*  * 

DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE

*

VRIJDAG 8 JULI 2022

Wat Haat vernielde

Heeft Liefde weer opgebouwd

*

660 – DE HEER IS WAARLIJK OPGESTAAN. OOK NU WEER EN DAT ZELFS IN DE KOEESTAD.

*

I N H O U D

Gods wegen zijn wonderbaar. En zo zijn ook de hersebkronkels van de Rector van de Antwerpse Universiteit.

Lees Doorbraak hiernavolgend en huiver mee. Op den duur weet ne mens niet meer waar de kerk in het midden moet staan, want er zijn er zo goed as geen meer….

U zult dus vernemen, dat een woke wereldverbeteraar terzelfdertijd Jezuïet kan spelen.. Zijn die aan de deur gesmeten meiskens wel mee.

En dan, ’n stuk later op de dag, bij het verwerken van de zieleroerselen van de Baas van de Hermitage in St Petersburg, waarin gesteld wortdt dat niet wij, maar dat de Russen eigenkijk het Oude Avondland zijn,, op de Radio de woede vernomen van de Amerikaanse cowboys dat de Russische astraunauten toch wel van uit de rumte aan de enegelen in de Hemel de vlaggetjes zien van de door de Russen veroverde delen van die Joekrien.

Hoe daarven die!!!!

Of zijn dat allemaal de meer en meer duidelijke voortekenen van het zweet, het bloed en de tranen die ons binnenkort nog te wachten staan, eenmaal de Bidsprinhaan zegt en nu is ’t genoeg geweest…

Al bevat het inttrvieuw mrt die Rus dab wel weer ’n joekel van ’n eerder ongemakkelijke waarheid, nameliijk dat deze EU goed op weg is om een verbeterde versie te worden van het Sovjet Impetrium waar zij van af zijn omdat zij er genoeg van hadden….

Verder geen commentar, anders schop ik weer tegen een of ander zerr schenbeen. En word ik ook geschorst, ja zelfs, gezien de gebruikte woorden, met eruggwerkende kracht.

08-07-2022

DE GEVANGENEN RUIL

*

In de zaak van de mogelijke gevangenenruil van de Belgische ngo-vertegenwoordiger met de in België reeds veroordeelde Iraanse terrorist, durft onze pers Iran eindelijk een schurkenstaat noemen. Dat gebeurde zelfs in de Kamer waar de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen die ruil in principe goedkeurde. Hij moet door het parlement nog bevestigd worden in een ‘plenaire zitting’, zoals dat heet. Als dit doorgaat, wordt er echter wel een precedent geschapen waar schurkenstaten zoals Iran (er zijn er nog) later wel eens zouden op kunnen inspelen en landgenoten zouden kunnen arresteren zonder enige vorm van schuld, alleen maar om ze daarna te kunnen ruilen tegen echte, soms hier al veroordeelde, terroristen, zoals nu het geval zou kunnen worden.

Wat die Olivier Vandecasteele voor zijn ngo ging doen in Iran, waar het regime van de ayatollah’s geen oppositie verdraagt en die zelfs gaat vervolgen tot in Europa, is mij trouwens een raadsel. Hij is van niets officieel beschuldigd, maar zit er wel sinds februari in een soort isoleercel en het lijkt er steeds meer op dat hij alleen is opgepakt om te dienen als pasmunt voor die gevangenenruil met een in België veroordeelde terrorist.

Het zou geen kwaad kunnen als men onze ngo’s, die in het buitenland ‘werken’ en waarvan buitenstaanders zo goed als niets afweten, eens grondig zou screenen. Het is nu al geweten dat deze organisaties aardig wat geld beheren dat bedoeld is voor de armen en vervolgden van deze wereld, maar waarbij menigeen zich afvraagt hoeveel procent van het hier geïnde geld tenslotte terecht komt bij de mensen voor wie het bedoeld is. En dan hebben we het nog niet over de miljoenen euro’s die Meryam Kitir, federaal minister van o.m. Ontwikkelingssamenwerking (Vooruit) - in ‘Onaf’: de ‘minister van wereldwijd-geld-over-de-balk-gooien’ genoemd - inderdaad kwistig uitdeelt. Geld dat, nota bene, er feitelijk niet is en door de Staat moet geleend worden.

