Vandaag de hele dag te gast op de Patersmarkt te Izegem. Heel veel verwachtingen had ik niet voor deze dag en het werd zelfs nog erger. Toen ik omstreeks kwart voor zes deze morgen op het parcours aankwam zag ik al genoeg. Weinig standhouders en nog minder bezoekers. Wellicht trok iedereen vandaag naar de rommelmarkt in het nabije Kortrijk. Het aanbod : ongelooflijke rommel en rotzooi. Ik zag werkelijk zowat niets dat me ook maar enigszins kon bekoren. Het was voor de meesten een mooie wandeling door het rijkelijk door de zon overgoten rommelmarktparcours. De organisatoren waren heel vriendelijk maar ... met vriendelijkheid koop je natuurlijk niets.... De hele dag door kreeg ik complimentjes over mijn aanbod : heiligenbeelden a volonté, mooie boeken, curiosa. Alles (redelijk) netjes opgesteld in en rond het grote portaal van het klooster van de Capucijnen. De hele dag ook werd schamper gereageerd op de aanwezigheid van de vele heiligen die ik een plaatsje gaf aan de gevel van dit klooster : 'Kijk, de paters gooien al de heiligen buiten. Ze zitten zonder geld want ze moeten zwijggeld helpen betalen aan die mottigaard uit de Bosmolens. De Kerk geraakt haar boodschap en nu ook haar intererieur niet meer kwijt. Enz. enz. Wat de Bosmolens betreft hoorde ik nadien dat dit de woonplaats zou zijn van het beruchte neefje van bisschop Vangheluwe. Eigenaardig dat die niet op tv komt, blijkbaar heeft hij de bisschop en het bisdom veel zwijggeld afhandig gemaakt... Er heerste een nogal uitgelaten sfeer, de verkopenden waren in 'form', de meesten hadden zich goed bevoorraad met allerlei drankjes en hapjes. Naast mij stond een wijnhandelaar, honerden mensen proefden er van de verschillende witte en rode wijnen. Zo ook ik, wat doe je niet allemaal als je je een 'brokke' verveelt. Ook geen gebrek aan foorkramen met etenswaren. Toen een rijdend frietekot zijn vetketels opwarmde werd de hele buurt vergast op een walm van oververhit en oud frietvetolie (of hoe noem je dat?). Blijkbaar gooiden ze in dat goedje ook olibollen. Niemand die ik echt met smaak zag eten. Het geheel leek dus nogal sterk op een braderie. Een braderie waar iedereen aan het eten en het drinken was maar waar bijna niemand andere zaken kocht. Blijkbaar vonden ze mijn boeken nogal droge kost of ... zijn er in Izegem veel mensen die nog niet kunnen lezen.... Het leuke was vooral de aanwezigheid van heel wat ... zal ik het mini-fanfares noemen... Een scoutsgroep speelde vrolijke deuntjes, een trommelkorps deed zijn ding, ... Dan passeerde er een zeer mottig ensemble, op één na getooid met een afrokapselprijk, zo'n een groot bos vuil zwart krullend haar. Ze speelden beroerd en dat zal naast hun onbekwaamheid ook wel te wijten zijn aan geestrijke dranken. Een schamel zootje ongeregeld. Een pater stond net een babbeltje te slaan met mij toen die bende voorbijtrok. Plots riep één van die typen luidop : 'Hei vule Roger!!!' Amai was me dat verschieten zeg! Ik keek naar de pater omdat ik dacht dat ze dit naar hem riepen omdat ze aan het kruis om de hals zagen dat dit een priester was. Hij op zijn beurt keek naar mij en dan naar mijn heiligenbeelden... In elk geval vond ik het een laaghartig vertoon, een schop onder de gordel voor de religieuzen die niets 'mispekkeld' hebben... Daarna schoot ik in een luide lach en riep : stelletje mislukte amateurs, is er hier geen muziekschool misschien??? Waarop heel het gezelschap en wij in een lange luide lach schoten. Gelukkig is er de humor, dit kan veel relativeren. Rond zestien uur kwam er plots een jonge gast verkleed in een buitensporig nonnetje. Een zwarte gordijn rond zijn lichaam, een zwarte kap op zijn kop en onder zijn 'rok' zwarte 'netkousen'. Over zijn kleed een groot koperkleurig kruis van een halve meter hoog. Natuurlijk was het mormel stomdronken en vergezeld van een meute dronken vriendjes. Ze liepen recht op mijn kraam af en eisten een fotosessie. Ik antwoordde de zuster dat ze voor mijn part naar de maan kon vliegen en de pret kon niet op. Daarna trok ik de nepnon aan haar kap over een tafel met boeken en liet hem heel duidelijk weten dat ik het niet kon appreciëren dat ze nonnetjes belachtelijk maakten met hun dwaas vertoon. Natuurlijk lach ik ook graag maar er zijn grenzen. Intussen waren er enkele allochtonen of zo door mijn kraamomheining geslopen en waren een grote paternoster aan het bekijken. Eentje zei dat zij 'véél geloviger" zijn dan wij katholieken. En dan nog iets over een bisschop of zo. Daarop vroeg ik wat voor daden hun geloof met zich meebracht, behalve terroristische aanslagen en blemmering om te werken zodat sommigen (of meer) gewoon profiteren van onze welvaartsstaat. En hoe het ziet met de mensenrechten in al die Islamitische landen. Omdat ze hier niet onmiddellijk konden of wilden op antwoorden verlegden ze da aandacht weer naar die paternoster. Blijkbaar was de gebruikte houtsoort niet goed voor hen, ze noemden een rare naam van een soort hout waarvan de door hen gezochte gebedssnoeren moeten gemaakt zijn. Wat een onzin. Indien goed bevonden worden deze paternosters dan in hun thuisland verkocht voor woekerprijzen. Ook vragen ze steeds maar de prijzen van mijn wierookvaten en monstransen. Wat steken ze daar in Godsnaam mee uit? Voor mij is het duidelijk : wellicht zoek ik volgend jaar een andere lokatie om mijn zaken te slijten. De verkoop was werkelijk ondermaats. Gelukkig heb ik enkele contacten kunnen leggen en werd me beloofd dat ik een interessant document uit de 17e eeuw over Izegem zou kunnen kopen. Blijbaar een legger of terrier met alle bezittingen van een adelijke familie, privéarchief dus. Ik ben benieuwd.
