Zopas een lesje in Aardrijkskunde gekregen van een oude vriend, die, net als ik, met de voeten gestemd heeft, en uitgeweken is naar La Douce France met dat verschil, dat ondergetekende er ieder keer de voorkeur aan geeft, om bij iedere verkiezing, de weg terug te gaan tot in de kieshokjes. Zelfs al kost me dat telkens een klein fortuin. Ik blijf gaan, in de vaste overtuiging dat het eens zal lukken. In afwachting van die Zwart-Gele zondag, zie ik van jaar tot jaar de kleurpartijen verdampen (mooi woord! Dan U Bartje) en kijk met belangstelling toe hoe ze uit elkaar vallen. Met de bedenking : als iedere Vlaams Blokker nu eens vierkant naar buiten komt, zich kenbaar maakt : zal dat dan geen effect sorteren? In de Bijbel staat: wie niet voor mij is, is tegen mij en klaarder uitspraak terzake zou ik niet kunnen bedenken.
Ik zal hem maar José noemen, omdat mijn verhaal dan een beetje persoonlijker wordt. Wie weet ordt het zelfs gelezen in
José antwoordde op mijn E-mail, in verband met de natuurrampen in de Var (Frankrijk), dat hij daar minstens in de Languedoc 350 Km vandaan woonde. Dat was goed gezien van den arbiter, want een tijdje terug had ik hem nog documentatie toegestuurd over de Hugenoten en ander schoon volk dat daar in Monségur (de Katharen) en omgeving had liggen afzien van de Franse o zo christelijke godsdienst-fanaten. Waar ooit het begin van de Vrijmetselarij was gelegen bij de beweerde nakomelingen van Pepij de Korte, enz .Bloedstollende verhalen over gevonden schatten der Merovingers, het goud van de Tempeliers en de SS-Pantzertuppe die in de zomer van 1944 er op af waren gestuurd in een goldrush in opdracht van Heinrich Himmler
Wie ook in de omgeving van Limoges in Frankrijk reist, is verplicht even langs te lopen in Oradour-sur-Glane, waar het in 1944 uitgemoorde dorpje, er nog altijd als dood is blijven liggen. Wie daar ooit is geweest, is voor de rest van zijn leven genezen van de broederlijkheid van het socialisme. In ieder geval van het Duitse socialisme, dat als nationaal op de punt van hun bajonetten over Europa werd uitgedeeld.
Maar goed, ik had het over José. Die had, na jaren lang hard labeur, zijn zaak overgelaten aan de volgende generatie. Hij kon er dus gemist worden maar wat wilt U : vaders aan de wal zien toch ook wel hoe de zaken draaien. José is geen hooggeleerde universitair. Hij is geen man van veel woorden, maar een man van daden. Kijk hoe hij, als met arendsblik, oordeelt over de huidige politieke toestand in ons Land:
hopeluk geraakt dewever er uit, zodat de vreemdelingen kunnen stoppen, dat de ecolemie weer kan op volle toeren kan draaien. maar zoveel werkelozen en als ge iemand vraag, komt er niemand .
Een kortere en betere samenvatting van de toestand heb ik nog nergens gevonden. Maar het is nu niet precies daarvoor dat ik José hier uitvoerig citeer : het is vooral voor zijn laatste woorden van die ene lange volzin zonder punten of kommas : hij spreekt nog altijd als werkgever van een middelgroot bedrijfje, zoals er honderden zijn in Vlaanderen : en als ge iemand vraagt, dan komt er niemand .
BDW zou, in die situatie, spreken van een sociaaleconomisch probleem José zegt : doordat de werklozen in hun situatie het zodanig goed hebben, willen ze niet meer werken. In de probleemstelling legt hij het antwoord! Hij spreekt niet van communautair, van Vlaams of Waals : hij noemt paard en kar, juist door ze NIET te noemen .
In mijn beroepsleven had ik liefst met zon mensen te doen. Hun administratie was afgewerkt, en zij stonden klaar aan de machines, als hun eerste werknemer er aankwam. Zij aten hun schoofzak naast hen, gezeten op een lege kist. En s avonds hadden ze ruzie met hun vrouw, omdat zij weer eens bleef zitten met het eten, want man-lief moest nog een levering klaar zetten voor morgenvroeg, zodat de chauffeur geen tijd zou verliezen .Hetzelfde scenario heb ik gezien in het Familiebedrijf van de Gebrs Denijs (Zulteà, waar later een er van, André, gouverneur is geworden van Oost Vlaanderen.
Maar als in het gezin van die werknemer een kindje kwam, dan was José bij de eersten in het Moederhuis Met bloemen voor de moeder, en een fles Filliers voor de vader .
En neen, er zijn toen met de syndicaten nooit geen problemen geweest. Nu wel. Maar daar zijn nu andere meesters, andere wetten, en andere divers gekleurde vijvers waaruit werkvolk moet opgevist worden. En op de werkvloer is het al lang geen Kortrijks dialect meer .Er is zelfs een kleine ruimte gekomen, waar voor wie wil, kan gaan bidden. Om te roken gaat men buiten .maar de uren lopen door .
Met de groeten (tot slot) van een andere vriend, die verdorie nog gekleed loopt in Vaderlansche klederdrachtrok! Die ABL-mensen, toch! Eenmaal ze van hun speelgoedjes af zijn, tanks, kanonnetjes en geweertjes, kunnen ze uit heimwee daar geen afscheid van nemen .Al moet wakker worden in de cockpit van een F16 wel tot de verbeelding spreken .Die para-cantine, dààr in de Stille Kempen, wil ik nog wel eens terugkomen! Onbekenden worden vrienden voor het leven na slechts een paar pinten!
Des winters als het regent dan zijn de paadjes diep, ja diep. Dan komt dat loze vissertje al vissen in dat riet, ja riet.
Met zijne rijfstok, met zijne strijkstok, met zijne lapzak, met zijne knapzak, met zijne lere, van dirre dom dere, met zijne lere laarsjes aan, met zijne lere, van dirre dom dere, met zijne lere laarsjes aan.
Dat loze molenarinnetje ging in haar deurtje staan, ja staan, omdat dat aardig vissertje voorbij haar henen zou gaan, ja gaan.
"Wat heb ik jou misdreven, wat heb ik jou misdaan, ja daan; en dat ik niet met vreden, voorbij jouw deurtje mag gaan, ja gaan.
"Gij hebt mij niets misdreven, gij hebt mij niets misdaan, ja daan; gij moet mij driemaal zoenen, eer gij van hier moogt gaan, ja gaan.
De titel van dit stukje is, in mijn beste Kloefkappers-Italiaans (*), wat ons Eliootje op dit eigenste moment, diep bij zichzelf, moet denken
(Ter zijde, mompelt) t Is van t is in de saccoche! Encore 10 ans de pognon pour Wallo/Brux, Dieu soit loué! Maar dan in zijn moedertaal, t Italiaans .Hij zegt daarbij 20,30 of 50 jaar, zo dat 10 jaar door de strot zou kunnen. Want Bartje heeft tijd zat : hij wil evolutie, geen revolutie, en de Tjeven, likkebaardend in de touwen hangend, geven nooit op .Er zijn dus zaken te doen!
Eliootje heeft de signalen goed opgevangen, dat ziet zelfs een klein kind .
Hij zegt het weliswaar met andere woorden, dat van die pognon, maar dat zijn we gewend uit de mond van een Franstalige, en nog des te meer als dat komt uit de mond van een Italiaan, die eerder thuishoort in Palermo (Sicilië) dan in het Palermo-s/Meuse. Mij moete de Italianen niet leren kennen. Ze doen lijk allemaal de penalty-shotters : de keepers op het verkeerde been zetten!
Inderdaad, Alea jacta est, Quickie : de teerlingen zijn geworpen, en de inzet is, lijk bij elk teerlingspel : geld, profijtjes, voor de Bazen, en een paar borrelnootjes, niet eens Vette Vissen, voor de knechten en meiden. .Bruxelles moet rustig kunnen blijven voort hoereren en boereren, en la Wallonie moet Marchall-Plan N° elfendertig kunnen lanceren en verteren. Alhoewel het even mager zal blijven als voorheen : met buikvel dat tegen de ruggengraat plakt.
Maar de media hebben het Licht gezien! Alles wordt nieuw, de Hemel en de Aarde! Van Homme Dangeureux horen we Lauretteke deze keer niet spreken ; zij verwacht een nieuwe Gyunokkio, een mens die zij kan, moet en zal vertrouwen, zelfs na twee korte gesprekjes. Eenmaal die doodgeknuffeld is, zaullen ze wel zien .Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gedurende een gesprel in t Fransoos, zodat zij, nog vòòr elk gesprek, reeds overtuigd zijn van hun superioriteit. Zij spreken een zwierige wereldtaal en de Flamands-de-service blaffen maar een Vlaams dialect, of een achterlijk schoolfrans taaltje Et ça, Messieurs, veut nous dicter la Loi .
En daarmee moet ons Loze Vissertje gaan kokkerellen .met, na 2 gesprekjes, wat zeem aan zijn baard. Hoog tijd dat Van den Vos Reynarde weer eens n herinnering wordt gebracht Surtout waar Koning Nobel zijn gezant uitzendt om de dwarsligger naar het Hof te roepen. Die gezant (in t vertelelske) was goedmoedig Bruintje de Beer, die door de lepe vos voor de zoveelste keer tot zijn schâ en schand, in het ootje werd genomen .
Een ootje, wars van revolutie, maar tegelijk vol van geduld en goede bedoelingen.
De afloop van het vertelselke is gekend. Die van onderhavige regeringsvorming nog niet.
Scherpstelling om 17 uur : Lap! Het molenaarinnetje, dat in haar deurtje kwam staan bij de Tjeven, heeft haar schaamlapje samen met de handdoek in de ring gegooid. Marianneke Sausepanneke t is morgen Vastenavond zal er morgenavond en dat voor altijd niet meer bij zijn. God hebbe haar Tjevenziel om ze nooit meer los te laten. Nog even volharden en de brokstukken van die partij vliegen in het rond. Al moet ik toegeven met vurige bewondering uit te kijken naar het meisje Ingetje Vervotje, en dotje van een motje! Met haar zouden we nog lol kunnen beleven. Remember : haar syndicale bemoeienissen rond Sabena, die maar eindigden bij het failissement Toe, Ons Heer, zend ons Ingetje!
-o-o-o-o-o-o-o-
Di Rupo wil communautair akkoord voor tien jaar
23/06/10 08u13
PS-voorzitter Elio Di Rupo lijkt voorlopig te mikken op een communautair akkoord met beperkte houdbaarheid. "We moeten werken aan een akkoord dat België voor de volgende tien jaar in een nieuwe vorm giet", zegt hij en hij voegt er wel aan toe dat het met "een mooi akkoord" twintig tot dertig jaar harmonieuzer samenleven wordt.
Groeiend vertrouwen Di Rupo legt voorts erg veel nadruk op het groeiende vertrouwen tussen hem en informateur Bart De Wever. "Niets van wat hij doet of zegt, wekt mijn wantrouwen", onderstreept hij. De socialist voelt bij De Wever "de bereidheid om open, eerlijk en verantwoordelijk samen te werken". "C'est déjà pas mal, non, na twee ontmoetingen? ", stelt de PS-voorzitter in de krant Het Laatste Nieuws.
"Geen communautaire koortsopstoten" Toch waagt Di Rupozich allerminst aan overdreven ambities. "We moeten werken aan een akkoord dat België voor de volgende tien jaar in een nieuwe vorm giet", laat hij optekenen. Gevraagd om verduidelijking antwoordt de PS'er dat hij in elk geval niet elke vier jaar "communautaire koortsopstoten" wil. En een "mooi akkoord" zou wel degelijk twintig tot dertig jaar meekunnen, luidt het.
Evenwichtig akkoord Dat akkoord moet een evenwicht worden "met een Vlaanderen dat geen angst meer hoeft te hebben voor de inpalming van zijn grondgebied, met een Brussel dat financieel vrijer kan ademen en een Wallonië dat er economisch weer bovenop komt". Slagen de gesprekken niet, dan vreest Di Rupo "une aventure très très très dangereuse". (belga/vsv via De Morgen)
(*) Is een zegswijze van eigen fabricaat : Mijn hart danst tussen de twee warbij ik dan denk aan de ezel van dat arme vrouwtje, die s morgens in de wei staat te twijfelen van welk hoopje hooi hij nu wel liefst zou eten. Als het avond wordt heeft hij nog altijd niet gekozen, en wordt hij, met hongerige maag, de stal weer binnen geleid .Ziet U dat Italiaans niet moeilijk is?
Des winters als het regent dan zijn de paadjes diep, ja diep. Dan komt dat loze vissertje al vissen in dat riet, ja riet.
Met zijne rijfstok, met zijne strijkstok, met zijne lapzak, met zijne knapzak, met zijne lere, van dirre dom dere, met zijne lere laarsjes aan, met zijne lere, van dirre dom dere, met zijne lere laarsjes aan.
Dat loze molenarinnetje ging in haar deurtje staan, ja staan, omdat dat aardig vissertje voorbij haar henen zou gaan, ja gaan.
"Wat heb ik jou misdreven, wat heb ik jou misdaan, ja daan; en dat ik niet met vreden, voorbij jouw deurtje mag gaan, ja gaan.
"Gij hebt mij niets misdreven, gij hebt mij niets misdaan, ja daan; gij moet mij driemaal zoenen, eer gij van hier moogt gaan, ja gaan.
De titel van dit stukje is, in mijn beste Kloefkappers-Italiaans (*), wat ons Eliootje op dit eigenste moment, diep bij zichzelf, moet denken
(Ter zijde, mompelt) t Is van t is in de saccoche! Encore 10 ans de pognon pour Wallo/Brux, Dieu soit loué! Maar dan in zijn moedertaal, t Italiaans .Hij zegt daarbij 20,30 of 50 jaar, zo dat 10 jaar door de strot zou kunnen. Want Bartje heeft tijd zat : hij wil evolutie, geen revolutie, en de Tjeven, likkebaardend in de touwen hangend, geven nooit op .Er zijn dus zaken te doen!
Eliootje heeft de signalen goed opgevangen, dat ziet zelfs een klein kind .
Hij zegt het weliswaar met andere woorden, dat van die pognon, maar dat zijn we gewend uit de mond van een Franstalige, en nog des te meer als dat komt uit de mond van een Italiaan, die eerder thuishoort in Palermo (Sicilië) dan in het Palermo-s/Meuse. Mij moete de Italianen niet leren kennen. Ze doen lijk allemaal de penalty-shotters : de keepers op het verkeerde been zetten!
Inderdaad, Alea jacta est, Quickie : de teerlingen zijn geworpen, en de inzet is, lijk bij elk teerlingspel : geld, profijtjes, voor de Bazen, en een paar borrelnootjes, niet eens Vette Vissen, voor de knechten en meiden. .Bruxelles moet rustig kunnen blijven voort hoereren en boereren, en la Wallonie moet Marchall-Plan N° elfendertig kunnen lanceren en verteren. Alhoewel het even mager zal blijven als voorheen : met buikvel dat tegen de ruggengraat plakt.
Maar de media hebben het Licht gezien! Alles wordt nieuw, de Hemel en de Aarde! Van Homme Dangeureux horen we Lauretteke deze keer niet spreken ; zij verwacht een nieuwe Gyunokkio, een mens die zij kan, moet en zal vertrouwen, zelfs na twee korte gesprekjes. Eenmaal die doodgeknuffeld is, zaullen ze wel zien .Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gedurende een gesprel in t Fransoos, zodat zij, nog vòòr elk gesprek, reeds overtuigd zijn van hun superioriteit. Zij spreken een zwierige wereldtaal en de Flamands-de-service blaffen maar een Vlaams dialect, of een achterlijk schoolfrans taaltje Et ça, Messieurs, veut nous dicter la Loi .
En daarmee moet ons Loze Vissertje gaan kokkerellen .met, na 2 gesprekjes, wat zeem aan zijn baard. Hoog tijd dat Van den Vos Reynarde weer eens n herinnering wordt gebracht Surtout waar Koning Nobel zijn gezant uitzendt om de dwarsligger naar het Hof te roepen. Die gezant (in t vertelelske) was goedmoedig Bruintje de Beer, die door de lepe vos voor de zoveelste keer tot zijn schâ en schand, in het ootje werd genomen .
Een ootje, wars van revolutie, maar tegelijk vol van geduld en goede bedoelingen.
De afloop van het vertelselke is gekend. Die van onderhavige regeringsvorming nog niet.
Scherpstelling om 17 uur : Lap! Het molenaarinnetje, dat in haar deurtje kwam staan bij de Tjeven, heeft haar schaamlapje samen met de handdoek in de ring gegooid. Marianneke Sausepanneke t is morgen Vastenavond zal er morgenavond en dat voor altijd niet meer bij zijn. God hebbe haar Tjevenziel om ze nooit meer los te laten. Nog even volharden en de brokstukken van die partij vliegen in het rond. Al moet ik toegeven met vurige bewondering uit te kijken naar het meisje Ingetje Vervotje, en dotje van een motje! Met haar zouden we nog lol kunnen beleven. Remember : haar syndicale bemoeienissen rond Sabena, die maar eindigden bij het failissement Toe, Ons Heer, zend ons Ingetje!
