889 - DE LIEFDE VOOR VLAA?DEREN BEGINT VAN I IN DE WIEG
dag
*
**
889 - DE LIEFDE VOOR VLAA?DEREN BEGINT VAN I IN DE WIEG
*
I N H O U D
*
Het
zit in het bloed ingebakken. Maar de uitzonderingen bevestugen de
algemene reegel. Zo zijn er altijd individueren die vooral als er veel
geld mee gemoeid is die de wereld consequent willen veranderen naar
hun eigen goesting.
Als
U hirronder verder Filip DeWinter zult gelezen hebbrn, zult U dat beter
begrijpen. Hij noemt ze, voor komend als die altijd is, Linxe
Extremisten. Het klinkt innemend, ,ùaar is in feite bedoeld als ee schop
onder hun kont.
Gewoon omdat die weet dat vroeg of laat onkruid altijd zichzelf vernietigt.
Ikzelf
heb de Vlaamse reflex mee van huis uit. Dat niettegenstaande er ns ons
vaderloos gezin om de juiste rden er een taboe heerste over politeke
meningen die toen nergens nartoe leidden. De overgebnleven vriendenking
vqn onze begin 1943 overlden Pa was anders diidelijk genoeg.
Zonder ptretetie spreek ik Maarten Luther na: hier sta ik en kan niet anders.
04-01-2023
*
HET VERHAAL VAN
VLAANDEREN
*
Ik
kom nog even terug op Het verhaal van Vlaanderen, waarvan de eerste
reeks zondagavond werd uitgezonden. Het is nog te vroeg om
daarover een oordeel te vellen. In totaal gaat het om tien afleveringen
en dit was nog maar de eerste aflevering, die begon in de ijstijd, zon
38.000 jaar geleden.
Toch
zie ik er al naar uit in hoever ik dat zal kunnen toetsen aan wat ik er
al van wist. In mijn zoektocht naar bv de afkomst van Ludwig Van
Beethoven, was ik er zelf al achter gekomen, dat als achterkleinzoon
van een bakker uit Mechelen men hem de dag van vandaag een Vlaming van
afkomst zou kunnen noemen, maar niet in zijn tijd, want Vlaanderen
bestond toen nog alleen min of meer uit de hedendaagse provincies van
Oost- en West-Vlaanderen, wat er overbleef van het Graafschap
Vlaanderen. Mechelen behoorde toen nog tot het Hertogdom Brabant, dat
bestond uit de huidige provincies Brabant, Brussel inbegrepen, de
Nederlandse provincie Noord-Brabant en die van Antwerpen. Dat maakte,
dat toen ook onze grote schilders Bruegel, Rubens en Co in hun tijd in
de eerste plaats Brabanders waren, of Zuid-Nederlanders, als je wilt..
Ik
hoop dan ook meer uitleg ter zake te krijgen in een van de volgende
afleveringen van ons verhaal van Vlaanderen, dat o.m. ook meetelde in
de zgz Vlaamse canon.
Afrika en Azië moeten aan geboortebeperking doen. Europa moet meer kinderen krijgen
Interview
Dit
is een sterk ingekorte versie van het omvolkingsinterview dat u
uitgebreid kan lezen in het nieuwe Doorbraak Magazine. Vraag ernaar in
uw krantenwinkel.
*
In zijn controversiële boek Omvolking. De grote vervanging beschrijft Vlaams Belang-coryfee en
ondervoorzitter
van het Vlaams parlement Filip Dewinter hoe de autochtone bevolking
door het dalende geboortecijfer en de immigratie een minderheid wordt.
Met een flinke portie apocalyptiek. Maar ook met cijfers. Als u de
conclusie trekt dat ik pleit voor een autoritair regime, dan gaat u te
ver.
Weinigen willen zich verbranden aan de Franse homoseksuele schrijver Renaud Camus,
die de term Le Grand Remplacement in 2010 bedacht. Behalve Filip
Dewinter. Die vertaalt Camus term als omvolking. En geeft er in eigen
beheer een boek over uit. Zo (her)introduceert Dewinter de term
omvolking in de Lage Landen. Dewinters boek is grotendeels gebaseerd
op een lang interview met
**
RenaudCamus.
Deze stoffeerd met cijfers over de demografische evolutie in het Westen. Het verkoopt goed, ondanks de media boycot.
Dewinter
geniet van zijn rol als herboren politiek ideoloog. Ik begrijp dat de
zaken tegenwoordig snel en praktisch moeten voorgesteld worden. Maar
eigenlijk vind ik dat jammer. Ik ben meer de man van de oude stempel,
die graag iets uitlegt. Zeker als het controversieel is en een flinke
dosis theorie vereist. Over de oplossingen die Dewinter aanreikt, kan
en moet gedebatteerd worden. Prima. Ik ga dat nooit uit de weg. Zelfs
het debat met extreemlinks niet.
Over de analyse rond omvolking
bestaat weinig twijfel. Progressief links verfoeit de term, maar
objectief gezien valt niet te ontkennen dat de bevolking in Vlaanderen
de voorbije decennia structureel is vervreemd. Om het gesprek meteen op
het juiste niveau te brengen: als u in uw boek een hoofdstuk de titel
Arbeid, familie, vaderland geeft, dan lijkt u zo de weg naar een
autoritairdere en meer identitaire samenleving te openen. Net zoals het
Franse Vichy-regime tijdens WOII, van wie u die slogan leent.
Filip
Dewinter: Die slogan is de essentie van mijn politiek denken. Het
volstaat niet meer om te pleiten voor een immigratie stop. Vandaag gaat
het erover dat onze eigen autochtone bevolking vergrijst en uitsterft.
Demografie is de toekomst. Tot spijt van wie het benijdt. Als we als
autochtone Europeanen willen blijven bestaan, dan moeten we onze
bevolking in stand houden. Ze liefst ook opnieuw natuurlijk laten
groeien. Alleen zo zullen we de migratie niet meer nodig hebben. Want
immigratie is de oplossing van progressief-links en van de liberalen om
het tekort aan jonge werkkrachten en aan jonge mensen tout court tegen
te gaan.
Hoe
doe je dat? Wel, door een ander familie-beleid te voeren. Een beleid
dat kinderen krijgen aanmoedigt. Het gezin moet opnieuw de hoeksteen van
de samenleving worden. Weg van de verdomhoek waarin het nu zit. Dat
beleid moet man én vrouw opnieuw centraal stellen De LGBTQ-ideologie
ondermijnt het traditionele gezin.
Rechts in Europa en daarmee heb ik ook kritiek op mezelf heeft te lang gefocust op migratie
Dat is één. Twee: arbeid is een ander fundament voor iedere gezonde samenleving. Arbeid moet lonen.
Dat is gezond voor een samenleving. Vaderland, tenslotte, dat spreekt
voor zich. Elke samenleving die wil overleven moet geloven in haar eigen
kunnen, haar eigen cultuur. Arbeid, familie en vaderland zijn voor mij
essentieel. Rechts in Europa en daarmee heb ik ook kritiek op mezelf
heeft te lang gefocust op migratie. Nu dreigt Europa een etnisch en
cultureel sterfhuis te worden, met nostalgie terugdenkend aan de
gloriedagen. Maar daarmee hou je geen samenleving in stand.
