|
VRIJDAG 1 OKTOBER 2021
St BAVO, Bâmis,
Vervaldag voor boer en pachters
.
*
1/10/1189 Val v n Akko Dood Geard de Riterfort
einde kruistochten
*
1/10/1957 Start Melkerij Langemark Zie BloG 315.
start beroepscarrière
*
500690 SCHARREL MOI,
ANDERS BEEKENEN, MET DE NADRUK OP KAN DAT MAAR BLIJVEN DUREN
I N H O U D
Contrasten zijn soms rare gasten.
Zo leest U in onderstaande bijdrage helemaal niets over de Scharrellroise METRO LEGER,
die zodanig licht was, dat die zelfs nog nooit gewerkt heeft. Maar
wel stukken van mensen gekost
Zon 30 haar geleden. Wie spreekt daar nu
nog van?
*
Wie spreekt daar nu bovengronds nog over? Dat ding zit toch meters diep onder grond en zal dus weel vanzelf oproesten.?
*
EEN WEEKJE KAROLINGER ONDER DE KAROLINGERS
*
'Ik
kan me voorstellen dat de PTB-oppositie zich danig verslikt heeft in
die prestigieuze shoppingmall annex hotel en bioscoopzalen in het hart
van de stad.' (Winkelpromenade Rive Gauche)
foto: ©WikiMedia
*
Embedded in Charleroi
*
De
mensen fronsen de wenkbrauwen wanneer Wendy en ik antwoorden op de
vraag waar we dit jaar op vakantie zijn geweest. Eerst een weekje
Charleroi, dan een week Lacs de lEau dHeure, genietend van een nazomer
met Canadese allures.
Vakantiebestemming: Charleroi
Het
is natuurlijk die eerste week die opzien baart. Ik zal u niet
onderhouden over de talrijke toeristische troeven van de streek, zoals
de indrukwekkende site van het Bois Le Cazier. Of over het
wereldvermaarde fotomuseum en de prachtige fietstochten die je kan maken
langs de groene bovenloop van de Samber. Maar wel over het embedded
zijn in een zuidelijke villawijk van Marcinelle, in een aparthotel dat
bij nader inzien inderdaad een nogal apart hotel bleek te zijn.
Een villawijk is natuurlijk niet representatief voor de stad in haar geheel. Welke wijk is dat trouwens wel? Is dat hellhole
Marchienne-au-Pont, of het amper enkele kilometers verderop gelegen en
totaal gerenoveerde stadscentrum van Charleroi, dat ik nog gekend heb
als een somber, tot op de draad versleten relict uit de jaren 60?
ik vrees dat Charleroi zich zoals elke andere stad moet voegen naar de wetten van de eenentwintigste-eeuwse city marketing
Ik
kan me trouwens voorstellen dat de PTB-oppositie zich danig verslikt
heeft in die prestigieuze shopping mall annex hotel en bioscoopzalen in
het hart van de stad. Want beantwoordt dit wel aan de sociale
prioriteiten? Misschien niet, maar ik vrees dat Charleroi zich zoals
elke andere stad moet voegen naar de wetten van de
eenentwintigste-eeuwse city marketing. Bovendien is het vechten voor
elke job in Charleroi. En het heeft geen enkele zin om de meer
koopkrachtige inwoners van de stad in het weekend te laten wegvluchten
richting Namen of zelfs Brussel.
Industriële massa-extinctie
Een fietstocht door de uitgebluste industriezone in de Sambervallei is ronduit spectaculair. In dit Bernissart
van de twintigste-eeuwse kolen- en staalindustrie kwam een dozijn
industriële dinosaurussen haast tegelijk ten val. Hun roestbruine
skeletten staan nog deels overeind. En uit hun ingewanden weerklinken
her en der rommelende geluiden, want in deze uitgebrande roestgordel,
het Silicon Valley van de negentiende eeuw, gloeien nog enkele sintels
na. Zij voeden zich met schroot, onder andere van hun minder
fortuinlijke lotgenoten.
Verrassing:
op de terugweg treffen we in een oud fabriekspand een ultramodern
bedrijf aan waar componenten voor satellieten en ruimteschepen gemaakt
worden. Een nazaat van de Ateliers de Constructions Electriques de
Charleroi (ACEC).
Die
reconversies vergen veel tijd en geld en sociale bijstand. En zelfs dan
is het succes niet gegarandeerd. Maar er is geen alternatief.