---

Wat de mogelijks verplichte legerdienst voor ‘jongeren’ betreft (vraag van Annie, op mijn blog van gisteren):   Ja, die worden ook opgeroepen en krijgen een kans, maar ze zullen de Belgische nationaliteit verliezen als ze het niét doen. En wie een dubbele nationaliteit heeft, zal moeten kiezen.

PLAATSELIJKE NIEUWTJES

     IEPER – Picanol

In mijn opgroeien heb ik meegemaakt, dat als er iemand ‘werk gevonden’ had bij de weefautomaten Picanol, het hele gebuurte die persoon kwam feliciteren iomdat die nu voor de rest van zijn leven, z’n katjes op het droge had. Vast en goed werk was in die dagen inderdaad in die streek kostbaarder dan goud…

Later, inijn drukke praktijk o.a. bij Tankstation Tack in Oost Rozebeke, werd ik op zekere avond in de ouderlijke thuis op consultatie gevraagd door de jongste broer Luc. De ingevoerde Doorschrijkf Boekhouding bleek ’n suces te zijn en hij wilee daarover (en over mij?) alles, maar dan ook alles weten. Tot na ’n tijdje bleek dat hijzelf persoonlijk in nog veel grotere zaken betrokken was, begreep ik daar voor d gek te zijn gehouden. Want inderdaad, kort nadien liep de streek vol met bedrijven allerhande, waar diene gast, meestal achter de schermen, de eerste viool bleek te spelen. Iets wat zijn oude vader kopsshhuddend diende te bevestigen. ’n Genie had er niets aan, zei die.

Zo gingen dfe jaren voorbij. Tot er ineens groot noeuws was. Picanol ging failliet. En wie kwam er op de proppen om er niet alleen met eigen middelen de gaten te dichhten, maar om er zonder vergoeding, de Leiding van iop zichh te nemen?
Juist. De zalenwereld stond ervan op zijn kop. Maar Picanol groeide en bloeide als nooot te voor.

En wat zegt WTV daarjuist? De naam Picanol verdwijnt, de 1600 werkplaatsen + loonopslag blijven gewaarborgd, maar alles wordt nu ‘Tessenderloo’.. GDoed nieuws in slechte tijden, schrijft De Tijd…

Dat van Tessenderloo gaat mijn ( over bejjard) petje ver te boven, maar Luccske kennend – op de TV was die nog geen haar eranderd) is dit bijlange nog niet het onederste uit de kan……

Ja, die vlasboeren uit vroeger dagen… Die doen mij bij uitbreiding denken aan Pieter De Conincjk en Jan Breydel, in 1302 heel e Parijhse directie-carroussel bij den bok zette.

GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET

Gesjoemel Verhofstadt met pensioenfonds Belgacom zal Vlaming “enkele miljarden kosten”

Gesjoemel Verhofstadt met pensioenfonds Belgacom zal Vlaming “enkele miljarden kosten”

“Het crimineel gesjacher van Verhofstadt en co blijft de Vlaming miljarden kosten, dit net nu we historische begrotingstekorten aanmaken onder premier Alexander De Croo (Open Vld). Het wordt tijd dat Open Vld verantwoording aflegt.” Dat reageert Kamerlid Wouter Vermeersch (Vlaams Belang) op de zoveelste miljardenfactuur uit het Verhofstadt-tijdperk die – niet onverwacht – opduikt.