We
kunnen wachten tot mensen als vanzelf uw oplossing gaan omarmen. Maar u
als politicus wil er natuurlijk vaart achter zetten en van bovenaf
opnieuw strengere maatschappelijke normen afdwingen. Daarom opnieuw de
vraag: wat u voorstelt, is niet vrijblijvend, maar autoritairder dan wat
we nu kennen?
Tja.
Ik kan boeken schrijven en waarschuwen dat die vrijblijvendheid ertoe
leidt dat etnische Europeanen in onze steden geminoriseerd worden.
Progressief-links heeft dankzij de migratie een levenslijn uitgeworpen
om relevant te blijven. Rechts is niet aan de macht. Ik
stel als schrijver en politicus vast dat Vlamingen nu al vaak geen
demografische meerderheid meer zijn in onze grote steden. Die situatie
zal zich bestendigen, en zich ook uitbreiden buiten de steden.
Maar
als u daaruit de conclusie trekt dat ik daarom pleit voor een
autoritair regime dat dat allemaal gaat omgooien, dan gaat u te ver. De
democratie is nog steeds in staat om het verschil te maken. Al besef ik
dat dit niet heel lang zal duren. Eén man is gelijk aan één stem, dat is
het democratische principe van onze samenleving. Als we nu niets doen,
dan worden we op demografische én dus op democratische wijze
geminoriseerd.
Met
de islam is er misschien geen akkoord mogelijk. Maar: de diversiteit in
onze steden is meer dan de islam alleen. Polen, Armeniërs en
christelijke Afrikanen vallen nu buiten uw boodschap. Misschien zijn het
bondgenoten?
Laat
er geen onduidelijkheid over bestaan: het gaat niet over huidskleur.
Het gaat over een gemeenschappelijke sokkel om samen te leven
Mijn
boodschap is cultureel, gebaseerd op een gemeenschappelijk westers en
Europees-christelijk project. Daar kan iedereen toe behoren die zich
daarmee wil en kan vereenzelvigen. Alle mogelijke minderheden die hier
terecht zijn gekomen. Vaak trouwens omdat zij bescherming zochten tegen
de radicale islam. Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: het gaat
niet over huidskleur. Het gaat over een gemeenschappelijke sokkel om
samen te leven. Al wil ik ook niet te euforisch zijn over het vermogen
van minderheden om aan de islamitische gemeenschap tegengewicht te
bieden. De islam groeit veel sneller.
Fort Europa
Het enige alternatief dat u voorziet, is om Europa af te sluiten van de rest van de wereld?
Dat zal niet volstaan. We zijn met te veel op deze planeet:
8 miljard mensen! Toen ik werd geboren, waren dat er meer dan de helft
minder. Binnen dertig jaar zijn we met 10 miljard. 80% daarvan zal in
Afrika en Azië leven. Dat zal niet leefbaar zijn. Dus zullen die mensen
naar hier proberen komen.
Ik
geloof niet dat Afrikanen binnen dertig jaar allemaal in perfect
geïndustrialiseerde en welvarende landen zullen leven, een elektrische
auto, huis en smartphone zullen hebben.
Dat gaat niet gebeuren. Niet binnen die korte tijdspanne. Ook de Vlaamse ingenieur en ecologist Fons Jena zegt
dat (wijst naar diens boek dat op zijn bureau ligt, We zijn met te
veel. Pleidooi voor een herbergzame wereld, red.). Ik ga een stuk mee
in het discours dat we voor het klimaat moeten zorgen. Maar met dien
verstande dat het eigenlijke probleem de overbevolking is en niet het
klimaat of het tekort aan grondstoffen.
In
de jaren 70 dacht men ook dat de olie op zou zijn tegen het jaar 2000.
Dat bleek niet te kloppen. Technologische vooruitgang kunnen we niet
voorzien. Het is vaak niet wat men belooft, maar het is vaak ook niet zo
erg als men denkt.
Naar
mijn bescheiden mening gaan we naar apocalyptische situaties. En hoe
lossen we die op? Door aan geboortebeperking in de derde wereld te doen.
Dat is niet onmogelijk. Zelfs een moslimland als Bangladesh is er
succesvol in geslaagd het aantal geboortes te beperken. Die richting
moet het in meer landen in Azië en Afrika uit. Vooral in landen als
Nigeria, Pakistan en Ethiopië. Samen zullen die drie landen binnen
enkele decennia veel meer inwoners dan Europa tellen.
Een conservatieve denker als de bekende Canadese psycholoog Jordan Peterson
vindt voor geboortebeperking pleiten, indruisen tegen een primair recht
van alle mensen: kinderen krijgen. Wat u voorstelt, is in feite
hetzelfde als wat de ecologisten degrowth noemen: de mensheid moet
krimpen, op alle gebied, of het nu op energievlak is, de grootte van
gezinnen, mobiliteit, Het zal met minder moeten?
De
derde wereld moet dat, niet Europa. Dát is mijn boodschap voor de
mensheid. In plaats van alsmaar te groeien, zal de wereldsamenleving
moeten krimpen. Mijn horizon reikt verder dan het IKEA-plan tegen
migratie van mijn partij. Ik ben grootvader van vier. Ik denk vooral na
over de wereld van mijn kleinkinderen. De wereld waarin zij
kleinkinderen zullen hebben, omstreeks 2070. Mijn partij moet daarover
een langetermijnvisie ontwikkelen. Maar ik leg graag de fundamenten voor
die tijd. Door bijvoorbeeld controversiële boeken te schrijven over
taboe-onderwerpen. Boeken die de media liever dood zwijgen.
Om af te ronden: u bent geen voorstander van machtsdeelname van uw partij in Vlaanderen?
Als
het Vlaams Belang aan de macht deelneemt, laat het dan zijn vanuit een
positie van electorale en morele sterkte. Niet als extra coalitiepartner
Als
het Vlaams Belang aan de macht deelneemt, laat het dan zijn vanuit een
positie van electorale en morele sterkte. Niet als extra
coalitiepartner. We moeten ooit regeren, daar ben ik het mee eens. Maar
niet eender wanneer, om alleen maar deel te nemen aan de macht. Want dat
kan een sirenenzang zijn. Al besef ik dat wij ons nu moeten
voorbereiden op machtsdeelname. We moeten inhoudelijk en strategisch
klaarstaan. Want het moment zou wel eens sneller daar kunnen zijn dan men denkt.
Maar niet in 2024, of net wel?
2024
is het moment. We zullen tegengewerkt worden op alle fronten, van de
vakbonden tot de administraties en de media. Maar als we niet de ambitie
hebben om ons daar op voor te bereiden, dan zal het nooit lukken. Ik
denk dat Vlaanderen er klaar voor is. Ikzelf zal daar geen grote rol
meer in spelen, want ik ben van de oppositiegeneratie. De jonge
generatie is beter voorbereid op die taak. En Tom Van Grieken zit op
dezelfde ideologische lijn. Al is hij pragmatischer in de uitvoering.
Zijn grote test moet nog komen.
Christophe Degreef
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Een
gedegen politicus die geen dictator is, spreekt zijn eigen zekerheid
over wat er in de toekomst staat te gebeuren en waarover er
waarschijnlijk reeds voor-akkoorden getekend zijn, met zeer veel
omzichtigheid uit. Omfloerst, dat wel, maar tetzelfdertijd zeer
duidelijk voor elke goed verstander.
