.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Iskander gunt ons hieronder een blik achter de blikken schermen van de blikijzeren P v/d Allochtonen, gemeenzaam als volksmisleiding de PvdA genoemd. Moet zeggen : dit zou leutig zijn moest het zo triestig niet zijn.

Vandaar dat er hier – bij uitzondering – geen commentaar volgt op de inhoudelijke inhoud. Zou niet kunnen. Heb zowel ogen, mond als handen gespoeld met désinfectuur na de lectuur, maar denk toch deze avond rap onder de wol te gaan. Ben ik even geschrokken : ik had gedacht bij Louis Couperus te zijn beland, maar zo ziet U maar dat de Linxe krachten knappe jongens zijn in de bedriegerij. Naam-verwaaring zaaien! Is al even erg als haat zaaien! Het was dus niet de Couperus van ‘De Stille Kracht’ : ik had het kunnen weten, want die is al lang dood en begraven, die schrijft al lang niet meer, en al heel zeker niet meer in  ‘De Volkskrant’. Maar, in de sfeer van nostalgie en met zo’n kei-goede reputatie : wie let er nu op het verschil in schrijfwijze : een Coup of een Cuperuas….In ieder geval, deze is ook zeer belegen, bijna zo goed als Oude Hollandse….Maar die lust ik niet! Geef mij maar Amsterdam. En Jonge Blonde Gouda, met een malse pint en vooral : goed gezelschap. Desnoods zo’n Groen blaadje als dat Rode Femke van gisteren en van hieronder! Voor een kloeke gezonde politieke discussie, dat spreekt vanzelf! Wie weet verkoop ik haar een lidkaart van het Vlaams Belang….

Wat ik wel kwijt wil, is dat het met zo’n studie-geleerden in mijn partij-Cenakel, ik er om de dooie dood zeker van ben om in de kortste keren een ‘Stille Dood’ te sterven. Nou Moe! Als ik mocht kiezen, geef mij dan maar dat voornoemd levendig Femke Halsema van gisteren, open en bloot, in mijn Partij-Cenakel.

En dat niet alleen omdat zij nu ineens beweert dat het tedyy-beren met allochtonen dan toch niet de ideale oplossing is. Als René C. nu eens zijn groot lichtje daar wilde gaan warmen?

Wat kun je tegen Wilders?

12-10-2010 - René Cuperus - de standaard (Iskander)

Het populisme van Geert Wilders is geen Nederlands, maar een Europees probleem, schrijft RENÉ CUPERUS. Berlusconi die van leer trekt tegen partijdige rechters, of de Zwitserse anti-minarettenpartij, allemaal beroepen ze zich op een valse eenheid van ‘het volk'. Eerstdaags krijgt Nederland zijn nieuwe regering, het naar de populaire krant genoemde Telegraaf-kabinet. Met de installatie van het kabinet-Rutte, met Wilders achter de rododendrons, heeft de contrarevolutie van het gezond verstand gezegevierd.

Nederland wordt weer geregeerd door en voor het volk. De wraak van rechts op de culturele revolutie van het linkse establishment is compleet. Geraffineerd waren de lekken voorafgaand aan de presentatie van de kabinetsakkoorden. Daarmee werd een geurvlag afgegeven aan de ‘gewone' Nederlander. Waar zou het kabinet wel niet mee komen? Met een boerkaverbod; met harder rijden op meer asfalt; met inbrekers die je eindelijk een lel mag geven; met opnieuw roken in cafeetjes en met hoofddoekloze rechters en politie. Het signaal was duidelijk: ons kabinet staat aan jullie kant. Al die vanzelfsprekende dingen waar die weldenkende elitair-linkse mensen zo moeilijk over doen, regelen wij voor jullie in een vloek en een zucht. Ons kabinet is er voor de mensen die het beu zijn.

‘Het roer gaat om', kopte De Telegraaf in koeienletters op zijn voorpagina. Het redactioneel commentaar: ‘VVD, CDA en PVV hebben een gezond-verstandakkoord voor het kabinet-Rutte gesloten. Terug naar de basis, weg met de linkse hobby's, de burger weer centraal, hakken in subsidies, het mes in de publieke omroep, meer veiligheid, meer ruimte voor ondernemerschap, een stop op immigratie en eigen verantwoordelijkheid voor integratie.'