Tijdens de eerste en de tweede regering van oud-premier Guy Verhofstadt (Open Vld), die nu nog steeds hét liberale kopstuk in het Europees Parlement is, organiseerde de toenmalige paars-groene en paarse regeringen een onvoorstelbaar budgettair gesjacher, gesjoemel en gebricoleer. Allerlei strategische bezittingen van de overheid (gebouwen, de luchthaven in Zaventem, treinstellen enzoverder) werden verkocht om op langere termijn tegen verlies terug te huren. Zelfs het pensioenfonds – samen met de verschuldigde bedragen in de toekomst – van Belgacom werd overgenomen voor korte-termijn-gewin.

Het is met die truken dat Verhofstadt zijn spilzuchtige begroting toch in het zwart kreeg. Op korte termijn werd er met de Belgacomdeal 5 miljard in de begroting gepompt, maar de pensioenkosten verbonden aan het fonds lopen – tot vandaag – op. Dit jaar zal het 411 miljoen slaan uit de begroting, volgend jaar en in 2024 is dat al respectievelijk 438 en 448 miljoen. Volgens experts zal het totale nettoverlies van deze Belgacomdeal voor de belastingbetaler neerkomen op ‘enkele miljarden’.

“Het is hoog tijd dat Verhofstadt en ganse Open Vld vertrekken: ze zijn de beste garantie voor meer staatsschuld en belastingen”

“Dat dit land is op groteske wijze is uitverkocht met boekhoudkundig/budgettair kunst-en vliegwerk door Verhofstadt en co is al erg genoeg”, aldus Vermeersch. “Maar er is niet eens schuldinzicht bij de liberalen. Een van de architecten van dit misdadig beleid, Johan Vande Lanotte (Vooruit) ofte de keizer van Oostende, heeft tenminste het inzicht dat het zéér ongepast zou zijn politiek actief te blijven. Zo’n inzicht hebben ze niet bij Open Vld, waar Verhofstadt de Europese lijsttrekker en kopman blijft. Men kan zich echter afvragen of Verhofstadt in het pluche thuishoort, dan wel achter de tralies.”

“Het is dan ook des te wraakroepender dat opnieuw onder een liberale premier er één van de meest deficitaire begrotingsbewinden ooit wordt gevoerd, met steeds grotere miljardentekorten. Dit jaar gaan premier De Croo en staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) een put maken van 30 miljard. En net zoals we vandaag de immense kosten dragen voor het wanbeleid van Verhofstadt, maakt De Croo I nu financiële schade dat nog generaties later gevoeld zal worden. Ondanks deze slechte cijfers blijven er ongeziene miljardenstromen gaan naar migratie en naar buitenlandse projecten en worden er nagenoeg geen inspanningen genomen om de vele Waalse werklozen te activeren. Het is hoog tijd dat Open Vld vertrekt; ze zijn de beste garantie voor meer schulden en meer belastingen en zijn meer dan ooit de ‘Pest Voor Vlaanderen’.

Wouter Vermeersch

RECONQUISTA VAN JEZUÏETEN IN ANTWERPEN

*

Analyse

*

In de jaren ’60 zat ik er op kot met als buurman Karel Van Isacker s.j., de historicus van de Antwerpse dokwerkers. Het verwoeste gebouw uit de jaren ’30 is architectonisch waardeloos en werd vanaf 1990 kantoor en cursusplek. Tegenslag voor de ex-jezuïetenburcht, de oudste zakenschool van Europa. Een troost is ‘Barokke Influencers’ in 2023.

In het onkerkse Antwerpen, waar moslims religieus overwinnen, ontsnapt u in 2023 niet aan een reconquista van de jezuïeten. De orde van Ignatius die aan de Schelde verschrompelde tot een schijntje van haar vroegere macht en praal, versaagt niet en organiseert, met instemming van logebroeders, een luxueus, muzikaal en schrander stadsfestival.