Het
is dus duidelijk dat elke recht geaarde Vlaming de kant kest der
zekerheid. Vlaanderen Vrijstaat in een vernieuwde Europese Unie die
staat warvoor ze geconcipëerd werd. Namelijk de Vrede bevorcderen.
Zonder deelanme aan andere buitenlandse conflicteen.
Met schotse, scheve en Slinxe zakkenvullrs aan de stuurknuppel lukt dat nnoit!!!!!
889- HET KALF LEEFT NIG, MAAR IS AL HAAST KOPPEKE ONDER
ISLAMOFOBIE ..
778
Dinsdag 3 januari 2023
889- HET KALF LEEFT NIG, MAAR IS AL HAAST KOPPEKE ONDER
*
I N H O U D
Hier
volgt n hele onverteerbare uitgedroogde boterham over de teloorgang
van one Besvhaving, teloorgang in hoofdzaak gefinancierd door deze ons
opgedrongen en averrechts verkeerd draairne Europse kwakkelgang van
beroepsptofiteurs.
Hierover
geen verdere woorden meer vuil maken. In Mei 2024 ten laatste wordt de
resolute rechtsomkeer ingezt. Hopelijk zonder al te veel bloedverles .*
02-01-2023
NIEUW JAAR, OUDE PROBLEMEN
*
Zo,
één januari 2023 is voorbij. Bij mijn weten is er de laatste dagen van
december niets meer politiek beslist. De problemen van 2022 zullen dan
ook die van 2023 worden (en misschien wel die van 2024).
De
automatische indexering zadelt onze bedrijven op met een
concurrentieverlies van 5/6% t.o.v. het buitenland, de buurlanden in de
eerste plaats. Daarbovenop zal er bij veel bedrijven die wél
concurrentieel blijven, een tekort zijn aan geschikt personeel. Het
koopkrachtbeleid duwt heel wat mensen in de inactiviteit als het sociaal
energietarief blijft voor wie niét werkt. Wijlen Juul Kabas krijgt
postuum gelijk met zijn t Zijn zotten die werken.
Daar
er tegen Kerstmis en Nieuwjaar, zoals verwacht, geen politieke knopen
werden doorgehakt, wordt de volgende streefdatum Pasen. Als het dan
vijgen na Pasen zouden worden, zullen we waarschijnlijk opgezadeld raken
met een kabinet dat in werkelijkheid een van lopende zaken wordt. Want
geen enkele van de partijen van de federale meerderheid verwacht winst
bij vervroegde verkiezingen, in tegendeel. Het wordt dan gewoon een
uitstel van executie tot aan de verkiezingen van 2024.
MULTICULTUUR & SAMENLEVEN
De profeet en het Europese manna: twee handen op één buik
*
Hoe Europese subsidies het islamistische gedachtegoed dienen
Analyse - 01/01/2023 Filip Michiels
Dit
artikel verscheen eerder in Doorbraak Magazine van juni 2022. Vier keer
per jaar verschijnt Doorbraak namelijk ook op papier met uitgebreide
interviews, reportages en columns. De recentste Doorbraak Magazine ligt
nu in de krantenwinkel. Vraag ernaar.
Een
Europese affichecampagne waarin gesluierde vrouwen symbool staan voor
de vrijheid? Te gek voor woorden, zou je denken, maar pas na zwaar
protest vanuit Frankrijk verdwenen de affiches. De campagne was niet
zomaar een Europees accident de parcours, zo blijkt uit nader onderzoek.
Onder het mom van de strijd tegen discriminatie of islamofobie, rijven
lobby groepen, ngos en activistische verenigingen met een soms
onverbloemd islamistische agenda, jaarlijks voor miljoenen euros aan
Europese subsidies binnen.
Raad van Europa
Echte
schoonheid vind je enkel terug in verscheidenheid, net zoals je de
vrijheid terugvindt in de hijab. De slogan zou zo uit de koker van een
reclamebureau in pakweg Koeweit of Qatar kunnen komen, maar niet is
minder waar: het was de Raad van Europa die er in november 2021 mee
uitpakte. De slogan maakte deel uit van een campagne tegen de
discriminatie van moslims én voor de vrijheid om een hoofddoek te
dragen. Die Raad van Europa is een mensenrechten organisatie die vanuit
Straatsburg rond integratie en antidiscriminatie werkt en waarvan zowat
alle Europese landen lid zijn.
Terwijl
het in de rest van Europa aanvankelijk oorverdovend stil bleef, schoten
heel wat Franse politici prompt in een Franse colère. Hoe was het
mogelijk dat er in Europa een hoofddoek werd opgevoerd in een campagne
voor de vrijheid, terwijl die hijab in heel wat landen net symbool staat
voor de onderdrukking van vrouwen? Kort nadien nam de Raad van Europa
zelf ook uitdrukkelijk afstand van de campagne, en werd ze offline
gehaald.
De
mate waarin het islamistische gedachtengoed effectief geïnfiltreerd is
in de coulissen van de Brusselse en de Europese politiek valt moeilijk
precies af te meten, erkent Florence Bergeaud-Blackler.
De Franse onderzoekster is al jarenlang actief bij het befaamde Franse
onderzoeksinstituut CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique)
en schreef onder meer een boek over de spectaculaire opgang van de
halal-cultuur en van de islamitische normen de voorbije jaren. Op basis
van eigen onderzoek bij onder meer verenigingen, politieke partijen en
in het economische weefsel, kan ik alleen maar vaststellen dat er
absoluut sprake is van almaar meer en almaar strengere eisen en
voorschriften die puur religieus geïnspireerd zijn. Die trend blijft
uiteraard niet beperkt tot Brussel, maar de massale aanwezigheid van
heel wat Europese instellingen en lobbygroepen blijkt ook een ideale
voedingsbodem voor een klimaat waarin het communautarisme en het
religieuze fundamentalisme steeds beter gedijen.
Observatorium
Mede
om die reden was Bergeaud-Blackler vorig jaar in Brussel ook betrokken
bij de oprichting van het Observatoire des Fondamentalismes. Een soort
waakhond tegen verschillende vormen van religieus fundamentalisme, zeg
maar. Dat observatorium hebben we in het leven geroepen vanuit de
vaststelling dat een open debat over de groei van het islamisme in
Brussel, toch de hoofdstad van Europa, blijkbaar niet langer mogelijk
is, legt directrice Fadila Maaroufi uit. Als gewezen straathoekwerkster
en antropologe spreekt zij ook uit eigen ervaring: ze werd al meermaals
met de dood bedreigd. We wilden de burger beter informeren over het
verschil tussen moslims, islamisten en jihadisten, zodat niet iedereen
over eenzelfde kam wordt geschoren.
De moslimstem is electoraal zo belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog openlijk durft te veroordelen
Maaroufi
ontkent niet dat het observatorium zich vooral op het islamisme focust,
maar dat is ook niet onlogisch, vindt ze. Als we het over de gevaren
van godsdienstig fundamentalisme hebben, vormt het islamisme anno 2022
veruit de grootste bedreiging. Mensen met islamistische ideeën zijn hier
vandaag geïnfiltreerd in zowat alle lagen van het verenigingsleven én
in zowat alle politiek partijen. Wanneer we bijvoorbeeld politieke
partijen hier in Brussel onze expertise willen aanbieden, wordt dat
aanbod ook systematisch afgeslagen. De moslimstem is electoraal zo
belangrijk geworden dat haast geen enkele partij het islamisme nog
openlijk durft te veroordelen.
