152 - MOETEN VLAMINGEN OLLANDER WORDEN OM EEN GOEDE GAZET TE LEZEN?
***
1152 -
MOETEN VLAMINGEN OLLANDER WORDEN OM EEN GOEDE GAZET TE LEZEN?
Dit is
nog wel geen D-mark
Maar samen
zouden wij al een heel stuk onderweg zijn .
***
De
gazetten in ons land zijn noch min noch meer de regime-slaven, in slaap gewiegd
als ze zijn door het toestoppen van zoveel subsidies, dat moest het om een
fopspenen voor babys gaan, de ouders al lang aangehouden zouden zijn voor kindermishandeling.
Meer nog : ze zouden misshcien in veel gevallen, wegens seksueel misbruik, al
lang uit hun ouderlijke macht zijn ontzet.
Hier dus nogmaals ik
verveel U toch niet?) Tshceldt? Al moet mij in deze context een uitspraak van
Luc Van der Kelen (HLN) van het hart, die het schandalig vindt dat BDW als
Burgemeester van Antwerpen, niets gedaan heeft (VVT Voltooid Verleden Tijd) voor
het varend erfgoed van de Scheldestad, namelijk hetbinnenhalen en omarmen van de Charlesville,
de vroegere Congo-boot.
Hier zijn de
gevleugelde woorden ge moet het maar doen, hé zo mooi van toepassing. In
minder dan dagen tijd, zouden de kemels van 90 jaar Linx Bestuur moeten
herzadeld zijn!
Ik denk dat stilaan
heel de wereld ziet wat er aan het gebeuren is, zonder dat de aanvallers
beseffen dat ze BDW slapend rijk maken!
Ondergetekende, als
kleine frontsoldaat van het Vlaams Belang, zal, eenmaal Vlaanderen onafhankelijk
is, de kritiek op BDW niet sparen. Tenminste, als daar reden toe is. Zijn
strategie ten opzichte van het Belang is absurd en kan er bij ons niet in.. Om
het even. Als de man maar werkt aan ons eigen doel : baas worden in eigen land.
Zeg dat t niet waar
is, dat MRM hem van Daarboven een hand boven het hoofd houdt! Als dat waar is,
spijt het mij hartsgrondig, dat er geen Pastoors meer zullen leven, om achteraf
in on ze kerken de vele Te Deums aan te heffen. Beste Bart, gelieve er dus wat
spoed achter te zetten!
Ter zake :
EEN GOEDE KRANT BEHOUDT
ZIJN KLANK
(Willem Schoonen,
hoofdredacteur Trouw)
***
Peter
Vandermeersch is de huidige hoofdredacteur van de Nederlandse krant
NRC-Handelsblad, ooit een vlaggenschip wat kwaliteit en berichtgeving betreft.
Sinds hij daar de baas is gaat die krant elke dag in oplage (lezers/abonnees)
achteruit. Maar niet alleen de oplage vermindert, ook de kwaliteit van
NRC-Handelsblad is nog maar een afgietsel van wat ze vroeger was...
Vandermeersch
was de knaap die het gezicht en de inhoud van de Vlaamse krant De Standaard in
een mum van tijd ondersteboven gooide: weg met het embleem AVV-VVK, weg met het
katholiek zijn van de krant.
Vandermeersch
verschijnt regelmatig blufferig, pronkerig bij Pauw en Witteman en/of De Wereld
Draait Door om daar te vertellen dat zijn krant vooruitgaat. In Nederland is er
slechts één krant die geen oplageverlies heeft: dat is Trouw, een uitstekend
dagblad dat onlangs zelfs een prijs kreeg als mooiste krant van Europa. Het
is een plezier - of je het er nu mee eens bent of niet - om dat dagblad te
lezen.
NRC-Handelsblad
plaatst regelmatig advertenties voor hun krant in andere kranten. Dat mag en
dat kan. Omgekeerd blijkt dat niet het geval te zijn. Trouw maakte een
paginagrote advertentie. Daarin meldde Trouw dat zij die prijs gewonnen hadden
en zij maakten de lezers attent op het feit dat wie niet meer tevreden was met
de inhoud en vormgeving van NRC-Handelsblad eens een Trouw moest kopen.
Goede
advertentie. Maar NRC-Handelsblad weigerde die aankondiging. Kleingeestigheid
is altijd al een kenmerk van Vandermeersch geweest.
Willem
Schoonen, hoofdredacteur van Trouw, verwoordde het in die advertentie als
volgt:
Mocht
u abonnee zijn van NRC en dit exemplaar van Trouw bij toeval in handen hebben,
bekijk deze krant dan eens goed. De inhoud, de vormgeving en vooral de toon
zullen u bevallen, zeker als u tot de NRC-lezers behoort die vinden dat hun
krant te onrustig is geworden, te springerig, en meer gespitst op effect en
verkoop dan op kwaliteit en inhoud.
Willem
Schoonen verwijst in zijn Brief van de hoofdredactie dat de toon van de krant
is veranderd. En hij staaft dat o.m. met de historicus Geert Mak, ook
medewerker aan NRC die in een open brief in het communistische De Groene
Amsterdammer stelde: Een goede krant is een publiek goed, een verbond tussen
redactie en lezers...Dat heeft alles te maken met de taal waarin de redactie
tot haar lezers spreekt, de smaak en stijl van inhoud en vorm: een systeem van
tientallen jaren ervaring, tradities, normen en waarden, dat zich langzamerhand
heeft gevormd...
Bert
Klei, redacteur en columnist van Trouw verwoordde het zo: De redactie van
Trouw is als het Concertgebouworkest: musici gaan en musici komen, maar de
klank van het orkest blijft dezelfde
Hier
ligt eveneens de reden waarom de oplage van Gazet van Antwerpen gekelderd is
van 250 000 exemplaren naar amper 70 000 en de daling is nog niet ten einde: de
huidige redactie blijft hardnekkig een koers volgen die de lezers niet neemt.
Jammer.
Hadden
wij in Vlaanderen maar een kwaliteitskrant.
Bert
Murrath,
hoofdredacteur
't Scheldt
***
.
(Get)
AA
3AB,
strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende
mensenmassas en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een
stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn
zonlicht komen staan.
Deze bergen zijn ook niet uit de lucht komen
vallen
En toch reiken ze naar de hemel
***
53 = 39 +14
Dat is het getal criminelen dat in 2011 met een
streling op hun wang van de Sire, en een kus van Juffrouw Mattil, de Bijna-Landvoogdes
van Overschot België, meteen het prison mochten verlaten. Ook hier vinden we de
weerspiegeling van het feit dat de Franscouillons crimineler zijn maar precies daardoor geliefder bij La Cour/Het Hof. Deze
wel zeer scheve verhouding wordt nog schever, als men bedenkt dat hun aantal
nog geen 40% bedraagt van de totale bevolking.
***
Bij hen is Paul Magnette (zeer illustratief) burgemeester
van Scharrelroi vanaf 1 februari, en wordt meteen ook PS-Paus. En Messter na
God na Di Jeanetto. Het is een zeer gevaarlijke man (un homme extrêmeent dangereux),
want hij spreekt tamelijk defitk de Vlaams,
waarmee ik alleen de uitspraak bedoel, en geenszins de inhoud..
U kunt het misschien denken, maar ik voel mij geenszins
geroepen om te pleiten voor de persoonlijke carrière van Bart Dewever. Er kan
echter niet geloochend worden, dat hij de juiste man was/is op de juiste
plaats, op het juiste moment toen Vlaanderen als vanzelf begon geel te
kleuren.. Hij rijdt nu vierklauwens te paard op deze prestatie naar de Onsterfelijkheid.
In geen honderden jaren is iemand dit gelukt, zonder voordien te zijn afgekanled.
Hieronder dus nog eenmaal een artikel uit Tscheldt, het satirisch cyberblad van Bert Murrath, dat wel een heel bijzonder
licht werpt op de rol van burgemeester die Bart speelt, dier er blijkbaar ene
is met dubble bodem. Marc Grammens lichtte die in Journaal zon kleine maand
geleden reeds toe. Ik beloofde hier dit artikel (het slot ervan) over te nemen,
maar verdorie, ik wacht nog altijd op de techniekeer die mijne stampa (pers)
nog altijd moet komen afregelen en gelijkstellen met het nieuwe
besturingssysteem van mijn computer. Ach! Domani; dat is een relatief begrip,
dat in Italië eigenlijk staat voor nu niet .
Binnen afzienbare tijd draait Internet hier op 8 megabyte
(thans 2), zodat redelijkerwijze de inhoud qua volume, bijna DM zal kunnen
evenaren : zij in vrije val, deze blog lijk het leger van Hannibal : daar, over
de ruwe kant der Alpen, pijnlijk zwoegend opwaarts kronkelend, wild omstoven
door sneeuwjacht, klimt het heir van Hannibal, reeds uren, uren lang. En eindeloos
schijnt de tocht, en eindloos schijnt het slaven en wroeten. Wanhoop grijpt hen
aan, wijlrang na rang bezwijkt, het
oproer zwelt en t leger staakt de tocht naar boven . Vol spijt aanschouwt de
held die laffe muiterij, die t reuzenwerk vernielt zo na bij t doel gekomen.
Hij spreekt dontzielde scharen toe
Voor de rest moet U bij de dichter zelf zijn. Veel leesgenot
voor diegenen die er nog altijd geen 5;- per week voor over hadden, om de
rest te lezen direct bij tScheldt.
Ter zake :
DEN BART
Hoe aanwezig Bart de Wever de laatste jaren in de
media was, zo afwezig is hij als burgemeester van Antwerpen.
Op de VOKA-receptie in de Zuiderkroon liet hij de 900
aanwezigen hongeren naar zijn komst. Zelfs Kris Peeters maakte eventjes een
binnen en buiten-bezoekje bij de Antwerpse ondernemers.
In 2006 nam Patrick Janssens de eed van de schepenen
af in de districten. Dit keer moest telkens de aftredende voorzitter van de
districtsraad die taak vervullen.
In Borgerhout, gemeenzaam Klein Korea genoemd, is
dat wellicht nog begrijpelijk.
In het district Antwerpen, waar de Koerdische kapoen
Zuhal Demir het roer in handen kreeg, werd dat door meerdere aanwezigen zeer
betreurd. Verscheidene journalisten jammerden op hun facebook over het
afschaffen van de Staat van de Stad, een nieuwjaarsreceptie voor het
middenveld van bewonersverenigingen en sociale organisaties. Er zou toch niets
te melden zijn geweest, klinkt het vanuit het stadhuis. Dat was net de
bedoeling: een receptie waar niets officieels te melden valt biedt net alle
tijd voor uitwisselingen. Ook de Bakkersbond kon met haar worstenbroden en
appelbollen de burgemeester niet lokken. Waar is den Bart? is een
veelgehoorde verzuchting.
Tijdens de nieuwjaarsreceptie op de Grote Markt
verscheen hij in smoking met strik alsof hij in een poppenkast meespeelde.
Misschien ervaart hij zijn nieuwe rol met sjerp en al als ietwat potsierlijk,
maar uitgerekend hij moet toch beseffen dat brood en spelen niet om mee te
lachen zijn.
Bij de installatie van de OCMW-raad ging hij dan weer
wel 2 uur lang het handje van voorzitster Liesbeth Homans vasthouden. Er was
een tijd dat hij haar pen moest vasthouden bij het indienen van
wetsvoorstellen. Gaan we nu ons hart moeten vasthouden dat den Bart zijn
goesting niet verliest? Er wordt beweerd dat hij al stevig gezucht heeft bij de
gigantische papierberg die hij ambtshalve moet ondertekenen.
Gelukkig heeft hij de holle slogan dat de stad van
iedereen is inmiddels naar de prullenbak verwezen en belette hij enkele islamitische
keuterboeren dat ze de Turnhoutsebaan in Borgerhout verkankerden tot het
kalifaat hunner dromen.
Helaas bleek tijdens de nieuwjaarsreceptie van de
Antwerpse Balie dat hij door een aantal kwetterende parketparkieten nog niet
voor vol wordt aangezien. Buitenkomen dus.
***
Bon. We zijn dus zo ver, dat de
strijd kan beginnen. Antwerpen & C° tegen Scharrelroi & C°, om te zien
wie het Laeken naar zich toe kan trekken, zodat de Kroon ontbloot wordt en het
Koninklijk Huishouden met de billen bloot komt te liggen..
Met onze buren : om het even de
soort natie-vorming, in vrede leven, vraagt U?
Maar waarom zoude wij slimmer
zijn dan de indertijd de Oost Duitse communisten? Zij bouwden die muur, om te
beletten dat mensen uit het Westen hun Arbeider Paradiso zouden binnen dringen,
althans dat was hun officieel standpunt. In het Westen wisten wij beter : die
Muur der Schande diende om de Oost Duitsers te kunnen als gevangenen bewaken.
Bewijs: het dodelijk schietbevel aan de grensbewakers voor al die wilde
vluchten naar het Westen.
De USA bouwt muren, Israël
bouwt muren : na de splitsing van België zullen ook wij misschien niet anders
kunnen. Zou dat nu zo erg zijn? Iedereen zal toch een nieuw paspoort moeten
krijgen, en Intra Muros zou dus kunnen streng voorbehouden blijven voor de
inboorlingen. Terwijl er, voor uitwijzingen van uitgeprocedeerde asielzoekers
dan ineens goed afgebakende grensovergangen zouden zijn. Uitgewezen, lijk Adam
& Eva uit het Aards Paradijs, door een engel met vlammend zwaard.
Vrij verkeer van goederen en
diensten? Of course!!! We zijn breed van gedachten, altijd geweest. Ieder eerlijk
mens mag binnen en buiten zoveel hij wil, zoals voorgeschreven door de Euros.
Maar staat daar ook ergens dat die s nachts mogen lijven?
Vrij verkeer van personen en diensten,
OK, maar als na een bepaald avondlijk uur de poorten sluiten, moet iedere
vreemdeling er uit. Wie niet buiten is, is gezien!
(Get)
AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassas en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers
in zijn zonlicht komen staan.
Poll : alle voorgaande koningen hebben een (ruiter)standbeeld.
Ziet U dat ook gebeuren voor de huidige koning? En voor evl volgende, de
gevechtspiloot?
***
Test Uw
inleverings-vermogen.. Eerst wat archaïsch taalgebruik, om het historisch
feit van de De Val van Antwerpen in zijn juiste perspectief te plaatsen.
Vervolgens diep ademhalen, de kleine kantjes trachten te belichten, en ons als
Flamingant in het kamp plaatsen van de overwinnaars van een socialistische
burcht. De eerste van de vele die nog
zullen volgen.
Der roert
entwadde sedert aldus De Inname van Antwerpen. Het is
pas goed doorgedrongen bij het Linxe kamp, na de mare dat t Stad voortaan niet
meer van iedereen was, eigen en liefst zoveel mogelijk vreemd volk eerst, maar (al
moet daar nog worden over nagedacht) weer gewoon t Stadt Antwerpen zou worden,
lijk het daar al vele duizenden jaren in de armen van de Schelde lag. Voordien
was er al het achterbaks akkevietje van dat Koningspleintje geweest, dat ze nu
ineens persé wilden her-benaamd zien naar een der hunnen, wat een eerste klas boemerang
bleek te zijn. Vervolgens kwam de directe aanval van het ACW op het
Nieuwjaarsfeestje van de Burgemeester, die het schandaal van Dexia bleken te
zijn vergeten, waarop de historische woorden vielen ge moet het maar doen, hé.
Daar moes dan, volgens de Procureur van r Stadt, die ineens ook durfde te spreken,
Law
& Order komen (boe-geroep), en toen dacht Wouter de Boskabouter dat
zijn moment de gloire was gekomen. Enig in de annalen van de Belgische Staat
: klacht van een politieke dwerg tegen het hoogste Gerechterlijk Orgaan!De volgende dag reeds de mondig geworden Chef
der flikken met de slogan :Horen, zien, en Melden, door datzelfde Woutertje
meteen weer op de schopstoel genomen : dat was eveneens discriminerend, al was
hij wel akkoord dat men (uit burgerplicht zei de man), de politie zou helpen
door goed te observeren en de potentiële misdadiger met behulp van de politie,
de pas af te snijden.
Oei Oei! trompetteerde
de politie-vakbond : dat wordt voor ons de armen uit de mouwen steken, en wat
kent de burger er nu van hoe criminelen er uitzien! Wij zijn daarvoor opgeleid
en kennen het niet! Hij zei nog net niet dat zulks betekende dat de politie
voortuin thuis de gazet zou moeten lezen!
Allemaal tekenen
van de beloofde verandering
En dat blijft
maar doorgaan. Nu zelfs met de man achter het Toneelhuis. Lees AUB tot het
einde. Dan zult U begrijpen, dat er achter het Toneelhuis heel wat gebeurt dat
gewoonlijk ergens achter een donker hoekje gebeurt.
Maar soit : de
grote Yves Desmet komt voor het beledigen van een Procureur in functie voor de
Rechtbank, en blijft tieren dat hij recht heeft op zijn vrije meningsuiting.
