Als er ooit, maar liefst zo vlug mogelijk, een bijhuis in Vlaanderen komt van GeenStijl.nl, dan zou ik hun logo voorstellen, met daarin verwerkt hun huisstijl, met bovenaan de nieuwe titel Vlaamse GeenStijl. Bestemd voor lezers uit het Nederlandstalig gebied van het land.
Om onze franscoullonse landgenoten te plezieren, en om hun verstandelijke vermogens niet al te zeer te belasten, zou ik bij ieder artikel een vertaling brengen. Ingekort en samengevat. Onderaan, en in kleine letter. Met waar nodig, voor de omschrijving van moeilijke woorden of lastige begrippen,verwijzing naar en uittreksels van de Petit Larousse Illustrré.
In deze shocklog zouden vooral berichten komen die in de Pers, geschreven en gesproken, verzwegen, verdraaid of naast de kwestie gebracht worden. Er zou een vast secretariaat moeten komen, met vaste medewerkers, die de binnenkomende tips ontvangen, en liefst driedubbel checken. Ze kunnen op de leer gaan bij ELVEEBEE. Er zouden verschillende ploegen in t veld moeten kunnen worden gestuurd, voorzien van het meest gesofistikeerde materiaal oor beeld en klank. Dat moet, door de voorziene besparingen, tweedehands voor een prikje te krijgen zijn bij de BRT. Captatiewagens mèt personeel inclusief.
Als redacteuren zullen de huidige bloggers kunnen aangesproken worden. Niets ùoet. Alles kan. Loon naar werken .
Liefst zou de vereniging opteren voor een VZW, zodat, mits een intelligent formuleren van het maatschappelijk doel, met vrucht kan gelobbyd worden voor subsidies en werkingstoelagen, terwijl er meteen geen persoonlijke verantwoordelijkheid voor de initiatiefnemers meer bestaat. Hiervoor gaat men best te rade bij de spcialisten-raadgevers van de vele allochtone VZWs, die, mits de nodige voorzieningen, hun talent deze keer ook ter beschikking zullen willen stellen van reguliere zaken.
In de statuten zou de werking kunnen omschreven worden in de bewoordingen van GeenStijl.nl. Vanzelfsprekend met de nodige aanpassingen qua werkingsgebied, en mits bekrachtiging van de samenwerking door deze vereerde confraters. Alhoewel wij vinden dat de beschrijving van hun huisstijl de perfectie benadert. In alle bescheidenheid van onzentwege .
Wat is GeenStijl?
Veel mensen noemen GeenStijl voor het gemak een weblog. Dat dekt de lading niet, maar goed. Op GeenStijl wisselen nieuwsfeiten, schandelijke onthullingen en journalistiek onderzoek elkaar af met luchtige onderwerpen en prettig gestoorde onzin. De redactie informeert dagelijks ruim 120.000 bezoekers over de andere kant van het nieuws. De site behoort tot de top 10 van best bezochte actualiteitensites van Nederland.
We zijn altijd op zoek naar journalistiek talent. Ervaring in de tijdschrift- internet of dagbladjournalistiek is een must. Een scherpe pen is verplicht.
Als target functioneren alle toestanden en/of personen M/V die behoren tot het publieke domein. Inzonderheid wordt gedacht aan het (verborgen) openbaar leven van onze politici (alle niveaus), gezagdragers, magistraten, clerici, functionarissen, hovelingen, ambtenaren, artiesten, enz, dat alles als inzonderheid de feiten of de gebeurtenissen in verband staan met openbare fondsen.
Onze bronnen zullen onder de meest strikte geheimhouding vallen. Daarom, en omdat wij onze Pappenheimers kennen, zal de Administratie gevoerd worden van uit het Buitenland. Wij willen ons namelijk niet verlagentot het niveau van het zoveelste boulevardblaadje, genre Knack of Story, geplaagd door Rechten van Antwoord en procedures wegens laster en eerroof.
Wij stoppen onmiddellijk onze aandacht voor elk target dat zich voortaan gedraagt, en de veroorzaakte morele of materiële schade voor de Gemeenschap heeft vergoed.
In het blikveld staan heden: 1 CVP-minister, 2 VLD-ministers, diverse politie-kopstukken, een resem franscouillonse (en andere) dieven en oplichters die de Schatkist ten eigen bate plunderen, diverse topsport-bestuurders, syndicale afgevaardigden, ziekenbond -bazen, leden van het establishment bedrijvig in de financiële sector, enz. Er kan, onder geen enkel beding, gediscrimineerd worden. Wat de facto wil zeggen, dat zowel Oude, als Nieuwe Belgen geviseerd worden. Daar er geen Arabisch sprekende medewerkers voorzien zijn, zal ieder gebeurtenis uit deze richting, zonder verder verhaal, door verwezen worden naar de Dienst Vreemdelingenzaken, terzake bevoegd voor de uitwijzing. Zaak waarop wij nauwlettend zullen toezien; zodat de Wet in zijn strengste vorm zal dienen te worden toegepast.
Zelfs na de totstandkoming van de Vrije Herenigde Nederlanden zal de werking worden verder gezet, met dien verstande dat vooral diegenen die voordien het cordon sanitaire tegen bepaalde landgenoten gepromoot hebben, zullen genieten van driedubbele aandacht.
Krijgt U, een beetje vroegtijdig, via mij, van t SCHELDT. En in overeenstemming met het Jaargetijde, past bij uitzondering naast al de luim, deze keer de ernst. En, voor onder de kerstboom, de meditatie ..
Laat mij toe te zeggen, dat de lijfspreuk van de heldin van het verhaal, Florence Nichtingale, van toepassing is op àlle aspecten van het leven .Niet alleen in de verpleegkunde. Niet hetzelfde, maar daaruit volgend is, wat Multatuli zei, en die kon het weten, dat het plezier van het eten van salie ligt niet in het eten van de salie, maar in het eten van salie die men zelf gekweekt heeft. Iets in die zin. Waaraan we met zn allen beter maar goed geloven. Om te komen tot wat de goede Gaston Geens, Vlaams Minister-President ooit voorhield: wat we zelf doen, doen we beter
t Is nog minder hetzelfde, maar wat op t schouwberd staat in t Brugse Vrije, is ook juist: Plus est en Vous .
Wat we doen, we doen het goed. Een goed diner is beter dan een goed kookboek!
Het kerstfeest van De Telegraaf staat dit jaar in het teken van de Zorg. Uit de door dit dagblad gehouden enquête bleek dat alles wat met verpleging te maken heeft, ondergewaardeerd wordt. Men was het meest te spreken over de laagstbetaalden in de zorg. Dat zijn dus de verpleegkundigen, de mantelzorgers en de vrijwilligers. Uitermate ontevreden was men over hoog gesalarieerde managers en andere bureaucraten die nooit een patiënt zien, maar wél bezuinigen op noodzakelijke hulp. Vandaar vandaag enkele persoonlijke herinneringen aan die vaak onderschatte zorgverleners.
Mijn eerste echte contact met verpleegkundigen had ik al voor de Tweede Wereldoorlog, als jongetje van acht jaar. Op vakantie in Zandvoort aan Zee had ik mijn arm gebroken. Ik werd met spoed vervoerd naar de toenmalige rooms-katholieke Mariastichting in Haarlem, het dichtstbijzijnde ziekenhuis. De meeste verpleegkundigen aldaar waren nog echte kloosternonnen met indrukwekkende, bijna middeleeuwse kleding. Van een van die nonnen kreeg ik een ouderwetse ethernarcose toegediend, want moderne anesthesiologie bestond nog niet.
Pas de volgende dag kwam ik moeizaam weer bij kennis, op een grote zaal met meer dan twintig bedjes vol met katholieke jongetjes. In die tijd had ik een katholiek boezemvriendje dat precies wist hoe het er in de hemel uitzag. Alles was daar in wit en goud gehuld. Hij vond het jammer dat ik niet katholiek was, want nu kwam ik met zekerheid niet in dat witgouden hiernamaals terecht en konden we dus nooit meer samen spelen.
Supernon Opeens ging de deur van de grote ziekenzaal open. Er kwamen twee schitterend in wit en goud geklede mensen binnen. Een soort supernon met een witte kap, voorzien van wijd uitstaande vleugels. Daarnaast een man in een witte toga, met een goudkleurige stola om. De witte engel droeg een soort dienblad met een paar kommetjes. Ik wist toen zeker dat ik de ingreep niet had overleefd. Ik was dood. Die vrouw was een superengel en de man in toga was natuurlijk Petrus. Ze gingen van bed tot bed, zeiden wat en stopten de patiëntjes wat in de mond. Ik wist niet wat het was, en wat er van mij verwacht werd. Ik stond doodsangsten uit dat ze zouden ontdekken dat ik niet het juiste geloof had en de hemel zou worden uitgegooid.
Petrus kwam naar mij toe met een ouweltje tussen zijn vingers. Maar op dat moment schoot de witte engel naar voren en siste: Déze niet! Dat is een heiden!! En zo ging de heilige communie aan mij voorbij. De engel bleek de hoofdzuster te zijn, Petrus was de huispastoor en ikzelf lag gewoon op een ziekenzaal met een loodzwaar gips om mijn arm. Maar de Mariastichting had medisch en verpleegkundig wel prima werk afgeleverd.
Veertig jaar later was ik hoogleraar in de anesthesiologie, met een grote staf van anesthesie- en intensivecareverpleegkundigen. Ze zagen er niet meer uit als blinkende engelen, maar bleken dat wél te zijn. Hun aandacht voor de patiënten ging veel verder dan wat er in hun cao stond beschreven. Hun toewijding en vakkennis was een van de factoren die ertoe bijdroegen de veiligheid in operatiekamers te verhogen en het werk tot een plezier te maken. Hun zorg strekte zich ook uit tot de jonge en nog onervaren arts-assistenten die nog in opleiding waren. Maar dat systeem bleek alleen goed te werken als er een grote mate van vertrouwelijkheid en collegiale vriendschap bestond tussen artsen en verpleegkundigen.
Deze positieve werkinstelling werd echter ernstig bedreigd door het opkomende management van beroepsregelaars die niet wisten hoe een patiënt eruitzag en die ook nooit op de werkvloer kwamen. Die zagen de geneeskunde alleen als een verzameling rekenmodellen en megalomane theorieën vanuit de universiteit Nyenrode, het zogenaamde managementwalhalla aan de Vecht. Daar had ook onze vroegere premier WimKok onder meer de truc met zijn benzinekwartje geleerd. Over dit soort management kreeg ik onlangs een brief van een tweetal zorgverlenenden, een arts en een verpleegkundige uit een groot ziekenhuis. Ik laat de schrijvers thans zelf aan het woord:
Ons werd aangeboden een Training Kwaliteit. Voorwaar, een gat in de markt in het ziekenhuiswezen van deze tijd, zou je denken. Eindelijk, verzuchtten wij, nu eens aandacht voor het welzijn van de patiënt: begeleiden, luisteren, verbeteren van de verzorgende en medische taken. Maar we hadden het natuurlijk kunnen weten. Wat werd ons op die cursus voorgeschoteld? Kwaliteitszorg in de vorm van documentenbeheer, opstellen van documenten, resultaatgebieden, stroomschemas, werkprocessen, procesanalyse, management van materialen, protocollen en procedures, procesindicatoren en ga zo maar door.
Wederom ontbrak het belangrijkste woord: PATIËNT! Zou de kwaliteit niet aanzienlijk verbeteren wanneer de tijd die men besteedt aan bovenstaande gebakken lucht zou worden gegeven aan de patiënt zélf, met al zijn/haar zorgen en noden? En zou het plezier in het werk daarmee niet geweldig verbeteren? Wie weet wordt het vak van verpleegkundige dan zelfs weer aantrekkelijk.
