.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Pan, de verlokkende

Met de bokkenpoten….

o-o-o-o-o-o-o-o-o-

De grootste verdienste, maar dan ook zijn enigste, van Walter Pauli van De Morgen is, dat hij kan schrijven. Hij schrijft zelfs zo goed als zonder fouten, want zijn teksten passeren allemaal bij de corrector. Dus over de vormvoorwaarden : ze kunnen er door.

De inhoud echter?

Enfin, Jezus Christus tweeduizend jaar geleden wist het al : zalig de armen van geest, want zij zullen de hemel bezitten!

Waarschijnlijk was met die ‘armen van geest’ ook onze Walter Pauli bedoeld, want die voldoet aan het algemeen beeld waaraan elke Linxe predikant moet voldoen : beginnen met de eigen mening voorop te stellen (Di Rupo moet winnen, en Bart De Wever is een grote kluns) en dan in cirkels daar blijven omheen draaien, tot het artikel het gewenste aantal woorden bevat.….

Vandaar dat het schrijfsel van de brave man, als bewijs, weeral opgeslagen blijft in mijn persoonlijk internet-archief. Al kan ik niet nalaten er mijn persoonlijke bedenkingen aan toe te voegen, in de veronderstelling dat niet alleen heel het Partijbestuur maar ook de kleinste der Niveanen mijn mening zal overnemen. En vooral er naar handelen. Het is niet, omdat den Bart onze Bruno zijn neus bijna afbijt, dat er naar mij niet mag onderhandeld worden. Ik mag, denk ik, vrij-uit spreken, want ben maar een pluisje in de wind die trouw uitvoert wat ’t Vrouwtje hem vraagt. Zij stelt mij o zo dikwijls de vraag, als ik het allemaal zo goed weet, waarom ik het dan niet zelf doe!….En nu is ’t zo ver!

Stel, ik zeg wel : stel, dat Pauli de toestand correct inschat : ze geraken er niet uit = nieuwe verkiezingen = Bart op zijn smikkel & Di Rupo redt het socialisme en meteen het land. Nonsens, natuurlijk! Want beiden zijn niet meer te redden….Alleen kan hun doodstrijd wat verlengd worden…

Het alternatief, vraagt U? Dat weet den Bart zelf goed genoeg, maar hij durft het voorlopig nog niet luid-op te zeggen. Daarom doe ik het in zijn plaats.

Gewoon de verkiezingen op zich laten afkomen, en als het zo ver is, dan de verkiezingen ingaan met als slogan : het is genoeg geweest! Stem op de kandidaten van onze eenheidslijst en wij gaan onze eigen weg.

Wat ze doen in het buitenland? Is onze zorg niet.

Al kijken we wel op naar Nederland met Geert Wilders nu zeer nadrukkelijk op de achtergrond : zoals naar gewoonte is Nederland ons gids-land inzake algemene veiligheid en een leefbare samenleving. Wie weet, oogsten wij ooit weer eens samen appeltjes van oranje…..

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

Tussenstand: En wat als het ineens echt verkiezingen zijn?

02/10/10 08u40

Elke zaterdag maakt een opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week. Deze week: Walter Pauli.

Sinds deze week 'hangt het in de lucht': de kans op nieuwe verkiezingen. Er is nog niet gezegd dat er inderdaad nieuwe verkiezingen komen, maar toch. Elio I blijft geblokkeerd. En omdat het een goede democratische regel is dat men bij uitzichtloze politiek ooit terug bij de kiezer belandt, blijven verkiezingen een legitieme optie: hoe hypothetisch, hoe gevreesd, hoe verfoeid ook.

Maar stel, stél maar eens dat het ondenkbare en ongewilde toch realiteit wordt? Stel dat er verkiezingen komen? Wat dan?

Ja, wat dan? Volgens de peilingen hebben maar twee partijen baat bij nieuwe verkiezingen en dat zijn precies de twee enige partijen die in staat zijn om inderdaad te beslissen of de Belg straks weer naar de stembus moet. Het zijn ook de twee enige partijen die het niet alleen goed, maar zelfs uitstekend doen in de peilingen, en door de kiezers dus beloond lijken te worden voor de Grandioze Mislukking die ze stilaan zelf aan het veroorzaken zijn. Elio Di Rupo en de PS omdat ze voor de Franstalige publieke opinie alles gedaan hebben om België bijeen te houden, maar Di Rupo ook die sa dignité behield door niet te kruipen bij elke nieuwe provocatie door de Vijand uit Vlaanderen. Bart De Wever en de N-VA, omdat De Wever in Vlaanderen stilaan als nog onfeilbaarder geldt dan de paus. Omdat Hij zo genereus was om te willen onderhandelen met de Franstaligen, hoe Hij helaas zelf moest vaststellen wat Zijn kiezers al langer wisten: dat met Walen niet te praten valt, dus ook niet te onderhandelen. En dat Hij zo dapper was niet te plooien.