Mijn mening vindt U helemaal onderaa, al ben ik in de verste verte geen genie
als Desmet.
Ter zake :
"Om
de zoveel tijd worden de kunsten met een 'zwartboek' geconfronteerd"
18/01/13,
08u02− Bron: De Morgen
***
Om de zoveel tijd krijgen de kunsten een waslijst
beschuldigingen voorgeschoteld. Het debat heeft nood aan diepgang en
helderheid, vindt Guy Cassiers. Cassiers is artistiek leider van het in
Antwerpen gevestigde Toneelhuis, het grootste theatergezelschap uit Vlaanderen.
.
Het 'witboek' roept de kunstenaars en de kunst
instellingen op om duidelijk te zeggen waar ze voor staan. Het wil de eigen
onafhankelijke plek van de kunsten in de samenleving benadrukken
Mijn voorstel om een 'witboek voor de kunsten' samen
te stellen, heeft de voorbije dagen tegenstrijdige reacties losgemaakt; van
steunbetuigingen tot oproepen, van Bart Eeckhout bijvoorbeeld (Het
dovemansgesprek over het nut van de kunsten, DM 16/1), om het toch maar niet te
doen. Ik wil van de gelegenheid gebruikmaken om het initiatief te
verduidelijken.
Het 'witboek' is geenszins bedoeld als een 'knieval'
of een 'handreiking' naar de politiek. Bijna alle voorstellingen die ik sinds
2006 in Toneelhuis maakte - van Mefisto for ever tot de drie delen van De man
zonder eigenschappen - zijn kritische analyses van die politieke macht. Het
'witboek' is evenmin een rechtvaardigende verontschuldiging voor het feit dat
we als kunstensector met geld van de overheid werken. Het 'witboek' probeert al
evenmin 'verzoening' tot stand te brengen. Verzoening waartussen trouwens? Het
'witboek' is wellicht niet eens een 'gesprek' of een 'dialoog' in de betekenis
die de mediaberichtgeving over dit initiatief eraan toekent.
Wat wil het dan wel? Het 'witboek' wil diepgang en
helderheid aan de discussie geven. Het streeft geen compromis na, geen water
bij de wijn. Het roept de kunstenaars en de kunstinstellingen op om duidelijk
te zeggen waar ze voor staan. Het 'witboek' wil de eigen onafhankelijke plek
van de kunsten in de samenleving benadrukken en affirmeren. Het wil helder
maken dat onder de term 'kunst' een zeer rijke, gediversifieerde, zelfs
contradictorische inhoud schuilgaat.
Ik heb in Vlaanderen tevergeefs gezocht naar
kunstenaars die elitaire en hermetische kunst maken die alleen maar
toegankelijk is voor een kleine groep insiders. Ik heb tevergeefs gezocht naar
kunstenaars die zich bewust buiten of zelfs boven de maatschappij plaatsen. Ik
heb tevergeefs gezocht naar kunstenaars die alleen maar doen wat ze zelf graag
willen doen, zonder enige verantwoording af te leggen en dat - als klap op de
vuurpijl - met geld van de belastingbetaler. Toch is dat een beeld van de
kunstenaar en van de kunst dat vanuit een bepaalde hoek steeds vaker in het
publieke debat gelanceerd wordt. Als er iets wereldvreemds is, dan wel dit
beeld dat geen enkel band heeft met waar het in de kunsten werkelijk om gaat.
Ondanks zijn mondigheid blijkt de kunstensector een
sector die makkelijk in het defensief gedrongen wordt. Om de zoveel tijd worden
de kunsten met een 'zwartboek' geconfronteerd. Ze krijgen een lange lijst van
beschuldigingen voorgelegd. Ikzelf - en ik denk dat ik hier in naam van vele
kunstenaars en kunstinstellingen spreek - herken me niet in die beschuldigingen
en in dat negatieve beeld dat van de kunstensector wordt opgehangen. Als er een
sector is die zich doet opmerken door creativiteit, verbeelding, nieuwe ideeën,
verrassende vormen van communicatie, lokale en internationale dynamiek... dan
wel de kunstensector. Waarom duikt dat negatieve beeld dan steeds opnieuw op?
Is het mogelijk dat we ons als sector niet voldoende affirmeren? Dat we niet
voldoende duidelijk zeggen waar we voor staan? Zijn we nog steeds een grote
onbekende waarover veel misverstanden en vooroordelen bestaan? Zou het kunnen
dat we zelf niet voldoende wijzen op de belangrijke plek die de kunsten in de
samenleving innemen? Op de verbeelding die ze genereren? Op de schoonheid, de
ontroering, de meditatie, de spanning, de humor, het amusement, de kritische
houding, het engagement, de provocatie, de subversie, enzoverder. Is het niet
tijd dat we zelf meer gaan wijzen op de aandacht die de kunsten hebben voor de
traditie en het erfgoed, en tegelijk ook voor het nieuwe, en ja dus ook voor
het onverwachte, het ongewone, het experiment, het ongemakkelijke? En zelfs
aandacht voor de mislukking, voor het besef dat er vooral uit mislukkingen kan
worden geleerd.
Misschien
moeten we zelf meer wijzen op het ruime en gevarieerde publiek dat we
gezamenlijk bereiken. Op de cruciale rol die we spelen in het onderwijs en in
de emotionele en intellectuele vorming van de jongeren. Op onze aanwezigheid in
de openbare ruimte. Op onze rol in het werpen van een brug tussen het verleden
en het heden, het heden en de toekomst. En waarom niet - al zijn het niet onze
eerste preoccupaties - op onze functie in de citymarketing en op onze bijdrage
tot de plaatselijke economie en de werkgelegenheid.
Contradictorische meningen
Ik heb mijn oproep in de eerste plaats tot de
collega's uit de artistieke sector gericht. Ik hanteer met opzet een brede
definitie van het woord kunst: van de literatuur tot de architectuur, van de
beeldende kunsten tot de podiumkunsten, van erfgoed tot de amateurkunsten. Een
'witboek' - of hoe het ook mag heten - is geen overbodige oefening in reflectie
en verwoording. Dat is trouwens een oefening die iedere instelling en iedere
kunstenaar die subsidie aanvraagt op geregelde tijdstippen moet doen. Die
oefeningen blijven nu binnenskamers. Ook vele studies over de effecten van
kunst raken niet verder dan de boekenkasten van de professionals. Een 'witboek'
is een instrument om daarmee op een originele manier een breder publiek te
bereiken. Het geeft artistieke instellingen en kunstenaars de gelegenheid om te
discussiëren rond een gezamenlijk initiatief. Dat daarbij veel meningen en
hopelijk contradictorische meningen op tafel komen te liggen, is alleen maar
gezond.
Consensus is geen streefdoel. Hoe dat boek er moet
uitzien en welke andere initiatieven daarmee verbonden kunnen worden, is de
inzet van het gesprek. Diversiteit en veelstemmigheid zijn trouwens altijd al
de kracht geweest van de kunsten. Het 'nut' van kunst kan niet berekend worden.
De intellectuele en emotionele impact van een ontmoeting met een roman, een
film, een muziekstuk, een dansvoorstelling... valt niet te becijferen, maar er
kan wel iets over gezegd worden. Zoals de Amerikaanse filosofe Martha Nussbaum,
die de Amerikaanse rechters oproept om naast wetteksten ook romans te lezen
omdat ze dan over meer mensenkennis zullen beschikken en rechtvaardiger zullen
oordelen. Of zoals Vincent van Gogh die in een van zijn laatste brieven aan
zijn broer Theo zegt dat sommige van zijn schilderijen "zelfs in de
ontreddering hun kalmte behouden". Ik stel me alvast een 'witboek' voor
met dat soort verhalen.
***
Ik help het Dewever hopen,
dat na de verandering in Antwerpen, er ook verdere verandering komt na 2014.
Dewever was tot hiertoe niet de grote vriend van het VB, maar wat hij
gepesteerd heeft, namelijk heel Vlaanderen over de streep trekken om geel te
stemmen, moet hem worden nagegeven. We zij fier ook in zijn plaats.
O Ja, nog iets. Als een
donderslag (die we al i de verte horen ) bij heldere hemel, zou de benoeming
zijn van de nieuwe gouverneur van Oost Vlaanderen, die niet eens een partijkaart,
maar wel heel wat andere verdiensten heeft. Dat deze verdiensten op het
cultureel vlak liggen, moet de kunstwereld plezieren en is weer een teken van
de verandering. Jullie gaan toch weer niet protesteren, hé?!
Neen, de Flaminganten willen
geen verandering in de geest van de jaren 30, die gesteund waren op de
Nationaal Socialistische Heilsleer van de Swastica. Zij willen een verandering
van alles wat sedert een eeuw vroeger, in de jaren 30 van de vorige eeuw, is
mislopen voor ons volk.
JaJan Sire, de boemerang is
een primitief, maar wel een geducht en dus te mijden wapen. Elk ne Goedendag
daar in Laeken! .
Pssst : U noteert toch
nog altijd dat wij van het Vlaams Belang niet rusten voor de verandering definitief
en on-omkeerbaar in een Nieuwe Grondwet is ingeschreven?
(Get)
AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassas en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers
in zijn zonlicht komen staan.
1150 - DE ELFDE PROVINCIE OP ZAND GEBOUWD DOOR DE
MINISTER VAN DE NOORDZEE
Een putje in het zand
maken met zand,
Om er een
water-reservoir van te maken.
***
Ja,
n mens moet vindingrijk zijn om in de belangstelling te blijven. De Antwerpse
Burgervader wordt slapend rijk, de Gentse Burgemeester, onzen Daniël, krijfg
felicitaties van zijParijse Rode Grote
Leider, de Hottentot Hollande, Di Jeanetto regeert zich rijk, en dus moet Rode
Johan een tandje bijsteken.
Lukt
het niet, hij zal toch veel bla-bla verkocht hebben!
Lukt
het wel, dan is zijn broodje gebakken, want rond dat prject krioelt het geld,
veel geld, en van postjes, veel postjes. Ja, dat de vissen iet wat zullen
verstoord zijn, dat moeten de Groenen erbij nemen, want de meeuwen zullen des
te beter verzorgd worden.
Het
aangename aan spookjes, is dat ze bloedmooi kunnen klinken. En dit sprookje
heeft, echtig en techtig, een solide achtergrond. Wat de Emir van Dubay kan,
kan de Keuzer van tOostende ook! Misschien zelfs dat het in 2014 de kapers van
de kust aldaar zal weghouden!
Ach
Lieve Jean Marie DD, Burgemeester van Middelkerke, wat zegde gij daarvan?
***
Ter
zake :
Eiland voor
energie voor de kust van Wenduine
donderdag
17 januari 2013 om 08u53
Krant van
West Vlaanderen.
***
De concrete invulling van het Marien Ruimtelijk Plan
van minister van de Noordzee Johan Vande Lanotte (SP.A) neemt stilaan concrete
vorm aan.
Dat Vande Lanotte werkt aan een Marien Ruimtelijk Plan,
zeg maar een Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor de elfde provincie, de Noordzee,
is niet nieuw. Vande Lanotte liet weten wat daar allemaal in zal komen te
staan.
Nieuwe internationale vaarroute
De minister zet in op vier punten. Vooreerst wil Vande
Lanotte de Westpitroute intekenen als een Internationale vaarroute. Voor
Zeebrugge wordt er ook gedacht aan de LNG-schepen die zullen toenemen met de
komst van een tweede steiger. Er is ook reservering voor een uitbreiding van de
Haven. Ook de windmolenparken moeten een duidelijke plaats krijgen, met een
kader voor aquacultuur.
Eiland om energie op te slaan
Het tweede punt versmelt in het derde punt, namelijk
de offshore-energie, waarvoor een hoefijzervormig eiland zou worden opgetrokken
om overtollige energie op te slaan. Dat eiland zou komen op een drietal
kilometer in zee en tien meter boven de zeespiegel uitsteken. Ook hier zou er
rekening worden gehouden met de natuur, met een broedplaats voor sternen en
mantelmeeuwen.
Het laatste aandachtspunt is natuur en visserij, dat
zich vooral ent op het natuurgebied, de Vlaamse banken.
***
De slimmekes van de TeeVee schrijven het volgende :
"Het
is een eiland in zand met een groot meer erin", legt Vande Lanotte uit.
"'s Nachts als er te veel elektriciteit is, wordt het water uit het meer
gepompt in zee. Als er 's ochtends veel nood is aan elektriciteit, vloeit het
water weer in het meer en zo wordt elektriciteit gemaakt. Het is een soort
kunstmatige waterval in zee."
***
Ziet U, het
project is brand new. Het is om zo te zeggen, nog niet verder dan de
tekentafels, misschien zelfs dan het brein van de Keizer van Oostende geraakt?
Kwestie van er rap bij te zijn, en de aandacht gaande te houden.
Met Horen,
Zien, en Melden doet onze vriend niet mee. Zou zijn beste vrienden, het
milieu, teveel in het harnas tegen hem jagen.
Zou de man
niet weten, dat er in de Nieuwstraat, die zowat tegelijk de Meir en de De
Keyserlei is van zijnstad, ook zoveel
onbewoonde winkelpanden 1ste en 2de Verdiep zijn? Daar
zou anders nog tumult kunnen over gemaakt worden. Net als BDW verkoopt in de
Stad aan de Stroom, waar de Sossen 90 jaar lang aan het bewind waren. De
gelijkvloeren komen over bijna als witgekalkte graven met uxe façade maar
daarachter primitieve private gedeelten. Met stromend water, vraagt U?
Inderdaad, stromend water niet in de waterleidingen, maar langs de muren!.
Wat ik
onthoud van dit verhaal?
Dat wij,
West Vlamingen, als zoiets lukt, de enigen zijn die aan gebieds-uitbreiding
kunnen doen, zonder daarvoor bloed te moeten vergieten. Als de Coburgers nu
maar geen opslag eisen, omdat zij een groter grondgebied moeten besturen!
***
(Get)
AA 3AB, strijder-schrijver op rust van
blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassas en licht op
klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet
graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
Vandaag,
tenminste tot tegen de middag, geen opmerkingen over het humeur van de
cyber-goden. Alleen voor de zoveelste keer stroom-pnderbreking. Iedereen, wij
niet in het minst, zit met de handen in het haar over dat fenomeen. Is het niet
algemeen (omdat bijvoorbeeld er ergens takken doorheen de draden zijn gegroeid),
dan is het bij ons, dat de levensreddende verlies-schakelaar onraad heeft
geroken.
Ter zake :
Ho's en bling-bling
15-01-2013 - Bart de
Wever - de standaard
***
In 1983 publiceerde de
geo-chemicus Jerome Nriagu een opmerkelijk artikel in het New England Journal
of Medicine . Hij onderbouwde een hypothese die in populariserende historische
werken al naar voren was gebracht: het Romeinse Rijk ging mede ten onder door
loodvergiftiging. Omdat lood overvloedig aanwezig was en makkelijk te bewerken
is, gebruikten de Romeinen het in bijna alles, van aquaducten tot kookgerei.
Via water en wijn (gedistilleerd in vaten met loden elementen) kregen de
Romeinen hoge dosissen lood binnen, met hersen- en leverschade tot gevolg. De onvruchtbaarheid
en psychische afwijkingen bij de Romeinse elite die daaruit voortvloeiden,
ondergroeven de machtsstructuren van het Romeinse Rijk, wat bijdroeg tot de
ineenstorting ervan. Nriagu werd met de grond gelijk gemaakt. De gedachte
alleen al dat concentraties lood er verantwoordelijk voor zouden zijn dat een
wereldrijk ten onder ging, was toch te gek voor woorden. De uitstekende
wetenschappelijke reputatie van Nriagu werd aan flarden geschoten en de man
verkoos om niet op het thema door te werken.
Jammer, want nu, dertig
jaar later, duikt de hypothese op dat de wereldwijde daling van de
criminaliteit in de jaren 1990 en 2000 niet te danken zou zijn aan performanter
politieoptreden of verbeterde sociaaleconomische omstandigheden, maar aan de
afname van loodgebruik in benzine en verf.
In 1994 werkte de
econoom Rick Nevin voor sociale huisvestingsprojecten in Amerikaanse steden.
Daar stelde hij vast hoe loodverf een significant effect had op peuters, gaande
van gedragsafwijkingen, mentale problemen tot ADHD. Hij breidde zijn onderzoek
uit tot loodbenzine en stelde zo een correlatie vast tussen het gebruik van
lood en criminaliteit. Van het moment dat men begon over te schakelen op
loodvrije benzine, daalde het criminaliteitscijfer evenzeer. Net als Nriagu
werd Nevin aanvankelijk weggehoond. Maar door jaren op dezelfde nagel te
blijven kloppen, met groeiende steun vanuit academische kringen, wordt zijn
conclusie steeds meer aanvaard als een plausibele hypothese.
