|
.
DONDERDAG 7 APRIL 2022
*
Charles Daewin
HMS Beagle (1831-1836)
*
506 WIE GAAT EERST DOOR DE KNIËN SLEEPY JOE EN WIJ OF DE POET?
*
I N H O U D
In
deze bijdrage wotden - abstractie gemaakt van de vele honderden
doden en gekwtssten langs beide kanten - de huidige gebeurtenisssen in
Oekraïne tegen het spiegelsbeeld der Geschiedenis gehouden. Zelfs
Wareloo komt er aan te pas en dat is al heel dicht bij ons
U kunt de
nattigheid zo al voelen
Lang kan het dus niet meer duren. Al is de Russische Ziel voor ons wel nog altijd een ongeschreven boek.
http://blog.seniorennet.be/guvaal/
*
07-04-2022
HET BELIRIS-FONDS
*
Ooit
al eens gehoord van het Beliris-fonds? Dat blijkt een instelling te
zijn die zorgt voor de financiering van de hoofdstedelijke functie van
Brussel, met een federale dotatie van 125 miljoen euro
per jaar. Het wordt beheerd door een samenwerkingscomité bestaande uit
liefst 8 ministers: 4 Brusselse en 4 federale en doet daarmee denken
aan onze Gezondheidszorg die ook door zon verzameling ministers en
staatssecretarissen wordt bevolkt.
Dat
Beliris-fonds wordt beheerd door Karine Lallieux (PS), federaal
minister van Pensioenen. Die Lalieux, die al eens in opspraak kwam toen
ze haar plannen voor de pensioenhervorming in de media bracht vóór er
enige overleg daarover had plaatsgevonden. Bij mijn weten is daaraan ook
later niets meer gewijzigd, waarbij nog maar eens duidelijk wordt welke
partij bij Paars-groen+ de lakens uitdeelt.
Nu,
om terug te komen op dat Beliris-fonds, diezelfde minister Lallieux
verklaarde vorige week aan een vergadering met PS-partijleden, dat ze de
miljoenen van het fonds vooral reserveert voor de Brusselse gemeenten
met een rode burgemeester. Voor één keer kreeg ze niet alleen de Vlaamse
partijen over zich, maar meer nog Ecolo en MR, die zich en hun
Brusselse burgemeesters misschien wel terecht tekort gedaan voelden.
Tenslotte
zal het geld ook voor dat fonds wel op e.o.a. manier uit Vlaanderen
komen, maar daarvan ligt in Brussel niemand nog wakker.
WORDT OEKRAÏNE HET WATERLOO VAN HET WESTEN?
foto: ©Belga Image
*
Hoe een moreel hoogdravende kortetermijnpolitiek ons zuur kan opbreken
Analyse - 06/04/2022
-
In het dagboek dat hij bijhield tijdens zijn reis met HMS Beagle (1831-1836) noteerde Charles Darwin op
18 november 1835 dat de oorspronkelijke inwoners van Tahiti de voor hen
onbekende dieren die wij paarden noemen omschreven als mens-dragende
varkens.
Het
illustreert twee zaken: we vergelijken het nieuwe altijd met het
vertrouwde en die analogieën en metaforen kunnen, hoe behulpzaam ook,
behoorlijk misleidend zijn. Om maar iets te zeggen: een varken heeft
slagtanden als voornaamste wapens en een paard hoeven.
De nieuwe Hitler
De
courante vergelijkingen tussen Poetin en Hitler zijn daar ook een goed
voorbeeld van. Ja, er zijn zeker gelijkenissen. Beide mannen kwamen
bijvoorbeeld op een wonderbaarlijke manier aan de macht, daarbij
ongetwijfeld geholpen door een psychopathische persoonlijkheid. Zoals
Hitler, lijdt Poetin verder misschien aan een verborgen drang tot
zelfvernietiging, is hij gefascineerd door wonderwapens en houdt hij er
een Eva Braun op na.
Vernedering
De
voornaamste parallel bestaat er ongetwijfeld in dat Poetin, zoals
destijds Hitler, voornamelijk handelt uit een gevoel van vernedering en
frustratie. Hitler maakte als simpele frontsoldaat niet alleen het
pijnlijke verlies van Duitsland in WO1 mee maar moest vervolgens ook
leven in een interbellumwereld die gedomineerd werd door de
overwinnaars. Daarbij onderging Duitsland ook nog eens een bijzonder
pijnlijke periode van hyperinflatie en een brutale, Frans-Belgische
bezetting van het Ruhrgebied.