-o-o-o-o-o-o-o-
Di Rupo wil communautair akkoord voor tien jaar
23/06/10 08u13
PS-voorzitter Elio Di Rupo lijkt voorlopig te mikken op een communautair akkoord met beperkte houdbaarheid. "We moeten werken aan een akkoord dat België voor de volgende tien jaar in een nieuwe vorm giet", zegt hij en hij voegt er wel aan toe dat het met "een mooi akkoord" twintig tot dertig jaar harmonieuzer samenleven wordt.
Groeiend vertrouwen Di Rupo legt voorts erg veel nadruk op het groeiende vertrouwen tussen hem en informateur Bart De Wever. "Niets van wat hij doet of zegt, wekt mijn wantrouwen", onderstreept hij. De socialist voelt bij De Wever "de bereidheid om open, eerlijk en verantwoordelijk samen te werken". "C'est déjà pas mal, non, na twee ontmoetingen? ", stelt de PS-voorzitter in de krant Het Laatste Nieuws.
"Geen communautaire koortsopstoten" Toch waagt Di Rupozich allerminst aan overdreven ambities. "We moeten werken aan een akkoord dat België voor de volgende tien jaar in een nieuwe vorm giet", laat hij optekenen. Gevraagd om verduidelijking antwoordt de PS'er dat hij in elk geval niet elke vier jaar "communautaire koortsopstoten" wil. En een "mooi akkoord" zou wel degelijk twintig tot dertig jaar meekunnen, luidt het.
Evenwichtig akkoord Dat akkoord moet een evenwicht worden "met een Vlaanderen dat geen angst meer hoeft te hebben voor de inpalming van zijn grondgebied, met een Brussel dat financieel vrijer kan ademen en een Wallonië dat er economisch weer bovenop komt". Slagen de gesprekken niet, dan vreest Di Rupo "une aventure très très très dangereuse". (belga/vsv via De Morgen)
(*) Is een zegswijze van eigen fabricaat : Mijn hart danst tussen de twee warbij ik dan denk aan de ezel van dat arme vrouwtje, die s morgens in de wei staat te twijfelen van welk hoopje hooi hij nu wel liefst zou eten. Als het avond wordt heeft hij nog altijd niet gekozen, en wordt hij, met hongerige maag, de stal weer binnen geleid .Ziet U dat Italiaans niet moeilijk is?
Lijk bij De Wever :daar zal ergens wel een zeer geleerd aandoende Romeinse spreuk voor bestaan (zou ik moeten navragen aan mij kinderen. Kinderen zijn altijd slimmer dan hun vader). Deze keer gaat mijn dank uit naar Guvaal, die 9/10 een goede kijk heeft op de zaken. Een paar dagen geleden stond bij hem (na 4-5 dagen na Gele Zondag) dat de Niveanen er best de stekker zouden uittrekken. Weliswaar met enige vraagtekens daarrond in de lucht. Het was dus de Guido die me voor het eerst sprak over Noordflank en Zuidflank bij de Niveanen. Noordflank zouden de Nieuwe Schilzen zijn (De Wever, Bracke) en Zuidflank zouden de anderen zijn, nieuwkomers die meer onze kuren zouden hebben, die van het Vlaams Belang.
Het bewijst alleen maar dat de Belgische ziekte reeds heeft toegeslagen. Noordflank zal willen grazen op een klein hoekje van de Geitenweide, en Zuidflank zal nog liever doodvallen. Ze hebben gelijk!
Wat is dat toch met al die Flamingantetweede-keus die weigeren te geloven dat er één partij is die radicaal genoeg is om alle Vlaams Nationalisten een warme tehuis te geven? Het is niet omdat de belgicisten op ons spuwen, dat de lauwen ons moeten ontvluchten! Ik zou eerder het omgekeerde zeggen! Stop de lafheid in woord en daad, en kom uit voor Uw ideaal!
Bij de Volksunie hebben we zowat van alles wat gehad. Een voorman die op het einde van zijn leven de dwalingen zijns weegs inzag (Schiltz) een Quickie, een Bart Tommelein, ooit trommeljongen, en een Bartje Somers, nog altijd voorlopig ondergebracht bij de Blauwen (een mens moet toch kunnen leven, nietwaar?) Verder een Bleiter die om den brode zowat langs is geweest bij alle politieke families, om uiteindelijk, uitgerangeerd en moe van strijden, bij de Verworpenen der Aarde te belanden .Allemaal verloren strijders voor Moeder Vlaanderen, die toch nooit geen echte zijn geweest. Want een echte Vlaams Nationalistblijft nationalist tot in de kist!
Samengevat : de Volksunie is eerst een onderafdeling van de Tjeven geweest, die na Gele Zondag de rollen voor efkens heeft omgedraaid. De Sous-Chef is voor even Boven-Chef geworen. Net zolang als de hoofdhuurders van het belgisch eethuis hen laten bedijen. Want zowel Laeken als het Establishment gunnen elk diertje zijn pleziertje..Als zij hun vast plaats aan de kassa maar mogen behouden
Ja, wat weten we eigenlijk meer sedert Gele Zondag?
We weten dat elk vuurwerk nooit lang duurt, en zeker geen verkiezings-vuurwerk. En dat het ogenblik der waarheid als een raket afkomt op ons arme hoofd. Net als de 180 jaar ervoor, zal Vlaanderen ook deze keer weer bij de bok gezet worden. Al zal deze bok, als hij binnengehaald wordt tenminste, misschien wat minder stinken en wat meer opgeblonken zijn dan al de vorige keren
Maar ook dat is goed, al zou een totale mislukking à la Leterme beter zijn. Als het maar niet te lang duurt. Komt er in de eerste tijd een nieuwe stembusgang, het zou best kunnen dat het dan geen Zwarte of Gele zondag wordt, maar een Zwart-Gele zondag! De kop zot gemaakt of niet, de Vlaming blijft, in het stemhokje, de toestand meester. Het zijn de Leiders die niet willen volgen!
Weet U, er is ons niet veel tijd meer gegeven. De Nieuwe Belgen, en dat zijn er van langs om meer, stemmen niet voor Vlaams Nationalisten. Laat het dus vooruit gaan. En ook, als de moerlemeie rond het belgisch sterfbed nog lang moest duren, zullen de mensen misschien de hoop op verandering opgeven. Eerst met Leterme, dan met De Wever
Nu nog, naast wat spontaan gegroeid is bij de Niveanen, nog een Westflank en een Oostflank, en de overstap naar het Vlaams Belang is een feit Welkom thuis, vrienden. Naar andere partijen overlopen biedt, zoals U kunt vaststellen niet veel toekomstperspectief .De tijd van de oude kleurpartijen is voorbij. De toekomst behoort aan Rechts en aan de Nationalisten. Zelfs bij het Perfiede Albion, de uitvinders van de democratie, is de vlam in de pan geslagen. Maar daar is de Islamisering al wat ver gevorderd De redding moet komen van de Noordse volkeren, en van Centraal Europa. Van landen die de zegeningen van het communisme hebben genoten .Van Polen, om maar één land te nomen
(*) Om e bitje West Vlams te oefnen, zelfs de grotste dommekloat kunt der weg mee! Stik et bie joen favoriets, op de lange duur gao je t nog geirn zien! t Is de toale worin da Gezelle e leren dichten!
Mijn, voor onze Nobele Vorst Albert Second en ons Edel Vaderland warmlopend hart beledigen, is even erg als mij onverwacht in het kruis grijpen! Ongewenste intimiteiten, dus! Moet er een tekeningetje bij? Iedere dag ondervind ik de weldaden des Vaderlands aan den lijve, en nu komt er een zeikerd vertellen dat vaderland zich onchristelijk gedraagt! Moet je horen!
Ergens een onverlaat, overtuigd van mijn dagdagelijks strijdbaar belgicisme (iemand dus die op een andere planeet leeft?) stuurde onlangs onderstaand berichtje door op mijn mailbox. Waarschijnlijk met de bijbedoeling om mij ter doen doenvallen van het verschieten of mijn trouw belgisch hart te doen breken van spijt en berouw. Na lectuur ervan moest ik dringend naar O.L. Vrouw van Laeken, om in de Koningscryptn geknield voor de tombe van onze Geliefde Vorsten, 5 al in rij, mijn ontzetting te gaan uit schruwelen. Sire, il ny a plus de belges, zei ik, en het rommelde meteen onder de zerken. Wat bewijst dat ons Koningshuis tot op de huidige dag met ons begaan is. Waarvoor anders dat ondergronds gerommel?
Waar halen die vuige anti-vaderlandse snoodaards het uit, om ons dierbaar landje aldus, ja dat moet ik toegeven, in het juiste daglicht te stellen? De totale ineenstorting staat immers nog lang niet voor de deur! Wij, driekleur-krekels, kunnen nog ettelijke jaren zingen in zowat alle talen ter wereld, als t maar Frans is : die stomme mieren hebben het nog altijd niet begrepen dat ze met eigen handen hun eigen graf delven! Des te beter voor ons! Wij kunnen lustig de krekel-charleston blijven draaien en ons intussen volzuipen en volspuiten op kosten van het sterfhuis!
Ik ben dan ook zinnens de overige 999 belgicisten van Noord België en hun paardenkop, zodat we met zijn allen (1.000) zullen zijn, bijeen te roepen voor een protestmars in de hoofdstraten van de Hoofdstad van het Hoofdstedelijk Gewest. In Brussel dus, in de Rue Neuve. Al waar wij, de laatsten der Nederlandstalige krekels uit Noord-België, broederlijk zullen opmarcheren naast de 3.000.000 Franstalige krekels uit Zuid België, die even als wij, maar heviger er op rekenen dat het feest kan blijven voortduren. Wij zullen, naast de Pers, onze Force de Frappe in gereedheid houden, zodat het leger van de 6.000.000 mieren geen kans krijgt onze vreedzame optocht te verstoren. De UNO is reeds verwittigd, en de Liga van de Krekelrechten! De mieren hebben immers als eerste plicht ons, Krekelt, te respecteren en te bedienen op onze wensen. Tegen al het andere zeggen wij in koor : NON!
Trouwens, we zijn zinnens een petitie in te dienen, Arabisch met Franse ondertitels, om dat onnozel gedicht van Jean De la Fontaine te verbieden. Of minstens te mogen bewerken, zodat de eer niet langer naar die stomme mieren gaat, maar naar ons, Überkrekels! Al een geluk voor hem, dat die Franse hekeldichter al dood is, anders hadden we hem een contraventie aan zijn been gelapt! En een klacht bij het CGKR, voor discriminatie.
Het is trouwens hoog tijd, dat het boek van Frederik Van Eden heruitgegeven wordt, uiteraard vertaald in t Frans. Over Johannes en Windekind, over Pluizer, en De Kleine Johannes. Voornamelijk het hoofdstuk over De Krekelschool dient her beliht en her uitgewerkt te worden, daar waar de Schoolmeester-Krekel les geeft in Aardrijkskunde. Hun duin is het enige echte universum, en wie het anders zegt, is een ketter! En biologie. Vooral biologie, waarin duidelijk bewezen wordt dat de krekel helemaal bovenaan de Schepping staat. Mensen kunnen lopen en springen maar niet vliegen. Vogels kunnen vliegen maar verplaatsen zich al vliegen, niet al- springen. Krekels doen alles : lopen, springen, vliegen. En wie, in ee naburig duin, dat anders ziet, die gaan we de oorlog verklaren. Wij gaan ze gewoon de kop afbijten, want wij zijn de Enige Echte Krekels!
Zou Frederik Van Eden misschien een te vroeg geboren Francouillon geweest zijn?
DE KREKEL EN DE MIER
Toch een beetje anders. Twee verschillende versies. Met een verschillende moraal.
OUDE VERSIE: De mier werkt hard in de hete zomerzon, bouwt een huis en legt wintervoorraden aan. De krekeldenkt dat de mier zot is en lacht en danst en speelt de zomer door.
Als de winter komt, heeft de mier het warm en is goed doorvoed.De krekelheeft geen voedsel of onderdak met als gevolg dat hij sterft van honger en kou.
MORAAL VAN HET VERHAAL :Neem je eigen verantwoordelijkheid op !!
MODERNE VERSIE :
De mier werkt hard in de hete zomerzon, bouwt een huis en legt wintervoorraden aan. De krekeldenkt dat de mier zot is en lacht en danst en speelt de zomer door.
Als de winter komt, heeft de mierhet warm en is goed doorvoed. De krekelheeft geen voedsel of onderdak met als gevolg dat hij honger en kou heeft.
Dan organiseert de koukleumende krekeleen persconferentie en eist te vernemen waar de mier het recht haalt warm en goeddoorvoed te zijn terwijl hij honger en kou lijdt.
VRT, VTM, RTL, en VT4 zenden beelden uit van de bibberende krekelnaast de mier in haar comfortabele woning met een voedselgevulde tafel. België is verontwaardigd door het scherpe contrast.
Hoe kan dit bestaan in een rijk land ? Hoe kan een arme krekelzo lijden in een westers land.
Kermit de Kikker verschijnt in Ter Zake met de krekelen iedereen weent wanneer ze zingen: "Het is niet gemakkelijk Groen te zijn."' 11.11.11 organiseert een betoging voor het huis van de mier.
Broederlijk Delen is ook aanwezig en scandeert: "Dood aan de uitbuiters."
Kardinaal LEONARD laat de groep neerknielen om een gebed tot God te richten voor het welzijn van de krekel . Koning Albert veroordeelt de mier en stuurt verwijten naar Premier Leterme, minister-president Peeters, de paus en naar Filip De Winter, Bart De Wever en Alexander De Croo omwille van het noodlot van de krekel .
Caroline Gennez en Elio Di Rupo schreeuwen in een interview met Siegfried Bracke dat de mier rijk is geworden op de rug van de krekel.
Ze eisen een speciale taksheffing ten nadele van de mier om haar terechte deel te doen betalen.
Uiteindelijk vaardigt het CGKR van Jozef De Witte, de Economische Gelijkheids- & Anti-mier Wet uit met terugwerkende kracht tot het begin van de zomer.
De mier wordt bestraft wegens het onvoldoende tewerkstellen van niet-werkzoekende werkloze asielzoekers.
Als hij zijn boetes niet kan betalen, wordt zijn huis aangeslagen door de Geheime Regerings Politie en aan de krekelgegeven.
Het verhaal eindigt wanneer de krekel en zijn dagplukkende vrienden de laatste restjes van het voedsel van de mier verorberen terwijlde regeringswoning waar hij in verblijft, en die zoals jullie zich zullen herinneren het voormalige huis van de mier was, rond hen verpulvert aangezien de krekelen zijn luierende vrienden weigeren het te onderhouden.
Ondertussen is de mier door al deze beslommeringen ten onder gegaan in de sneeuw en wordt nooit meer gezien.
De krekelwordt gedood in een drugsincident en het huis, verlaten en verkrot, wordt overgenomen door een bende spinnen die de ruïne en de eens voorspoedige en rustige buurt terroriseren.
Aangezien dit geen alleenstaand geval is, stort de hele Natie in elkaar en sleurt de hele vrije wereld met zich mee.
MORAAL VAN HET VERHAAL:
Denk goed na bij de volgende verkiezingen.
Ik zend dit naar jullie omdat ik denk dat jullie hard werkende mieren zijn en geen krekels.
Zorg ervoor dat jullie dit doorsturen naar andere mieren.
Maak jullie geen zorgen dat dit bericht eventueel bij krekelszou terecht komen. Zij zullen dit toch niet begrijpen.
Een TAK-ster met blanke pit, die nu in Nijlen zit .
(*)
-o-o-o-o-o-o
Wat stond hier gisteren te lezen? Die van het AFF op de loonlijst van het Vlaams Belang? Niet te geloven! Kijk wat er vandaag over een zeker Minneke De Ridder op hun blog stond!
Uittreksel hieronder.
AFF-ers toch! Naambekendheid geven aan de vijand! Is Minneke De Ridder dan zon mooi poezeke? Hoe is t in Gods naam mogelijk! Reeds vergeten hoe het ooit begon met Weverke? Eerst als attractie in het dierenpark van de TeeVee En zie! Wat er van gekomen is! Weverken is waarachtig zodanig almachtig geworden, dat hij bij het verdelen der kaarten Eerste Pieten kan uitdelen!
