|
DINSDAG 7 SEPTEMBER 2021
*
*
500669 GEWOON VERDER DWEILEN MET DE GELDKRAAN MAXIMAAL OPEN OF ONZE NEK UIT DE STROP TREKKEN?
I N H O U D
Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Klopt niet in dit Kloteland. Heeft trouwens nog noot geklopt en zal dat ook nooit doen.
En DeWever? Die speelt zijn rol en krijgt zijn deel
Maar zie: het Vlaams Belang komt voorwaar ook aan het woord.
Tommeke, Tommeke, Tommeke: geen woorden, maar daden.
Want, zoals meer dan 150 jaar geleden Gudio Gezelle het verwoordde
Waar breekt men het geld met hamers?
In Brrussel in de Kamers
.
*
http://blog.seniorennet.be/guvaal/
*
NIXINGER !
*
Vorige
week stond er in The Economist, waarop ik een abonnement heb, een
artikel van niemand minder dan Henry Kissinger, de minister van
Buitenlandse Zaken onder President Nixon en de man die er voor zorgde
dat deze Nixon, ondanks het Watergate schandaal, zowat de beste
Amerikaanse president was op buitenlands gebied na WO II. Niet voor niks
sprak men wel eens van Nixinger. Hij maakte een einde aan de oorlog
in Vietnam, knoopte weer diplomatieke betrekkingen aan met het China van
Mao en zorgde voor een eerste ontdooiing in de betrekkingen met de
Sovjet Unie, die leidden tot het einde van de Koude Oorlog.
Rechtuit
gezegd, ik schrok even toen ik het verhaal las, want dacht dat de man
al lang niet meer onder ons was. Maar dat is hij dus wel en zelfs op
zijn 98ste nog in staat tot het schrijven van boeken, waarvan er
binnenkort nog twee uitkomen.
Het
loont misschien wel eens de moeite te weten hoe deze echte éminence
grise van de internationale politiek reageert op de terugtrekking van
zijn Amerikanen uit Afghanistan . Hier komt het:
Als de VS de levens van hun soldaten en hun internationale prestige op
het spel zetten met een buitenlandse interventie, moeten ze daarbij
strategische efficiëntie en politieke haalbaarheid combineren. De aanval
als reactie op 9/11 beantwoordde daaraan, het idee om in een zo complex
feodaal land als Afghanistan een moderne democratische staat op te
zetten niet, omdat dat tientallen jaren vergt en het Amerikaanse volk
zon lange investering in middelen en mensen niet blijft ondersteunen.
En je terugtrekken uit zon wespennest doe je niet bruusk en met grote
statements, maar geleidelijk en met grondig diplomatiek overleg met je
bondgenoten.
Pak vast, Slow Joe, zou ik zeggen, zeker voor die laatste zin.
*
*
WALLONIË KRIJGT 7,1 MILJARD VAN VLAANDEREN EN BRUSSEL
*
Vandaag om 13:11
*
Jaarlijks
stroomt via de federale begroting en de sociale zekerheid 7,1 miljard
euro naar Wallonië. Zowat 6,2 miljard ervan komt van Vlaanderen, 800
miljoen van Brussel, becijferde de Nationale Bank.
De
Nationale Bank onderzocht de financiële stromen tussen de gewesten in
ons land die lopen via de federale begroting en de sociale zekerheid, en
die het gevolg zijn van fiscale en sociale heffingen enerzijds, van
federale en sociale uitgaven anderzijds, en van dotaties die de federale
overheid toekent aan de gemeenschappen en gewesten.
Per
saldo ontvangen de inwoners van Wallonië door die herverdeling
gemiddeld 1.900 euro. Vlaanderen draagt per inwoner 900 euro daarvoor
bij, Brussel per inwoner 800 euro. De bedragen die de Nationale Bank
vermeldt, zijn van dezelfde grootteorde als genoemd in een studie begin
dit jaar gemaakt op het kabinet van Vlaams minister-president Jan Jambon
(N-VA).