Geest van Florence Tot zover de noodkreet uit de zorgsector, waarmee vermoedelijk enige honderdduizenden werkers in de zorg het volmondig eens zullen zijn. Maar ook honderdvijftig jaar geleden leed de zorg onder het onbegrip van een kil en harteloos management. De eigenlijke uitvindster van de verpleging was FlorenceNightingale (1820-1910). Een getalenteerde, jonge vrouw uit een Engelse elitefamilie. Zij wijdde haar leven aan de zorg voor zieken. Die bestond eigenlijk nog niet in die tijd. Ziekenhuizen waren toen veelal poelen van ellende en zogenaamde verpleegsters waren dikwijls dievegges, alcoholistes en prostituees die verplegen als een soort werkstraf moesten verrichten. Florence zag kans door een hoog moreel, een rotsvast geloof in haar zaak en zeer lange werkdagen dit negatieve beeld in één mensenleven te veranderen. Zij verhoogde de sociale status van de verpleegkundige van alcoholische prostituee tot een bijna heilige professional. Doch ook toen moest zij vechten tegen kortzichtige, arrogante maar hooggeplaatste Britse hotemetoten met hun protocollen en managementwartaal. Maar Florence kreeg ze plat met de unieke zin: Gentlemen, reading a cookery book is unlike a good dinner (Het lezen van een kookboek is niet hetzelfde als een goed diner). Wanneer komt de geest van Florence terug in de zorg?
Io confesso. Ik beken. Ik ben een beetje achterhaald door de gebeurtenissen. In JOURNAAL van 20 November 2008 (blz 4199) en slechts dààr alleen vond ik een beetje resultaat (vervolg) op de (beredeneerde en gefundeerde) vraag van het Ronsens Stadsbestuur om AUB af te geraken van hun statuut van tweetaligheid. Ronse was en is in hoofdzaak Vlaamstalig, maar met een sterke kliek van archaïsche katholieken, die na de trieste oorlogsjaren, de Vlaamsvoelende Senator Leo Vindevogel door het bels establishment hebben kunnen doen vermoorden. Zonder zijn Parlementaire Onschendbaarheid op te heffen, en met valse beschuldiging van verklikking van medeburgers, die, na de Duitse kampen overleefd te hebben, voor het Krijgshof verklaarden dat niet de beschuldigde voor hun wegvoering verantwoordelijk geweest was.Niets mocht baten: het vonnis zou uitgevoerd worden. Want de Prins Regent, bij wie het genadeverzoek was ingediend door een van de eerlijkste tegenstanders van Vindevogel, had die dagen andere bezigheden. Van de soort waarvoor de Coburgers bekend zijn .In Eerste Aanleg was het vonnis levenslang, maar in Beroep werd het Dood met de Kogel Want de Voorzitter van het Beroepshof (Gent) had juist de dood door oorlogsomstandigheden van zijn eigen zoon vernomen .We weten allemaal welke trieste reputatie dat Hof van Beroep heeft in Gent Onlangs nog bewezen door het Vlaams Blok te veroordelen.
Tenzij ik mij vergis, vond ik weeral nergens anders iets meer over de behandeling van hun motie. Ronse is een Oost Vlaams stadje, die nog altijd de vorige textielcrisis niet overleefd heeft. Als West Vlaming van de aanpalende regio weet ik waarover ik spreek. Doorkruis de straten, en U waant zich niet in de Vlaamse Ardennen, maar in Charleroi. En dat, terwijl een boogscheut verder, de West Vlaamse industrie alom probleemloos welstand en vrede brengt In t Vlaams!
En nu Marc grammens aan het woord, in een scan uit twee delen .
Ronse wil geen faciliteiten meer.
Bij het minste incident dat door Franstaligen wordt veroorzaakt in een van de faciliteitengemeenten van Vlaams-Brabant berichten de Vlaamse media daar uitvoerig over. Daar is niets op tegen, maar hoe komt het nu dat een recente motie van de gemeenteraad van de stad Ronse, waarin met aandrang wordt gevraagd om de daar eveneens ingevoerde officiële faciliteiten voor Franstaligen af te schaffen, vrijwel volledig werd doodgezwegen? Een meerderheid van de gemeenteraad, bestaande uit CD&V en VLD, met steun van het Vlaams Belang, heeft namens de stad Ronse aan de Vlaamse minister-president Peeters gevraagd om de Ronsische vraag tot afschaffing van de faciliteiten mee te nemen naar het praatcafé Van Gemeenschap tot Gemeenschap en die vraag daar als een Vlaamse eis te formuleren. In de gemeenteraad van Ronse heeft de SP zich onthouden bij de stemming over de motie, en stemde de enige tweetalige partij Gemeentebelangen-Intérêts Cornmunaux tegen. De burgemeester behoort tot de partij van Peeters (CD&V). De stad Ronse ondervindt alleen maar nadelen van de faciliteiten: ze hebben een imniigratie van francofonen uit Brussel op gang gebracht, en die beschouwen de faciliteiten als een recht om het voorts zonder Nederlands te kunnen stellen, wat veel werkloosheid onder deze groep tot gevolg heeft, precies zoals in Brussel.
Leterme laat Ronse vallen.
Niet minister-president Peeters maar. de Belgische premier Leterme diende Ronse van antwoord. Over de kwestie ondervraagd in de Kamerkomniissie van Binnenlandse Zaken (door een Waalse liberaal), antwoordde Leterme dat de motie van de gemeenteraad van Ronse zonder voorwerp was omdat de faciliteiten die daar werden ingevoerd, deel uitmaken van ons institutioneel evenwicht (het was in het Frans:faitpartie intégrante de notre équilibre constitutionnel). De Waalse interpellant, Crucke uit Anvaing in Henegouwen, zei dat hij door dit antwoord was gerustgesteld.
Onderstaand artikeltje komt uit een veel gelezen en alom gerespecteerd weekblad(je), waarvoor ondergetekende al meer dan eens reclame heeft gemaakt op deze blog. Als er, ten gevolge aan deze blog ook maar één nieuwe abonnee bijkomt, zal men mijn schaamteloos plagiaat wel niet kwalijk nemen. Sint Sabam is gewoonlijk onaantastbaar, maar voor deze ene keer .En weetewa? Ikzelf zou het zo mooi niet kunnen verwoorden.
Ik heb het artikel bijna veertien dagen laten bezinken. En bij mezelf goed nagedacht. Ben ik nu beledigd, of voel ik mij niet eens aangesproken? Die Blooten Kooninck heeft niet helemaal ongelijk is mijn besluit. Elkendeel neme zijn kruis op, en volge mij
DE E-TERREUR
Puur toeval wellicht, maar vorige vrijdag ontving uw dienaar opvallend veel elektronische post. Net op de emailloze dag. Vele correspondenten wisten nochtans van het initiatief want begonnen of eindigden hun e-postje met een zinnetje in de geest van ik weet het, vandaag zou ik niet mogen mailen, maar...
We versturen teveel e-post, met alle economische gevolgen vandien. Specialisten ramen het tijdverlies op zowat 5 miljard per jaar. Iedereen stoort zich er aan en iedereen doet er aan mee. Smsjes zijn nog zon pest. En toch wipt iedereen zenuwachtig van zijn stoel als een nieuw bericht binnenpiept, rept zich naar het mobieltje, gesprekken, kookactiviteiten, afwas of waarmee ze ook bezig zijn latend voor wat het is. Naar verluidt staken sommige jongeren zowaar hun intieme bedactiviteiten als de gsm overgaat. Dat hebben we van horen zeggen want a) we zijn niet meer piepjong en b) we zetten onze gsm op de juiste momenten af Maar ook ondergetekende verstuurt nutteloze smsjes. Gevolg van zijn opvoeding. Wanneer antwoord je niet meer? Niet reageren als iemand je aanspreekt is onbeleefd staat in de ongeschreven catechismus die mijn ouders me in de hersenen hebben geprent. Dus eindigt mijn sms-verkeer met ok?ja, okAllez danGoed, in ordeTot nog eensJa, tot nog eens. En amuseer uGij ookBedankt. Tot meerdere eer en glorie van Mobi-dik-star en co.
En nu we toch de markt van de elektronische ellende afschuimen, moeten we ook de blogs noemen. Vroeger ontplooiden viswijven hun activiteiten aan schoolpoorten, tuinhagen en marktkramen. Nu zijn daar blogs voor. Die dan wel het voordeel van de anonimiteit opgeven. Het mes snijdt aan beide zijden.
Het lijkt er op dat onze voornaamste draad met de buitenwereld draadloos is geworden. Met alle gevolgen van dien. De codes van de kredietkaart van de buurvrouw zijn op het internet te koop voor drie euro.
Wie schrijft, die blijft. Het tafereel van een zatte minister die zich even ontspant na een lange werkweek, was vroeger voer voor roddelend gefluister. Vandaag is dat blognieuws, bewaard voor eeuwig en aanleiding tot parlementaire debatten. E-postverkeer tussen twee bevriende politici wordt voorpaginanieuws van een gereputeerd weekblad. Er vlot aan voorbijgaand dat elke veertienjarige e-postjes kan manipuleren. Mailtjes gewisseld tussen een politica en een journalist, leidt jaren later tot het ontslag van deze laatste (Roger Van Houtte bij Gazet van Antwerpen). Of beter: de interpretatie van dat verkeer in genoemd gereputeerd blad leidt tot het ontslag. Omdat mailtjes eeuwig blijven bestaan en als een zwaard van Damocles levenslang boven het hoofd blijven hangen.
Wie zich door indiscreties geschaad voelt, voeren de verdedigers van het elektronische verkeer aan, kan altijd naar de rechtbank stappen. Alsof de schade daarmee vergoed wordt. Neen, we zijn gewoon niet beschaafd genoeg om fatsoenlijk om te gaan met de elektronica. Zoals het geval is met buskruid, autos en zakmessen. Moeten we mee leren leven.
Maar wanneer worden een roddelblog of een discreet e-postje echt een probleem? Als de goede oude ambachtelijke pers ze op pikt. Want anders blijft die blog doorgaans een veelgeschreven een weinig gelezen hoopje rommel op de overvolle internetzolder. En het mailtje een herinnering verborgen in het postvak in Het gebrek aan beschaving bij de pers is dus hét probleem.
Eenmanscollectief
DEN BLOOTEN KOONINCK
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@ hotmaiLcom, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
*****************
Kijk! Dat ene zinnetje een veel geschreven en weinig gelezen hoopje rommel op de overvolle internetzolder ..Is dat niet om dood te vallen?
Leedvermaak is een christelijke ondeugd en het is derhalve verre van mij, om nu (op zn Iepers ) sliepe-sliepe te doen naar mijn mede-parochiaan, Notarisklerk-Geitenboer (en tijdelijk, bij de genade van 800.000 Vlaamse stommerikken +1 Rwa + 3.000.000 francouillons) Eerste Minister van dit Apenland.
Maar nadat hij met klank gebuisd is als Vader des Vaderlands nu ook nog grandioos in zijn hemd gezet door de Gerechtelijke Macht! Ondank is s werelds loon ..De Messias, verworden tot de Verpersoonlijking der Onbenulligheid, ad vitam eternam! en als Staatsman-Redder in Nood onderuit en wie weet, misschien nog, samen met anderen, aansprakelijk voor alle veroorzaakte schade
Hij kan het niet. Heeft het nooit gekund. Zal het nooit kunnen!
Niemand kan het nog. Want met die Rwa en die franscouillons valt er geen land te bezeilen. Hoelang moet dat nu nog duren, voor de man in de straat dat snapt!