Wat deze onwaarschijnlijke coalitie bijeenhoudt, is de afkeer van links. Afkeer van internationaal, elitair en (multi)cultureel links is de secondelijm tussen centrum-rechts en het rechtspopulisme. De haat tegen links is zo groot dat het confessionele CDA er een partijscheuring voor over heeft om in zee te gaan met een partij die een Koranverbod voorstaat, liever dan te kiezen voor gematigd linkse partijen. De haat tegen links is zo overheersend dat liberalen pardoes hun sociaaleconomische hervormingsprogramma inslikken. De hobby's van links — van migranten tot het klimaat, van ontwikkelingssamenwerking tot de opera — worden zo verfoeid, dat Rutte en co. langs de rand van het democratisch fatsoen lopen door een ministersploeg op te stellen die op, zegge en schrijve, 52 van de 150 kamerzetels steunt.

We hebben hier te maken met een Europees fenomeen. Met het kabinet-Rutte-Wilders schaart Nederland zich in een lange rij Europese landen die bestierd worden door ‘gouvernementeel populisme'. Dan gaat het om regeringen die zich, met een beroep op de valse eenheid van ‘het volk', tegen de naoorlogse gevestigde orde afzetten. Denk aan Berlusconi en zijn mediaoorlog tegen de rechterlijke macht. Denk aan Sarkozy, die met zijn presidentieel-populistische ADHD het Front National overbodig heeft gemaakt. Denk aan Zwitserland, waar anti-minarettenpartij SVP de grootste regeringspartij is. Of aan Denemarken. Overal zien we samenwerkingsverbanden, al dan niet in gedoogvariant, tussen centrum-rechtse partijen en rechtspopulistische of radicaal-rechtse partijen. Weinig neutrale labels overigens die veelal linkse politicologen op deze nieuwe ‘partijen van het onbehagen' plakken. Het kan geen toeval zijn dat de doorbraak van het rechtspopulisme naar het politieke midden zich vrijwel overal in Europa voordoet. Zelfs in het door de littekens van de 20ste eeuw zo getormenteerde Duitsland lijkt een damdoorbraak van het rechtspopulisme aanstaande. Niet aan te slepen hoeveelheden exemplaren werden er verkocht van het boek van SPD-bankier Thilo Sarrazin, Deutschland schafft sich ab. Zijn boodschap luidt: Deutschland muss Deutschland bleiben.

Dat zo'n schrille hartenkreet zoveel losmaakt, zegt alles over de oorzaken van de Europese opstand van het rechtspopulisme. Die draait om twee begrippen: globaliseringsangst en immigratietrauma. Het idee bestaat dat door globalisering, slecht begeleide massamigratie en voortgaande Europese integratie en uitbreiding vertrouwde nationale samenlevingen worden ondermijnd. En dit proces zou door het progressieve, kosmopolitische establishment nog worden voortgestuwd en bejubeld ook. Zonder enige instemming van de bevolking, die door de bewust elitair-representatieve inrichting van de naoorlogse democratie en rechtsstaat – een geschokte reactie op de ontsporing van ‘de stem des volks' in communisme en nazisme – toch al weinig invloed mag uitoefenen. Men kan ironisch doen over een Telegraaf-kabinet of een opstand van het volk tegen de elite, maar de alarmerende urgentie schuilt erin dat het electorale meerderheden in Europa en Nederland zijn die aardig dicht tegen het rechtspopulistische wereldbeeld aanschuren. Zie het gemak waarmee VVD en CDA met Wilders in zee zijn gegaan. Dat hadden maar weinigen voorzien. Het islamofobe Wilders-beeld van links wijkt sterk af van het Wilders-beeld van rechts Nederland. De geest van Wilders-Light — Wilders met aftrek van zijn fanatieke anti-islamideologie — penetreert tot diep in het Telegraaf-abonneebestand. Er blijkt grote steun voor een nationaal-populistische correctie op de uitverkoop van Nederland aan ongrijpbare, ontwrichtende en oncontroleerbare krachten van globalisering, Europa en migratie. Men wil het globaliseringproces op de handrem zetten.

