'De huidige Paus is geen nazi, maar wel een sentimenteel conservatief. Mensen van dat slag zullen zelden zelf gaskamers installeren, maar ze zijn evenmin ongevaarlijk.' Het is de conclusie van Rik Torfs in deze krant (DS 5 februari) naar aanleiding van de domme beslissing van het Vaticaan om de excommunicatie op te heffen van een bisschop die niet alleen het traditionele geloof, maar ook het negationisme predikt. Torfs voegt eraan toe dat we ons moeten hoeden voor het conservatisme, ook al oogt het goedmoedig want 'weemoed kan meedogenloos zijn, en schijnbare verfijning scherper dan een scheermesje'.
Dat laatste kon Adolf Hitler getuigen toen men hem na de bomaanslag van 20 juli 1944 levend onder het puin van zijn hoofdkwartier de Wolfsschanze haalde. De verfijnde aristocraat Claus Von Stauffenberg had er een bom onder Hitlers vergadertafel geplaatst, weemoedig als hij was naar het pre-nazistische Duitsland. De man herleeft dezer dagen in de gedaante van Tom Cruise op het witte doek. Es lebe unser heiliges Deutschland, waren volgens de overlevering de laatste woorden die hij sprak voor de nazi's hem executeerden. Von Stauffenberg vatte daarmee zijn sentimentele weemoed als oerkatholieke, conservatieve nationalist perfect samen.
Zoals de Duits-Britse socioloog en socialistische politicus Ralf Dahrendorf als eerste wetenschappelijk beschreef, probeerden de nazi's in Duitsland immers grondig komaf te maken met de traditionele samenleving. Het nationaalsocialisme was, zoals de benaming het al doet vermoeden, bijzonder anticonservatief. De nazi's geloofden totaal in de maakbaarheid van mens en samenleving, en vertrokken derhalve van een tabula raza. In die zin was het nationaalsocialisme samen het marxisme allicht de meest progressieve ideologie die de mensheid ooit heeft voortgebracht. Beide ideeënstelsels zijn dan ook in hoge mate verwant: het utopisme van een ideale samenleving na een gewelddadige omwenteling (voor Marx via de klassenstrijd, voor Hitler via de suprematie van de cultuurscheppende Ariër); de internationalistische pretentie (in tegenstelling tot wat algemeen gedacht wordt, wezen de nazi's het nationalisme in wezen af); het verwerpen van het financieel kapitalisme (zowel bij Marx als Hitler met een antisemitisch discours); de historisch-materialistische onderbouw. Het is dan ook geen toeval dat men in de Sovjetunie altijd is blijven verwijzen naar het fascisme om de Duitse tegenstander te duiden en nooit naar het nationaalsocialisme: het fascisme is een ideologische uitwas van rechts, het nazisme net als het communisme van links.
De deportatie van Joden naar de vernietigingskampen begon in fascistisch Italië trouwens pas nadat de Duitsers er in 1943 de macht hadden overgenomen. Geert Mak beschrijft in In Europa zelfs hoezeer de Italiaanse bezettingszone van Frankrijk tot dat moment een veilige haven was voor gevluchte Joden, in tegenstelling tot Vichy-Frankrijk overigens.
De waarschuwing van de goedmoedige en verfijnde professor Torfs voor zijn conservatieve evenknie als zijnde de mogelijke vergoelijker of wegbereider van lieden die de Goelag of de gaskamer een plaats geven in hun denkkader, verdient dus op zijn minst enige nuance. De bloedige twintigste eeuw leert ons dat het lastenboek van progressieve lieden terzake heel wat dikker is dan dat van conservatieve. Torfs heeft echter wel een punt als hij waarschuwt voor het vastklampen aan vormelijkheden uit het verleden ten koste van een hoge morele prijs. Wie het conservatisme herleidt tot het idealiseren en restaureren van een verleden dat nooit heeft bestaan, predikt aan het einde van de rit inderdaad alleen maar hypocrisie en intolerantie. In de betekenis van een voorzichtige houding tegenover de maakbaarheid van de samenleving, van een respectvol omgaan met wat de traditie heeft opgeleverd, van het hooghouden van sociale basiswaarden als bakens voor het streven naar goed gedrag, lijkt het conservatisme mij echter een bijzonder mensvriendelijke manier van denken over de maatschappij. Als Torfs gelijk heeft met zijn stelling dat het conservatisme in Vlaanderen de jongste jaren veel veld wint, dan is dit een evolutie die men in die zin moet trachten te kanaliseren in plaats van ze botweg af te wijzen.
Tussen al het tumult veroorzaakt door wat die Witte Man uit Rome denkt te moeten doen wat goed is voor zijn clubje (!) eindelijk de stem van de redelijkheid. En dat dan nog uit de mond van een Niet-Gelovige .
