DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE

VRIJDAG 24 JUNI 2022

*

Wat Haat vernielde

Heeft Liefde weer opgebouwd

*

645 – DE STRIJD OM DE NIEUWE WERELDORDE HEEFT ZELFS BIJNA ‘t PALLIETERKE DE KAZAK DOEN KEREN….

*

I N H O U D

*

God, Geld of Gat: een van deze historische 3 G’s heeft, als we Guvaal (zie hieronder) mogen geloven, ‘n vaste stek veroverd bij de Redactie van wat jarenlang mijn lijfblad, ja haast mijn persoonlijke gids doorheen mijn ganse leven is geweest. En die ik nu jammer genoeg moet missen vanwege mijn dode ogen….

Mijn bescheiden plaats in de pikorde vergemakkelijkt deze voorliggende vaststelling. Laat daar niet de minse twijfel over ontstaan: Leiders en Voorvechters horen thuis op hun door het Lot aangwezen plaats….. in de voorste linies.

Verder hierover geen woorden vuil gemaakt. Want er staan veel zwaardere belangen op het spel. Namelijk wanneer geett Zuster Ursula aan Poetin de fatale laatste trap in de kont, vooraleer het vur n de pan slaat?

Zou er nog tijd zijn, om het broedervolk in Oekraïne te waarschuwen dat straks bij hen de aarde ook zal opwarmen, dat het klimaat in gevaar is, en dat ¾ van hun landbouw dus zal moeten verdwijnen? Daar zal er, zodra hun lidmaatchap bij de EU vast ligt, ook teveel stikstof in de lucht blijken te zitten. Hun defensie-uitgevan zullen ze drastisch moeten verhoren, om nog maar te zwijgen over een onmmenselijk stijgende levensduurte. Gaskranen dicht gedraaid en van de kerken danstempels of culruurpaleizen gemakt.

Dat men daar nu reeds van uit de wieg zal moeten leren kontheffen in plaats van knielen: of zou Zuster Ursula vergeten zijn dat in de overeenkomst te vermelden?

Och, dat zijn allemaal vooroordelen waarop ’t Palliterke ooit niog wel zal terugkomen. Terwijl ondertussen zowel in Oekraïne als in Ruisland zelf de kerken vol zitten met biddende vollsmensen die God om erbarmen tsmeken…

24-06-2022

EEN INSIDER’S GETUIGENIS

*

’t Pallieterke is de laatste jaren iets commerciëler geworden, wat volwassener zou men kunnen zeggen, maar ook wat minder Pallieter. Een van die veranderingen is, dat men ook wat minder Vlaamsgezinden, belgicisten zelfs aan het woord laat komen. Dat is niet verkeerd want het kan nooit kwaad eens een andere klok te horen, al blijft een zelfstandig en liefst nog onafhankelijk Vlaanderen het hoofddoel.

Zo was er in ’t Pallieterke van vorig week een uitgebreid interview met Rudy Aernoudt, Niet meteen een flamingant, maar wel iemand die beroepshalve al wel meer dan 20 jaar de Belgische politiek meemaakt als voormalig kabinetschef op Waals, Vlaams, federaal én Europees niveau en nu nog steeds als Europees ambtenaar.

In dat interview zegt Aernoudt o.m. dat ‘Zolang de PS in Wallonië aan de macht is, die regio er nooit bovenop zal komen’. Hij heeft niet alleen gelijk, maar had daaraan nog kunnen toevoegen dat dit ook geldt voor het huidige België. Dat komt er ook niet meer bovenop zolang de PS mee aan de macht blijft. Mét de PS haalt Wallonië nooit de 70% werkzaamheid dat een minimum minimorum is om België de 80% te laten halen, wat op zijn beurt een vereiste is als eerste stap om uit de schulden te geraken.

Vlaanderen doet er dan ook best aan een eigen koers te varen zonder dat Waalse blok aan het been en daarvoor in 2024 een eerste stap te zetten richting zelfbestuur. Dat zal alleen maar lukken zonder de PS.

---

Ik kom ook nog even terug op mijn blog over de terugkomst van de steenkool. Die zal bij ons en in Nederland niet meer gedolven worden, in Duitsland misschien nog wel maar dan hoofdzakelijk bruinkool. De steenkool zal worden ingevoerd i.pl.v. gas en olie, in de eerste plaats voor het aanmaken van elektriciteit. Dat zal de zaak niet goedkoper maken, maar wel garanderen dat de bevoorrading niet in het gedrang komt en we niet langer gechanteerd kunnen worden met olie en gas. Steenkool vindt men nl overal ter wereld.

PLAATSELIJKE NIEUWTJES

Wateroverlast tin Kortrijk. Geen erg: deze ws aangekondigd…. - Techniche samenwerking ipv concurrentie van West-Vlaamse top-bedrijven om zelfs de Chinezen te vlug af te zijn… Niet één motor om ’n weefgetouw aan te drijven, maar ’n paar duizend. Vol-automatisch en computer-bestuurd….

Om er spmeetogen va te krijgen!!!!!