Poetin
ervoer van zijn kant, als tweederangs KGB-agent aan het front
(Dresden), het verwarrende einde van de Koude Oorlog aan den lijve. Niet
lang daarna kreeg ook Rusland te maken met een hyperinflatoire
economische crisis.
Een westerse wereldorde
Vervolgens
kwam Poetin, zoals destijds Hitler (mutatis mutandis), in een nieuwe
wereld terecht die steeds meer gedomineerd werd door de triomferende
overwinnaars van de Koude Oorlog. Denk maar aan de neoconservatieve
oorlogen in het Midden-Oosten of de enthousiaste reacties van het Westen
op de door Poetin als bedreigend ervaren Arabische Lente (meer liberale
democratie!).
Om
nog niet te spreken over het drieste opschuiven van de NAVO naar
Oost-Europa, flagrant tegen de in 1990 gemaakte beloftes in. Of over de
al even weinig doordachte, enthousiaste reactie van George Bush op de
volksopstand in 2008 in Georgië (meer liberale democratie!). Ze leek een
pijnlijke bevestiging van Poetins paranoïde vermoeden dat die opstand
aangestookt was door de CIA.
Een lidmaatschap van Oekraïne was zelfs een rode lijn voor de hele Russische elite (niet enkel voor Poetin en zijn haviken)
In
1997 tekenden 50 prominente specialisten in buitenlandse politiek
trouwens al een petitie waarin ze toenmalig president Clinton
waarschuwden dat de door hem aangevoerde expansie van de NAVO een
beleidsfout van historische proporties was die de Europese
stabiliteit zou ondermijnen. Een lidmaatschap van Oekraïne was zelfs
een rode lijn voor de hele Russische elite (niet enkel voor Poetin en
zijn haviken).
Project Rusland
In een inmiddels beruchte speech, die Poetin in 2007 hield tijdens een veiligheidsconferentie in München,
liet hij, tot verbazing van de aanwezigen, duidelijk zijn grote onvrede
blijken met die post-1989 gang van zaken. Dit was twee jaar nadat de
veiligheidsdienst FSB een anoniem pamflet, genaamd Project Rusland,
verspreid had. Daarin werd het Westen afgeschilderd als de grote boeman
en de westerse democratie als een rabiaat gevaar. Sindsdien schopt een
balorige Poetin steeds wilder om zich heen, met als voorlopige climax de
brutale en, voor ons, bijna onbegrijpelijke inval in Oekraïne.
De
verschillen tussen de huidige situatie en het conflict met het
nazi-Duitsland van Hitler zijn echter veel belangrijker dan de
gelijkenissen. Om te beginnen is Rusland anno 2022 in niks te
vergelijken met het Duitsland van 1939. Tot 1871 was dat Duitsland
slechts een idee geweest. Ze werd door Bismarck in realiteit omgezet met
behulp van bloed en ijzer.* Ook daarna teerde het prille land op een
chronisch dieet van conflicten teneinde de fragiele eenheid te
bewaren.
WO1
was goeddeels een gevolg van die agonistische drive achter Bismarcks
Frankenstein creatie: de Grote Oorlog begon als de als onvermijdelijk
geachte Europese oorlog waarop de Duitse militaire top zich in 1914 al
vele jaren aan het voorbereiden was. WO2 ging vervolgens op dat elan
verder, met vernedering als bijkomende katalysator.
Een slavofiel spook
Rusland
daarentegen, is een oude, imperialistische natie waarin, ondanks de
verwestersing van de jongste paar eeuwen, nog altijd een antiwesters,
slavofiel spook rondwaart. Het einde van de Koude Oorlog en het
blind-triomferende Westen bracht die oude demon opnieuw tot leven en
rakelde zelfs de dwaze droom van een door Rusland geleid Euraziatisch
rijk op.
het
jonge Duitsland van de eerste helft van de twintigste eeuw staat in
schril contrast met het vermolmde en economisch zeer zwakke Rusland van
het begin van de eenentwintigste eeuw
Het
is echter een stokoud, weinig levenskrachtig en maatschappelijk
allesbehalve breed gedragen denkbeeld en gebeuren: het jonge Duitsland
van de eerste helft van de twintigste eeuw staat in schril contrast met
het vermolmde en economisch zeer zwakke Rusland van het begin van de
eenentwintigste eeuw.
