.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vol is vol…..

Zelfs BOM-vol…..

o-o-o-o-o—o-

Akkoord, mijn titel is een beetje verwarrend. Een beetje zoals die Joost Zwagerman hieronder schrijft.

Zijn artikel telt al meer van 1600 woorden, dis zal ik het kort houden.

Wij missen in Vlaanderen niet één Zwagerman, wij missen er meerdere! Als die maar eens aan het woord konden komen!

Links helpt Wilders door PVV-kiezers te kleineren

27-09-2010 - Joost Zwagerman - De Volkskrant

‘Wildersland’. Volgens twee NRC-journalisten bestaat dit land. De grenslijnen lopen langs de randen van Limburg, Noord-Brabant en Zeeuws-Vlaanderen. Daar behaalde de PVV de meeste stemmen.

Waarom juist daar? Het kan niet uitsluitend te maken hebben met het feit dat Wilders in Venlo is opgegroeid – hoewel hij voor veel mensen in de regio wél functioneert als degene die bereid is zich teweer te stellen tegen de hegemonie van de Randstad en Den Haag. In Den Haag wordt beleid gemaakt dat in hun beleving juist hún noden veronachtzaamt, wegwuift of zelfs kleineert.

Wat wil de Wilders-kiezer? vroegen de NRC-journalisten zich af. Het is opmerkelijk dat de islam in hun stuk niet of nauwelijks voorkomt. Uit hun reportage blijkt dat Wilders’ strijd tegen de islam als ‘fascistische ideologie’ ver van het bed ligt van de PVV-stemmer in Wildersland.

De kiezer uit het Zuiden wendt zich tot Wilders als gevolg van een hele reeks ongenoegens. Alleen al Wilders’ erkenning van die ongenoegens volstaat om hem zijn stem te geven. Schaalvergroting, globalisering, de EU als een ongrijpbaar en log instituut dat beleid uitzet dat funest is voor de regio, maar ook dreigende bezuinigen op de zorg en verharding in het publieke domein – het is de gemiddelde Wilders-stemmer een nachtmerrie.

Eigenlijk verschilt het onbehagen van die PVV-kiezer niet zoveel van dat van andere kiezers. In de NRC-reportage zei een pastoor in Maastricht het zo: ‘Mijn bejaarden stemden allemaal op de PVV. Ze voelen zich in hun bejaardentehuizen verwaarloosd en denken dat Wilders daar iets aan kan doen. Met moslims heeft het niets te maken, maar ze denken wel: als je uit een vreemd land komt, wordt er van alles voor je gedaan en als wij wat nodig hebben, kan er niks.’

Ook de motieven van hoger opgeleiden om op Wilders te stemmen, hebben weinig te maken met de repressieve maatregelen die Wilders in het vooruitzicht stelt. Voor die hogeropgeleiden is vooral het vrije woord van belang.

Het NIPO deed, op verzoek van de Volkskrant, vorig jaar onderzoek naar die motieven, met als conclusie: ‘De hoger opgeleide kiezers voelen zich vooral tot de PVV aangetrokken vanwege de vrijheid van meningsuiting, die in hun ogen wordt bedreigd door de groeiende islamisering. Zij zien Geert Wilders als de martelaar van het vrije woord.’

Dat martelaarschap werd er alleen maar groter op toen het OM Wilders ging vervolgen. Ooit was de steun voor de PVV onder hoger opgeleiden minimaal, maar de NIPO-cijfers uit 2009 lieten zien dat nu 10 tot 15 procent van die hoger opgeleiden ‘om’ is voor de PVV.

Opmerkelijk is dat interviews met ‘de gemiddelde PVV-stemmer’ steeds weer uitwijzen dat de uitzinnige sweeping statements over kopvoddentaks en het door de knieën schieten van relschoppers niet op veel steun kunnen rekenen bij die hoger opgeleide PVV-stemmers.

Het is eerder omgekeerd: ze nemen die sweeping statements voor lief, omdat het alternatief voor de luidkeelse islamkritiek in hun beleving pas écht zorgwekkend is: het linkse dedain voor de noden en klachten van de autochtone kleinburger.