De Croes

Gratis genoot de bovenlaag van Antwerpen in Carolus Borromeus van de recent in Stockholm herontdekte vioolconcerti van de Antwerpenaar Henri-Jacques De Croes (begin achttiende eeuw). Le Pavillon de Musique speelde vier composities bij het stijlvol aangekondigde nieuwe Antwerpse stadsfestival met de kekke titel ‘Barokke Influencers’. Deze influencers sedert 1562, toen de eerste klad jezuïeten neerstreek in Antwerpen, baarden wakkere leken.

Stijn Latré verwelkomde een wijs gezelschap in de bomvolle barokkerk. Het religieuze hart van wat jezuïtenwijkje was tussen het Conscienceplein en de Korte Nieuwsstraat. Het exterieur en interieur van Carolus Borromeus is onevangelisch in zijn barokke overdaad. Dat zal de pret van de aanstaande jezuiëtenfeesten niet drukken.

Stijn Latré en Herman Van Goethem

Stijn Latré is sinds 2019 de directeur van de Universitaire Stichting Sint-Ignatius (UCSIA). Dat is een fundatie verankerd in de stichtingsakte van de Universiteit Antwerpen (UA) als een denk- en doe-centrum voor de verderzetting van de Ignatiaanse geest en actie aan de Schelde. Hij is katholiek, weet waar hij het over heeft en is één van de twee eindredacteuren van het voortreffelijke ‘De kerk in Vlaanderen’. Dat is een actualisering, na hernieuwd onderzoek, van een baanbrekend boek uit 1962 met dezelfde titel.

Tweede belleman was historicus en rector van UA, Herman Van Goethem, in 2002 de hoofdopsteller van ‘Antwerpen en de jezuïeten 1562-2002’. Of hij logebroeder is laat ik in het midden. Feit is dat de rijksvleugel, Ruca en UIA, die in 2002 met de jezuïeten van Ufsia versmolt tot UA, grossierde in framassons. Onder een grote Rubens verkondigden de twee strekkingen hoe zij samen de meest jezuïtische (synoniem van dubbelhartig, doortrapt) orde aller tijden, de jezuïeten, zullen geven wat haar toekomt: wetenschappelijk, pedagogisch, cultureel, religieus pionier zijn. Harold Polis, oud-uitgever, onder meer bij Pelckmans, is intendant en Bea Cantillon, voorzitter van UCSIA, kwaliteitsbewaker van de fiesta.

Barokke Influencers is een initiatief van de Stichting Jezuïetenerfgoed, geboren in 2020 uit UCSIA en UA. De Stad Antwerpen, Tutti Fratelli, AMUZ, Bach in de Stad, De Studio steunen de herovering van hun frivole agglomeratie door de nieuwste hofstoet van Ignatius van Loyola.

Uitgangspunt

Wat is het uitgangspunt van Barokke Influencers? Voor Antwerpen, de noordelijke hoofdstad van de barok, en de Lage Landen was de zeventiende eeuw bepalend voor hun ontwikkeling. De jezuïeten speelden daarbij een centrale rol in Antwerpen. De sinjoren zijn en blijven kinderen van de barok en zijn en blijven pupillen van de jezuïeten. Barok is hét symbool van de ontmoeting tussen traditie en moderne tijd.

De jezuïeten gaven dat proces mee vorm door hun religieuze overtuiging en sociale bewogenheid. Uit de progamma verklaring van het festival: ‘Barokke Influencers onderzoekt hoe internationaal en verregaand die ontwikkeling was, hoe ze tot in de twintigste eeuw heeft doorgewerkt en wat de erfenis van de barok vandaag betekent in onze superdiverse samenleving’.