Met loodzware schoenen maar toch overtuigd dat ik kans maak om deze zaak tegen proximedia te winnen stapte ik om half zeven deze morgen de trein op. Omdat ik toch iets deftigs wilde meemaken deze dag stapte ik uit in Brussel Zuid om een bezoekje te brengen aan de markt op het Vossenplein. Bergen, letterlijk bergen oude vodden en kledij, stinkende tapijten, schilderijen met gaten in, door regen en water aangetaste zaken allerlei, je kan het je bijna niet voorstellen. Ook duizenden waardeloze of bijna waardeloze boeken, recht uit vochtige kelders en vuile zolders, beschadigd en vies, wat een rotzooi. Af en toe kan je gelukkig een mooi item op de kop tikken. Ik vond - heel toepasselijk vandaag - een boekje over gerechterlijke dwalingen en een heel bruikbaar boekje 'Humor in de Kerk' van de pastoor van Meetkerke zaliger.
In een cafeetje op het Vossenplein bestel ik een kom soep, lekker... Naast mij zitten twee Nederlandse dames, twee zuur kijkende dames op leeftijd. Ze staren naar hun glaasjes met groene thee. Eentje zegt : 'Daar kikker ik nu echt van op.' En - haar zuurgroene gelaat en de thee bekijkend - kan ik daar volledig in komen.... De andere zegt : 'I k vraag lekker nog een extra klontje want ik val bijna flauw van de honger en zo'n klontje is toch zo ontzettend lekker meegenomen.... Amai niet te geloven ...
Dan via de Blaastraat, passerend langs winkeltjes met namen als 'De volle blaes' naar de Zavel, tot in de Regentschapstraat nr 4 alwaar ik de Rechtbank van Koophandel binnenstapte. Een mierennest van geheimzinnig doende advocaten en zenuwachtige mensen, wellicht allemaal handelaars gezien de locatie hier. Blijkbaar zijn er afzonderlijke zittingsdagen voor nederlands- en franstaligen. Vanmorgen waren er een tachtigtal zaken die moesten voorkomen. Mijn zaak stond ergens op de veertigste plaats. Om negen uur zou de zitting / vertoning beginnen maar een kwartier later was er nog geen woord gevallen. Plots riep de greffier 'De rechtbank' en iedereen veerde recht. Het was een echte marathonzitting : de meeste beklaagden gaven verstek en werden bijgvolg in het ongelijk gesteld. De 'zittende' (of hoe noem je dat?) was een charmante dame van zo'n vijftig jaar, ze bleek heel begripvol en met behulp van een drietal bijzitters probeerde ze steeds de beste oplossing te vinden.
Na een half uur zitting hoor ik mijn naam roepen door de griffier. Blijkt dat de advocate van de tegenpartij, van Proximedia dus, was aangekomen. Een heel mooie jongedame in mooie zwarte toga wenkte me naar de wachtzaal. Deze advocate was nog piepjong en verving de eigenlijke advocate. Blijkbaar had laatstgenoemde geen zin om zelf naar de rechtbank te komen, ook al heeft ze haar bureau in dezelfde zaal. De vervangster was heel vriendelijk, zoals alle advocaten natuurlijk, en vroeg me of ik akkoord ging met de eisen van haar klant. Waarop ik - enigszins gehinderd door de oogverblindende en ontwapenende schoonheid van dit mooie schepsel - mijn hoofd bij mijn zaken probeerde te houden. Mijn antwoord klonk als volgt. Mevrouw, met alle respect voor uzelf, maar ik kan moeilijk akkoord gaan met de praktijken van uw opdrachtgever. Als je proximedia op google intikt krijg je spontaan de vraag 'bedoel je proximedia klachten' of zo. En binnen 0,17 seconden krijg je 1400 hits, 1400 gevallen dus over de wanpraktijken van Proximedia. Doordat ik me zodanig bedot voel door Proximedia kan ik helemaal niet akkoord gaan. Ze belde de eigenlijke advocate van Proximedia op en legde mijn voorstel voor. Ik stelde namelijk voor om de zaak als volgt te regelen. De betalingen die vroeger door mij al gebeurden laten we zo. De betalingen die men nu nog van mij eist + schadevergoedingen en zo voor een bedrag van meer dan 6000 eurootjes of zo wordt door Proximedia kwijtgescholden. Ook wil ik niet opdraaien voor de gerechtskosten. Indien Proximedia hiermee akkoord gaat wil ik de zaak laten rusten (alhoewel ik dat toch een beetje laf vind van mijnentwege, een gemakkelijkheidsoplossing). Indien Proximedia hier niet wil op ingaan, zal de zaak door de rechtbank moeten beslist worden. Het spreekt vanzelf dat ik dan alles uit de kast haal om een heel uitvoerig beeld te schetsen van de wanpraktijken die ik moest ervaren. En dan dient Proximedia héél goed te beseffen wat voor negatieve reclame dit voor haar bedrijf zal meebrengen.
Na een paar lange telefoons gaf de lieftallige advocaten mij poeslief te kennen dat de rechtbank zou moeten beslissen. Ok voor mij, niets aan te doen. Even later komt mijn zaak voor en we stappen tot bij de balie met de rechters. De advocate vertelt de rechter dat ik in fout ben doordat ik geen premies meer betaalde ondanks mijn handschriftelijke akkoord bij het begin van het contract. Toen keek de rechter naar mij, eindelijk. Ik haal een hele map papieren voor en begin gewoon met te zeggen dat ik geen waar voor mijn geld gekregen heb, een waardeloze website dus én dat de prijs voor dat onding schandalig hoog is. En dat ik dat nu allemaal eens haarfijn zou uitleggen. De tegenadvocate, die duidelijk niet veel nederlandz verstaat, knikt altijd maar vriendelijk... Ik wil mijn betoog beginnen maar de rechter oordeelt dat er geen tijd was vandaag om te pleiten en dat we dat op een andere manier moesten oplossen. 'Volgende'...
De tegenadvocate neemt nu een blaadje van een grote stapel en legt me in heel gebrekkig nederlands uit dat we beiden besluiten moeten neerleggen. Eerst moet ik mijn ding doen, zeggen wat ik over de hele zaak denk en dan mag zij antwoorden. Dan ik weer en dan weer zij. Tenslotten kom ik als laatste aan het woord, t'is te zeggen op papier natuurlijk. Steeds moet een kopietje naar de rechtbank gestuurd worden. Omdat we allen voldoende tijd noidg hebben om te antworden op elkaars bemerkingen werd er een tijdsschema voorgesteld : dit liedje zal dus minimum duren tot eind november.... Na het invullen van dat schema nemen we heel vriendelijk afscheid. Daar gaat ze en zo'n schoonheid ... (heb ik hier in de rechtbank ... niet gezien). Hopelijk zie ik haar de volgende keer terug al moet ze haar boontjes niet te weken leggen, geheime wapens zal ik niet toelaten. Het zal hard tegen ?onzacht? zijn.