Ook moet er een speciale band zijn tussen het AFF en Nijlen/Ranst. Waarom schrijven zij inderdaad over een fenomeen dat op de 8ste plaats stond op een plaatselijk lijstje? Ik voel mij evenwel ineens een beetje verwant met het AFF (naast onze gedeelde belangstelling voor Het Blok) want ik kom gaarne in Bevel in Het Molenhof. Het mag U wel verwonderen van iemand die blogt vanuit Berlusconi-land (of moet ik straks schrijven Bossi-land?), en lyrisch wordt als hij, West Vlaming zijnde, hoort en leest over Nijlen en de Stille kempen Dat is de schuld van zij, mijn kleen kleen dochterken , die ooit na haar studies in Antwerpen, is blijven plakken in Nijlen .In Ranst wonen mijn goede vrienden, die al 25 jaar jaarlijks hun vakantie slijten aan ons meer, het Lago di Bolsena.
Weten de luydjes van het AFF dat Italië, net als het land B. de weg van de désintegratie opgaat? Straks wonen we niet meer in Italië, maar in PADANIA, deelstaat van de Federatie Italia .Wie Padaia zegt, zegt Lega Nord, met Bossi op kop, de goede vriend van Berlusconi .en van de Paus
Nu het woord aan het AFF over Siegfried Bracke en zijn schoon volk ., waarbij ik mij de vraag stel, of dat Mineke in haar hartje niet beter zou thuishoren bij ons, het Vlaams Belang. Met zon pedigree zou het katje beter passen in de huiskamer van onze Fluppe De Winter dan in het aquarium van het Loze Vissertje .Schrijft ze immers op haar Netlog niet als Minneke-de-Leeuwin?
Ik wou dat ze mijn schoondochterke had kunnen zijn .Met 9.404 voorkeurstemmen, maar dan op de verkeerde partijlijst! .Hoe is t in Godsnaam mogelijk! Zie http://www.stemminneke.be/ dat in Embleem woont
-o-o-o-o-o-
Overigens heeft de N-VA nog wel meer schoon volk het parlement binnengeloodst. Naast voormalig lingeriemodel Nadia Sminate (28 j.),fashion styliste Minneke De Ridder (29 j) bijvoorbeeld. Ze stond in Antwerpen op een onverkiesbaar geachte achtste plaats en behaalde meer voorkeurstemmen dan de nummers vijf, zes en zeven op de lijst. Ziet er ook veel beter uit dan de nummers vijf, zes en zeven op de lijst, schreef De Standaard/Het Nieuwsblad. In elk geval geraakte ze met haar voorkeurstemmen als achtste op de lijst wél verkozen, ze sprong over de zevenste op de lijst.
Minneke De Ridder komt uit een Vlaams nest (grootvader was Volkunie-burgemeester in Nijlen, moeder is gemeenteraadslid voor de N-VA in Ranst) en ten huize Minneke De Ridder is het al van hetzelfde. Echtgenoot Tom is voorzitter van Jong N-VA in het arrondissement Antwerpen, en de zoontjes Wout (11 j.) en Ward (9 j.) zingen de Vlaamse Leeuw al uit volle borst. Onze zoontjes Wout en Ward kenden op zeer jonge leeftijd reeds hun volkslied al en zingen dat dan ook fier, met het (sic) hand op het hart, uit volle borst mee telkens ze daar de kans toe krijgen, schrijft Minneke De Ridder op haar website.
Over haarzelf schrijft Minneke De Ridder dat ze haar eerste stapjes in de politiek" zette in 2005. Al snel werd ik ook actief lid van TAK (Taal Aktie Komitee) waardoor ik wel eens administratief aangehouden werd, maar alles voor het goede doel!
Verder is Minneke De Ridder actief bij de Vlaamse Volksbeweging (VVB), en een grote passie van het hele gezin is de Vlaamse drumband Kempenland. Ik zou graag blijven trommelen, verklapte ze aan Het Laatste Nieuws na haar verkiezing als Kamerlid. In het federale parlement wil ze zich toeleggen op een Vlaamse zorgverzekering en de kinderbijslag. Die Vlaamse zorgverzekering is anders wel materie om in het Vlaams parlement te bespreken, en niet het federale parlement.
Minneke De Ridder bewondert haar kopman Bart De Wever. Vroeger had ik een boon voor Filip Dewinter. Die is verbaal ook wel sterk, maar Bart overtreft alles. Uit haar fotoalbum blijkt dat Minneke De Ridder naast naar fuiven ook elk jaar naar de IJzerwake gaat, de VB-afsplitsing van de IJzerbedevaart.
Bij de videos die ze als Minneke de leeuwin op Netlog postte, is er de video Godsvrede waarin gepleit wordt dat de Vlaamsvoelenden zich na al die jaren broedertwist verenigen. Daarbij passeren zowel de N-VA de revue als het VB en Lijst Dedecker, en ook de VMO, een collaborateur als Staf De Clercq en Verdinaso-leider Joris Van Severen.
Zou Siegfried Bracke daar een opmerking over maken op Minneke De Ridders Facebook?
Bron AFF
STOP EEN BLOKKER BLOGGER IN UW TANK !!
(*) Het schoon kind woont eigenlijk in Emblem, is gehuwd met Tom, schrijft ze op haar blog, en heeft 2 zoontjes, eigenlijk 2 Vlaamse Leeuwenwelpen. Opvolging verzekerd!
Wat iedereen, nationaal en internationaal al jaren wist, is dat de on-staat B. een land is dat geleid wordt door oplichters, bedriegers, ja zelfs door moordenaars. Dat wordt eindelijk, voor het eerst sinds zijn ontstaan in 1830, voor zijn eigen Rechtbanken ingeleid. En dan nog wel door zwartjes uit een ver land, die ineens geen zwartjes blijken te zijn, die nog in de bomen leven, maar goed opgeleide en bekwame Congolezen. Die, wat meer is dan van vele Vlamingen kan gezegd worden, kl.. aan hun lijf hebben!
Sire Bouduin, waar hij zich thans ook moge bevinden, maar waarschijnlijk niet aan de rechterhand des Vaders zal zich waarschijnlijk in zijn haar krabben .En de dag vervloeken dat hij zich ooit bemoeide met die ondankbare Lumumba
Digitalia kan de Advocaten alleen aanraden zich te spoeden. Als de zaak maar in oktober kan voorkomen, is de beschuldigde tegen die datum misschien al in staat van ontbinding Maar aangezien strafpleiter Christophe Marchand (zie hieronder) niet de eerste de beste is .
Wat meer is, misschien is Mter Marchand een goed adresje om nog een paar tienduizenden dossiers meer te openen tegen de belse Staat. Omdat die, tot jaren na de oorlog (40-46) de juridische fictie van een land in oorlog heeft in stand gehouden, zodat op de beschuldigde Vlamingen nog jarenlang het oorlogsrecht kon toegepast worden. Tot en met de doodstraf. En dat in ee land waar de doodstraf als bijna 100 jaar was afgeschaft. Maar ja, een Vlaming of een neger : wat is het verschil!?
Een land, dat de eigen wetten overtreedt (zelfs tot op de dag van vandaag : BHV) moet inderdaad voor Patrice Lumumba als een rode lap op een stier hebben gewerkt. Ebbenhouten Congolezen zijn inderdaad uit een ander soort hout gesneden dan slaafse Vlamingen De wet van de sterkste is voor hen immers nog dagelijkse kost .
Ik verhoop vooral, dat als het proces Lumumba/Staat ooit doorgaat, dat de Internationale Pers getipt wordt over de moordenaarsbende van-vader-op-zoon in Wallo/Brux .The Brussels Journal ligt waarschijnlijk nu al op vikenslag
**********.
Zonen Lumumba starten rechtszaak tegen België
De zonen van Patrice Lumumba, de eerste premier van onafhankelijk Congo, gaan een rechtszaak aanspannen tegen de Belgische staat. Ze willen opheldering over de omstandigheden van de moord op hun vader in januari 1961. Volgens hen is de opdracht voor de moord door Brussel gegeven.
Lumumba's zonen beschuldigen België van oorlogsmisdaden. En als het effectief om oorlogsmisdaden gaat dan zijn de feiten nog niet verjaard. Toenmalig premier Lumbumba werd in december 1960 afgezet en werd een maand later in onduidelijke omstandigheden vermoord.
Strafpleiter Christophe Marchand denkt dat ze de aanklacht voor oorlogsmisdaden hard zullen kunnen maken. "De feiten gebeurden tijdens een internationale oorlog. Bovendien blijkt uit het rapport van de parlementaire onderzoekscommissie dat België de troepen in Katanga steunde. Enkele militaire bevelen gingen rechtstreeks van Brussel naar Katanga."
Bovendien beschuldigen de zonen België ervan de aanbevelingen van de parlementaire onderzoekscommissie in 2001 niet te hebben uitgevoerd. De Belgische overheid erkende in februari 2002 dat België "onmiskenbare verantwoordelijkheid had in de gebeurtenissen die tot Lumbumba's dood hebben geleid." België weigerde wel volledige verantwoordelijkheid op te nemen.
De klacht van de zonen wordt ingediend tegen een twaalftal overlevenden van toen. De rechtszaak komt in oktober voor de rechtbank van Brussel. (ka)
.06.2010 11.52u - De N-VA heeft de voorbije weken al flink wat water in de wijn gedaan door de separatistische gewaden af te leggen en zich een confederalistisch profiel aan te meten, zo schreef politicoloog Bart Maddens vorige week. Het louter op tafel leggen van de vijf Vlaamse resoluties is een nog verregaandere toegeving.
Op de webstek van The Brussels Journal wijst ook Filip Van Laenen er op dat de N-VA voor de Vlaamse verkiezingen van vorig jaar voorstander was van de Maddens-doctrine, maar dat er van die doctrine na de verkiezingen niet veel meer in huis kwam: Van belangenconflicten was er bijvoorbeeld geen sprake meer op die enkele dreiging na ook al trad de federale regering naar slechte oude gewoonte meermaals buiten haar bevoegdheden.
Ook tijdens de voorbije verkiezingscampagne kwam de N-VA in de problemen, merkt de auteur op: Hoewel het partijprogramma van de N-VA weinig ruimte voor twijfel overlaat, ontkende boegbeeld en nieuwkomer Siegfried Bracke herhaaldelijk en nadrukkelijk dat de partij separatistisch zou zijn. ( ) Na de Maddens-doctrine moest door het succes van de partij ook het separatisme eraan geloven ten voordele van het confederalisme en de zelfverdamping van België in de Europese Unie. Tussen haakjes: het feit dat de Maddens-doctrine is verlaten, mag op veelzeggend applaus van de regimemedia rekenen. In De Standaard (18.06.2010) schreef hoofdredacteur Bart Sturtewagen met zoveel woorden dat er nood is aan meer Bracke, minder Maddens.
Vrijdag las u hier reeds onze commentaar bij de rol die het Paleis in de regeringsformatie speelt. Filip Van Laenen heeft gemengde gevoelens bij het feit dat De Wever dezer dagen voor rekening van Di Rupo rijdt. Als er in België één ding in aanmerking komt voor wat verandering Nu durven veranderen, nietwaar? dan toch wel de koninklijke poppenkast in Laken en de manier waarop de politici daarin meespelen, luidt het. Maar blijkbaar legt ook Bart De Wever zich neer bij het Belgische referentiekader.
Besluit van Van Laenen? ( ) Het lijkt er inderdaad sterk op dat na de Maddens-doctrine en het separatisme, nu ook het confederalisme en de verandering in de vuilnisbak van de N-VA zijn beland. ( ) Nederlandsonkundige Franstaligen in de federale regering ziet iemand daar een grote verandering in?
*******
Komt tijd, komt raad.
Maar toen mijn kinderen nog kleintjes waren, eindigde elk sprookje, toen ze onder gestopt waren met volgend zinnetje : en toen kwam er een varske met een lange snuit, en t vertelske is uit .
Het staat in de sterren geschreven. Daar waar volkeren, net als aardplaten die aan de basis liggen van aardbevingen, tegen elkaar schuren, daar zijn botsingen nooit uit de lucht. Taal-cocons zijn al erg. Wat erger is, zijn twee totaal verschillende rassen of volkeren : het Germaanse en het Latijnse die, volgens het CGKR, niet bestaan. Want rassen, die bestaan niet. Er bestaat geen zwart, geen geel, geen rood ras, en zeker geen blank. Dat is een uitvinding, niet van de natuur zelf, maar van de Nazis. Past niet in het kraam der progressieven, en wordt dus bestreden. Vandaag bestrijdt men woorden en begrippen, morgen de maan en de sterren! Precies alsof die daarvan onder de indruk zouden zijn!
Moeten die twee grenzen nu net door dat O Dierbaar belgië, o edel land der Vaadren lopen!!! .Hadden de vroede vaderen in 1830 dan nog geen kennis van verschuivende en tegen elkaar wringende tektonische platen? Kenden ze niets van Geschiedenis? Of was het inderdaad alleen de imperialistische slechte kant van hun karakter, die de val van Napoleon Bonaparte (Waterloo 1812) nog niet had verteerd?
Dat ze, in ieder geval, de Vlamingen een kool wilden stoven, heeft jaren later de Führer aller Germanen willen rechtzetten, door de administratieve organisatie van Belgien und Nord-Frankreich (Frans Vlaanderen dus) in één hand samen te brengen, in Gross Brüssel, onder de ogen van een goeie Duitse Prins, die luisterde naar de naam van von Saxen-Coburg-Gotha ..En was die verdammte Holländische Köningin Wilhelmaina geen platte Brötchen gaan bakken bij de Tommies in Londen, zodat ze tot niets kon gedwongen worden, dan waren de Nieder*alnde nu al 60 jaar herenigd geweest. Waarschijnlijk voorgoed onder de Swastika. Maar slechter dan nu zou dat wel niet geweest zijn, want onder de onderste lijn van fierheid willen gaan lukt ook niet. Zie maar waar we gekomen zijn! En, zegt Milquet : respecter les francophones cest un devoir! Dat zei (in der Schweissz) de Oostenrijke Landvoogd Kessler ook, en hij eiste zelfs eerbied voor zijn hoe, die opgesteld stond boven op een hoge paal. De rest van het verhaal van Willem Tell kent het kleinste kind .
Maar nu over The Day After .
Die zit era an te komen, vroeg of laat. Zo zeker als het morgen weer dag wordt. Bart De Wever & C° kunnen de palliatieven zorgen wat rekken, de doodstrijd wat uitstellen, maar Magere Hein staat achter de deur. Met zijn zandloper Die is besteld en laat zich nooit afzeggen ..
Vandaar mijn inspiratie van de dag : wat doen we met de volksbedriegers die als wezen zullen moeten achterblijven? We kunnen ze, in verhouding, niet straffen, want de Liga voor de Mensenrechten zal nauwlettend toekijken..De schade recupereren zal ook wel niet kunnen: die kerels zijn te gewiekst! Dus : oppakken zoals tijdens de épuration-tijden : onaangekondigd en totaal onverwacht, s morgens om 05 uur. In pyjama maar zonder tandenborstel. Want waar ze naartoe gaan, zijn geen tandenborstels meer nodig.
Hierboven ziet U een kunstenaars impressie van hun behandeling. Want ze zijn aartsgevaarlijk! Nog gevaarlijker dan adders of krokodillen, want met beesten weet men vooraf waar men aan toe is. Met hen niet.
Ik ben er echter niet aan uit wat er moet gebeuren met die van Laeken. Dat ze allemaal een taalbad zullen moeten nemen, staat vast. Maar wat absoluut niet vast staat, of een van hen daarin de eindmeet zal halen. Als men nu eens zou beginnen met iedereen terug te sturen naar hun respectieve thuislanden : Spanje, Italië, Wallonië (dat voor de vrouwen), Duitsland (Saksen), Oostenrijk (de Habsburger). De nakomelingen hebben de vrije keus, maar altijd buiten de landsgrenzen. Bij vertrek (zie hoger voor de werkwijze) zou alleen handbagage toegelaten zijn. Zoals bij Ryanair : 10 Kgr per persoon, gecontroleerd op waardevolle voorwerpen door de Security
Dat men voordien al de vermogens, waar ook ter wereld, in beslag zou genomen hebben, spreekt vanzelf. Hoe zou men immers anders hun torenhoge Staatsschuld kunnen inlossen?
Kom naar hus en zing van die worstjes op je borstjes
Want WORST zal ons anti-raketsysteem zijn!
**************
Eerder bij toeval, zoals alle grote ontdekkingen, werd het Anti-Muzelman-Virus ontdekt. Nu, vrijdag laatst in de vooravond. In Parijs, bij een volksfeest, waar de geurende dampen van een varkens BBQ de bij het Vrijdag-Gebed uit de moskee uipuilende Muzelmannen en Muzelvrouwen de hulp van de politie deed inroepen. En aldus geschiedde, naar hun woord. Zoals in het Scheppingsverhaal! Weg worstjes en weg coteletjes, weg de boudain, weg coups de blanc en de verboden alcoholische dranken, weg de frivole décolletées, de frisse toiletjes, de blote armen en de blote halzen : de bezetters style nouveaux est arrivé hadden gesproken!
Wat in 4 jaar tijd niet gelukt was aan de Duitse Feldwebels, werd, 65 jaar later, in een oogwenk geklaard door de eigen Franse Sécurité . Par peur et par prudence, dat wel .