Conscienceplein

Het Conscienceplein, omgeven door 400 jaar jezuïeten erfgoed, is het hart van het stadsfestival. De centrale expo ‘Barokke Influencers. Jezuïeten en de kunst van het overtuigen’ duikt op drie plaatsen op en toont hoe de hoofdrolspelers uit het Antwerpen van de 17e eeuw dachten, droomden, werkten, baden en communiceerden.Rubens, van Dijck en De Wit zijn getuigen naast de muziek die zal klinken in Carolus Borromeus. Leonce Reypens s.j. verschijnt in het Prentenkabinet van het Museum voor Schone Kunsten als geestelijk leidsman van De Pelgrim (1924-1930), een genootschap voor religieuze kunst, met leden als Albert Servaes, Huib Hoste, Gerard Walschap en Marnix Gijsen. Pater Reypens was leraar van Paul van Ostaijen.

Om de kostbaarheden te beschermen tegen dieven, gepeupel en stuurse protestanten waakte een permanente nachtwacht van vier lekenbroeders

Het geserveerde is goede kost en zal niet alleen hiphiphoera worden. Wie er het boek van Van Goethem en medewerkers op na slaat, weet hoe bijvoorbeeld Carolus Borromeus, na zeven jaar plannen smeden, ingewijd werd in 1621 en de toenmalig moderne kerk met haar ongebreidelde pronk de tijdgenoten met verstomming sloeg. Kritiek, afgunst en trots golfden op en neer. Een gemiddelde kerk van de orde kostte in die jaren 100.000 gulden, het exces kostte 535.574 gulden. Antwerpse hoogmoed mocht duiten kosten. Om de kostbaarheden te beschermen tegen dieven, gepeupel en stuurse protestanten waakte een permanente nachtwacht van vier lekenbroeders, elk gewapend met een musket en een grote bel.

Frans Crols

DE HERMITAGE STEUNT DE OORLOG

*

Russische museumdirecteur bekent zoals verwacht kleur

*

Op 22 juni verscheen in de regeringskrant Rossijskaja gazeta* een lang interview met de wereldberoemde directeur van de Hermitage, Michail Piotrovski: de baas van het grootste museum ter wereld. De titel luidt Waarom het nodig is achter zijn land te staan wanneer het een historische wending en keuze maakt.

Overwinningen

De aanleiding voor het interview was blijkbaar het aflopen van een tentoonstelling in Italië waarvan onder andere een doek van Titiaan (Portret van een jonge vrouw) terugkwam naar Rusland. Dit wordt gezien als een overwinning van de Hermitage, omdat ermee gedreigd werd de werken niet terug te geven gezien de oorlog in Oekraïne en in het kader van de politiek van de cancel-cultuur.

Een tweede overwinning ziet de directeur in de opening twee dagen later van de tentoonstelling van de Sjtsjoekin Collectie in Parijs, met meer dan twintig werken van Henri Mattisse, 40 werken van Picasso, vijftien werken van Paul Gauguin, meesterwerken van Van Gogh en Claude Monet. Tegenover de cancelcultuur stelt de interviewster Jelena Jakovleva een ‘speciale museumoperatie’, een nieuwe, door haar uitgedachte term die verwijst naar de ‘speciale operatie’ die nu in Oekraïne aan de gang is, Poetins eufemisme voor oorlog.

Europese cancelcultuur tegengaan

De boycot van westerse landen ziet Piotrovski als een ideologisch dictaat dat nu van de Sovjet-Unie naar het Westen overgesprongen is. In de plaats van zich uit te spreken tegen de oorlog in Oekraïne, zoals sommigen van hem vragen, stelt Piotrovski culturele initiatieven, want, zegt hij, Rusland is een land van export, en ‘onze culturele export is belangrijker dan de import’. De laatste Russische tentoonstellingen in het buitenland ziet hij gewoonweg als ‘een machtig cultureel offensief, een soort “speciale operatie”, als u wilt. Die bij velen niet in de smaak valt, maar wij vallen aan en niemand moet ons offensief in de weg staan.’