Demografische
en sociaal-economische verschillen liggen aan de basis van die
financiële stromen, stelt de Nationale Bank. Brussel heeft bijvoorbeeld
een jongere bevolking, en daarom gaat verhoudingsgewijs minder geld voor
pensioenen en gezondheidszorg naar dat gewest.
"Door de vergrijzing, die vooral in Vlaanderen speelt, is de herverdeling tussen de gewesten de afgelopen jaren verminderd. "
NATIONALE BANK
Vlaanderen
heeft een bloeiender economie en de activiteitsgraad van de bevolking
is er hoger. De Vlaamse inwoners betalen daardoor relatief meer
belastingen en sociale bijdragen, en doen minder een beroep op
werkloosheidsuitkeringen.
Door
de vergrijzing van de bevolking, die vooral in Vlaanderen speelt, is de
herverdeling tussen de gewesten de afgelopen jaren verminderd, zegt de
Nationale Bank. Sinds 2003 ontvangt Vlaanderen meer geld voor pensioenen
en gezondheidszorg dan het daarvoor bijdraagt.
"
De Nationale Bank bekeek ook het belang van de federale transfers per
provincie. Daaruit blijkt dat Limburg en West-Vlaanderen
netto-ontvangers zijn van het federale budget."
De
zesde staatshervorming, waardoor een aantal bevoegdheden in 2014
verhuisden van het federale niveau naar de gewesten, heeft geen
noemenswaardige impact gehad op de totale herverdelings stromen. Er kwam
toen weliswaar een einde aan de herverdeling via sommige federale
uitgaven, zoals de kinderbijslag. Maar dat werd gecompenseerd via
dotaties van de federale overheid aan de gewesten en de gemeenschappen.
Vlaams-Brabant
De
Nationale Bank bekeek ook het belang van de federale transfers per
provincie. Daaruit blijkt dat Limburg en West-Vlaanderen
netto-ontvangers zijn van het federale budget. Voor West-Vlaanderen komt
dat door het hoge aantal gepensioneerde inwoners. Vlaams-Brabant is de
grootste nettobetaler.
In Wallonië is enkel Waals-Brabant een nettobetaler. De andere Waalse provincies zijn netto-ontvangers, met Henegouwen op kop. Daar krijgen de inwoners netto gemiddeld 3.000 euro.
De
financiële herverdeling tussen de gewesten in België is in
internationaal perspectief al bij al relatief gematigd, zegt de
Nationale Bank. Het Waals Gewest ontvangt bijvoorbeeld minder dan het
noorden van Nederland, of de deelstaat Saksen-Anhalt, deel van het
voormalige Oost-Duitsland, in Duitsland.
Stefaan Michielsen
*
WEINIG COHESIE BINNEN DE VIVALDI REGERING.
*
Foto van oktober 2020 maar gisteren debateerden ze voor het eerst sinds lang bij Voka Voorzittersdebat.
foto: ©Belga
*
Voorzittersdebat voorspelt woelige politieke herfst
'Het beweegt, maar helaas in de verkeerde richting'
Verslag - 07/09/2021 Filip Michiels - Leestijd 7 minuten
-
Met
een live debat tussen de zes Vlaamse partijvoorzitters trapte
werkgeversorganisatie Voka het nieuwe politiek-economische werkjaar
gisterenavond definitief op gang. Mocht u er nog aan twijfelen: het
belooft een bijzonder explosief politiek jaar te worden.
Van
de kernuitstap over het arbeidsmarktbeleid tot de pensioenhervorming:
in elk dossier botsen de visie van Meyrem Almaci (Groen) en in mindere
mate Conner Rousseau (Vooruit) haast frontaal op het discours van
Egbert Lachaert (Open VLD) en Bart De Wever (N-VA). En dat wordt lastig
als je ofwel in eenzelfde regering zit ofwel vanuit het Vlaamse en
federale niveau verordeeld bent om samen te werken.