De tam-tams zullen geroerd geweest zijn.
Vanaf volgende week (overal in Europa) weer vis-dag, zoals vroeger, op vrijdag weer vleesderven. En slechts éénmaal daags Uw nooddruft nemen! Deze keer niet bewaakt van op de kansels door Meneer Pastoor, maar door baardige Immams, in de straten zoekende wie ze zullen verslinden, vergezeld van Muzelmanse zedenpolitie in lichte tankvoertuigen, snuivend en snorkelend naar verdachte geuren uit de huizen der ongelovige honden en apen.
Tiens, dat doet er mij aan denken, dat de Niveanen nog niet veel te horen zijn geweest over deze nieuwe medeburgers met het allernieuwste Nieuw Geloof. Waarbij het besluit zich opdringt : zwijgen is instemmen. Zij peroreren wel dat ze het Land B. willen zien verdampen maar over Muzelmannen zeggen ze niets. De strategie is duidelijk : als er niets gezegd wordt over een heikel punt, wordt het misschien vergeten .Krek hetzelfde standpunt als de Raad der Wijzen bij de Joden onder de Duitse bezetting. Die wilden ook niet onnodig provoceren maar zij werden wel bijna en bloc naar Ausschwitz gevoerd
Weet U, toen de Joden in het Ghetto van Warschau, op het einde van de oorlog, eenmaal in het verzet waren gekomen tegen hun beulen (en tevergeefs wachtten op de toegezegde hulp van de Russen, die maar bleven talmen ) dan waren zelfs de vermetelste SS-Stoottroepen met tanks niet in staat om de opstand neer te slaan. Al hadden de opstandelingen noch serieuze wapens noch gevechts-ervaring.
Chers amis Parisiens : A bon entendeur, demi-mot suffit!
**************
Precies vandaag verschijnen de schoelies voor hun rechters, die enkele jaren terug de Parijse banlieu Villers-le-Bel in brand hadden gezet. Stel U voor : 2 inbrekertjes van Noord-Afrikaanse origine hadden, op vlucht voor de politie geprobeerd zich te verbergen in een electriciteitscabine .Vanzelfsprekend met het noodlottige gevolg. De dood van die 2 martelaren was de aanleiding om de boel dagenlang gewelddadig op stelten te zetten, zodat Sarko toen zei met Kärchers de straten te moeten schoonspuiten .Angeltjes schrijven hierover op hun blog : De 5 worden beschuldigd van poging tot moord in georganiseerd bendeverband. Opnieuw ontstaat er een broeierige sfeer van onderhuids verzet, want dit proces "zal niet eerlijk verlopen" volgens een beweging "Eerbied - Waarheid - Rechtvaardigheid" die vorige zaterdag een steunbetoging organiseerde ten voordele van het tuig
Voor wie nog altijd geen verband ziet tussen de jaren 30-40 en het heden, een greep uit een artikel bij de Standaer/LEtendard van vandaag, over Joden die vandaag vluchten uit Antwerpen. Neen, niet voor de SS of de Gestapo, maar voor erger Het is het gekend fenomeen in zeevaartkringen, als men het heeft over stormvogels die vlugger dan de mens begrijpen dat er gevaar op komst is.
De diamanthandel is inderdaad grotendeels overgenomen door de Indiërs, en, op een ander niveau, zoals U hieronder zult lezen, vervangen door het klassieke onveiligheidsgevoel wat de poco-vertaling is voor angst.
ANTWERPEN - De moderne joodse gemeenschap in Antwerpen dunt uit. Een onveiligheidsgevoel en magere carrièrekansen doen vooral jonge joden uitwijken. De chassidische joden blijven achter in pure armoede
De niet-joodse directie bevestigt dat het antisemitisme toeneemt en beweert dat de uittocht geen nieuw fenomeen is, maar 'wel meevalt'. David R. is een Antwerpse jood die in New York studeert. Ook hij beschrijft Antwerpen als een onvriendelijke stad voor joden. 'Er hangt een reukje van antisemitisme dat wellicht het gevolg is van de nieuwe Belgen', zegt hij. 'New York is echter een paradijs voor joden. Niet-joden zijn pro-Israël. Dat is in België wel wat anders.
Samengevat.
Ons doel is in zicht, we zijn, dank zij de Niveanen, met de hete adem van het Vlaams Belang in hun nek, een goeie stap vooruit gekomen. Eindelijk is het gemeengoed geraakt, in beide landsgedeelten, dat het zò (en ook niet anders) niet meer verder kan. De wereldpers is komen kijken en luisteren en zal de nodige conclusies trekken .We komen er, met tijd en boterhammen, dat wel!
De Niveanen hebben alle tijd van de wereld Wij (zonder daarvoor tot de partijleiding te behoren, noch de pretentie te hebben namens veken te spreken, want de twee doelstellingen zijn puur als zuivere diamant, voor iedereen even duidelijk) zien het gevaar van weer eens in de hoek te worden gepalaberd, terwijl ondertussen de demografische samenstelling van onze samenleving dramatisch gewijzigd wordt. Opgelegd van hogerhand. Onder druk van Europa en de francofonie.
Maar! De oude garde sterft stilaan uit en de jonge garde heeft geen besef meer van de lessen uit het verleden. De tijd dringt dus .
Onafhankelijkheid krijgt men niet, nergens ter wereld. Onafhankelijkheid wordt genomen en bevochten. Eenmaal baas in eigen huis, kan het tweede monster, de wilde immigratie, ook gemakkelijker bedwongen worden. Al zal dat niet zo simpel zijn!
Het is echter zodanig erg geworden, dat er op een soort Vluchtelingen-dag mag en kan gepleit worden voor nòg betere opvang nog beter onthaal, in plaats van het signaal uit te sturen van Mensen, gaat naar huis, de vertoning is over .wt in Niveaanse termen luidt : wij doen iets aan de sociaal-economische noodzakelijkheden
Naar aanleiding van een toespraak die ik gisteren hield, schrijft Bart Brinckman in De Standaard dat ik de zaal verraste met een discours waarin [ik] de islam een theologie van de immigratie toedichtte. De islamieten komen niet naar Europa om economische redenen, ze doen aan veroveringsimmigratie. Het is verbazend hoe weinig mensen zelfs journalisten weten over de Islam. Anders zou Brinckman de woorden verraste en toedichtte niet gebruiken. Ik dicht de Islam geen immigratietheologie toe; die theologie staat centraal in de Islam. De islamitische jaartelling begint niet, zoals men zou verwachten, met de geboorte van Mohammed in 570, noch met het ogenblik waarop de engel Gabriel hem voor de eerste keer een tekst uit de Koran openbaarde (straks, op 10 augustus 2010, exact 1.400 jaar geleden), maar op 9 september 622.
Wat is er zo speciaal aan die datum? Het is de datum waarop Mohammed en zijn volgelingen immigreren van Mekka naar de overwegend joodse oase Yathrib. Mohammed leidde in Mekka een weinig succesvolle religieuze sekte. De Mekkanen namen zijn religie niet ernstig, en nadat hij op een dag het Mekkaanse heiligdom, de Kaaba, was binnengestormd met de woorden Ik breng u slachting, vonden ze hem zelfs gevaarlijk. Mohammeds oom, Aboe Talib, en Mohammeds echtgenote Khadija (toen nog zijn enige vrouw) waren vooraanstaande leden van de Mekkaanse handelaarklasse. Zij zorgden ervoor dat Mohammed en zijn volgelingen bescherming genoten. Toen in 621-622 echter kort na elkaar zowel Aboe Talib als Khadija overleden, besloot Mohammed elders zijn heil te zoeken.
Hij vertrok naar Yatrib. Die immigratie of intocht in Yatrib wordt in het Arabisch al-Hijra genoemd. De dag van de Hijra, 9 september 622, is het begin van de islamitische jaartelling. In Yathrib werden Mohammed en zijn volgelingen welkom geheten. Yathrib was een tolerante, multiculturalistische samenleving, waar joodse, christelijke en heidense stammen rond de oase leefden. De profeet uit Mekka en zijn schare volgelingen werden door de Yathribers Muhajirun genoemd, het Arabische woord voor immigranten.
Mohammed had echter een eigen agenda. Hij wilde de macht in de oase overnemen. Nog voor hij zijn eigen huis bouwde, bouwde hij daarvoor een hoofdkwartier. Dat was de allereerste moskee ter wereld. Toen twee joodse stammen met elkaar ruzie kregen, vroegen ze Mohammed en de immigranten om te bemiddelen. De Muhajirun grepen hun kans en namen de macht in Yatrib over. Stammen die zich niet onderwierpen, werden uitgemoord in massa-executies waarbij alle mannen en jongens boven twaalf jaar de keel werd overgesneden. De stad werd herdoopt in Medina, hetgeen betekent Stad van de Profeet. Zo heet Yathrib vandaag nog altijd.
Vanuit Yatrib begon Mohammed vervolgens handelskaravanen te overvallen op weg naar Mekka. In januari 630 veroverde hij zijn geboortestad Mekka. Niet door bekering, maar met het zwaard.
De Hijra markeert het ogenblik waarop de islam van een religieuze sekte, hetgeen ze voordien in Mekka was geweest, een politiek-ideologisch stelsel werd, hetgeen ze in Medina was. Het veroveren van de macht gebeurde met twee middelen: het zwaard en de immigratie. De machtsovername werd gepland in de moskee.
De Islam schrijft alle moslims voor dat ze het voorbeeld van Mohammed moeten volgen. Immigratie met als doel een politieke machtsovername door de islam te bewerkstelligen, is dan ook een religieuze plicht.
Ik was me hier niet van bewust tot ik vier jaar geleden Sam Solomon leerde kennen. Sam is een Pakistani. Hij was een islamitische theoloog en een vooraanstaande imam. Hij doceerde aan een imam-school in Soedan. Een eerder toevallig contact met een christen bracht hem tot het lezen van de Bijbel. Dat leidde tenslotte tot zijn bekering tot het christendom. Omdat op bekering tot een andere godsdienst in de Islam de doodstraf staat, was Sam gedwongen om te vluchten. Sindsdien leeft hij in Londen, waar hij een Anglicaanse priester is van een zwarte congregatie.
Sam schreef twee jaar geleden het boek Al-Hijra. The Islamic Doctrine of Immigration. Kopies van het manuscript werden vooraf bezorgd aan twee van Sams vrienden, Geert Wilders en Filip Dewinter. Uitgeverij Egmont heeft het boek vorig jaar in het Nederlands vertaald.
Sams boek is een stroef boek omdat het een theologisch werk is en Sam geen vlotte pen heeft, maar wie het boek van deze voormalige imam-leermeester doorworstelt, slaat de schrik om het hart. Zowel Geert Wilders als Filip Dewinter waren zeer onder de indruk Wilders schreef het voorwoord van de Engelstalige editie van Sams boek, en Dewinter dat van de Nederlandstalige. Wat wij vandaag meemaken is een hijra een veroveringsimmigratie. Ons continent is het hedendaagse Yatrib.
Sam, die ik al enkele keren ontmoette, stelt zeer duidelijk dat in de opleiding van de imams de hijra-strategie centraal staat. Volgens Sam is een moskee geen gebedsplaats, maar een militair-strategische centrum van waaruit de machtsovername van het hedendaagse Yatrib wordt voorbereid. Hij wijst erop dat niet zonder reden de Turkse premier Erdogan de moskeeën islamitische kazernes noemt. We moeten de Islam letterlijk nemen, zegt Sam Solomon. Als we dat doen, wordt er veel duidelijk.
Brinckman zegt dat ik de islam een theologie van de immigratie toedicht, maar helaas is dit geen verzinsel. Het feit dat mensen verrast opkijken wanneer ze horen dat immigratie geen economisch verschijnsel, maar een politiek-theologisch fenomeen is, bewijst dat er nog een belangrijke educatieve taak voor ons ligt.
Pssst
Geef toe : geef toe : zulke ceremonies zouden kunnen uitgroeien tot een echt volks-vermaak! Indien multicultureel toegepast in een vzw per geval, zou dit vermakelijk gebruik zelfs kunnen in aanmerking komen voor subsidies! Met Tom Barman aan de huilebalk en Herman Brusselmans in extase toekijkend, lurkend aan zijn dwarsfluit!
Psst II
Het CGKR dat tegen Mevr. Colen eventueel zoekt om op te treden, zit nu in zak en as. Waarom ook staat er in de anti-discriminatiewet geen artikel dat verbiedt alle Muzelmannen over dezelfde kam te scheren! Iets in de zin van als er ook maar ene goeie tussen steekt, zijn alle anderen ook goed .Dan waren de Franse vervolgers van de Hugenoten in de tijd een beetje handiger in het opstellen van dergelijke wetten! Hoe uit een angstige bevolking van 10.000 zielen de ketters uithalen? Antwoord: doodt ze allen. God zal de zijnen wel herkennen!.....
Toegepast op onze tijden: al wie geen Muzelman is, of niet openlijk met hen samenheult, is een Afvallige en verdient als hond, aap of varken te worden behandeld. Wie daarenboven een aantrekkelijke vrouw is, die mag blijven, omdat de Islam een oneindig aantal slavinnen nodig heeft om des mans lusten te bevredigen .
Vraag aan de Staatsvuiligheid : spreken jullie nu al een beetje Arabisch? Of mogen jullie so-wie-so toch niet binnen in hun moskeeën? Die mannen in deze gebouwenblijken de draaischijf te hanteren voor wereldwijde aanslagen Nooit mogen meespelen? Of dat van dat gentlemens agrrement, zou dat misschien kloppen? Anders, ik zou zeggen : ga eens luisteren bij Mev. Colen. Dan kunt U bijleren hoe de Islam handelt met ex-medewerkers, eenmaal de macht is overgenomen.
Wat zou een mens moeten aanvangen, zonder onze lieve hippe vijanden van het Anti Fascistisch Front (AFF). Niemand als zij is beter om op de hoogte te blijven van wat (in hun ogen) verkeerd is in, rond of met het Vlaams Belang. U weet, ik twijfel er al lang aan, of die jongens en meisjes al-dan-niet op de loonlijst staan bij ons!
Neem nu hun gekwetter over onze Alexandra Colen. Dat is nieuw, dat ze bij het AFF in beeld komt. Waarschijnlijk wegens haar succes. Zo krijgt ze een ereplaats naast onze Fluppe, de Morendoder, die gewoonlijk de hardste Kop van Jut is. Zouden ze bij het AFF misschien een nieuwe hype De Wever willen voorbereiden? Bij den Bart is het ook begonnen met oppompen van zijn naambekendheid Zouden ezels dan werkelijk altijd over dezelfde stenen vallen?
Kijk, ik versta die van het AFF wel. Neem ons van het Vlaams Belang weg, en ze hebben geen reden van bestaan meer! Wij (en de gedrogeerde idioten die zij perse aan ons willen linken!) zijn hun enige inspiratiebron. Komt daarbij dat er op ons en onze voormannen alleen maar kan gekapt worden op zaken waar zij zelf afkerig tegenover staan : waarheid, correctheid, rechtlijnigheid, vasthoudendheid en nog wat van die ouderwetse deugden die een beschaving maken tot wat ze is.
Even rekenen, jongens. Met de cijfertjes over bijvoorbeeld vruchtafdrijving van ongeboren leven in de moederschoot, wat jullie verhullen met woordkramerij zoals abortus. Beter ware het kind bij zijn ehte naam te noemen, en te spreken over abortus provocatus. Maar die toevoeging klinkt niet al te sympathiek, vandaar dat jullie ze liever weglaten. De gegevens komen uit een rapport van het Internationaal Instituut voor Gezondheid (www.ifpe.org *) verstrekt door Mevr. Colen in haar blaadje Peper n Zout. Mevrouw Colen is, zoals U weet, moest U Peper en Zout lezen, ook zeer hard tegenover pedofilie, en ligt daarvoor zeker niet in de bovenste schuif van het Episcopaat en het Establishment. Dus ook wel niet bij jullie .Kerk en Leven schreef immers tot in 1984 dat pedofilie zeker niet moest bestreden maar alleen betreurd moest worden. Vooral niet shockeren als het kind de band met de pedofiel als fijn aanvoelt. Veel overtuigde Christenen kunnen nog heel wat leren van pedofielen. Het verdient de voorkeur dat er een vertrouwensband ontstaat tussen de ouders en de pedofiel. Dat Marc Dutroux dat vaderlijk advies een beetje teveel ter harte genomen heeft, was even buiten de waard gerekend ..
Zakrekenmachientjes klaar?
In Europa (waar tegen 2050 maar liefst 50.000.000 immigranten gevraagd worden) worden jaarlijks 7.469 moorden op ongeboren mensenkinderen gepleegd, zonder de niet-gekende meegerekend.
Tegen 2050 zal de oplossing van die ene ethische kwestie reeds ongeveer 100 jaar bestaan.