Moslimbroeders
Dé
spin in het web van streng religieuze en vaak ronduit islamistische
verenigingen en lobbygroepen in Europa zijn de Moslimbroeders. Deze
transnationale organisatie werd bijna honderd jaar geleden in Egypte
opgericht. Vooral in de jaren 80 en 90 won de beweging sterk aan
invloed, onder meer dankzij financiële steun vanuit Qatar.
Toen steeds meer Arabische landen de organisatie in het vizier namen,
niet in het minst omwille van haar groeiende politieke invloed, focusten
de Moslimbroeders ook steeds meer op de grote moslimgemeenschappen in
Europa. Hierbij genoten ze ook de steun van de Turkse regering.
De
Moslimbroeders werpen zich op als voortrekkers in de sociale en
intellectuele emancipatie van de moslims in Europa, en zitten vaak diep
vertakt in het verenigingsleven en niet zelden ook in de politiek en in
het onderwijs. Tegelijk houden ze intern vast aan een onverbloemd
fundamentalistische agenda en zijn ze voorstander van de invoering van
de sharia.
Florence
Bergeaud-Blackler: Allerlei onderzoeksinstellingen en zelfs
universiteiten spelen een sleutelrol in de opgang van het zogenaamde
frérisme (de ideologie van les frères musulmans, nvdr). Ze maken daarbij
dankbaar gebruik van de woke-ideologie en het dekolonialisme, die in
deze kringen doorgaans ook behoorlijk wijdverspreid en populair zijn.
Onder het mom van de strijd tegen racisme en discriminatie slagen ze er
moeiteloos in om heel wat geld en subsidies los te weken voor zogenaamd
onderzoek of voor projecten die de oprukkende islamofobie moeten
aanpakken. Een rechtstreekse link met de Moslimbroeders is vaak moeilijk
aan te tonen, maar hun invloed reikt bijzonder ver, ook hier in
Brussel. Ze kunnen daarbij ook terugvallen op een zeer gedegen kennis
van het Europese recht en van de Brusselse én Europese politieke
structuren.
ENAR
Een
van de speerpunten in de lobbymachine tegen de zogenaamde islamofobie
en het racisme op het niveau van de Europese instellingen is het ENAR
(European Network Against Racism). Dit netwerk verenigt een honderdtal
Europese ngos en noemt zichzelf het enige pan-Europese netwerk tegen
racisme. In ons land vallen 13 verenigingen onder de ENAR-koepel, onder
meer KifKif, Hand in Hand tegen Racisme, LEVL (het
vroegere Minderhedenforum), de vzw Orbit en BePax. ENAR steekt niet
onder stoelen of banken dat het financieel gesteund wordt door het
Europese Rights, Equality and Citizenship-programma, dat onder de
bevoegdheid van Europees Commissaris
Helena Dalli
*
valt.
Het heeft tot doel de in de EU-Verdragen verankerde rechten en waarden
te beschermen en te bevorderen. Met name door steun te verlenen aan
maatschappelijke organisaties die actief zijn op lokaal, regionaal,
nationaal en transnationaal niveau. Gesneden koek dus voor verenigingen
en lobby-organisaties die de strijd tegen discriminatie en racisme hoog
in het vaandel beweren te voeren.
In de periode 2014-2020 ging er in totaal zomaar eventjes 426,8 miljoen euro
naar dat programma. 35 procent van dat budget, 149,6 miljoen euro, was
bestemd voor projecten die specifiek mikten op de strijd tegen
discriminatie en op de bestrijding van racisme en vreemdelinghaat. ENAR
is een schoolvoorbeeld van een lobbymachine die de weg naar het Europese
manna moeiteloos wist te vinden. Zomaar eventjes 69,3 procent van hun
totale jaarbudget is afkomstig van het Europese Rights, Equality and
Citizenship-programma, zo blijkt uit het meest recente jaarverslag. Ook
Open Society Foundations (OSF), de stichting die in het leven werd
geroepen door de Hongaarse miljardair George Soros, is
al sinds 2002 een finananciële partner van het ENAR. In 2008 werd Open
Society Foundations ook een structurele financier (core-founder). Dat
is ook bittere noodzaak: de Europese Commissie financiert immers enkel
verenigingen die ook elders aanspraak kunnen maken op subsidies. Anders
gesteld: zonder die Europese subsidies zou het ENAR geen dag kunnen
overleven.
Wat
online-speurwerk toont evenwel aan dat de strijd tegen racisme en
discriminatie door ENAR nogal voluntaristisch en eenzijdig wordt
ingevuld. Wie de zoektermen ENAR en islamophobia intikt, krijgt al
meteen 24.100 resultaten voorgeschoteld. Gaande van een ENAR-rapport dat
schetst hoe de Europese strijd tegen terrorisme tot vooroordelen tegen
moslims leidt (over de impact van het islamitisch geïnspireerde
terrorisme op niet-moslims waren wellicht geen cijfers te vinden) tot
een rapport dat moet aantonen hoe zelfs Covid19 bijdroeg tot nog meer
discriminatie van moslims.
Franse presidentsverkiezingen
Toch
blijft het hoogst merkwaardig dat een man die ooit deel uitmaakte van
een vereniging die al openlijk pleitte voor het vermoorden van
homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan schoppen van een
groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen discriminatie
Duiken
we wat dieper in de twintig anti-racistische organisaties die volgens
een persbericht van 11 mei 2020 op hun beurt samen 200.000 euro kregen
toegekend van de aanverwante ENAR Foundation, dan blijken er zomaar
eventjes negen daarvan zich te focussen op de discriminatie van moslims.
Al minstens even veelzeggend is dat het ENAR in de periode 2014-2020 in
de figuur van Michael Privot een algemeen directeur had van wie de
geloofsbrieven toch stevig in vraag kunnen worden gesteld. Niet in het
minst voor een organisatie die beweert alle vormen van discriminatie te
willen bestrijden. Privot is een bekende academicus aan de overkant van
de taalgrens, die zich jaren geleden al tot de islam bekeerde.
Daarna was hij ook enkele jaren lid van, jawel, de Moslimbroeders, iets
wat hijzelf overigens ook grif toegeeft. Naar eigen zeggen zou hij die
vereniging evenwel al jaren geleden de rug hebben toegekeerd. Sindsdien
zet hij zichzelf graag in de etalage als een fervent voorvechter van de
verlichte islam. Toch blijft het hoogst merkwaardig dat een man die
ooit deel uitmaakte van een vereniging die al openlijk pleitte voor het
vermoorden van homoseksuelen, het blijkbaar zomaar tot directeur kan
schoppen van een groot pan-Europees netwerk dat opkomt tegen
discriminatie.
Ook
in de aanloop naar de recente Franse presidentsverkiezingen liet ENAR
zich allerminst onbetuigd. Zo was Julie Pascoet, senior advocacy officer
bij ENAR, op maandag 9 mei te gast in de ontbijtshow van de Britse
zender Voice of Islam. Ze mocht daar haar licht laten schijnen over
islamofobie, in het bijzonder over de kwesties van genderdiscriminatie
en de zogenaamde voortdurende stigmatisering van moslimvrouwen die de
hijab dragen in Frankrijk. Eind vorig jaar had ENAR zich, samen met
enkele tientallen andere burgerrechtenorganisties, al openlijk solidair
verklaard met Femyso. Deze pan-Europese ngo, die enkele tientallen
Europese jongerenorganisaties vertegenwoordigt, had zich immers
uitgesproken tegen de islamofobe heksenjacht bij onze zuiderburen. De
afgelopen maanden heeft de Franse regering talloze administratieve
procedures opgestart om door moslims geleide organisaties, moskeeën,
scholen en zelfs door moslims gerunde snackbars te sluiten, schreef
Femyso in november 2021 in een persbericht. Ondanks een totaal gebrek
aan bewijs of gerechtelijke procedures heeft zij dit gedaan door zich te
beroepen op banden met de Moslimbroederschap.
