|
Woensdag 25 Januari 2023
*
903 - DE STILTE VOOR DE STORM IS VEEL TE LUID
D E E L I I
*
I N H O U D
*
Daar komen, voor zij die zich nog deze tijden hrinneren, de dagen terug van s Maul halten.
Wij,
de menselijke diersoort, geraakt maar nirt geleerd. Ooit al gingen er
torens gebouwd worde, die tot aan de Hemel reikten, als iedereen maar
naarstig meehielp. Volgens de Schriften was dat er gens in Babel
..
Tegenslag - zelfs van uit de Ruimte valt daarvan geen spoor mrer te ontdekken.
En
aangezien er toen nog geen computers waren met ogebblikkelijke
vertaling in alle talen ter wereld, ving men al spoeig bot. En zo
verviel Babel tot Uropia.
Nu
hebben alle volkeren elk apart een soort muggen uitgevondden om met
elaar op een eerder gewelddadige manier te communiceren. Inclusief Dood
en Vernieling, zelfs zonder de minste verwittiging vooraf. Morgen zien
ze dan wel verder, daar waar ergens het geld eerst op is en de mensen
terug aan het werk zullen moeten, willen ze als voorheen; de gebraden
ganzen in hun bek krijgen
.
Wedden dat er noch uit Den Hoge noch uit Het Rijk der Doden enig geluid komt?
**
VERHOUDING FRANKRIJKDUITSLAND VERLAMT EUROPESE UNIE
Bondskanselier Scholz en Frans president Macron.
**
Essay - 26/01/2023
*
Er
zijn barsten gekomen in het verstandshuwelijk tussen Frankrijk en
Duitsland. Liefde tussen beide landen is er nooit geweest, maar sinds
het door De Gaulle en Adenauer gesloten verstandshuwelijk, het
Elysée-Verdrag, waren er weinig haperingen in de Frans-Duitse as, de spil
van de Europese samenwerking. Duitsland ging meestal wel akkoord met de
Franse ideeën. Voornamelijk uit schuldgevoel over de Tweede
Wereldoorlog en de wens de Europese samenwerking tot een succes te
maken.
Met bondskanselier Scholz lijkt daar verandering in opgetreden. Duitsland is weer zelfbewust
en ziet voor zichzelf een leidende rol in Europa weggelegd, inclusief
op defensiegebied. Ook op andere gebieden botert het niet tussen de twee
landen. Weten de leiders van de Frans-Duitse as het bij te leggen en
hun verschillen met compromisbereidheid te overbruggen of zetten zij de
hakken in het zand en is met de hapering van de Frans-Duitse as ook
meteen de Europese Unie (EU) verlamd? De lakmoesproef is de EU-top van 9 tot 11 februari.
Dan zullen er beslissingen genomen moeten worden over de EU-opstelling
en wapenleveringen aan Oekraïne, over de relatie met China en over wel
of geen EU-industrie politiek.
Scholz
Anders
dan met Merkel heeft Macron geen klik met Scholz. Scholtz is van een
andere partij en zijn coalitie kent een andere samenstelling dan de
Grote Coalitie van Merkel. Vooral (de opstelling van) de Groenen
maakt een verschil. Maar ook karakter en achtergrond van Scholz spelen
een rol. Dat werd al duidelijk toen voor de eerste keer sinds de Tweede
Wereldoorlog de jaarlijkse Elysée-Verdragsbijeenkomst van Duitsland en
Frankrijk werd afgelast en beide leiders fundamenteel anders bleken te
denken over defensie, energiepolitiek en
uitbreiding van de EU.
Er
is dus meer aan de hand dan dat de persoonlijke band tussen Macron en
Scholz minder sterk is dan die tussen Macron en Merkel. De posities op
diverse gebieden tussen Duitsland en Frankrijk lopen steeds verder
uiteen. Een belangrijk conflict thema is defensie. Nu het wapengekletter
in Europa weer hoorbaar wordt en de Oekraïne-oorlog herbewapening
actueel maakt, blijkt Scholz niets te zien in de
gekoesterde droom van Macron: een Europees leger onder leiding van
Frankrijk. Scholz sprak vlak na de Russische inval in Oekraïne in Praag
(Tsjechië had het halfjaarlijkse voorzitterschap van de Europese Unie;
nvdr) van een Zeitenwende.
Duitsland
herbewapent zelfstandig en ziet voor zichzelf in Europa een leidende
rol op defensiegebied weggelegd. Een rol die tot voor kort nog volledig
taboe was. Herbewapening van Duitsland, dat was toch uit den boze. De
Duitse grondwet verbood het zelfs? Tot groot ongenoegen van de Fransen
herbewapent Duitsland zich bovendien met Amerikaanse systemen (waaronder
missile defense system Sky Shield) en niet met Franse of Italiaanse
alternatieven waaronder het SAMP/T Air Defense System.