Dat een van die Verloren Schapen bepaalde dommigheden verkondigt, die in zijn land nota bene niet strafbaar zijn: dat bewijst alleen dat de ons opgelegde waarheid gelukkig nog ergens ter discussie gesteld kan worden. Who cares! Volgens de Islam is de aarde plat als een vijg. Who cares! Alleen als op een dag de zon bij Wet verplicht is in het Oosten op te staan, en wij zien dat liever in het Westen gebeuren, dat wij de zinloosheid van al die onzinnigheden zullen inzien. Wij weten dat de Jodenvervolging in die jaren een onmenselijk hoogtepunt heeft gekend en de kwestie is te zorgen dat het nooit meer kan gebeuren
De Holocaust bij Wet tot op de cijfer na de komma vastleggen, en Hamas en al wat Muselman is, steunen is een slecht voorteken!
Rome verwelkomt Lefèbvristen (Mark Grammens) Dit opzet van Benedictus XVI is, van zijn standpunt uit gezien, alleen maar normaal te noemen. Als een paus niet alles onderneemt wat binnen zijn mogelijkheden ligt om mensen waarvan hij de katolieke geloofsovertuiging niet betwist en die niet beter vragen dan zich met de kerk te verzoenen als ze maar enigszins zichzelf mogen blijven, terug te halen naar de kudde, verdient hij bij wijze van spreken zijn hemel niet. .. En dan werd er ineens groot misbaar gemaakt over één van de vier niet langer geëxcommuniceerde bisschoppen, de Britse mgr. Williamson, die ooit zou hebben beweerd dat er geen zes miljoen maar hooguit driehonderdduizend joden waren omgekomen in Auschwitz (geen zes miljoen, maar niet echt "negationisme") en dat ze niet vergast werden maar aan ontbering, ziekte en ellendige levensomstandigheden waren bezweken. Ik laat de diskussie over het "negationisme" nu even buiten beschouwing om alleen maar hierbij aan te tekenen dat de diskussie vervalst werd door het oprakelen van deze uitspraak, want kijk eens: negationisme kan verkeerd zijn, in sommige landen is het strafbaar, maar mgr. Williamson was niet omwille van zijn eventueel negationisme geëxcommuniceerd maar omdat hij op ongeldige wijze door mgr. Lefèbvre tot bisschop was gewijd. Met andere woorden: het een heeft met het ander niets te maken. Als de paus dit wel zou hebben gedacht, en de excommunicatie van mgr. Williamson, in tegenstelling tot die van zijn drie collega's, niét zou hebben opgeheven, dan had hij de ketterij van het negationisme ingevoerd in de kerk, en was zijn pausschap in slecht teater vervallen. Leert de hetze misschien dat men hierop had gehoopt? (Mark Grammens in Journaal nr. 543, 12.02.09)
Bron Iskander
Pssst Toch gesnopen de ironie en het sarcasme in de eerste zinnen van dit stukje? Mij steekt het namelijk dat Rome nooit iets goed kan doen, terwijl men die Man en Zijn kliek als oubollige onzin behandelt. Als het onzin is, dat men er over zwijge! En voor wat de Gelovigen betreft: zelfs in een vogelpikclub moeten de leden de reglementen naleven! Zoveel te meer dan het Eerbiedwaardig Instituut waarop onze Beschaving gegrondvest is. Of men het nu graag ziet of niet
Een zwaluw maakt de lente niet. Ook geen drie .Zo doen 3 Tjeven-birgemeesters het tij nog niet keren. Alhoewel. Als teken aan de wand kan dat tellen, zou men kunnen denken! Legeraanvoerders die muiten!? Daar wordt in het Hoofdbestuur niet mee gelachen! Tenzij weeral dubbel spel gespeeld wordt Aan de malcontenten een spreekbuis presenteren. Om ten gepasten tijde te eisen dat de gelederen gesloten worden .Waarlijk! Niets Tjevenachtigs is hier vreemd aan!
En toch is dit geluid hoopgevend. Moest het waar zijn. Quid non, want het komt uit drie Tjervenmonden.
Wij zouden die Heren (beide partijen van het kartel) beter geloven, en zelfs enthousiast steunen in hun streven, moesten ze consequent handelen. Niet alleen consequent spreken, maar consequent handelen.
In voorkomend geval kan dat niet anders zijn dan kiezen voor de real-poiltik waarin slechhts één partij in uitblinkt, ware ze niet gedemoniseerd door de carrièristen die het Land in een wurggreep houden.
Al eens gelet op de spelregels van de catch-as-you-can-catch? Diegene die de wurggreep houdt, kan maar gevloerd worden door een snelle stoot onder de gordel. Is niet mooi, noch stijlvol. Maar wel efficiënt En in oorlogen telt alleen het resultaat: de geschiedenis wordt immers altijd geschreven door de overwinnaar. Dat zouden de Vlamingen toch moeten weten, want in de laatste 700 jaar zijn ze er niet veel aan te pas gekomen. Hoge nood aldus!