Wanneer ik de zaal verlaat krijg ik onvermoede bemoedigingen in de vorm van enkele schouderklopjes. Een advocaat spreekt me aan : 'Meneer, je hebt dat goed aangepakt, kan niet beter. Ik ben advocaat en hier heb je mijn kaartje.' Waarop ik droogweg repliceer : 'Als ik het zelf zo goed heb gedaan dan heb ik toch geen advocaat noidg?' Maar kom, je weet toch nooit, en ik neem zijn kaartje mee.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet.
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen???
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
00 euoMorgen mag ik plaats nemen in het beklaagdenbankje;
Om 9u00 moet ik me gaan verantwoorden voor het niet naleven van mijn contract met Proximedia.
Proximedia is een bedrijf dat websites maakt. Als je Proximedia intikt in Google vraagt men of je Proximedia Oplichters, Oplichterij, Klachten enz. wil zien. Honderden hits krijg je op nog geen seconde...
Een paar jaar geleden kwamen een paar aangeklede apen, een stelletje gladde jongens in maatpak met nederige stulp binnen, mijn winkeltje dus. Ze hadden een unieke aanbieding voor mij, ik zou als enigste in mijn branche het voorrecht krijgen om bij hen een website te bestellen. Niet duur en grote kwaliteit...
Doordat het bijna sluitingstijd was werd de uitleg zeer vlug en - zoals nu blijkt - heel onvolledig naar voor gebracht. De prijs, 2500 euro, vond ik heel hoog maar ik kreeg er wel een laptop voor.
Wat bleek achteraf? Ik tekende een contract van 4 jaar, dus vier maal 2500 te betalen!!! Tienduizend euro, of vierhonderduizend oude Belgische franken voor een prullewebsite. De website oogde heel kinderachtig, er stonden spellingsfouten in, de beloofde catalogusruimte kwam er maar niet, de foto's trokken nergens op. De laptop heeft nooit gemarcheerd en was van een goedkoop merk. Wat een bedrog!!!!!!
Waar deze gangsters 10 000 euro voor vragen is slecht 500 euro waard. Voor grote firma's of voor bedrijven die niets kennen van informatica is dat een peulschilletje. Voor mij, als kleine handelaar, is dat een monsterlijk bedrag.
Wanneer je belde naar de helpdesk hoorde je telkens dat de webdesigner op vakantie was of ziek, gaan lunchen of op bezoek bij een andere klant. Ongelooflijk wat een uitvluchten allemaal.
Telkens als iemand wilde reageren op mijn site kreeg ik het volgende mailadres : undeliverable@proximedia.be, wat een mottige bedoening is me dat?
Tientallen malen telefoneerde ik die bedriegers en evenveel malen werd ik afgewimpeld. Nu weet ik dat ik aangetekende brieven met mijn grieven had moeten verzenden.
Morgen moet ik dus voor de rechtbank verschijnen maar ik heb er niet veel goede moed in want op internet lees ik dat de rechtbank die rotfirma keer voor keer in het gelijk stelt. Heel eigenaardig allemaal. Hopelijk krijg ik morgen de kans om mijn versie van de feiten te geven. Ook Testaankoop kent de wanpraktijken maar kan de gedupeerden blijkbaar weinig helpen.
Proximedia staat in de Brusselse rechtbank van koophandel in de Top 3 van de trouwste klanten. Wat een schande dat deze bedriegers altijd maar voort hun gangetje kunnen gaan, ook in Nederland en Frankrijk zijn ze actief.
Indien ik hier berooid (letterlijk en figuurlijk) uit kom dan zal het kot te klein zijn, dan gaan we de mediatoer op. Wil voor me duimen morgen.
Zo, ik ben terug van weg geweest, wat problemen met mijn computer maar die zijn nu opgelost.
Ik krijg nogal veel reacties ivm mgr Vangheluwe. Iedereen keurt uiteraard volledig af wat hij deed met zijn neef(je?) maar velen zijn ook terecht bezorgd over zijn lot nu.
Ik hoorde eergisteren dat hij verhuisd is naar een andere abdij, op de Catsberg, dat is een twintigtal km over Poperinge, nabij het mooie stadje Kassel. Ik hoop dat hij daar wat rust vindt en kan nadenken over wat hij nog verder kan doen. Misschien is het beter om wat verder weg te trekken.
Zondagnamiddag hoorde ik dat mgr Vangheluwe afgeperst werd door zijn neefje. Doordat er op een bepaald moment geen geld meer werd gestort in ruil voor stilzwijgen zou het neefje de zaak naar buiten gebracht hebben. Indien dit waar is dan is het neefje niet veel beter dan de dader, dan treft hij zelf ook schuld.
Het nieuws alsof de broer van het neefje mogelijks zelfmoord pleegde na mogelijk misbruik vanwege zijn oom, dat dient nog bewezen te worden. Het is achteraf makkelijk om dingen te beweren die niet meer kunnen geverifieerd worden... En dat er nog een ander slachtoffer zou zijn, ook dat is niet duidelijk.
De Kerk verkeert nu in een heel diepe crisis, het is nu zaak om klaarheid te scheppen en orde op zaken te stellen. De komende tijd zullen er wellicht nog andere weinig fraaie zaken boven komen drijven. Schuldigen moeten gestraft worden zodat de Kerk de draad weer kan opnemen en verder gaan.
De vele priesters die geen enkele blaam treffen moeten verder gaan met hun belangeloze inzet. Ik bedoel hiermee dat priesters eigenlijk leven voor hun medemensen. Rijk zullen ze er op financieel vlak niet van worden, je kan veel meer verdienen door een 'gewone' job te doen. Leve de vele priesters die hun taak met hart en ziel uitvoeren.
Hopelijk komen er in september enkele nieuwe seminaristen bij, ik ben benieuwd.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet. Door haar quasi criminele manier van zakendoen moet Proximedia niet raar opkijken als bedrogen klanten dit wangedrag aan de kaak stellen...
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen??? Bestaat er nog rechtspraak????? Ik hoop van wel....
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
Vanmorgen trok ik naar de maandelijkse boekenmarkt in het vliegtuigmuseum te Brussel. Vroeger nam ik ook al een tiental maal deel maar meestal was de verkoop heel minimaal.
