|
.
ZOBDAG 17APRIL 2022
*
521 DOORHEN HET BOS WORDEN DE BOMEN STEEDS DUIDELIJKER TE ONDERSCHEIDEN
*
I N H O U D
Hoernalisten
zijn net las publieke vrouwen, van veel markten thuis. Ze kijken dan
ook in velee boezems, maar nooit of heelmaal zelden in de eigen
Luxe
yachten, kastelen van villas, droomautos: dat alles is te vinden met
het blote oog. Door Jan-met-de-Pet, en al zeker als dat een Jan is met
een politiepet op. Er wordt publiekelik met die dingen mee gestoefd dat
t gene naam meer heeft. Zoek n half dozijn blote vrouwen in de naaste
omgeving en je zit, samen met hen, op het goede spoor. Of liever in het
juiste bed.
Oplossing?
Een soort kadaster anleggen van al die naamloze dingen, met haarfijne controle. En de raadsels zijn zo uitt weerld.
Waarom gebeurt dfat dan niet?
Heel eenvoudig, omdat foefelaars & hoernalisten altijd el,kaar dekken, om het even de kleur van hun geweten.
Hieronder
leest U verder na de in het oogspringende zaken waarover Guvaal het
had, natiirlijk nij de Slechten en zeker niet hij de Goeden, die van
ons - over de meest intiene bedoelingen onder de korenmaat gehouden
gevoelens van bepaalde poltieke waarnemers die op een bedekte wijze de
Massa willen voorlichten. Of beter gezegd: hun eigen gevoelsns
opdringen. De vroegere Burchten zijn verrot, wat al lang geen nieuws
meer is, maar tussen de Nieiwe die allemaal een nieuwe carossereie
opgezet kregen boven op de krakende onderbouw, steken hoopvolle beloften
de hoogte in. Het is ahw ROOD met een andere kleur.
Een adere uitleg is er niet. Zie Mélanchor bij Doorbraak.
Het
bedriegelijk opzet ligt eer klaar en duidelijk vingerdik, bovenop. U
wotdt, nog gratischeer dan ooit, door hen gratis geschoren.
http://blog.seniorennet.be/guvaal/
*
17-04-2022
ONDERZOEKJOURNALISTIEK
*
Het
wordt voor oligarchen, maar ook voor andere zwartbeleggers, steeds
moeilijker, om niet te zeggen onmogelijk, om hun bezittingen onder de
financiële radar te houden. Dat werd enkele weken geleden al duidelijk
toen, net zoals in de zaak van de drugshandel, een samenwerkingsverband
van een zeventigtal onderzoeksjournalisten, waaronder een van De Tijd van bij ons, meer dan 15 miljard euro aan bezittingen van Poetin en zijn bevriende oligarchen konden blootleggen.
Het
gaat om riante villas, privéjets, luxejachten, aandelen en
eigendommen. Betrokkenen kregen dat alles in handen via ondoorzichtige
postbusvennootschappen op de Britse Maagdeneilanden, het eiland Man en
Cyprus, terwijl ze ook luxueus vastgoed en luxe jachten kochten aan de
Côte dAzur, Londen, New York en Parijs. Men trof zelfs een Airbus
A340-300 aan met een waarde van zon 300 miljoen dollar. Alleen al in
België werd al voor een bedrag van meer dan 10 miljard euro bevroren.
En
zelfs daar hield het niet mee op. Een nieuw journalistiek onderzoek
ontdekte zopas ook nog postbusvennootschappen die dienden als zgz
schermconstructies om internationale regels te omzeilen. Ook daar ging
het in hoofdzaak, maar niet uitsluitend, om Russische oligarchen die op
e.o.a. manier hun kostelijke schaapjes op het droge wilden brengen vóór
het voor hen in het land van Poetin te heet zou worden
PTB IS EEN ONGEMAKKELIJKE BONDGENOOT VAN N-VA EN VLAAMS BELANG
*
Wanneer
de grens van de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië bereikt wordt hangt
de oplossing voornamelijk af van de bereidwilligheid tot consensus van
PVDA/PTB, N-VA en Vlaams Belang
**
De ideologische spagaat tussen links Wallonië en rechts Vlaanderen groeit gestaag
Column - 15/04/2022 Ignace Vandewalle
-
De
Belgische communisten mogen ideologisch dan wel mijlenver van
Vlaams-nationalisten staan, ze zijn bondgenoten wat de staatshervorming
betreft.
In
mijn artikel Vlaamse onafhankelijkheid is enige echte
staatshervorming beschreef ik al dat de huidige politieke désintegratie
maar één nooduitgang kent: het einde van België. Nu poog ik de
ongemakkelijke symbiose tussen independentisten en regionalisten
enerzijds en unitaristen anderzijds in kaart te brengen.