Die
focus op Frankrijk is allerminst toevallig: door strikt vast te houden
aan de scheiding tussen kerk en staat, heeft Frankrijk zich de voorbije
jaren niet alleen ontpopt tot het favoriete doelwit van islamitisch
geïnspireerd terrorisme. Ook allerlei ngos en moslimorganisaties
viseren de Franse overheid, vanuit het besef dat het Franse voorbeeld om
de islam zoveel mogelijk uit het openbare leven te weren, elders in
Europa wel eens navolging zou kunnen krijgen.
Wijdvertakt netwerk
Wanneer
we nader onderzoek doen naar verenigingen die tegen islamofobie
strijden, dan belanden we haast altijd bij de Moslimbroeders, bevestigt
ook Florence Bergeaud-Blackler. Zij zijn er de voorbije jaren in
geslaagd om geruisloos een voet tussen de deur te krijgen bij de meest
uiteenlopende verenigingen en lobbygroepen, vooral dan in Brussel. Die
groepen pleiten dan bijvoorbeeld voor het toelaten van een burkini in
openbare zwembaden, zoals onlangs in Grenoble. Of ze spannen
gerechtelijke procedures aan tegen het hoofddoekenverbod op school.
Maar
we moeten dit in een breder kader zien dan de Moslimbroeders zelf,
vervolgt Bergeaud-Blackler. Le frérisme, zoals ik het omschrijf, is een
ideologie die zich perfect heeft ingepast in de Europese politiek en
sociale context. We maken in het Westen nog te vaak de fout om in
hiërarchische structuren te blijven denken, zoals de meeste politieke
partijen bij ons nog altijd zijn opgebouwd. Het gaat in dit geval
veeleer om een zeer breed en wijdvertakt netwerk, met als centrale
drijvende kracht de islam. Die islam is veel meer dan een ideologie, het
is een dagdagelijkse praktijk en manier van leven. Dat aspect, en de
invloed die daarvan uitgaat, onderschatten wij hier in Europa.
Het
probleem is dat deze bevolking almaar meer wordt gecontroleerd door een
relatief kleine minderheid van harde islamisten en activisten
Het
netwerk onder de ideologie is er de voorbije jaren ook meesterlijk in
geslaagd om de moslims in Europa in de rol van slachtoffer te wringen.
Ze hebben een identitair slachtoffer discours gefabriceerd dat bijzonder
goed aanslaat. Last but not least, zo onderstreept Bergeaud-Blackler,
komt daar het electorale belang van de moslim-stem bovenop. In een stad
als Brussel kan geen enkele politieke partij het zich vandaag nog
veroorloven om de moslimstem links te laten liggen. De MR
is wellicht nog de enige uitzondering, maar de demografische evolutie
in Brussel draagt er almaar sterker toe bij dat je niet meer aan de
macht raakt als je niet minstens op de steun van een deel van de
moslimbevolking kan rekenen. Het probleem is dat deze bevolking almaar
meer wordt gecontroleerd door een relatief kleine minderheid van harde
islamisten en activisten, die voor hun wervende communautaristische
projecten ook flink wat financiële steun vanuit het buitenland, denk
maar aan Qatar en Turijke, ontvangen. Ook daar komen de Moslimbroeders
opnieuw in beeld.
Waardevolle partners van Europese instellingen
Hamvraag
is dan uiteraard: hoe is het mogelijk dat een militante organisatie
zoals de Moslimbroeders, die in een aantal Arabische landen maar ook in
Oostenrijk als terroristische organiatie werd bestempeld, blijkbaar
moeiteloos kan infiltreren in tal van ngos en zelfverklaarde
burgerrechtenorganisaties? Vragen in die zin stelde onder meer Europees
parlementslid Filip De Man (Vlaams Belang) al enkele
keren aan de Europese Commissie. Zo legde hij eind vorig jaar, samen met
een aantal andere Europese parlementsleden, Europees commissaris Ylva
Johansson, bevoegd voor Binnenlandse Aangelegenheden, de vraag voor naar
de aanwezigheid van Femyso op het Europees Jongerenevenement in
Straatsburg. Die organisatie zou volgens de betrokken parlementsleden
immers ook nauwe banden onderhouden met het Collectif contre
lislamophobie Belgique, dat op zijn beurt weer gelieerd is aan het
Collectif contre lislamophobie France. Die organisatie werd in
Frankrijk ontbonden na de gruwelijke moord op Samuel Paty.
Het
antwoord van Johansson riep meer vragen op dan het antwoorden
opleverde. Volgens haar zijn niet-gouvernementele organisaties
waardevolle partners van de Europese instellingen bij hun inspanningen
om jongeren te bereiken en sociale uitsluiting, marginalisering en alle
vormen van discriminatie tegen te gaan. In dat verband is het mogelijk
dat Femyso werd uitgenodigd op een evenement dat antiracisme,
antidiscriminatie en uitsluiting promoot, zoals het Europees
Jongerenevenement, klonk het. Johansson erkende ook dat Femyso eerder
al partner was voor twee projecten binnen het Europese We can for human
rights speech-programma. Die projecten gingen respectievelijk in 2013
en 2019 van start en ontvingen in totaal een EU-bijdrage van bijna
45.000 euro. Daarnaast ontving het ook nog eens ongeveer 125.000 euro
financiering uit EU-onderwijsprogrammas.
Dat
Femyso net gelinkt wordt aan religieus extremisme was daarbij blijkbaar
geen punt. Onder de Femyso-paraplu valt bijvoorbeeld ook Milli Görüs.
Deze van oorsprong Turkse vereniging die in heel Europa actief is, wordt
door sommige westerse inlichtingendiensten als antidemocratisch en
staatsgevaarlijk gekwalificeerd. Een van de doelstellingen van Femyso
is, zo blijkt uit de statuten, het aanmoedigen van de verdere
ontwikkeling van een Europese moslimidentiteit. Een aantal Franse
onderzoekers geven ook aan dat het niet meer is dan de jonge en
transnationale uitloper van de Unie van Islamitische Organisaties in
Europa. Die structuur leunt op zijn beurt dan weer nauw aan bij de
Moslimbroederschap.
Hoofdstad van vooroordelen
Begin
november vorig jaar, na het zware Franse protest tegen de
hijab-campagne, haalde Femyso-topvrouw Hande Taner, zelf gewezen
voorzitster van de studentenafdeling van Milli Görüs, op haar
Twitter-account nog zwaar uit naar Frankrijk. Parijs is momenteel de
hoofdstad van de westerse vooroordelen, en racisme is het belangrijkste
exportproduct van Frankrijk, klonk het. U leest het goed, dit uit de
mond van een organisatie die gefinancierd wordt met EU-subsidies.