Berekening: 7.469 x 365 x 100 = 272.618.500
Goed. Aan deze redenering kan er een en ander verkeerd zijn : in het eindcijfer zitten ook medische ingrepen die noodzakelijk waren om het leven van de moeder te redden bijvoorbeeld, en 100 jaar is misschien wat te breed genomen
Van zon getal wordt ik mottig!
Volgens Wikipedia zou Europa 499.000.000 (2008) tellen, wat wil zeggen dat Europa meer dan de helft van zijn bevolking als ziekenhuis-afval naar de verbrnadiungsoven zal gebracht hebben tegen 2050. Voor zijn plezier, niet uit noodzaak. De doden op de slagvelden en in de goelags zijn in die rednering op overtal!
De misdaden van Stalin, Mao, Hitler en C° zijn, in vergelijking met die voortdurende kindermoorden, nog klein bier geweest! Een voetnota in de Geschiedenis .
Valt het dan te verwonderen dat er moord en brand geschreeuwd wordt om nieuw bloed in te voeren? Met alle risicos vandien? Ik kom daar seffens op terug, op de Veroverings-immigratie .
Lieve Mevrouw Colen : waarom vraagt U niet dat Uw en mijn vertoornde God weer eens een stukje zondvloed ziu zenden, om dit mensengebroed uit te roeien met wortel en tak? In de Bijbel, die we natuurlijk al lang niet meer geloven, staat er nochtans ook al eens iets dat de gewone overlevering ons leert : omwille van die ene rechtvaardige, besta de wereld voort. Of was het de boer die ploegt.
Het woord is nu aan de Meisjes en Jongens van het AFF.
**************
De krantenverscheuring maandag 7 juni op de Antwerpse Groenplaats wil la Colen herhalen zodra ze terug in het parlement is. Onmiddellijke aanleiding zijn de fake persberichten van een met Woestijnvis gelieeerd zogenaamd onderzoeksbureau. De Vlaamse pers heeft zich laten rollen door Woestijnvis dat een jaar lang persberichten over verzonnen onderzoek de wereld in stuurde, meldt Alexandra Colen op haar website. Volgens Alexandra Colen behoren de Vlaamse media tot de slechtste ter wereld. Ze controleren niets. Ze verzinnen er zelf op los, ze zijn niet objectief, ze verdienen een nul op tien voor journalistiek, maar matigen zich in hun arrogantie wel aan om oordelen te vellen over anderen. ( ) Ik heb mijn verachting voor de Vlaamse media laten blijken door tijdens de voorbije kiescampagne kranten te verscheuren. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad (Het leverde haar massale persbelangstelling op, nvdr.) en ik neem mij voor in het begin van het volgende parlementaire werkjaar in het parlementsgebouw kranten te verscheuren uit protest tegen de manipulatie van de publieke opinie door de zogenaamde vierde macht. Ik zal alle Vlaamse parlementsleden, kamerleden en senatoren op die krantenverscheuring uitnodigen. Ik ben benieuwd wie de moed zal hebben zich bij mij te vervoegen. Wil Alexandra Colen kans maken één parlementslid naar haar nieuwe krantenverscheuring te krijgen, moet ze ervoor opletten niet woensdag 3 november die krantenverscheuring te organiseren.
Die dag moet nieuwbakken federaal volksvertegenwoordiger Tanguy Veys immers voor de rechtbank in Dendermonde verschijnen. Gisteren viel de dagvaarding daarvoor in zijn brievenbus. Aanleiding is een kloppartij die op 26 november 2009 plaatsvond op de trein van Gent Dampoort richting Sint-Niklaas. Volgens Tanguy Veys zat een man van Afrikaanse origine lang uitgestrekt, met zijn voeten onder de zetels aan de overzijde, aan de middengang van het treincoupé. Veys zette zich tegenover de Afrikaan neer, en plaatste zijn rugzak in de middengang. De Afrikaan schopte de rugzak verder door in de middengang. Toen Veys recht stond om zijn rugzak te gaan halen, stond de Afrikaan eveneens recht en gaf hij Veys twee vuistslagen in het aangezicht. Veys zou geen woord tegen de Afrikaan gezegd hebben, en na de vuistslagen zonder meer verderop in de trein zijn gaan zitten. De versie van de Afrikaan is niet bekend. Veys is wel meer waar er klappen vallen. In 1997 was hij betrokken bij schermutselingen naar aanleiding van een toespraak van de militante vakbondsleider Roberto DOrazio aan de Gentse universiteit, en in 2000 deelde hij klappen uit aan een student in de Gentse uitgangsbuurt. Hij werd hiervoor tot twee maanden effectieve celstraf veroordeeld, maar in beroep kreeg hij opschorting van straf. Toeval of niet: zijn voornaam Tanguy is een Bretoense naam die onstuimige krijger betekent.
Pssst (van Digitalia)
Ziet U het vertrouwde recept weer opduiken? Halve waarheden en hele leugens .Wat heeft Veys te zien met de gazettten-stook van Colen, tenzij dat er negatief kan bericht worden over het Vlaams Belang. En die Veys, dat is nu eens een echt gevaarlijk manneke, sè! Op de trein kwebblen krijgen met een balorige Afrikaan (bruin, zwart of koffie met veel melk?) bij de communistische raddraaier dArazio in de menigte zijn (wie was er niet!) en wandelen gestuurd door de Gentse rechter omdat er klappen gewisseld werden in het Gents studenten-kwartier
Vraag: die student (of studenten?) waren dat misschien de Linkxe stoottroepen van de Verenigde Proletariërs Aller Landen, die door begeerte aangestoken, de mars door de instellingen wilden organiseren? Die zullen zich wel niet heel erg hebben moeten verantwoorden bij Meneer-de-Juepee, in tegenstelling tot de Onstuimige Krijger
O Ja! En wedden dat dat trein-incident slechts een gevolg zal krijgen in de annalen van het AFF, als Veys gestraft wordt?!
Ziet U ook waarom Alexandra Colen gelijk heeft als ze de gazetten verscheurt? Ik geef haar zelfs de raad om ook alle tijdschriften in haar gebeden te gedenken. Om maar te zwijgen van de boekskens
Maar opgepast! Alles wat altijd- meestal gewoonlijk de waarheid geen geweld en doet, mag blijven verschijnen. Moet dus niet verscheurd worden. Want eenmaal de leugenbeesten opgeruimd, zullen de waarachtigen hun oplagen zien omhoog gaan. Leugens en volksverlakkerij : Bah!
(*) Wilt U gewezen worden op een wezenlijk verschil in berichtgeving? Wij, die vuile rechtsen genoemd worden, geven altijd onze bronnen door. Zonder weglating of bijkleuring. Is het daarom dat de Linxen zo nijdig zijn?
Honteux comme un Renard qu'une Poule aurait pris, Serrant la queue, et portant bas l'oreille. Trompeurs, c'est pour vous que j'écris : Attendez-vous à la pareille.
Och ? U kent het wel, dat hekeldichtje dat we allemaal (in vertaling) geleerd hebben van in de kleuterklas, maar die al lang vergeten is bij onze Hovaardigheidsbkleders. Ik zie voor mijn ogen nog altijd de plaatjes aan de klasmuur bij Sur Angélique die de bewaarklas hield. Dat was nogal eens een opvoeding, sè ! Nog altijd kan ik de slaap niet vatten, zonder mijn hoofd op mijn armen te moeten leggen ..Drie jaar aan één stukj geoefend bij Sur Angélique ! Iedere middag, na de les Gewijde Geschiedenis waar we dan, de oogjes gesloten konden bij wegdromen van Daniël in de Leeuwenkuil, of van een zekere Habakuk, die met zijn haren door de Engel Gabriël weggehaald werd uit de leeuwenkuil ..
Het verhaal ? Meester Vos serveert het eten voor zijn vrienden in platte borden, en Seigneur Ooivaar geeft hem nadien van hetzelfde laken een broek, door op te dienen in lange hoge vazen. Zodat de bedrogen bedrieger met platte oortjes en de staart tussen de poten, met een lege maag moet afdruipen.
Bij de verkiezingen van 13 juni hebben de kiezers een VOS en een OOIEVAAR in het veld gestuurd, zonder daar evenwel exact bij te zeggen wie nu juist wie is .
Maar, eindigt de fabel :
t Is voor U, bedriegers, dat ik dit heb geschreven. Wacht U wel ook zo te weven ..
**************
Let wel, de baas van Knack spreekt hieronder over zijn eigen land Vlaanderen, als over de rest van belgië .
Vorige week nog rekende de Naamse econoom Robert Deschamps voor dat Wallonië ver achter blijft bij de rest van België
Twee blokken 19-06-2010 - Rik Van Cauwelaert - knack via Iskander
Afgelopen zondag heeft de Vlaamse kiezer het signaal herhaald dat hij in juni 2007 en in 2009 al via zijn stembiljet had gegeven, alleen deed hij het ditmaal nog wat krachtiger.
Volgens academici, met hun wetenschappelijke onderzoeken in de hand, hadden de Vlamingen in 2007 helemaal geen communautaire eisen geformuleerd, laat staan dat zij zouden hebben aangestuurd op een grote staatshervorming. En bijgevolg werd ook betwijfeld dat de regionale uitslag van juni 2009, met forse winst voor de N-VA van Bart De Wever, op een communautaire bezorgdheid van de kiezers duidde. Want partijen zoals de N-VA dienen vaak zoals de Volksunie, het FDF en het RW in een verder verleden als een megafoon voor een of ander protestgedrag. Zo stond het in de ingezonden opiniestukken.
De toekomst gaat vanzelf, het heden is onbekend, luidt de bekende versregel van John Ashbery. Het CD&V-establishment heeft het heden nooit in kaart gekregen. Dat onvermogen zorgde ervoor dat Yves Leterme met zijn machteloze regering zichzelf en zijn partij naar een historisch dieptepunt voerde. De christelijke arbeidersbeweging, de aandrijfas van CD&V, heeft die omslag in de stemming te lande niet gezien en dacht haar zaken en haar belangen op de oude wijze te kunnen blijven beredderen.
Men was er nogal gerust op. Er is bijvoorbeeld geen nota bekend van een ACV-studiedienst waarin nieuwe staatshervormende ideeën worden gelanceerd om het federale land op de sporen te houden, of waarin de onvermijdelijke hervorming van de sociale zekerheid wordt bekeken.
Een jonge blaag van een voorzitter, Alexander De Croo van Open VLD, deed uiteindelijk wat Leterme zelf in 2007 al had moeten doen: de federale coalitie opdoeken. Enkele maanden in de regeringskeuken waren voor De Croo voldoende om zijn vertrouwen in premier Leterme en in zijn eigen Franstalige liberale evenknie Didier Reynders op te zeggen.
Het verkiezingsresultaat van afgelopen zondag heeft alvast het voordeel van de klaarheid. Zowel in Vlaanderen als in Franstalig België zijn met de N-VA en de PS twee duidelijke blokken ontstaan.
In die zin roept de voorbije verkiezing herinneringen op aan die van december 1987. Toen had PS-voorzitter Guy Spitaels de Voerense burgemeester José Happart voor de partijkar gespannen om de rooms-blauwe regering, die de mond vol had van de zogenaamde reconductie, de voorzetting van haar beleid, te slopen. Premier Wilfried Martens moest die verkiezingszondag naar de stembus langs een haag van spandoeken met daarop: Met Martens Acht, Happart aan de macht. Het werd een grimmige verkiezingsnacht. Spitaels beriep zich na zijn zege net als Elio Di Rupo vandaag op de eigen politieke familie om, zeer tegen de zin van premier Wilfried Martens, de formatie van een nieuwe rooms-rode regering af te dwingen. Die inbraak van Spitaels, die naderhand de Waalse regering ging leiden, maakte dan weer de latere staatshervormingen van Jean-Luc Dehaene mogelijk.
Een federale regering zonder de N-VA van Bart de Wever en de PS van Elio Di Rupo is vandaag zelfs geen optie MR-voorzitter Didier Reynders had dat snel begrepen. Dat legt een zware druk op de twee partijkopstukken, die bovendien beseffen dat er geen tijd te verliezen valt.
Maar eerst moet het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde van de baan. De Wever weet dat Di Rupo, en de Waalse regionalisten achter hem, de toekomst van het sociaal systeem, de instandhouding van een transparante solidariteit tussen Noord en Zuid en de economische relance van Wallonië hoger plaatsen dan de belangen van een aantal welgestelde FDF-kiezers in de Vlaamse Rand. Bij de PS keken ze trouwens geamuseerd naar de tricolore verkiezingscampagne die CDH-voorzitter Joëlle Milquet een zetel kostte.
Als De Wever en Di Rupo elkaar vinden, ergens langs de boorden van de Maas, krijgt Kris Peeters misschien alsnog zijn copernicaanse revolutie. Elio Di Rupo beseft immers dat Wallonië nog lang niet uit de problemen is. Vorige week nog rekende de Naamse econoom Robert Deschamps voor dat Wallonië ver achter blijft bij de rest van België.
Ondanks enkele hoopgevende signalen, zoals een daling van het aantal werkzoekenden en toenemende buitenlandse investeringen, is er volgens Deschamps nog lang geen sprake van een duurzame Waalse heropleving. Wallonië, zegt de professor, steunt al te veel op overheidsinvesteringen, en het moet dringend werk maken van de kwaliteit van het onderwijs.
Dat kost veel geld, net zoals de herfinanciering van Brussel. Bij de PS weten ze al precies hoeveel. Bart De Wever zal dat de komende dagen vernemen
Psssst
Zouden ze bij de Studiedienst van de Niveanen ook de Nack lezen ? En waarom begot wordt die geleerde Perfesser niet uitvoerig vermeld in Le Soir of de Libre ? Akkoord, zijn verslag is, naast het stelen en bedriegen (de helft van de PS moet in den bak ) niet om veel naar huis te schrijven, maar zei reeds de Heilige Augustinus niet, dat het besef van de zonde meteen het begin is van het berouw ? Zouden ze dat ook weten bij de Tjeven ? ! Waarschijnlijk wel. Maar die kunnen niet weerstaan aan het Gouden Kalf .
