­­­­­­.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gravenkapel/Kortrijk

O.L. Vrouwkerk, waar G.Gezelle onderpastoor was…

------------------

Hoe een jaloerse Yves Desmet denkt over zijn tegenstanders : U leest het hier. Alhoewel hij bij de Paters in zijn jonge jeugd de uitdrukking ‘verheven tot de eer der altaren’ zeker zal geleerd hebben, wil hij absoluut niets in die zin insinueren. Al zweeft deze gedachte wel onderverzwegen door tussen de lijntjes van zijn epistel…. Vandaar de Gravenkapel in Kortrijk : wel niet hetzelfde als een heiligverklaring, al kan de symboliek dezer dagen model staan voor wat in de lucht hangt.

Eigenlijk had ik willen beginnen met : “wie een graf delft voor een ander valt er zelf in” – maar dan bedacht ik mij ineens : ‘Digitalia’, zo zei ik tot mezelf, ‘je hebt een goede opvoeding gehad en je hebt altijd geleefd als een goed christenmens (alhoewel dat niet meer in de mode is), en dus mag je zo’n heidense reflexen zo maar niet neerschrijven, zelfs niet eens denken. Al gaat het over een rotvent van een rotgazetje’…..

Ik kon mezelf, lijk naar gewoonte, alleen maar volmondig gelijk geven….

Al moet het mij van het hart, dat aangaande het einde van politieke partijen er een wezenlijk verschil is tussen achterlopers en wegbereiders. Het afgeschreven rode ideaal geraakt weliswaar stilaan vervangen door de groene vlag van de Wereld Islam, dat wel, maar als U het mij vraagt zal het volksnationalisme altijd bestaan zolang dat volk zelf  bestaat. Niemand verlaat de rangen. Het incident is gesloten. Deze avond zien we verder op Koppen (Een)

Wat eens te meer een wereld van verschil uitmaakt, is het verschil in beider achtergrond : Desmet en het Vlaams Belang. De hoernalist is iemand die droog weg weet van uit de hoogte van zijn pretentie, dat met de dood alles, ook de wereld rondom hem, eindigt, en de volksnationaliste waarover hij het heeft is iemand die hoopt op en leeft voor het tegenovergestelde. Als die volksnationalist daarenboven gepekeld en gezouten is in het Geloof der Vaderen, komt daar dan nog een dimensie bij. Zo ook Marie Roos Morel.

De wereld draait wel voort op deze laatste soort, die leeft van hoop en liefde, en ieder nieuw geboren leven is daarvan het zuiverste bewijs.

Ik merk hetzelfde verschil en onbehagen in het rumoer rondom de stijgende cijfers van HIV besmetting. Een deel van het publiek schampert omdat Mgr Léonard waarschuwt dat ‘roken de gezondheid schaadt’, een ander deel verstaat de boodschap zoals die bedoeld is, in het kader van het 6^de en het 9^de Gebod. Maar zij die voorstander zijn van ongeremde seksuele vrijheid, doen zoals de tabak lobby het wil : ze verbergen het pakje sigaretten met de waarschuwing, in een tweede verpakking waarop reclame….

Mgr Leonard had even goed het goddelijk gebod kunnen herhalen : “Gij zult niet doden” – maar ja, dat is àl te duidelijk en wordt derhalve niet uitgesproken….Dàt zou pas de spreekwoordelijke stok in het hoenderhok geworpen geweest zijn….

Inderdaad, Smetje van ’t Gazetje!! Het ene ‘heengaan’ is het andere niet. Hugo Claus deed het, bij manier van spreken, in close up en van naaldje tot draadje, en dat werd van A tot Z uitgesponnen, alles tot meerdere eer en glorie van de Meester….Dat was  toen geen opgeklopt media gebeuren, maar het hoogtepunt van een nieuw begrip in de euthanasie wereld, van het zelfde niveau als in de klassieke Oudheid, waar goden van de Olympus stierven onder het prevelen van de meest hoogstaande morele beschouwingen…Als Marie Roos Morel met beide handen, in de bloei van haar leven, met beide handen grijpt naar dat leven, dan wordt ze beschreven als de eerste de beste komediante….

Neen, tact is een bloempje dat niet bloeit in de tuin der Linxen….

Hugo Claus was dan ook de Paus van de Verlichte Geesten, en Marie Ross Morel is, bij leven al, een legende waaraan wij, Linxe Verlichte Geesten, werken tot die liefst zo vlug mogelijk vergeten wordt….