Meden en Perzen
PS en N-VA zijn inderdaad de partijen die met het duidelijkste 'verhaal' naar de kiezer kunnen. Bovendien zijn Di Rupo en De Wever ongeveer de enige federale sterkhouders die nu al een paar weken echt zichtbaar zijn voor de kiezer. Ja, wie kent Jan Modaal straks nog, behalve De Wever en Di Rupo? Van welke politicus hoorde of zag hij nog iets? Kim Geybels is een goede derde, maar verder?

Maar omdat het een les van Meden en Perzen is dat elke verkiezing haar grote verrassing kent, kan die verrassing eigenlijk alleen van PS of N-VA komen. Ofwel door écht door het dak te gaan, ofwel door een onverwachte tegenvaller. Dat is hoogst onzeker, maar nooit uit te sluiten. Neem N-VA. De kiezers die De Wever belonen omdat hij stug en koppig blijft in de onderhandelingen en liever de hele boel doet springen dan één millimeter te veel toe te geven, heeft hij wellicht al. Misschien kan hij nog wat VB'ers extra aanspreken, maar daar blijft het wellicht bij. Een grotere potentiële groep die hij kan aantrekken, zijn 'de meelopers'. Die archetypische Vlamingen die zich graag herkennen in 'de sterkste': zij die ineens naar tennis kijken als Kim Clijsters speelt, zij die in 2003 Stevaert zeer tof vonden, in 2005 en 2007 oordeelden dat Leterme toch een goede bestuurder was, en nu diezelfde Leterme weghonen als een geitenboer, zij die zich in peilingen voor Jean-Marie Dedecker uitspraken omdat ze lazen dat veel Vlamingen dat al deden in peilingen en Dedecker sprak en deed alsof hij een winnaar was. Zij die zich in steeds dichtere drommen scharen achter Bart De Wever. Als De Wever ergens nog een trekkingsrecht heeft, dan op die oer-Vlaamse middengroep.

Maar hij kan ook kiezers afstoten. Het zou wel eens kunnen dat De Wever vorig jaar nogal wat nieuwe kiezers aantrok die op hem stemden uit grote ontevredenheid over de klassieke partijen "die er een knoeiboel van maakten", wat toen trouwens de zin van de N-VA-campagne was. Nu wil maar ook 'kan' De Wever het zelf niet. En de andere partijen zullen niet nalaten zout in die wonde te strooien.

Ook al omdat ze weinig anders kunnen. Zowel CD&V, sp.a als Groen! zullen voor hun overleven moeten uitleggen dat de N-VA het land in de miserie heeft gestort. Al snijdt dat mes aan twee kanten. Het leuke is dat voor een immer kritische kiezer een boodschap 'tegen' snel meer instemming krijgt dan een 'voor'. Nadeel is dat Bart De Wever dan helemaal de te kloppen man wordt. En dat tegen tegenstanders die van zichzelf weten dat ze hem niet kunnen kloppen.

Kamikaze-Kris
Wat zouden de anderen inbrengen? Sp.a kan zeggen dat Frank Vandenbroucke ongeveer de enige politicus was met een concreet voorstel om de federale onderhandelingen te deblokkeren. Maar wie weet dat, behalve een kransje van volhouders? Want welke normale mens leest nog al die berichten over de preformatie die slabakt, en blijft slabakken. Neen, dan liever wat lezen over de parachutemoord. Als ze bij de sp.a slim zijn (of lef zouden hebben) trekken ze de kaart-Di Rupo, met verre voorsprong de populairste socialist in Vlaanderen.

CD&V heeft zelfs dat niet. Als er nu ineens verkiezingen zouden zijn, staat die partij net zo naakt als de bisschoppen. Zelfs een deel van de eigen leden schaamt zich sinds Vangheluwe over de 'C', laat staan dat dit nog één buitenstaander aantrekt. En de 'V' is al even onbruikbaar: ze waren de knechtjes van N-VA, ze stelden zich op als een partij zonder wil, zonder durf, zonder perspectief behalve het netjes volgen van Bart De Wever. Ze mogen de vingers kruisen dat de CD&V-leden straks nog CD&V stemmen. Dat is niet zeker, als zelfs CD&V-burgemeester Huub Broers, Koen Algoed, ex-directeur van de studiedienst, eigenlijk N-VA'er blijken te zijn.