Energiepolitiek
De
Duitse industrie draait grotendeels op gas. Met de sancties tegen
Rusland en de Russische reactie daarop kwam daar in sneltreinvaart een
einde aan. Uit Rusland komt bijna geen gas meer en Noorwegen en
Nederland kunnen dat gat niet volledig vullen. Spanje moest uitkomst
bieden. Premier Sanchez bleek daar ook toe bereid. De twee landen sloten
een overeenkomst om een pijpleiding vanuit Spanje naar Duitsland te
bouwen.
Daar
begonnen de strubbelingen tussen Scholz en Macron. Macron weigerde
toestemming te verlenen de pijpleiding over Frans grondgebied te laten
lopen. Zogenaamd omdat (fossiel) gas niet past in het
Fit-For-55-klimaatplan van de EU. In werkelijkheid omdat het de
(lucratieve) levering aan Duitsland van Franse atoom stroom zou
verminderen.
Uiteindelijk
werd wel een compromis bereikt. De pijpleiding komt er, maar niet over
land. Hij moet door de zee, van Barcelona naar Marseille. In eerste
instantie voor het transport van gas, maar later van waterstof. De bouw
van de onderzee pijplijn duurt langer, waarmee Macron tijd koopt voor de
Franse nucleaire energie. Een Europese energie politiek lijkt er met de
tegenstelling tussen Duitsland (niet-nucleair) en Frankrijk (nucleair)
echter niet in te zitten.
Daarnaast
bleken Scholz en Macron van mening te verschillen over de uitbreiding
van de Europese Unie. Duitsland wil alle acht potentiële kandidaten
(naast Oekraïne en Moldavië ook Noord-Macedonië, Albanië, Montenegro,
Bosnië-Herzegovina, Servië en Kosovo) een EU-lidmaatschap in het
vooruitzicht stellen. Frankrijk wil dat niet, omdat het bang is de regie
te verliezen met zoveel lidstaten. Macron stelt een politieke schil
rond de EU voor, een lossere samenwerkingsverband met deze landen.
Afgelasting jaarlijkse bijeenkomst
Niet
dat het hardop werd gezegd, maar de afzegging later bleek het uitstel
van de jaarlijkse bijeenkomt in het kader van het Elysée-Verdrag was
duidelijk debet aan de strubbelingen over deze themas.
Het
60-jarig jubileum van het verdrag werd overigens afgelopen zondag
alsnog gevierd. De voltallige Duitse ministers ploeg reisde af naar
Frankrijk. Een definitieve afzegging wilde Scholz niet op zn geweten
hebben. Beide landen moeten tenslotte samen weer verder. Zonder de
Frans-Duitse compromismachine, zoals Scholz de onderlinge samenwerking
betitelde, komen de 27 lidstaten van de EU niet tot overeenstemming.
Macron
probeerde van zijn kant ook een positieve toon aan te slaan. Met een
referentie aan de beroemde uitspraak van Goethe (in Faust) sprak hij
over de Frans-Duitse relatie als Zwei seelen in einer Brust.
China
Niet
lang na de afzegging van de Elysée-bijeenkomst bracht Scholz een bezoek
aan China. Macron had aangeboden mee te gaan, maar dat werd vriendelijk
afgewezen. De EU-houding tegenover China, inclusief die van Frankrijk,
was verslechterd. Men zag in China niet langer de gedroomde
handelspartner. Evenals de Verenigde Staten wordt China steeds meer als
een systemic rival gezien.
China is voor Duitsland echter een zeer belangrijke afzetmarkt. Scholz wilde die niet op het spel zetten en toog naar China
China
is voor Duitsland echter een zeer belangrijke afzetmarkt. Scholz wilde
die niet op het spel zetten en toog naar China. Hij nam de kou uit de
lucht en stond zelfs toe dat China een aandeel nam in de haven van
Hamburg. Deze Duitse alleingang werd door Macron niet bepaald op prijs
gesteld.
Industrie politiek
Waar
beide landen elkaar beter vinden is op het gebied van de
industriepolitiek. De ambitie van de EU om op gebieden waar de
Amerikaanse multinationals in Europa de dienst uitmaken eigen firmas te
bevoordelen (Europe First) is groot. Men wil voorkomen dat Amerikaanse
bedrijven, gesteund door het recente IRA-hulppakket van Biden (America
First), Europese firmas wegconcurreren. Duitsland en Frankrijk zullen
als grote landen relatief het meest van een EU-industriepolitiek
profiteren.