Ook deze krant wijdde er vorige week een,
weliswaar lacherig, artikel aan (DS 9 januari) . Het lijkt er dus op dat we in
de jaren tachtig nog niet rijp waren om kritiek ernstig te nemen op een product
dat toen nog alomtegenwoordig was. Nu lood overal als ongezond wordt geweerd,
zijn we klaar om het te linken aan criminaliteit en de ondergang van het oude
Rome.
Misschien zal dezelfde
logica blijken voor de link die gelegd wordt tussen het bovenmatig bekijken van
gewelddadige games en films en ontsporend gedrag. Toen een journalist van het
Britse Channel 4 Quintin Tarantino vorige week de vraag stelde naar een
eventuele link tussen harde geweldsscènes in films en de recente moordpartijen
in de VS, maakte deze met enkele krachttermen zeer duidelijk dat hij dat debat
niet wenste aan te gaan. Er is geen relatie, punt. Of in Tarantino's subtiele
bewoording: I'm shutting your butt down!
We zijn niet rijp voor
kritiek op dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen en waarvan velen
genieten. Ook Theodore Dalrymple mocht het ondervinden toen hij in zijn allereerste
column voor deze krant met een typisch Brits hyperbolisme stelde dat
rockmuziek natuurlijk een van de oorzaken van misdaad is'. De brave man als
schietschijf niet geholpen door het feit dat ondergetekende weleens een boek
van hem leest kreeg gelijk progressief Vlaanderen over zich heen.
Maar kijk, twee
onderzoekers van de universiteit van Utrecht komen met een opmerkelijk
onderzoek over de relatie tussen muzikale voorkeur en criminaliteit. Zij
volgden vijf jaar lang 300 jongeren en kwamen tot de conclusie dat de
liefhebbers van hiphop, gothic en house onder hen later meer risico lopen op
crimineel gedrag. Niet dat er een causaal verband bestaat tussen de twee, maar
het is een proces van socialisatie binnen de vriendenkring en culturalisatie
met de levensstijl die dergelijke muziek vooropstelt. In de jaren negentig was
rap misschien nog een vernieuwende en aangename mengeling van humor en sociale
kritiek, vandaag reikt het jongeren vooral het belang aan van dames van lichte
zeden ( ho's ), geld en juwelen ( blingbling ) en het criminele bestaan om
voorgaande te verwerven ( the thuglife ). Wie zichzelf culturaliseert met die
boodschap, loopt het risico zijn culturele voorbeelden voor werkelijkheid te
nemen en zich te bezondigen aan criminaliteit. Misschien is het dus goed toch
wat langer na te denken vooraleer conservatieve cultuurkritiek af te schrijven
als het gezeur van domme, wereldvreemde lieden.
***
Zou het dan waarachtig kunnen, dat elke
Niveaan een halve Blokker is, en iedere Blokker een halve NV-Aër?Filip DeWinter zou juist hetzelfde gezegd
hebben als BDW, maar hij zou dat niet gezegd gekregen hebben in DS en hij zou
er ook niet meer dan hoogstens 10 woorden voor nodig gehad hebben.
Voorbeeld : de meeste criminaliteit is
ingevoerd samen met al die primitieve zeden en gewoonten die niet alleen
getolereerd, maar zelfs aangemoedigd worden.
Verschil : geen. Beiden zeggen precies
hetzelfde en suggereren (zonder woorden) dat er dringend verandering moet komen.
Wat er mag verwacht worden? Helemaal iets
naar de tand van Groen : dat het discriminatie is, en dat men de ene
bevolkingsgroep opzet tegen de andere.
Wouterke! Wouterke! Gij zegt m.a.w. dat de
slechterik is, hij die de dief aanspreekt op zijn verkeerde levenswandel.
(Get)
AA 3AB,
strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende
mensenmassas en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn.
Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
H Antonius, abt, patroon van de slagers en pachters
***
1148 - ZANGFEEST HOERA AFSPRAAK OP 3 MAART
Vlaanderen: de toekomst
***
Voor
zover nog nodig, draag ik bij deze graag mijn steentje bij om het publiek te
verwittigen dat er dit voorjaar opnieuw een deftig zangfeest, met deftige
muziek voor deftige mensen wordt georganiseerd. Zie aankondiging.
Ter zake :
76ste Vlaams Nationaal
Zangfeest
zondag 3 maart 2013 -
14u30
Lotto Arena Antwerpen
***
Na een bijzonder
geslaagd jubileum-zangfeest kijken we tijdens deze 76ste editie voluit naar de
toekomst en die toekomst heet Vlaanderen. Laat daar geen twijfel over bestaan.
De oude Belgische recepten werken niet meer. De federale regering bewijst dit
dagdagelijks en met verve. De uitdagingen die op ons afkomen, vragen een
doortastend beleid. Een meerderheid in Vlaanderen vraagt dit ook, maar krijgt
het tegenovergestelde. Hoelang nog? Onze welvaart en ons welzijn staan op het
spel.
Vlaanderen staat niet
alleen. Ook onder meer Catalonië en Schotland willen vooruit en zien
onafhankelijkheid meer en meer als enig alternatief voor een falend federaal
beleid. Een nieuwe wind waait door Europa en Vlaanderen heeft de keuze: blijven
aanmodderen of resoluut kiezen voor zijn toekomst. Voor het ANZ is de keuze
duidelijk.
Op naar de 100
De toekomst van het Zangfeest
ziet er mooi uit. Het aantal aanwezigen stijgt jaar na jaar. Hierbij ook
telkens heel wat jonge mensen die niet langer te beroerd zijn om zich complex
loos te uiten als Vlaming. We kijken dus vol vertrouwen uit naar de 76ste
editie in een tot de nok gevulde Lotto Arena met vanaf de eerste noot een
unieke sfeer van samenhorigheid. De regieploeg heeft er opnieuw een mooi en
strijdbaar Zangfeest van gemaakt waar het publiek zich de longen uit het lijf
kan zingen en de batterijen kan opladen.
Eerbetoon Miel Cools
Miel Cools, één van de
grondleggers en decennialang boegbeeld van het kleinkunstgenre in Vlaanderen,
neemt dit jaar definitief afscheid van zijn publiek. Graag willen we hulde
brengen aan de man die in 1966 als eerste kleinkunstzanger op het Zangfeest
optrad en dit steeds is blijven doen, ook toen dit niet zo evident was. Geen
mooiere manier om Miel te danken dan met het zingen van zijn liedjes. Moeilijk
zal dit niet zijn, want liedjes als Boer Bavo, De soldaat en Houden van
zijn intussen tot ons collectief geheugen, tot ons muzikaal erfgoed gaan
behoren.
***
Het programma zelf is mij nog niet bekend,
maar ik hoop dat de verandering er ook als een frisse wind zal doorheen waaien.
Met verandering bedoel ik, dat wat tot
voor kort als kliklijn werd bestempeld (omdat het een initiatief was van het
Vlaams Belang), nu zelfs door Boskabouter Van Besien toegegeven wordt gewoon
burgerplicht te zijn . Nu klinkt het Horen, zien, en melden .. en iedereen
knikt. Buiten hier en daar een wereldvreemde maanzieke geest, die het wel ziet,
maar niet wilt toegeven : Vlaanderen kleurt geel, iedere dag meer en meer!.
(Get)
AA 3AB,
strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende
mensenmassas en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn.
Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
1147 - BDW IN GEVECHT MET DE VEELKOPPIGE DRAAK DER WOULD BE ARTIESTEN
Woensdag 16 januari
Zon 8u38-17u08
H Titianus.
***
1147 - BDW IN GEVECHT MET DE VEELKOPPIGE DRAAK DER
WOULD BE ARTIESTEN
Nuttig kunstwerk in het antieke Rome
Duizenden jaren oud, maar nog altijd nuttig
***
De
fine fleur van de De Morgen (Bart Eeckhout) ist hoog in de mast geklommen om
samen met de schreeuwende meeuwen van de zelf benoemde artiesten rond zijn kop
hoofd op de kop van de Antwerpse atleet te kunnen sch¨¨ten.
Net
als in de veldcross (Een Torhoutenaar, stel je voor!) oogst de winnaar van de
koers der kemels veel kritiek. Tja, ik heb dat artikel in DS van BDW ook
gelezen met de nobele verschijning van Brahim (mèt hoofddeksel) voor ogen
en ik moet zeggen dat mijn hart van edele fierheid begon te beven. Al moet ik
toegeven, in gezegde Brahim niet veel cultuur-verrijkend te hebben ontdekt. Wel
integendeel.
JaJa
: Den Bart kent er iets van, om van alle hout pijlen te maken! Dat hij deze
keer spreekt, zoals het Vlaams Belang, bewijst alleen dat het Vlaams Belang al
die tijd gelijk heeft gehad.
Kunst
moet niet opgedrongen, noch uitgelegd worden. Kunst is altijd een monument op
zichzelf, of is niet. Zo simpel is dat.
Ter zake :
Is dit dan het moment waarop wij afscheid
moeten nemen van Bart De Wever als spraakmakende intellectueel? Aan zijn
tactische gaven schort nog altijd niets, zo bewees hij ook deze week weer in
alle mogelijke media. In zijn ongetwijfeld weer misbegrepen column in De
Standaard (15/1) laat hij zich evenwel betrappen op het soort slordige
redeneringen die een intellectueel onwaardig zijn.
In zijn column probeert De Wever nog maar
eens het verband te leggen tussen hiphop - een muziekgenre dat volgens de
N-VA-voorzitter louter nog 'dames van lichte zeden, geld en juwelen en het
criminele bestaan om voorgaande te verwerven' bezingt - en crimineel gedrag bij
jongeren. Niet dat gebrek aan kennis van de diversiteit van de hiphopcultuur
moeten we de burgemeester van Antwerpen ten kwade duiden. Hiphop vernauwen tot
gangstarap is een beetje alsof je de klassieke muziek inperkt tot de walskitsch
van Johann Strauss. Soit, er zijn wellicht wel meer veertigplussers in
Vlaanderen die gemist hebben dat de beste plaat van het voorbije jaar gemaakt
is door een rapper (Frank Ocean) die uitkomt voor zijn homoseksualiteit.
Erger is dat De Wever een wat hijgerig
geschreven en driftig overgenomen persbericht van de Universiteit van Utrecht
aangrijpt om tot een ronduit foute conclusie te komen. Wie ook maar een blik op
het bewuste universiteitsonderzoek werpt, leest nergens dat voorkeur voor
bepaalde nichemuziek leidt tot (klein) crimineel gedrag. Wel stellen de
onderzoekers dat die muziek vaker geliefd is bij jongeren die later de foute
kant opgaan, en dat in sommige gevallen die voorkeur dus een voorspeller kan
zijn van later onheil. Dat is een veel genuanceerdere stellingname.
Volgens De Wever komt dat door de
'culturalisatie' en 'socialisatie' van geweld in die muziekgenres (én films én
games, want die komen uiteraard ook weer op dezelfde hoop terecht). Hij mag dat
denken, maar hij mag de wetenschap niet misbruiken in zijn argumentatie, want
dat academische bewijs is er namelijk niet. Hier betreedt hij het glibberige
pad van de wetenschappelijke onwaarheid en de drogredenering.
Wat meer stoort dan die makkelijk te
weerleggen denkfout - vergissen is menselijk - is de strategische planning
waarmee ze gemaakt wordt. Opnieuw mist de voorzitter van de grootste partij van
Vlaanderen de kans om de diverse en inclusieve realiteit van cultuurbeleving in
Vlaanderen te omarmen als maatschappelijke winst. Opnieuw wordt jongerencultuur
met valse bewijsstukken geproblematiseerd als iets wat afwijkend en gevaarlijk
is. Terwijl ook jongerencultuur natuurlijk gewoon deel uitmaakt van 'onze'
Vlaamse cultuur, en soms zelfs leidt tot Vlaamse kunst.
Het lijkt geen toeval te zijn dat De Wever
nu zo nadrukkelijk hiphop in het vizier neemt. Voor jonge, gekleurde
stadsbewoners is hiphop een belangrijke cultuuruiting. De burgemeester van
Antwerpen laat geen gelegenheid voorbijgaan om te suggereren dat 't Stad niet
langer ook van hen is. Het criminaliseren van hiphop is een klap in het gezicht
van het baanbrekende werk van bijvoorbeeld Sihame El Kaouakibi, die met haar
urban dansschool 'Let's Go Urban' honderden jongeren zich artistiek laat
ontplooien en in 2011 nog uitgeroepen werd tot Antwerpenaar van het Jaar. Het
zijn heus geen jonge crimineeltjes die in die dansscholen worden opgeleid. In
een andere eeuw zouden we urban dance gewoon volksdansen genoemd hebben.
We moeten niet op elke beledigende
provocatie van Bart De Wever willen ingaan, maar deze kwestie is relevant nu
tegelijkertijd Guy Cassiers van het Toneelhuis de hand reikt naar het nieuwe
Antwerpse bestuur om in een witboek het maatschappelijke belang van kunst vast
te leggen (DM 15/1). Guy Cassiers is behalve een groot kunstenaar ook een
eerbaar man. Zijn doel om de kunsten weer boven het politieke gewoel van 'wij'
en 'zij' te laten uitstijgen, is legitiem.
Toch is zo'n witboek geen goed en misschien
zelfs een gevaarlijk idee. De dubbele agenda die Bart De Wever tot dusver in
elk cultuurdebat gehanteerd heeft, zou een waarschuwing moeten zijn. Door je
eigen belang te willen bewijzen stap je in een nutsdenken, waarvan voor de kunsten
weinig heil te verwachten valt. De directe economische return van de Vlaamse
kunst is al een keer in kaart gebracht. De steunpunten uit de kunstensector
berekenden in 2011 dat elke euro subsidie anderhalve euro omzet genereerde. Een
nuttige oefening om populistische praatjesmakers de pas af te snijden, maar het
risico bestaat dat de kunsten zo zelf het debat over hun waarde verleggen naar
het economisch-utilitaire. Met als gevolg dat in artistiek risico enkel nog
geïnvesteerd wordt als er een garantie op winst is, in materiële of immateriële
(trofeeën, uitnodigingen voor festivals, internationale lof...) zin. Dat is een
armoedige visie op kunst.
Het ruimere belang van kunsten valt nog
moeilijker te bewijzen. Het zal wel dat kunst verenigt, maar een performance
waarbij toeschouwers een per een toegelaten worden, heeft evenzeer haar plaats
in het kunstenlandschap als een première in een volle Bourla. Stap je De Munt
binnen dan krijg je een vaak even actuele en relevante voorstelling te zien als
in De Roma in Borgerhout. Toch móet kunst niet politiek relevant zijn. Kunst
moet namelijk niets. Misschien is die unieke positie in onze samenleving, die
tijdelijke ontsnapping uit de winstdwang, wel de belangrijkste maatschappelijke
waarde van kunst.
Daarom: doe het niet, Guy. Het komt de
democratische volksvertegenwoordiging zelf toe om haar bevolking uit te leggen
waarom ze kunstenaars onze ondersteuning waardig acht. Ook als sommige van die
kunsten - het weze hiphop of een conceptuele installatie - haar niet bevalt. En
als ze in die kunst niet meer wil investeren, dat ze het dan ook zegt, zonder
zich achter fout begrepen onderzoeken te verbergen.
Kunst is altijd een vorm van dialogeren,
maar, beste Guy, laat je niet naïef verleiden tot een dovemansgesprek met
bestuurders die een beperkt of voorbijgestreefd beeld op kunst en cultuur
moedwillig misbruiken voor een electoraal doel. Probeer geen ivoren toren af te
breken die nooit bestaan heeft. Want op het einde van de dag zal de populaire
politicus vanop het kunstenveld dat hij deels kaalgeslagen heeft het volk
toespreken en zeggen: zie, hier stond een ivoren toren. .
***
In de goede oude tijd werden wij opgevoed met het
verhaal van de beeldenmaker die zijn Lijdende Christus door een onschuldig kind
liet beoordelen. Hij achtte zich mislukt, toen het kind vol bewondering zei wat
n mooie man, en hij herbegon. Toen zijn tweede Christus af was, liet hij dat
kind opnieuw oordelen. Als het kind zei, dat deze man volgens hem wel heel veel
moest lijdn, wist de schilder zich nogmaals mislukt en hij herbegon voor de
derde keer. Toen het af was, zei het kind helemaal niets, maar het viel op zijn
knietjes, vouwde de handjes samen, en begin te bidden. Toen wist de schilder
dat hij gelukt was.a, ik weet het, dergelijke verhalen zijn niet meer van onze
tijd. Maar zijn er daarom minder waar?
Eenzelfde gevoel werd vroeger ook gehoord, toen we
zongen over uit beelden en doeken en zangen, uit al wat een kunstenaar schiep,
straalt gij (Vlaanderen) als met tover omhangen .
Kom gerust eens naar Italië, en maak U bekend bij een
of ander museum of tentoonstelling als Fiamingho (Vlaming) : bij elke Italiaan
met het hart op de rechte plaats zult U iets van dat als met tover omhangen
ontdekken. Maar een naam geven van een hedendaags schilder waarop wij hier
zouden kunnen fier gaan : ik zou t begot niet weten! Tenzij Polkum op zijn
gewaardeerde blog (http://blog.seniorennet.be/polkun/mij ter hulp schiet.