Charleroi
staat voor de aartsmoeilijke taak zichzelf weer uit te vinden. Op zich
is deze situatie verre van uniek. Denken we maar aan de rust belts van
de Verenigde Staten, Rusland en Oost-Europa. De stad is niet voor niets
verbroederd met onder andere Pittsburgh en Donetsk. Of dichter bij huis,
aan het noorden van Frankrijk. Die reconversies vergen veel tijd en
geld en sociale bijstand. En zelfs dan is het succes niet gegarandeerd.
Maar er is geen alternatief.
Transfers over en weer
Alleen
in België, zo lijkt het, neemt dit gegeven de proporties aan van een
majeur politiek probleem. De ontvangers van de fameuze transfers spreken
namelijk een andere taal dan de verstrekkers. En zelfs dat is niet
waar. Want Brussel, Waals-Brabant, Namen en zelfs het zuiden van
Charleroi steken meer in de pot dan wat ze eruit ontvangen. Terwijl
Limburg, de Westhoek en de Denderstreek tot de netto ontvangers behoren.
Het
blijft mij nog steeds een raadsel hoe ik persoonlijk beter zal worden
door de crackheads van Marchienne-au-Pont hun sociale bijstand te
ontzeggen. Zal ik dan minder belastingen moeten betalen, waardoor ik die
dikke auto kan kopen waar ik al een leven lang geen boodschap aan heb?
Teken maar eens een samenleving uit zonder transfers. U zal versteld staan.
En
als het dan toch over transfers en de besteding van belastingen en
sociale uitgaven gaat, wat doen we met het fiscaal subsidiëren van de
luchtvaartindustrie? Dankzij die subsidies kunt u zich met mijn
belastinggeld goedkope citytrips veroorloven. Of met de transfers van
stad naar platteland, ten gevolge van al die extra kilometers
nutsleidingen ten behoeve van Vlamingen die absoluut op den buiten
willen wonen? Kostprijs: 1,4 miljard euro per jaar. Om van het
autoverkeer nog te zwijgen, want dat kost ons meer dan wat de
verkeersbelastingen en de accijnzen op brandstof opbrengen. Teken maar
eens een samenleving uit zonder transfers. U zal versteld staan.
Zachtmoedige stad
Wat
ons in deze gekerfde stad opviel was de zachtmoedigheid van haar
inwoners. De gemoedelijke omgang van de meer kapitaalkrachtige burgers
met hun talrijke bedelaars. Het pittige maar toch respectvolle praatje
met een antivaxer in de wachtrij aan de kassa van de Carrefour van
Mont-sur-Marchienne. Terwijl er in deze stad veel meer redenen zijn tot
klagen, lijkt er minder sikkeneurigheid onder haar inwoners. Niet
moeilijk, hoor ik een misnoegde Vlaming al zeggen aan de wereldwijde
toog van de sociale media, in zon door Vlaanderen gesubsidieerde
hangmat.
Wel,
meneer, zou ik daarop antwoorden, als het er dan toch zo goed is,
waarom verhuist u dan niet? Wij zijn er alvast op vakantie geweest, en
dat is ons uitstekend bevallen.
Erik De Bruyn
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Waar de juichende en jubelende schrijver over Scharrel Moi dan weer niets over kwijt wil
. is de plaatselijk wereldberoemde luchthaven van Brussels South II
*
De
eerste poging werd inderdaad veel te kleinschalig aangepakt en bleek na
een paar maand niet de juiste maat van col te hebben. Big was not big
ennough. Vooral niet toten bleek dat RYANAIR maar al te graag in de val
trapte om van daaruit de quasi gratis-vluchten over de hele wereld aan
te bieden.
Partners in crime?
Wallonia, the heaert of Brussels, the heart of the United Sta tes of Jeurop
.
-
Dat de Hasselse Kanaalduikler daarnan niet eerder gedacht heeft!
Sabena was toen al ter ziele gegaan, en Such A Bad Expercience Neder Again diende dus als vanzelfsprekend een tweede kans te krijgen
.
-
De
tekomst van deze Scharrelstad? Is verder tussen vrienden tijdens de
werkuren door - te bespreken tussen pot, pint of shot aan een van de
vele tapkasten verspreid over de de hele stad en wijde omgeving.
|
