.

Het geschreven dagblad van Radio Mille Colonnes.

Doet het nog beter dan “Der Sturmer”

van de Nazi-Jodenhater Geog Strasser….

***********************

r

Elio Di Rupo a soumis une dernière offre. La galère ou l’enfer : c’est le choix cornélien qui semble offert au monde politique, si l’on en croit l’ambiance détestable qui règne désormais au sein du groupe de négociateurs.

Par Béatrice Delvaux, rédactrice en chef du Soir

La galère ou l’enfer. C’est le choix cornélien qui semble offert au monde politique, si l’on en croit l’ambiance détestable qui règne désormais au sein du groupe de négociateurs.

Il était évident que les négociations pour cette grande réforme institutionnelle ne seraient pas une partie de plaisir et ne seraient pas réglées en deux coups de cuillère à pot. Mais elles ne devaient pas forcément devenir ce jeu de cache-cache dans lequel elles ont sombré depuis la fin de la semaine dernière.

Un accord de cette ampleur et de cette importance mérite qu’on y passe du temps, qu’on se bagarre, qu’on multiplie les pistes de solutions, qu’on défende bec et ongles ses impératifs, qu’on discute jusqu’au bout de la nuit. Mais il n’implique pas forcément ce jeu de dupes, où nombre de partis, les francophones et certains flamands, se demandent toujours deux mois après l’ouverture des négociations, à quoi joue la N-VA. Bart De Wever et ses amis peuvent-ils enfin jouer le jeu, cadrer leurs demandes : négocient-ils une séparation sans le dire ? (Incroyable en fait qu’on en soit toujours à cette question).

La clarté vaut mieux qu’un processus qui mine la confiance, transforme la négociation en un piège et les négociateurs en dindons d’une mauvaise farce.

Pendant ce temps, l’usure fait son travail et un sentiment grandit, croissant chez des francophones qui petit à petit font leur deuil de leur Belgique. Et de se dire que si un accord par consensus devait être synonyme de mascarade et de jeu de dupes, alors vaudrait-il mieux franchement prendre l’autre voie : la séparation, ou quelque chose d’approchant.

Que la N-VA ne se réjouisse pas trop vite. Si cette séparation ou son ersatz devenait plus qu’une hypothèse d’école, elle ne se fera pas à ses conditions. Les francophones se doivent de préparer cette épure dans les détails, en veillant à ce que Bruxelles y figure comme Région à part entière. Car entre une galère imposée ou un enfer subi, ils doivent le moment venu, pouvoir offrir une autre porte de sortie à leurs concitoyens, qui leur rende la maîtrise de leur destin. Il faut préparer le plan B.

***************

Pssst

We zijn, als Vlaming, wereldburgers, ja toch, of zijn we dat niet?! Dat Franscouillons met hun beperkte intellectuele capaciteit onze taal (en trouwens elke vreemde taal) niet machtig zijn, wil daarom nog niet zeggen dat wij onze bescheiden kennis van de hunne onder stoelen of banken moeten steken. Vooral niet als zij de Hemel om erbarming smeken omdat hun arrogante suprematie een deuk dreigt te krijgen. Vandaar de overname van het proza van die Mevrouw van de Saccochen, vuurspuwende draak van de Francofonie, bedoeld als tijdsdocument, die moet bewijzen, dat zodra er geraakt wordt aan hun heersers-prerogatieven van bezetters door God gezonden, zij beginnen te flippen. Het is in dergelijke omstandigheden dat er doden vallen….

Wat kan men anders hierop antwoorden dan :”Mevrouw Saccoche, jullie zitten van nu voort daar op de galleien of in de hel, om het even waar, maar precies op jullie plaats. Het heeft wel wat tijd en vooral veel geld gekost voor dat jullie tot dat besef zijn gekomen”. Ga dus in vrede, en naam in Godsnaam de vleesgeworden pretentie van een Flahaut mee!

Tweede redenen voor het overnemen van dergelijk artikel : de duidelijk voorhanden zijnde omdraaiïng van de feiten. De Niveanen, Lauwe Vlamingen als zij zijn, hebben altijd in hun koudwatervrees iets voorgehouden in de zin zoals LDD  ‘met België als het kan, d’er zonder als het moet’’ – wat in het Frans begrepen wordt als onvoorwaardelijk zonder België….Ziet U, slim in talen zijn ze daar nooit geweest, hé….

Inderdaad, die klassieke manier van alles wat anti-Vlaams denkt, is daar weer : opzettelijk verkeerd interpreteren of citeren en van op die geforceerde gevechtsstelling verder de strijd aangaan. Weeral omdat er geen inhoudelijke argumenten zijn….”Met België, als ’t kan” is inderdaad de verkapte uitnodiging om toch AUB een beetje inschikkelijk te zijn….En zelfs dat, inschikkelijk zijn om de Niveanen hun gezicht te laten redden,zit er niet in….

Tussen de lijntjes voelt men de verlatingsangst en de woede om het eigen ongelijk….Het oude gezegde  ‘On nous a volé la Flandre’…ligt er vingerdik op….

Enne o ja! Die begrafenisstemming tussen de onderhandelaartjes….Bedoeld is de Franstalige onderhandelaars (samen met de dwergpartijtjes SPA en Groen aan Vlaamse zijde), die de vleespotten aan hun neus voorbij zien gaan….Bij de Vlaamse onderhandelaars heerst wellicht geen kermissfeer (dat komt pas als het Vlaams Belang wat meer in beeld zal gekomen zijn), maar een grote bezorgdheid over de tegenstelling : Vlaanderen wil verandering, Vlaanderen heeft rechts en Vlaams gekozen en er is dus geen weg terug. Wat weer voor de Niveanen een ander spookbeeld doet opdoemen : niet Di Rupo of de chaos, maar na Di Rupo, het Vlaams Belang!

Als die vuurspuwende draak nu al in paniek slaat omdat Lauwe Vlamingen het eindelijk beter dan ooit doen in de onderhandelingen, dan is ze zeker nog niet aan de nief pataten toe, de dag dat die van het Vlaams Belang het voortouw zullen genomen hebben. Dan zullen ze geen Plan B meer nodig hebben, maar een GROTE PLANK B. Een plank waar alle Franscouillons op kunnen plaats nemen, om weg te zeilen naar de open zee….De idee om op die manier de tegenstrevers te dumpen, komt niet uit onze koker, maar uit die van… Le Soir, die op die manier voorstelde om definitief af te geraken van de NVA…..

Hitler deed het met gaskamers, Argentinië deed het met dropping boven de open zee. Wij van het Vlaams Belang zijn beschaafde mensen : we zullen de mentale marteling toepassen door ze levenslang als straf tussen ons in te laten leven, zodat zij eindelijk aan den lijve ondervinden wat wij, Vlamingen, gedurende 180 jaar in eigen land hebben afgezien als loonslaven. Het staat hen tenslotte vrij te emigreren naar verre vreemde landen. Daar zullen ze eventueel kunnen kennis maken met de honderdduizenden Vlamingen, vaak de besten uit ons volk, die in vorige jaren datzelfde hebben gedaan : een leefbare omgeving zoeken om een nieuw leven te beginnen.

**************

Pssst

Die sacocchen-madame verdient een mooie bos zondaagse bloemen, als ze straks uit het openbaar leven zal verdwijnen, aangehouden wegens haatzaaierij, landverraad en oorlogstoken…..Arme Beatrijs….Het zal warm worden, daar waar gij voor de eeuwigheid zult belanden….