***
Na 3 dagen in eenzaamheid afgesneden te zijn van de
buitenwereld, is deze bijdrage het eerste dat ik de wereld in kan sturen. Het
defect is opgelost na 3 dagen wachten op de technieker, en na 30 seconden werk.
Binnenkort zorgt ene Roberto voor hetzelfde geld voor een
onbreekbare parabool-verbinding, en krijgen wij voor quasi hetzelfde abonnement,
geen 2 megabyte, maar 8. De gezegde Massilmiliano mag zijn boeltje komen
afbreken!
Nie mèmij, hé! Nu weet ik het zeker : we stemmen op
Berluscoi!.
(Get)
AA 3AB,
strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende
mensenmassas en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn.
Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
1114 - DE H. GEEST IN DE VORM VAN EEN ABICHT- DUIF
.
.
1114 - DE H. GEEST IN DE VORM VAN EEN ABICHT- DUIF
Vijfgen na Kerstmis of integendeel vòòr de volgende
Maar de H. Geest komt altijd op Pinksteren, en voor dergelijk artikel zijn dat voor Ludo Abicht vijgen nà Pasen .
***
De Heer (?) Ludo Abicht, zowel als de kwaliteits-krant (?) De Morgen wezen bedankt voor deze klad klaar licht, geworpen in de politiek-correcte beerput van het belgicisme.
De waarheid kan pijn doen.
En nu? Gewoon overgaan tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd is? Er durven voor uitkomen, dat deze jongens, met het kelderen van het Geloof, met het badwater ook het kind hebben weggeworpen? Durven bekennen dat, dank zij hun schitterende ideeën, de zeden helemaal verwilderd zijn? Een remedie helpen zoeken zodat de jeugd weer respect kan bijgebracht worden? Iets aan hun vrij-zinnige d.i. vrij van zinnen, opvoeding doen, zodat onze gevangenissen weer terugvallen op hun vroegere aantallen?
Wie weet, zou men zelfs van die kant uit, het eerste woordje kunnen plaatsen, om samen met dat vervloekte extreem-rechts Vlaams Nationalisme, naar een oplossing te komen? Eerlijk communicatie is de beste remedie tegen verzuring : kunnen ze nagaan in hun eigen voorgeschiedenis, toen Links nog de vijand was van Kerk en Staat.
Het zal de Heer Ludo Abicht wel niet bekend zijn, maar het Christelijk Geloof heeft ooit een enorme schat gekoesterd die tegemoet kwam aan alle soorten menselijke frustraties. Het Ding luisterde naar de naam Belijdenis. Ontdaan van alle fransjes, kwam het hierop neer, dat de bekentenis iets verkeerds te hebben gedaan, verlichting ofte vergiffenis schonk aan elke getormenteerde ziel. De Kerk is daar nu (onterecht) een beetje beschaamd over en men is de biechtstoelen als een soort onnut meubilair gaan beschouwen. Men vindt die dingen nu bij de modernistische antiquariaten, waar ze gesleten worden als wand- en barmeubel in de luxueuze loften van partij-kopstukken. Daar worden nu zonden bedreven en meteen ook vergeven door de alcohol-dampen.
Lucas Va dertaelen was de eerste om besef te tonen, maar het kiekenkot was te klein : zelfs als een vreemdeling U de kop insloeg, moest men deze nog blijven in huis halen, want het was een sukkelaar, die recht had op het vetgemeste kalf.
Ja, mensen, excuseer mij het gebruik van een beetje ouderwetse kerkelijke begrippen, in één spreekwoord samen te vattten : het berouw komt altijd na de zonde, en komt het er voor, dan is het maar ernaar.
***
Ter zake:
28-12-2012 - Ludo Abicht - de morgen
Overgenomen bij Iskander
***
Met zijn spits geschreven, schalks maar intelligent essay 'Een Vlaamse vloek in de linkse kerk' heeft Kevin Absillis jammer genoeg overschot van gelijk: waarschijnlijk is nergens ter wereld de kloof tussen de intellectuele elite en de bevolking dieper, zinlozer en daarom onaanvaardbaarder dan hier. Ik wou daar nog drie korte bedenkingen aan toevoegen.
Ten eerste begaan de leden van deze elite een strategische fout van formaat. Om onbegrijpelijke redenen denken ze dat hun scheldcampagnes tegen ieder die ook maar van ver met de Vlaamse beweging of zelfs met een Vlaams bewustzijn, hoe bescheiden ook, te maken heeft, het tij zullen keren en de misleide massa's tot inkeer zullen voeren. Keer op keer hebben ze moeten vaststellen dat hun aanpak zowat tot het omgekeerde resultaat geleid heeft, maar dat heeft hen niet belet, telkens opnieuw te beginnen.
Ten tweede, en dit is al erger, blijken ze geen enkel idee te hebben van wat 'links' of 'rechts' zou kunnen betekenen. Vanuit die onwetendheid worden bijvoorbeeld de verdediging van abortus, euthanasie en het homohuwelijk - inderdaad drie belangrijke morele verworvenheden- 'links' genoemd, terwijl dat daar totaal niets mee te maken heeft, want ook neoliberalen kunnen deze standpunten met overtuiging aanhangen. Zuiver wetenschappelijk is iemand 'links' die principieel en actief het asociaal en competitief kapitalistisch systeem als zodanig verwerpt en door een ander, sociaal en coöperatief model wil vervangen. In geen geval iemand die zich tegen grotere regionale autonomie verzet. Zo'n foute definitie zou bijvoorbeeld in Schotland, Québec, Catalonië en vele andere plaatsen niet eens begrepen worden.
En ten derde, en dat is bijzonder pijnlijk, hebben ze door schuldig verzuim de progressieve traditie van Vlaamse intellectuelen die in het verleden voor de sociale, politieke en culturele emancipatie van de gewone mensen gestreden hebben, afgebroken en op een groteske wijze vervangen door gênante steunbetuigingen aan het Belgische establishment en de monarchie. Faut le faire. Om daarna steen en been te klagen, omdat het domme volk van fermettebewoners en klootjesvolk, zeg maar de grote meerderheid van de Vlamingen, niet langer naar hen wil luisteren
***
Diagonaal doorlezen : het gevalLucas Van derTaelen deed me denken aan die boer, die op een goede dag vaststelde dat er 1 kieken door zijn draad was ontsnapt, en die daar nikske voor deed. Was de moeite niet. Zou wel koelen zonder blazen. Toen er later meerdere kiekens, waaronder Ludo Abicht, door datzelfde gat wilden ontsnappen, moest dat gat ineens wèl dicht. Maar toen was het te laat. De Grote PS-boer had intussen de Hereboer met zon Kersttoespraak in die zin willen opzadelen (kiekens binnen de omheining houden, Elio!), en zie : de kiekens willen als gevolg allemaal, zoveel mogelijk, zelfs 99%, uitbreken, om de stralende A van Antwerpse voorste haan te volgen. Het kleinste partij-voorzittertje van het land, geen pijp toeback waard, probeerde nog met eigen handen het gat te dichten, maar inderdaad, het was te laat : de vogels waren gaan vliegen ..
***
Fabeltjeskrant.Gisteren.
Lang geleden had eens een zeer jong meisje, zelf nog bijna een kind zijnde, een kindje gewild, maar dat werd haar ontroofd door haar jonger broertje, die weggestoken zat in de kast. In dat nieuw samengesteld gezinnetje vielen geen papas noch mamas te bespeuren. Het meisje was ontroostbaar, en deed beroep op een vriendje om haar kindje terug te krijgen. Het vriendje bonsde op de kastdeur, en begon te vechten met het broertje. Tot die tot inkeer kwam, het kindje teruggaf, en uit de kast kwam.
Niks dubbelzinnigs aan, hoor! En der is absoluut, ik zeg en benadruk a-b-s-o-l-u-u-t, geen verband met die paar groepsverkrachtingen van dezelfde avond .
Toen kwam er een lange snuit, en het varkentje was uit.
Zwans, zegt U? Ja, maar dat was wel het moderne sprookje dat een volwassen verteller aan een nest kleine kindjes zat voor te lezen, op de TV. Het scheelde niet veel, of er kwam een tekeningetje bij te pas, met Roodkapje in het bos, met haar baby op de arm, dapper onderweg naar een hippe fuif in een of andere discon-tent waar de overige kleutertjes in elkaars armen en benen high zaten te zijn. Zonder berouw.
Voor een historicus is er anders wel wat werk aan de winkel. Het zou de samenleving goed doen, om alles te weten te komen over hoe het ooit verging met het eens zo machtige Romeinse Rijk. Iets over de nefaste bijwerkingen van Brood en Spelen werd ons indertijd toegelaten, maar dat is dan ook alles. Een beetje meer details over decadentie en normen-vervaging zou heilzaam zijn. En ook, hoe het Rijk ontwricht werd door de aanvoer van al die wilde volksstammen, die allemaal hun zeg met daarnaast liefst een allochtoon als Burgemeester wildenhebben. .
Hieronder vindt U een van de tienduizenden bewijzen waarom ons geliefd t Pallieterke door het Regime naar de hel wordt gewenst, maar vooraal ook tegengewerkt en bezwadderd. t Pallieterke is een zeer harde schijf, waarop de waarheid in gloeiende woorden wordt bewaard. Marc Grammens, en die kan het weten, beschrijft dit regime als een terreur-staat. Een par bijdragen uit zijn nummer van 13 december zullen hier als een soort Nieuwjaarsbrief worden overgenomen.
Nu weer met Ford Genk, waar uit puur eigenbelang de regime-syndicaten toch zo goed hun best doen om al die sukkelaars voor de rest van hun dagen een miljonairs-leven voor te spiegelen. Stel U voor : hun fabriek fabriceert, dank zij de geforceerde loonkosten-politiek van die profiteurs,, zowat de duurste autos ter wereld, en daar gaan de bazen in Keulen nu een einde aan maken, sè. En nu juist dat het zo goed ging! t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben!
Ook ik ben begaan met het lot van die mensen, mar kan niet meer doen, dan aan mijn leedwezen toe te voegen : te laat de put gevuld als het kalf verdronken is. Met zn allen hebben wij altijd voor de verkeerde kleuren gekozen. Nu kunnen de syndicaten eens voordoen hoe een fabriek moet gerund worden! Wat kennen die Duitsers daar nu van!
Limburg grenst nu eenmaal aan Wallonië, en zal dus t vlugst gecontamineerd worden! De rest volgt. Met de Belgica recht de afgrond in!
***
Ter zake:
Buysse en Ford Genk
Tijdens een uitzending van Terzake in oktober kwam Baron Buysse, de grote man bij Bekaert en tevens voorzitter van het Prins Philippe Fonds, verkondigen dat hij het was die ervoor heeft gezorgd dat Ford naar Genk is gekomen. Dat is niet helemaal de volledige waarheid. De waarheid is: Pim Persijn, oud-Waffen-SS-officier van de divisie Langemarck, in de oorlog verantwoordelijk voor de Nachschub van het wagenpark, was door voormalige oorlogskameraden in het hoger kader van Ford Keulen binnengehaald. Toen hij hoorde van uitbreidingsplannen in Nederland, overtuigde hij de directie eens te gaan kijken in het naburige Limburg in Vlaanderen. En Pim mocht contacten leggen, onder meer met gouverneur Louis Roppe, die onmiddellijk enthousiast was. Ford Genk kon van start gaan, in ons eigen Limburg.
In die tijd zat Polleke Buysse (°1945) nog met korte broek op de middelbare school. Maar ja, als ge t goed kunt uitleggen, hé.
Het verhaal werd uitgebracht door het Berkenkruisje, maar deed al langer de ronde in kringen van oud-oostfronters.
***
Diagonaal doorlezen : Nog even gewoon hieraan toevoegen, dat moest betrokkene in 1945 in handen gevallen zijn van de Krijgsauditeur, er al lang een berkenkruisje meer zou geweest zijn.
Wat mijn bedoeling is, om hier het juiste mes in de verkeerde wonde te wringen? Gewoon in gedachte, de klok een goede 100 jaar terugdraaien, in de overtuiging dat al die tijd ons land werkelijk van ons was geweest, zonder de dominantie van die achterlijke arrogante Franstaligen. Die al die tijd Vlaanderen als een kolonie bevolkt door witte negers hebben behandeld. Dan hadden er misschien niet één, maar honderden bloeiende Fords Genk geweest : wij hadden er de hersenen en de handen voor. Dan zou er ook geen redenen zijn geweest dat de besten onzer broeders de hulp van een onmenselijk regime hadden moeten inroepen, in de (verkeerde) overtuiging om op die manier vrijheid voor hun volk te bewerken.
***
n Zwart (heerlijk) voetballertje, die blijkbaar nog net iets meer kan dan tegen een bal shotten, heeft het op 14 oktober rond zijnoren getwitterd, na De Val van Antwerpen :België is van iedereen. Ik zou zeggen; goed gezien van den arbiter, maar hij dat beter in t Frans geschreven!
Niet getreurd : dat is stof voor een volgend stukje, weeral overgenomen bij t onvergetelijk t Pallieterke. Het is een doorwrocht stukje litteratuur, dat minstens 100 nieuwe abonnees moet opbrangen (=Nieuwjaarswens) en nogal wat beter is dan het gekrijs van bijvoorbeeld de omhoog gevallen kast-kikker Thomaske Lannoye.
Dit is een korte hommage, geen requiem, mensen! Ray van Angeltjes heeft een goeie mep gekregen, das al. Daar kan die wel tegen, en binnen een paar dagen, ja zelfs uren, staat hij weer op post.
***
Wat wij ondertussen zullen doen? Zoals wapenbroeders op het slagveld altijd doen, als een van hen getroffen wordt : de rangen sluiten en met nog meer goede moed zijn taak overnemen tot hij terug is.
Lang kan dat niet duren, want wij weten hem met de beste zorgen omringd (wordt gezegd). Naast de gewone Nieuwjaarswensen, ook de beste wensen voor een spoedig herstel..
1112 WAARIN EEN HEEL KLEIN LAND HEEL GROOT KAN ZIJN
.
.
1112 WAARIN EEN HEEL KLEIN LAND HEEL GROOT KAN ZIJN
Het Victoriaanse Koningdom Koninkrijk breekt aan
Met de laatste Coburger, als voedstervader, op de achtergrond. Wat kan er ceremoniëler zijn dan een Modieuze ceremoniële Dame van Stand?
***
Na de haat-speech van het Grote Opperhoofd op de vooravond van het Vrededeest 2012, zijn de Grote Geesten van dit land als van het Lam Gods geslagen. De haat en de verwarring (al worden daar voorlopig nog andere namen aan gegeven) zijn overgeslagen op de gewone man. Zo ook een beetje op mij en dus op de titel van dit stukje. Ik schreef bijna hoe een heel groot land heel klein kan zijn, maar dat kon dan weer niet wegens de uitleg van al die academici, die er van uitgaan dat Vlaanderen, een stukje van dat grote land, veel te klein zou zijn m zelfstandig te worden.
Kijk, beste landgenoten, lossen Julie het maar zelf op!
***
Ter zake:
"Ik hoop dat Di Rupo een goede uitleg heeft"
28/12/12, 06u48 De Morgen
***
Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) vindt dat premier Elio Di Rupo (PS) de verwijzingen naar de jaren dertig en het populisme uit de omstreden kerstboodschap van de koning had moeten halen. "Ik hoop dat zijn uitleg goed is." .
Hij wist naar eigen zeggen onmiddellijk hoe laat het was, toen hij maandagmiddag in de kerstspeech van de vorst de verwijzingen naar het populisme en de jaren dertig hoorde. "Ik dacht: dit is niet wijs. En ook: daar gaat Elio Di Rupo tekst en uitleg over mogen geven. Terecht, overigens. Ik hoop dat die uitleg goed is."
De Vlaamse regeringsleider omschrijft zowel de boodschap van koning Albert als de reactie van N-VA als "heel triest". Daarmee bekritiseert hij de uitspraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever, die gisterenavond in De Kruitfabriek op VIER zei dat de koning hem een fascist noemt.
De discussie tussen beiden heeft geen enkele toegevoegde waarde, vindt Peeters. "Behalve dan de rol van de koning bij de regeringsformatie. Dat is op zich zeker een interessant debat dat we in alle rust kunnen voeren. Maar de essentie is dat de koning en Di Rupo in het bijzonder die verwijzing naar de jaren dertig zeker niet hadden moeten meenemen. Als daarna dan nog woorden als 'fascist' in de mond genomen worden en verwezen wordt naar de hele episode onder Leopold III... Zitten de mensen daar nu op te wachten? Dat is polarisatie."