Haar
uithaal illustreerde beter dan wat ook hoe de Moslimbroeders vandaag
zowel het officieuze woke-jargon als de officiële Europese instellingen
feilloos voor hun kar weten te spannen in een soft power-strategie die
er op gericht is om de weerstand in Europa tegen islamisme weg te nemen.
Ook financieel plukken allerlei min of meer aanverwante organisaties
daar de vruchten van. Specifiek rond de financiering van ENAR bevestigde
Europees commissaris Didier Reynders in maart vorig jaar dan weer aan
Filip De Man dat die organisatie in de periode 2015-2017 en de periode
2018-2021in totaal zomaar eventjes 4,1 miljoen aan Europese financiering
ontving. Hoofdzakelijk in de vorm van exploitatiesubsidies in het kader
van het programma Rechten, Gelijkheid en Burgerschap.
Op
een nieuwe vraag van De Man aan de Europese Commissie welke
controlemechanismen ze dan precies hanteert om te voorkomen dat
EU-belastinggeld naar organisaties gaat die de islamisering van Europa
voorstaan, volgde een al even administratief als ontwijkend antwoord.
Om de financiële belangen van de unie te beschermen, past de commissie
de mechanismen toe waarin het financieel regelement en contractuele
documenten voorzien ( ). Bij de ontvangers van EU-financiering moet elke
uitsluitingsgrond zoals omschreven in het financieel reglement
ontbreken. De controles op de uitsluitingscriteria zijn gebaseerd op een
verklaring op erewoord van de entiteit, aangevuld met relevante
bewijsstukken. Of zon verklaring op erewoord veel indruk maakt op
organisaties met dubieuze connecties én een uitdrukkelijk activistische
agenda kan sterk worden betwijfeld.
Ecolo-lijst
Ook
in eigen land lijken de tentakels van de Moslimbroeders almaar verder
te reiken. Op 23 en 24 juni 2018 organiseerde het Collectif Contre
lIslamophobie en Belgique (CCIB) een online-infosessie over het respect
voor de mensenrechten. In het kader van onze permanente educatie en in
de strijd tegen de onverdraagzaamheid en islamofobie, klonk het in de
uitnodiging. Deze activiteit kreeg de financiële steun van de Fédération
Wallonie-Bruxelles binnen een project om de interculturaliteit en het
burgerschap te ondersteunen.
Het
CCIB werd in 2014 opgericht, en stelt zich op de eigen website voor als
een anti-racistische, pluralistische en niet-confessionele
organisatie. Hoe dit te rijmen valt met een voorzitter als Mustapha
Chairi is een meer dan terechte vraag. Van Chairi, die ooit nog op een
Ecolo-lijst figureerde, circuleren er op sociale media tal van fotos
waarop hij fier het Rabia-handgebaar maakte. Dit gebaar vier vingers
opgestoken en de duim tegen de handpalm geklemd symboliseert al
jarenlang de verbondenheid met de Moslimbroeders. Datzelfde CCIB was
overigens ook betrokken bij een project waar ook het
gelijkekansencentrum Unia mee de schouders onder zette, ter gelegenheid
van de Brusselse Week van de Acties tegen Haat en Islamofobie in het
najaar van 2020. Unia hield toen mee de pen vast voor de ontwikkeling
van 25 aanbevelingen ter bestrijding van islamofobie jegens
moslimmeisjes en -vrouwen, in het kader van alweer een Europees project:
MEET, More Equal Europe Together. Een van de partners daarbij was het
CCIB. Of hoe dus ook een onafhankelijke openbare instelling zich al dan
niet onbewust voor de kar laat spannen van initiatieven waar ook
organisaties met een ronduit islamistische agenda bij betrokken zijn
Strijd tegen terrorisme
Het
probleem is dat Europa geen vragen stelt bij bepaalde geldstromen,
zolang de begunstigde verenigingen geen rechtstreekse steun verlenen aan
terroristische of jihadistische activiteiten, geeft Bergeaud-Blackler
aan. Dat doen ze uiteraard niet: ze kennen perfect de Europese
wetgeving en kleuren altijd netjes binnen de lijntjes. Ze beperken zich
tot het beïnvloeden van de moslimbevolking in Europa. Ze houden hen voor
dat ze superieur zijn aan de verderfelijke Europese cultuur en proberen
hen er tegelijk van te overtuigen dat ze net omwille van hun geloof
constant gediscrimineerd en achtergesteld worden. Zo voeden ze wel
gevoelens van wrok bij een gedeelte van de moslimbevolking én creëren ze
een vruchtbare voedingsbodem voor hun discours en hun acties, maar dit
is uiteraard niet strafbaar.
Ze laten uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer discriminatie van moslims leidt
Tegelijk
spelen ze ook perfect in op het schuldgevoel van heel wat Europeanen:
kijk eens wat jullie kolonisatie heeft veroorzaakt! Sterker nog: nadat
uitgerekend het moslimterrorisme de voorbije jaren honderden
slachtoffers maakte in Europa draaien zij de zaak nu om. Ze laten
uitschijnen dat de strijd tegen het terrorisme in de EU ook tot meer
discriminatie van moslims leidt. En dus wordt de jihadistische strijd
eigenlijk een gevolg van de Europese onverdraagzaamheid en van het
discours van radicaal-rechts in Europa.
Het
is een pervers mechanisme: het islamisme ten dienste van de
emancipatie. Maar het werkt perfect. En het maakt al decennialang deel
uit van de strategie van onder meer de Moslimbroeders. In de meeste
Europese grootsteden zijn de moslimvrouwen almaar vaker gesluierd.
Persoonlijk beschouw ik een hoofddoek of een lang kleed bij 28 graden
niet bepaald als een teken van emancipatie, maar zo stellen zij het wel
voor. En helaas vinden ze daarvoor dus steeds vlotter gehoor voor bij
allerlei Europese én nationale instellingen.
Volgens
Bergeaud-Blackler moeten we ook de hand in eigen boezem steken.
Enerzijds omdat heel wat Europese comités en instellingen die vandaag de
criteria voor nieuwe projectoproepen of subsidieregelingen bepalen, de
voorbije jaren succesvol geïnfiltreerd zijn door academici, lobbyisten
en onderzoekers die dit discours en deze ideologie genegen zijn. Deze
evolutie is al minstens twintig jaar bezig, klinkt het. Het is een
ons-kent-ons-clubje, dat elkaars onderzoeken legitimeert én financiert.
Anderzijds kunnen we ook niet om de vaststelling heen dat heel wat
politici van rechtse signatuur een heilige schrik hebben om het etiket
extreemrechts of racistisch opgekleefd te krijgen. Willen we het tij
keren, dan zie ik maar één oplossing: we moeten ophouden de strijd
tegen de zogenaamde islamofobie te financieren, en net veel meer
inzetten op onderzoek naar de sluipende voortgang van het islamisme in
Europa. Maar het huidige woke-klimaat op heel wat Europese
universiteiten maakt dit soort onderzoek vandaag bijna onmogelijk.
Ikzelf heb het grote geluk dat ik in Parijs echt voltijds met
onderzoekswerk kan bezig zijn. Maar hierover ook nog les geven, is anno
2022 haast een utopie
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Gelukkig
hebben deze keer, anders dan in de Vroegere Middeleeuwen, met Isam
Amateurs Veroveraars te doen die niet bijster slim zijn. Zij pompen
gewoonweg de grond van onder hin eigen voeten weg om ide voor grof geld
in onze keel te roppen.