Met het bestrijden en weerspreken van de ideeën van Wilders blijkt met name de PvdA, bij gebrek aan een eigen visie op de multiculturele samenleving waarin allochtoon én autochtoon zich kan herkennen, de verdoolde kiezer niet terug te veroveren. Sterker: als linkse politici zeggen dat Wilders’ ideeëngoed een tweedeling in de samenleving tot gevolg heeft van ‘wij versus zij’, dan werkt dat bij de verdoolde kiezer alleen maar contra-effectief.

In zijn beleving is die tweedeling er al lang: ‘wij’, dat zijn de autochtone burgers die sociaal-economisch onderaan de ladder staan. En ‘zij’, dat zijn de Boven Ons Gestelden, in het bijzonder juist die leden uit de bovenklasse die hun vermeende morele superioriteit niet kunnen onderdrukken en zich wentelen in het onbezorgde kosmopolitisme dat zij zich, anders dan de autochtone kleinburger in de gemiddelde Vogelaarwijk, kunnen permitteren. Die zaligmakende levens- en denkwijze vaardigen zij dan ook nog eens uit aan de ‘kleine luyden’ op wie die geprivilegieerde en veelal linkse bovenlaag in het geniep – maar soms ook helemaal niet in het geniep – neerkijkt.

De missie die PvdA-leider Job Cohen in zijn tijd als burgemeester van Amsterdam uitsprak – ‘de boel bij elkaar houden’ – vormt in theorie een verleidelijk en wenkend ideaal voor juist de verdoolde kiezer die snakt naar hernieuwde sociale cohesie. Maar juist doordat Cohen, en met hem veel anderen op links, blijven hameren op Wilders als ‘gevaar voor de samenleving’, kan het bête noir Wilders uitstralen dat dit ideaal van ‘de boel bij elkaar houden’ voor iedereen mag gelden – behalve voor zijn achterban, want die telt blijkbaar niet mee.

Het wordt er voor Cohen en zijn ideaal van ‘binden’ niet beter op wanneer zichzelf als progressief afficherende opiniemakers er behagen in scheppen om die verdoolde kiezer belachelijk te maken of klakkeloos weg te zetten in de extreemrechtse hoek.

De vraag moet zijn: zijn de eertijdse stemmers op CDA en PvdA dan bij toverslag veranderd in extreemrechtse elementen op wie je hartstochtelijk kunt afgeven?

Waarom toch schimpen die linkse opiniemakers op het Wilders-electoraat dat voorheen nog gewoon behoorde tot de achterban van VVD, PvdA en CDA? Denken ze echt dat de traditionele middenpartijen het vertrouwen automatisch herwinnen als de afgehaakte kiezers worden gebrandmerkt als extreemrechts klootjesvolk dat als onwelriekende droesem opwelt in een fles vol zuiver bronwater?

Martin Sommer zei het heel bondig: ‘Ze hebben een hekel aan het volk gekregen.’ (Opinie & Debat, 18 september)

Een hekel? Bij sommige opiniemakers is die hekel al verhevigd tot withete haat.

VV-stemmers zouden dus over de brede linie Joran-achtigen zijnEen ontluisterend voorbeeld is Anil Ramdas, presentator van een multiculturele talkshow bij de VPRO tv. Ramdas publiceerde op de website van het Vlaams-Nederlandse culturele instituut De Buren een column waarin hij de culturele wansmaak van de witte onderklasse automatisch en exclusief koppelt aan extreemrechts stemgedrag en morele inferioriteit: ‘En zie de aanhang van de PVV, die almaar groeit, en nu al staat op meer dan twee miljoen. Die Hollanders (...) zijn voor een groot deel white trash. Het zijn tokkies, het zijn families Flodder, met achterlijke ideeën en onbeschofte omgangsvormen.

'Wat kun je anders zeggen van de meeste Telegraaflezers, SBS-6- en RTL-kijkers en PVV-stemmers, dan dat ze boers, onbehouwen, ruw, plat, vulgair, ordinair en ongemanierd zijn? Primitieve, rancuneuze, rechtse en extreemrechtse types zonder moraal, zonder principes, zonder idealen; kan het anders worden geformuleerd?’

