Ik denk dat er eens serieus moet nagedacht worden over het al dan niet in stand houden van de verplichiting tot celibaat voor de priesters.

In het semaenccddddeg ik ooit les hierover : een aantal argumenten werden gegeven pro celibaat.  In elk geval is er mij maar één argument bijgebleven : je honderd procent kunnen inzetten voor de Kerk, in de zin van dag en nacht onverdeelde aandacht voor iedereen.  In een huwelijksrelatie is er die tijd niet, je meot immers veel tijd inversteren in die relatie.  Dus daar kan ik wel wat inkomen.

Maar : hoeveel leed veroorzaakt deze door mensen opgelegde wet?  Ik ken heel veel priesters,  volgens mij de helft of twee derden van de Westvlaamse priesters.  De enen heel goed, anderen als voormalige medestudenten en nog anderen ken ik wat minder.  Ik hoor heel veel praten over priesters door mijn bezoekers omdat ze mijn verleden kennen.  Ik vraag hen steeds veel van hen priesters te houden, er voor te zorgen dat heun priesters gelukkig te maken, priester te laten zijn...  Mensen moeten hun priesters eigenlijk verdienen.

Door die vele contacten zie ik dat veel priesters gelukkig zijn : ze hebben een mooie loopbaan achter de rug en weten zich geliefd.  Velen zijn geboren vrijgezellen.  Maar evenveel priesters lijden onder dat alleen-zijn, ze functioren niet zoals het moet.  Sommigen treden uit zodat er wéér een priester minder is. 

Volgens mij moet een prieste kunnen trouwen.  Men moet ze vrij laten : ze moeten zelf kunnen kiezen of ze een relatie willen of niet, en hoever dier relatie mag gaan. 

In elk geval zijn er veel priesters die een relatiek hebben, ik scchat hun aantal zeker op de helft  en ik heb er zelf zker geen probleem mee.

Ik denk dat de vele problemen met misbruiken door priesters kunnen opgelost worden door het celibaat op te heffen zodat de priester niet steeds in het verbrogene contacten moet zoeken.