Maar ook hier en daar soms ook ’n tegenslagje door over de kop te gaan. Misrekening?

EU Biedt Oekraïne Perspectief, Geen Zekerheid

Europese Raad zet licht op groen voor start onderhandelingen met Oekraïne

-

Europese staats- en regeringsleiders hebben gisteren unaniem beslist om Oekraïne en Moldavië officieel de status van kandidaat-EU leden toe te kennen. Die beslissing is niet bepaald onomstreden — ook niet binnen de EU — maar geopolitiek is ze wel begrijpelijk. Dit gezegd zijnde zal het nog vele jaren duren alvorens Oekraïne en Moldavië ook écht bij de Europese club kunnen aansluiten.

Na 2014

Weinigen zullen het zich nog herinneren, maar de Russische inval in Oekraïne wortelt grotendeels in de weigering van de toenmalige — en sterk Russisch gezinde — Oekraïense president Viktor Janoekovitsj om in 2013 een associatieverdrag met de EU te ondertekenen. Dat verdrag symboliseerde negen jaar geleden voor de meeste Oekraïners al de weg naar de Europese Unie. De protesten tegen de beslissing van Janoekovitsj liepen almaar verder uit de hand en mondden uiteindelijk uit in wekenlange betogingen en protesten op het Maidan-plein in Kiev.

Nadat scherpschutters van het regime in februari 2014 een ware slachtpartij aanrichtten op het plein, sloot Janoekovitsj met bemiddeling van de EU een akkoord met de oppositie over de machtsoverdracht. Vervolgens sloeg hij op de vlucht. De machtsoverdracht in Kiev was voor Rusland het signaal om militair in te grijpen. Het annexeerde zonder al te veel verzet het Oekraïense schiereiland de Krim.

Kort daarna volgde er ook een zorgvuldig georkestreerde volksopstand in de zogenaamde volksrepublieken Donetsk en Loegansk. Hierdoor kwam ook een deel van Oost-Oekraïne de facto onder Russische controle. De eerste échte militaire krachtmeting tussen Oost en West na decennia van koude oorlog speelde zich dus op Oekraïense bodem af. Dat was geen toeval: de Russen beschouwden Oekraïne al sinds de onafhankelijkheid als een bufferstaat. Een toetreding tot de EU zou dat statuut op termijn steeds verder uithollen.

Enorme kloof

Dat Europees Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen enkele dagen geleden het licht op groen zette voor de Oekraïense — en Moldavische — EU-kandidatuur was in eerste instantie een haast voor de hand liggend politiek signaal. Dat ook een aantal Europese sterkhouders zoals Frankrijk, Italië en Duitsland die kandidatuur prompt mee ondersteunden, was al een stuk veelzeggender. Hun politieke leiders beseffen maar al te goed de financiële, politieke en economische impact van zo’n uitbreiding naar het oosten voor de EU.

Maar tegelijk heeft de nietsontziende oorlog in Oekraïne hen ook in ijltempo tot nieuwe inzichten gebracht: de geopolitieke wereldorde is in enkele maanden tijd drastisch veranderd

Maar tegelijk heeft de nietsontziende oorlog in Oekraïne hen ook in ijltempo tot nieuwe inzichten gebracht: de geopolitieke wereldorde is in enkele maanden tijd drastisch veranderd . En dit kan ook voor de EU niet zonder gevolgen blijven. Intussen is de steun voor een EU-lidmaatschap bij de Oekraïense bevolking ook reusachtig groot geworden: meer dan 86 procent van de Oekraïners is nu voorstander van het EU-lidmaatschap. In Oost-Oekraïne — waar in maart vorig jaar amper 31 procent van de bevolking het EU-lidmaatschap steunde — toont ruim twee derde van de bevraagden zich in een recente opiniepeiling nu voorstander van dat lidmaatschap.

Volgens het boekje

Ook binnen de EU zelf heeft de Russische inval de geesten snel doen rijpen. Zelfs Hongarije, dat de voorbije maanden het meest op de rem stond als het op militaire steun aan Oekraïne of sancties tegen Rusland aankwam, steunde van meet af aan het toetredingsverzoek van Oekraïne. Nu ook de Europese staats- en regeringsleiders unaniem het licht op groen hebben gezet, kan het echte werk beginnen.

En daarbij zal dan meteen ook de enorme kloof tussen de symboolpolitiek voor geostrategisch gebruik enerzijds en de immense uitdagingen op het terrein anderzijds blijken. Lid worden van de EU is immers niet zomaar een formele beslissing, zoals bijvoorbeeld een NAVO-lidmaatschap. Het is een proces dat vele jaren — vaak zelfs meer dan tien jaar — kan aanslepen en dat ook van de kandidaat-leden een stevig engagement vereist. Zelfs het kortste toetredingsproces tot nog toe — in 1995, toen Oostenrijk, Finland en Zweden lid werden — duurde drie tot vijf jaar. De onderhandelingen over de uitbreiding met enkele Oost-Europese landen en Malta in de periode 2004-2007 hebben meer dan tien jaar geduurd.

