GRAMMENS VERSUS MADDENSxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mark Grammens gelooft niet in de 'Maddens-doctrine'

Degenen voor wie het streven naar het al sinds de Eerste Wereldoorlog tot algemeen-Vlaamse doelstelling verheven zelfbestuur een kwestie is van (partij)politieke strategie, en niet van evidente onverzettelijkheid (de deugd die, in tegenstelling tot de Vlamingen, in hoge mate alle volkeren bezaten die in de twintigste eeuw hun zelfstandigheid hebben verworven), proberen nu de gedachte ingang te doen vinden dat men geduldig dient te wachten tot de dag dat het Belgische Francofonië weer geld nodig heeft, om dan onze eisen kenbaar te maken en ze af te dwingen in ruil voor nieuwe (de zoveelste) Vlaamse giften. Het spijt me zeer - en ik ontgoochel niet graag hen die deze opvatting te goeder trouw aanhangen -, maar ik geloof daar niets van. ...
In verband met de Vlaamse natievorming gaat dit niet op, om de goede reden dat Francofonië geen geld nodig heeft. Het heeft óók een nieuwe strategie bedacht, en pakt de centen gewoon. Minister van Financiën Daerden heeft al gezegd dat noch de Waalse noch de Franstalige Gemeenschapsregering een sluitende begroting zullen indienen vóór het jaar 2015 op z'n vroegst, en Brussel (minister van Financiën Van Hengel) gaat nog een stap verder: het gewest blijft wetens en willens in de rode cijfers voor onbepaalde tijd. Dus, Francofonië vraagt geen geld meer, maar gaat onbeperkt leningen aan. Die zal het nooit kunnen terugbetalen, maar dat hoeft ook niet: ze verzwaren de algemene Belgische staatsschuld, en als België mocht uiteenvallen, zijn het de Vlamingen die voor zeventig procent van de schuld zullen opdraven, inclusief de schulden van Wallonië, de Franstalige Gemeenschap en Brussel...
Mark Grammens, Journaal nr. 554, 16.07.09. In een artikel met de titel 'Zo komt men er niet'

Bron Nieuw Pierke

Boeketje Digitalis

Och! Over Marc Grammens kan men zoveel goede dingen zeggen als men wil (scherpe blik en nog scherpere pen, vrij en vrank, open en rechtlijnig, standvastig en getrouw, enz) maar ik wil hem vooral onthouden als ‘hij die zijn Volk leerde zichzelf te zijn’….De ‘eye-opener’ van de man in de straat, om het met een hedendaags woord te zeggen. Hij, die van de tegenstrever niet één enkel wederwoord krijgt, omdat er tussen zijn argumenten en redeneringen geen speld is tussen te krijgen….Omdat zij op zijn teksten hun tanden breken, als ze deze al mochten verstaan….Want intellectueel zijn die Franscouillons niet in staat om twee zinnen na elkaar Nederlands te begrijpen. Dat zei ooit de Geitenboer, en hij kan het weten, want hij is er zelf ene van!

Maar waar Marc Grammens het meest pijn moet doen, is bij de partij die onverwacht van Maddens de strohalm aangereikt kreeg om zich daaraan en aan de nieuwe Vlaamse Regering aan vast te klampen…Neen! Brussel niet langer onder curatele plaatsen, geen assertief gedrag meer, enz, maar ‘attendist’ gaan spelen, tot de Wallo/Bruxelaars hun bedelnappen zouden openen, om daarop dan triomfalistisch ‘NON’ te zeggen. Precies alsof die tactiek niet al te doorzichtig zou zijn! .

Vrienden van de Orde van de Vette Vis :  wie het schoentje past, trekke het aan….En daar vliegt, met een Schrammense wervelwind, hun schaamlapje en staan ze met de billen bloot. En met de mond vol tanden…..Waarom hebben die sakkerse Wallo/Bruxelaars weer niet gedaan wat die goeie Vlaamse bestuurders hebben gewild!

Bovenstaand citaat in ‘Nieuw Pierke’ (*) geeft dan nog op een zeer afstandelijke manier alleen de inleiding van het standpunt van Marc Grammens weer. In de rest van het artikel  zijnde de woorden stelen pakken, roven aan elkaar geregen synoniemen van elkaar, als evenveel knallende zweepslagen om de ‘attendisten’ op hun blote billen te geven.

Maar wat batten kaars en bril, als die uil niet zien en wil

(*) Nieuw Pierke: zie (contact@nieuwpierke.be) ….is een electronische nieuwsbrief die in geen enkel huisgezin mag ontbreken. Het zoekt, vindt en sloopt veel heilige huisjes en zal daarom vroeg of laat op de brandstapel eindigen. In afwachting biedt het U lectuur aan die U elders niet vindt