Na twee jaar had ik dus weer wat moed verzameld en trok er vandaag weer naar toe. Wat een vergissing. Net zoals vroeger was het aanbod echt bedroevend : vooral waardeloze franstalige literatuur, echte rommel. Of : mooiere zaken maar dan aan echt belachelijke prijzen. Wat ook tegenviel was het aantal bezoekers. Ik denk niet dat er honderd mensen gepasseerd zijn... en dat voor de hoofdstad van Europa. Onder andere zag ik er een paar oldtimers die steeds hetzelfde vragen maar nooit iets kopen : boeken over China en Japan. Met een minachting voor wie niet franstalig is van origine. Vlaminghaters ja.
Wat ook tegenviel was de reactie van een collega uit Amsterdam. Elke keer paradeert hij met zijn laptopje of notebookje langs de kramen om er de mooiste boeken 'af te drogen" voor een zacht prijsje. Meneer voelt zich duidelijk hoog verheven boven zijn Belgische collega"s. Toen ik van tafel een boek wegnam dat ik zelf net voor mijn eigen collectie had gekocht, werd hij razend... Waarom neem je dat weg, snauwde hij. Ik antwoordde dat ik dat deed omdat ik dat boek voor me zelf wilde houden. Hij snauwe verder dat hij dat boek niet wilde maar dat hij toch klacht zou indienen bij de organisator. Ik liet hem uitrazen en zei hem dat hij me van nu voort niet meer moet ambeteren en dat hij maar een ander moet zoeken om uit te kafferen. Wat een hoogmoed. En dan durft hij nog te zeggen dat ik te duur ben met mijn boeken. Als ik hem dan steevast antwoord dat ik maar de helft vraag van wat hij rekent in zijn winkel, dan schudt hij zijn hoofd en maakt zich uit de voeten. Dus, : als je goedkope boeken wil in Amsterdam dan vind je die zeker bij ... (naam met drie letters waarvan twee maal een K). Hopelijk gaat hij vlug met pensioen zodat de anderen terug kunnen ademen.
Het enige mooie aan deze boekenmarkt is het kader : we staan er te midden van allerlei oude vliegtuigen. Het is in Brussel ook altijd een beetje vakantie. Doordat je hier gedwongen wordt om vooral de Franse taal te hanteren waan je je al gauw in het buitenland...
Vandaag naar de mis geweest in de H. Bloedkapel, mgr Luysterman, de voormalige bisschop van Gent ging de viering voor. Een koor uit Sint-Andries luisterde de dienst op : mooie zang maar toch beduidend minder mooi dan het koor Sanguis Christi maandag ll. De bisschop ging voor, zonder veel franjes, rechtaan en techtuit. In zijn preek repte hij met geen woord over zijn ex-collega. Na de mis hoorde ik trouwens van een kloosterling uit Brugge hier dat hij vreoegtijdig aftrad als bisschop nav een pedofilieschandaal, waar hij overigens zelf niets mee te maken had. De hele Kerk lijkt vandaag wel bedolven onver schandalen en verdriet. Daarom ook dient de Kerk zich nu heel duidelijk te profileren ; openhartig zijn, misdaden laten bestraffen en bidden dat dergelijke zaken in de toekomst vermeden worden. Na de mis hoorde ik nog verschillende grapjes ivm het H. Bloed Zo ondermeer dat de rector - uit woede dat hij niet mee mag stappen in de processie volgende week donderdag - het H. Bloed opgegeten heeft... Wat flauw. En dat er geen mensen in burka mee mogen in de processie want er zou wel eens een bisschop onder kunnen zitten...
Meimaand is Mariamaand. Traditiegetrouw ga ik dan graag eens wat kapelletjes opzoeken. Zelf hadden pardon hebben we thuis ook een kapelletje. Een van de mooiste van de provincie al zeg ik het zelf. Het is te bewonderen in Eggewaartskapelle, staat midden een driesprong en is getooid in een okerkleurig kleedje. Denkelijk 250 jaar oud, classisistisch van stijl, heel pittoresk en bovenal : al die tijd eigendom van mijn voorouders. Het komt al voor op kaarten uit de 18e eeuw en luistert naar de naam 'Knollekapel'. Het zou gebouwd zijn nav een aardappelplaag. Meestall denkt men dan aan ca 1848, tijden van hongersnood en allerlei plagen oa aan de aardappelplanten. Zelf denk ik dat het al veel ouder is, vooreerst zijn er de vermeldingen op oude kaarten en ook in de 18e eeuw zijn er hongerjaren geweest. Misschien is de naam wel afgeleid van de hongerplaag rond het tijdstip van de vulkaanuitbarstingen op Ijsland in de 18e eeuw. Ook toen waren er heel wat gevolgen voor de rest van Europa, zoals stofwolken ... Elke eerste woensdag van mei is er vanuit de parochie een bedevaart naar ons kapelletje, telkens rond 19h00. De weken daarna volgen de andere drie kapelletjes. Doordat ik in Brugge woon geraak ik er niet meer. Trouwens is er ook altijgd een ongenode gaste bij de laatste jaren, iemand die denkt dat het kapelletje al op haar naam staat. Zij zet haar boontjes te week... Er valt nog een eitje te pellen met dat mens of beter nog een appeltje te schillen. Ga toch terug naar de kust en hou je handen af van wat (nog) niet van jou is.... Maar waarover ik het hier ook wil hebben is over mijn zoektocht gisterenavond naar een beroemd kapelletje op Sint-Andries, OLV van het Boompje. Kilometers reed ik vergeefs rond in de buurt van de spoorweg en het kanaal Brugge-Oostende want daar ergens zou zich dat kapelletje zich bevinden. Ik vroeg de weg aan een boerinnetje en ze stuurde me naar een donker gat tussen de bomen maar ik heb er geen kapel gezien. Uiteindelijk naderde ik de expressweg waar ik een voetgangerstunnel onder de spoorweg zag, ter hoogte van de gevangenis. Maakt dit deel uit van eventuele ontsnappingsroutes voor gedetineerden? Enfin, ik kwam aan de expressweg, naast het gevang en ik heb geen kapel gezien. Volgende keer beter.