Molenstenen rond de nek van Vivaldi
Even
pro memorie: in 2003 besliste de toenmalige paarsgroene regering
Verhofstadt over de kernuitstap. Twee jaar eerder lag de paarse regering
Verhofstadt ook aan de basis van het zogenaamde Zilverfonds, een
financiële buffer om de stijgende kosten van de vergrijzing op te
vangen. Respectievelijk 18 en 20 jaar later hangen uitgerekend deze twee
dossiers nog altijd als loodzware molenstenen rond de nek van de
Vivaldi-ploeg, zo bleek gisterenavond in Brussel. Veel treffender kan
wellicht niet geïllustreerd worden hoe doodziek de politiek in dit land
wel niet is, en hoe groot de nood is aan een radicale trendbreuk in de
wijze waarop het beleid ook op langere termijn wordt uitgetekend.
Joachim Coens en verrassend genoeg ook Conner Rousseau kozen vaak voor het veilige maar ook wat wollige midden
Over
de ruwe contouren van die trendbreuk bleken Bart De Wever en Egbaert
Lachaert het gisterenavond opvallend vaak eens. Joachim Coens en
verrassend genoeg ook Conner Rousseau kozen vaak voor het veilige maar
ook wat wollige midden. Meyrem Almaci en Tom Van Grieken dekten de
linker- en rechterflank af.
Stilstand
Het
beweegt, maar helaas wel in de verkeerde richting, liet Bart De Wever
zich ergens halverwege het debat ontvallen. Op dit moment is de
stilstand bij gebrek aan cohesie binnen Vivaldi wellicht het beste
wat ons kan overkomen. Daarmee vatte hij wellicht ook meteen de
frustratie aan de Vlaamse rechterzijde samen over de pensioenplannen van
de PS en over het gebrek aan hefbomen om het arbeidsmarktbeleid in
Vlaanderen en Wallonië te differentiëren. Niet toevallig twee themas
die ook bij de aanhang van Open VLD zeer gevoelig liggen en waarmee hij
ook bij het publiek van werkgeversorganisatie Voka ongetwijfeld punten
scoort. Al gaf De Wever meteen ook toe dat we ook in Vlaanderen zeker
nog niet al te hoog van de toren moeten blazen.
Ruim
22 procent van de actieve Vlamingen werkt niet, en daarmee zitten we
pal op het Europese gemiddelde. Daar staat natuurlijk wel tegenover dat
in Brussel en Wallonië ruim dertig procent van de bevolking die perfect
kan werken gewoon thuis zit. En dus moeten we eindelijk eens maatregelen
treffen die daarop inspelen, klonk het. En opvallend: zelfs in het hol
van de leeuw sloot De Wever niet uitdrukkelijk uit dat ook de Vlaamse
jobbonus bedoeld om het financiële verschil voor laagverdieners tussen
inactiviteit en werken groter te maken daarbij op de schop moet. Die
bonus is nochtans vastgelegd in het regeerakkoord, en staat ook zeer
hoog op het wenslijstje van de Vlaamse werkgevers. De situatie op de
arbeidsmarkt is na corona grondig gewijzigd, daar durf ik voorlopig nog
geen uitspraken over te doen.
Hete brij
Op
de vraag of broodnodige structurele hervormingen geen utopie waren, met
de PS aan de knoppen van het federale werkgelegenheidsbeleid, draaide
Egbert Lachaert handig om de hete brij heen. We kunnen niet anders,
klonk het. In het regeerakkoord zijn we inderdaad overeengekomen om een
aantal sociale uitgaven te laten stijgen, maar dit zal enkel lukken als
we meer mensen aan de slag krijgen en hen ook langer aan het werk
kunnen houden. Doen we dit niet, dan zal Europa onze begroting nooit
goedkeuren. Zonder diepgaande arbeidsmarkthervormingen, komt er ook geen
Europees relancegeld onze richting uit.