En toch schrijft De Ampersand, ledenblad van de CVP, ùet de moed der wanhoop, tot op vandaag, dat Leterme en Peeters leiderschap vertonen in onzekere tijden
Le Standaer lichtte deze morgen uitgebreid de toestand toe. Zonder ook maar één verwijzing naar de correcte toepassing van het Vennootschapsrecht en de essentie van het aandeelhouderschap. Dat zou te simpel zijn! Liever heimelijk rond de pot draaien, zoals echte Tjeven dat doen
*********
/ 'Dit arrest kan de basis vormen om betere voorwaarden te verkrijgen van de kopers', zei Erik Bomans, partner van Deminor, die toegaf dat zijn concurrent Modrikamen een historische zege binnenhaalt. 'Het hof past de wet en de statuten toe.' /
/ In het overheidskamp was de verslagenheid groot. Daar reageerden de uitgeputte onderhandelaars met ongeloof. Weken crisiswerk eindigen in een nachtmerrie .
/.. Advocaten stelden gisteren alvast nieuwe procedures in het vooruitzicht, los van een cassatieprocedure. In kringen van aandeelhouders was er gisteravond spontane vreugde. Sommigen trokken rond 22uur naar het gerechtsgebouw om er uiting te geven aan hun opluchting /
/ De uitspraak van het Brusselse Hof van Neroep inzake Fortis maakt de weg vrij voor schadevergoedingen voor aandeelhouders. Dat heeft Peter Paul de Vries, voorman van belangenvereniging Euroshareholders /
/ De Vries acht schadeclaims tegen de Belgische staat waarschijnlijker. 'De Belgische regering treft meer blaam omdat ze het bestuur van Fortis buitenspel heeft gezet. Voor aandeelhouders is dit geweldig. Of ze krijgen de hele onderneming terug, of een schadevergoeding', aldus De Vries. /
Bedenking
Kan er zo geen Rechter gevonden worden die eenzelfde oordeel velt over het regeringswerk sedert de verkiezingen van Juni 2007? De situatie bevriezen zoals ze was na de verkiezingen, de wil van het Volk doen respecteren door de aanstelling van (alle) verkozen partijen, en dus de verliezers VLD+SP+PS) doen uitsluiten, en met vergoeding voor de aangerichte schade!?
Wat is daar nu zo moeilijk aan?! 5 Minuten politieke moed volstaan!
Mijn lijfsblad van deze week; die door de echte Prins Filip (die van de laatste der Vier Seizoenen, Dewinter!) zelfs in de Vlaamse Parochieraad ter sprake kwam in de bespreking van de subsidies voor de noodlijdende media
Ik heb hier 't Pallieterke bij. Het bestaat al 63 jaar en heeft nog nooit een frank van de overheid ontvangen. Er staan nauwelijks advertenties in. Er worden iedere week tienduizenden exemplaren verkocht, zonder probleem. Het is dus perfect mogelijk. En men schrijft wat men wil, men laat toe wat men wil en men laat niet toe wat men wil.
schreef, op Blz 10, deze wekelijkse brief aan Sire le Rwa/De Keuning. Nagels met koppen, zoals iedere week, daar niet van, maar vooral het eindbesluit wil ik helpen propageren liefst verspreid over de ganse wereldbol: om het belziekse overeind te houden is een geweten blijkbaar van geen tel .Dan wordt de nationale leuze in t vervolg misschien beter, in plaats van Eendracht Maakt Maakt: Zonder moraal klopt het allemaal!
Sire,
In het kleine groothertogdom van Uw neefje Henri, zoon van wijlen Uw zus Josephine-Charlotte, is het hommeles. De doorgaans brave Hendrik heeft er niet geheel onverwacht getoond dat hij een geweten heeft. Net als zijn ook al overleden nonkel Baudouin heeft hij het bestaan een onder zijn neus geduwde wet - die voortaan euthanasie moet toelaten - omwille van gewetensnood niet te ondertekenen. Henri wordt zelfs vaker het spiegelbeeld van zijn oom Boudewijn genoemd.
Net als toen in 1990, Sire, toen Uw broer eenzelfde reden inriep om de wet die de moord op het ongeboren leven moest legaliseren niet te ondertekenen» heeft Henri moedig en trouw aan zijn levensvisie en geloofsovertuiging gepast om zon wet van zijn hanenpoot te voorzien. Hoewel iedereen zegt begrip te kunnen opbrengen voor zijn houding, is de politieke kaste er niet echt blij mee. Want - net als toen ten onzent - wordt de bal weer in hun kamp gelegd. En bovendien ligt de zaak in het groothertogdom erg gevoelig: Het resultaat van de parlementaire stemming was maar erg nipt, wat dus veel zegt over de verdeeldheid bij het kleine half miljoen inwoners van het kleine staatje.
Terwijl, Mijnheer de Koning, hooggeleerde grondwetbonzen destijds de truc verzonnen om de kandidaat-hei1ge twee dagen in de onmogelijkheid te plaatsen om te regeren, gaat men in Luxemburg een stap verder. Daar gaat men doodleuk de grondwet aanpassen om de macht van de groothertog in te perken. Hij moet een wet voortaan niet meer goedkeuren, hij moet die alleen nog afkondigen zonder zich nog ten gronde te kunnen moeien. Op zich lijkt dat allemaal heel democratisch en voor mi - dat weet Gij middelerwijl - mag zelfs een democratisch verkozen president in plaats van niet-verkozen monarchen de Natie vertegenwoordigen. Maar ook voor dezen - de laatste en hoogste verantwoordelijke bij het in voege stellen van wetten - moet mijns inziens altijd de mogelijkheid overeind blijven om in geweten iets wel of niet te doen.
Gij, Sire, hebt dat bij mijn weten bij voorliggende wetten als de Belze euthanasiewet nog niet gedaan, ondanks uw katholieke achtergrond. Gij tekent wetten op bevel omdat Gij zeer goed weet dat als Gij Uw geweten zoudt inroepen, het finaal gedaan is met Het Edel Land. Om het Belzjiekske overeind te houden, is klaarblijkelijk een geweten van geen tel. Maar ook dat is niet echt nog spectaculair nieuws...
Salut, Sire, tot volgende week en denk er eens over na. Over Uw koninkrijk en al de rest.
Ik begreep al sinds enkele tijd waarom Het Laatste Nieuws de meest gelezen Vlaams gazet zou geworden zijn, alhoewel het gewoon bedrukt en dus verspild papier blijft. Het doet me dubbel plezier wegens een tweede vaststelling. Omdat daarnaast meteen de belse Staatsvuiligheid voor de zoveelste keer in zijn hemd wordt gezet ..
Onderstaand artikel legt duidelijk de juiste klemtonen, 1° om, aan de hand van waarheidsgetrouwe gegevens, de lezer de correcte informatie te geven (waarover hij zelf kan oordelen) en 2° om op een niet-omfloerste wijze de achtergrond ter kennis te brengen over de werkwijze (met resultaten) van een Staatsdienst, die ons moet beschermen tegen buitenlands terrorisme.
Vandaar mij titel: maakt de belse Staatsvuiligheid door zo te handelen, dan geen deel uit van dat terrorisme volgens een redenering naar analogie met de Cosa Nostra: bommen bij de anderen, de onzen beschermen wij. M.a.w. als tegenprestatie voor onze bescherming, doen jullie maar op (elders) zo lang je ons maar gerust laat ..
Maar wat nu, nu de overeenkomst verbroken is?
Hier dan bedoeld artikel integraal.
De Belgische staatsveiligheid heeft de gisteren aangehouden Malika El-Aroud, de "mama van al-Qaida in Europa", uit Afghanistan gered in 2001. Haar toenmalige echtgenoot had twee dagen voor de aanslagen van 9/11 op vraag van Osama bin Laden de leider van de Noordelijke Alliantie in Afghanistan en de zwaarste tegenstander van het taliban-regime vermoord.
"De Belgische intelligentiediensten wisten toen al dat ze te maken hadden met een gevaarlijke extremiste. Maar ze hoopten dat ze door de redding hun landgenote konden overtuigen naar hun kant over te gaan", vernam HLN.BE uit Amerikaanse bronnen.
Malika, die in Afghanistan verbleef in een speciaal kamp voor vrouwen van al-Qaida-leden, was in de klauwen gevallen van medestanders van de vermoorde Massoud. Voor die wraak konden nemen, werd er tussengekomen en mocht ze naar België, haar thuisland, terugkeren. Staatsveiligheid zou uit de geste een slaatje slaan was de redenering. Uit dankbaarheid zou Malika wel even "naar de andere kant komen".
Staatssteun "Dat plan viel in duigen. Eenmaal terug in België begon El-Aroud nog extremer campagne te voeren voor al-Qaida. Ze kreeg daar in uw land meer dan duizend dollar staatssteun per maand voor." Waarmee onze bronnen doelen op de werkloosheidsvergoeding die mevrouw El-Aroud kreeg.
"Erg gevaarlijk" Ons land is al heel vroeg en al heel lang gewaarschuwd over Malika. En niet alleen door de Amerikanen. In 2002 liet het toenmalige Franse hoofd van de terrorismebestrijding, Jean-Louis Bruguière, weten dat de Belgische vrouw degene was die de materialen had gesmokkeld voor de bom waarmee Massoud werd vermoord door haar toenmalige man. "Ze is erg radicaal, erg sluw en erg gevaarlijk", waarschuwde Bruguière zijn Belgische collega's.
Haar grote frustratie El-Aroud werd al meermaals opgepakt in ons land, maar telkens weer vrijgelaten bij gebrek aan bewijs. Ze krijgt al jaren een uitkering in België. Ze speelt ook al jaren een sleutelrol in de strijd van al-Qaida tegen de Amerikanen en hun bondgenoten. Ze heeft contacten met de hoogste kringen van al-Qaida, maar, tot haar grote frustratie, wordt door de top in Afghanistan en Pakistan vooral gebruikt en niet toegelaten. Ze was naar verluidt razend in april van dit jaar, melden onze bronnen, toen Ayman al-Zawahiri, de nummer twee van al-Qaida, liet weten dat "de echte strijd door mannen moet worden gestreden".
Interview De Amerikaanse nieuwszender had in 2006 al een omstreden interview met de gesluierde weduwe. Daarin verklaarde ze de liefde van vele moslims voor al-Qaida-leider Osama bin Laden. "Hij was het die de onderdrukten hielp", zei Malika El-Aroud in het interview. "Hij was degene die onze grootste vijand, de VS, bestreed. Daarom houden we van hem. Voor een moslimvrouw is het een uitzonderlijk voorrecht om de weduwe te zijn van een martelaar."
Belgische gerecht Het schrijnende in deze zaak is dat Malika El-Aroud ook in België al meermaals vastzat en zelfs een uitkering kreeg. De 49-jarige weduwe van Dahmane hertrouwde in 2003 al snel nadat ze werd vrijgesproken bij gebrek aan bewijs ("Uw ideeëngoed is zeer extreem, maar daar kan ik u niet voor veroordelen", zei rechter Claire Degryse destijds in haar vonnis) voor haar aandeel in de moord op Massoud.
Zwitserland Haar nieuwe man is de tien jaar jongere Tunesiër Moez Garsalloui, ook een extremist die een cruciale rol zou spelen in de strijd tegen de VS in Afghanistan. Samen woonden ze een tijdje in de Zwitserse stad Fribourg, waar ze ook gearresteerd werden voor het opzetten van haatwebsites. Malika kreeg zes maand voorwaardelijk en vluchtte terug naar ons land.
"Ik heb recht op die uitkering" Ze geneert zich geenszins voor de uitkering die ze hier al jaren ontvangt. "Ik heb recht op die uitkering, want ik heb jarenlang in een Belgisch bejaardentehuis gewerkt, ik heb daar recht op." Vorig jaar belandde ze weer in een Belgische cel toen ze betrokken was bij een poging om terrorist-voetballer Trabelsi uit de gevangenis te helpen ontsnappen. Omdat er ook aanslagen op de Brusselse metro waren gepland, werd het bekende algemene terreuralarm afgekondigd.