Blijkbaar heb ik letterlijk én figuurlijk mijn roeping gemist. Veel mensen komen me zaken toevertrouwen. Wat ik hier allemaal te horen krijg over de bisschop... ik krijg er stilletjesaan genoeg van. Ik denk dat over zijn daden - voor de duidelijkheid dan enkelzijdig zijn slechte daden - genoeg gepalaverd is. Het is feest voor al wie de Kerk een kwaad hart toedraagt, heel plezant hoor om iemand kapot te maken. Ik denk dat het nu tijd is om wat tot rust te komen en eens alles op een rijtje te zetten. Het neefje van de bisschop - net hoorde ik dat dit een zoon is van zijn broer Joseph, gepensioneerd leraar aan een school in Roeselare, verklaarde enkele dagen geleden dat hij 'voldaan' is nu de bisschop alles heeft opgebiecht, en dat er verder geen andere sancties niet meer moeten volgen. Ik denk ook dat hij dit meent want zoveel 'bijval' en mediaaandacht had heeft hij wellicht niet verwacht. Heel velen stellen zich en trouwens ernstige vragen bij het treuzelende en schijnbaar wraakzuchtig gedrag van dat neefje. Terecht of niet?
Ik denk dat de rust stilaan kan terugkeren zodra de bisschop een nieuw onderkomen heeft kunnen vinden. Ook heeft de bisschop verstandig gehandeld door zijn loon als bisschop te laten vallen. Dat bedrag van 4000 euro of zo lijkt hoog voor een bisschop, maar dient om oa heel het huishouden te bekostigen, uitgaven voor gasten enz. Heel veel hogere ambtenaren krijgen hetzelfde loon uitbetaald door het ministerie van justitie.
De twee lieve zusters verhuizen binnenkort uit het bisschoppelijk paleis. Eentje passeerde hier net aan mijn winkel en was heel zwaar aangeslagen door de gebeurtenissen. Gelukkig kent ze enkele mensen die haar een hart onder de riem steken. Daarnet vond ik de stamboom van Vangheluwe terug, ik kocht het jaren geleden en het is een uniek boek, een boek op één exemplaar dus, speciaal voor de bisschop zelf gemaakt. Een lijvig werk van een paar honderd bladzijden, ik ben nieuwsgierig hoe het zo maa op de 'markt' is geraakt en waarom het op één enkel exemplaar werd gemaakt...
ZEH Koen Vanhoutte verwoordt het heel mooi : De herder heeft zich misdragen.
Pijnlijk om nu te beseffen hoe de bekentenis van Vangheluwe is gebeurd. Niet zoals men eerst zei : door gewetensdruk en zo. In elk geval niet enkel hierdoor. Het lijkt heel duidelijk dat hij het deed onder harde dwang vanwege zijn neefje. De bisschop wist al van begin april dat er iets in de lucht hing maar hj ging blijkbaar gerust in de vieringen van de Goede Week voor. En de avond voor zijn bekentenis haalde hij nog uit naar pedofilie, tijdens een voordracht in de universiteit. Duidelijk dus dat hij nog tot de laatste minuut overtuigd was dat hij een zelfbekentenis kon vermijden.
Het liep dus anders uit... De Vlaamse Kerk en velen daarbuiten zijn zwaar geschokt. Het onheil is geschied en dit al dertig jaar geleden. Het is duidelijk dat de bisschop zich niet mocht hebben laten wijden.
De vraag is nu wat er nu moet gebeuren. In elk geval zal de bisschop niet eeuwig in Westvleteren kunnen blijven. Hij zou binnenkort naar Frankrijk verhuizen, misschien best ook en liefst zo ver mogelijk.
Wat verwacht ik nu nog van hem? Het kwaad is decennia geleden gebeurd maar de bisschop zou, naast zijn openbare bekentenis, nog een duidelijk teken moeten stellen en dan opnieuw vergiffenis vragen aan zijn slachtoffer. En ... hopelijk krijgt hij die vergiffenis...
Vanmorgen, of beter gezegd gisterenmorgen woonde ik om 11u00 de mis bij in de H; Bloedkapel. Feestdag van het H. Bloed. Normaal was Mgr Vangheluwe voorganger maar om een of andere reden werd hij vervangen door Mgr Danneels. Toen de kardinaal de kapel binnentrad oogde hij nog kleiner dan anders en zijn ogen verraadden wat onrust, wat heel begrijpelijk was met al dat slechte nieuws ivm Vangheluwe en ivm zijn eigen persoon. Hij sprak nogal stil maar heel waardig. Meteen in het begin van de viering kwam het onheilsnieuws ter sprake. Danneels riep allen op om kracht te putten uit ons geloof, om niet op te geven, om het goede te zoeken. Hij was héél geemotioneerd, ik dacht dat zijn stem zou stokken. De mensen luisterden heel aandachtig. Tijdens de communie waren er verscheidene priesters die de communie uitdeelden, de meesten wilden de communie krijgen van de kardinaal zelf zodat de andere priesters er wat ongemakkelijk bij stonden. Het koor van de kapel, Sanguis Christi, zong heel mooi.
Gelukkig waren er geen incidenten. Het was immers helemaal niet ondenkbeeldig dat in deze omstandigheden een of ander individu luidop zijn mening had kunnen verkondigen tijdens de viering. Eventjes merkte iemand op dat er iemand foto's aan het maken was, vlug veerde ik op maar het was geen journalist maar de zoveelste toerist die gewoon tijdens de liturgie foto's kwam nemen. Of ... was het wel een journalist??? Morgen zie ik het dan wel in de kranten...
Nog ene opmerking. Eigenlijk is kardinaal Danneels een groot kerkleider. Heel intelligent, heel diplomatisch, heel zachtmoedig. Niemand zal hem hierin kunnen evenaren. Heel spijtig echter dat hij blijkbaar vele jaren openlijk weing of niets ondernam tegen misbruiken door zijn priesters. Natuurlijk zijn die misbruiken niet zijn eigen schuld en natuurlijk zal het voor hem ontzettend pijnlijk zijn geweest om dergelijke zaken te vernemen. Ook begrijp ik heel goed hoe moeilijk het was om naar buiten te treden met dergelijke schandalen want hij wilde zeker niet dat de Kerk, die het al zo moeilijk had, nog méér zou te lijden krijgen. Het is allemaal zo menselij. Eigenlijk zou Danneels nu helemaal open kaart moeten spelen en dit alles uitleggen in een persconferentie. Den dan vergiffenis vragen, vragen ook om begrip voor zijn handelswijze en dan hopen dat de gelovigen hem vergiffenis schenken. En wie zou hem dat weigeren???