Denk daarbij - in t klein - wat er met de Groningse gas winning is gebeurd.
Maar
er is hoop. Binnenkort hebben wij in het Westen, via de
atoom-bleding, energie te over die als gewoon renenwater via de riolen
kan afgevoerd worden. Ja, zelfs misschien verkocht kan worden
als herbruik om in Qatar reukloos de geraniums te bewateren.
Alles op zijn tijd in de zekerheid dat het Gezond Verstand beter gedijdt in vruchtbae bodem, dan in dor woestijnzand
888 - WIE HET GEVAAR BEMINT ZAL ER IN VERGAAN. WAT â OUDE ZEVER!!!!!
DIGIT LIA
Zondag 1 januari 2023
*
888 - WIE HET GEVAAR BEMINT ZAL ER IN VERGAAN. WAT OUDE ZEVER!!!!!
*
I N H O U D
*
Toen
we nog kinderen waren - ik hoor het muin moeder nog steeds zeggen
zwicht u van op de ijsplassen te gaan spelen. Daar waar bij warm
zomerweer, de mensen in verdrinken! Want vóòr ge het weeet, zijde al
versmoord.
Draag-ijs en wereldpolitiek: aleen de temperatuur verszchilt, maar beiden zijn voor de gewone mens, even dodelijk.
Wat
in Oekraïne iet of wat potsierlijk p 24 Februari verleden jaar als een
speeltje begon, blijkt nu een jaar nadien slechts SCHINE SCHIJN te zijn
geweest. Gans de weerld is in oolrog. Hetzij met speelgoedals raketten
en tegen-raketten, hetzij met ongekende inflatie of een totale
prijzen-oorlog op kap van de gewone burger.
Wat er ook van zij, voor de Leiderds EN HUN LOBBY$ISTEN uit de glitterwereld is het KASSA KASSA KASSA als nooit te voren.
En dat alles naast en bovenop dat doelijk Chinees Griepke als ivoorbereiding van wat er nog komen moet.
Dit
is, met wat er nog rest van de wereldbevolking van nà de Ramp,
voldoende om een Nieuwe Mens t maken zoals er al 13 miljard jaren geedn
al waten. Bij die Eerste Oerknal.
Beloofd
om via deze Blog, als jet nig erger micht worden, van U op tijd te
verwirrigen . Om aan iedereen de Weg naar Pluto te vinden
01-01-2023
Canon & credo
*
Vandaag,
zondag 01.01.2023, begint er om 20.05 uur op de VRT een documentaire
reeks over Vlaanderen met liefst tien afleveringen, die zon 2,4 miljoen
euro heeft gekost. De serie wordt voorgesteld door Tom Waes en is o.m.
gefinancierd door het Vlaams gewest, Screen Flanders en het Vlaams
Audiovisueel Fonds, met de medewerking van enkele historici. Het is nog
te vroeg om daarover enige commentaar en/of kritiek te geven, maar is in
elk geval aan te raden. Dit verhaal speelt mee in de zgz Vlaamse canon,
die e.e.a. vastlegt over de geschiedenis van onze regio, al zouden we
ons in de eerste plaats beter druk maken over een Vlaams credo dat zou
gaan over onze toekomst.
Bij de regionale Vlaamse verkiezingen van 2024 zal er geen enkele
partij de volstrekte meerderheid halen en zal men dus moeten
onderhandelen om die meerderheid te bekomen. Een coalitie waarbij een of
meerdere partijen zowel in de regionale als in de federale regering
zitten, zoals in de huidige regering Jambon die ik daarom Pasbon
noem is niet voor herhaling vatbaar. De ruggengraat van een nieuwe
Vlaamse deelregering zal Vlaamsnationaal moeten zijn. Als N-VA en VB bij
de verkiezingen van 2024 een meerderheid zouden halen in het Vlaams
gewest en volgens de laatste peilingen zit dat erin dan zou het niet
meer dan logisch zijn dat die twee onder elkaar de nieuwe Vlaamse
regering zouden vormen. Als dat niet zou kunnen, bv omdat Bart De Wever
zou blijven weigeren dat te doen, dan moeten de Vlaamse kiezers ervoor
zorgen dat het VB incontournable wordt, wat wil zeggen dat men na die
verkiezingen geen nieuwe Vlaamse regering zal kunnen vormen zonder die
partij.
Om er zeker van te zijn dat dit zal gebeuren moet iedere overtuigde
Vlaming dan ook best tenminste regionaal voor het VB stemmen, wat De
Wever ondertussen daarover ook nog zou zeggen. Zelfs als deze straks zou
verklaren tóch te willen samenwerken, is een Lachaertje nooit
uitgesloten. Als het VB als grootste partij uit de Vlaamse regionale
verkiezingen komt, zal zij trouwens eerst aan bod komen en moet zij het
N-VA uitnodigen samen met haar de nieuwe Vlaamse regering te vormen, mét
De Wever als het kan, zonder als het moet. Als die laatste dat zou
weigeren zou het VB zelfs voor een minderheidsregering kunnen gaan, wat
voor Vlaanderen nog altijd meer toekomst zou bieden dan voortmodderen
zoals men nu bezig is, met een machteloze cd&v en liberalen die hun
woord niet houden.
WAAROM IK HET ETIKET RECHTS-EXTREMIST NIET ACCEPTEER
*
Vivaldi herbeluisteren
Acta Sanctorum - 31/12/2022 Johan Sanctorum
*
Op
de valreep van het oude jaar bereikten ons twee berichten die wijzen op
een verdere desintegratie van de rechtstaat en een misbruik van onze
tolerantieprincipes. Centraal is daarbij het fenomeen dat daders
meer rechten krijgen dan hun slachtoffers en nabestaanden, en dat
wetten vooral geschreven lijken voor slimme advocaten die hun cliënt
verdedigen via kleine lettertjes in de wet én het Europese
Mensenrechtenverdrag.
De wil van Allah
gf
Het terreurproces in Brussel.
Enerzijds
is er natuurlijk het theater van het Brusselse terreurproces,
gedomineerd door vertragingsmanoeuvres vanwege de verdediging (die dat
uiteraard ontkent). Werkelijk alles wordt uit de kasten gehaald. Eerst
dienden de boxen afgebroken worden waarin de beschuldigden moesten
plaatsnemen, nadien ging het over de satanische muziek (!) in de
gevangeniswagens, en nu zijn ook de naaktfouilles door een rechter in
kortgeding verboden wegens onmenselijk. Per intieme fouillering
riskeert de overheid de dwangsom van 1.000 euro aan het slachtoffer te
moeten betalen. Mooi zakgeld toch, ik zou me daarvoor toch al eens
bukken en denken dat Allah het wil.
En
dan is er de kwestie van juwelier Filip Moens, die vier jaar geleden
een overvaller doodschoot na een brutale gewapende inbraak. De juwelier
werd eerst buiten vervolging gesteld, maar de burgerlijke partij ging in
beroep en haalde haar slag thuis: Moens moet voor de correctionele
rechtbank verschijnen en riskeert vijf jaar cel. In een assisenzaak voor
een volksjury zou hij allicht zijn vrijgesproken, vandaar. De
burgerlijke partij? De familie van de crimineel dan? Ook uit op een
schadevergoeding allicht.