In een interview met deze krant dat morgen verschijnt, benadrukt Peeters dat we in 2013 meer dan ooit vertrouwen nodig hebben om weer vooruit te gaan. "Iedereen die de zaken een beetje nuchter bekijkt, weet dat dat essentieel is. Maar als je dat vertrouwen wilt herstellen, moet je proberen zaken op te lossen." De kerstboodschap en de reacties erop werken volgens hem het tegendeel in de hand. "De ironie is dat de waarschuwing voor populisme nu aanleiding geeft tot een populisme waarvan je staat te kijken", meent hij.
"Ik vind het daarom ook triest dat Elio Di Rupo (PS) die passages niet uit de boodschap heeft gehaald, als het er al in stond toen hij de tekst kreeg. Hij had moeten inschatten dat daar discussie over zou kunnen komen."
Peeters is niet de enige christendemocraat die van mening is dat de toespraak te ver gaat. Ook federaal vicepremier Steven Vanackere (CD&V) heeft bedenkingen. "Overdrijving is een riskante stijlfiguur voor wie een brede, verbindende toespraak wil schrijven", schreef hij op zijn Facebookpagina.
Ook aan Franstalige kant rijzen er kritische stemmen. "Het is natuurlijk heel delicaat", oordeelt éminence grise van de PS Philippe Moureaux. Hij meent dat de koning beter voorzichtiger zou zijn. "Zeker als hij wil dat de monarchie nog een lang leven beschoren is. Wanneer zijn zoon (kroonprins Filip, red.) Albert opvolgt en ook zulke toespraken houdt, dan zit het vuur pas echt aan de lont. Dan zal het echt niet lang duren vooraleer er grote problemen komen.
***
Diagonaal doorlezen : Den Cleynen Eyskens is lang gleden als minister voor een veel kleinere blunder ook al niet willen aftreden. Hij bleef zitten waar hij zat, en sprak toen de woorden die hem voor altijd groot zullen maken, en die sedertdien als zwarte raven boven Eliootje ziijnen dwazen kop hangen : in elk normaal land moet een minister na zoiets aftreden, maar ons land is geen normaal land. Het is een apen-land.
***
Waarom, O Heilige Lamme Goedzakkigheid, slaan wij onze Mede-Belgenniet om de oren met Léon Degrelle (1906-1994) en zijn regiment Waalse Waffen SS die tot op het laatst (Mei 45) een der falanxen waren van Hitlers Nationaal Socialistische Derde Rijk? Waarom spitten wij het verhaal niet bloot hoe, na een verdiende rust en EEN ZALIG levenseinde in het zonnige Malaga (Spanje), bij de gratie van Kameraad Franco, Le Beau Léon of wat er van overschoot door zijn vrienden naar Le Tombeau du Géant, in een bocht van de Samber, werd overgebracht? Door een KB van april 1994 ondertekend door Alberto was het verboden de man te begraven in of rond zijn geboortestad (Bouillon), maar over de uitstrooïng van zijn asse was niets gezegd. Noem het gerust een oplossing à la belge, en Le Tombeau du Géant is ook maar toevallig, zeker?
Waarom vragen wij aan de Italiaan Di Jeanetto geen nadere uitleg over het woordfascisme? Mussolini was toch ook n Italiaan? Die was toch, tot op zekere hoogte, de trouwe strijdmakker van de Führer aller Germanen? En als Alberto zo nodig het fascisme erbij moet betrekken, waarom verwijst hij dan niet eerder met tekst en uitleg naar zijn Paula en haar vader, Fulco Rufo di Calabria, zijn schoonvader. Die had toch onder Mussolini een zeer voorname post in diens fascistische regering? Hij had het zelfs tot Fascistisch Senator geschopt en was dus als Hertog van Guardia-Lombardije een voorbeeldig partij-soldaat. Het zal de Sire en de Sardientjes nog zuur opbreken, dat hun oude half seniele grootvader al die slapende honden heeft wakker gemaakt .
Eigenlijk wordt De Slimme dAnvers de les gelezen door een koppel die tot op de dag van vandaag leeft van de vruchten van het fascisme.
Zelfs die 2 doorslaggevende bedenkingen, zijn maar vijgen na Kerstmis. De hoofdverantwoordelijke is Alberto zelf. Wat houdt die man eigenlijk tegen om terug te treden? Zijn schoondochter staat immers klaar in de coulissen om hem op te volgen! Een modieuze Dame als cereonie-meester : kan het ceremoniëler zijn? Gedaan met sabels die in putdekseltjes blijven steken : voortaan zien we het ondergoed van een soort Marylin Monroe, die onder een zotte windvlaag op de trappen van Sinte Gudule naar omhoog danst.
Mattil Van Hoedegem (fonetisch : dOedekem) en nog wat zou anderzijds ook een goede navolgster zijn van de preutse Koningin Victoria van Engeland, de Zwarte Weduwe. Zij verving gedurende vele gelukkig jaren haar overleden echtgenoot, haar Duitse prins, ook zonder wit paard, en ook n soort Coburger.
Met een beetje Goede Wil geraken wij er wel uit! .
Bij een bevriende blog las ik dat in Denderleeuw de patstelling tussen 2 x 11 zetels die mekaar het licht in de ogen niet gunnen, met een vingerknip zou kunnen opgelost worden met de 3 zetels van het Vlaams Belang die op de wip zitten. Kijk, en dat is nu iets iets dat De Schandaard krek vergeten was, die 3 VB-zetels. Volgens mij, een schoolvoorbeeld van baby-thinking : de oogjes toeknijpen en zeker zijn dat de boeman dan weg is.
Eigenlijk is het geen wip meer, daar in Denderleeuw : die 3 willen in het bed waar nu de Tjeven met de Averehtsen liggen te smossen en dat logt zoals U kunt begrijpen zeer ongemakkelijk. Ik ken er niets van, en wil het ook niet weten : stuurt Geert Burger een wettelijk regerings-commissaris, of komt de kat op de koord half januari, bij de eerste Gemeenteraads-zitting?
***
Ter zake: ziedaar weer een schoolvoorbeeld van een mogelijk Salomons Oordeel. Dat de 25 verkozen Denderleeuwen en Denderleeuwinnen voor een ogenblik hun politieke achtergrond-kleur vergeten en verklaren zich te schikken naar het hierna tevolgen Salomons Oordeel.
Maak een rekensom van wat de 25 postjes opbrengen gedurende 6 jaar, en deem dat door 25 : dat is het gewogen gemiddelde, dat niets te zien met gestalte noch gewicht, en al zeker nieet met de politieke voorkeur. De Partij die 11/25sen laat vallen, levert de burgemeester en van dit bedrag gaat 3/25sten naar het Vlaams Belang. De partij van de Burgemeester moet werken zonder betaald te worden, en de partij die betaald wordt (de anderen) moeten niet werken. Als er geen overeekomst komt, levert het Vlaams Belang de Burgemeester.
***
Diagonaal doorlezen : zo zullen de Denderleeuwen de bokken van de scapen kunnen onderscheiden en moeten zij Geert Burger niet lastigvallen.
***
Misschien dat er in het Groeinge-museum in Kortrijk nog een paar van die dingen liggen, die zo nuttig zijn geweest in 1302?
Donderleeuwen laten zich toch niet ophouden door een paar Toeback-blazen?
Op onnozele kinderendag is het jongste kind de baas in huis
.
1110 - OVER VIJANDEN VAN DE VERLICHTING
Onnozel Kinderdag (*)
Feestdag van onze vetbetaalde Nationale Artiestjes en Voetballertjes
***
(*) Feestdag der H. Onnozele Kinderen : voor deze trieste bladzijde uit het Kerstverhaal verwijzen wij naar de Bijbel en naar de biografie van een zekere Herodes, Koning der Joden, ten tijde van het Jaar Nul, tijdens de gebeurtenissen in Bethlehem van die dagen, toen in de velden de herdertjes lagen. Alle gelijkenissen met bestaande personen zijn louter toevallig, want op deze blog zouden wij zelfs geen vlieg kwaad doen, en al zeker geen enkel van die artiestjes of die voetballertjes over de kling jagen.
***
Dit is een stukje over de Eclairage (Verlichting) wat in deze turbulente tijden ivm zuinige energie kan van pas kan komen. Probeer bij gelegenheid in een donkere kamer het licht aan te doen, zodat nergens niet het kleinste vlekje duisternis achterblijft. Zelfs de zon kan dat niet : U ziet altijd stofdeeltjes dwarrelen in de lichtbalken die door Uw venster stromen.
De Renaissance ofte de Wedergeboorte was ook zon lichtbundel, waarin de stilstaande moderniteit van meer dan 400 jaar geleden nog iedere dag aanbeden wordt. Daar waar om in te zijn, er vooruit moet gekeken worden, staart men zich blind op wat 400 jaar geleden nieuw was. Misschien bevatte het pakketje dat jaren geleden als oubollig versleten werd, binnenin wèl belangrijke rijkdommen?
Zo gaat het ook met de moderniteit en een van die stofjes in deze lichtbalk is de schrijver van onderstaand pronkstuk : zijn ideeën zijn de bron van alle licht Al de rest moet bestreden worden, zo rationeel mogelijk, zegt hij daarbij.
De man zou er goed aan doen eens (opnieuw?) kennis te maken met de krekel-shoolmeester, bij Johannes en Windekind, uit vroeger tijden. De schrijver, Fredeik Van Eeden, was ook maar n stofpluisje in zijn eigen tijdsbalk, maar wist dat er ook nog andere stofpluisjes waren (Pluizer, bijvoorbeeld, en Windekind), en dat die ook wilden dartelen in het zonlicht.
Ik zou ook nog Ego Flos, van Grootmeester Gezelle willen aanraden, maar dat is waarschijnlijk een paar zonnestelsels te ver gegrepen voor de schrijver.
Met deze Kevin hadden we een paar dagen geleden al een robbertje gevochten. Maar blijkbaar hebben we hem te mild behandeld. Zal ons geen tweede keer overkomen!
***
Ter zake:
Een Vlaamse vloek in de linkse kerk deel IV: Dit land is jouw land
OPINIE − 27/12/12, 09u21
***
Kunstenaars en intellectuelen verbeelden de Vlaamse natie tegenwoordig het liefst van al als een bonte mix van weinig geciviliseerde blanke bangerds en kneuterige fermettebewoners. Ten bate van de eigen progressieve hipheid verdelen ze zo de samenleving. De man die de politieke winst opstrijkt heet Bart De Wever. Wie het rechtse Vlaams-nationalisme wil bestrijden, kan beter steunen op politieke argumenten dan op morele zelfgenoegzaamheid en culturele geringschatting van de ander. Dit is de vierde en laatste aflevering.
Toch zit er niets anders op dan de Vlaamse droom van sommigen te erkennen als een alternatief project. Dit project moreel of cultureel inferieur verklaren is een zwaktebod. De tegenstanders van de N-VA houden dan ook maar beter op de kille ondernemer en de SUV- bestuurder te stigmatiseren als het probleem.
Kevin Absillis is docent moderne Nederlandse letterkunde aan de Universiteit Antwerpen. Hij schreef Vechten tegen de bierkaai (2009) en coredigeerde De manke usurpator: over Verkavelingsvlaams (2012).
"Nationale trots is voor een volk wat zelfrespect is voor een individu: een noodzakelijke voorwaarde voor zelfverbetering." Wie dit soort taal in Vlaanderen uitkraamt, kent zijn lot: het stempeltje van culturele proleet en verlichtingsvijand. In menig buitenland is zulke diabolisering ondenkbaar. Bovenstaand citaat is afkomstig van Richard Rorty (1931-2007), grootmeester van de postmoderne taalfilosofie en een wereldburger wiens graad van verlichting gemakkelijk die van de families Verhofstadt, De Gucht en De Clercq samen overklast. Rorty opende er De voltooiing van Amerika (1999) mee. In dit pamflet verduidelijkte hij op overtuigende en indringende wijze dat de kritische linkerzijde in de VS de Amerikaanse droom liet kapen door rechts.
Van de Verenigde Staten kunnen veel lelijke dingen worden gezegd, maar de manier waarop het publieke debat er wordt gevoerd, kan alleen maar onze jaloezie opwekken. De intellectuele eerlijkheid van iemand als Rorty is hier alvast zelden gezien. Op de overijverige "ontmaskeraars" van nationale verhalen antwoordt hij pragmatisch: "Een verhaal kun je alleen als 'mythisch' bestempelen als je daar 'objectieve' verhalen tegenoverstelt. Niemand weet hoe het is om een objectief beeld van je land te scheppen. Wij stellen vragen over onze individuele of nationale identiteit als onderdeel van het proces waarin we besluiten wat we zullen gaan doen, wat we zullen proberen te worden." Rorty wijst erop dat voor een goed functionerende democratie "emotionele betrokkenheid bij je land" onmisbaar is. Die betrokkenheid blijkt uit "gevoelens van diepe schaamte of grote trots die worden opgewekt door uiteenlopende historische gebeurtenissen en door aspecten van het actuele nationale beleid". "Een creatief en zinvol politiek debat", schrijft hij nog, "zal waarschijnlijk niet van de grond komen als trots niet sterker is dan schaamte".
In hetzelfde bedje ziek
In dit kerstessay verdedig ik de stelling dat een zorgvuldig gestileerde en gecultiveerde schaamte het publieke debat in Vlaanderen grondig verziekt. Ze ligt aan de basis van een averechts nationalisme dat uitblinkt in de fabricage en eindeloze herhaling van enkele hardnekkige karikaturen. Uiteraard zijn die karikaturen soms overtuigend, in de betere Woestijnvis-productie hebben ze zelfs een komisch effect, maar het gemak waarmee ze zichzelf reproduceren staat een rijkgeschakeerde voorstelling van wat er in Vlaanderen allemaal beweegt in de weg.
Radicale cultuurkritiek en de strijd tegen benepenheid dienen voorop te staan, maar te veel goedkope ironie en voorgekauwde satire dreigt een zinvol en intellectueel eerlijk debat in Vlaanderen onmogelijk te maken. De culturele spraakmakers die de voorbije twintig jaar de toon hebben bepaald, heeft het simpelweg ontbroken aan hoffelijkheid, scherpzinnigheid, historisch besef en strategisch vernuft. Hun meningen hebben vaker blijk gegeven van een systematische minachting voor een Vlaamse 'kleinburgerij' en 'onderklasse' dan van een oprecht geloof in emancipatie. Als medeburgers met hun eigen ervaringen, smaak en verzuchtingen verdienen de 'fermette-Vlaming' en het 'vtm-vee' in ieder geval meer respect.
Het valt niet te weerleggen dat discussies over culturele identiteiten iets potsierlijks hebben in tijden van drastische globalisering, klimaatveranderingen en een wereldwijde financiële crisis. Toch mag het belang van het onbehagen dat leeft in de zogenaamde 'grondstroom' niet worden onderschat. Wie zich vandaag Vlaming wil voelen, is het duidelijk beu van een intellectueel-artistieke kaste voornamelijk uitnodigingen te ontvangen om zichzelf uit te lachen. Dat is voor de hele samenleving nefast, want wie zich niet goed in zijn vel voelt, heeft doorgaans maar weinig aandacht voor problemen die wat verderaf lijken, maar in wezen urgent zijn.
Het publieke debat in Vlaanderen blijkt stilaan zo ziek dat zelfs remedie en kwaal met elkaar worden verward. In de eerder dit jaar verschenen essaybundel De mobilisatie van Arcadia wrijft Stefan Hertmans "de nieuwe nationalisten" op nogal vertrouwde wijze onzindelijkheid aan. "Nijd, rancune, afblaffen en overbluffen van de tegenstander zijn aan de orde van de dag." Vervolgens voert Hertmans de Belgische politicologe Chantal Mouffe op om te argumenteren dat de nieuwe nationalisten niet aanvaarden "dat strijd een primair gegeven is in het sociale leven en dat het onmogelijk is rationele, onpartijdige oplossingen voor politieke kwesties te vinden".
Hertmans' afkeer van kaakslagflaminganten is niet moeilijk te begrijpen, maar ze is geen geldig excuus om Chantal Mouffe te misbruiken. De gerenommeerde politicologe klaagt in haar werk precies datgene aan waar de auteur van De mobilisatie van Arcadia zich aan bezondigt: de gewoonte om een politieke tegenstander als verwerpelijk af te schilderen. Als hij Mouffe begrijpt, haar opvattingen onderschrijft en intellectuele eerlijkheid nastreeft, dan kan hij slechts concluderen dat hij de hem onwelgevallige stemmen hoort te erkennen als onderdeel van het democratische spel. (Mouffe gaat daarin erg ver en heeft zelfs kanttekeningen geplaatst bij het cordon sanitaire.) Hertmans echter beschuldigt de N-VA van een allergie voor "dissensus" en een gebrek aan respect voor "alteriteit", terwijl hij in hetzelfde bedje ziek is. Door het onder meer te hebben over "een zure verongelijkte radicalisering van de Vlaamse geesten" trekt hij zich terug op een eiland van morele superioriteit - dat is precies de geste die Chantal Mouffe links-progressieve, zelfverklaarde erfgenamen van de verlichting verwijt.
