Vandaag deed ik een toertje door mijn geliefde Westhoek. Zoals gewoonlijk kies ik dan voor de kleine baantjes. Eerst naar het Oosthof te Snellegem waar het naar het schijnt zo lekker eten is. Het gerucht klopt. Daarna via via tot in Eernegem. Ik doe niet liever dan kerken bezoeken : + wat tot rust komen en het interieur bekijken. Rechts vooraan een merkwaardig basreliëf : pausen, een nonnetje en heel wat andere figuren die staren naar de verrrezen Christus, heel bijzonder. Links vooran een soort Lourdesgrot met lichtinval vanuit een opening in het dak... Een heel mooie preekstoel afkomstig van uit een verdwenen kerk te Brugge, zo lees ik in een brochuurtje. Een merkwaardig dorp : kilometers lintbebouwing. Daarna via Westkerke, Gistel, Zevekote, Sint-Pieterskapelle en Schore naar Pervijze. Dit is de bakermat van mijn voorouders aan vaderskant. Spijtig dat die verdomde Duitsers hier zo lelijk huis hielden waardoor zoveel kerken in de Ijzerstreek vernietigd werden, en daarmee ook bijna alle eeuwenoude grafzerken. Heel wat genealogische info ging op die manier verloren. Dus : als ik Duitsers zie...Verrassend hoe men de kerk schitterend heropbouwde, vooral de mooie glasramen zijn uitzonderlijk mooi qua afbeeldingen en kleur. Ook het hele interieur oogt heel mooi en verzorgd.
Dan via Avekapelle naar het mooie lieflijke Eggewaartskapelle. In de kerk mocht ik de pastoor ontmoeten, een aangenaam weerzien. In de kerk zelf bevindt zich een marmeren grafplaat van rechtstreekse vooruouders die overleden in 1722 en 1761, de plaat is in perfecte staat bewaard. Daarna naar buiten naar de graven van mijn grootouders, betovergrootouders en andere familieleden. Ik zag overal rare planten tussen de graven. Nadat ik er een aantal uittrok besefte ik dat het een soort bloemen waren De stadswerklieden waren wat verder naar me aan het kijken met verbaasde blikken en ik stak de groene dingen vlug terug in de grond.
Dan naar Beauvoorde waar men sinds jaren een boekwinkeltje heeft, de opbrengst gaat naar Opbouwwerk Ijzerstreek. Duizenden boeken wachten er op een nieuwe thuis, het is echter zo dat de winkel gerund wordt door vooral leraren op rust van het college van Veurne. En ik vermoed dat zij zelf ook fervente verzamelaars zijn. Tot aan de grote vakantie is het enkel open op zondag, spijtig. Dan maar eens goeiendag zeggen in het oude dorpswinkeltje, bij Paula. Ze verkoopt er onder andere lekkere Beauvoordse pannekoeken, wat ik zeker apprecieer. Voor de prijs moet je het niet laten : vijf euro per kg. Flesjes drank aan één euro, hoe bestaat het nog? Iedereen die ik vandaag al ontmoette had me in de krant gezien met mijn Bibzilla.
Dan via Izenberge en Gijverinkhove naar Beveren aan de Ijzer, waar mijn moeder geboren is. Mijn grootouders liggen er begraven : mijn grootvader sinds 1972 en mjn grootmoeder sinds ... 1950. Mijn moeder was pas zes, haar broer een jaartje ouder, toen ze haar lieve moeder moest afgeven. Haar vader hertrouwde en het leven werd voor haar tot een hel gemaakt. Moeder wil het zelf niet luidop eggen maar het is de waarheid. Natuurlijk was het 'mooi' en een zelfopoffering' vanwege de stiefmoeder om voor twee 'vreemde' kinderen te zorgen, maar ze wist dit goed genoeg voordien en de opvoedubgt gebeurde echt 'manu militari', met ijzeren hand dus. Mijn moeder werd heel haar jeugd en jonge leven achtergestoken en uitgebuit als goedkope werkkracht. Intussen deed ze zich voor als een goede en zorgzame 'moeder'. Het belangsrijkste was dat de buitenwereld overtuigd bleef van haar goedheid. Moeders broer en halve broer hadden het veel beter. Een fantastische vrouw, mijn moeder, ik kan nog steeds niet vatten hoe ze dit alles kunnen verwerken heeft. De familie van haar stiefmoeder dacht blijkbaar dat er heel goed gezorgd werd voor mijn moeder, deze familie was en is trouwens altijd heel hartelijk geweest. Toen de boze stiefmoeder overleed ca 2007 kwamen bij de begrafenis al die nare herinneringen in één klap samen boven bij moeder en dit resulteerde in een haast onstuitbare huilbui achterin de kerk wanneer het stoffelijk overschot voor een laatste keer begroet werd. Eerlijk gezegd werd ik toen heel boos : hoe was het mogelijk dat dat mens zelfs nà haar dood mijn moeder nog zo kon doen ontredderen. Van de erfenis van haar ouders zal niet veel meer overschieten : doordat moeder onterfd werd door de stiefmoeder krijgt ze maar één zesde in plaats van één derde. Haar halve broer krijgt vier zesden en haar volle broer ook één zesde. Wat een onrecht allemaal. En intussen laten haar halve en volle broer tegen iedereen uitschijnen dat mijn moeder te veel wil pakken... De wereld op zijn kop. Duivels zak is nooit vol, zijn ze nu gelukkig met al hun geld???
Via Roesbrugge, Haringe en Proven gaat het richting Westvleteren.