Doelwit? Het is nauwelijks te vatten dat Malika El-Aroud weer werd vrijgelaten. Gisteren werd ze weer opgepakt. Nu werd er opnieuw een zelfmoordaanslag verijdeld. Het doelwit is nog niet duidelijk, maar het wordt niet uitgesloten dat dat de EU-top in Brussel was. De opgepakte zelfmoordenaar is Hicham Beyayo, een zware crimineel. De twintiger uit Anderlecht komt uit een familie van topgangsters. Twee van zijn broers werden vorige week nog opgepakt wegens extremisme en een andere broer zit in de cel wegens een tigerkidnapping. Het gerecht schaduwde hen al geruime tijd.
Waarom ze werd wat ze is El Aroud werd in 1959 geboren in het Marokkaanse Rif-gebergte. Haar voorvaderen waren "nobele verzetsstrijders" tegen de Spaanse bezetter. Ze wilden een islamitische republiek stichten, maar haar grootvaders sneuvelden. Haar vader kwam in 1963 naar België. Hij werd straatwerker.
Puber In 1964, Malika was toen 5, kwam de hele familie naar ons land. Malika werd zeer streng opgevoed. Feestjes en muziek waren verboden. Als puber begon ze te revolteren. Ze droeg alleen nog jeans, veroorzaakte heibel op school en verdwaalde in het nachtleven, vol drugs en stoute jongens. Ze kreeg een kind van een ver familielid, dat haar verliet. Een tweede en derde man kwamen en gingen. Ze hoorde op een nacht plots een stem, zegt ze. Die zei: "Alleen het gebed en Allah kunnen je redden." Waarop Malika een sluier aantrok, begon te bidden en uiteindelijk de extremist Abdessatar Dahmane ontmoette.
In verdenking El-Aroud is deze voormiddag samen met vijf anderen in verdenking gesteld van lidmaatschap van een terroristische organisatie.
Pszst(door mij): Met gesluierde weduwe wordt hier wel, volgens de beelden van de BRT, een gemaskerde weduwe bedoeld
Pssst 2 (ook door mij) haar voorouders waren nobele verzetstrijders ..Ligt in deze woorden geen wereld van wederzijds onbegrip? Of is hier het woord van een zekere J. Christus niet beter geplaatst, van een die een slang aan zijn boezem heeft gekoesterd?....Maar ook ik zal niet oordelen, om niet veroordeeld te worden. De Staatsveiligheid echter heeft andere prioriteiten!
Meisjes en Jongens! Eens te meer een beetje Iskander, maar dan van de hand van ene Rik Torfs, die om een of andere reden bij mij niet (meer) in de bovenste schuif ligt. Maar de man schijnt dus toch uit het goede hout te zijn gesneden. Hij kan zelfs guitig zijn. Lees en geniet mee. Zelfs al komt het uit Le Standaer
La DOUCE FRANCE11-12-2008 - Rik Torfs - de standaard
Op de cover van het Parijse weekblad Le Point staat in grote gele letters de volgende tekst: 'Si la Wallonie devenait française...' Het gaat om een mijmering. Let op de drie puntjes. Geen vraagteken. Omdat er van een echte vraag geen sprake is.
In het artikel komt onder meer de eeuwige rattachist Paul-Henry Gendebien aan het woord. Afkomstig uit een aloud Belgisch geslacht. Geboren in Hastière-par-delà op een paar kilometer van de Franse grens. In 1939. Bijna zeventig jaar is hij dus. Maar springlevend. Enthousiast. Want nu gaat het gebeuren. Gendebien voelt dat hij een afspraak heeft met de geschiedenis. Helaas is dat al jaren zo. Telkens weer wacht de oude gentleman met lichtjes mismoedige blik in de regen op zijn Franse geliefde. Een prachtige ruiker houdt hij krampachtig in zijn handen. O regen. O somberheid. Weinig dingen zijn even treurig als bloemen die vergeefs van hun wortels afgesneden zijn, en die langzaam verwelken zonder ooit aan iemand hun vluchtige schoonheid te kunnen tonen.
Want Wallonië wordt nog niet meteen een deel van Frankrijk. Dat blijkt alleen al uit de plaats die het artikel over onze Waalse vrienden in Le Point krijgt toegewezen. Het prijkt er in de rubriek 'monde', naast spannende verhalen over andere exotische landen zoals Pakistan en Thailand. Zoveel is duidelijk: Frankrijk houdt afstand. Het wil wel naar Wallonië kijken, op voorwaarde dat dit gebied rustig aan de andere kant van de wereld blijft liggen.
Zelfs de Walen die zich binnenkort Fransman willen noemen, vallen op door aarzeling en wankelmoedigheid. Zo ook Daniel Ducarme. Gewezen minister-president van het Brusselse gewest. Zijn belangrijkste verwezenlijking was zijn ontslag. Dat kwam er in 2004, nadat hij, een enkele uitzondering niet te na gesproken, vijf opeenvolgende jaren vergat zijn belastingsaangifte in te dienen. Ducarme ziet de toekomst van Wallonië rooskleurig in, en wel dankzij artikel 77 van de Franse grondwet. Daarin biedt la République overzeese gebieden onderdak aan voor zover ze de Franse idealen gestoeld op vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid genegen zijn. Frans-Polynesië maakte van deze optie gebruik. Waarom dan Wallonië niet? Oké, overzeese gebieden, dat klopt niet helemaal. Maar toch: pour les Wallons la même chose.
Hoe dan ook, de grote afstand tussen Wallonië en Frankrijk blijkt alleen al uit de landen die ertussen liggen, in alfabetische volgorde Pakistan, Polynesië en Thailand.
De verzuchtingen van Gendebien en Ducarme laten nog twee andere dingen zien. Vooreerst is er de ongelooflijke toevalligheid van het land waartoe iemand behoort. Identiteit is vaak meer toeval dan eigenheid. Wereldkaarten worden getekend met eenzelfde lichtzinnigheid waarmee huwelijken worden gesloten. Niet zo erg. Goed dat er nog lichtzinnigheid bestaat. Anders zouden wij misschien helemaal geen beslissingen meer nemen.
Vervolgens willen zowel Gendebien als Ducarme absoluut tot een groot land behoren. Enfin, groot. Frankrijk is groot voor een Franstalig land, maar het is kleiner dan China of de Verenigde Staten alwaar, toegegeven, de kennis van het Frans dan weer minder is ontwikkeld. Schandelijk, niet, dat laatste?
Zo herinner ik mij een kort nieuwsbericht uit 1981, toen ikzelf in Straatsburg woonde, een stad gelegen in Frankrijk, maar toch vooral in de Elzas. François Mitterrand was juist tot president van Frankrijk verkozen. Algemene euforie. Een beetje zoals vandaag met Barack Obama, hoewel die geen Fransman is, en geen socialist, ondanks alle verleidingspogingen van Caroline Gennez. Socialist was Mitterrand trouwens ook veel minder dan zijn kiezers. En dan zijn kiezers dachten dat hij was. Soit. Op een gegeven moment had Mitterrand zijn eerste ontmoeting met Ronald Reagan. Op de radio, die ik op mijn wat sombere kamer in de rue Louvois des middags beluisterde terwijl ik aan een ficelle met Bleu de Bresse-kaas knabbelde, werd gewag gemaakt van de wat moeizame gesprekken tussen de beide presidenten, car Monsieur Reagan ignore le français. Die Reagan toch. Nooit een boek gelezen, wisten we al. En nu ook nog eens het Frans niet machtig. Dat laatste kon van Mitterrand niet worden gezegd. Zijn Frans was vlekkeloos. Hij schreef er zelfs een paar boeken in, die op een heerlijke manier nergens over gingen. La paille et le grain bijvoorbeeld, uit 1975.
Ach, de arrogantie van de zogenaamde grote culturen. Kleine landen worden niet groot. En grote landen blijven klein. Toch een goede raad. Als de Walen tegelijk Belgen blijven, vinden buitenlanders hen lief. Want zij spreken Frans en worden verdrukt. Maar als ze plotseling het grote Frankrijk vervoegen, houdt niemand meer van hen. Want dan blijkt dat ze geen Engels spreken, en anderen verdrukken.
Als ik Waal was, zou ik non zeggen tegen la douce France.
Ieder weekeinde bekom ik van het Secretariaat van het Vlaams Belang een E-Mail met een korte inhoud van wat deze week politiek relevant is geweest. Het is de ongezouten waarheid, waarvan ik dikwijls lees: Ach Ja! t Komt van het Vlaams Belang! Daarom zet ik het op het Net, met de vraag: wat zien jullie in deze samenvatting dat grondig verschilt met wat U elders hoort of leest?
Nadenken is gratis, en kan nooit kwaad!
De terreur komt dichtbij
In de loop van deze week pakte de federale politie in een grootscheepse razzia 14 personen op die nauwe banden zouden hebben met de islamitische terreurorganisatie Al Qaida. Een van hen zou op het punt gestaan hebben om een zelfmoordaanslag te plegen. De zaak zou gelinkt zijn aan het terreuralarm dat eind vorig jaar in Brussel werd afgekondigd. Sommigen, zoals Jean-Marie Dedecker, hadden het toen smalend over een eindejaarsshow die werd opgevoerd.
Het Vlaams Belang heeft er steeds voor gewaarschuwd dat de terreurdreiging ernstig moet genomen worden. Zeker na de moordende aanslagen in Madrid en Londen is duidelijk geworden dat de jihad zich ondertussen ook in en tegen Europa manifesteert. En het is bijzonder naïef te denken dat wat zich elders in Europa reeds afspeelde, ons niet zou kunnen overkomen. Te meer omdat (ook) dit land een aanzienlijke moslimgemeenschap herbergt. Het is natuurlijk niet zo dat die moslims allemaal fundamentalisten zijn, laat staan terroristen. Maar even onloochenbaar is het feit dat in de schoot van de nog steeds groeiende en afgescheiden gemeenschappen het fundamentalisme gedijt. In De Morgen (12.12.2008) formuleert terrorisme-expert Claude Moniquet het als volgt: In ons land circuleren misschien niet zoveel echte leden van Al Qaida, maar er zijn veel sympathisanten.
De spilfiguur in het opgerolde Al Qaida-netwerk is een zekere Malika El-Aroud. Deze moslimfundamentaliste riep via het internet op tot de jihad, waarvoor ze uit Zwitserland werd uitgewezen en vervolgens in dit land terechtkwam. Ze kwam eerder reeds in de kijker te staan tijdens het proces tegen Nisar Trabelsi, de ex-voetballer die een aanslag wou plegen tegen de luchtmachtbasis van Kleine Brogel. Zij ging toen vrijuit. De rechter verfoeide toen haar fundamentalistische opvattingen, maar stelde dat hij haar daarvoor niet kon veroordelen.
Nochtans worden in dit land wel degelijk meningen vervolgd. Racisme, weet u wel. Een begrip dat de voorbije jaren dermate werd verruimd dat zowat alles wat de multiculturalisten en politiekcorrecte lobby niet bevalt als dusdanig gecatalogeerd wordt.
Dat mocht gewezen Vlaams Belang-voorzitter Frank Vanhecke ondertussen nog eens ondervinden. Na de reeds lopende zaak diende een francofone Belg van Kameroenese afkomst daarin gesteund door een tiental Franstalige antiracistische organisaties een nieuwe klacht in voor een complete absurditeit. Het Brusselse gerecht neemt de zaak kennelijk ernstig, aangezien het de gerechtelijke politie van Brugge reeds meermaals aanmaande om werk te maken van het verhoor van de leider van de extremistische partij. In een reactie vraagt Frank Vanhecke zich ondertussen af of het Brusselse gerecht écht geen andere zorgen heeft.