De curator van België. Het weekblad Knack dat de feitelijke triomfator van de voorbije verkiezingen op die manier aankondigde, maakte het dus nog erger: een curator komt er immers maar aan te pas als het failliete bedrijf geen feitelijke overlevingskansen meer heeft. De curator van België moet dus alleen nog maar wat meubelen uit het Belgische faillissement redden, overleven zit er voor dat vastgelopen België niet meer in. Er is zelfs al een curator gevonden die de klus wil klaren. Voor een zeldzame keer wilden wij ook eens vriendelijk en zelfs een heel klein beetje hoopvol zijn, anderen geloven er dus helemaal niet meer in. Een curator kan inderdaad een overnemer zoeken! Twee of drie aparte democratieën Men kan ze geen ongelijk geven: het is weinig waarschijnlijk dat 13 juni 2010 geen historische datum wordt in de Belgische politieke geschiedenis, het is integendeel vrijwel zeker dat die zoveelste electorale Belgische zondag het begin is van een allerlaatste overlevingskans voor het België van 1830. Een echte zwarte zondag dus voor het driekleurige België. Een België dat om de onfortuinlijke Jean Marie Dedecker te citeren alleen nog maar bestaat uit twee of drie aparte democratieën binnen nog altijd dezelfde staatsgrenzen, een geel gekleurd België ten noorden van de taalgrens, een rood geverfd Wallonië ten zuiden daarvan. Met ergens tussen in een waterachtig blauw geleurde Brusselse stip. Een voorafbeelding van een Belgische confederatie. Die DRIE democratieën (sic!) moeten nu proberen om samen toch nog één driekleurige Belgische democratie in elkaar te knutselen. Nu al wordt ten vroegst begin september naar voor geschoven als een mogelijke datum om de patiënt in coma weer wakker te maken. Zeker niet vroeger, het zal dus nog later worden. Nogal wat hopeloos ongeduldige journalisten willen liefst vandaag al of ten allerlaatste morgen in de vroege ochtenduren weten wie er in de volgende regering de portefeuille van buitenlandse zaken krijgt, ze zullen hun ongeduld nog lang in toom moeten houden. De dagbladen staan alle dag vol met historische uitspraken, de kerkhoven liggen vol met, historische figuren. Het was een geliefkoosde maar helaas niet-latijnse uitspraak van Hugo Schiltz. Het woord historisch wordt inderdaad vaak onterechte gebruikt. Voor 13 juni 2010 mag men nochtans een uitzondering maken: het is en zal in de geschiedenis van dit land een historische datum blijven. Stel je voor: jouw Koninklijke voorgangers deden en doen er nog altijd alles aan om de politieke vertegenwoordigers van dat staatsgevaarlijke Vlaams nationalisme te negeren, het was tot 12 juni 2010 een koninklijk cordon sanitaire rond die altijd zeurende malcontente Vlaamse nationalisten en nu was Albert II verplicht om dé gedoodverfde politieke stem van dat Vlaams nationalisme toch uit te nodigen. Laken erkende de politieke overwinning van de N-VA. Meer kwaadschiks dan goedschiks, dat doet er niet toe. De Wever kwam niet ergens tussen al de anderen door op de Koninklijke koffie, maar als allereerste. Hij had daags voordien de electorale kaart van Vlaanderen geel gekleurd. En daar kon men zelfs in Laken niet meer naast kijken. Het vooroorlogse VNV noch de naoorlogse Volksunie hadden daarvan nooit kunnen dromen. Hugo Schiltz ging er wel prat op dat hij voor zichzelf de nutteloze titel van Belgisch minister van staat had kunnen afdwingen: volgens hem was dat de illustratie dat zelfs Laken met het bestaan van de toen al wegkwijnende Vlaams nationalistische Volksunie rekening begon te houden. Of de N-VA voorzitter nu ook nog Belgisch premier moet worden is een vraag die politiek België niet langer als toogpraat weglacht. Een uitgesproken Vlaamse nationalist als kandidaat Belgisch premier? Of toch minstens de hofleverancier voor een informateur, een wegbereider voor een nieuwe Belgische regering? En dan nog niet overtuigd zijn dat 13 juni 2010 inderdaad historisch was, is en zal blijven? Een Vlaams nationalist aan het hoofd van een Belgische regering met de Waalse socialisten als partner. Het moest al heel laat in de nacht zijn voordat de grootste Vlaamse optimist die idee ooit had durven laten horen. Een Vlaams nationalist die zelfs het lef heeft om die verleidelijke Wetstraat 16 vriendelijk maar kordaat af te wijzen ten gunste van een Waalse socialist? Is dit nog wel het België van de dag voor 13 juni? Daarbij toch één groot voorbehoud: 13 juni 2010 is NIET de overwinning van het Vlaamse nationalisme in de enge zin van het woord, niet al die duizenden Vlamingen die nu NVA stemden zijn ook lid van de N-VA. Op 13 juni 2010 heeft dit land eerst en vooral, misschien zelfs uitsluitend, de stem van Vlaanderen gehoord. Geen Vlaamse stem uit Limburg of West-Vlaanderen, maar de stem van gans Vlaanderen. Twijfelaars moeten maar eens goed naar de electorale kaarten kijken die door de kranten gepubliceerd werden. Een Vlaanderen dat het versmachtende Belgische en Franssprekende keurslijf moe is, een Vlaanderen dat van het bewuste onmachtige gedoe van Vlaamse partijen tegenover de Belgische carcan definitief af wil, een Vlaanderen dat het wollige alles verbloemende spraakgebruik van de traditionele politiek in Vlaanderen onvoorstelbaar beu is, een Vlaanderen dat de technische hefbomen waarover het nu al beschikt om het Vlaamse huis naar eigen smaak in te richten ten volle wil gebruiken en zoveel mogelijk wil uitbreiden, een Vlaanderen dat niet meer accepteert dat Belgische vakbondsleiders, Belgische staatsmannen, Belgische journalistieke opiniemakers en andere weldenkenden nog langer bepalen voor wie hij of zij wel mag stemmen en aan wie een inwoner van Vlaanderen zijn stem zeker niet mag geven, een Vlaanderen voor wie de taalgrens ook een feitelijke staatsgrens is. In de partijsanhedrins ver van de bewoonde wereld heeft men tot vorige zondag gedacht dat het Vlaamse gemor ook dit keer weer vanzelf zou verstommen. Als men er dan toch moest naar luisteren, werd het weggewuifd met een zoveelste verbale stortvloed vol holle woorden zoals dialoog, links beleid, pensioenen, de mensen, verantwoordelijkheid, solidariteit en natuurlijk ook de crisis in alle kleuren en geuren. Vlaanderen wil het helemaal anders Vlaanderen stemde vorige zondag geel en niet bruin: als het dan toch weer naar de stembus moest zocht en vond Vlaanderen een alternatief: de figuur van Bart De Wever. Een partijvoorzitter die in zijn politieke reistas inderdaad zijn eigen partij meebracht. Vlaanderen stemde op 13 juni Bart De Wever omdat Vlaanderen het straks hier helemaal anders wil. Het Vlaams Belang haalde als mogelijke alternatief zichzelf onderuit, idem voor de De Decker die zijn kopvrouw voor de senaat in het zicht van de verkiezingen een paar dagen geplande vakantie moest gunnen, Groen bleef ook nu nog altijd hopeloos groen achter de oren en de anderen hadden nu al 3 x 12 maanden tijd verloren met vooral niets doen. Bleef dus alleen nog maar de slimste mens ter wereld. Van Voeren in Limburg tot in de Westhoek, van Turnhout tot in de Vlaamse rand rond Brussel, trok de Vlaamse kiezer zich niets aan van Luc Cortenbeek en co. en kleurde Vlaanderen zeer bewust geel. Wie dit toch nog niet als een historisch gebeuren willen omschrijven, moet zich dringend laten verzorgen voor ziekelijke doof- en blindheid. Dat gele Vlaanderen moet zich nu maar beter niet al te euforisch voelen. De opdracht is niet hopeloos, ze is wel levensgevaarlijk en de overlevingskansen zijn minimaal. Dat weet elke curator. De rest van het aloude Vlaanderen en dus ook België zal geen mogelijkheid onbenut laten om de eventuele as De Wever Di Rupo te doen mislukken. De verliezers hebben voldoende kandidaten in huis die zich willen opofferen om hun België te redden. Dat aloude België zou er nochtans goed aan doen om 770 keer de eigen tong rond te draaien voordat men het versleten jargon van de verantwoordelijkheid, de mensen en de crisis weer boven haalt om weer het Belgische roer in eigen handen te krijgen. Voordat men de curator voortijdig naar huis stuurt om het failliete bedrijf toch nog een keer op gang te brengen. De curatoren van het failliete Sabena konden, wilden of mochten geen overnemer vinden, er waren immers kapers op de kust die iets helemaal anders wilden. Zij kregen hun tijdelijk gelijk. Sabena overleeft vandaag alleen nog maar als letterwoord in het vermolmde woordenboek van de Belgische politieke geschiedenis. Marc Platel is oud-journalist en leidde de studiedienst van Volksunie en NV-A (*)
(*) Digitalia voegt t Pallieterke toe als Dritte im Bunde. Weeral een reden om dat ongelofelijk weekblad in huis te halen.
18-06-2010 - Mark van de Voorde - de standaard via Iskander
Dat hij niet eens sympathiek wil overkomen, maakt hem sympathiek: MARK VAN DE VOORDE analyseert het niet-alledaagse populisme van Bart De Wever. In de voorbije dagen zijn vele verklaringen gegeven voor het succes van de N-VA. Alle analyses ventileren slechts een stuk van de waarheid, want het kiesgedrag is het resultaat van een complex sociaal, psychologisch en mentaal proces. Mij valt echter op dat niemand (ook) wijst op het populisme van de N-VA en haar frontman Bart De Wever als verleidingstactiek binnen dat complexe proces van overreding. Ik gebruik hier het woord populisme niet alleen in zijn demagogische betekenis, maar ook in zijn democratische betekenis waarvoor David Van Reybrouck opkwam in zijn pamflet Pleidooi voor populisme (2008).
Bart De Wever heeft van zijn populariteit, die hij verkregen had door zijn mediaoptreden, de baslijn gemaakt waarop hij een populistisch lied kon schrijven. Dat deed hij door de grondtoon van ongenoegen uit de samenleving te verwerken in zijn communautaire hoofdmelodie, met daarachter een sociaaleconomisch achtergrondkoor samengesteld uit het politieke centrum. Hierdoor wist hij voor zijn hoofdboodschap een breed gehoor te vinden: zijn harde boodschap klonk centraal uit de luidsprekers en niet rechts.
Maar niet alleen de inhoud van hard en gematigd tegelijk verklaart het succes van dat populisme, ook de stijl van dat populisme. Van populair naar populist lijkt een kleine stap, maar die moet behoedzaam gezet worden. Dat deed Bart De Wever door de holle weg van de ordinaire brultaal en de vette humor (Dewinter, Dedecker) te vermijden. Hij koos daarentegen een weg die populisten nooit bewandelen: het steile bergpad van de intellectuele praat en de droge humor. (*)
Precies die ongeziene keuze maakte zijn populisme tot een succesverhaal. Ze verhief De Wever van tussen de mensen tot boven de mensen. Populisten hebben de neiging om te denken dat ze volks moeten zijn, maar dat waarderen mensen niet. Intellectueel op alles en iedereen neerkijkend diende Bart De Wever zowel zijn tegenstrevers als de media, en dus het publiek, van repliek. Emotie opgerold in cynische arrogantie, men lustte er pap van. Dat hij niet eens sympathiek wilde overkomen, maakte hem sympathiek: ook dat was een uiting van het gedeelde ongenoegen.
De meeste populisten willen sympathiek zijn. Dat is hun kapitale fout. Bart De Wever begreep als geen ander dat het volk wil opkijken naar zijn leiders. Het optreden van Bart De Wever in De slimste mens was daarvoor een godsgeschenk geweest: wie slim is, staat altijd boven de anderen, want kennis is macht (**)(met Idool zou hij tussen het volk zijn blijven zitten). Latijnse spreuken, de meeste politici zijn er bang van (wat jammer is). Bart De Wever niet. Niet alleen etaleert hij hiermee zijn intellectuele kennis, maar als cultuurkatholiek weet hij ook dat preconciliaire kapelaans hun gezag haalden uit de Latijnse zin waarmee ze hun preken begonnen. Door het feit alleen al dat je die vertaalt, kom je dichter bij de mensen: je deelt je kennis. Zo werd De Wever gezagvoerder nog vóór hij macht had.
Net zoals de kapelaans van toen heeft De Wever tegelijk een volkse kant: hij houdt van friet met curryworst, woont in een gewoon huis, heeft een thuiswerkende echtgenote, kleedt zich gewoontjes. Kortom hij is van het volk, tegelijk staat hij torenhoog boven dat volk. Dat verkiest het volk: afstandelijke nabijheid, autoritaire volksverbondenheid (zoals bij de kapelaans van vroeger). Dat populisme-uit-de-hoogte bezorgt bovendien het volk het gevoel dat het mee verheven wordt. Niet toevallig is Bart De Wever zowat de enige politicus die nog het woord volksverheffing in de mond durft te nemen, zonder zich te excuseren (overigens, hij excuseert zich nooit).
De Franse politieke filosoof Pierre-André Taguieff ziet twee hoofdstromingen in het populisme: het protestair populisme dat zich afzet tegen de instituties en het identiteitspopulisme dat zich afzet tegen een vijand van buiten. Dedecker vertegenwoordigt de eerste stroming, Dewinter de tweede. De N-VA wist beide stromingen samen te laten vloeien en dat leidde tot de tsunami.
Bovendien vermeed De Wever, op een enkele keer na, het agressieve taalgebruik dat bij beide vormen van populisme gebruikelijk is. Maar er is meer. Terwijl Dedecker brult tegen dé instituties (zonder dat je precies weet waartegen hij protesteert en nog minder wat hem bezielt, tenzij rancune), was bij De Wever duidelijk over welke instellingen het gaat. Als conservatief is hij niet tegen dé instituties als zodanig, wat geruststellend werkt.
Terwijl Dewinter de vijand in de eigen samenleving zoekt en die ook niets gunt, zit voor De Wever de vijand over en op de taalgrens en hij gunt hem bovendien ook heel wat (het is zowel voor de Vlaming als voor de Waal beter...). Als conservatief weet hij zeer goed dat mensen het identiteitsloze geblèr van de zogenaamde linkse kerk en de nieuwemensgedachte van de neoliberalen beu zijn. Hij stelde de prangende identiteitsvraag in een cultuur op zoek naar zichzelf. Zonder xenofobie, en ook dat werkte geruststellend.
Maar tussen de belofte en de werkelijkheid ligt een weg. Het populisme is het asfalt dat de gaten vult in de weg tussen belofte en werkelijkheid. De weg is weer berijdbaar, tijdelijk althans.
Publicist en raadgever van premier Leterme en vicepremier Vanackere. Wat? Bart De Wever is een geruststellende populist. Waarom? Hij is zelden verbaal agressief en trapt niet wild om zich heen, maar doelgericht
Sterretjes tussen (*) zijn toevoegsels van Digitalia
(*) Over die droge humor wordt beweerd dat die geleverd werd door ghost writers. Die bron zou opgedroogd zijn, zodat we de laatste tijd op onze honger blijven zitten.
(**) Kennis is macht Tiens, en ik die dacht dat dat geld was. Zo iets in de zin van Time is money, door mij heel zn leven vertaals als Kennis is money .
Aber ein Märchen aus alten Zeiten, kommt mir nicht aus dem Sinn. Es gibt am Abend, und es dunkelt. Un ruhig fliesst der Rhein . Sie sitzt da, und kämmt mit goldnem Kamme Ihr goldenes Haar. Und singt ein Lied dabei
Heb ik nog onthouden uit de lessen Estetica van Mr Lebbe uit mijn college-jaren. Maar dan zonder afbeeldingen. Uiteraard!De melodie spookt trouwens nog altijd rond in mijn hoofd, net zoals die van Erlkönig van der Vater die eilt, durch Regen und Wind, mit seinem Kind .Und Vater hörst du nicht, was den Erlkönig mir leise verspricht? Sei ruhig, bleib ruhig, mein Kind, im dunklem Laub säuselt der Wind .
Ergens op een hoge rots, midden in een bocht van de Rijn, in de omgeving van Koblenz : daarmee lokt ze, aldus de legende, de bronstige schippers, die zich aldus, bij weer en ontij, blind en doof, te pletter sturen op de scherpe rotsen.
Foei, Perfesser Maddens, ons deftig belgisch bestel te vergelijken met de streken van een overjaarse straatmadelief achter rood en blauwe vitrine-lichtjes! U doet maar, hoor! Daar stoor ik mij niet aan! Ik voel mij niet aangesproken. Maar er zijn grenzen! Bart De Wever is niet direct mijn grote vriend, niet voor zijn formidabele overwinning, noch erna, maar hem in één en dezelfde zin als bronstige schipper voor te dragen, is wat kort door de (Rijnse) bocht. Ik zou Bart eerder klasseren tussen de duizenden schippers die zich bij hun vele Rijnvaarten niet hebben laten vangen. Hadden die dat allemaal zo gedaan, dan was die meid al lang naar beneden geklommen, en was er nooit een legende geweest! Zodat het belgisch establishment nu had moeten uitzien naar een ander paardenmiddel om den Bart mee te verleiden. .En Hoeren-Loreley, waar halen ze het uit!?
Toch zou ik, louter uit bezorgdheid voor zijn inwendige mens, Bart aanraden, zich iedere dag s avonds na volbrachte dagtaak, linea recta naar Moeder-de-Vrouw te begeven. Hij is per slot van rekening geen CVP-verkozene die privé adresjes kent, en die in de roes van de overwinning, een tijdje later ontwaakt in het ziekenhuis, met onverklaarbare maagbloedingen.
Pardon, deze blog is, voor dit gedeelte, pure en onversneden satire, en mag niet doorgetrokken worden naar bestaande personen of gekende toestanden.
Verdorie, na weer zo een klein beetje achterklap moet ik nu weer gaan biechten! Misschien dat het nuttigen van een glas Stout Rogeetje ondertussen verlichting brengt
Een staatshervorming die min of meer in verhouding staat tot de verkiezingsoverwinning van de Vlaamsnationalisten, raakt volgens BART MADDENS aan die ene vette brok die nog overblijft op het federale niveau: de sociale zekerheid. Het kan vreemd klinken na de spectaculaire overwinning van de N-VA, maar toch is België zondag door het oog van de naald gekropen. De drie radicaal-Vlaamse partijen (de zogenaamde V-partijen) strandden immers op een zucht van de absolute meerderheid van de zetels in de Nederlandse taalgroep van Kamer en Senaat. Het gezamenlijke percentage voor die partijen is historisch hoog (45 procent, dit is 9 procent meer dan vorig jaar). Maar de Vlaamsnationalisten hebben pech dat het LDD-aandeel daarin (3,8 procent) niet of nauwelijks kon worden omgezet in zetels. Het resultaat is dat de V-partijen net niet voldoende zetels hebben om een staatshervorming te blokkeren. Zodra het stof van de N-VA-tsunami is gaan liggen zal snel blijken dat dit de machtspositie van Bart De Wever aanzienlijk beperkt.
Het is niet de eerste keer dat een Vlaamsnationale partij een monsterscore haalt. In 2004 moest het Vlaams Blok (met 24 procent) niet zo heel veel onderdoen voor de N-VA vandaag (28,5 procent). Toen is er iets heel vreemds gebeurd, waaruit de N-VA vandaag lessen kan trekken. Het cordon tegen het Vlaams Blok werd na de verkiezingen heel eventjes opgeheven. Formateur Yves Leterme ontving toen 'uit respect voor de kiezer' een delegatie van die partij. Het onderhoud duurde welgeteld anderhalf uur. Dat Leterme nadien een regering met het Vlaams Blok uitsloot verbaasde niemand. Verrassender was de reden die hij daarvoor gaf. Het Vlaams Blok werd niet uitgesloten omwille van zijn xenofobe standpunten of zijn veroordeling voor racisme, maar wel omdat die partij (in de woorden van Leterme) 'ijvert voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen en elke vorm van interpersoonlijke solidariteit tussen Vlamingen en Walen wil afschaffen'. Met andere woorden: de échte reden waarom een kwart van de Vlaamse kiezers buitenspel werd gezet was omdat die een te Vlaamsgezinde stem hadden uitgebracht.