‘Ons antwoord op de oproep om Tsjaikovski te boycotten luidt: wij cancellen niets, integendeel; wij blijven houden van het Europa dat we hebben leren kennen aan de universiteit.’ Piotrovski wil niet toegeven aan de verleiding van de cancelcultuur, omdat Russen er immuun voor zouden zijn: ‘Eerst hebben we heel de cultuur van tsaristisch Rusland gecanceld, daarna die van de Sovjettijd. Standbeelden zijn tientallen keren naar beneden gehaald. Maar we weten ook dat standbeelden terugkomen, alles wordt in ere hersteld. Dat geheugen en cultuur terugkomen, zit bij ons in het bloed. Daarom zijn we niet happig om te cancelen.’

Alhoewel het plezier waarmee ze ons te lijf gaan en veroordelen, ons aan stukken willen scheuren en marginaliseren, iets zegt over hoe sterk we wel zijn in de cultuur

Maar in het Westen zou men er stilaan van overtuigd beginnen te raken dat die cancelcultuur nergens toe leidt, en dan ineens biedt zich Rusland aan. ‘En voilà, laten we Rusland bannen. Alhoewel het plezier waarmee ze ons te lijf gaan en veroordelen, ons aan stukken willen scheuren en marginaliseren, iets zegt over hoe sterk we wel zijn in de cultuur.’

Cultureel offensief

Piotrovski zegt mee aan de wieg te hebben bestaan van de Groupe Bizot, die culturele uitwisselingen wilde organiseren zonder aan politiek te doen. Maar nu is ze ineens volgens hem geïdeologiseerd ‘naar Sovjetmodel’. ‘Maar als zij die Sovjetpest binnenhalen, laten ze die dan maar uitzieken. Wij hoeven ze niet. Wij zijn daar historisch immuun voor.’

Bij het begin van de ‘speciale operatie in de Oekraïne’ hadden de Hermitage en andere musea tentoonstellingen lopen in Frankrijk; Italië, Engeland en Spanje. ‘Dat was, als u wilt, onze “speciale operatie”, ons groot cultureel offensief.’ ‘De tentoonstelling van Sjtsjoekin en Morozov in Parijs, dat is de Russische vlag in het Bois de Boulogne.’ Die tentoonstelling toont ook aan dat het Westen wat te danken heeft aan Rusland. Men vroeg eens aan Matisse of hij De dans geschilderd zou hebben, indien Sjtsjoekin er niet geweest was. Matisse antwoordde: ‘Voor wie zou ik dan gemaakt moeten hebben?’

Meer dan Europa

Met andere woorden, ‘Wij zijn Europa, maar is het Europa of de EU?’ ‘Europa is lang het culturele voorbeeld geweest voor ons. We verwijzen naar de woorden van Dostojevski dat Europa ons misschien wel dierbaarder is dan voor de Europeanen zelf…’

Piotrovski antwoordt op de vraag of Rusland tot Europa behoort: ‘Dat is een oude keuze van ons, wij zijn onlosmakelijk verbonden met de Europese cultuur en met Europa zelf. De speciale militaire operatie in de Oekraïne verandert hier niets aan. Binnen Europa zijn er meer dan genoeg conflicten en oorlogen geweest — van de Dertigjarige Oorlog tot de Eerste Wereldoorlog. Wij zijn Europa en op zekere momenten meer dan Europa, meer dan veel van de landen die er klassiek deel van uitmaken. En zonder twijfel meer dan de EU, die nu een Sovjet-Unie aan het worden is.’

Wij zullen nooit geïsoleerd zijn als een absoluut gelijkwaardig en evenwaardig deel van Europa

‘Wij zullen nooit geïsoleerd zijn als een absoluut gelijkwaardig en evenwaardig deel van Europa. Zo voelen wij dat. En de Hermitage is het symbool van dit gevoel. Ik zeg altijd maar: de Hermitage is de encyclopedie van de wereldcultuur, in het Russisch. De Rembrandts van de Hermitage, die al 300 jaar in Rusland zitten, zijn Russische Rembrandts.’