Ook Groen! laat zich ondertussen niet onbetuigd. De partij diende deze week immers een klacht in tegen Filip Dewinter omwille van een pamflet waarin de barbaarse praktijk van het rituele slachten aan de kaak wordt gesteld.
Begin deze week werden ter gelegenheid van het islamitische offerfeest opnieuw duizenden schapen op rituele wijze geslacht. Deze slachtingen zijn zondermeer in strijd met onze normen inzake dierenwelzijn, maar voor rituele slachtingen wordt een uitzondering gemaakt. Het Vlaams Belang is van mening dat wetten en regels niet kunnen aangepast worden aan inwijkelingen en eist dan ook een algemeen verbod op rituele slachtingen. Om deze eis kracht bij te zetten, voerde het Vlaams Belang op verschillende plaatsen in Vlaanderen actie.
Momenteel worden in zowat alle landen grote herstelplannen aangekondigd om de wereldwijde economische crisis te lijf te gaan. Maar zoals deze week uit de plannen van de regering-Leterme duidelijk werd, hinkt dit land ook op dat vlak achterop. De torenhoge staatsschuld en het budgettaire wanbeleid dat onder Verhofstadt werd gevoerd, maken immers dat er vandaag voor zon politiek geen geld is. Maar er is meer. In tegenstelling tot andere landen is het bestuur in dit land uitgegroeid tot een kluwen van elkaar tegenwerkende structuren en machtsinstellingen, waar niemand nog wijs uit raakt, die enorm geldverslindend is, en bovendien elk coherent beleid onmogelijk maakt. Kortom: indien Vlaanderen zijn welvaart wil verdedigen, zal het België moeten opdoeken.
Een goed artikel (the richt man on the richt place, ziet U ) hoeft niet lang te zijn, om blijvend indruk te maken. ISKANDER gaf ons gisteren, de dag zelf, een heerlijk voorbeeld, dat niemand, die hoort of leest over DeUniversele Verklaring van de Rechten van de Mens, het ooit nog kan vergeten.
Voor mij was gisteren (vanaf 08 uur tot 10 uur) ook onvergetelijk, het morgenconcert (met een enorme bezetting) op Rai Uno, de Italiaanse officiële Staatszender, in het Auditorium van het Vaticaan, in aanwezigheid van de hoogste Kerkelijke en Wereldlijk Leiders. De dirigente was een bewegelijke beeldschone Aphfrodite, wiens mimiek alleen al bijna voor de leiding zou kunnen volstaan hebben. Een volmaakt optreden, dat jammer genoeg voor de debielen aan de Reyerslaan weer niet in aanmerking kan komen.
Nederland probeerde in 1948 God in de preambule te krijgen van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens. Die poging mislukte. De verklaring bestaat vandaag zestig jaar.
De concepttekst van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens lag er al toen een VN-comité zich in 1948 boog over het vaststellen van de definitieve tekst. De opstellers waren met name de Amerikaanse voormalige First Lady Eleanor Roosevelt, een Canadees, een Fransman, een Chinees en een Libanees. De Nederlandse politici Marga Klompé (KVP) en Hilda Verweij-Jonker (PvdA) waren bij enkele voorbereidende vergaderingen geweest.
Het VN-comité moest de puntjes op de i zetten. De belangrijkste Nederlander daarin was een priester, Leo Beaufort (1890-1965). De KVPer was een franciscaner pater (kloosternaam Didymus), die theologie, wijsbegeerte en rechten had gestudeerd. Hij was in 1947 benoemd tot hoogleraar volkenrecht. Beaufort wilde God vermeld zien in de preambule van de Verklaring en diende een amendement in dat de erkenning van mensenrechten gebaseerd is op de goddelijke oorsprong (van de mens) en zijn lotsbestemming. Dat niet iedereen in die goddelijke oorsprong geloofde, wist Beaufort wel. Maar het zou tegemoet komen aan de overtuiging van de meerderheid van de wereldbevolking, meende hij. En atheïsten en agnosten werden volgens hem niet beledigd, omdat ze het zinnetje ook konden negeren en zo onwetend mochten blijven.
De communisten voelden zich aangesproken. Sovjetafgevaardigde Bogomolov herinnerde Beaufort eraan dat na de Franse revolutie in 1789 in de Verklaring over de Rechten van de Mens en de Burgers er ook geen verwijzing naar God was gekomen.
De Poolse Kalinowska stelde dat een VN-verklaring niet ging over metafysische vragen. En als iedereen zinnen in de preambule mocht negeren, konden ze dat met de rest van de verklaring ook gaan doen.
Beaufort vond dat onzin. Hij hekelde de communisten door op de bittere recente ervaringen te wijzen, die het gevaar hadden getoond van het monsterlijke idee dat de mens slechts een instrument is in dienst van de Staat.
De communisten waren echter niet de enige met bezwaren. Atheïsten en agnosten lieten zich niet graag als onwetend bestempelen, en sommige religieuzen vonden dat religie en moraal gescheiden moesten blijven. De Chileense afgevaardigde zei dat zijn land vrijwel geheel katholiek was, maar dat er desalniettemin geen verwijzing naar God in de grondwet stond. De Fransman oordeelde dat een verdeeld comité over dit onderwerp afbreuk zou doen aan de wens van de opstellers om de verklaring zo universeel mogelijk aanvaardbaar te maken.
Te weinig steun dus. Beaufort trok zijn amendement in. Mensen zijn, volgens artikel 1 van de Verklaring, begiftigd met verstand en geweten. Maar anders dan Nederland had gewild, stond er niet in dat God daar verantwoordelijk voor is.
PS. M.E.S. uit het woord "begiftigd" blijkt natuurlijk dat God er impliciet wel in staat. Wie zou anders de schenker zijn ?
Met opzet heb ik een paar dagen gewacht met mijn reactie, zodat het stof ietwat kon gaan liggen.
Hoe jullie onze vriend Crembo aanpakken, verdient niet alleen applaus, maar ook navolging. Er lopen hier te lande inderdaad nog een paar Heilige Koeien rond. Alleen al in Vlaanderen zelf., zonder te spreken van Brussel of Wallonië, want dat is het Buitenland. Er is dus nogal wat werk aan de winkel. We zijn nog geen beetje blij dat U de Pelgen eindelijk hebt ontdekt. Wij van onze kant, kenden U gelukkig al veel langer. In het kader voor wat jullie Willem I in 1830 ooit ons Volk heeft aangedaan, bezien veel Vlamingen elke toenadering ook een beetje met argusogen. Jullie zijn er toch niet op uit om ons opnieuw te annexeren? Voor mij, en voor nog een groot deel van mijn landgenoten, hebben wij daar niets op tegen. Integendeel. Laten wij dan afspreken, om ons nooit geen Pelgen meer te noemen, want wij zijn Vlamingen. Als U Pelgen wilt spreken, of door hen wilt gelezen worden, dan dient U Fransoos te schrijven en te spreken. Moest dat tussen ons kunnen afgesproken worden, dan zijn wij al een heel stukje dichter bij huis. Een Vlaming aanzien voor Pelg is een belediging, die in principe alleen met bloed kan uitgewist worden, maar dat wist U niet. Het is U dus vergeven.
Er is echter één zaak die wij van meetaf aan moeten rechtzetten. In het Zuiden overheerst niet de angst, zoals jullie verkeerdelijk de indruk kregen. Jullie zijn op jullie eentje een heel leger, dat geven wij graag toe. Maar hier staan honderden gelijkgezinden, elk voor zich, één per één, dagelijks op de bres om, weliswaar met minder allure, te wapen te lopen. Ga gewoon eventjes piepen bij http://blog.seniorennet.be/angeltjes/ en bij nog andere collegas van seniorennet. Jullie vinden ze allemaal netjes bijeen op http://blog.seniorennet.be/categorie_blog_overzicht.php?categorie=2 , om nog maar te zwijgen van http://frietmetstoofvlees.blogspot.com/ en van http://www.vrijvanzegel.net/blog2/ Laat jullie zich niet vergissen: wij zijn inderdaad al geruimde tijd geleden tot de jaren van verstand gekomen, wel senioren maar verre van seniel!
Ziezo, dat is dan afgesproken.
Om te beginnen, als blijk van onze sympathie, alvast deze informatie: de Nederlandstalige media bij ons rapporteren over jullie. Met lange tanden. Een beetje zoals ze een kennis in huis moeten halen waarvan ze op voorhand weten dat hij hen zal vloeren. Jullie zullen er dus geen echte vrienden aan hebben. Integendeel. Judas Iskariot is hun patroonheilige.
Wij, daarentegen, de Vrijsprekers op het Internet, juichen jullie toe uit volle borst! Mogen jullie de vonk zijn, die het vuur in de pan doen slaan. Met in die pan, de sissende schorpioenen van hoererende en potverterende politici, die al 179 jaar hun eigen volk verkopen. Eenmaal zo ver, reiken wij jullie de hand voor de Wiedergutmachung, onderweg naar de Republiek der Vrije Herenigde Nederlanden.
Niet dat velen onder ons vaste, zelfs geen losse lezers zijn van de Gazet van de Paus. Maar als een Vlaming het daar tot hoofdredacteur schopt, mogen we allemaal wel eens opkijken.. En nadenken.
Als er daarenboven sedert diens benoeming een frisse wind (+ veel reactie) doorheen deze voorvaderlijke, eerbiedwaardige Oude Dame waait, dan betekent dit nog wel iets méér
Alleen voor die ene nieuwsmelding al is een abonnement op t Scheldt de moeite waard! Maar geloof me: om de 14 dagen is er altijd wel wat over onderwerpen die elders doodgezwegen worden! Het niet-gefilterd nieuws, heet van de naald, over Zuid Afrika bijvoorbeeld Die ene bladzijde alleen al zou vroeg of laat de oorzaak kunnen worden van het verbieden van tScheldt, of van de censuur erop ..
Ik wil kort zijn (met in mijn achterhoofd de vele nu werkloze journalisten, ontslagen ofwel omwille van de dalende verkoopcijfers, ofwel omwille van hun kritische geluiden ten overstaan van het establishment VanHoutte van GVA bijvoorbeeld): waarom is wat in Rome mogelijk is, niet mogelijk in Vlaanderen?
Wij klagen allemaal over de rotkwaliteit van de kwalkrantenpers, die denkt dat iedere Vlaming oerstom is en ongeletterd blijft. De Nieuweling hoeft niet perse een partijblad van het Vlaams Belang te worden: er is linkse en rechtse pluraliteit genoeg in Vlaanderen om op elk gebied topkwaliteit te brengen. Een echte krant, en geen stripverhaal met veel prentjes!
VATIKAANSE KRANT IN EEN NIEUW KLEEDJE Een goed jaar staat professor GiovanniMariaVian nu aan het hoofd van de Vaticaanse krant, L'Osservatore Romano, en het verschil met de stijl van zijn voorganger, professor MarioAgnes, kan door vriend noch vijand geloochend worden.