Zou het kunnen dat we vandaag voor een omstandige remake staan van die slechte cinema? Het scenario daarvoor werd voor vorige week alvast haarfijn uit de doeken gedaan door Mark Eyskens (in een interview met Knack). De Wever moet na de verkiezingen zijn verantwoordelijkheid opnemen, aldus Eyskens. 'Maar dan zal snel blijken dat er met hem geen land te bezeilen valt. Vervolgens is het dan aan de andere partijen om een meerderheid te vormen en eindelijk die communautaire hypotheek te lichten, zodat de mensen tegen de volgende verkiezingen geen reden meer hebben om nog voor De Wever te stemmen.'
Een gewiekst politicus als Bart De Wever zal natuurlijk niet met open ogen in die val trappen. In het licht daarvan is zijn eerste zet op het politieke schaakbord de logica zelve: in de plaats van zich meteen in een kamikaze-onderhandeling met de Franstaligen te storten, wil hij eerst een stevig Vlaams front vormen. De voorzet daartoe werd overigens zaterdagavond al gegeven door Marianne Thyssen, tijdens het voorzittersdebat op de VRT. Voor het eerst in de campagne verwees zij naar de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Het ligt inderdaad voor de hand dat de Vlaamse partijen nu teruggrijpen naar die vijf resoluties van 1999. Het feit dat ook de N-VA in die richting denkt, getuigt alvast van enig Belgisch pragmatisme, en kan met wat goede zelfs wil als een 'vertrouwenwekkend' signaal worden geïnterpreteerd. Want in die resoluties is er helemaal geen sprake van confederalisme, laat staan van separatisme.
Maar ook al stellen de resoluties de Belgische federatie niet in vraag, ze sturen wel degelijk aan op de institutionele 'big bang' die nu blijkbaar ook door de Vlaamse kiezers wordt gevraagd. De resoluties zijn ruwweg terug te voeren tot drie cruciale eisen, die voor de Vlamingen breekpunten zouden moeten zijn. Ten eerste pleiten de resoluties voor een verregaande fiscale autonomie via de volledige overdracht van de personenbelasting naar de deelstaten. Ten tweede wordt in de resoluties aangedrongen op een meer ondergeschikt statuut voor het Brussels Gewest. Bijkomende financiering voor Brussel is enkel aanvaardbaar indien de twee gemeenschappen mee kunnen beslissen over de aanwending van deze middelen. En ten slotte is het ook essentieel dat de resoluties de integrale overdracht vragen van het gezondheids- en gezinsbeleid naar de deelstaten, met inbegrip van de gezondheidszorgverzekering en de gezinsbijslagen.
Socialistisch afwijzingsfront
Dat laatste wordt wellicht het meest heikele punt. Het klopt dat SP.A die ene resolutie over de bevoegdheidsoverdracht van (onder meer) de gezondheidszorg niet mee heeft goedgekeurd in 1999. Vandaag lijkt er een socialistisch afwijzingsfront in de maak om elke vorm van splitsing van de sociale zekerheid af te blokken. Maar als men een staatshervorming wil realiseren die qua omvang min of meer in verhouding staat tot de verkiezingsoverwinning van de Vlaamsnationalisten, dan zal men onvermijdelijk moeten raken aan die ene vette brok die nog overblijft op het federale niveau: de sociale zekerheid. Als dat nu tot een taboe wordt verheven dan dreigt de 'grote' staatshervorming niet meer te worden dan wat gemorrel in de marge, met als enige bedoeling om wat communautaire druk van de ketel te halen in afwachting van een nederlaag van de N-VA in 2014.
Als er geen voorafgaand akkoord kan worden bereikt onder een meerderheid van Vlaamse partijen om de forcing te voeren rond de vijf resoluties van het Vlaams Parlement, kan Bart De Wever beter aan de kant blijven staan, in de plaats van zich meteen te pletter te rijden op de muur van het Franstalige 'non'.
Zonder een spijkerhard akkoord tussen de Vlaamse partijen onderling heeft de N-VA immers geen politieke hefboom om een verregaande staatshervorming af te dwingen. Natuurlijk zal er de komende dagen vanuit het Belgische establishment een oorverdovende sirenenzang opklinken richting N-VA.
Natuurlijk zal iedereen er nu op aandringen dat de N-VA haar Belgische verantwoordelijkheid opneemt. Maar dat zou een Vlaamsnationalistische partij normaal gezien Siberisch koud moeten laten
Psst
Dat vissen-meisje in Kopenhagen heeft tenminste nog een deftige zit! Amaai ons Mattil, als ze ooit verzinnebeeld zal worden als Loreley lonkend naar Bart De Wever! Zij, de Waalse nobeldame, Comptesse de Flandres (par marriage)
Pssst II
Perfesser Maddens kent zijn klassieken. Crescendo naar het einde toe .Liefst een straffe uitspraak, die blijft nazinderen. Ik accentueer dit eventjes :
Natuurlijk zal iedereen er nu op aandringen dat de N-VA haar Belgische verantwoordelijkheid opneemt. Maar dat zou een Vlaamsnationalistische partij normaal gezien Siberisch koud moeten laten.
Meisjes en Jongens! Wat is het leven van een Vlaams Belanger mooi!
Invallend licht en inspiratie doorheen een diamant :
Een regenboog van kleuren .
Edelstenen, uit de schoot van Moeder Aarde
Even eeuwig als het Licht van de Zon
Hij heeft zo iets als een verre goede vriend, die er af en toe tussenuit trekt. Alsof hij er genoeg van heeft. Toch kan hij het niet laten, en, net zoals de zalm, moet hij telkens weer stroomopwaarts zwemmend, liefst in de meest wilde wateren op zoek gaan naar de puurste bronnen.
In 1999, bij de herdenking van het honderdste sterfjaar van de Grootmeester der Vlaamse Letteren, Guido Gezelle, had ik datzelfde gevoel van machteloze bewondering. En zeggen dat we moeten leven in de periode van de Brusselmansen en de Lanoyes, de sterksten in de sector van de gesubsidieerde onzin.
Over wie ik het heb?
Zal ik eventjes niet verklappen, maar U laten raden bij het lezen van een paar vers geplukte heerlijk geurende citaten van zijn hand.
Het doel telt, niet de weg ernaartoe.
Op het ingevoerde kiesvee moet de partij ook al niet te veel meer rekenen. Dat voelt zich al langer bedrogen door de sp.a. De Antwerpse burgemeester Patrick Janssens heeft de moskeemeute destijds te hautain misbruikt en daarna gedumpt. Bovendien is die groep zich volop aan t organiseren om zelf de macht te grijpen. Desnoods zonder verkiezingen.
Daarom moet de huidige verkiezingsuitslag ook behoorlijk gerelativeerd worden. De conclusie dat Vlaanderen voor Vlaanderen gekozen heeft, slaat op niets. Vlaanderen heeft niet voor N-VA gekozen, maar voor een figuur die zorgvuldig geboetseerd en met beangstigende precisie in onze dagelijkse leefwereld geïnfiltreerd werd.
Als deze uitslag toch uitgelegd wordt als een stem voor meer Vlaamse autonomie, dan is het Vlaams Belang de morele overwinnaar van deze verkiezingen, als zijnde de jarenlange gangmaker en wegbereider van het N-VA-programma.
De afkeer van de politiek zal alleen maar toenemen, temeer omdat de cultureel-historische wortels die ons naar het stemhokje zouden moeten drijven (de Atheense oer-democratie, het christelijke gelijkheidsbeginsel, de individualiserende renaissancecultuur, de Verlichtingsfilosofie, de strijd om het algemeen stemrecht ) allang uit het collectief geheugen verdwenen zijn. De modale burger verkeert dus in een toestand van de slaapwandelaar/toeschouwer, functionerend op automatismen in een louter formeel politiek schaakspel.
Kijk, onlangs reed men mij binnen in een operatie-zaal. Het ging vanzelf, en de robuuste verpleegster, die treintje speelde met mij, neuriede daarbij. Aangekomen onder de draaiende kerstboom van het felle licht, deed ze me, half in doling, overstappen op de snijtafel, waar een vriendelijke stem van achter mijn hoofd mij bekend voorkwam. Hij schoof een soort trechtertje over mijn gezicht, en toen ik ontwaakte, uren later, was er terug licht in mijn ogen.
Overdreven?
Neen hoor! Kunnen lezen bij Vrij van Zegel is inderdaad niet zo ingrijpend als een levenreddende oog-operatie, maar even sprankelend. De oog-chirurg vond achteraf zijn ingreep heel gewoon en niet eens een spiereltje spectaculair. Wedden dat Luc Van Balberghe hetzelfde denkt over zijn werk? Zie Gezelle : die is heel zijn leven een simpel onderpastoortje gebleven .
Niemand hoeft mij te geloven we leven in een wereld die overloopt van al-dan-niet geleide vrije meningsuiting maar dan zou ik aanraden om de actualiteit te volgen op zijn blog, of Achter het Nieuws. U hoeft mij niet te bedanken : het zijn weer Angeltjes geweest die mij getipt hebben. Die gasten zijn echt even staatsgevaarlijk geworden als ikzelf!
Weet U in elke gazet staat iedere dag maar 2 keer waarheid zijnde de datum en de prijs En ja, voor Achter het Nieuws moet U betalen. Alleen leugens zijn gratis!
Voor die 2 uitspraken allen al, zijn ze goed voor een nominatie op de prijslijst van het CGKR!
We zouden het haast vergeten zijn na alle verkenners, bemiddelaars, koninklijke onderhandelaars en wat het Paleis met een verbluffende creativiteit nog verder aan titulatuur uitvond om Yves Leterme verder te helpen, maar het kan dus ook gewoon ouderwets: met de aanstelling van een informateur.
Dat wijst alvast op het gegeven dat het Bart De Wever en Elio Di Rupo menens is. Mocht uit de eerste gesprekken gebleken zijn dat de kloof onoverbrugbaar was, dan zouden ze zich niet nu al in het bad gewaagd hebben. Dat is het voordeel van verkiezingen met een zo grote stemverschuiving, en zo duidelijke winnaars: ze hebben de mogelijkheid om er voor te gaan. Gekoppeld aan de wetenschap dat ze een periode van vier jaar voor zich hebben, en voldoende electorale reserve hebben opgebouwd om toegevingen te kunnen doen. Bovendien verkeren ze nu in een staat van genade waarin ze hun ook radicale achterban kunnen overtuigen, een momentum waarvan ze graag gebruik zouden maken.
Het zou dus wel eens kunnen dat we een regering hebben vóór de Nederlanders, waar een verdere versnippering van het politieke landschap voor bijzonder moeilijke coalitiebesprekingen dreigt te zorgen. Voor iemand die pas in 2004 in de nationale politiek opdook, is dat geen geringe prestatie, en het weze De Wever gegund.
Het heeft het Vlaams-nationalisme dertig jaar gekost om het oorlogs- en collaboratieverleden te boven te komen. Pas in de jaren '70 slaagde de Volksunie van Vic Anciaux en Hugo Schiltz erin die trauma's achter zich te laten, om meteen geconfronteerd te worden met het Vlaams Blok, die de beweging opnieuw opzadelde met alle extreme en antidemocratische kenmerken van een ver verleden, en haar in de politieke steriliteit deed terechtkomen. Praktisch op zijn eentje heeft Bart De Wever ervoor gezorgd dat het democratische nationalisme herboren werd. Wat meteen ook de achilleshiel van zijn partij is. Hij dient omringd te worden door minstens een exceptionele chauffeur en een overtuigende diëtiste, want als hem iets overkomt zou deze overwinning wel eens bijzonder kortstondig kunnen zijn.
In het andere geval, en wanneer Di Rupo en De Wever de potentiële afspraak die ze hebben met de geschiedenis niet willen missen, zou het wel eens bijzonder snel kunnen gaan.
Bron DM
Psssst
Zeg nu niet dat ze bij DM lezers hebben van deze blog!
Zeg mannen! Der ligt een copyricht op die exceptionele chauffeur en op die overtuigende diëtiste Ik was eerst met die waarschuwingen! Onderkruipers die jullie zijn!
En wat is dat weeral met die rare zinspelingen zoals om meteen geconfronteerd te worden met het Vlaams Blok, die de beweging opnieuw opzadelde met alle extreme en antidemocratische kenmerken van een ver verleden, en haar in de politieke steriliteit deed terechtkomen.
Begin nu niet onze verdiensten in de zakken te steken van de Niveanen! Wij, en wij alleen dragen de kenmerken van een ver extreem en antidemocratisch verleden. Tenminste, dat hebben jullie tegen ons! Die van de ex-VU (om bijvoorbeeld Hugo Schilktz niet te vernoemen) zijn altijd onschuldige lammetjes geweest. Zelfs de Hitler-Junge André Leysen is nooit vrijwillig toegetreden. Net zoals Prinz Bernard von Lippe Bisterfeld van Nederland hebben anderen hem ingeschreven en hun lidgeld betaald! Zelfs wij van het Vlaams Belang, die meestal geboren zijn na de rampzalige tijden, of toen nog kind waren, hebben allemaal boter op ons hoofd! Louter door te bestaan hebben wij de oorlog verlengd! Wij moesten maar, in plaats van op ons patattenveld, naar de Borinage getrokken zijn. Dan spraken we nu allemaal Frans en zou er nooit een Vlaamse ontvoogdingsstrijd geweest zijn .
Flauwe plezante! Ga een beetje lachen met Uw Metje!
Het probleem van de islamisering mag niet van de politieke agenda
Al een paar weken circuleert er op internet een youtube-filmpje waarin een drietal baardige kerels door Mechelen wandelt en rustig uiteenzet hoe ze de Belgische Islamitische Staat gaan oprichten. We herkennen onder meer Abu Imran, alias Fouad Belkacem, het grappig mannetje-met-bril dat ook al te zien was tussen de heibelmakers op de verstoorde lezing van Benno Barnard. Een en ander situeert zich binnen het obscure sharia4Belgium, een online opererende neventak van Al Qaida.
De broeders op het filmpje laten hun fantasie de vrije loop. Op alle kerktorens zal de heilige zwarte vlag wapperen en onze vrouwen-in-boerka zullen doeltreffend afgeschermd zijn van onzedige blikken. Een kring van godgeleerden zal alle facetten van het maatschappelijke leven regelen, zonder gezever of inspraak. Problemen zoals BHV worden als absolute non-issues gezien: in een islamitische staat kan niemand gaan stemmen, dus is ook dat soort verwikkelingen van de baan.
Klinkt het allemaal nogal vermakelijk, het laatste is toch een doordenker. Het Belgische lijdensverhaal zal na 13 juni niet afgelopen zijn, integendeel, we beginnen terug van vooraf aan, met een grote onderhandelingsronde, nachtelijke vergaderingen en schimmige deals,- een bad waarin ook de door de peilingen voortgestuwde N-VA zich zal moeten begeven. In heel dit imbroglio wordt onze liefde voor de democratie enorm op de proef gesteld. Juridische spitstechnologen verklaren deze verkiezingen bij voorbaat ongeldig. Burgemeesters in de Vlaamse Rand kondigen een boycot aan, maar prijken tegelijk toch op een verkiesbare plaats. Wie gelooft die mensen nog? De afkeer van de politiek zal alleen maar toenemen, temeer omdat de cultureel-historische wortels die ons naar het stemhokje zouden moeten drijven (de Atheense oer-democratie, het christelijke gelijkheidsbeginsel, de individualiserende renaissancecultuur, de Verlichtingsfilosofie, de strijd om het algemeen stemrecht ) allang uit het collectief geheugen verdwenen zijn. De modale burger verkeert dus in een toestand van de slaapwandelaar/toeschouwer, functionerend op automatismen in een louter formeel politiek schaakspel.
Traditioneel wordt aan extreem-rechts de eer toegekend om van het apolitisme, volgend uit deze democratische karikatuur, te profiteren. Mensen zouden het systeem beu worden en hun heil zien in extreme oplossingen, zoals de chaotische Weimarrepubliek in de jaren 20 van vorige eeuw het nazi-tijdperk aankondigde. Sharia4Belgium, ten onrechte geminimaliseerd als religieuze folklore, toont dat het ook anders kan. Terwijl de Vlaamse partij, die de islamisering hoog op de agenda zette, nog altijd door de media wordt gemarginaliseerd en gedemoniseerd als racistisch, komt het religieuze fundamentalisme van Saudi-Arabische makelij hier rustig de gebouwen opmeten (de Mechelse St. Romboutstoren kan naar verluidt vrij snel getransformeerd worden tot minaret). Want 9/11 is gepasseerd: de fase van de Boeings die zich in torengebouwen boren is voorbij, nu wordt de infrastructuur geïnspecteerd op haar toegevoegde waarde in het islamiseringsproces.