Toen
Conner Rousseau op zijn beurt de vraag voor de voeten geworpen kreeg of
zijn Waalse zusterpartij zich niet eerder tot een remmende factor
dreigde te ontpoppen bij de broodnodige arbeidsmarkt- en
pensioenhervormingen, maakte hij er zich met een kwinkslag van af. Al
kon een aandachtige waarnemer zich tot niet van de indruk ontdoen dat
ook Rousseau stilaan overtuigd is van een andere aanpak, en dat de
violen tussen de PS en Vooruit op dat vlak nog helemaal niet gestemd
zijn.
In Vlaanderen ligt de werkloosheidsgraad vandaag op 3,3 procent, in Wallonië loopt die op tot ruim 7 procent
Tom
Van Grieken wees niet geheel verrassend op de enorme
sociaal-economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië. De NV België
is een bedrijf met twee dochterondernemingen. In Vlaanderen ligt de
werkloosheidsgraad vandaag op 3,3 procent, in Wallonië loopt die op tot
ruim 7 procent. Als één dochteronderneming zo slecht bestuurd wordt,
haar verantwoordelijkheid nooit opneemt en bovendien ook nog constant om
vers geld komt smeken bij de andere dochteronderneming, dan ziet
iedereen toch in dat zon model onhoudbaar is? En dus, zo concludeert
de Vlaams Belang-voorzitter, is een splitsing van de sociale zekerheid
de enige werkbare optie.
Geld in brand steken
Dat
ook Egbert Lachaert niet bepaald laaiend enthousiast is over de plannen
voor de pensioenhevorming die PS-excellentie Karine Lalieux vorigz
vrijdag lanceerde, was afgelopen weekeind al duidelijk geworden. Toch
verdedigde hij gisteren de beslissing van premier De Croo om het dossier
nu eerst even te laten afkoelen alvorens het binnen de regering op
tafel te leggen. Waarop Conner Rousseau de vraag kreeg wat zijn
minister Frank Vandenbroucke in een vorig leven nog voorzitter van de
vergrijzingscommissie dan wel dacht van de plannen om na tien jaar al
een minimumpensioen toe te kennen. Hij kwam niet verder dan een
ontwijkend antwoord. Heeft er iemand al teksten gezien?, klonk het.
Wij willen dat het minimumpensioen de hoogte ingaat, maar geef ons even
de tijd om de rest nog wat grondiger te bestuderen. Toch een wat
magere repliek voor een partijvoorzitter die een door vriend en vijand
erkende pensioenexpert in eigen rangen heeft.
Nu nog met een pensioen bonus zwaaien of de effectieve pensioenleeftijd verlagen, dat is gewoonweg geld in brand steken.
Zoals
wel vaker duwde vooral Bart De Wever op de plek waar het het meest pijn
deed. Bij aanvang van Vivaldi werd de extra kost van de vergrijzing op
kruissnelheid al ingeschat op zomaar eventjes 26 miljard euro per jaar.
Intussen is dat prijskaartje nog wat hoger opgelopen. Politici die
vandaag voorstellen lanceren waardoor die pensioenkost nog verder zal
oplopen, zouden hier vandaag met pek en veren de zaal moeten worden
uitgejaagd. En uitgerekend Frank Vandenbroucke besefte dit bijzonder
goed, en had in de vergrijzingscommissie al heel wat zinnige voorstellen
uitgewerkt om die pensioenkost in te perken. Nu nog met een pensioen
bonus zwaaien of de effectieve pensioenleeftijd verlagen, dat is
gewoonweg geld in brand steken. Rousseau deed er het zwijgen toe en
grimaste even.
**
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
Als
U tot hier gelezen heeft en Uw bloeddruk is nog niet te hoog, veradem
dan even. Liefst met op de achtergrond zachte klassieke muziek. Zlergeen
strijdliederen doen weergalmen:de Belgische Statsbuiligjeid ligt op de
loer. Herlees gewoon wat n Henegouwer maandelijks toucheert in
vergelijkijng met Uw eigen schamel pensiooeentje: ween dan van spijt.
Doe lijk Albrecht Rodenbach: ween, en werp Uw kroon naar Spiessens.
* Digithalys
z
|