Het gaat daarbij niet enkel om een nieuwe vormgeving of aangenamere berichtgeving. Het is opnieuw een krant die nietmeer enkel nieuwe benoemingen en vrome artikelen brengt, maar die doet nadenken en geen schrik heeft gevestigde ideeën in vraag te stellen. Zowel Vaticaanse bureaucraten als prelaten van Italië (en elders) fronsen meer dan eens de wenkbrauwen bij het lezen van een of andere bijdrage. Om maar te zeggen dat het lezen van deze eens zo saaie krant opnieuw de moeite loont en het publieke debat aanzwengelt. Zo kwam de krant, juist op het ogenblik dat het Vaticaan een congres wilde houden over transplantaties, met een artikel dat erop durfde te wijzen dat de Conventie van Harvard die iemand overleden verklaart bij hersendood wel eens achterhaald zou kunnen zijn door nieuwe feiten en bevindingen. Een storm van protest brak los - omdat wetenschappers vandaag vaak de neiging vertonen nogal dogmatisch te denken. De paus deed zijn duit in het zakje door er in een toespraak op te wijzen dat men inderdaad voorzichtig moet zijn om iemand al te snel overleden te verklaren, waardoor zijn organen vrij zouden komen. Een andere bijdrage ging over het geval van een Italiaanse jonge vrouw die net als Terri Schiavi in de VS in een zg. vegetatieve toestand was terecht gekomen en van wie de rechter beslist had dat haar voeding mocht worden stopgezet. Velen in de Kerk hadden zich daartegen verzet, maar de OR alleen durfde erop te wijzen dat geen van hen eigenlijk de goede argumenten had weten te vinden om ook niet-katholieken te overtuigen of minstens een echt maatschappelijk debat op gang te brengen. Vooral de krant van de Italiaanse bisschoppen, Avvenire, voelde zich hier geviseerd - en terecht! Natuurlijk kon ook de niet te doven hetze tegen Pius XII in dit rijtje niet ontbreken. Op dit punt heeft de nieuwe hoofdredacteur het bijzonder slim gespeeld: hij heeft niemand minder dan PaoloMieli tot een interview uitgenodigd. Dat was een dubbele voltreffer: niet alleen is dat de hoofdredacteur van de meest volslagen lekenkrant van Italië, Corriere della Sera, maar bovendien is de man van joodse komaf en dus onverdacht van papalisme'. Mieli ging zover Paus Pacelli de voornaamste paus van de twintigste eeuw te noemen. Dat is natuurlijk heel wat anders dan te onzent DirkVerhofstadt recent heeft weten te presteren. Dat ging meer in de lijn van voormalig Israëlisch ambassadeur SergioMinerbi, die in Haaretz onlangs over de kwestie schreef. Hij begon met erop te wijzen dat normaal enkel katholieken zaken hebben met wie ze heilig willen verklaren. Hij maakt echter een uitzondering voor Pacelli. Omdat die de joden enz. Uitzondering? EdithStein vergeten? En als de joden eens geen opmerkingen hebben bij een bepaalde kandidaat-heilige, dan zijn er nog altijd de protestanten, de vrijdenkers of de homo's. Wie geloven er nu eigenlijk in heiligen: de katholieken of de anderen? Om af te ronden. Het kleinzielig gekrakeel van al die moderne orakels steekt gelukkig schril af tegen de verfrissende wind die waait uit een hoek waaruit velen het niet zouden hebben verwacht: de krant van het Vaticaan. Eén ding staat vast: hier bij ons is voor zulke open gedachtenwisseling alsnog geen millimeter ruimte, ook niet in kwaliteitskranten'
Oproep van de Vlaamse verenigingen aan alle Vlaamse partijen:
Stop de carrousel van belangenconflicten en splits BHV - nu!
Verjaardag goedkeuring splitsingsvoorstellen in de kamercommissie
Op 7 november was het precies één jaar geleden dat de kamercommissie Binnenlandse Zaken de wetsvoorstellen voor de splitsing van B-H-V heeft goedgekeurd. Deze wetsvoorstellen vervangen de kieswet (voor de provincie Vlaams-Brabant), die in mei 2003 door een arrest van het Grondwettelijk Hof werd vernietigd wegens discriminatie en ongrondwettelijkheid. De stemming in de commissie kwam er pas na een lange carrousel, die duurde van het voorjaar 2005 tot november 2007.
Sinds die goedkeuring op 7 november 2007 wordt door de Franstaligen een nieuwe carrousel van "belangenconflicten" opgevoerd om een stemming in de voltallige Kamer te beletten. Een eerste belangenconflict werd ingeroepen door het parlement van de Franse Gemeenschap en liep af op 9 mei 2008. Een tweede belangenconflict, ingeroepen door de Cocof, de Brusselse Franstalige Gemeenschapscommissie, loopt dezer dagen af. Blijven nog over het Waals Parlement en het Brussels Parlement, goed voor nog een jaartje uitstel! Franstaligen kunnen blijkbaar vier keer een belangenconflict inroepen, Vlaanderen slechts één keer.
Waarom ondergaan de Vlaams regeringspartijen deze carrousel opnieuw lijdzaam?
De reden is duidelijk: de carrousel moet beletten dat de Franstaligen de federale regering doen vallen, precies zoals de vorige carrousel moest beletten dat de paarse regering Verhofstadt zou vallen. Daarom willen de Vlaamse regeringspartijen ook nu de splitsing van B-H-V absoluut uitstellen tot na de gewest- en Europese verkiezingen van 2009. Dit ondanks plechtig ondertekende verklaringen voor onverwijlde splitsing, ondanks beloften aan de kiezer in partijprogramma's en ondanks de Vlaamse regeerakkoorden en ondanks de zware verkiezingsnederlaag van paars in Vlaanderen.
Ongrondwettelijke Europese verkiezingen
De Vlaamse partijen vergeten dat voor de Europese verkiezingen de discriminatie en ongrondwettelijkheid nog erger zijn dan voor de federale verkiezingen: inderdaad, voor de Europese verkiezingen behoort Halle-Vilvoorde met zijn 35 Vlaamse gemeenten zelfs tot het Waalse kiesdistrict, wat betekent dat een kandidaat uit Aarlen stemmen kan halen in Halle-Vilvoorde, terwijl een kandidaat uit Vlaanderen GEEN stem kan halen in het aangrenzende Waals-Brabantse Tubeke of Henegouwse Edingen.
Stop de carrousel van belangenconflicten en stem nu de wetsvoorstellen in de Kamer!
De werkgroep B-H-V (Halle-Vilvoorde Komitee, Vlaamse Volksbeweging en Taal Aktiekomitee) en de Vlaamse verenigingen die mee ondertekenen, dulden geen verder uitstel van de Vlaamse regeringspartijen! Zij eisen dat de Vlaamse regeringspartijen de carrousel van de belangenconflicten stopzetten en overgaan tot de stemming in de Kamer. Na één jaar van ondemocratische obstructie is dit volstrekt legitiem. Het rechtzetten van een ongrondwettelijke discriminatie door een democratisch gestemde wet in het parlement gaat vóór op een ondemocratische obstructiecarrousel van belangenconflicten die door de wetgever zeker niet gewild werd.
En mocht de kieskring B-H-V nog niet gesplitst zijn vóór de Europese verkiezingen van 7 juni 2009 zal de Werkgroep beslissingen nemen over een hernieuwde "Actie Burgerzin". Massale steun van en voor de sympathiserende Vlaams-Brabantse burgemeesters en "Dienstweigering" aan ongrondwettelijke Europese (en federale) verkiezingen worden voorbereid.
De ondertekenende Vlaamse verenigingen vragen u met aandrang rekening te houden met de democratische bekommernis van ontelbare burgers.
Akkoord met GeenStijl: als een Minister in Pelgenland nooit meer uit eigen inzicht kan/wil opstappen, dan moet dat maar met buitenlandse hulp.
Nu nog in de wereldpers geraken met dit verhaal.
Dan al de schandalen van de laatste tien jaar op een rijtje zetten, en via referendum bij de mensen vragen om change .Yes, we can!
Crembo in Amerika is de gedroomde aanleiding!
Ziehier: GeenStijl, zoveelste vervolg
Onze Belgische minister van Defensie begint zenuwachtig te worden. Geschrokken van de commotie, begint Pieter de Crem plotseling terugtrekkende bewegingen te maken. And we aint started yet! Blijkbaar heeft hij iets te verbergen, want om te voorkomen dat we nog verder gaan wroeten in zijn verleden, liet Crembo vandaag via RTBF radio optekenen dat hij helemaal geen problemen heeft met bloggen of bloggers op zich, maar "dat het van tijd tot tijd slecht gebruikt wordt". Komt een beetje op hetzelfde neer als dat je zegt niks te hebben tegen de islam, alleen de uitwassen ervan. Nee Pieter, zo makkelijk kom je niet van ons af. Wij willen excuses horen en eerherstel voor het Nederlandse meisje dat door jouw toedoen haar baan als serveerster verloor. Tot die tijd blijven we je in de gaten houden klootzak. Of je nou minister bent of niet. GeenStijl heeft lak aan reputaties. En dreigen met advocaten heeft al helemaal geen zin, want die lusten wij rauw. Vraag maar aan de veertig juristen die voor jou in het stof beten. Nee mannetje, we gaan slopen. Simpelweg omdat het kan!
De wonderen zijn de wereld niet uit: de DM heeft het licht gezien! Of: t gaat slecht, de kleine man moet het bekopen.
Zo schrijft Le Standaer:
BRUSSEL - Bij de krant De Morgen worden 26 mensen ontslagen op de 92 werknemers. Het gaat onder meer om 16 journalisten, meldt Radio1.
Het gerucht dat er bij de Vlaamse krant ontslagen in de lucht hangen, deed al een tijdje de ronde. De Morgen is eigendom van de uitgeversgroep De Persgroep, die onder meer ook Het Laatste Nieuws en De Tijd uitgeeft.
Dinsdag maakte ook de concurrerende krantenuitgever Corelio bekend dat er 60 ontslagen gepland worden, waarvan 15 journalisten.
De vakbonden van de Vlaamse uitgeverijen (Corelio, De Persgroep, Roularta, Sanoma, Concentra) gaan maandag met de journalistenbond samenzitten, zegt Lode Verschingel van het ACV aan De Tijd. Ze zullen zich beraden over 'de positie die ze moeten innemen tegen de malaise bij de pers en de sociale consequenties'
En zo schrijft de DM
Something is rotten in medialand
Vlaams minister van Media Kris Peeters bleek vorige week bereid initiatieven te nemen om ervoor te zorgen dat de sector van de geschreven media niet in te zware problemen komt als gevolg van de financiële crisis. /
Vorige donderdag gaf minister-president Kris Peeters in de Mediacommissie van het Vlaams Parlement aan dat het niet ondenkbaar is dat er steun komt om de geschreven pers de financiële crisis door te helpen. Verschillende parlementsleden hadden grote bezorgdheid geuit over de pluriformiteit van het medialandschap. Het siert de politici dat ze in dit cruciale dossier hun verantwoordelijkheid willen nemen. Maar misschien is dit het moment om het debat op een hoger plan te tillen. In geen geval mag de overheid een blanco cheque geven aan een sector die er maar niet in slaagt gezond om te springen met zijn maatschappelijke rol ./
Nieuw is die analyse allerminst. Onder meer Tony Blair wees er vorig jaar op in zijn geruchtmakende afscheidslezing, toen hij stelde: "Ik ben ervan overtuigd dat de relatie tussen het publieke leven en de media zo zwaar beschadigd is dat ze hersteld moet worden." De huidige kredietcrisis zou een aanleiding kunnen zijn om een dubbel herstelplan voor de media te ontwerpen: een financieel en een, vooruit dan maar, moreel. De persvrijheid hoort per definitie ten dienste te staan van de democratie. In het huidige bestel staat de persvrijheid al te vaak ten dienste van aandeelhouders van mediagroepen.
Ik zou zeggen: wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil .
Anders gezegd: omwille van het Grote Gelijk van typetjes zoals Yves Desmet (en dat geldt matatis mutandi voor àlle hoofdredacteuren) die halsstarrig volharden in de boosheid, zal de simpele piot, de ma, van het vuile handwerk, weer de ballen mogen keren De pers staat ten dienst van de democratie maar ze sluit wel méér dan 1.000.000 Vlamingen uit. Uitsluiten is dan nog een zacht woord voor de gezamenlijke systematische afbraak van die Ene Partij, waar zelfs iedere betaalde publiciteit van deze kant geweigerd wordt.