Boemerang
Een
tweede belangrijk verschil is natuurlijk dat dat fragiele Rusland
anderzijds over voldoende kernwapens beschikt om de wereld een paar keer
in de as te leggen: daar waar Duitsland haar imperialistische agressie
als een boemerang terug in het gezicht kreeg, kan dit onmogelijk (op die
manier) gebeuren met Rusland. Dat betekent echter niet dat het aloude
boemerang principe niet van toepassing gaat zijn op dit conflict, wat me
bij een derde belangrijk verschil brengt.
De
meest waarschijnlijke uitkomst van de oorlog in Oekraïne is dat Poetins
versleten en corrupte Rusland als een overrijpe vrucht in handen valt
van die andere oude en zich door het Westen vernederd voelende natie:
China.** Anderzijds dreigt het in morele zelfgenoegzaamheid zwelgende
woke Westen zichzelf in de voet te schieten met zijn edelmoedige maar
wellicht van weinig realpolitik of veel visie getuigende escalatie van
zware economische en financiële sancties.
Ze
zorgen niet alleen voor zware economische schade in het Westen maar
gaan allicht ook de modale Rus van het Westen doen vervreemden en de
afbouw van de westerse economische, financiële en politieke wereldorde
versnellen.
Waterloo
Het
potentieel gevaarlijke China zal dus allicht, als de spreekwoordelijke
derde hond, dubbel profiteren van het Oekraïense conflict en/of er zich
door gesterkt voelen. Mede doordat we Poetin als een nieuwe Hitler zien,
focussen we met andere woorden allicht teveel op de rotte Russische
slagtanden, en zijn we te weinig beducht voor de blinkende Chinese
hoeven.
Het
is voorlopig niet veel meer dan een pessimistische speculatie, maar
misschien wordt de oorlog in Oekraïne door historici zodoende ooit
omschreven als het Waterloo van het Westen (als dominante macht in de
wereld).
-
* Zie Blood and Iron: The Rise and Fall of the German Empire (1871-1918) (2021).
-
**
In zijn Day of the Oprichnik (2006) portretteert Vladimir Sorokin het
Rusland van 2028 als een barbaars land waarin een tsaar de bevolking
onder de knoet houdt met moderne technologie. Het is ook geïsoleerd van
Europa en ondergeschikt aan China.
Koen Tanghe
*
Aangeboden door de Vrienden van Doorbraak
Breaking News
**
Knack-journalist
Jan Stevens misbruikt oorlog om individuen aan Rusland en Putin te
linken met als doel hen in een slecht daglicht te stellen
-
5 april 2022 De Redactie
-
Politici
en journalisten die vandaag derden willen beschimpen zijn teruggevallen
op een oeroude techniek die in het schoon Vlaams hineininterpretierung
heet. Met man en macht wordt er gegraven in het verleden van derden om
vervolgens trots te kunnen melden dat de een of de ander toch wel niet
ooit op de foto met Putin poseerde of Godbetert op een meeting in
Rusland was geweest om te onderhandelen of om de toerist uit te hangen.
Bart De Wever kreeg van de deugpers al een laken van dat pak aangemeten
omdat hij ooit in Rusland was geweest. De duivel. Hoe durfde hij.
Dat er zoiets bestaat als een Antwerpse haven die een niet onaanzienlijke rol speelt in de wereld, wordt door de deugkwallen handig
vergeten. Dat het deugpubliek haar huizen verwarmt of met haar autos
rijdt dankzij olie en gas uit Rusland, wordt evenzeer vergeten. Dat de
perenindustrie in Limburg jarenlang leefde op Rusland, vergeten. Dat
Tinne Van der Straeten haar carrière kon uitbouwen dankzij Gazprom.
Vergeten.
