.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Au secours!

Di Rupo verdrinkt en wij worden in slaap gesust….

****************

Kalmte

06/09/10 07u03

·         

Het is echt niet het moment om grote emoties, holle retoriek en revanchisme de politieke agenda te laten bepalen. Hoe groot de begrijpelijke ontgoocheling, ontmoediging en woede ook moge zijn nadat op de valreep een bijna-akkoord is gesneuveld. Een bijna-akkoord over wat in wezen niet meer dan een marktkoopmansonderhandeling over de miljoenen voor Brussel is.

Het is dus niet verstandig om zoals enkele Franstalige kopstukken meenden te moeten doen het einde van België als fait accompli voor te stellen. Het wakkert misschien de angst voor de grote, boze De Wever bij de eigen achterban wat aan, maar dat zal deze laatste siberisch laten. En eigenlijk doen Demotte, Onkelinx en Moureaux hiermee niet meer dan objectieve bondgenoten van De Wever worden. 
Evenmin is het een goed idee van De Wever om nu plots de liberalen aan boord te willen, omdat zo'n scenario dicht in de buurt van politieke sciencefiction komt. Of denkt de N-VA-kopman werkelijk dat Didier Reynders het FDF zal dumpen en een grotere staatshervorming mogelijk zal maken, alleen om daarna met twee zitjes in een federale regering te kunnen pronken? Het enig denkbare scenario waarin je Reynders zover krijgt, is om hem ook toe te laten in te breken in de Franstalige deelregeringen. Maar zo'n prijs laten betalen door een getergde Di Rupo, die echt het uiterste van zichzelf gegeven heeft, is meer dan een brug te ver.
 
En hoe zou je de jonge Alexander De Croo, die al maanden consequent op een oppositiekuur van zijn partij aanstuurt, ervan kunnen overtuigen in een regering te komen die, in welke samenstelling dan ook, toch tot forse lastenverhogingen zal moeten beslissen? En in ruil voor wie? Groen! en de sp.a eruit? Zodat plots de liberalen de grootste fractie worden, en Di Rupo het premierschap aan een liberaal moet laten? Hij zal zich haasten om daarin mee te stappen.
 
We zijn weer bij dag nul, en bijgevolg moet je weer van het basisgegeven van dag nul vertrekken: PS en N-VA zijn allebei incontournable, en dus de noodzakelijke as waar om het even welke regering rond gevormd moet worden. Tenzij iemand op het ronduit onzalige idee komt nieuwe verkiezingen uit te schrijven en dit land helemaal over te leveren aan een budgettaire ontsporing van ongekende proporties.
 
Men was er niet ver af. In plaats van met veel holle woorden de resterende afstand opnieuw te vergroten, werkt men best in alle discretie naar het definitieve overbruggen ervan.
 
Yves Desmet
Politiek commentator

**************************

Pssst

Misschien een nachtmerrie voor Di Rupo, maar een natte droom voor de 6,5 miljoen Vlamingen. Enfin, toch voor hen die kunnen nadenken….Arme Homo Elio….Ware dat nu eens een nahthengst geweest, ja, dan was dat nog te dragen geweest! Misschien. Want de man is nu ook niet zò groot geschapen dat hij paarden zou aankunnen. Ja! Met zijn mond misschien wel…..

En hij heeft nog zoveel van zichzelf gegeven, die twee maanden dat hij met Bart in hetzelfde beddeke lag….

De man moet nu opgebrand en uitgeblust, ziek te bed, waarschijnlijk bezig zijn zijn wonden likken. Vooral de eigendunk over zijn talenknobbel zal een goede knauw gekregen hebben. Dat durven wij hopen, zeker tenminste als het niet allemaal mouwfrotters zijn in zijn omgeving.

Arme Homo Elio! Want hij weet, net zo goed als wij, als iemand in het kamp der Sossen ook maar het minste teken van verzwakking vertoont, dat de kameraden dan klaar staan om hem te verscheuren….Een troep Ardenese wolven heeft er niks aan!

Dat zal dus in de komende dagen (misschien wel in de achterkamertjes) het treurige schouwspel worden dat zich voor onze ogen zal afspelen, Bollie en Billie ten spijte….

Ik stel mij zelfs de vraag, als die van Laeken hem ooit bedankt heeft voor niet-bewezen diensten….Och arme de man! En hij was nog zo graag, maar o zo graag Premier geworden! Van (Bijna) Machtigste Man van België, moet hij nu afdalen tot gewoon partij-lid : hetzelfde lage niveau als ondergetekende bekleedt bij het Vlaams Belang een gewoon soldaat in de loopgraven…. Het grote verschil zal natuurlijk altijd blijven : hij dient de partij die aan de lopende band maar ongestraft hold-ups pleegt, en ik dien de partij die zulks voor eens en voor altijd wil voorkomen.

Wie van de twee zou zich nu het gelukkigst voelen?