De ene verdwijnt als een laffe hond (Claus) terwijl de andere vecht tot het uiterste. En wie weet, tot ver voorbij die grens!

Terminaal

25/11/10, 07u04

Sterven lijkt me iets wat je bij voorkeur in alle intimiteit ondergaat, hooguit in het gezelschap van vrienden en familie. Marie-Rose Morel heeft ervoor gekozen haar nakende dood in de publieke ruimte te brengen, met interviews op televisie en dagboekcolumns in de krant. Dat is overigens haar volste recht. Los van iedere politieke overtuiging, heeft iedereen het autonome recht zijn of haar manier van heengaan zelf te bepalen.

Haar terminale fase is zo echter ook onderdeel geworden van de nu al jarenlang durende vete tussen haar en haar vriend Frank Vanhecke aan de ene kant, en de clan rond Filip Dewinter aan de andere. Een vete die in het voordeel van de laatste beslist leek. Want ondanks haar niet te miskennen electorale potentieel, slaagde de groep rond Dewinter erin de kieslijsten hermetisch af te sluiten voor haar concurrentie, wat overigens bij Vanhecke tot de beslissing leidde om na deze termijn de politiek vaarwel te zeggen.

Dewinters getrouwen, altijd al de vertegenwoordigers van de harde en vuile lijn binnen de partij, konden zich echter niet meer bedwingen bij het nieuws dat de kanker ook de hersenen van Morel had bereikt, en vroegen op Facebook om alvast de champagne koud te zetten. Dat tekent niet alleen de verhoudingen binnen de partij, maar ook de ingesteldheid en de misselijkmakende mentaliteit van een aantal mensen die er verantwoordelijke posities innemen. Tegelijk wekt het geen verwondering: wie de biografie van Bart De Bie leest ontzet uit zijn politieke rechten en veroordeeld tot een jaar cel wegens het folteren van verdachten kon weten welk vlees men met hem in de kuip had. Het belette hem niet tot zijn laatste dag bij het Belang de gerespecteerde medewerker van Dewinter te blijven. Dat alleen zegt zowat alles over het soort mensen dat bij het Belang de dienst uitmaakt en er zich onaantastbaar acht.

Dat laatste bleek ook nog eens uit de eerste reactie van De Bie, die zelfs geen zweem van verontschuldiging over de lippen kreeg, maar meteen Frank Vanhecke aanpakte en ook voorzitter Valkeniers, die nochtans voor het eerst in zijn zwalpende voorzitterschap eens een beslissing nam. Het is de zoveelste slag voor een partij die zichzelf stilaan aan het kapotmaken is. Op weg naar haar graf heeft Morel ook haar partij terminaal gemaakt.

Yves Desmet
Politiek commentator

--------------------------------------------

Pssst

Het Vlaams Blok/Belang is al meer dan één keer dood en begraven verklaard en zal dus deze keer ook wel weer overleven. Het zal mar ophouden te bestaan, als de noodzakelijkheid van zijn bestaan is verdwenen, d.i. als het doel bereikt is, en Vlaanderen onafhankelijk is.

Er is, naast die onafhankelijkheid, voor velen van ons nog een nevendoel, dat minstens even belangrijk is. Dat is dat de haat staat die ons Volk 180 jaar in de verdrukking heeft gehouden, eindelijk ontbonden en vernietigd wordt. Pas dan zullen onze vele doden in vrede kunnen rusten.

Amen.

Nota Bene : binnenkort zijn we weer terug in Kortrijk (die oogproblemen, ziet U…) en lijk zo dikwijls zullen wij even gaan mijmeren in die Gravenkapel. Zie afbeelding hierboven. Zo maar. Ik kan het U niet uitleggen, maar op die plaats raakt het heden zeer close aan het verleden. Aan deze gewelven hingen ooit de Gulden Sporen….En hier dichtte de Meester in ontroerende eenvoud :

'K HOORE TUITEND' HOORNEN

‘k Hoore tuitend' hoornen en
de navond is nabij
voor mij:
kinderen; blij en blonde, komt,
de navond is nabij,
komt bij:
zegene u de Alderhoogste, want
de navond is nabij,
komt bij:
‘k hoore tuitend' hoornen en
de navond is nabij,
voor mij!

Gezelle schreef het in ‘Schoon Vlaams’ Maar in dialect zou het gegaan hebben over klanknabootsende tuithorens in de avondlijke stilte, uit de verte…Dezelfde als waarmee men van op het Hof met hoornklanken de werklieden na volbrachte dagtaak, naar huis riep voor het avondeten en de nachtrust….