onkruid. Aan weerskanten van die grens, spricht man Deutsch ou on parle le Français : als de Kommerz maar gut geht…..

Ach die “Schuldenbremse” : mooi gezegd, fiston, daar niet van : maar of Di Rupo daar wat aan heeft?

Nou Moe! Als de man, na rekening te hebben gehouden met de Flamands, les Boches du Nord, nu ook nog rekening moet houden met les Boches de l’Est, wel, dan is voor hem het plezier er van af! En naar Sarkozy moet hij ook al niet meer lonken : het wachten zal dus zijn op de Deus ex machina : Marine Le Pen, de nieuwe Présidente de la République. Die is effenaf verlekkerd op Wallo/Brux. Maar verdorie zij is dan weer geen Socialiste! Wat kan het leven toch hard zijn voor een halve wees langs vaders kant! en Italiaans koolmijndersjochie....

Maar Meneer… (hoe was Uw naam weer?) : over Uw schildpad en de haas van de anderen….Dat is een oud verhaal, met telkens een voorspelbaar scenario. Dat hazen rare sprongen kunnen maken, at hebben ze inderdaad gemeen met de meeste politiekers. Maar dat is nog geen reden, om de hardlopendste hazen die in de EU-kaas zijn kun en kruipen, de twijfelachtige eer van winnende schildpad te geven. Tenzij er met deze vereremerking het nieuwgebakken Europees Parlement wordt bedoeld : de Super Tranche van de Super Politiekers die in de vaderlandse politiek het deksel op hun neus hebben gekregen. Om zo te zeggen : de rjkelijk betaalde schildpadden, niet met een schild op hun rug, maar met …een deksel. Het deksel dat ze in eigen land op hun neus hebben gekregen…

Dat de beste moge winnen! Al ben ik helemaal niet voor geen der beiden : het is wedloop die alleen in sprookjes een goed einde kent….

O Die valse naamdracht! Bij nader toezien heet die Meneer Meneer Huybbreshts. HuybbRECHTS! Zou dat niet beter Huybblinx worden, om dichter bij OnkeLINX van de SP-Omgekeerd te kunnen staan?