Von der Leyen lichtte wat dat betreft zelf ook al een tipje van de sluier op. ‘Het hele proces zal strikt volgens het boekje verlopen’, kondigde ze vorige week aan. Daarmee wil ze niet enkel de Oekraïners waarschuwen voor al te veel voorbarig optimisme. Het was ook een signaal aan andere kandidaat-leden dat ze niet zomaar over het hoofd zullen worden gesprongen door Kiev.

EU-acquis

Het positieve advies van de Europese Commissie waarop de Europese raad gisteren voortging, is gebaseerd op de beoordeling van drie verschillende reeksen criteria voor toetreding tot de EU. Naast de puur politieke en economische parameters gaat het vooral om het vermogen van een land om de verplichtingen van het EU-lidmaatschap op zich te nemen, het zogenaamde EU-acquis. Hieronder vallen bijvoorbeeld alle verdragen en wetten van de EU, de wetgeving en rechtspraak van het Europees Hof van Justitie en de handelsovereenkomsten die Oekraïne de voorbije decennia met de EU sloot. Vooral op juridisch vlak en in de strijd tegen de diepgeworteld corruptie heeft Oekraïne nog een lange weg af te leggen.

In heel wat domeinen werd de nationale wetgeving al aangepast aan de EU-regels, en als we de verklaringen van Kiev mogen geloven, werd intussen al 63 procent van die overeenkomst uitgevoerd

Bemoedigend is dan weer dat het land, nadat in 2014 dan toch de associatieovereenkomst met de EU ondertekend werd, de voorbije jaren al een stevige weg heeft afgelegd. In heel wat domeinen werd de nationale wetgeving al aangepast aan de EU-regels, en als we de verklaringen van Kiev mogen geloven, werd intussen al 63 procent van die overeenkomst uitgevoerd.

De Europese Commissie en de Europese Raad

In een volgende fase komt de Europese Commissie eerst opnieuw aan zet. Zij is immers verantwoordelijk voor de echte onderhandelingen, binnen een door alle lidstaten goedgekeurd kader. Dat is een ronduit gigantische klus: ruim 60 jaar EU-beleid is onderverdeeld in ruim 30 hoofdstukken, gaande van het landbouwbeleid over de belastingen tot het vervoers- en transportbeleid. Daarna is het opnieuw de Europese Raad die unaniem akkoord moet gaan om een bepaald hoofdstuk af te sluiten. Dit, op voorwaarde dat de Commissie positief adviseert dat de kandidaat-lidstaat binnen een bepaald domein voldoende vooruitgang heeft geboekt.

Pas nadat alle onderhandelingshoofdstukken zijn afgesloten, wordt een echt toetredingsverdrag aan de Europese Raad voorgelegd. Die moet dit unaniem goedkeuren, waarna ook het Europees Parlement én alle 27 lidstaten nog hun zegen moeten geven. Nee, een Oekraïens EU-lidmaatschap is heus nog niet voor morgen, en al evenmin voor volgend jaar.

Filip Michiels

*

LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Voor zover mijn herinneringen me niet in de steek laten….

In de jaren ’30-’40 was er de vooral bolsjevistich-socialistische droom van een Nieuiwe Orde. Ee begrip dat vooral geïnspireerd en uitgewerkt werd door de Duitse ‘Eenheidspartij’ der Nationaal Socialisten. Bij ons was daar ’n zekere Hendrik Deman, Voorzitter van de BSP, de juisste….. man voor. Die smekte nameliijk, na Mei ’40, om samen met de Duite Arbeider, de handen in elkkaar te slaan ten einde De Nieuwe Orde verder uit te breiden….. Na de door de Geallieerden Aller Landen gewonnen 2^de Wereld Oorlog, bleek dat ineens een totaal verkeerd begrip te zijn.

Een ‘rechtzetting’ die in Europa pas begon in beweging te komen na de Duitse nederlaaag (Feb ’42) bij Stalingrad. Thans weer Kalingagrad geworden….. Net zoals Leningrad opnieuw Sint Petersburg is geworden… Toen namelijk bleek immers dat van die Nieuwe Orde de mening te zijn van zij die aan de verkeerde kant van de Geschiedenis zouden staan…

Maar wat stellen we vandaag vast?

Dat die Nieuwe Orde van toen vatbaar blijkt te zijn voor veel, heel veel verbeteringen en of aanpassingen aan de tijd. Maar een Nieuwe Wereld Orde wordt het, vast en zeker. Als er natuurlijk niets tussen komt. Waant diene Poetin, da’s toch ’n embetane lapsmeer!

En dan zijn er nog e Chinezen en de Indiërs, die gewoon rustig hin tijd afwachten weklke kant ze zullen kiezen. Maar met wat wij in het Vesten weten over de anciënniteit van hun gedachtenwereld, is puur pedanterie. Hun beschavignen bewijzen inderdaad at zij al konden…. Vliegen toen wij nog moesten leren lopen….

*

Digithalys