|
ZATERDAG 28 AUGUSTUS 2021
*
*
500655 WAAROM ZOUDEN WE, WAT GEKNAKT IS, NOG LANGER WILLEN IN STAND HOUDEN?
*
I N H O U D
Een
eeuwigheid geleden, om precies te zijn n halve eeuw terug, kwamen ze,
vanaf 1962, wekelijks met hun drieën in huis. Knack, Trends, en Trends
Week End. Naast t Palleterke, waren ze het gedroomde tegengif tegen de
VRT, later de VTM.
Maar
op een gegeven moment vielen die drie niet meer te verteren. Ze kostten
stukken van mensen en belandden ongelezen bij het Grof Gevaarlijk Vuil.
Waar ze trouwens met de dag beter thuis bleken te horen. Eenmaal de
Grote Baas daar, de vriend van mijn Grote Baas, op de achtergrond
verdwenen was.
Een zoveelste levenswerk dat om zeep gaat door te veel pretentieuze niuewlichterij.
Wat
meer is, ondertussen was TSCHELDT I in volle opgang en met Bert Murath,
de veel te vroeg gestoreven vorige eiegenaar, stond ik persoonlijk op
goede voet pmdat ik zijn Blad met vuur verdedigde op al mijn blogs
*
BREAKING NEWS
*
Factchecker van Knack probeert tScheldt omver te pissen. Beseft niet dat hij tegen de wind in lult.
28 augustus 2021
De Ziel
In de tijd dat Knack nog een gerenomeerd koffietafelblad was, werkte er een satiricus voor Knack, Koen Meulenaere.
Hij
schreef elke week een in vitriool gedrenkte pagina onder de titel Kwaad
Bloed en later Bladspiegel. Toen de kwaliteit van Knack van de
salontafel begon te vallen en er door uitgever Roularta met mensen werd
gespeeld alsof het dobbelstenen waren, verkaste Meulenaere naar De Tijd. Daar knauwde hij op egos onder de naam Kaaiman.
Sinds
Meulenaere (samen met Rik Van Cauwelaert) in 2012 Knack verliet omdat
het te links dreigde te worden, is gebeurd wat dreigde te gebeuren.
Knack werd een afschuwelijk links georiënteerd dienblad met roze
rafelranden van woke-Vlaanderen. Uiteraard was daar geen plaats meer
voor satire, want de bende die sindsdien Knack leidt staat zo stijf van
zelfdeugdzaamheid dat humor er afglijdt als scheefgepoepte vogelstront
van een buste van Leopold 2.
Factchecking
Om
de wereld naar haar hand te zetten begon de redactie van Knack met een
gevaarlijk journalistiek experiment. Ze begon aan fact-checking te
doen.
Het
idee achter het Amerikaanse origineel, FactCheck.org, in 2008, was
veelbelovend maar al snel bleek dat zelfs massale factchecks geen
wondermiddel waren tegen wijdverspreide al dan niet doelbewust
gedistribueerde onnauwkeurigheden of leugens.
Factchecking
zou een wetenschap moeten zijn maar is het niet. Zeker niet in België
waar onder andere Knack en de VRT begonnen met factchecking.
Bij Knack is factchecking een speeksel medaille die enkele redacteuren zichzelf op de kiekenborst spelden als ze hun Eigen Mening als Waarheid gedrukt zien saan.
Rien Emmery, de Balthasar Boma van de factchecking bij Knack
Het
grootste voorbeeld van de meest gore factchecking bij Knack heet Rien
Emmery. Deze man bedient zich van het hoofd van scheidsrechter Pierluigi Collina om als Arbiter of Tweets te doen alsof hij de waarheid in pacht heeft.
De
laatste jaren werd Rien Emmery echter meermaals betrapt op een
bijzonder links parcours in zijn zogenaamde factchecks. Als een dief in
de nacht kiest hij meningen, tweets of onbenulligheden die hij tegen het
licht van Zijn Eigen Waarheid houdt om vervolgens de wereld via zijn
publicaties in Knack te boetseren naar Zijn Eigen Woke Overtuiging.
Emmery zou in de jaren 40 een blitz-carrière hebben gemaakt in de rangen
rond Goebbels, ongetwijfeld een groot voorbeeld voor Emmery.
Emmery
is een onbekende naam bij het lezende Vlaamse volk, maar dat was Marc
Dutroux ook voor hij gepakt werd. Moest de waarheid een minderjarig
meisje zijn, hield Rien Emmery haar gevangen in zijn kelder om haar van
tijd tot tijd eens goed te verkrachten. Het gevaar van Emmery is dat hij
nog steeds vrij rondloopt en door de koraal rond Knack beschermd wordt
voor rauwe roofdieren die in normale omstandigheden zijn zieke geest en
karkas al lang zouden hebben opgepeuzeld.
tScheldt
wordt al een tijd geviseerd door enkele duistere figuren van Knack,
waarvan Rien Emmery er eentje is en de zogenaamde onderzoeksjournalist
Jan Stevens een tweede.
tScheldt verwelkomt uiteraard controverse en afwijkende meningen als het onszelf betreft.
Maar
als de afwijkende mening van Rien Emmery komt onder het label
factcheck is het alle hens aan dek. Want dan is Rien Emmery
gevaarlijk.
We illustreren met twee voorbeelden.
Zelfa Madhloum, de beroemde serial entrepreneur van de Open Vld
Toen
tScheldt achterhaalde dat de woordvoerster van de Open Vld Zelfa
Madhloum zich bediende van een xxxxxxxxxxx en op haar website xxxxxx
referenties plaatste (wij mogen xxxx niet meer schrijven wegens een
censuurmaatregel van een rechter in kortgeding), plaatste tScheldt een
foto van Zelfa Madhloum in chador als illustratie bij het artikel. (Wij
mogen ook de foto niet meer publiceren).