Zelfs de kleinste troeven vallen niet meer uit te spelen. Herman Van Rompuy was een paar maanden geleden nog bruikbaar, maar zijn electorale meerwaarde is stilaan net zo subtiel als de inhoud van een haiku. Hoe moet Yves Leterme zich in West-Vlaanderen profileren. Het liedje herhalen van 'de underdog die geen kansen kreeg'? Toch niet als 'de langst ontslagnemende premier uit de geschiedenis'? Wie zouden ze uitspelen als boegbeeld? Kris Peeters is de enige logische optie. De ambitieuze minister-president, die in juni absoluut níét voluit wilde gaan in federale verkiezingen, zou nu in heel ondankbare omstandigheden de troepen moet aanvoeren: Kamikaze-Kris.

Open Vld zit federaal en Vlaams in de oppositie, in theorie zou dat nu een ideaal uitgangspunt zijn. In de praktijk wordt de partij evenwel geleid door Alexander De Croo, en sinds 'Antwerpen' heeft hij zijn partij en zichzelf belachelijk gemaakt. Een variant op de slogan, 'Wie gelooft die mensen nog?', is dus niet echt een optie. De meeste Open Vld'ers hebben bovendien minder te bieden nog minder dan in juni: Patrick Dewael, Bart Somers, Dirk Van Mechelen, Rik Daems, Marino Keulen, Patricia Ceysens, ze zijn allen nog een tikje meer out dan toen, en de jonkies blijven te jong. En voor 'great old man' Verhofstadt is het nog te vroeg om terug te keren als 'de Grote Redder'. Ze riskeren tegen De Wever nog altijd meer te verliezen dan te winnen.

En, hoe vreselijk het ook klinkt, die van het VB kunnen uit eerlijke schaamte maar beter van de kiezer wegblijven zolang Marie-Rose Morel zich roert.

De enige pendant van Grote Bart is Groene Wouter. Wouter Van Besien was in juni al een winnaartje van de verkiezingen, en sinds hij met zijn gammele autootje aan het paleis verscheen is ook hij een sympathieke groene, 'one of us'. Geen steller van politiek correcte schrifturen in Oikos, maar een gewone jongen in een bijzonder gewone kar, die aan de vorst en aan het land een gewone boodschap brengt: zouden we niet eens gewoon doen? Van Besien is een van de weinige politici die het voorbije jaar wat aan herkenbaarheid hebben gewonnen.

Dat is trouwens het nadeel van álle kandidaat-Kamerleden en senatoren. Ze hebben echt níéts kunnen doen sinds de vorige verkiezingen, en ze moeten toch een nieuwe slogan vinden om zich aan te prijzen. Ga er maar aan staan. Danny Pieters: 'Ik killde Kim.' Dirk Van der Maelen: 'Ik blijf tegen elke oorlog.' Bruno Tuybens: 'Ik blijf tegen hoge bonussen.' Rik Torfs: 'Met deze kerk heb ik niets te maken.' Freya Piryns: 'Geen brug, toch blijvend boos.' Guy Vanhengel: 'De eerste die zei: De Croo kan het niet.' Het worden gouden tijden voor reclamebureaus: inventieve slogans alom gezocht. En hoe zullen de partijen zich profileren? De sp.a, na Achiel Van Acker, misschien met Camille Huysmans? CD&V met 'christelijke gezinswaarden'?

Wij willen er niet aan denken, zij al evenmin. Laat staan de kiezer. En dát is de absolute onbekende: welke politieke vertaling zal de algemene ontgoocheling ('toch niet wéér verkiezingen?') krijgen? Anti-Belgisch? Antipolitiek? Pro- of anti-N-VA?

o-o-o-o—o-o-

Psssst

Ziet U : in coda veninum (zoals de pastoors zeggen)  : die man is nog sterker dan het Orakel van Delphi! Hij durft er zelfs al aan denken dat er anti-Belgisch, anti-politiek ja zelfs anti-NV-A zou kunnen gestemd worden door 6,5 miljoen Vlamingen. Gaan die dan allemaal op het Vlaams Belang stemmen? Niet overdrijven, hé, man!

Zou…zou… Walter Pauli misschien al onder mijn duiven willen schieten?