De teloorgang van de termen federalisme en confederalisme
Aandachtige
lezers zal het opgevallen zijn dat ik bewust de termen federalisme en
confederalisme heb ontweken. Beiden zijn containerbegrippen geworden.
Door de veelheid aan verklaringen en invullingen van de begrippen
werden ze inhoudsloos. Sommigen gebruiken de term federalisering voor
de devolutie van unitaire staat naar bondsstaat. Anderen gebruiken dan
weer de term federalisering om net het omgekeerde te omschrijven,
namelijk de evolutie naar een unitair België van vóór 1970. Zo wordt
tegenwoordig de federalisering van bevoegdheden gezien als het
terugbrengen van een bevoegdheid naar de federale regering.
Confederalisme
is voor sommigen niets meer dan een voltooid federalisme en voor
anderen een échte statenbond, waar twee of meerdere onafhankelijke
staten een samenwerkingsverdrag afsluiten. Omdat beide begrippen elkaar
breed overlappen door oneigenlijk gebruik ervan door verslaggevers,
wetenschappers en politici, zijn ze vandaag nutteloos geworden.
De ideologische as en zijn breuklijnen
Ik
hoef de lezers van Doorbraak de ideologische spagaat tussen links
denkend Wallonië en rechts denkend Vlaanderen niet te schetsen. Enkel
moet ik eerlijk toegeven dat het vandaag moeilijk is om partijen een
plaats te geven op de politiek ideologische as. In mijn column Ik ben
een extremist en daar ben ik fier op schets ik het feit dat de
links-rechts graadmeter voorbijgestreefd is en binnen een geopolitiek
perspectief zelfs ondefinieerbaar is. Hieronder ga ik daar nog wat
verder op in.
De
historische breuklijnen vrije markt versus verstaatsing en
secularisme versus klerikalisme werden halfweg de vorige eeuw
aangevuld met een communautaire breuklijn Walen tegenover Vlamingen en
een identitaire breuklijn tussen voornamelijk de Belgische identiteit
en de Vlaamse identiteit.
Naar
het eind van de vorige eeuw kwam daar ook nog eens de breuklijn tussen
een open of een gesloten samenleving en de breuklijn leefmilieu
versus economische groei bij. Je zou denken: hoe meer breuklijnen, hoe
scherper de tegenstellingen. Niets is minder waar.
Soms links, soms rechts
Sommige
partijen positioneren zich op de ene breuklijn links en op de andere
rechts. Om het nog ingewikkelder te maken is het bij bepaalde themas,
zoals cultuur en identiteit, lang geen uitgemaakte zaak of het nu linkse
of rechtse themas zijn. We moeten ons dan nog eens buigen over het
verschil tussen verkiezingsprogramma en beginselverklaring langs de ene
kant en het gevoerde beleid langs de andere kant.
Pompeus
en dikdoenerig tweet MR-boegbeeld George-Louis Bouchez klassiek
liberale maretjes, maar zijn partij slikt evenzeer slaafs het linkse
beleid van de PS
Open
Vld heeft een rechts programma en voert een links beleid. Pompeus en
dikdoenerig tweet MR-boegbeeld George-Louis Bouchez klassiek liberale
maretjes, maar zijn partij slikt evenzeer slaafs het linkse beleid van
de PS. Hoewel Groen ons wil brainwashen met het adagium Vivaldi is de
groenste regering ooit, worden er beslissingen genomen waar de haren
van milieubewegingen rechtop van gaan staan.
Het links/rechts van de kiezer
Mochten
we alles in overweging nemen en een academische studie maken waarbij we
aan alle hierboven vermelde elementen een ideologisch gewicht geven,
dan vermoed ik dat alle Vlaamse partijen met uitzondering van Vlaams
Belang op rechts en PVDA op links zich in het centrum zouden bevinden.
In Wallonië zouden Ecolo, PS en PTB zich op links bevinden en MR, les
Engagés (CdH) en Défi in het centrum. Dergelijke studie lijkt mij een
interessant voor politicologen.
Echter
bij het ontbreken van dergelijke studie en omdat ik van mening ben
dat de kiezer in hoofdzaak nog steeds de programmatorische ideologische
lijn volgt hou ik mij voor deze denkoefening aan de eerder
traditionele ideologische opdeling. In Vlaanderen: op rechts Vlaams
Belang, Open Vld en N-VA, centraal CD&V en op links Vooruit, Groen
en PVDA. In Wallonië: op rechts MR en DéFI, in het centrum les Engagés,
op links Ecolo, PS en PTB.