Dat de ‘rechtse elite' van bonusbankiers de grootste ‘subsidieslurpers' van de afgelopen tijd waren, spreekt minder tot de verbeelding dan de, inderdaad, dwaze ‘zelfopheffing' van de natiestaat – onder gelijktijdige overschatting van het Europees Project – door hoogopgeleide, veelal progressief-kosmopolitische elites. Zoals ook de impact van immigratie op het onderling vertrouwen en de politieke stabiliteit van een samenleving ernstig onderschat is. Het indrukwekkende CDA-congres heeft nog eens laten zien aan welke splijtende krachten de samenleving bloot staat. De impact van globalisering en massamigratie drijft een wig in de klassieke volkspartijen. Het forceert het cultuurpolitiek uiteendrijven van hoger- en lageropgeleiden, van kosmopolitische lifestylegroepen en meer nationaal georiënteerden. Hierop bloeit het populisme. Ondanks tien jaar onafgebroken debatteren over immigratie- en integratie is de geest nog altijd niet terug in de fles. En Nederland staat daarin niet alleen. Met faseverschillen – laatkomers zijn Zweden, Duitsland en Engeland – spelen zich in alle Europese landen heftig polariserende debatten af over het Drie i-complex: immigratie, integratie & islam. Eergisteren nog ging het Franse Constitutioneel Hof akkoord met een boerkaverbod. It's all about the immigration, stupid. En dat hoeft wereldwijze waarnemers niet te verbazen. Uit recent Brits internationaal vergelijkend onderzoek blijkt dat immigratie een ongekend negatieve invloed heeft op het onderling vertrouwen in een samenleving, maar ook op het vertrouwen van burgers in het politieke systeem en de besturende elites. Dit kan een overgangsfenomeen zijn, maar zeker is dat niet. Wantrouwen kan wel worden verminderd door een scherp en consequent immigratie- en integratiebeleid en door de opname van nieuwkomers in een nieuw te construeren nationale identiteit.

Dom

Zo bezien is het domste wat men kan doen — iets wat in schokreactie op Wilders' sluipende kabinetsdeelname in progressieve kring weer volop gebeurt — in de pre-Fortuyniaanse loopgraaf van het politiek-correcte multiculturalisme springen. Wilders' meedogenloze confrontatie- en polarisatiestrategie neemt men alleen wind uit de zeilen als men zich niet alleen op Wilders en soortgelijke fenomenen fixeert, maar vooral ook op de oorzaken van hun succes. Het migratie- en islamvijandige rechtspopulisme is actie én reactie. Wilders' succes wordt mede gevormd doordat hij reageert op de splijtende en polariserende krachten van de radicale islam, en van gesaboteerde integratie in de vorm van hoge misdaadcijfers en uitkeringsafhankelijkheid. Met of zonder Ruttesgezondverstand-kabinet: we zitten nog altijd midden in het debat over de spelregels van het Nieuwe Nederland. De pacificatie tussen migrantengroepen en de samenleving is ergens halverwege. Rabiate islamofobie, noch rabiaat kosmopolitisme kan ons daarbij de weg wijzen.

Deze bijdrage verscheen eerder in de Volkskrant.

RENÉ CUPERUSWie? Medewerker van de WBS, de denktank van de PvdA. Wat? Geert Wilders kun je niet bestrijden vanuit een politiek correcte loopgraaf. Waarom? Die aanpak is al mislukt ten tijde van Pim Fortuyn

o-o-o-o—o-o-o-

Pssst

Dat van Femke Halsema van bij ‘t begin van dit stukje : dat was maar voor de leut, hoor! Was alleen bedoeld om ’t Vrouwtje een beetje jaloers te maken….Die vindt namelijk die Geert Wilders ook altijd zo’n hartstikke leuke jongen, dat ik dacht haar met gelijke munt terug te betalen. Maar daarvoor naar Linx uitwijken?! Mij niet gezien, hoor!