.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Euthanasiestrijd in Italië en Nederland

Een Nederlandse man probeert al maanden in Italië en Nederland

euthanasie te regelen voor zijn doodzieke Italiaanse echtgenote.

Tot dusver tevergeefs: in Italië is euthanasie verboden en in Nederland wordt zij niet opgenomen in een verpleeghuis.

Op de website van de Wereldomroep schrijft de man over zijn strijd. Anna Busato kreeg in november vorig jaar in Italië een hersenbloeding, waarna ze in coma raakte. Haar man Martien van der Burgt zei toen tegen artsen in het ziekenhuis dat zijn echtgenote had vastgelegd dat haar man voor euthanasie zou zorgen als zij ooit in coma zou raken. Na de weigering van de artsen probeerde Van der Burgt vergeefs haar naar Nederland te laten vervoeren. Anna wordt binnenkort ontslagen uit het Italiaanse ziekenhuis; ze is uitbehandeld.

Thuis zal ze dagelijks medisch worden gecontroleerd; bij een ontsteking gaat ze naar het ziekenhuis. Een kafkaëske situatie, vindt Van der Burgt, die zegt dat het gros van het medisch personeel in Italië eigenlijk vindt dat euthanasie mogelijk zou moeten zijn. Drie keer stond een arts op het punt aan Anna’s wens te voldoen, maar werd dat op het laatste moment verboden.

Bron BVN DE WERELDKRANT

Digitalia verzucht…

Hoe kan een mens met het hart op de juiste plaats dergelijke toestand correct beoordelen? Is dit wel een vraag voor enig menselijk verstand?

Is af te wegen: liefde tegenover eigenliefde - menselijke gemakzucht tegenover “Gij zult niet doden” . Begrip en medelijden tegenover het Wetboek? Gezond verstand tegenover berekening?

Het is niet aan mij besteed.

Ik wil alleen mijn lieve gestorven schoonmoeder citeren. Moeder van een groot gezin, boerin voor wie geboren worden en sterven twee alledaagse woorden zijn, die simpelweg stelde, dat men beter af was met ‘een doodgeboren kindje’ dan met een sukkelaartje die nooit een normaal leven zou gehad hebben…”Maar”’ zei ze, “dat was nu niet meer mogelijk met al die verpleegkundigen rond de verloskamer” Vroeger was er de dokter (of de vroedvrouw) en die handelden in eer en geweten…

Ik wens Dhr van der Burgt veel sterkte toe. Ik verhoop dat ie nooit een ander iets doet, dat hij voor zichzelf niet zou willen. In goede en kwade dagen, tot de Dood ons scheidt…