Vandaag een dagje gebrusseld. Op zoek naar boeken en antiek. Afgestapt in Brussel-Noord. Na het afwandelen van enkele straten vol moderne koude kantoorgebouwen zie ik een mooie kerk, de Begijnhofkerk of zo. Op het pleintje voor de kerk zie ik de vitrine van een antiquariaat met naam 'Het gouden aapje', genoemd naar een roman. Binnen duizenden tweedehands boeken, een gezellige zaak. Zelf vind ik er weinig wat heel oude boeken zie ik er niet, wel veel literatuur, filosofie enz. Vervolgens naar het oude historische stadscentrum. Nabij het Centraal Station betreed ik de Galerie Bortier. Vroeger was dit een levendige galerij, met heel veel boekenwinkeltjes. Nu is het benedenstuk volgestouwd met meestal franstalige weinig waardevolle boeken, allemaal heel duur. Dan een tiental treden hoger nog een drietal zaken, waarvan eentje met eeuwenoude boeken en boekjes. Ik stap binnen en het eerste boekje dat ik vastneem handelt over het alfabet. Hzt is een soort schoolboekje en kost ... 6000 eurootjes. Verbouwereerd plaats ik het kostbare (!) kleinood terug en bekijk nog enkele andere boekjes. Gelukkig zijn die wat goedkoper, zo rond de 1200 en 750 eurootjes. Volgens mij zeker twee of driemaal duurder dan gelijkaardige stukken in mijn eigen winkel. Ik vraag me af of de zaken hier wel goed draaien, met zulke prijzen. Heel wat winkeltjes in deze galerij staan leeg nu, wat een verschil bij pakweg 10 jaar geleden. Daarna tientallen antiekwinkeltjes bezocht. Soms mooie dingen gezien maar ... die prijzen weer... zo vroeg men 110 000 euro voor twee marmeren beeldenn, 25 000 eurootjes voor een klein schilderijten of een klein houten beeld... Belachtelijk gewoon. Misschien moet ik hier een winkel beginnen of niet?
Vanavond naar een heel mooi concert in de Magdalenazaal geweest. Een Hongaarse groep die volksmuziek bracht. Grote klasse om alles uit het hoofd te spelen, dus zonde rhulp van partituren.
Eerder berichtte ik over de jonge priester die in Beernem hulppriester was en die uitgetreden is toen bleek dat hij contact had met een dertienjarige. In hoeverre er iets meer gebeurd is dan enkele mailtjes of één mailtje met de vraag 'wil je mijn vriend zijn' of zo, de standaardvraag als je iemand als 'vriend" wil toevoegen op zo'n site als Netlog, is me nog niet duidelijk. Hij hielp blijkbaar mee met de vormselvoorbereiding, maar zonder dat er iets gebeurde. strikt genomen was hij dus bezig met jongeren, wat hem verboden was. Het lijkt me dat de vele kritiek en de heksenjacht die nu heerst de priester te veel geworden zijn. Resultaat : weer een priester minder.
Mijn bezoek aan de abdij van Westvleteren vorige dinsdag
Blijkbaar geloven sommigen niet dat ik vorige week werkelijk de vespers bijwoonde in de abdij te Westvleteren. Eigenlljk lig ik daar niet wakker van hoor.
Het is zo dat ik elk jaar een vijftal keer probeer de vespers bij te wonen. Dit omdat ik de abdij al vele jaren ken en de zang heel mooi vind. Een mens komt er wat tot rust en kan er wat bijtanken (figuurlijk). Een extra reden was natuurlijk het verblijf van mgr Vangheluwe aldaar, ik was benieuwd hoe hij het stelde. Ik wist op dat moment nog niet dat de bisschop in feite pas onder dwang tot openbare bekentenissen overging...
Ik was nogal vroeg voor de vespers, het was 16u00 en de vespers begonnen maar om 17u15. Ik belde aan maar de dienstdoende pater portier stuurde me nog wat wandelen. Een halfuurtje later mocht ik binnen. Zoals gewoonlijk zat ik op de voorlaatste rij in de kapel. Een jongeman van ca 25 jaar nam plaats schuin achter mij. Wat later schoof hij een paar meter op naar de anderre zijde. En halverwege het avondgebed zat hij pal achter mij. Ik realiseerde me dit toen ik op een gegeven moment een soort klik en gezoem hoorde. Ik keek toen achterom maar de man keek gewoon voor zich uit.
De volgende morgen zag ik foto's in de krant, genomen in de abdij. Onmiddellijk realiseerde ik dat die brutale kwajongen die achter me zat op een sluwe wijze opnamen had gemaakt van Vangheluwe om die te verspreiden via de pers. De abdij is een private instelling en die snotaap zal zeker geen toestemming gevraagd noch gekregen hebben om kiekjes te nemen. In feite maakte hij misbruik van mijn 'brede postuur' om er ongezien foto's te maken. Flauw hoor. Gelukkig voor hem dat ik het op dat moment niet door had of ik had zijn fototoestelletje gedemonteerd onder mijn schoenzolen... Ook de begeleidende tekst bij het krantenartikel klopt van geen kanten. Het is helemaal onjuist te gewagen van een sjofel geklede bisschop want de bisschop was in een normaal donker hemd en dito broek. Ook is het niet zo dat zijn 'rauwe stem' soms uitklonk boven de stemmen van de monniken. Wat een onzin. Wat betreft dat stuk riooljournalistje : ik ken hem ergens van, heel eventjes dacht ik dat het een oud-seminarist was, uit op weerwraak of zo. In elk geval : het zijn maar de boemn die elkaar niet tegenkomen. Eens kom ik hem weer tegen en mag hij een donderpreek verwachten.
Tijdens mijn bezoekje aan de abdij vroeg ik info over een oud-dorpsgenoot die hier 150 jaar geleden in dit klooster woonde. Het was een weduwnaar. De pater die me deze gegevens gaf zei me ook nog dat hij al enkele keren op de hoge torenkraan op de bouwwerf van de abdij was geklauterd, vanwaar hij een mooi zicht had op vele tientallen kerktorens in de Westhoek. Hij vroeg me welke toren er op een heuvel staat, niet ver van de Ijzertoren. Ik vertelde hem dat dit Klerken was. Tenslotte kocht ik nog een cd met zang van de paters en van een ensemble uit Brabant. Hemelse muziek.
Mijn hart bloedt bij het horen dat er weer een priester ontslag neemt na ongeoorloofd gedrag met minderjarigen. Ik ken de priester in kwestie nog vanuit mijn seminarietijd. Een man met vele talenten, dat zeker. Spijtig genoeg hervallen en daar moet hij nu de gevolgen van dragen. Ik hoop dat hij een nieuw leven kan uitbouwen en zich in vrede kan stellen met de eventuele slachtoffers. In tegenstelling tot de bisschop is hij nog jong en zal het voor hem niet gemakkelijk worden om zich te herpakken. Pas zaterdagavond vernam ik dat hij een goed onderkomen gevonden had in een klooster hier te Brugge. Deze zusters ken ik al lang en ik bewonder hen voor hun grote en eigenlijk niet vanzelfsprekende gastvrijheid. Hopelijk kunnen ze hun ontgoocheling de baas.