Lezers van Chantal Mouffe horen te beseffen dat het de hoogste tijd is om het rechtse Vlaams-nationalisme te bestrijden met politieke argumenten, en niet met morele, laat staan met culturele. De strijd is misschien minder moeilijk dan door sommigen wordt gevreesd. Van de vele kansen die hij krijgt om zijn tegenstrevers verbaal te overklassen, laat ook Bart De Wever er geregeld onbenut. Neem zijn overwinningsspeech op de 'zwart-gele zondag' van 14 oktober jl., toen hij declameerde: "Antwerpen is van iedereen, maar vanavond toch vooral van ons". Net als de linkerzijde voedt Bart De Wever de polarisering. Die strategie legt hem momenteel geen windeieren, maar zal op langere termijn een vergissing blijken. Als De Wever op 14 oktober heel 't Stad in zijn droom had willen laten delen, dan had hij zich solidair met alle in Antwerpen samenlevende mensen moeten verklaren, ook met hen die anders denken over het huidige en het toekomstige Vlaanderen.
Ich bin ein Antwerpenaar
Ich bin ein Antwerpenaar. De Vlaamse intellectueel heeft doorgaans maar weinig op met Amerika, land van sentimentaliteit, popcorn en afschuwelijke schietpartijen. Toch valt er veel te leren uit de meerstemmigheid van dat land. Drie weken nadat De Wever Antwerpen live in het journaal vooral van hem had genoemd, sprak Obama tot zijn natie. De herverkozen president hield zijn medeburgers geen beeld van achterlijkheid voor, maar wees op het belang van verbetering en voltooiing. De Amerikanen die niet voor hem hadden gestemd, nodigde hij uit om met hem van mening te blijven verschillen opdat ze samen het debat dat democratie heet waar kunnen maken.
Retoriek maakt de miserie van hen die getroffen worden door de economische crisis, door racisme en door milieurampen niet kleiner, maar een overtuigend verhaal inspireert, geeft hoop en brengt mensen bij elkaar. Vanzelfsprekend heeft Barack Obama het op één punt gemakkelijker: hij weet welke natie hij toespreekt. Dat ligt in Vlaanderen en België zoals bekend gecompliceerder. Toch zit er niets anders op dan de Vlaamse droom van sommigen te erkennen als een alternatief project. Dit project moreel of cultureel inferieur verklaren is een zwaktebod. De tegenstanders van de N-VA houden dan ook maar beter op de kille ondernemer, de bekrompen zelfstandige, de SUV-bestuurder en andere typetjes te stigmatiseren als het probleem. Hoog tijd is het om deze medeburgers uit te nodigen om deel uit te maken van een oplossing. Laat Bart De Wever intussen zijn electoraat maar scherp begrenzen door te schimpen op bakfietsers, culturo's en te linkse academici.
Wie de Belgische droom wil redden, kan voorts maar beter ophouden "niet in onze naam" te scanderen en eens even diep nadenken. Het besef mag stilaan aanbreken dat solidariteit geen behoefte heeft aan zo veel mogelijk artistiek gewicht, maar aan een geloofwaardig progressief verhaal. Richard Rorty: "Naties leunen op kunstenaars en intellectuelen die het nationale verleden verbeelden en vertellen. De strijd om politiek leiderschap is ten dele een strijd tussen verschillende verhalen over nationale identiteit en tussen verschillende symbolen van nationaal prestige."
In Amerika vechten linkse denkers, schrijvers en artiesten dag na dag voor de erfenis van Abraham Lincoln en Walt Whitman. Nog altijd zingen ze Woody Guthrie na: "This land is my land, this land is your land". Hier verdringen schrijvers het verleden en klinkt het gezongen antwoord op Bart De Wever: "Jouw land is niet mijn land." Wie echt helemaal verleerd is hoe je de Belgen kunt verenigen, moet misschien maar weer eens van voren af aan beginnen: bij Hendrik Conscience. Lang leve België! Vlaanderen de leeuw! .
***
Diagonaal doorlezen : dit artikel geeft de schrijver ongetwijfeld recht op een invitatie voor op de thee op Le Palais/Het Paleis. Ha Ha! Dat is dus de kern : wij moeten, omwille dat wij niet denken zoals zij, bevochten worden. Liefst waarschijnlijk (Leweie van Leuven), met alle middelen, zelfs met vorstelijke zedenpreken. Goed om weten! De leefwereld van onze voorvaderen is voor hen zomaar een alternatief project .
Allo, Heren! Even bij de les blijven AUB, en de chronologie der feiten niet op de kop zetten. Wat jullie een alternatief project noemen, is al eeuwenlang onveranderlijk onze volksaard, en jullie willen daar een ander waan-idee bovenop plakken, dat van het zotste en het onmogelijkste eerst van de moderne tijd. Nieuwerwetsigheid, die de patine van de jaren moet vervangen. Mohhbama is the best! Goed voor ons, hoor, maar zeg dat dan! Spreek ronduit, dat jullie een Nieuwe Wereld willen ineenknutselen, helemaal maakbaar, waar alle tradities in de crematoria gaan, zoiets als er nu al gebeurt met onze dierbare overledenen : die vergaan niet langer tot stof en as, maar tot rook en zure regen. Vergeet U trouwens nooit, dat dit een beschaving is, die teruggaat tot de Wannsee-conferantie : Ordnung muss sein!
Kijk, dat is nu eens een schitterend voorbeeld van de wederkerigheid der Dingen! Vorst en Vaderland willen de trieste lauwerkrans van de Jaren 30 rond de nek der Vlaams Nationalisten hangen, maar vergeten daarbij stelselmatig at ze zelf tot op de huidige dag er de voortrekkers van zijn. Toen wij in ons land begin der jaren 45 horden van het verbranden van lijken, gruwden we allemaal, en linkten in onze koppen de begrippen nationaal socialisme en likverbranding onlosmakelijk aan elkaar. De levende medemens was een ballast voor het Regime, en des temeer dus de dode medemens. Hetzelfde horen we nu weer : de kiezer is een ballast, de gespierde democratie die van bovenaf geleid wordt is de toekomst. Hitler had het niet beter kunnen zeggen. Ondertussen groeien de crematoria tot onder onze neus. Freya van Gent heeft het net nog niet gezegd : bejaarde medemensen moeten bij elkaar gestopt worden, om er zo vlug mogelijk kom-af mee te maken.
Slechts 2 voorbeelden hoe de progressieven zich kunnen vergissen.Met al hun pretentie krijgen de BS en de NS de hogesneleheidstrein niet vlot, die amper 200 Km moet rijden. De TGV doet iets beter, maar is hopeloos verouderd. In China rijdt sinds kort een trein 2000 Km aan 300 Km per uur. Zou dat zijn dank zij Marx, of dank zij een beschaving die ruim 5.000 jaar ouder is dan de onze?
Tweede voorbeeld : Vlaamse volkscultuur is nog slechter dan opium voor het volk. Maar zie : als het op sterven na dode Davidsfonds ineens, na jaren, volkszang-avonden inricht met oude kerstliederen. Hallo : van waar toch al die belangstelling? Kerst moet toch worden afgevoerd, en vervangen door Het Suikerfeest?! Daar gaapt een gat in de markt, zo groot als het heelal voor onze hedendaagse kunstenaars : geef ons Suikerfeest-liedjes, modern naar melodie (veel gebonk)en hedendaags naar inhoud, over Aisha en de ArabischeLente en zo. Er zal U hopen mannaworden uitgedeeld en U zult voor de rest van Uw dagen nooit meer hoeven te werken. U zult zelf verplicht worden, om uit fiscale redenen, uit te wijken naar Monaco.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
De groene kleur is OK (beter dan geel) maar met de ® van LaCosteen met Kris Peeters voor dezelfde houding als de Klauwende Leeuw moet nog onderhandeld worden ..
***
Nonde-de-nonde-non-dedju! Miljarde Miljaar de nondedju.
Sorry, beste mensen, voor mijn ietwat overdreven academisch getinte openingszin, die dan nog grotendeels in de volksvreemde cultuurtaal van onze Zuiderburen is ook. We moeten maar niet verwonderd zijn : met wie men verkeert, wordt men vereerd. Ik heb dan ook niet iedere dag de kans om in het gezelschap van een Hoogleraar van de KUL te vertoeven. Zie verder. Maar, nederig als we zijn van afkomst, buigen wijhet hoofd voor t enigszins puberaal getwitter van een kwakende kikvors in toga.
Enkele dagen gelegen had de Slimme dAnvers in De Schandaard (waar anders!) zijnlicht (sic) laten schijnen op het gewriemel in de onderwereld der artiesten-filosofen. Als ik me niet vergis, ben ik er op deze blog even blijven bij stilstaan. Hé Hé, dacht ik nog, Tom Barman (niet vernoemd) is Goddank -niet aan de (H)eer geweest. En zie, een nobele mij onbekende jongeling (53), die nochtans al een aantal boeken (zeker 10) heeft geschreven net als ikzelf, niet academicus maar toch ook zelf-benoemd filosoof en zelfbenoemd kunstcriticus die vrijwillig en bij volle bewustzijn met De Slimste Mens ter Wereld in discussie gaat over hun respectieve leeftijd. Daar moet men academicus voor zijn, om niet te snappen wat er bedoeld wordt met de vraag hoe oud dat je eigenlijk bent Zon vraag schept een nooit meer te overbruggen afstand en draagt er voorwaar toe bij om een paar seconden lang de partij van Bart te kiezen.
Dat hoog verheven toga-personage, dat leeft op kosten van de Vlaamse werkmens, nog nooit een (productief) stro van de grond heeft geraapt, trekt van leer als een echte hiphopper. Volbloed en stoned door meerdere opeenvolgende jointjes, in rapper-Engels. Hier en daar opgefrist met een zacht progressief fuck yu . U moet weten : een hoogleraar aan de KUL mag zich alles en nog veel meer kul veroorloven.
De grondstromen in hun Vlaanderen zijn shit, pies en kak en dat is dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook de basis van de leerstof in Leuven. Nogal wiedes dat men die K weg wil uit de naam van die oude tante! Die staat immers voor Beschaving en juist daarvan wil men af, want zonder beschaving mag zelfs het toiletpapier afgeschaft worden.
Leuven Vlaams, weet U nog! Awel merci! Zon dingen drijven mensen als ondergetekende recht in de armen van de Slimme dAnvers. Gewoon uit eerlijke schaamte voor onze hoogleraren. Vandaag lees ik, dat de Leuvense koppen zullen tesamen gestoken worden, om te oordelenof dit nu één rotte appel is, of als het niet gemakkelijker zou zijn ineens de hele mand als dusdanig te classificeren ..
Gelukkig dat in deze koude, donkere en korte dagen, de Narren-Koning ons is komen verblijven met weer eens een heerlijke Kerstbuche. Al had ik liever Heert Goste gehad!
***
Ter zake:
Bart De Wever klaagt bij rector over 'onbeleefde KU Leuven-filosoof'
***
Tientallen analyses schreven ze al. De academici, publicisten en kunstenaars die het niet eens zijn met het verhaal van de N-VA over de conservatieve grondstroom in Vlaanderen. Daar kwam nooit enig antwoord op, als ze hun stukken al gepubliceerd kregen. Eén mail met wat schuttingtaal na een zoveelste treiterige opiniestuk van De Wever kon wel op een reactie rekenen. Met een klacht bij de KU Leuven-rector er boven op. ..
.Het begon met een stuk van N-VA-voorzitter slash burgemeester van Antwerpen Bart De Wever (en zijn ghostwriter Joachim Pohlmann) in De Standaard waarin kwistig gestrooid werd met namen van moeilijke filosofen en schrijvers om te tonen datNederlandstalige kunstenaars in België vervreemd zijn van hun publiek.
Het joeg filosoof Lieven De Cauter naar zijn computer voor een vlammende mail.
Pokeren over postmodernisme? I call your bluff!
Geachte Meneer De Wever, Gij denkt dat ge ons in De Standaard de les kunt lezen over de autonomie van de kunst?
Sorry boy! I don't don't buy this shit! De waarheid is: je hebt gewoon iemand die een weekje op een tekstje kan kauwen. Sorry: je kan niet tegelijk de populistische, reactionaire, neo-nationalistisch/neoliberale politicus willen spelen én tegelijk de grootste intellectueel van de lage landen. Niet tegelijk. Sorry. Ik daag je uit (look in my eyes) om serieus (niet zomaar met ghostwriters) te discussiëren. Over Adorno, Weber, Nietzsche, Wagner, de autonomie van de kunst, Hegel, de kunstmarkt, het einde van de kunst, modernisme en postmodernisme. The works! Sorry. Sorry, maar das wel van ons hé! Ge wilt dat ook afpakken? Truth or dare! I CALL YOUR BLUFF. Adorno? Youmust be joking! You dont wanna go there! Do you? Come on??? Ik probeer daar al 20 jaar in de gazet over te schrijven en gij ga da nu efkes gebruiken voor uw politiek project? Dat ga geen waar zijn. Niet, zolang ik leef. Ge gaat mij eerst moeten vloeren. Try me! Trouwens, het is ook typisch, hé, op de vooravond van Kerstmis, ... als niemand tijd heeft..., "ja sorry jongens, maar ik heb wel ghostwriters, hé". Awel: Fuck you! Ik heb geen ghostwriters. Maar ik maak in no time brandhout van al je argumenten - voor zover het argumenten zijn -op om het even welk medium: radio, televisie, whatever. En velen met mij, zo mag ik hopen. Try me for starters. I eat you for breakfeast.
prof dr. Lieven De Cauter,
filosoof en kunsthistoricus
En kijk, na tientallen onbeantwoorde opiniestukken, analyses en boeken kwam er plots wel een reactie van Bart De Wever. Die stuurde dit mailtje naar Lieven De Cauter.
From: "Bart De Wever"
To: "Lieven De Cauter"
Sent: Sunday, December 23, 2012 11:36 PM
Subject: Re: Pokeren over postmodernisme? I call your bluff!
Hoe oud bent u eigenlijk?
Ik kan u alleen mijn plaatsvervangende schaamte aanbieden en de vraag stellen toch de beleefdheid te willen hebben mij uw boeiende mails niet meer te sturen.
Maar het bleef niet bij dat mailtje. Bart De Wever schreef ook nog een mail naar KU Leuven-rector Mark Waer waarin hij zich verwonderde dat een academicus van KU Leuven dergelijke taal gebruikt.
Lieven De Cauter schreef daarna vlak voor de kerstkalkoen deze open brief:
Geachte heer De Wever,
Ik wil mij natuurlijk uitgebreid excuseren, natuurlijk, maar u hebt dit totaal misbegrepen. Mijn kattebelletje onder de titel: Pokeren over postmoderniteit? I call your bluff' was een open brief in een schalkse columnstijl; een polemiek heet dat in Nederland, maar ja, daar doen wij hier niet aan. Ik wilde alleen duidelijk maken dat als men wil pokeren over postmodernisme en pistolero wil spelen met Adorno (zoals u deed in uw opiniestuk in De Standaard dit weekend), ik wel wil meedoen, maar dan wel graag op een level playfield. Als ik een doortimmerd stuk had geschreven (ik heb tien boeken op mijn naam waaronder een over postmodernisme en kunst, dus dat zou moeten lukken) was het door De Standaard gegarandeerd geweigerd. Ik spreek uit ervaring. Nu krijg ik antwoord. Niet alleen van u persoonlijk. Dank u. Wie had dat ooit gedacht? Maar veel reacties zelfs. Beschouw het als een beetje vuurwerk voor het eindejaar. Een relletje uitlokken is ook een manier om het debat aan te zwengelen, als het in de kwaliteitskranten kennelijk niet meer kan.
Ik kan uw ook nogal brutale vraag terugkaatsen: hoe oud bent u eigenlijk (Ik ben als u het weten wilt 53) dat u daar zomaar intuint? Net zoals u zich onsterfelijk belachelijk maakt door boos te reageren op de schalkse, licht subversievevoorzet om Pieter De Coninckplein om te turnen in een Herman De Coninck, zo moet u ook pittige antwoorden op je opiniestukken kunnen verdragen, zeker als de tongue in cheek er zo afdruipt. Ik ben overigens meer en meer in alle ernst voorstander van die naamsverandering en vind dat een zeer gepast antwoord op de beschamende beslissing om overal ten lande een schepen van Vlaamse zaken te willen. In Antwerpen is dat alleen verijdeld door uw coalitiepartners. Beschamend. Uw plaatsvervangende schaamte kan u dus beter sparen voor uzelf.