De Partij der Onkreukbaren heeft twee voorname punten op haar programma: het beteugelen van de wilde immigratie, en de Vlaamse zelfstandigheid. Niet hypocriet zijn, mensen: tegen welk van de twee punten is Uw condon saniaire gericht?
Of is er, bij nader toezien, geen echte reden? Geen andere dan de vrees voor confrontatie met mensen met een onwrikbaar standpunt, en Uw eigen labiele levenswandel .
Dat de DM de verminderde lezers (en dus de verminderde reclame-ontvangsten) in verband brengt met alleen de economische recessie, is weer typisch! Het hengelen naar Overheidssteun druipt er zó af!
België is in de hoogste staat van paraatheid sinds de aankondiging van GeenStijl om minister van Defensie Pieter de Crem de komende tijd eens hinderlijk te gaan volgen. Ook de media bij onze zuiderburen is het inmiddels duidelijk dat het ons ernst is. Verder hebben we zo'n beetje een dagtaak aan het te woord staan van Vlaamse radiostations. Waarschuwingen krijgen we ook. Of wij wel op de hoogte zijn van zijn bijnaam Crembo bijvoorbeeld. Wat wij proeven is toch vooral angst. Want inplaats meneer zelf tot boven de knieën af te zagen, sturen ze slijmerige mailtjes hen toch vooral op de hoogte te houden van onze vorderingen. Oorzaak voor alle commotie is het ontslag van een Nederlandse studente, nadat zij op haar weblog gewag had gemaakt van het wangedrag van de bewindsman en zijn gevolg in een café in New York. De Crem liet vervolgens de dame in kwestie ontslaan. Want, zo stelde hij, er bestaat ook nog zoiets als ethiek."We leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien." Welnu, minister De Crem, stuur maar extra troepen naar de grensstreek, want er staat een buitenlandse mogendheid op het punt om uw landje binnen te vallen. Moddergooien is voor mietjes, GeenStijl gaat door tot u op de grond ligt. Of om in defensie-termen te blijven: het is oorlog! Inmiddels hebben we al de nodige saillante details rondom uw persoontje uit uw vaderland mogen ontvangen, maar daarover later meer. Tipje van de sluier? Onze Rutger zit op dit moment vuistdiep in de Roze Balletten. En laat diezelfde Rutger nu met de jaarwisseling net als u eveneens in Afghanistan verblijven. U noemt dat misschien hinderlijk volgen, voor onze Rutger is dat gewoon all in a days work. Wordt vervolgd...
Fleischbaum | 03-12-08 | 09:04
Niet mooi, zegt U?
Wilt U mijn mening, en waarschijnlijk ook deze van misschien wel nog 5.999.999 Vlamingen?
Hang dagdagelijks 24/24 iedere politieker en iedere gezagdragereen ploeg GeeenStijlers als een bloeme,krans rond de nek. Als er niets is, zal er niets ontdekt, en zal er over geen schandalen kunnen geschreven worden. Crembo durft het woord ethiek in de mond nemen? Wel, dat hij, en alle zijn spitsbroeders, dan eens beginnen met zich ethisch te gedragen! Dan zouden de mensen misschien weer dichter bij de politiek willen staan!
Is dat stalken?
De naamgeving doet er niet toe. Publieke personen hebben er zelf voor gekozen om in de openbaarheid te leven en te werken. Sommigen zouden er zelfs hun ziel voor verkopen, om op die manier in beeld te komen.
Het Nieuws op TV en in de pers zou dan eens wat anders zijn dan de afgekookte soep die de media ons nu dagelijks ophoesten! Want: hoe zou de pot de ketel kunnen verwijten dat hij zwart ziet! Het establishment moet zwijgen voor elkaar. Ze hebben elkaar teveel nodig om overeind te blijven.
Is, wat GeenStijl al jaren doet, dan laster en eerroof? Moest dat zo zijn, ze zouden al lang verdwenen zijn, en zouden miljoenen schadevergoeding hebben moeten betalen. Trouwens: hoe zou de waarheid ooit laster kunnen zijn?
Eerroof? Die kan toch maar geroofd worden bij wie dat heeft? Moddergooien is voor mietjes. Laat het oorlog worden!
Blogs lijk GeenStijl zijn zo wat het zelfde als la peur du gendarme .Noem ze gerust voor de gelegenheid shocklog en dan heb U een Vliegende Brigade van Engelbewaarders!
De belziekse Minister van Oorlog! Wij moeten toegeven: hij maakt carrière. Hij verdient in de wandelgangen van Het Paleis der belse Natie niet één, maar wel 100 borstbeelden! Liefst te installeren nog vóór de Regering en meteen het ganse land, valt .En liefst behangen met de Order der Coburgers-Kousevoeten.
Desnoods eigenhandig zal hij ze monddood maken, die bloggende barmeiden, en anderen, die plotsklaps niet alleen Nederlands blijken te verstaan, en dat in New York, zo ver van huis (en weg van Moeder-de-Vrouw, maar dat potje blijft voorlopig nog gedekt!) waarvan dat ene exemplaar dat kan lezen en schrijven, en daarenboven nog van Nederlandse nationaliteit, ik herhaal, van Nederlandse nationaliteit bleek te zijn! Waarmee moeit die gans zich wel!
Kijk, ik kan het niet wegsteken! Sedert gisteren heb al minstens 10 keer www. Geen Stijl.nl herbekeken, daar of bij Aanklacht, en ik moet toegeven: zelfs Geert Hoste kan hier niet aan tippen! Ik bedoel aan de video van Crembo-de-Tjeef, in het Parlement waar een Tjeefse Kamervoorzitter met enige binnenpret de stuntelende CEO van den ABL onderbreekt met de woorden: Mr De Crem, de opsomming hebben we gehad. Nu nog de cafépraat waarlijk! Een van de topperste toppunten van de Regering Leterme Uno. Onklopbaar! Zelfs niet door een Raf Coppens, en die kan pertang vulgair genoeg uit de hoek komen .Geloof het of niet: gans de Tjeefse fractie bleef minutenlang applaudisseren! Wat ze hadden gezien, voorwaar, het was nog beter dan de Begroting 2009! En dat was al iets om duimen en vingers van af te likken! (2)
Nieuwsgierig als ik ben, ben ik de blog van de dame in kwestie, de nu werkloze studente-barjuffrouw in New York later nog eens gaan opzoeken. De blog, Niet de Juffrouw zelf. Dat is de eerste reden waarom ik op de zaak Cremo-in-New York terugkom. Schrijft ze: toen hij achter de bar kwam, en vroeg om mijn werk te doen (alles zou betaald worden voor de kassa moest ik geen schrik hebben: kijk, ook dat siert hem! Toevoeging van mijn hand) stelde ik hem voor akkoord te gaan, op voorwaarde dat IK dan ZIJN werk mocht doen .Daarvoor alleen verdient die Juffrouw, volgens mij, een vermelding in het Guiness Book of Records! Onder de titel: Barjuffrouw herleidt het werk van een bels Minister tot zijn ware proporties!
Vrije meningsuiting tegenover censuur.
Dazt is de tweede reden waarom ik op Crembo terugkom. De Duitse Minister van Familie (Mevr. Ursula von der Leyen CDU) wil kinderporno op het Internet volledig aan banden leggen, door internetaanbieders wettelijk te dwingen deze sites compleet af te grendelen (applaus op alle banken). Ze wordt daarbij volmondig gesteund wordt door Luts Heineman, wiens verleden bij de Stasi (de voormalige Staatsvuiligheid van de DDR) hem, door de schuld van opponenten-bloggers, onophoudend onder de neus wordt gewreven. Heer Minister is op zijn keu getrapt, en wil maar liefst meteen de ganse blog-wereld treffen, door de tele-mediawet in zijn geheel te verscherpen. Zoals, zegt Anton Besenbacher in t Pallieterke (1) van 29/11/2008, ook in Duitsland, net als in Ialië, Zweden en Groot-Brittanië kinderporno aan banden is gelegd. Heer Minister wil dus, naar algoede progressieve gewoonte, op de kar springen van een goed en algemeen aanvaard voorbeeld, om in feite de vrije meningsuiting in zijn geheel aan banden te leggen.
En dan komt de argumentatie van de schrijver, die ik aan iedereen ter overweging geef. Hij stelt zich de vraag, of een wegenbouwer ook verantwoordelijk zou kunnen gesteld worden voor de vele ongevallen, waar hij meteen het beeld gebruikt van een verkeersbord Niet liegen! om bloggers op de goede weg te houden tussen vrije meningsuiting en achterklap en liegen. Want, zegt hij, dat laatste haalde zelf De 10 Geboden m.a.w; is zo oud als de mensheid zelf.
Zijn besluit is in feite het enige goede: Wat vroeger de zaak was van roddelende buurtbewoners, groeide via het Internet uit tot een zwaar maatschappelijk pijnpunt
En O Ja! De onschendbaarheid van die Minister Heineman werd onlangs opgeheven, zodat er kan onderzoek gedaan worden naar de vele bedreigingen die hij, naamloos, per SMS bleek rond te sturen . Althans volgens zijn ex-eega, met wie hij in een vechtscheiding is betrokken ..
Leuk wereldje, die politiek. Ook in Duitsland!
(1)Waar dacht U dat wij, Pallieter-lezers, anders onze steengoede maar vooral correcte internationale informatie halen!
(2)Het duo Crambo/Daerden, ladderzat. Een droom van een verkiezingsaffiche! CECI NEST PAS LA BLEGIQUE ..
De Tweede Kamer is niet blij met een kortingsregeling van vier grote zorgverzekeraars die zo orgaandonoren willen werven
De zorgverzekeraars bieden klanten een premiekorting als ze zich als orgaandonor laten registreren. Met de nieuwe donorpolis hopen de verzekeraars
tienduizenden orgaandonoren te werven. De jaarlijkse korting bedraagt 120.
CDA, SP en VVD vinden dit geen goed initiatief. Geld zou geen rol moeten spelen bij de overweging om orgaandonor te worden. De VVD wijst erop dat de korting niet strookt met het uitgangspunt dat het basispakket in de zorg hetzelfde
Kost
Er bestaat al jaren een groot tekort aan donororganen in Nederland. Enkele weken geleden verwierp de Kamer nog een voorstel dat wie geen bezwaar aantekent, automatisch orgaandonor wordt.
Echos van boven de Moerdijk. Waar men altijd, met nuchter polderverstand, de naïeve Vlaming een paar passen voor blijft.
Dit artikel (visionair?) vond ik deze morgen, vóór dag en dauw, in De Wereldkrant, gratis per E-Post verspreid voor de Expats, de ge-expatriëerde NederVlaming. De bedoeling is een band met de Nederlanden te onderhouden, zonder over deze band sentimenteel te willen doen. Echt oer-Hollands dus. Profijtig, en vooral: vooruitziend!
Misschien een verkiezings-ideetje voor de belgiekse socialistische Ministerin van franscouillonse zaken, om de altijd lege kassen te spijzen?
Stem voor links! Stem voor meer koopkracht: niet alleen een hart in de politiek, maar ook een lever, een nier, ja zelfs een nieuw brein! Schrijf nu in en profiteer vóór anderen dat doen!
Verre van ons te verbergen in de loopgraven, moeten wij, bloggers, met open vizier, in het verweer komen. Als het bels Ministerke van Oorlog ons beschuldigt van moddergooien, kan hij op geen betere manier de werkelijkheid hebben weergegeven: zijn gedrag in dat B.Café i, New York zit inderdaad moddervast in dezelfde sfeer. Pretentie, decadentie en smeerlapperij! Want inderdaad, ik verwacht, als toemaatje op deze onwelriekende zuippartij, nog wel een paar naschokken. Al ware het maar voortgebracht door toevallige versprekingen van de gefrustreerde dames, wier Heren in NY de bloemetjes aan het buitenzetten geweest zijn in al-dan-niet lichtgekleed gezelschap. Defensieministers zijn ook maar mensen!