Maar
ook hier lopen de belangen uiteen. Zo lazen we in het Financieele
Dagblad dat er een Duits-Amerikaanse chipfabriek van 3 miljard euro
komt. Macron had ongetwijfeld graag een dergelijke fabriek gezien in een
Frans-Duitse samenwerking. Over het toestaan in de EU van
industriepolitiek van subsidies aan bedrijven zijn beide landen het
echter volledig eens. Zij pleiten er allebei voor de
mededingingswetgeving aan te passen. Volgens de EU-verdragen is
staatssteun verboden.
Begrotings unie
Minder
enthousiast is Duitsland over de wens van Frankrijk om van de Europese
Unie een begrotingsunie te maken. Macron pleit daar al voor sinds zijn
Sorbonne-rede, maar voor Duitsland gaat dat te ver. Ten eerste dient
Duitsland de rekening te betalen voor een dergelijke transferunie en
Duitsland is al de grootste netto-bijdrager aan de EU maar tevens is
men beducht dat een begrotings unie een werktuig wordt van Frankrijk om
zijn regisserende rol in de EU te versterken.
De
beoogde minister van Financiën van de begrotingsunie zou ongetwijfeld
een Fransman worden en in het bestuur hebben de netto-ontvangers een
meerderheid (er zijn meer landen netto-ontvanger, dan netto-bijdrager).
Omdat elke lidstaat één stem heft, kunnen de netto-ontvangers de facto
beslissen over de Duitse portemonnee.
Consequenties voor de EU
Zonder
een goed functionerende Frans-Duitse as is de EU verlamd. Als de twee
grote landen het met elkaar eens zijn, volgt meestal de rest. Kunnen zij
het niet met elkaar eens worden, dan gebeurt er niets. De haperende as
zal betekenen dat de federalisten pas op de plaats zullen moeten maken.
Een Europees leger met een eigen Europese wapenindustrie is niet in
zicht, een Europese energiepolitiek, zoals commissievoorzitster Von der
Leyen promoot, komt er evenmin, met als resultaat dat ook het
EU-klimaatbeleid weinig effect zal sorteren, en een begrotingsunie is
ver weg. Alleen een EU-industriepolitiek maakt een kans om handen en
voeten te krijgen, hoewel Duitsland niet in zal stemmen met het door de
commissie voorgestelde EU-sovereignty fund.
De
steeds nauwere Europese samenwerking, de Ever Closer Union, lijkt in de
wacht te worden gezet. Bij het begin van de Oekraïne-oorlog leek het er
even op dat de EU-lidstaten als gevolg van de oorlog nader tot elkaar
kwamen. De strubbelingen tussen Duitsland en Frankrijk hebben echter
roet in het eten (van de federalisten) gegooid.
Consequenties voor de NAVO
Voor
de NAVO betekenen de Frans-Duitse strubbelingen juist een versterking.
Duitsland gaat niet mee met de Franse wens een EU-alternatief (onder
Franse leiding) voor de NAVO te ontwikkelen en houdt vast aan de
Atlantische band. De meeste lidstaten, Duitsland incluis, halen vanwege
de Oekraïne-oorlog eindelijk de in NAVO-verband afgesproken twee procent
bnp-defensie-uitgave. De Nederlandse regering heeft onder Rutte IV (met
D66 voor wat betreft het EU-beleid in de driving seat) de neiging zich
aan te sluiten bij de Frans-Duitse as en kijkt vooral naar Frankrijk.
Rutte en Macron lijken dikke vrienden.
Het
initiatief van de Hanze 8 van voormalig minister van Financiën Wopke
Hoekstra is een stille dood gestorven en van de zuinige 4, met
Nederland in de voortrekkersstoel, wordt evenmin meer iets vernomen. Nu
de Frans-Duitse as hapert zal de Nederlandse regering zn mind moeten
opmaken. Een voor de hand liggende modus operandi zou zijn andere
bondgenoten te zoeken om de Nederlandse belangen te behartigen. Met de
huidige (D66) regering zie ik dat echter niet gebeuren, maar wellicht
met de volgende
Dit stuk verscheen eerst in het digitale weekblad Wynias Week.
Johannes Vervloed
LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
En daar gaat dus onze Vrijstaat Vlaamderen. Er staan belangrijker zaken op het menu.
Ja, inderdad: te mooi om war te zijn!
Duitse,
Franse, Russische, Chinese lederen laarzen over onze veie Vlaamse
Velden. Met daarop aansluitend achteraf een Derde IJzelruis met darop de
woorden
**
 Digithalys
|