Toen in de KVS met 'Niet in onze naam' door kunstenaars en intellectuelen geprotesteerd werd tegen separatisme, hebt u ermee gedreigd dat als u aan de macht was, u subsidies zou afnemen en dat doet u nu in uw opiniestuk over autonomie in bedekte termen en achter alle dure referenties in feite opnieuw. Kunstenaars en intellectuelen moeten zwijgen en zich niet bemoeien met politiek. Dat u de filosofische traditie en de discussie over de autonomie van de kunst daartoe misbruikt, dat wou ik aan de kaak stellen. En over beleefdheid - ach. Ik dacht dat Tijl Uylenspiegel ook Vlaams was; zou die ook altijd beleefde stadhuistaal gebruikt hebben om machthebbers aan te spreken? Ik denk het niet. Hieronder een bloemlezing van de reacties. De meesten hebben, vreemd genoeg, mijn schelmenstreek wel degelijk begrepen. Met dank aan allen die zich mengden in dit publieke debat.
Hoogachtend,
Lieven De Cauter
Post scriptum over intimidatie: krijg ik hier bij het afwerken van deze mail telefoon van mijn departementsvoorzitter. U hebt een mail geschreven naar de rector! Nou breekt me klomp. Was een mailtje naar mij niet genoeg? Gaat u me ook nog intimideren? Nu heb ik zin om echt onbeleefd te worden. Ik zal het voorlopig houden op een hautain schame on you! Wie met intimidatie wil winnen, is op voorhand de morele verliezer. En zoals ik al zei: ik ben niet bang. Niemand zal mij het zwijgen opleggen, ook de rector van de KU Leuven niet. En ik kies soeverein mijn stijlmiddelen om te communiceren. Heel soms is dat de polemiek, en die kan al eens gebruik maken van schuttingstaal als krachtcentrale van de taal. Maar intimidatie is het laagste wapen
***
Diagonaal doorlezen : de man schreef een Post scriptum, maar bedoelde waarschijnlijk een Post Scrotum. O die Nederlandstalige kunstenaars inden Belziek du Nord Die hebben het leven van hun medemensen, evenals hun (lege) portemonnee veil om de wereld te hervormen naar hun beeld en gelijkenis. Dat van naar beeld en gelijkenis is zowat het enige dat hen is bijgebleven uit hun jeugd en de lessen Godsdienst van Mr Pastoor. Zij kicken op het idee van op de grond knielende massas, die met de neus in de kont van hun voorganger, in de richting van Mekka zitten te bidden in bange verwachting vliegende katten met gespreide pootjes te zien voorbij vliegen.
Al nagedacht, waarde Heer De Cauter
(in t West Vlaams is dat De Koeuer, en kouten is gezellig keuvelen, dus staat zelfs Uw naamU als een tang op een varken),
al nagedacht dus wat jullie soort gaan doen binnenkort? Ik wens het jullie niet toe, maar er zullen keuzes moeten gemaakt worden. Wil men, nu alle kassen leeg gegraaid zijn, nog lang OCMW van de hele wereld spelen, dan gaan er broeksriemen moeten aangetrokken worden. Op de Rode vrienden moet niet veel meer gerekend worden : die zijn stilaan tot hun eigen slotsom gekomen. De Blauwen en de Tjeven liggen, dank zij Di Jeanetto, op apegapen : die zullen als t er op aankomt, eieren voor hun geld kiezen. En jullie eigen gild? Wel, die zijn allemaal teveelLaCoste : korte graaipootjes die aan de schouder verkeerd zijn ingezet, met een wijde muil over bijna de helft van hun corpus. Dromen zij misschien van een heldhaftige banier om onder te strijden, naar het idee van de Vlaamse Leeuw? Maar wees gerust. Als die in de beschaafde wereld komen, dan alleen achter tralies in de zoo, anders naar het oerwoud, waar ze thuishoren.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
1008 - DE FRIET-CHINEES VAN HET JAAR EN VAN HET LAEKENPLEIN
.***
Woensdag 26 december
H Stefaan
Sinte-Steffen, maakt alles effen, Nieuwjaar maakt alles klaar
.
1008 - DE FRIET-CHINEES VAN HET JAAR EN VAN HET LAEKENPLEIN
Alberto en Elio
En Paola is al lang alleen maar de excuus-truus meer
***
De koning waarschuwde in zijn jaarlijkse kerstboodschap voor de gevaren van het populisme. "Altijd zoeken ze naar zondebokken voor de crisis", zei de koning over die populisten. "Ofwel zijn het de vreemdelingen, ofwel landgenoten uit een ander landsdeel. De crisis van de jaren dertig en de populistische reacties die ze teweegbracht, mogen niet worden vergeten.
***
Ter zake: U zoekt misschien nog altijd naar de juiste betekenis van dat vreemde woordje populisme. Geloof vooral de uitleg niet die U er over vindt in de media, want dat zijn juist de bedenkers van er van. Eigenlijk is het heel eenvoudig : populisme is het verzamelwoord van alles en iedereen die zich verzet tegen of kritiek heeft op het hedendaags kaviaar-socialisme .
Ooit ging socialisme om een stuk brood voor vrouw en kind, met liefst een ferme biefstuk op ons bord. Sedert de vette jaren van Willy Claes, Freddy Willockx, Lewie van Leuven en vooral Hoerenloper Steve Stunt, staat socialisme gelijk aan smeren en schransen. Ze hebben voorwaar de (vermeende) zeden en gewoonten van het patronaat en de clerus overgenomen om het zelf te zijn. Heel erg hetzelfde zoals Hitler gedaan heeft met het arbeiders-ideaal van de gewone Duitse man.
Dus, Alberto, laten we eerst en vooral een kat een kat noemen, zelfs al is ze een oude rosse kater. Naast het Untergang-socialisme van onze dagen, en het Triomf-socialisme van de jren nà de oorlog in ons land, is er nog altijd het Voorbeeld-soicialisme van de NSDAP, de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij.
Uit vrees dat dat aspect uit de jaren 30 teveel aan bod zou komen, kiezen jullie voor de vlucht vooruit door de uitwassen van de oorlog in onze schoenen te willen schuiven. Wij, de anti-socialisten, ouden er dus op uit zijn, om het Voorbeeld Scoialisme terug in te voeren. Wat n argument ex absurdo, want ondertussen zijn jullie, de Nieuw Socialisten, druk bezig om Europa over te nemen.
Juist, ook datis een facet van het woord populisme : we zouden tègen Europa zijn.Echt op zn Goebbels!
Dat Duitse (verarmde) adel na al die jaren nog altijd Sehnsucht ervaart naar hun Vaterland, is best mogelijk, maar het staat weinig koninklijk daarvoor te staan schelden als een ordinaire visvrouw.
***
Diagonaal doorlezen : ik denk dat PS-spitsbroeders van Elio en Alberto voor 2014 nog een ander scenario in petto hebben, ook al, en met klank, toegepast door hun Peetvader, de voorioemde Joseph Goebbels, Chev an het Propaganda Ministeriulm in Hitler Dritte Reich. Grâce Berleur en Winterslag waar opposantenstierven door Rijkswaacht-kogels, waren echt zegt men, en ze sorteerden effect. Bij Goebbels ging het zo.
We zijapril 1940, en een grens-incicident met Nederlmand zou goed van pas komen. Dus werd het Venlo. Op dat rustige plaatsje drongen enkele Duitse eenheden binnen op Nederands grondgebied, wisselden wat schoten, en verdwenen, met achterlating van een paar gesneuvelden aan de Duitse kant van de grens ..
Internationaal groot protest tegen die stoute Hollanders, die zo maar als wildemannen waren beginnen schieten op brave Duitse militairen. Dat de Wehrmacht een maand later Holland dus binnenviel, was er het logisch gevolg van.
Later is gebleken, dat de gesneuvelde militairen reeds overleden con centratie-kamp doden waren geweest, die men voor de gelegenheid in Wehrmacht-uniformen had gestoken .
Coburgers, die uit zichzelf al niet op een dode min of meer kijken, verenigd met de Cosa Nostra van de 16 is een explosief mensel. De domme Vlaming weet dat niet, want hij leest geen Franscouillonse gazetten, en kijkt niet naar de RTBF, anders zoiu hij weten wat men daar over hem denkt
En, als kers op de Kerstaart, lezen we s anderendaags, dat Alberto n kleine 300.000 opslag krijgt vanaf 1 januari.
Ach wat, zegt de Slimme dAncers via zijn woordvoerder : ik voel me daardoor niet aangesproken. Alberto mag zeggen wat hij wilt : alles wat hij zegt van mij, is hij zelf. Is diplomatie geleerd in de bewaarschool! Echte diplomatie zou geweest zijn, om stormenderhand met zijn aanhang Laeken in te nemen, zoals hij, aan het hoofd van zijn troepen, Het Schoon Verdiep is gaan bestormen, de avond van 14 oktober.
Had die man eindelijk eens iets goeds gedaan!
Mag ik het zeggen, Walter? Wel, ik zeg dat Italië een stukje voor is op ons, met die Coburgers. Zijn tante, Marie José de Belgique van vlees enbloed, maar ook van Sex, Cobourg en Gotha, minnares van Benito Mussolini en zuster van Le Roi Félon (Leopold III) staat hier sinds 1946 in de geschiedenis-boekjes als LUltimo Regina dItalia. LUltimo Ré da Belgio : Alberfto of Filippo de Clown? De roulette draait!
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
Op Kerstmis lengen de dagen al maar ge voelt het niet
.
1107 - VREDE OP AARDE AAN DE MENSEN VAN GOEDE WIL
Bij onze Noorderburen heeft, zoals U weet, de politieke elite een ietske meer fatsoen dan bij ons. Van de weeromstuit drukken andere meningen zich dan ook ietwat gematigder uit. Dat is zoiets als de Wet van de Wederkerigheid, waar ik het hier een paar dagen vroeger over had, en waarop de Arabist Hans Jansen toevallig ook zijn licht laat schijnen in onderstaand artikel. Een beetje, dezer dagen, lijk de Ster van Bethleham .
De man, uit de vriendenkring van Geert Wilders, is geen broodschrijver-artiest, leeft hoogstwaarschijnlijk niet uit de Staatsruif en kan dus, het hart op de tong rechtuit gaan voor de Waarheid, geheel de Waarheid en niets dan de Waarheid.
Vandaar misschien, dat zelfs de kwaadste haatbaarden naar hem luisteren en althans voor korte tijd hun kromzwaarden laten waar ze zijn.
***
Ter zake:
'Het nut van godsdienst'
24-12-2012 - Hans Jansen - De Volkskrant
Bron : Iskander
***
De wederkerigheidsregel van jodendom en christendom heeft een bijzonder heilzame uitwerking gehad, schrijft arabist Hans Jansen. 'Het meest in het oog springende nut van godsdienst is dat godsdienstig gedrag bij medegelovigen prestige oplevert'
Het nut van de godsdienst', dat was de werktitel van een stuk dat ik in 2000 voor HP/deTijd heb geschreven. De eindredactie had mijn werktitel opgeleukt tot 'Het Nut van God'. Ik heb me voor die titel gegeneerd, want over God valt niets controleerbaars te zeggen. Over godsdienst daarentegen des te meer. Het nut van de godsdienst is een zinnig onderwerp waarover zinnige vragen te stellen zijn.
Godsdienst en geloof zijn niet hetzelfde. Geloof is slechts één onderdeel van een godsdienst, daarenboven zijn er nog drie andere onderdelen: rituelen, een gedragsleer en een organisatie. De geloofsleer is voor intellectuele gelovigen of voor wie een hang heeft naar debat vaak het interessantste onderdeel van een godsdienst, want er valt over te praten. Toch is het geloof slechts één van de vier aspecten die tezamen een godsdienstige beweging bepalen. Overigens zijn er beroepsatheïsten die zichzelf als belangrijke denkers beschouwen, maar die het onderscheid tussen 'geloof' en 'godsdienst' niet zinvol achten. Het geriefelijke van dat standpunt is dat de geloofsleer in de ogen van buitenstaanders wel zeker de meeste zwakke plekken bevat en altijd voor een deel uit onbewijsbaarheden bestaat.
Het meest in het oog springende nut van godsdienst is dat godsdienstig gedrag bij medegelovigen prestige oplevert. Het maakt voor carrièrebeslissingen dus nogal wat uit of een godsdienst naastenliefde of oorlog voorschrijft. In het ene geval word je een Moeder Theresa in Calcutta, in het andere een krijgsheer in Kirgizië. Daadwerkelijk de opdrachten uitvoeren die een godsdienst als ideaal oplegt, schept ontzag voor degenen die daartoe de moeite nemen. In het dagelijks leven wordt zulk ontzag in eigen kring als winst beschouwd.
Prestige en respect, niemand vindt dat hij daar te veel van krijgt. Je kunt prestige en respect verwerven door een Nobelprijs te winnen of professioneel cello te spelen, maar dat is allemaal veel moeilijker dan een dag vasten. Ook lukt het veel meer mensen zich aan het celibaat te houden dan een bekwaam en gerespecteerd politicus te worden. Godsdienst brengt prestige en respect binnen het bereik van de kleine man die verder niet zo veel mogelijkheden bezit. Dat is goed.
Het nut van godsdienst schuilt niet in het geloof in oncontroleerbare stellingen over God, Zijn boeken, Zijn engelen, of de inrichting van het Hiernamaals. Het nut zit in het voorschrijven en ophemelen van allerlei soorten gedrag die niet zo voor de hand liggen of misschien wel tegen de menselijke natuur ingaan. Te denken valt aan het bekennen van schuld als je een fout hebt gemaakt. Op grond van een hersenspoeling door vele eeuwen christendom dient het bekennen van schuld haast als iets prettigs gezien te worden. Bekennen is goed voor de ziel, het lucht enorm op, wordt ons hier in het Westen al eeuwenlang voorgehouden.
Kan ethiek zonder godsdienst? Wie weet. Maar misschien zouden veel mensen zonder het godsdienstig gezag van het jodendom of het christendom, de ethiek van wederkerigheid afwijzen. Die ethiek is samen te vatten met 'Zoals gij wilt dat de mensen u behandelen, behandelt gij hen dan alzo'. De consequenties van de acceptatie van deze regel bestrijken alle menselijke transacties. De westerse, joods-christelijke wereld is er diepgaand door beïnvloed. Brede acceptatie van die regel heeft geleid tot een brede stijging van de welvaart. Die 'gouden regel' van de wederkerigheid wordt in oorlogstijd als vanzelfsprekend geschonden. In de ontwikkelingslanden gebeurt dat ook in vredestijd, en dat leidt via corruptie en roverij tot armoede en dood.
De wederkerigheidsethiek is nagenoeg het monopolie van de joods-christelijke cultuur. Veel belangrijke godsdiensten en culturen kennen die ethiek niet, of bevelen zelfs nadrukkelijk aan bij de bejegening van de medemens streng onderscheid te maken tussen de ene groep en de andere, bijvoorbeeld geloofsgenoten en ongelovigen, of mannen en vrouwen.
Mijn boek Het nut van God is niet het getuigenis van een gelovige of een gerichte aanval op een of ander geloof. Het is ook geen verdediging van enige vorm van godsdienst: zulke verdedigingen zijn er waarachtig genoeg. Wat ik wel wil verdedigen, is een verregaand recht op godsdienstvrijheid - niet alle bestaande nationale wetgevingen erkennen dat recht zonder beperkingen.
Dat kan ook niet, omdat een godsdienst ook een gedragsleer omvat, en het is maar al te goed denkbaar dat een godsdienst gedragingen voorschrijft die in strijd zijn met de plaatselijke strafwet. Bij de geloofsleer ligt het anders. Geloof is niet te controleren, en over de geloofsleer zal altijd enige twijfel blijven bestaan. Daarom zijn in beschaafde landen de ketterprocessen afgeschaft: bij twijfel gaat in beschaafde rechtssystemen de beklaagde vrijuit, en van iemand die een 'verboden' geloofsleer aanhangt, kan dan ook niet met de vereiste absolute zekerheid gesteld worden dat hij er naast zit. In dubio pro reo, bij twijfel ten gunste van de verdachte, is de regel die de rechter (althans in beschaafde landen) dan heeft toe te passen.
Toch is hierin verandering aan het komen. Steeds vaker wordt geprobeerd mensen die niet geloven in de islamitische leerstelling dat de profeet van de islam, Mohammed, zondenloos was, door de rechter veroordeeld te krijgen. In Nederland wordt in zulke gevallen door justitie geredeneerd dat het niet aanvaarden van dit geloof in Mohammeds zondenloosheid - en dus in zijn volmaaktheid - of met andere woorden, het uiten van kritiek op Mohammed, beledigend of discriminerend is voor moslims. Wie weigert te geloven in de zondeloosheid van Mohammed, wordt 'islamcriticus' genoemd. Zo iemand mag blij zijn als hij niet ook nog als 'verlichtingsfundamentalist' ontmaskerd wordt.
Zeker wie gelooft in de klassieke christelijke leer van de erfzonde zal er moeite mee hebben te geloven dat binnen het mensdom Mohammed een zondeloze uitzondering geweest is. Volgens de islamitische wet is het een misdrijf te geloven dat de christelijke leer van de erfzonde ook van toepassing is op Mohammed - maar het is niet goed denkbaar dat de islamitische wet binnen afzienbare tijd ook in Nederland zal gaan gelden of dat kerkgenootschappen hun theologie zullen willen aanpassen. Hier ligt stof voor conflicten.
