xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

SC

‘Zorgvuldigheid bij gezinshereniging’

Nederland moet veel zorgvuldiger omgaan met aanvragen voor gezinshereniging. Dat heeft het Europese Hof van Justitie in Luxemburg bepaald.

Aanleiding voor de uitspraak is een zaak rond een Marokkaan, die sinds 1970 in Nederland woont en twee jaar later trouwde met een vrouw in Marokko. Zij wilde in 2006 naar Nederland komen, maar Buitenlandse Zaken weigerde haar een verblijfsvergunning omdat de man een werkloosheidsuitkering heeft. In Nederland

geldt de verplichting dat mensen minimaal 120 procent van het minimuminkomen moeten verdienen als ze pas ná hun vestiging in Nederland getrouwd zijn in het buitenland. Dit om schijnhuwelijken

te voorkomen.

Bron: BVN via De Wereldkrant

Boeketje Digitalis

(geplukt in de tuin van de vrije meningsuiting)

Hebt U de Europese reprimande goed begrepen? Nederland krijgt niet op zijn donder, omdat het zijn eigen wetgeving te laks toepast, maar juist omdat het deze gewoon toepast….

Aan de gram van de Europese stiefvaders ontsnappen wij in belgenland heerlijk! Je haalt hier binnen wie je wilt, zelfs je eigen moeder (wordt toch niet gecontroleerd), trouwt ermee, krijgt de gelukwensen van de Schepene + een gesloten enveloppe : en hupsakee, beider koekenbroodje is gebakken. Weer enkele klanten voor Zuster Monica er bij! Die Vlaamsvoelenden zullen rap in de minderheid zijn!

Een mens zou zich afvragen, waarom die ene domme kloot zo nodig zo moeilijk moest doen. Had hij, op gelijk welk moment naar ons land kunnen komen, er een willekeurig domicilie gekozen, desnoods bij zijn eigen dealer (want die gasten zijn van niets viers), en dan aan een of ander loket gaan staan met die import-bruid : dan was zij in de kortste keren belga geworden (dezelfde dag?!) en kon het koppel zich daarna vrij en vrank overal in de Europese Unie gaan vestigen. Zelfs in Holland. In voorkomend geval wordt het leefloon ad € 900,- per maand gewoon nagestuurd.

Zou achter dat hele geval niet een of andere loense advocaat zitten, die zich nu voldoende voorzien weet van nieuwe cliënten? Misschien was het hele geval best voordien door gesproken met de Europese stiefvaders in Luxemburg….Ik was Uw rug, en gij de mijne, weet U wel!

Waarom ik weer zo dwars ga? Ga even terug naar de datums die in het artikel vermeld worden. Hij trouwde in Marokko in 1972 en wou zijn bruidje maar naar Holland halen in 2006…Eerder een flauwe verliefde Marokkaan, vindt U niet? Na 34 jaar zich plots herinneren van ja… verdorie, ik ben al eens getrouwd….Glad vergeten! Ofwel dacht de man : ik heb inderdaad een vaste zorgeloze betrekking aan de Staat, het gezin mag eindelijk denken aan uitbreiding. Even op de vingers natellen : getrouwd in 1970, dus was dat bruidje toen minstens 15 jar oud. 15 + 34 = 49 jaar, hetzij de houdbaarheidsdatum voor de fabricatie van kleine Marokkaantjes ruimschoots overschreden…..

Bent U, net als ik, overtuigd dat er iets loouchs aan de knikker hangt? Werd er onderzocht of er nergens valsheid in geschrifte werd gepleegd? Werd er geen persoonsverwisseling gedaan? Zijn de personen van 1970 en van 2006 wel degelijk dezelfden? Hoeveel vrouwen heeft die Marokkaan nog? En hoeveel brengen die hem op aan leefloon, kindergeld, inburgeringskosten, enz….

Een zaak staat als een paal boven water : niemand van dat soort zal ooit PVV-er worden!