De ruk naar links en rechts
We
vergelijken even de resultaten van de federale verkiezingen van 1999
met deze van 2019. Hou er rekening mee dat het federale percentages zijn
en dat er ook kleine partijen waren zowel in 1999 als in 2019 die niet
in rekening werden genomen. Verwar dus vooral niet met de Vlaamse en
Waalse cijfers en procenten van bijvoorbeeld de opiniepeilingen.
In
Vlaanderen stijgt rechts van 29,73% naar 36,52%. Het centrum daalt van
14,09% naar 8,89% en links daalt van 16,54% naar 16,20%. Aldus stijgt
rechts stemmend Vlaanderen met 6,79 percentpunt. Het centrum daalt met
5,2 procentpunt en links stemmend Vlaanderen daalt met 0,34 percentpunt.
Een ruk naar rechts van een kleine 7 procentpunt.
In
Wallonië daalt rechts van 10,14% naar 9,78%. Het centrum daalt van
5,88% naar 3,7% en links stijgt van 17,52% naar 20,59%. Aldus daalt
rechts stemmend Wallonië met 0,36 procentpunt. Het centrum daalt met
2,18 procentpunt en links stemmend Wallonië stijgt met 3,07 procentpunt.
Een ruk naar links van 3 procentpunt.
De ideologisch spagaat tussen links Wallonië en rechts Vlaanderen is tussen 1999 en 2019 met een kleine 10 procentpunt gestegen
De
ideologisch spagaat tussen links Wallonië en rechts Vlaanderen is
tussen 1999 en 2019 met een kleine 10 procentpunt gestegen. Dat is
ongeveer een half procentpunt per jaar. De stijging in Wallonië op links
is vooral te danken aan PTB, die in 1999 nog geen zetels haalde, maar
in 2019 5,13% van de stemmen wegkaapt. In Vlaanderen is de stijging op
rechts vooral te danken aan N-VA, die ongeveer 10 procentpunt stijgt.
(Vlaams Belang stijgt licht, Open Vld verliest zwaar)
De grenzen van de ideologisch spagaat
Ik
doe het met tegenzin. Omdat ik niet in peilingen geloof. Maar als we er
de peilingen van maart 2022 bijnemen (ditmaal regionale cijfers) dan
zien we dat links Wallonië opnieuw groeit en dit door een sterke
stijging van PTB. Helaas, desondanks een sterke stijging van Vlaams
Belang, daalt rechts Vlaanderen licht en dat voornamelijk door de vrije
val van Open Vld. Maar het goede nieuws is dat de ideologische spagaat
opnieuw groter wordt.
Los
van de ideologische electorale spagaat is er ook nog de ideologische
verschuiving. Onder electorale druk van PTB schuiven zowel Ecolo als PS
steeds verder op naar links. In Vlaanderen moeten Open Vld en N-VA meer
naar rechts opschuiven willen ze niet meer stemmen verliezen aan het
Vlaams Belang. Ook de ideologische verschuiving vergroot de spagaat
tussen links Wallonië en rechts Vlaanderen.
Grens?
Wanneer
de grens van dit spagaat bereikt wordt hangt de oplossing voornamelijk
af, en dat is het laatste element, van de bereidwilligheid tot consensus
van PVDA/PTB, N-VA en Vlaams Belang. Afgaand op de Waalse
regeringsvorming van 2019 vreet de machtshonger van PTB nog niet aan de
ideologische rigiditeit. We zijn voorzichtig want de groenen hebben zich
uiteindelijk ook vrij goedkoop verkocht.
Van
Vlaams Belang weten we dat ze enkel in een federale regering stappen om
de splitsing van België te realiseren. Vooralsnog zijn er geen signalen
dat ze daarop zouden toegeven. Van N-VA weten we dat ze in 2024 niet in
een regering stappen zonder dat er verdere en vooral significante
stappen gezet worden in de verdere regionalisering van België. Ik lees
dat N-VA in 2024 geen legislatuur met een staatshervorming in de
diepvries zal aanvaarden.
Als
de ideologische spagaat aan dezelfde snelheid blijft groeien dan de
afgelopen twintig jaar en de machtshonger haalt het niet van de
ideologische rigiditeit, dan wordt de vorming van een federale regering
op termijn onmogelijk. We zullen deze grens, binnen eenzelfde evolutie,
hoogstwaarschijnlijk bereiken in 2024. Maar met zekerheid in 2030.
Ignace Vandewalle
*
*
CENSUUR & BROUCKIE-VRIJE MAAR VRANKX ONAFWENDBARE
STRICT PERSOONLO-IJKE COMMENTAAR
N*aarmate de competitie nadert, wordt de opstelling van iedere ploeg steerds duidelijker.
Wij,
overguige Vlamingen zoals we geboren zijn, gaan dus eindelijk met
gerust gemoed onze rechtmatige plaats op de trubiune gaan innemen
*
 Digithalys
*
|