Het ziet er toch echt naar uit dat men de verplichting tot celibaat zal moeten herbekijken. Als men openlijk geen relatie mag hebben dan zoekt men naar een andere uitweg. Hier zijn jongeren en kinderen dan het slachtoffer. Vanuit Rome zal er wellicht niet vlug een versoepeling komen. Daarom is het misschien haalbaarder als de clerus van ons land hier samen over nadenkt en tot besluiten komt. Er moet in elk geval snel gehandeld worden of er vallen nog vele koppen...
Tenslotte nog even stellen dat het celibaat meer beschikbaarheid voor de gelovigen met zich meebrengt maar het is duidelijk dat dit celibaat voor velen niet houdbaar is. Dus : laat deze mensen vrij om te kiezen voor een partner of niet. Al besef ik dat de Kerk niet zit te springen om mijn gedacht te kennen. Velen zullen me echter wel gelijk geven.
Nabij de woning van nionkel Henri zie ik in een grote eeuwenoude stenen galg staan. Onwillekeurig denk ik dat we gelukkig geen tweehonderd jaar eerder leven of het Christen volk zou haar leider hier een kopje kleinger hebben kunnen maken. Gelukkig dat we intussen veel beschaafder geworden zijn. Nu kan je iemand kapot maken via de pers... Via enkele kleine landelijke weggetjes kom ik aan te Westvleteren, mijn hoofddoel vandaag. Ik ben benieuwd of ik de bisscihop zal zien. Omdat ik een uurtje te vroeg ben voor de vespers wordt ik door broeder vriendelijk maar kordaat letterlijk wandelen gestuurd. Dus wandel ik wat rond en kijk naar de grootse bouwwerken. Via een smal gangetje kom ik in de vroegere abdijkerk, ik meen dat hier de refter en de bibliotheek of archief komen. Alles ligt opengebroken, de tuin lijkt wel een maanlandschap.
Een halfuurtje voor de aanvang van de vespers mag ik naar binnen. Ik vraag aan de vriendelijke portier hoe het gaat met de bisschop maar hij antwoordt daar niet op. Ik zei toen dat ik het prachtig en barmhartig vond dat zij onderdak wilden verschaffen aan iemand die door de media zo hard aangepakt. Waarop de portier minzaam glimlachte. Vervolgens vroeg ik info over een oud-dorpsgenoot die hier ooit monnik was. Ik vernam dat deze man overleed in 1871 en een tijdlang in Klerken verbleef voor het oprichten van een kloostergemeenschap met school. Maar doordat men ter plaatse liever een nieuwe parochie zag werden de monniken teruggeroepen naar Westvleteren. In Klerken werd later dan de parochie Houthulst uit de grond gestampt.
In de abdijgangen zag ik geen levende ziel. Ik schreed door de gangen en tuin richting kapel. Net voor de kapel zag ik rechts het kerkhof, ergens lag daar dus een dorpsgenoot van mij. Maar ik kwam niet voor de doden, ik wilde zien of de bisschop werkelijk hier verbleef., en hoe hij het stelde In de kapel was het muisstil. Enkel twee andere mensen waren er aan het bidden. Druppelsgewijs kwamen de monniken binnen voor de vespers. Door de verbouwingen kwamen ze allen binnen via de deur onder de klokkentoren. Een viertal paters werden binnengereden met een rolstoel. Om de paaskaars aan te steken werd vreemd genoeg een alu ladder gebruikt wat ik wel wat raar vond. In mijn winkel liggen twee kaarsenaanstekers/snuiters... Misschien tijd om een schenking te doen? Enkele dames kwamen binnen oa een dame die lichamelijk ziek was, ze liep nogal houterig. Ik meen dat ze ook te zien is op een video over het abdijleven hier.
Plots zie ik de bisschop in de deuropening, hij heeft me duidelijk gezien en kijkt even verrast, dan slaat hij zijn ogen neer en stapt binnen. Hij neemt plaats tussen de monniken. Hij in zijn gewone zwarte clergy pak tussen de monniken die in witt koorgewaad zijn. Met schroom om hem niet lastig te vallen maar toch nieuwsgierig kijk ik naar mgr Vangheluwe. Hij ziet er wat vermoeider uit dan anders maar niet echt gebroken, gelukkig maar.
Het is zo dat ik na de grote onthullingen heel hevig teleurgesteld was, heel terecht ook. Maar ttoch kijk ik nu met gemengde gevoelens terug op heel die heisa. Wat gebeurd is is natuurlijk hel ernstig maar ik frnk dat het nu tijd is om te bezinnen en te kijken hoe de hele zaak nu best geregeld kan worden. Volgens mij zal de bisschop hier niet blijven, er zal zeker een zware druk neerkomen op de abdij indien hij wél zou blijven. Daarom denk ik dat hij beter af is in een buitenlandse abdij, bv. op de Catsberg. We zien wel.
Na d evestpers bleven de meeste paters zitten om te mediteren, zo ook de bisschop. Dus verliet ik de kapel en maakte nog een babbel met de gastenpater. Zo vroeg hij me welke kerktorens hij zou kunnen hebben gezien tijdens de twee keren dat hij tot bovenaan de enorme bouwtorenkraan had geklommen de afgelopen weken. Volgens de beschrijving (een toren bovenop een heuvel, wat links van de Ijzertoren) sei ik hem dat dit Klerken zou moeten zijn. Eigenlijk had ik de bisschop graag persoonlijk kunnen spreken maar de gastenpater raadde me aan om dit via een brief te doen, hij is schriftelijk wel degelijk bereikbaar.
Vandaag deed ik een toertje door mijn geliefde Westhoek. Zoals gewoonlijk kies ik dan voor de kleine baantjes. Eerst naar het Oosthof te Snellegem waar het naar het schijnt zo lekker eten is. Het gerucht klopt. Daarna via via tot in Eernegem. Ik doe niet liever dan kerken bezoeken : + wat tot rust komen en het interieur bekijken. Rechts vooraan een merkwaardig basreliëf : pausen, een nonnetje en heel wat andere figuren die staren naar de verrrezen Christus, heel bijzonder. Links vooran een soort Lourdesgrot met lichtinval vanuit een opening in het dak... Een heel mooie preekstoel afkomstig van uit een verdwenen kerk te Brugge, zo lees ik in een brochuurtje. Een merkwaardig dorp : kilometers lintbebouwing. Daarna via Westkerke, Gistel, Zevekote, Sint-Pieterskapelle en Schore naar Pervijze. Dit is de bakermat van mijn voorouders aan vaderskant. Spijtig dat die verdomde Duitsers hier zo lelijk huis hielden waardoor zoveel kerken in de Ijzerstreek vernietigd werden, en daarmee ook bijna alle eeuwenoude grafzerken. Heel wat genealogische info ging op die manier verloren. Dus : als ik Duitsers zie...Verrassend hoe men de kerk schitterend heropbouwde, vooral de mooie glasramen zijn uitzonderlijk mooi qua afbeeldingen en kleur. Ook het hele interieur oogt heel mooi en verzorgd.
