.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vietnam: ouderwets communistisch SHOWPROCES

http://www.amsterdampost.nl/vietnam-ouderwets-communistisch-showproces/

http://www.amsterdampost.nl/vietnam-ouderwets-communistisch-showproces/

De Google zoekmachine staat op dit ogenblik ofwel roodgloeiend, ofwel op het punt over te koken sedert Geert Wilders en Rechter Jan Moors in de arena zijn getreden. In feite een ongelijke strijd, want Wilders moet vechten met de handen geboeid op de rug….

Hieronder volgt, voor wie nog moet beginnen tafelen op deze warme zondag, een kleine ‘amuse geueule’ uit onverdachte bron. Enfin, ‘amuse geuele’ is maar bij manier van spreken, want het is eerder een braakmiddel….Een braakmiddel, dat we quasi dagelijks voorgeschoteld kregen bij De Schandaard…

Alvast één dekseltje gelicht van het stinkend potje hieronder: als U er de hand in vindt van die De Schandaard hoofd-redacteur die een eindje geleden overstapte naar een zieltogend Nederlands pulp-gazetje, dan voelt U reeds dat ik “Warm!” ga beginnen roepen. Als U dus verder leest, doet U dat op eigen risico.

Want verder vindt U de gewone Linxe dada : bij gebrek aan argumenten verzwijgen we de feiten, maar we redeneren in het rond tot niemand nog zijn eigen naam weet. Zo geraakt ons artikel af, en is de dagelijkse boterham weer verzekerd voor een dag.        

Het kan ook anders : we stellen in ’t begin van ons betoog dat een cirkel rond is, wijden vervolgens uit over onze dada, zodat we kunnen afsluiten met de woorden : zo ziet U dat wij gelijk hebben met de stellen dat de cirkel rond is.

Sta toch, als ik U vragen mag, even stil in onderstaand artikel, waar de geniale hoernalist het heeft over Filip De Winter. Wat die vent daar vertelt, is de perfecte illustratie van wat ik altijd en overal vaststel in dat soort publicaties : men gaat uit van een vast algemeen gekend feit (de veroordeling in Gent) en draait vervolgens in wijde kringen rond, om weggaande van de feiten, geluidloos terecht te komen in het verkondigen van de eigen meningen, die verkocht worden als feiten.

De werkelijkheid? Dat het Liegebeest de ronde van Vlaanderen heeft moeten doen (want overal vrij spraken), tot hij, na cassatie, zijn doel eindelijk bereikt had : de zaak van het ‘racisme’ in de rechtszaal onder de neus van zijn goede Linxe vrienden brengen. Bij de eerstvolgende verkiezingen haalde dan het Vlaams Blok/Belang meer dan 24%, de hoogste score ooit….

Mag ik bij wijze van aperitief nog eens het interview Pim Fortuyn/Walter Zinzen in herinnering brengen. Vraag van de Pim : “Heeft U dan die Filip De Winter dan nog nooit geïnterviewd? –O, Juist, ja, U spreekt niet met zo’n mensen – O Juist, U weigert dat omdat ze niet democratisch zijn bij het Vlaams Blok! Mooie democratie is dat bij jullie”….Waarop de BRT-Ster-reporter niet meer wist waar kijken, en dan maar vlug het gesprek be-eindigde….

Als dat NRC-hoernalistje nog braafjes vele bôkes eet, zal hij misschien in een nabije toekomst wel andere dingen meemaken met onze twee helden. Benieuwd of hij tegen die tijd, uit eigenbelang de dwalingen zijns weegs nog niet zal ingezien hebben….

Proces van de eeuw (1)

Geert Wilders gedroeg zich gisteren in de rechtszaal braaf, dat moet gezegd. We hadden hem en zijn geestverwanten steeds vanaf de Haagse daken horen roepen dat hij het slachtoffer was van een politiek proces en dat het vonnis eigenlijk al vaststond. Maar toen de rechter en de officier van justitie dat meteen expliciet weerspraken, hoorden we Wilders er niet meer over – zelfs niet in zijn slotwoord.

De enige die hoopt dat het alsnog een politiek proces wordt is hijzelf. Advocaat Wim Anker verklapte onlangs in de Volkskrant waarom hij geen advocaat van Wilders was geworden. Wilders wilde de regie houden. „Hij wilde zoveel mogelijk procedures en zittingsdagen.”

Daarom wil hij ook zoveel mogelijk getuigen, die allemaal hetzelfde zullen zeggen, laten oproepen. En daarom stond hij er gisteren ook op – zijn enige moment van wilderiaanse recalcitrantie – dat de dagvaarding volledig werd voorgelezen. Toen de rechter, voorzitter Jan Moors, rustig de onredelijkheid van dat verlangen aantoonde, vielen Wilders en zijn advocaat Moszkowicz snel stil.

Verder gebeurde er niets bijzonders op deze eerste dag, bestemd voor de regeling van het proces. Als het zo doorgaat, wordt het niet het proces van de eeuw, maar van de geeuw.

Het klasje van Wilders, de Kamerfractie van de PVV, zat achter glas voltallig toe te kijken en toonde slechts op schaarse momenten een gemompeld begin van verongelijktheid. Sietse Fritsma las in een gratis krantje steeds hetzelfde artikel over de PVV en Martin Bosma maande („Jongens!”) tot opstaan als de rechters binnentraden. Een homogeen gezelschapje, zo te zien, al hield Fleur Agema wel opvallend vaak een lege stoel tussen haar en de ‘jongens’.

Buiten de rechtszaal gebeurden interessantere dingen. Ik denk aan die betogers die met identiek ontworpen borden rondliepen. Had Wilders ook daar de regie willen houden? Maar ik denk vooral aan een paar tv-uitzendingen, later op de dag.

Volgens Wilders, zijn volgelingen en een groeiend legertje Nederlandse intellectuelen zou het een ramp voor Nederland zijn als hij veroordeeld werd. Dan is het gedaan met onze vrijheid van meningsuiting en kunnen we niet meer zeggen wat we willen. Zodra we kritiek hebben op de regering of de rechter, gaan we de kerker in en komen er nooit meer uit. De censor schrapt meedogenloos de grapjes over Balkenende en Bos uit mijn stukjes. En Wilders zou als martelaar van het vrije woord zegevieren.

Gisteravond zagen we opeens een sombere Filip Dewinter op de buis. Het ging niet goed met hem en zijn politieke partij. Wanneer was er de klad in gekomen? Toen de rechter zijn Vlaams Blok veroordeeld had wegens racisme. Zo’n stigma raak je nooit meer kwijt, treurde Filip, hij begreep dan ook wel dat Wilders afstand van hem hield.

Toch ken ik Belgen die na die veroordeling zijn blijven zeggen wat ze denken en nog steeds niet opgepakt en gevierendeeld zijn. Dewinter is bovendien geen held van het vrije woord geworden. Dus misschien valt het straks ook in Nederland wel mee als Wilders een symbolisch strafje aan zijn broek krijgt.

Toen verscheen Peter R. de Vries bij Pauw & Witteman. Het ging over Wilders en hij zei eindelijk eens iets waar ik het helemaal mee eens was. Waarom? Daarover morgen (‘na de reclame’) méér.

Bron NRC Handelsblad (oud)