Veel moderne progressieve mensen weten het zeker: 'godsdienst is apekool'. Maar dat klopt niet. Godsdienstige voorschriften beïnvloeden het individuele en het collectieve gedrag, en dat raakt het wel en wee van de maatschappij.
In de 20ste eeuw zijn miljoenen levens opgeofferd om de triomf van het een of andere politieke doel naderbij te brengen. Zo doen we het gelukkig niet meer.
Maar er worden sinds het begin van de 21ste eeuw nog steeds levens geofferd, soms één voor één, soms bij duizenden tegelijk. De rechtvaardiging voor het vergieten van het bloed van de slachtoffers wordt door de slagers niet meer in de politiek gezocht. Er is een oude, betere rechtvaardiging in opkomst: 'Onze godsdienst schrijft het voor'. Wie daar de ogen voor sluit, leeft roekeloos.
***
Diagonaal doorlezen : echt waar, ik wou dat ik het zelf geschreven had, weliswaar in de veronderstelling dat ik daartoe zou in staat zijn. Quid non.
Het artikel en al zeker het boek zelf, is ietwat uitgebreid om er mijn Kerstwens van te maken, en toch doe ik het. Zelfs met het gratis advies erbij, het regelmatig te herlezen. Want eigenlijk staat er niets in, dat we met zn allen niet al lang zelf wisten. al is er tussen weten en doen een groot verschil.
Uw boodschap dan nog uitdragen in de meest eenvoudige bewoordingen, dat is alleen gegeven aan Grootmeesters zoals Hans Jansen.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
1106 - ARME GEESTELIJK ARME HOOGLERAARS AAN VLAAMSE HOGESCHOLEN
.
.
1106 - ARME GEESTELIJK ARME HOOGLERAARS AAN VLAAMSE HOGESCHOLEN
Law and Order
***
Laat mij kort zijn over onderstaand artikel, geschreven door een prestigieuze zwaar progressieve perfesser : de titel Arm Vlaanderen vind ik goed, de rest is effenaf ondermaats. Het perfessertje schimpt op zijn eigen Vlaamse afkomst, o.a. zelfs op zijn eigen voornaam (Kevi) die hij toch aan zijn ouders moet hebben, en legt zodoende de nadruk op Fermettegem, het nest waar hijzelf blijkbaar vandaan komt. Fermettegem schijn t te staan voor Boeregem maar dat laatste is niet in genoeg en zou uit de toon vallen in het geheel. Want dat is in, al is in een beetje uit.
Dit artikel lezen tot het einde, is lijk 3D-beelden ondergaan van een film die (gratis) en ongevraagd aangeboden wordt. Waar deze zeer intellectuele man zoals hij zelf zegt als een verscheurend wild dier rondloopt doorheen een wijds landschap, onderwijl bijtend en klauwend naar al wat hem voor de voeten loopt. Als kind of adolescent waarschijnlijk misvormd door teveel games die aanzetten tot geweld. Gelukkig dat hier geen wapens zo maar mogen rondslingeren tussen het ondergoed van de moeders zoals in Connecticut, anders waren hier misschien ook wel hopen schoolkinderen afgeknald. De man staat dus torenhoog boven zijn afkomst! Hij doodt geen lichamen, maar de zielen van jonge weetgierige studenten!
Enfin, hij is anders goed terecht gekomen : rijkelijk betaald door de Vlaamse Regering, bijt hij zich vast in de hand die hem eten geeft . Het moet steken, na meer dan 80 jaar hun Rode Rijk voorgoed te zien eindigen, door de schuld van ergens een soort Iemand met een ander gedacht dan het hunne en die liefst hoofdringend ook gemuilband zou moeten worden, in wat gezegd wordt, een gespierde democratie.
Kortom; de man is rijp om te worden bevorderd tot Tweede Kabinetchef van Di Jeanetto, naast Freule Amarylla Kherrbache, die het arme Vlaanderen is komen verrijken met bloedrood Arabusch progressief bloed. En ik die dacht, dat alleen Arabische hengsten volbloeden konden zijn .
JaJa, straks krijgt Antwerpen nog de symboolwaarde van Jeruzalem!
***
Ter zake:
Een Vlaamse vloek in de linkse kerk deel II: De vloek van Arm Vlaanderen
OPINIE − 24/12/12, 07u35
Kunstenaars en intellectuelen verbeelden de Vlaamse natie het liefst van al als een bonte mix van blanke bangerds en kneuterige fermettebewoners. Ten bate van de eigen progressieve hipheid verdelen ze zo de samenleving. De man die de politieke winst opstrijkt heet Bart De Wever. Wie het rechtse Vlaams-nationalisme wil bestrijden en de vervloekte Vlaamse 'grondstroom' verleggen kan beter steunen op politieke argumenten dan op morele zelfgenoegzaamheid en culturele geringschatting van de ander. Dit is de tweede aflevering van een vierdelig essay. .
Kevin Absillis is docent moderne Nederlandse letterkunde aan de Universteit Antwerpen. Hij schreef o.a. Vechten tegen de bierkaai (2009) en co-redigeerde De manke usurpator: over Verkavelingsvlaams (2012). .
De systematische associatie van de Vlaamse natie met alle mogelijke vormen van geestelijke nooddruft ontketende een soort vloek. Het Vlaamse volk bleek altijd tekort te schieten, achterop te hinken of de trein te hebben gemist"Arm Vlaanderen!" Zonder concurrentie is dit al lang de populairste verzuchting in het publieke debat in Vlaanderen. Wat niet betekent dat alle zuchters er hetzelfde mee willen uitdrukken. Laat staan dat ze beseffen waar de kreet vandaan komt en hoe die mettertijd een heuse vloek werd.
De eerste auteur die "Arm Vlaanderen" als motief uitspeelde, was - hoe kan het ook anders? - Hendrik Conscience. In De kerels van Vlaanderen (1871) legde hij de legendarische woorden in de mond van Segher Wulf. Deze nobele ridder uit het 12de-eeuwse Brugge lanceert de kreet "Arm Vlaanderen" op het moment dat hij beseft dat de eeuwenoude vrijheid van zijn Kerelsvolk bedreigd is en zijn persoonlijke streven naar een respectabele politieke oplossing op niets is uitgedraaid. Niet veel later worden de Kerels op sleeptouw genomen door ene Burchard Knap. Na een gruwelijke provocatie van de Tancmars, dit zijn de 'verfranste' erfvijanden van de oer-Vlaamse Kerels, zal deze weinig geciviliseerde bruut een aanslag plegen op Karel van Denemarken, de leenheer van de Franse vorst. De kettingreactie die de politieke moord uitlokt, eindigt met de ondergang van de Kerels. Zowel Dakerlia Wulf, de dappere en bevallige dochter van de steedse ridder Segher, als de burgers van Brugge zullen op weg naar het einde de kreet "Arm Vlaanderen" overnemen.
Subversieve kracht
Wie staande houdt dat Conscience onleesbaar is, kent alvast De kerels van Vlaanderen niet. En wie beweert dat hier slechts belegen folklore te rapen valt - genre "Vliegt de blauwvoet? Storm op zee!" - heeft er maar weinig van begrepen. Tijdens een Conscienceherdenking eerder dit jaar wees de Antwerpse hoogleraar Kris Humbeeck op de subversieve kracht die uitgaat van deze nog altijd genietbare politieke allegorie.
Een van de cruciale vragen is natuurlijk wie Conscience verantwoordelijk houdt voor de ondergang van de Kerels, een volk dat hij in het nawoord van zijn roman tot de voorouders van de Vlamingen uitroept. Weinig verrassend legt de auteur een deel van de schuld bij de perfide Tancmars, in de verbeelding van Conscience het 12de-eeuwse equivalent van de 19de-eeuwse franskiljons. Een ander deel van de rekening wordt gepresenteerd aan de te weinig daadkrachtig optredende Karel van Denemarken (lees: het Belgische gezag). Minstens zo opmerkelijk is evenwel dat Conscience ook wijst op de beschavingsachterstand die het Vlaamse volk heeft opgelopen. Een deel van de natie dreigde volgens hem de trein van de moderniteit te missen: het mist de nodige beleefdheid, diplomatieke finesse en culturele geletterdheid. Vroeg of laat komen daar moeilijkheden van, zo waarschuwt de volksschrijver.
In het leidmotief "Arm Vlaanderen" resoneerde zo van meet af aan naast veel mededogen een gezonde portie zelfkritiek. Helaas hebben nogal wat lezers van De kerels van Vlaanderen dit laatste aspect over het hoofd gezien. Dit geldt in de allereerste plaats voor Albrecht Rodenbach (1856-1880), die door Consciences epos in enthousiasme voor de Vlaamse zaak ontstoken, de blauwvoeterij oprichtte, een jeugdbeweging die de Kerelsmythologie plunderde en naar haar hand zette. Op zijn beurt zou de jong gestorven dichter uit Roeselaere de nodige inspiratie verschaffen aan figuren als Wies Moens en Cyriel Verschaeve.
Verwant met deze traditie is voorts Desiderius Stracke, een jezuïet die in 1913 een geruchtmakende, later in brochurevorm gepubliceerde lezing gaf met als titel "Arm Vlaanderen". Pater Stracke betreurde in die lezing de "zielsarmoede" van het Vlaamse ras, die hij weet aan een alles verpestende "Fransche lucht". De tijd was aangebroken dat racistische ideeën het flamingantische discours beetje bij beetje vergiftigden en de massa ontvankelijk maakten voor de rechts-totalitaire ideologieën die in de jaren 1930 de parlementaire democratie in ademnood brachten. Moens, Verschaeve en Stracke zouden een luidruchtig deel van de Vlaamse Beweging doen bezwijken voor de lokroep van het nationaalsocialisme en het antisemitisme.
De collaboratie bracht de Vlaamse Beweging ernstige schade toe. Het Vlaams-nationalisme raakte moreel in diskrediet en de zogenaamde repressie zadelde vele 'zwarten' met grote frustraties op. De stoplap "Arm Vlaanderen" bleef in dit milieu in trek als de van elke zelfkritiek gespeende verklanking van een op wrok drijvende, niet meer te stillen haat voor Belgikske (nikske). Het is een discours waar de N-VA weinig afstand van durft te nemen - zeker in dit opzicht komt de weerzin van artiesten en intellectuelen niet uit de lucht gevallen. Dat De Wever in 2007 de verontschuldigingen van Patrick Janssens voor het Antwerpse aandeel in de Jodenvervolging gratuit noemde, was pijnlijk misplaatst. In plaats van de toenmalige burgemeester opportunisme aan te wrijven had hij kunnen erkennen dat de Vlaamse Beweging een aandeel heeft gehad in het gruwelijke lot van de Joodse gemeenschap tijdens de nazibezetting. Het is een veeg teken dat De Wever die kans voorbij liet gaan en sindsdien maar liever zwijgt over de donkere bladzijden van een Vlaams verleden.
Intussen mag alle rechtse rancune ons niet doen vergeten dat "Arm Vlaanderen" lange tijd ook het motto was van linkse, verlichte en sociaal-progressieve flaminganten. Eigenlijk waren het zelfs vooral Vlaamse Bewegers uit deze kringen die het motto in het collectieve geheugen etsten. Legendarisch in dit opzicht was de roman Arm Vlaanderen uit 1884, geschreven door de schoonbroers Reimond Stijns en Isidoor Teirlinck. Hun verhaal over de idealistische dorpsonderwijzer Everaart Vanderlaen was opgezet als een striemende aanklacht tegen de clerus en hoe die samen met een Franstalige aristocratie het Vlaamse volk dom hield. Vanderlaen (een anagram van Vlaanderen) omhelst Conscience en gebruikt diens geschriften om in zijn dorpje de minder geprivilegieerden te leren lezen en politiek bewust te maken.
Verwees "Arm Vlaanderen" bij Stijns en Teirlinck vooral naar een vorm van geestelijke armoede, dan bleek de uitdrukking zich goed te lenen tot meer voor de hand liggende betekenissen. In 1902 ondernam de Franstalige journalist August de Winne in opdracht van het socialistische dagblad Le Peuple een reis door Vlaanderen. Gedurende weken bracht hij verslag uit van de schrijnende toestanden die hij onderweg tegenkwam. Het resultaat was een aangrijpend document humain dat in 1903 onder de titel Door Arm Vlaanderen in een Nederlandse vertaling verscheen en lang bleef nagalmen.
Keerzijde van succes
Het succes van het "Arm Vlaanderen"-motief had evenwel een keerzijde. De systematische associatie van de Vlaamse natie met alle mogelijke vormen van geestelijke nooddruft ontketende uiteindelijk een soort vloek. Het Vlaamse volk bleek op den duur altijd tekort te schieten, achterop te hinken of de trein te hebben gemist. Terwijl "Arm Vlaanderen" voor Conscience of het duo Teirlinck & Stijns uitnodigde tot sympathie en mededogen, ging de spreuk in de loop van de 20ste eeuw hoofdzakelijk afkeer en schaamte uitdrukken. Deze schaamte werkt intussen zo verlammend, en de politieke correctheid op dit punt is zo benepen, dat het ternauwernood overdreven mag heten om het toonaangevende intellectuele discours over Vlaanderen te definiëren als een vorm van averechts nationalisme. De verspreiders van deze leer willen alles behalve tot de door hen verbeelde natie behoren. Ze tekenen eerst een karikatuur waarvan ze zich vervolgens met ontstellend gemak distantiëren. Deze karikatuur is min of meer tweeledig. Enerzijds verbeeldt ze een economische elite die uitblinkt in zelfgenoegzaamheid, egoïsme en intellectuele vadsigheid. Jozef Deleu kleefde er in de jaren 1980 het etiket "Vlaamskiljon" op. Het plaatje is dat van de bange blanke hufter, die een diesel verslindende SUV bestuurt en op vakantie vertrekt in een beige bermuda. Zijn Verkavelingsvlaamse tongval verraadt dat hij zich 's avonds met zijn gezin schuilhoudt in Fermettegem en dat zijn culturele bagage niet veel groter is dan die van de tuinkabouters op zijn zorgvuldig getrimde gazon.
Naast dat van de botte Vlaamskiljon is er het beeld van de Vlaamse onderbuik, white trash dat zich volgens de heersende karikatuur zo mogelijk nog onbeholpener uitdrukt dan de residenten van Fermettegem, schreeuwerige trainingsbroeken draagt en in de zomer massaal afzakt naar de wonderschone stad Blankenberge. De vetrollen aan deze buik zijn de schuld van Amerikaanse fastfoodketens en de popcornmachines in de zalen van de Kinepolisgroep. Kinderen uit dit milieu heetten in de jaren 1980 Kevin, Kimberley en Sabrina, tegenwoordig gaan ze als Keano, Chelsea en Shania door het leven. Samen met hun ouders worden ze door de week gezellig dom gehouden door commerciële zenders. Het laatste blijkt doorgaans de stigmatisering wat te kunnen temperen: Vlaamse hillbillies kunnen aan hun eigen onderontwikkeldheid naar verluidt weinig doen. Dat ze een gemakkelijke prooi zijn voor politieke mestkevers mag de schuld heten van de dramademocratie. Met die term willen hippe sociologen vooral aangeven dat de VTM de links-progressieve bewustwording van de Vlaming fnuikte.
***
Diagonaal doorlezen : kijk, die man zegt me daar iets over revanchisme : hoe zou dat nu komen, denkt U? Of is de naam Dr. August Borms misschien met opzet weggelaten tussen die van Wies Moens en Cyrie Verschaeve? Zou het perfessertje het gedicht van Elsschot over die krukkenvent die op een stoel gebonden voor de executiepaal werd gesleept niet kennen?
Die mannen, naast veel anderen, hadden de gemakkelijke weg niet gekozen. Zij hadden hun academische graad niet voor 30 zilverlingen verkocht, maar verkozen te vechten voor hun ideaal. Zij deden dat, niet omdat ze dromers waren, maar omdat ze ogen in hun kop hadden. Hun strijd scheen misschien uitzichtloos, vooral toen een van hen moest kijken in de loop van 11 Rijkswachter-geweren, maar zie : hier liggen hun lijken als zaden in t zand, hoop op den oogst, O Vlaanderenland .
Kijk, mn beste kleine Kevinnetje,het zelfbewustzijn is, sedert de dagen van de misleider Leterminator, terug in het land. Vlaanderen kleurt niet meer Tjeefs en al zeker niet meer rood, maar geel. Het is onstuitbaar doorgedrongen, altijd een groot volk zijn geweest, al waren we dat een beetje vergeten. Wij zijn sedertdien niet links, niet rechts, maar rechtdoor.
Hoe rapper dat iedereen de rangen vervoegt, hoe sterker we worden.
Och! Weet U: bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze liefde, die blijft eeuwig bestaan.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, ick arme Kerelskind, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, Smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het mij, want t is t hersmeden weert. De perfessertjes moeten morgen ook nog gelegenheid hebben om hun riante wedde te verdienen.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als bescherming tegen gespierde democratie.