Dan via Avekapelle naar het mooie lieflijke Eggewaartskapelle. In de kerk mocht ik de pastoor ontmoeten, een aangenaam weerzien. In de kerk zelf bevindt zich een marmeren grafplaat van rechtstreekse vooruouders die overleden in 1722 en 1761, de plaat is in perfecte staat bewaard. Daarna naar buiten naar de graven van mijn grootouders, betovergrootouders en andere familieleden. Ik zag overal rare planten tussen de graven. Nadat ik er een aantal uittrok besefte ik dat het een soort bloemen waren De stadswerklieden waren wat verder naar me aan het kijken met verbaasde blikken en ik stak de groene dingen vlug terug in de grond.
Dan naar Beauvoorde waar men sinds jaren een boekwinkeltje heeft, de opbrengst gaat naar Opbouwwerk Ijzerstreek. Duizenden boeken wachten er op een nieuwe thuis, het is echter zo dat de winkel gerund wordt door vooral leraren op rust van het college van Veurne. En ik vermoed dat zij zelf ook fervente verzamelaars zijn. Tot aan de grote vakantie is het enkel open op zondag, spijtig. Dan maar eens goeiendag zeggen in het oude dorpswinkeltje, bij Paula. Ze verkoopt er onder andere lekkere Beauvoordse pannekoeken, wat ik zeker apprecieer. Voor de prijs moet je het niet laten : vijf euro per kg. Flesjes drank aan één euro, hoe bestaat het nog? Iedereen die ik vandaag al ontmoette had me in de krant gezien met mijn Bibzilla.
Dan via Izenberge en Gijverinkhove naar Beveren aan de Ijzer, waar mijn moeder geboren is. Mijn grootouders liggen er begraven : mijn grootvader sinds 1972 en mjn grootmoeder sinds ... 1950. Mijn moeder was pas zes, haar broer een jaartje ouder, toen ze haar lieve moeder moest afgeven. Haar vader hertrouwde en het leven werd voor haar tot een hel gemaakt. Moeder wil het zelf niet luidop eggen maar het is de waarheid. Natuurlijk was het 'mooi' en een zelfopoffering' vanwege de stiefmoeder om voor twee 'vreemde' kinderen te zorgen, maar ze wist dit goed genoeg voordien en de opvoedubgt gebeurde echt 'manu militari', met ijzeren hand dus. Mijn moeder werd heel haar jeugd en jonge leven achtergestoken en uitgebuit als goedkope werkkracht. Intussen deed ze zich voor als een goede en zorgzame 'moeder'. Het belangsrijkste was dat de buitenwereld overtuigd bleef van haar goedheid. Moeders broer en halve broer hadden het veel beter. Een fantastische vrouw, mijn moeder, ik kan nog steeds niet vatten hoe ze dit alles kunnen verwerken heeft. De familie van haar stiefmoeder dacht blijkbaar dat er heel goed gezorgd werd voor mijn moeder, deze familie was en is trouwens altijd heel hartelijk geweest. Toen de boze stiefmoeder overleed ca 2007 kwamen bij de begrafenis al die nare herinneringen in één klap samen boven bij moeder en dit resulteerde in een haast onstuitbare huilbui achterin de kerk wanneer het stoffelijk overschot voor een laatste keer begroet werd. Eerlijk gezegd werd ik toen heel boos : hoe was het mogelijk dat dat mens zelfs nà haar dood mijn moeder nog zo kon doen ontredderen. Van de erfenis van haar ouders zal niet veel meer overschieten : doordat moeder onterfd werd door de stiefmoeder krijgt ze maar één zesde in plaats van één derde. Haar halve broer krijgt vier zesden en haar volle broer ook één zesde. Wat een onrecht allemaal. En intussen laten haar halve en volle broer tegen iedereen uitschijnen dat mijn moeder te veel wil pakken... De wereld op zijn kop. Duivels zak is nooit vol, zijn ze nu gelukkig met al hun geld???
Via Roesbrugge, Haringe en Proven gaat het richting Westvleteren.
Ik denk dat er eens serieus moet nagedacht worden over het al dan niet in stand houden van de verplichiting tot celibaat voor de priesters.
In het semaenccddddeg ik ooit les hierover : een aantal argumenten werden gegeven pro celibaat. In elk geval is er mij maar één argument bijgebleven : je honderd procent kunnen inzetten voor de Kerk, in de zin van dag en nacht onverdeelde aandacht voor iedereen. In een huwelijksrelatie is er die tijd niet, je meot immers veel tijd inversteren in die relatie. Dus daar kan ik wel wat inkomen.
Maar : hoeveel leed veroorzaakt deze door mensen opgelegde wet? Ik ken heel veel priesters, volgens mij de helft of twee derden van de Westvlaamse priesters. De enen heel goed, anderen als voormalige medestudenten en nog anderen ken ik wat minder. Ik hoor heel veel praten over priesters door mijn bezoekers omdat ze mijn verleden kennen. Ik vraag hen steeds veel van hen priesters te houden, er voor te zorgen dat heun priesters gelukkig te maken, priester te laten zijn... Mensen moeten hun priesters eigenlijk verdienen.
Door die vele contacten zie ik dat veel priesters gelukkig zijn : ze hebben een mooie loopbaan achter de rug en weten zich geliefd. Velen zijn geboren vrijgezellen. Maar evenveel priesters lijden onder dat alleen-zijn, ze functioren niet zoals het moet. Sommigen treden uit zodat er wéér een priester minder is.
Volgens mij moet een prieste kunnen trouwen. Men moet ze vrij laten : ze moeten zelf kunnen kiezen of ze een relatie willen of niet, en hoever dier relatie mag gaan.
In elk geval zijn er veel priesters die een relatiek hebben, ik scchat hun aantal zeker op de helft en ik heb er zelf zker geen probleem mee.
Ik denk dat de vele problemen met misbruiken door priesters kunnen opgelost worden door het celibaat op te heffen zodat de priester niet steeds in het verbrogene contacten moet zoeken.