De
manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de rechtsgang
te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke opinie, maar
rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair in de
kommaneukerij
Onnodig
te zeggen dat het draagvlak voor dit soort recht steeds kleiner
wordt. De manier waarop advocaten de kleine lettertjes gebruiken om de
rechtsgang te saboteren, leidt tot een verbijstering in de publieke
opinie, maar rechters trekken er zich niets van aan en blijven solidair
in de kommaneukerij volgens de traditie van de Romeinse rechtspraak.
Wanneer
er vervolgens opiniemakers opduiken die deze verbijstering argumenteren
en gewagen over een tendens tot zelfvernietiging vanwege die
rechtstaat, worden zij op een aparte manier door de media kaltgestellt:
het zijn ook extremisten, die het al evenzeer gemunt hebben op onze
democratie. Er wordt dan gesproken over een extreemrechts gevaar, een
complot zelfs, terwijl het louter gaat om een antwoord op een dreiging.
Daarom weiger ik consequent het etiket extreemrechts: het is een
poging tot stigmatisering en uitsluiting van groepen en individuen die
problemen benoemen, en een buikgevoel vertolken dat zo langzamerhand mainstream wordt.
Een kwestie van evenwicht
gf
Systeemcriticus Yannick Verdyck: binnen de categorie extreemrechtse terreur geplaatst en vervolgens geliquideerd.
Het
gaat dan concreet om de versmalling van de vrije meningsuiting, de
insijpeling van het woke-gedachtengoed in de mainstream media en het
politieke discours, de haast absurde handhaving van het multicultureel
fantasme, en de gekende pampering van allochtone subculturen die onze
samenleving vijandig gezind zijn. Is de kritiek daarop extreemrechts?
Neen, dat is rechtmatig burgerlijk verzet.
Het
is dus uitkijken geblazen met politici en opiniemakers die tegen hét
extremisme fulmineren, waarbij moslimextremisten en zogenaamde rechtse
extremisten twee kanten van één medaille vormen, waarvoor dan het nieuwe
centrum de enige remedie zou zijn. Deze tegenstelling is vals, maar
alle mainstream media gaan erin mee, De Standaard voorop. Deze krant
verzon naar aanleiding van de nachtelijke razzia, waarbij Yannick
Verdyck werd omgebracht door Franstalige Special Forces, een compleet
netwerk van een extreemrechts complot, waarvan ook brave lieden als
Rik Torfs de aanstichters zouden te zijn.
Torfs
is al jaren kritisch voor DS, en kwam dus op een zwarte lijst terecht.
Idem overigens voor ondergetekende, waarvan de krant aanraadt het
jongste boek Kakistocratie niét te lezen, en men de auteur zelfs best
niet kent. De naam uitspreken is als Satan oproepen. Bijzonder ironisch
is dan toch dat diezelfde Rik Torfs in een renaissance van het politieke
centrum gelooft, terwijl hij door een kwaadwillige woke-gazet bijna als
een rechtse extremist wordt weggezet. Een verstandig man als Torfs zou
toch moeten beseffen dat tegenover het moslimextremisme en de
verdediging van een ongebreidelde migratie geen rechts complot staat,
maar een gevoel van onbehagen dat een politieke vertaling zoekt. De
peiling cijfers zeggen genoeg.
De
tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij
een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten
maken er geen melding van
De
tot op heden onopgehelderde liquidatie van Yannick Verdyck is voor mij
een van dé nieuwsfeiten van 2022, maar de klassieke jaaroverzichten
maken er geen melding van. Veelbetekenend. Evenals het feit dat de
Staatsveiligheid een evenwichtsregel lijkt te handhaven, die
islamterreur en zogenaamd extreemrechtse terreur ziet als twee
dreigingen van hetzelfde kaliber. Dus moet er voor elke verdachte van
moslim terrorisme ook een extreemrechtse tegenhanger gevonden worden.
Dat is uiteraard onhoudbaar: de extreemrechtse reflex zou niet bestaan
zonder datgene waartegen ze reageert, namelijk de razzia in naam van
Allah op de redactielokalen van Charlie Hebdo, of de terreuraanslagen
van 22 maart 2016 in Zaventem en Brussel, waarbij 35 onschuldige burgers
om het leven kwamen.
Haatpredikers
gf
Michel Houellebecq, aangeklaagd wegens islamofobie.
Door
elke klokkenluider tot extreemrechtse fanaticus te bombarderen, maken
de media het probleem alleen maar erger en verschaffen ze de bedreigers
van de rechtstaat extra munitie. Hetzelfde overkwam Michel Houellebecq
die nu door de Grote Moskee van Parijs voor de rechtbank wordt gedaagd
wegen haatspraak en islamofobie.
Reden?
De schrijver had in een interview, verschenen in Front Populaire,
gewaarschuwd voor een polarisering binnen de Franse samenleving, waarbij
burgers op de duur naar de wapens zouden grijpen om zich te verdedigen
tegen een gemeenschap die via stedelijke no-go-zones een
schaduw-Islamitische Staat creëert. Mensen krijgen schrik en gaan in het
verweer omdat ze zich in de steek gelaten voelen door de overheid. Het
wokisme, le grand remplacement (omvolking), de veramerikanisering, en
het multiculturele dogma wijst hij aan als brandversnellers in dit
proces.
Samen met Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker
Dat
is uiteraard niet naar de zin van links en de woke-ideologen. Samen met
Michel Onfray heeft Michel Houellebecq nu zijn plaats in de
geschiedenis gekregen van extreemrechtse haatprediker. Anne Hidalgo
(PS), de burgemeester van Parijs, sprak haar volle steun al uit aan de
Grote Moskee: electorale zieltjeswinnerij, we kennen dat ook bij ons. Zo
zijn we weer bij onze eigen politiek beland en de smakeloze
vier-seizoenen-pizza van een overheid die er niets meer van bakt. Dat de
18de eeuwse componist Antonio Vivaldi daarmee wordt geassocieerd, is op
zich al een teken van cultureel verval. Satanische muziek voorwaar.
Voor
het komende jaar hoop ik dat Vivaldi in eer wordt hersteld door zich te
ontkoppelen van De Croo en co, dat de gebrandmerkte schrijvers
volharden en zich door hun publiek gesteund weten, dat Rik Torfs snapt
dat het centrum geen soelaas brengt maar enkel meer van hetzelfde, dat
De Standaard verder blijft volharden in zijn kwaadwillige woke-kramp, en
dat de peilingen de traditionele politiek zoetjesaan tot wanhoop
drijven. U, beste lezer, wens ik naast al het goede een stormachtig 2023
toe. Na een onweer ruikt alles nog zo fris.
Luistertip: De storm, uit De vier seizoenen van Antonio Vivaldi, gespeeld op accordeon door Alexandr Hrustevich
Johan Sanctorum
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Ondergetekende
verhoopt vurig dat de Grote Massa, na kennismaking met wat hierboven
zwart op wit staat, zich aansluit bij wat De Schandaard besstempelt as
EXTREEM RECHTS. Al ware het maar door die gazeetten-brol LINX te laten
liggen, bij al het afere vuil, waar het bij thuishoort.
Dat
heb je zo, als de Famile Leysen even gemakkelijk van Hitler Junge
omswitscht naar het herboen Hitlerisme, dat onder een andere naam
hetzelfde doel nastreeft
Digithalys
*
Digithalys
* 