In de eerste plaats hartelijke dank voor de hint bij AANKLACHT
die mij op het fantastische spoor zette om de story Crembo in New York in een notendop samengevat te zien. En welke notendop! Spijtig dat Geen Stijl (de betrokken notedop) geen Vlaams bijhuis heeft! Van mij mochten deze jongens en meisjes al lang voorgedragen geweest zijn voor de Nobelprijs voor de Eerlijke Pers!
is dan ook verplichte litteratuur voor eenieder die de belse politiek in het algemeen, en deze van de tjeven in het bijzonder, genegen is. Zodanig genegen, dat hij/zij er alles voor over heeft, om, bij de volgende verkiezingen, er toe bij te dragen dat deze lapzwanzers die ons weer eens te schande gemaakt hebben voor de ganse wereld, eindelijk de plaats toebedeeld krijgen die ze verdienen. In de vergeetput. Figuurlijk en letterlijk!
Laat het Defensie gezegd zijn: zelfs al schieten ze met scherp, de blogwereld krijgen ze niet klein. Integendeel: deze kleine barmeid is er met haar blog in geslaagd om de grote Meneer De Crem tot zijn ware proportie te herleiden: een klein, vuil; natrappend dekhengstje! Ik hoop van harte dat dit voor hem het begin van het einde zou mogen betekenen! Wat er ook van zij, zijn imago is beschadigd voor eeuwig en een dag.. En dat is maar goed ook!
Als U bij Geen Stijl dan de foto ziet van de zatterik die over de toonbank als een verlopen sujet hangt te zuipen, dan begrijpt U de reactie the day after van de barjuffrouw: dat zij nu een maand op water en droog brood moet leven (na haar ontslag!) maar geen schaamte moet voelen als zij voortaan inde spiegel kijkt. De vidéo van Crembo-in-het-verweer in het Parlement is daarbij van een schrijnende armoede. Voor hem is geen spiegel nodig. Zijn eigen herinnering volstaat.
Van dat alles al iets gezien in de media? Als dat geen reden is, waardoor bewezen is dat bloggers broodnodig zijn!
Moest IK Gerolf Annemans geweest zijn daar in het Parlement, ik zou geëist hebben, dat het zielig ventje terstond op beide knietjes in zijn kloefen en met de armen boven het hoofd in de hoek van het spreekgestoelte zou gezet zijn. Met liefst twee ezelsoren op zijn hoofd. Om daar van close-up fotos te kunnen nemen, dienstig voor verspreiding in de wereldpers, onder het artikel :
How the Flemish honour their sinners, after paying back all expences for lost taxmoney in NY
Genocide! En of er klaarte viel bij de confrontatie in Iskander van deze gisteren.
Het was ook al zo lang geleden (1998) dat de herdenking van de 200ste verjaring van de Boerenkrijg gesmoord werd wegens niet opportuun. Vreesde men de heruitgave van een nieuwe Stomme van Portici die de vlam in de Vlaamse Ontvoogdingsstrijd zou doen slaan? Of mag die vraag niet gesteld worden, uit schrik voor het antwoord?
Eerst was er de naam van de Franse stad in de Vendée met de naam Noirmoutier, die voor mij, sedert ik daar opoit rondreisde, om welke reden dan ook, een akelige bijklank heeft. Als U opent bij Wikipedia op Ile de Noirmoutier, leest U onder andere dit:
Het eiland is gekend door de passage du Gois, een weg van 4,5 km die bij hoge tij onder water loopt en alleen berijdbaar is bij lage tij.
Datde Ronde van Frankrijk dikwijls door die passage trekt, de kermissfeer, is een ander verhaal, dat niets verandert aan de naargeestige lucht die daar hangt .De vele toeristen wandelen naar de overkant, over de glibberige kasseien, flirtend met de vele waarschuwingen op het strand, in alle talen, waar een minimum aantal minuten voor hoogtij en het levensgevaarlijke wassende water, men de slagbomen neerlaat, net zoals voor een opendraaiende brug of een spoorwegovergang .Hier geen fluitsignaal van een aanstormende trein, maar vluchten krassende zeemeeuwen, eeuwig op zoek naar voedsel. Voor wie het gevaar bemint: de trappen naar verweerde vluchtheuvels met rugleuningen onderweg tonen duidelijk tot waar het water stijgt en er is geen uitweg! Het is een golfbreker, rond van rug, 4,5 Km ver .meer dan een vol uur hard doorstappen .
Het artikel in Iskander trok verder mijn aandacht, omdat er gesproken werd over de genocide door de Toerken, op de Armeniers, in 1915.
En met de handel in organen van Servische jonge mannen, die hier dichtbij, in Albanië, aan de overkant van de Adriatische Zee, in de wereldpers aan het uitkomen is, dacht ik, door deze Franse tekst te doorworstelen, een beetje informatie te krijgen over wat het Armeense volk is overkomen, en waarover niet mag gepraat worden. En zo kwam ik bij de Boerenkrig .
Ik weet niet hoe het komt: genocide organenhandel: wat al lugubere begrippen! Tot ik buiten keek, en de prachtige Italiaanse nazomer plots veranderd zag in koud Noordzee-weer. Met jagende hagelvlagen en drijvende zwarte wolken, met daartussen een huilende Noordenwind, overgewaaid uit het Vaderland wellicht, die zowel onszelf als de omringende buren voor enkele dagen zal weghouden uit de olijvenoogst. Er is nog tijd. De oliepersen zijn actief tot half December .en straks schijnt weer de zon!
Hier dus die schande van moderne uitroepingskampen, waarover de kwalkrantpers niet bericht.
Zij vertelt in het vraaggesprek over haar onderzoek naar onschuldige Sevische slachtoffers, die in concentratriekampen in Albanie werd ondergebracht om gedood te worden, en waarvan de organen vervolgens verhandeld werden. Deze vonden gretig afrek in verschillende privé-klinieken. Haar belangstelling in het thema wordt gewekt als een Italiaanse chirurg haar vertelt dat de prijs van van organen op de wereldhandel dramatisch is gedaald als gevolg van een "groot aanbod".
Dat de organenhandel lucratief is, bewijzen de prijzen. Zo bracht een lever al snel 50 000 euro op, een nier 10 000-30.00 euro en over de prijs van een hart viel te onderhandelen. Carla del Ponte zou er van af geweten hebben, maar er geen ruchtbaarheid aan gegeven hebben.
Dan nu de 200 jaar oude schande van de Franse genocide op eigen burgers. Wilipedia zal U verder helpen, met de trefwoorden Vendée convention directoire.
Ik wens uit de grond van mijn hart, dat er stemmen zouden opgaan, om aan de hand van de Franse opzoekingen, die nu eindelijk zouden mogen open,baar gemaakt worden, de geschiedenis van onze Vlaamse Brigands (1798) tot haar recht zou mogen komen. Boerenkrijg tegen de sansculotten, bij ons, en genocide in de Vendée Practige resultaten voor de Franse Revolutie: Liberté Fraternité Egalité .
Op Wikimpedia vindt men een en ander, maar bijlange niet genoeg. Waar blijven de volle bibliotheken, die de schande beschrijven, zodat ze nooit meer kan geloochend worden! Waar blijft hier een nieuwe negatie-wet? Ik heb vroeger reeds geschreven over het Boerenkrijgmuseum in Overmere (bestaat dat nog?) en over de opgravingen van de terechtgestelde Vlaamse jongens tegen de kerkmuur van de kathedraal in Mechelen, die nu eindelijk na 200 jaar, een waardige rustplaats zouden krijgen (is het massagraf nu reeds gevonden?)
Ik geef het artikel van Iskander integraal weer; met excuses voor de niet-vertaling, uitgenomen voor het voorlaatste artikel, dat ik als illustratie meegeef aan de verheerlijkers van de Francité en die Culture Universelle met bloed aan hun handen. Veel bloed! Het bloed van onschuldige kinderen, en van weerloze vrouwen .Vive la France, Mr Sarkozy?
La France reconnaîtra-t-elle un jour le génocide vendéen? Comme le remarque Pierre Péan dans son dernier livre sur les soulèvements populaires dans l'Ouest sous la révolution (1) : "Depuis plus de deux siècles, Vendéens et chouans ont si mauvaise réputation que peu de monde s'est indigné et s'indigne de la politique d'extermination menée contre eux par la Convention". Hier, le président du Conseil général de la Vendée, Philippe de Villiers, en visite en Arménie, a estimé, comme le rapporte Le Figaro de ce mercredi: "Comme l'Arménie en 1915, la Vendée a connu un génocide en 1793. Et comme le génocide arménien, le génocide vendéen n'a jamais été reconnu par ses auteurs et on n'a jamais demandé pardon aux victimes". Alors que les députés viennent de renoncer, mardi, à "adopter des lois qualifiant ou portant une appréciation sur des faits historiques (...)", la tragédie vendéenne risque fort d'être victime de la grande amnésie collective qui frappe notre société.
La révolte vendéenne, qu'une constante désinformation présente comme contre-révolutionnaire, réactionnaire et au service d'intérêts aristocratiques (donc indéfendable), a d'abord été une authentique rébellion populaire et spontanée contre la Convention et ses atteintes aux libertés, notamment religieuses. Aucun noble n'a accepté, dans un premier temps, les commandements offerts par les paysans : pas plus Charette caché sous son lit, que Bonchamps, La Rochejaquelein ou Lescure (2). Péan ne craint d'ailleurs pas de faire un parallèle entre la chouannerie et les révoltes des "paysans-travailleurs" des années 1970, dans l'Ouest. Il rappelle comment José Bové se lança, devant lui, "dans une défense enflammée de cette révolte dont il faisait le premier grand soulèvement populaire de gauche".
Quant au génocide, il est revendiqué par ses auteurs.
Jean-Baptiste Carrier sera un des bourreaux que la Convention envoya à Nantes en octobre 1793 avec pour mission d'appliquer la Terreur et d'exterminer la population de la Vendée militaire, y compris les femmes, "sillons reproducteurs", et les enfants, "futurs brigands".
C'est le général Westermann qui lui rend ainsi compte d'une de ses missions: "Suivant les ordres que vous m'avez donnés, j'ai écrasé les enfants sous les pieds des chevaux, massacré des femmes qui, au moins pour celles-là, d'enfanteront plus de brigands. Je n'ai pas un prisonnier à me reprocher. J'ai tout exterminé".
Des camps d'extermination seront organisés à Noirmoutier et des noyades spéciales pour les enfants à Bourgneuf et à Nantes. Oublier cette histoire, qui inspira Trotski, Lénine et les totalitarismes du XX e siècle?
Het was Generaal Westerman die aan een der uitgestuurde beulen Carrier - belast met de uitvoering van de terreur en de uitroeiing van de bevolking, verantwoording gaf van een van zijn opdrachten: Ingevolge de van Uwentwege ontvangen instructies, heb ik de kinderen laten vertrappelen onder de hoeven van de paarden, heb ik de vrouwen laten mishandelen zodanig dat zij, die nog kinderen konden krijgen, geen kleine brigands meer zullen ter wereld kunnen brengen. Ik heb mij geen enkele krijgsgevangene te verwijten: ze werden allen door mij uitgeroeid
Verdrinkings-sessies voor kinderen in Bourgneuf, en concentratiekampen in Noirmoutier .Waarlijk, de Verlichting heeft als een bliksem de wereld beroert.