Grote mondiale hervormingen

Terwijl honderd jaar geleden Russische mecenassen als Sjtsjoekin en Morozov de smaak bepaalden, zouden de Russen nu volgens Piotrovski het internationaal recht bepalen. De Russen zijn erin geslaagd harde garanties te krijgen dat uitgeleende kunstvoorwerpen teruggaan naar Rusland, wat er ook gebeurt. Amerika aanvaardt die clausule niet en daardoor zijn er al tien jaar geen uitwisselingen meer.

Piotrovski roept op om naar de ervaring van de Blokkade van Leningrad (1941-1944) te kijken en zich te herinneren dat ‘wanneer de kanonnen spreken de muzen niet mogen zwijgen’, integendeel ‘luid moeten spreken’… Hij zegt er wel niet bij of de muzen dan de oorlog moeten steunen of verwerpen, tegenhouden. ‘Ons land verwezenlijkt grote, mondiale hervormingen. En wij zijn daar natuurlijk bij en staan er achter. Ons standpunt is — rustig en normaal blijven werken.’ ‘We zijn allemaal militaristen en imperiaal ingestelde mensen.’

Patriottisme

‘Het belangrijkste voor mij is dat het mijn land is en dat ik met mijn land moet zijn, wat het ook doet. Wanneer het over een belangrijke kwestie gaat, is er geen keuze.’ Ik denk ook aan het enthousiasme waarmee we in 1914 ten oorlog trokken: wanneer de kanonnen spreken, moeten ook de muzen spreken. De cultuur staat boven de politiek en al het andere, maar na de oorlog (zoals na WO II en de blokkade) zal men ons vragen: en wat hebben jullie gedaan met de middelen die jullie ter beschikking stonden?’

‘Ik zeg steeds maar dat patriottisme op zijn Russisch het gevoel is van eigen historische waardigheid. De mens begrijpt dat hij moet gaan vechten. Iemand anders doet misschien iets anders, maar niet minder belangrijk. Dat is het verlangen om te beantwoorden aan zijn geschiedenis en de missie van zijn land. Het klinkt hoogdravend, maar wij begrijpen immers de historische missie van ons land. En dat is het gevoel dat ons land de geschiedenis van de wereld verandert en dat jij daar deel van uitmaakt, dat staat nu centraal.’

De imperiale traditie

‘Wat de houding tegenover het krijgsgebeuren betreft, is het allemaal niet zo eenvoudig. Aan de ene kant betekent oorlog bloed en doodslag, aan de andere kant zelfbevestiging van mensen, zelfbevestiging van een natie. Elke mens wil zichzelf bevestigen. En in zijn houding tegenover de oorlog bevestigt hij zich zonder twijfel. En we zijn toch allemaal opgevoed in de imperiale traditie en het imperium verbindt vele volkeren, verenigt mensen, door allerlei gemeenschappelijke en voor allen belangrijke dingen te vinden. Dat is heel verleidelijk, maar het is een van de, laten we zeggen, positieve verleidingen. Alhoewel je er niet tot het einde aan moet toegeven, je moet hem onder dwang kunnen houden. En het principe niet vergeten: de mens moet doen wat hij moet doen en verder zien we wel. Voor musea betekent ‘doen wat nodig is’ — bewaren, behouden, cultuur uitdragen.’

Achter de oorlog geplaatst

Al in 2018 heeft Piotrovski zonder blikken of blozen te kennen gegeven welke zijde hij zou kiezen in geval van oorlog. Tijdens een talkshow op de Russische televisie zei hij toen: ‘Als de oorlog uitbreekt, zal ik als erfgenaam van een Russische edelman de kant kiezen van het moederland en niet de zijde van de waarheid.’

Hoe is het mogelijk dat een ontwikkeld, gestudeerd man, de directeur van het grootste en meest prestigieuze museum van Rusland en de wereld zich duidelijk achter de oorlog van Poetin in Oekraïne plaatst?