In het Bericht van de Grote Roerganger (zie hieronder, de Eerste Militant van dienst) treft met dat ene zinnetje: volg de Leiders, ze weten wat ze doen het gros van zijn kiezers. Laat dit de druppel zijn die de beker doet overlopen!
Wedden dat de partij van de zeggers, ook wel genoemd de NV-A, tevreden zal zijn met de 3 burgemeesters? Dit is immers een versterking van hun verdwazing en zo zullen ze weeral niet overgaan tot al was het maar een enkele daad in de richting van het sluiten der rangen .Ziehier hun officieel standpunt, speciaal per mail verstuurd naar alle leden en sympathisanten, en getekend Bart De Dikke Vis.
De huidige financiële en economische crisis bewijst bovendien hoe noodzakelijk die hervormingen zijn waarvoor het kartel de steun van de kiezer gevraagd en massaal gekregen heeft. Dit land geraakt volledig geblokkeerd, er kan geen fatsoenlijk beleid meer gevoerd worden. Vlaanderen kan dat nog wel, dus moeten we het sterker maken. Dat deze drie burgemeesters de N-VA daarin volop steunen, is een hart onder de riem.
U heeft er toch op gelet dat ze Vlaanderen wille, sterker maken als uiterste betrachting? Als dat geen duidelijk signaal is naar de CVP, naar het establishment, naar Laeken en naar Mechelen-Brussel! Dikke Vissen willen niet in glazen afzondering. Zij willen zwemmen in de wijde diepe belse zee van poen en postjes Vlaanderen Onafhankelijk? Kan hen gestolen worden!
Het programma waarmee is CD&V/N-VA nog de laatste federale verkiezingen won, is verre van gerealiseerd. mh
Drie CD&V-burgemeesters maken zich zorgen over het vervagen van de Vlaamse idealen binnen hun partij. Ze missen het kartel met N-VA en maken zich zorgen over de komende verkiezingen, want 'je kunt toch niet al je beloftes breken en daarna zeggen dat je ze deze keer wél zult houden'.
Vijf jaar geleden, op 14 februari 2004, kondigden CD&V en N-VA hun kartel aan. Het Vlaams alternatief was geboren: een krachtige politieke formatie die zou spreken voor het algemeen belang van zes miljoen Vlamingen. En die dus meer en volwaardige bevoegdheden zou bewerkstelligen voor Vlaanderen. Maar die ook zou zorgen voor een ander en beter bestuur.
Het kartel volbracht zijn eerste opdracht in 2004 door een sterke Vlaamse regering op de been te brengen. De tweede opdracht was om via een grote staatshervorming eindelijk institutioneel en financieel orde op zaken te stellen. De hernieuwde machtsdeelname op het federale niveau, leidde CD&V echter langzaam maar zeker weg van deze belangrijke, eigenlijk essentiële, doelstelling.
De gevolgen daarvan zijn vandaag zeer pijnlijk: geen kartel meer, geen staatshervorming (noch enig vooruitzicht in dat verband), geen splitsing van B-H-V, een weinig inspirerende noodregering, een dieptepunt qua geloofwaardigheid.
De reactie van de CD&V-partijtop is er een van berusting. De boodschap aan de militanten: 'steun en volg de leiders', zij zullen wel weten hoe en waarom. 'Op die manier kunnen we ook in juni winnen', schrijft Yves Leterme aan elke CD&V-mandataris.
Hoe dan, met welke doelstellingen en met welke geloofwaardigheid? Je kunt toch niet eerst al je beloftes overboord gooien en vervolgens zeggen dat we onze beloftes volgende keer wél zullen houden?
Het kartel was een middel, geen doel. Het doel was de realisatie van het kartelprogramma. Voor ons blijft dat ook zo. Immers, is het toeval dat het kartel bijna nergens op lokaal vlak werd opgeheven? Is het geen teken dat velen aan de basis blijven geloven in dat kartelprogramma, in elkaar en in de samenwerking met elkaar?
Inmiddels ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over B-H-V dan toch onderhandelen en staan de zowel CD&V als Open VLD te kijken naar de allesverlammende oorlog tussen de MR en de PS.
Alleen de N-VA gaat nog voor de realisatie van het kartelprogramma in woord en daad. Wij menen dat deze partij daarvoor beloond mag worden.
Daarom dit signaal van grote bezorgdheid. Wij willen van onderuit, als lokale mandatarissen, uiting geven aan het vertrouwen dat op lokaal vlak nog steeds bestaat tussen CD&V en N-VA. Omdat de geest en het programma van het kartel verre van dood zijn. Dat is onze oprechte hoop.
Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse.
Bron DS en alle andere Oude Media.
Pssst Ik loop al een tijdje rond met de idee dat het beter is mijn goed hart te laten triomferen op mijn slecht karakter. Mijn goede opvoeding aldus de bovenhand halend Ik vond in de computerwereld mijn goede voorbeeld. Daar draait de wereld om de nul (0) en de één (1)
Op deze weblog zullen voortaan deze taalverrijkende begripopen verschijnen: de Nullen, de Enen, Oude Media en Nieuwe Media.
Zo zal N0 niet Nieuwe Orde willen zeggen, maar Nieuwe Nullen, in tegenstelling tot 0N Oude Nullen Leees dus goed: er staat 0 (nul) en geen O (letter o) Dit voor de immigratie-problematiek.
Met Heren Hoernalisten OM (Oude Media) zal dan bedoeld zijn de ondergravers van een Vrij en Onafhankelijk Vlaanderen, en met NM (Nieuwe Media) de internetbedrijvers die stilaan zo talrijk als de zandkorrels op het strand aan het worden zijn .Terwijl er OM zijn die stilaan het licht beginnen te zien en dapper meewerken aan de NT (Nieuwe Tijden)
Met NT (Nieuwe Tijden) is dan wel bedoeld de Tijden zoals de Gouden 17de Eeuw der Noordelijke Nederlanden in een nader te bepalen samenwerkingsverband NL/Vl, onder de naam Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden. Voor mijn part met dubbele leuze: Eendracht maakt Macht en Luctor et Emergo .
Ik zoek nog naar een middel om dit kortschrift blijvend mee te geven bij ieder stukje. Want het is niet mijn bedoeling om in hiëroglyfen te hervallen
De strijd gaat verder: de Enen tegen de Nullen. Inzet: een samenleving met ethisch hoogstaande waarden of (mijn interpretatie) de neergang inzetten, die in de evolutie-leer besloten ligt: de mens is geëvolueerd van aap tot mens, enfin van stof en as tot weer stof en as in een ontmenselijkte vorm,, en tot stof en as zal hij weerkeren .Dat is het gehele Darwinverhaal.
Nu het scheppingsverhaal, het creationisme, dat zeker niet aan kant wordt gezet door de evolutieleer. De Mens die in al zijn hoogmoed aan God gelijk wil zijn, zegt de Bijbel, werd verdreven uit de Hof van Eden .
Mensen, mag ik vragen het Bijbelverhaal te lezen met dezelfde bedoeling als de schrijver er van bedoeld heeft? Geen wetenschappelijk verhaal, maar elementen als bouwstenen om over na te denken, die de tijden overleefd hebben. De Wetenschap heeft nu eindelijk de bouwstenen van de menselijke natuur ontdekt? Goed zo! Ik zal dat even vergelijken met het vaststellen (ontdekken) dat bakstenen gebruikt werden om een gebouw op^te richten. Verklaart dat nu dat men de geheimen van de bouw heeft ontdekt?
Mijn besluit: hoe kan een nietige luis zich de ruimtevaart voorstellen? De wetenschappelijke ontdekkingen binnen 100 jaar? Dezelfde afstand, en waarschijnlijk duizend keer meer, scheidt de mens van de Abolute Kennis. Ik zou dus maar voorzichtig zijn als Godloochenaar .U kunt nooit weten .Het feit alleen dat U loochent, bewijst toch wel juist dat er iets is om verloochend te worden
In mijn hart, en in het hart van vele mensen, staat geschreven: Gij zult niet doden en daar past geen enkele interpretatie op. Men kan ook niet een heel klein beetje zwanger zijn. Tenzij er interpretaties gezocht en gevonden worden die Hitlers beulen wilden toegepast zien .Het begon met lijkverbranding, en het eindigde met de gaskamers en proefnemingen op menselijke proefpersonen: op Untermenschen .
Ik ben blij te leven in een land waar gevochten wordt om alle menselijk leven te beschermen En voor de hardste gevallen: dat men handele elk naar zijn eigen geweten en met kennis van zaken. En zonder daarmee in de volksgunst te willen komen .
In Italië is maandagavond comapatiënte Eluana Englaro overleden. De 38-jarige vrouw
lag al zeventien jaar in coma na een auto-ongeluk
Zij stierf in een kliniek in Udine nadat vrijdag haar voeding was stopgezet. Een rechter had bepaald dat Englaro mocht sterven, omdat er geen zicht was op verbetering van haarsituatie. De uitspraak leidde tot diepe verdeeldheid in Italië
tussen voor- en tegenstanders van euthanasie.
Op het moment dat het overlijden bekend werd, was in de Italiaanse Senaat net een debat begonnen over een noodwet van de regering-Berlusconi. Die had de euthanasie op Eluana alsnog moeten tegenhouden