Nu
doen alsof Belgen die in het verleden contacten hadden in Rusland, of
met Rusland zaken deden, even slecht zijn als Putin, is een
schabouwelijk infantiel schouwspel. Laten we vooral NIET vergeten dat
terwijl alle deugzwijnen in Europa Rusland verketteren, er NU nog elke
dag voor 660 miljoen euro aan gas en olie wordt gekocht door Europa in
Rusland. Elk dag. Moest het de deugpolitici ernst zijn om Putin te
treffen dan zouden ze dat per onmiddellijk kunnen realiseren door deze
giga-aankopen hier en nu te stoppen. Maar dat doen onze hypocriete
veeldeugers niet. Die deals, die men niet wil afzeggen noch stoppen,
zijn daar - by the way - niet zomaar gekomen in het verleden. Ze werden
onderhandeld. Dus ja, er waren contacten tussen Europa en Rusland.
Het toppunt van deze kwalijke strategie mag KNACK op haar naam schrijven
De
kwakende deugtermieten die zich aan hineininterpretierung bezondigen,
willen vanuit een soort moral highground iedereen die ooit banden had
met Rusland verketteren wegens onoorbare linken met een massamoordend
land of haar President.
Het toppunt van deze kwalijke strategie mag Knack op haar naam schrijven.
Knack-journalist
Jan Stevens heeft er ondertussen een volle dagtaak aan om tScheldt via
zijn gesubsidieerde Knack-baantje te bashen. Jan Stevens is heeeeeeeeel
boos op tScheldt. tScheldt speelde namelijk een spelletje met deze
deugjournalist vorig jaar. We lieten via via in het oor van Jan Stevens
fluisteren dat tScheldt door de machtige Vaticaan-organisatie Opus Dei
financieel werd gesteund. Een grap waar we intern hartelijk om hebben
gelachen. Zonder enige bron te checken publiceerde Jan Stevens twee
dagen later een groot artikel in de Knack waarin hij op 100 %
leugenachtige wijze de these ontwikkelde dat tScheldt gesteund werd
door Opus Dei. Jan Stevens toch! Kip! U leest het verhaal HIER..
De deug-kontdraaier van Knack, Rien Emmery (Arbiter
of Tweets) kreeg tientallen vragen op sociale media om het artikel van
Jan Stevens te factchecken, maar Rien gaf nooit thuis. Niet moeilijk,
gesubsidieerde factcheckers komen niet graag tussen in de
wraakjournalistiek van een collega.
Dus
wat deed Jan Stevens deze week? Hij ging snuisteren in het verleden van
mensen die hij ervan verdenkt iets te maken te hebben met tScheldt.
Zo
vond hij een website waarop een conferentie werd aangekondigd in Jalta.
De conferentie dateerde van 2019. Jan Stevens kreeg een erectie van
jewelste toen hij besefte dat de website waarop de conferentie
beschreven werd, kon gelinkt worden aan Gert Van Mol, de
man die hij elke dag op twitter wegzet als de eindbaas van tScheldt.
In zijn eerste 1500 tweets over tScheldt beweerde Jan Stevens trouwens
dat tScheldt geen redactie had en dat tScheldt een éémans-operatie
was. Die bovennatuurlijke Gert Van Mol deed volgens Jan Stevens àlles.
En de artikels schrijven, én de cartoons tekenen, én de marketing
verzorgen, én de abonnementenafdeling runnen, én de Facebook verzorgen,
én alle Tweets versturen.
Na
1500 tweets werd Jan Stevens intern bij Knack teruggefloten toen bleek
dat een collega van Knack in zijn vrije uren vermoedelijk meeschreef aan
tScheldt, met name artikelen die Knack niet meer wenste te publiceren
omdat ze ingingen tegen het linkse mantra van haar bebaarde
hoofdredacteur Bert De Buil Bultinck.
Het
werd erger toen bleek dat tScheldt al 25 jaar een redactie van een
twintigtal mensen bleek te hebben. Dus begon Jan Stevens te twitteren
dat de tScheldt-redactie bestond uit rechtsextremisten. Dat bekte goed
en het bezoedelde het karakter van tScheldt en de mensen erachter zoals
Jan Stevens graag zag. For the record, journalist Jan Stevens heeft
NOG NOOIT met iemand van de redactie van tScheldt contact gehad, noch
ermee gesproken. Stevens publiceert tot op vandaag steevast het eerst
het beste verhaaltje dat in zijn hoofd opkomt met als doel de mensen
rond tScheldt te verbasteren en te verpauperen. Want Jan wil wraak
wegens het Opus Dei debacle.