De uitspraken van Piotrovski hebben museamensen in Amerika geschokt. Hoe is het mogelijk dat een ontwikkeld, gestudeerd man, de directeur van het grootste en meest prestigieuze museum van Rusland en de wereld zich duidelijk achter de oorlog van Poetin in Oekraïne plaatst? De enige verklaring die men kan geven is dat hij onder druk is gezet. Piotrovski is een man met vele connecties, eigenlijk een Poetin-man, beiden zijn begin jaren 1990 in Sint-Petersburg tot de hoogste machtsregionen opgeklommen, zijn kinderen bekleden vetbetaalde plaatsen in de commerciële wereld van de culturele hoofdstad van Rusland. Weigeren zou hem waarschijnlijk zijn job gekost hebben.

Europeser dan Europa zelf?

Maar wat dan nog meer verontwaardiging wekt, is dat hij er blijkbaar uit eigen hand een schepje bovenop doet en Europa een schop voor de kont geeft: Rusland is veel meer Europa dan Europa zelf (dat is onzin die hij van Dostojevski heeft, die daar in Dagboek van een schrijver uitvoerig over schrijft), het Westen verwordt tot een geïdeologiseerde Sovjet-Unie. De twee kunstpausen van Rusland staan nu achter de schaamteloze imperialistische oorlog die Oekraïne aan het verwoesten is: Gergiev (dirigent van het Mariinski Theater die de verwoestende oorlog in Syrië ging opvrolijken met muziek) en Piotrovski (van de Hermitage die ons wel een ‘Russische Rembrandt’ wil uitlenen). Wie is de volgende?

*

* Eigenlijk is ‘de regeringskrant Rossijskaja gazeta‘ een tautologie, want andere dan door de regering gecontroleerde kranten bestaan niet meer in Rusland.

Emmanuel Waegemans

LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Onze hedendaagse Joods-Christelijke Beschaving, hoe ver die ook geëvoluieerd en verbeterd is, staat op het punt de klok terig te draaien tot de tijd van Benito Miussolini en Adolf Hitler, op de vooravond van de dag dat die voor de eeste keer elkaar ontmoetten. Toen was de enorme gestalte van de Duce nog het grote voorbeeld voor het veel kleiner uitgevallen Führertje van het pas opgerichte Derde Rijkje dat nog volop bezig was met de Fransse herstelbetalingen voor de schade van WO I…

Plaats van deze historiche ontmoeting: Rome op de Via Appia. De toegejuichte Duce rechtstaande in de open wagen, het Führertje klein en nietig gezeten op de achterbank….

Verstandige mensen hebben seertdien na jaren, leren hun mond te houden. Want anders kwamen ze eerst in ‘Lagers’ terecht, soms ook wel eens ‘Uitroeiïngskampen’ genoemd. Na het keren der kansen, kwamen andeen dan weer in ‘Hechteniskampen’ terecht en werden hun nakomelingen, tot in het 5^de Geslacht gebroodroofd omsdat een van de voorouders aan de verkeerde kant van de Geschiedenis had gestaan.

Sedert 24 Februari van dit jaar is het dan ook gevaarlijk geworden om een eigen mening te hebben. Doen wat we moeten doen, is de boodschap. En dan zien we wel…..

Maar, zo zei Maarten Luther ooit: hier sta ik en ik kan niet anders.

Wij, het Westen, de EU, de Navo, moeten eerst door de Hitleriaanse Hel vooraleer we zullen inzien, dat Rusland een der onzen is die ‘het’ allemaal al lang achter de rug heft.

Ach ja, ook nog waar. In de Tsarenrijd was het kort na Peter de Grote, in de Paastijd de vaste begroeting aan het Hof, de uitdrkking om met veel overtuiging teen elkaar te getuigen ’De Heer is waarlijk opgestaan’…

Ach, Ignatius van Loyola, waarom hebt Ge net als de Spaanse textiel-ingenieur Picnol, ons Veerlaten, om plaats te ruimmn voor al die kontheffende Mekkeraars….

*

Digithalys