Uiteraard is het architecturale aspect maar bijzaak,- de islam is trouwens niet geïnteresseerd in architectuur op zich, dat is een Westers-decadent verschijnsel. Men mikt ook niet alleen meer op de pure jihad, de heilige oorlog, de zichtbare grote clash der beschavingen. Veeleer speculeren de mannen van de sharia en dat was in het filmpje eigenlijk vrij duidelijk op de toenemende desintegratie van onze cultuur en het algemene gevoel van verlatenheid dat de publieke opinie kenmerkt. In één moeite schaft Sharia4Belgium de democratie, de vrijemeningsuiting, de lekenstaat en de rechtstaat af. De media geven geen krimp.
De echte inzet is ons spiritueel erfgoed
Dit maar om te zeggen dat we ons eens te meer, dankzij de massamedia en de politieke bewustzijnsvernauwing, op de voorgrond aan het verkijken zijn. Er is iets anders aan de gang, namelijk het ontbindingsproces van een door de multicultuur verzwakte samenleving. De persconferentie van Sharia4Belgium in het Borgerhoutse ontmoetingshuis De Shelter was er een treffende illustratie van. De plannen om op Ground Zero, in naam van de breeddenkendheid, een moskee (!) op te richten, is zo mogelijk nog frappanter: de aantasting van ons eigen waardenbesef is volop aan de gang.
Ondertussen blijkt, volgens een recent gerechtelijk communiqué, België dé draaischijf te zijn van het internationale terrorisme, met de locale criminele netwerken als doorgeefluik en de moskeeën als meeting points. Dat is geen fantaisistische complottheorie, de staatsveiligheid zelf komt er mee naar buiten. De link tussen moslimfundamentalisme, terrorisme, criminaliteit en een grote subcultuur van niet-integreerbare migranten is dus reëel, we hoeven ze niet uit te vinden. Maar de islamisering is géén verkiezingsthema. Màg het niet zijn. In de eerste plaats omdat het de politiek-correcte consensus zou verstoren. En anderzijds, fundamenteler nog, omdat het thema onrechtstreeks verwijst naar het mentale bankroet van de politieke klasse zelf, terend op publieke onmondigheid en apathie.
De multiculturele doctrine is daarin decennia lang het sluipend gif geweest. Het spiritueel erfgoed dat we gedurende millenia hebben opgebouwd, wordt probleemloos te grabbel gegooid. In de eerste plaats het kritisch bewustzijn van de mondige enkeling die we al bij Protagoras en Socrates aantreffen, en zich steeds weer heeft gereïncarneerd en verrijkt via het humanisme, de Verlichtingsfilosofie, Camus, Popper, Sloterdijk, de hedendaagse anti-establishmentstromingen, de burgerjournalistiek. De vervlakking van het maatschappelijke debat en de verkleutering van de media, de neiging ook om tegenstellingen te verbloemen, spelen dus objectief in de kaart van de mannen-met-ringbaarden. Zij zetten in op verrotting en apathie. Eens komt het grote walggevoel toch, en zal de roep om een sterke morele en politieke autoriteit elk kleindemocratisch geneuzel wegblazen.
Politiek en mediagewijs is het dus een blunder van formaat om de islamisering van de agenda af te voeren, omwille van Woestijnvisverkiezingen en het bijbehorende peilingencircus (in de Standaard-Stemtest komt bv. geen enkele verwijzing naar de islamisering of het moslimfundamentalisme voor ). Sinds de moord op Theo van Gogh weten we dat spreken schadelijk kan zijn, maar dat zwijgen zelfmoord betekent en de sprekers nog kwetsbaarder maakt. De provocatie van Sharia4Belgium moet dus wel degelijk beantwoord worden. Een confederaal België of een onafhankelijk Vlaanderen,- ons interesseert ondertussen vooral wat de visie is van de partijen op die baardige mannen met hun ambitieuze religieuze kolonisatieprojecten die onze eigen cultuurwaarden definitief willen ontmantelen. En daaraan gekoppeld: hoe die politici het toenemende cultuurvacuüm denken te counteren op pedagogisch vlak, in het onderwijs, de media, het socio-culturele circuit.
Voor ons, verontruste intellectuelen, is de boodschap duidelijk. De politiek moet eindelijk het probleem onder ogen durven zien. Maar de impact van de baardige mannen reikt maar zover als onze eigen zwakte. Het onderwijs moet zich dringend opnieuw gaan toespitsen op Bildung, doorleefde en actieve kennis, en niet alleen op vaardigheden of passief-geassimileerde eindtermen. Deze culturele heralfabetisering moet mentale weerbaarheid opleveren, kritische intelligentie, die het sharia-verhaal als tegenstrijdig met onze grondwaarden ontmaskert.
Het is niet nodig om Filip De Winter een profeet te noemen, zoals dat onlangs in het vuur van de discussie gebeurde. Toch moet een partij, die de islamisering van Europa als kernthema op de agenda heeft gezet, volwaardig aan de maatschappelijke discussie kunnen deelnemen. Politiek moet ook gaan over langetermijnbewegingen en socioculturele processen, niet alleen over witte konijnen, TV-hypes en oneliners. De euforie rond de Slimste Mens huist maar een boogscheut ver van de dictatuur van Mohammed. Iets om over na te denken in het stemhokje.
Ofwel : aan de vruchten herkent men de boom Het staat in de sterren geschreven! Bart De Wever zal in het voetspoor van deGeitenboer, verdergaan war deze geëindigd is Met een beetje meer peper (Bracke) en beetje meer zout (avec Bart cest génial!)
Och waarom denk ik bij dit alles (zonder helderziend te zijn) aan het vliegje, in het net van de belgische spin? Eerst gevangen, dan omsponnen en in een cocon van draden vastgezet, om tenslotte te worden leeggezogen Spinnen leven nu eenmaal van gevangen vliegjes. Het is hun natuur en de enige reden van hun bestaan .
Tenzij de Dikke van Berchem op het gepaste ogenblik keet schopt
Neen, het èchte honds-getrouwe Vlaanderen, niet wanhopen : zo lang er leven is, is er hoop! .Vandaag heeft het Vlaams Belang haar partijcongres .Hopelijk wordt de noodhoorn daar gehoord om de druk te verhogen. Volg niet het voorbeeld van onze voorvaderen op de Pevelenberg, die dachten dat de overwinning binnen was (quod non), zodat ze vroegtijdig het slagveld verlieten. Later moest ze het schandverdrag van Athis-sur-Orge slikken met ondermeer afstand van grondgebied!
Om met een zwierige hyperbool terecht te komen in het groene platteland ; als de haas in zijn nek de hijgende adem van de eerste hond niet meer voelt, dan denkt ie dat de klopjacht is opgegeven, en zoekt hij meteen zijn leger op. Dat is de luwte van de voor die hem beschut voor alle overwaaiende stormen.
Tussenstand: Hoe Siegfried de campagne kaapte
19/06/10 10u13
Chef politiek Bart Eeckhout maakt als opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week.
·
·De N-VA heeft tijdens de campagne op meesterlijke wijze een emotionele sfeer neergezet. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren
In trapjes is de N-VA opgeklommen tot de status van grootste partij van Vlaanderen (en België). De volkse geloofwaardigheid van Bart De Wever legde het fundament, het B-H-V-debacle zorgde voor de steile klim. De top kon evenwel enkel gehaald worden door een perfect op mediamaat gesneden campagne, signé Siegfried Bracke. En wij stonden er met zijn allen op te kijken.
Verkiezingen, zo maken iets te royaal vergoede adviseurs ons nu al enige tijd wijs, worden gewonnen in de laatste tien dagen van de verkiezingen. En dus zetten partijen een kloek deel van hun middelen in op die korte periode, in de hoop de aandacht te pakken van de horde onbesliste kiezers. Terwijl ze inmiddels uit eigen ervaring zouden moeten weten dat dat kletskoek is. Duur verpakte kletskoek, maar niettemin: kletskoek.
In die befaamde laatste tien dagen kunnen trends hoogstens nog wat worden afgeremd (denk aan de krop in de keel van de op verlies staande Caroline Gennez (sp.a) in 2009), of nog worden versterkt (CD&V die dit jaar veel te laat in een versnelling schoot). Maar de dieperliggende sporen zijn al langer getrokken en de onbesliste kiezer volgt ze in zeer grote mate. Dat is simpelweg een kwestie van groepspsychologie.
Dat N-VA als winnaar uit de stembusslag gekomen is, heeft dus weinig met de inzet van campagnemiddelen te maken. "Het verhaal van N-VA leest als de kroniek van een aangekondigde overwinning. Alle peilingen zegden hetzelfde", schreef Jan Callebaut - één van die adviseurs - al in deze krant. Rationeel bekeken voerde de partij zelfs een belabberde campagne. Bart De Wever noemde de belofte van 500.000 jobs zelf "een blunder", en het uitsturen van expert Danny Pieters naar het befaamde Phara-debat met Frank Vandenbroucke heette ook al "een flater". Maar dat is het punt nu net: de extra impuls die partijen nog in campagnes kunnen geven, komt niet van rationele argumenten, maar wel van het neerzetten van een emotionele 'sfeer'. En dat heeft de N-VA wél meesterlijk uitgespeeld. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren. Laten we, ten bewijze, een paar losse draadjes uit deze campagne aan elkaar knopen.
Dinsdag 4 mei: De geloofsbelijdenis van Siegfried Bracke Er zijn heel wat deontologische vragen te stellen bij de timing (op vrijdag je toekomstige concurrenten klem zetten in een tv-interview, op dinsdag zelf politicus worden) en de voltallige Wetstraatpers moest er voor belogen worden, maar de overstap van Siegfried Bracke naar de N-VA was een mediaknaller zonder weerga. Die timing zat overigens wel perfect: de overstap was de feitelijke start van de campagne en overschaduwde de stunts van andere partijen met een wit konijn in de hoed.
Maar nog belangrijker was de toon van nuchtere ernst en realiteitszin die hier werd gezet en die bepalend zou worden voor de gehele N-VA-campagne. Hier werd N-VA in de kiezersmarkt gezet als een alternatieve beleidspartij. Separatisme werd confederalisme, splitsing verdamping en vlagvertoon was verboden, tot op het overwinningsfeest toe. Bracke leverde De Wever wat hij nog tekort kwam: appeal bij dat segment twijfelende kiezers dat zich nooit had kunnen inbeelden voor een radicale partij te stemmen. Hij werd het afspeelpunt in de media voor zijn overbevraagde voorzitter en bracht een netwerk en vooral mediakennis mee. Met succes, want het N-VA-gespin zou de daaropvolgende weken uiterst efficiënt blijken te zijn.
Dinsdag 25 mei: De 'geheime peiling' Game change, zo weten we sinds het gelijknamige boek over de succesvolle Obama-campagne, is een omschrijving voor die markante momenten die de kiesstrijd echt in een andere plooi leggen. Dé 'game changer' van de voorbije federale verkiezingen was het uitlekken van een geheime peiling die door enkele partijen voor eigen gebruik was besteld. Voor het eerst werd de N-VA als potentieel grootste partij van het land geportretteerd. De Vlaams-radicalen werden van de weeromstuit zelf het brandpunt van de campagne. Dat pakte voor Bart De Wever twee keer goed uit: hij kreeg telkens weer de volle aandacht van zijn concurrenten en kon op het eind van de dag ook nog eens jammeren dat hij geviseerd, ja zelfs 'gedemoniseerd' werd.
Wie de peiling als eerste lekte, weet alleen de journalist van De Tijd die de primeur te pakken kreeg. Maar men moet geen complottheoreticus zijn om vast te stellen dat van dezelfde journalist diezelfde dag een reportage verscheen in het spoor van... Siegfried Bracke. De cijfers in de krant waren overigens slechts bij benadering correct, wat er op zou kunnen wijzen dat het lek niet uit het zenuwcentrum zelf van een partij komt. A qui profite le crime? Het heeft de N-VA, die terstond alle andere partijen van lekkage begon te beschuldigen, alleszins geen kwaad gedaan.
Dinsdag 8 juni: De internationale persconferentie De druk bijgewoonde persconferentie van het team van Bart De Wever was het ultieme Calimero-moment. "Stop de paniekzaaierij voor electoraal gebruik", riep De Wever er in een taal of vier uit. Daarmee wilde hij de inderdaad nogal onzinnige verbanden ontkennen tussen de opkomst van de N-VA en het oplopen van de rente op Belgische staatsobligaties (de zogenaamde 'De Wever-spread')
Nu is er iets vreemd aan de hand met die persconferentie. Die werd helemaal niet inderhaast bijeengeroepen "om de markten te kalmeren", zoals Vlaanderen uitentreuren te horen kreeg. Het persmoment was al veel langer gepland en moest alle buitenlandse correspondenten in staat stellen om die vreemde snoeshaan uit Berchem eens te bevragen. Voor de Belgische media had zij in principe geen enkel belang. Tenminste niet totdat die link gelegd wordt tussen internationale belangstelling en de financiële markten. De eerste en enige die het verband legt tussen persconferentie en economie is, jawel, Bart De Wever, in zijn verkiezingspraatje in het VRT-Journaal. Daags voor de persbabbel zegt hij er tussen neus en lippen: "Nu moeten we zelfs al een persconferentie geven voor de internationale media om de markten te kalmeren. Dit wordt gevaarlijk."
Het is een bewonderenswaardig perfect voorbeeld van een mediaspin: de werkelijkheid krijgt een draai, zonder dat we het nog maar merken. Het effect van die twee zinnetjes is maximaal, want in alle binnenlandse newsrooms gaat het alarm af: "De Wever gaat de markten kalmeren!". Het Laatste Nieuws plaatst de organisatie van de persconferentie meteen op zijn voorpagina, de binnenlandse redacties overspoelen 's anderendaags het Internationaal Perscentrum. De buitenlandse media vinden de briefing interessant voor hun achtergrondkennis, maar doen er voorts niet veel mee, de Belgische media pakken er groot mee uit. En opnieuw kan N-VA het beeld creëren van een ernstige en redelijke beleidspartij. Vrijdag 11 juni: Gesprekken met de PS In het slotdebat op vtm doet Bart De Wever een paar mondjes openvallen van verbazing door gewoon toe te geven dat zijn partij tijdens de campagne al gesproken heeft met de PS. Daarmee bevestigt hij eigenlijk gewoon wat al meer dan een week in de Wetstraat rondzoemt over de rood-gele as van een toekomstige regering die al volop in aanbouw zou zijn achter de schermen. Niet dat we ons daar direct discrete ontmoetingen tussen De Wever en Di Rupo bij moeten voorstellen. Volgens de geruchten is het niemand minder dan Siegfried Bracke die zijn oude journalistieke netwerkje laat renderen om bij de Franstalige socialisten hier en daar al een voetje tussen de deur te krijgen.
En opnieuw zit er een merkwaardig haakje aan dit verhaal. Dat partijen elkaar vooraf al eens besnuffelen is niets om van achterover te vallen, maar dat je dat ook op tv toegeeft, is minstens opmerkelijk. Dat blijkt ook uit de reactie van de PS-toppers, die wat gegeneerd nuanceren dat die gesprekken nu ook weer niet zoveel om het lijf hadden. Meer nog, voor zover we kunnen nagaan, start ook het voorafgaandelijke gerucht over de gesprekken bij gespin van het N-VA-kamp zelf. Elke andere partij zou terstond afgebrand worden voor het sluiten van geheime stembusakkoorden, maar bij N-VA pakt het goed uit. Eens te meer gebruikt de partij de gelegenheid om zichzelf te afficheren als redelijk en genormaliseerd, ja nu zelfs gededouaneerd door de PS.
Van de komst van Siegfried Bracke tot de slotdebatten wordt telkens weer dezelfde subliminale boodschap verspreid: "heb geen schrik van ons/n'ayez pas peur". Het is, nogmaals, niet die campagnestrategie die de volle 27, 28 procent van de N-VA verklaart. Maar ze is misschien wel goed voor die laatste drie, vier procentjes die de peilingen nog niet hadden zien aankomen
Pssst
Vlaams Belang : laat het U gezegd zijn. Die van De Morgen zijn een gevaarlijke sekte! Vandaag prijzen ze U de hemel in, weliswaar in onderkoelde termen, en morgen snijden ze U in reepjes. Ze zijn dus altijd met een lange vuurvaste tang aan te pakken, want zelfs kameel-leederen handschoenen volstaan niet. Alleen het hele zootje, dat op sterven na dood is, buiten kieperen, helpt. Als de Luc Van Balberghe van Vrij van Zegel dan het jobke wilt aanvaarden : gans reachts-progressief Vlaanderen zal achter hem staan. De misdienaars van vandaag zouden aldus kunnen vervangen door de herauten van morgen .