Godallemachtig. Achterlijk. Primitief. Extreemrechts. Zonder moraal. Zonder principes. Ramdas klaagt de vulgariteit van die ‘white trash’-achtige witte Nederlander aan, maar dan wel in juist die bewoordingen die hij uit andermans mond zo abject vindt. Als híj scheldt, dient de haatpraat kennelijk een moreel doel dat uitnemend is. Scheldt een ander, wiens moraal hem niet zint, dan heet dat primitief. Zo zijn we snel klaar.

Zouden ‘de meeste kijkers’ naar RTL inderdaad ‘geen moraal’ hebben? Ramdas heeft het niet over ‘benepen moraal’ of ‘griezelige moraal’. Nee, ze hebben ‘geen moraal’. Wie dat met droge ogen beweert, plaatst de kijkers naar RTL en de stemmers op de PVV in de domeinen van tbs en psychopathie. Over Joran van der Sloot wordt door psychologen beweerd dat hij geen moraal heeft. PVV-stemmers zouden dus over de brede linie Joran-achtigen zijn.

Eén muisklik op internet leert intussen dat de gemiddelde RTL4-kijker een vrouw van rond de vijftig is die dol is Oprah Winfrey, de Libelle of Margriet leest en meer dan gemiddeld aan mantelzorg doet. Ze zullen ervan ophoren dat ze achterlijk, primitief en extreemrechts zijn, en geen moraal hebben.

Achter de huftertaal waarmee Ramdas mensen wier stemgedrag hem niet bevalt tot ‘wit vuilnis’ brandmerkt, gaat een grotere tragedie schuil. Ooit was neerkijken op het klootjesvolk en het zich toe-eigenen van hedonisme en libertair gedrag een speeltje in handen van bohémiens die er hun vrijgevochtenheid mee benadrukten.

Maar toen dat hedonisme doorsijpelde naar de kleinburger, keerde die bovenklasse zich walgend af – want hedonisme onder ‘white trash’, dat is ineens geen hedonisme meer, maar gedegenereerde smeerpijperij.

Dedain van de bovenklasse voor de zeden en gewoonten van de onderklasse is zo oud als de wereld, maar het venijn bij Ramdas schuilt in de klakkeloze gelijkstelling van wansmaak en extreemrechtse inborst. Alsof in de op drift geraakte samenleving de opgestoken middelvinger een merkteken is waarmee uitsluitend extreemrechts zich profileert.

Het pikante is dat diezelfde Ramdas verklaarde dat beschaafde mensen op Job Cohen moeten stemmen. Dit stemadvies staat model voor de onmogelijke spagaat van de zelfverklaarde linkse weldenkenden.

Want het is van tweeën één: óf je bekent je tot Job Cohens ideaal van ‘binden’ óf je zet door middel van dedain en een morele weerzin de PVV-stemmer vanwege zijn ‘primitiviteit’ buiten de orde als zijnde ‘achterlijk’ en extreemrechts.

Wie écht wil binden, moet het anders doen. Een bindende politiek wordt pas geloofwaardig wanneer je als alternatief voor Wilders’ retoriek een erkenning uitspreekt voor het diep doorvoelde onbehagen op de beide flanken van de samenleving: erkenning voor het onbehagen van en het gevoel van uitsluiting onder de Nederlandse moslims wanneer die zich geconfronteerd zien met woeste uitspraken over kopvoddentaks en aanverwante praat – en in gelijke mate erkenning van het onbehagen en gevoelens van uitsluiting onder de witte autochtone kleinburger die zijn ankerplaatsen en leefwereld ingrijpend veranderd ziet door migranten aan wie een linkse bovenlaag een exclusief engagement verbindt.

De scheldpartij van Ramdas illustreert onbedoeld de identiteitscrisis op links. Het – onjuiste en achterhaalde – zelfbeeld is: vooruitstrevend en emanciperend. Maar de luidkeels beleden weerzin ten aanzien van ‘white trash’ toont dat die emancipatie zich dan kennelijk moet voltrekken door middel van gescheld op de te verheffen bevolkingsgroep.

Emanciperen door te incrimineren: dát kan de bedoeling niet zijn. Mede door dat kleineren en incrimineren van de grote noden onder kleine luyden ontstond het nieuwe land binnen een land: Wildersland.

Joost Zwagerman is schrijver en essayist. Van hem verscheen vorig jaar het pamflet Hitler in de polder & Vrij van God