Toen
Jan Stevens de website zag met daarin een verwijzing naar een
conferentie op Jalta en een mogelijk link naar Gert Van Mol kwam hij
nagenoeg instant klaar achter zijn computer. Zonder nadenken, de modus
operandus van Jan Stevens, stuurde hij een tweet de wereld in om de
zogenaamde eigenaar van tScheldt te linken aan de stoutste boze wolf
van deze eeuw, Vladimir Putin. Niet alleen werd tScheldt volgens
Stevens ondersteund door Opus Dei, maar waren er banden met het Kremlin.
Dat was de satanische boodschap van Jan Stevens.
Stevens
was glashelder in zijn tweets de afgelopen 48 uur Hij schreef
onomwonden dat de zogenaamde eigenaar van tScheldt in 2019 in Jalta op
de Krim was geweest op de door Putin gesponsorde conventie. En dat de
capo van tScheldt Putin had onderhouden over fake news, implicerend
dat Putin deze wijze levenslessen over fake news vandaag toepast in zijn
vuile oorlog. Je moet maar durven, als journalist van Knack.
Het
wordt allemaal een beetje misselijkmakend wanneer nu blijkt dat de
zogenaamde eigenaar van tScheldt NOOIT op deze conferentie van Jalta
aanwezig was, laat staan dat Gert Van Mol ooit in Rusland of omstreken
is geweest. Dat weten wij omdat wij iets doen wat malariajournalisten
als Jan Stevens niet meer doen, rondbellen, in cafés gaan zitten,
praten met mensen, en nogmaals rondbellen, notities maken, en terug
rondbellen
There is something rotten in the state of Flanders
Met
andere woorden Jan Stevens lapt zowat alle regels van de deontologische
code van de journalisten aan zijn laars. Jan Stevens en bij uitbreiding
Knack doet aan wraakjournalistiek. En dit allicht met glimlachend
goedkeuren van de meeste politici die elk jaar tientallen miljoenen euro
subsidies naar Roularta laten vloeien, de uitgever van Knack. Politici
die de laatste 3 jaar geconfronteerd werden met de ironie, het sarcasme,
de humor of de zwartgalligheid van tScheldt. En die dus maar wat blij
zijn dat de luis in de pels van de Vlaamse journalistiek op alle
mogelijke manieren wordt gecovidprikt, vooral als Jan Stevens van Knack
de spuitjes zet.
Het
doelbewust valselijk linken van mensen aan Putin om hen in een slecht
daglicht te stellen maakt dat Knack en Jan Stevens het niet waard zijn
om als journalist of als journalistiek medium beschouwd te worden. Jan
Stevens is schrijvend schorremorie. En Knack is een aanfluiting van wat
het ooit geweest is.
*
CENSUUR & BROUCKIE-VRIJE MAAR VRANKX ONAFWENDBARE
*
STRICT PERSOONLO-IJKE COMMENTAAR
Het
is al lang dat de Nack mij op de zenuwen werkt. Ik was er, jaren
geleden, een trouw lezer van, toen het nog veel, zo niet alles,
betekende, ja zelfs haast leiding gevend was in de Vlaams- Bewuste
wereld van serieuze politici. Tot ik rond de jaren 80 Roularta zelf
leerde kennen, waar de toenmalige Directie inderdaad plots over lijken
ging.
Meer
zeg ik niet. Beroepsgeheim. Maar de tijd heelt alle wonden en de
getroffenen rusten allemaal al lang in Vrede.. Totaal geruïneerd. Enfin,
de Hoofdzetel grenst sedertdien, in Roeselare centrum, direct aan de
hoofdweg ipv in het achtergelegen goedkope volkswijkje.
Voor
mij i s deze aan de gang zijnde o zo progressieve teloorgang het
zoveelste bewijs, dat Loontje altijd en overal om zijn Boontje komt
Misschien dat een heropstart in de metaalconstructie toch nog redding kan brengen?????
*
 Digithalys
|