Op
deze foto zag men Zelfa Madhloum gehuld in een soort hoofd- en
lichaamsbedekkend zwart tentzeil. Deze foto had Zelfa Madhloum zelf
laten nemen toen ze in Irak was op zoek naar haar verleden (en ook naam
en faam want Zelfa Madhloum wil graag heel bekend worden) betaald door
de belastingbetaler onder de vorm van een documentaire voor de VRT.
Onze
woord- en beeldverkrachter Rien Emmery beweerde toen dat tScheldt de
foto gemanipuleerd had. Dat was een groteske leugen, het was een foto
die iedereen kon vinden op het internet, zelf op het internet geplaatst
door Zelfa Madhloum en de VRT naar aanleiding van de documentaire.
Het
probleem is dat Rien Emmery gelijkgestemde vriendjes heeft die hun
Eigen Waarheid en vooral de zogenaamde gefactchecke waarheid van Rien
Emmery doorzetten op
. Wikipedia.
-
Het
perverse effect is nu dat op de Wikipedia-pagina van tScheldt door
deze zielloze bende factcheckers rond Rien Emmery werd gepubliceerd dat
tScheldt een gemanipuleerde foto van Zelfa Madhloum plaatste waarvoor
tScheldt zelfs zou zijn veroordeeld (volgens die Wikipedianen dus). Dat
zijn dan twee leugens in 1 klap dankzij
. Rien Emmery.
Jan Stevens en het wonder van Opus Deï
Een
tweede voorbeeld om aan te tonen wat een misplaatst misbaksel Emmery is
in de samenleving van woord en beeld gaat over zijn obscure collega Jan
Stevens. Die journalist was zo hard op zoek naar informatie om
tScheldt in een slecht daglicht te stellen dat we besloten een grapje
uit te halen. Via verschillende kanalen lieten we aan deze topjournalist
van Knack weten dat tScheldt gefinancierd werd door het Opus Deï, een
machtig verlengstuk van de Kerk, met vertakkingen tot bij de Paus.
En
ja hoor, er ging geen week voorbij of Jan Stevens publiceerde 2
paginas in Knack over zijn ontdekking, namelijk dat tScheldt
gefinancierd werd door Opus Deï, Toen tScheldt onthulde hoe makkelijk
het was om fake news gepubliceerd te krijgen in Knack, vroegen
tientallen lezers aan factchecker Rien Emmery om het artikel van zijn
collega Jan Stevens te factchecken. Dat heeft Rien Emmery dus nooit
willen doen.
Jan
Stevens en Rien Emmery zijn ondertussen zo boos op tScheldt dat ze
Knack beschouwen als hun persoonlijke wapen om te schieten op tScheldt.
Zich er niet bewust van zijnde dat hun kernlezer daar totaal niet in
geïnteresseerd is.
Omdat
Rien Emmery een plasbuisinfectie heeft waardoor hij voortdurend zijn
eigen waarheid loopt te druppelen, schreef Rien Emmery gisteren opnieuw
een stukje over tScheldt in Knack, onder het mom het over satire te
hebben.
Emmery
zou satire nog niet eens herkennen moest het in zijn kelder liggen
onder het lijfje van de waarheid dat hij achterlangs aan het sodomiseren
is.
tScheldt in Knack
We lezen samen met u de passage over tScheldt die gisteren in Knack verscheen:
**
Het
factcheckingprogramma van Facebook stelt expliciet dat het niet de
bedoeling is om duidelijk satirische of humoristische inhoud te
factchecken. Eerder dit jaar is Facebook bovendien begonnen met
satirelabels voor paginas, inclusief een korte uitleg over wat het
concept satire precies inhoudt. Die vrijstelling van factchecks kan
ook andere gevolgen hebben: steeds meer bewuste
desinformatie-initiatieven gaan zichzelf satirisch noemen en
profiteren van dat achterpoortje in de Facebookregels.
Dat
gebeurt ook in ons land. De website t Scheldt blaast geregeld warm en
koud over zijn zelfgekozen omschrijving Vlaamse satire. Komt er
kritiek op feitelijke fouten in artikels? Dan wijzen de anonieme auteurs
graag op het feit dat t Scheldt geen journalistiek bedrijft maar
literatuur. Maar tegelijkertijd wentelt t Scheldt zich graag in een
soort slachtofferrol als bedreigde onderzoeksjournalist wanneer mensen
naar de rechter stappen omdat ze vinden dat een artikel uit t Scheldt
hen heeft belasterd. Het label satire wordt dus geregeld bewust
misbruikt, zowel om zich juridisch in te dekken als om het oordeel van
factcheckers te ontlopen.
**
Is
dat niet heerlijk? Fachtchecker Rien Emmery slaagt er zelfs niet in de
naam van tScheldt correct te schrijven! De pijnlijke aftakeling van
Knack kan niet beter geïllustreerd worden dan de bovenstaande analyse
van Rien Emmery over tScheldt.
Wij wensen Knack nog veel succes bij hun verdere teloorgang.
*
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
En
nu ik toch aan onfidenties toe ben: Knack ging er uit samen met Het
Nieuwblad, bij ons de opvolger van De Standaard nadat die het AVV-VVK
geschrapt had. Kwam in de plaats: De Morgen. Tot minstens de eerste
maand, proefabonnement, opgesoupeerd was. Vanaf dan was het gedaan zowel
met de TV als met de Pers. Want vanaf 2002 woonden we in Italia. Maar
dat is, spijtig genoeg, een ander verhaal
.
*
Digithalys
|
