|
WOENSDAG 28 JULI 2021
500612 - DE WAARHEID IS EEN ZELDZAME MAAR UITERST KWETSBARE PAREL
I N H O U D
- s MaL l halten!!! luidde het ooit tijdens de Bezetting der Nazis, de levensreddede Duitse Nationalistische Socialisten.
Cowid
mondmaskers of muilbanden: de resultaten zijn quasi dezelfde:
ondderdrukking, geforceerd en gesmoord ocerkomen. In opdracht van de
Alziene Overheid, die als een Big Brother zijn onderdanen in het gareel
houdt.
Verzet schaadt de gzondheid
.
REGELMANIE DUWT CHINESE BEURZEN NAAR BERENMARKT
Omstaanders in Hongkong voor een scherm met de bloedrode koersen van de Hang Seng-index. ©AFP
Serge Mampaey
Vandaag om 15:37
-
De
steile val van de Chinese en Hongkongse beurzen doet ook de trackers en
fondsen die de groeimarkten schaduwen pijn. De exodus kan nog
aanhouden, waarschuwen meerdere strategen, en China in een berenmarkt
duwen.
De
Chinese Communistische Partij laat haar tanden zien aan enkele grote
privé-bedrijven en daarmee ook aan de beurs. En die tanden zijn
vlijmscherp. Peking legt bijna iedere dag nieuwe regels op aan de
private ondernemingen, die daarmee hun winst potentieel aangetast zien.
Onderwijsbedrijven, goed voor een omzet van 100 miljard dollar, mogen
voortaan zelfs geen winst meer maken of buitenlands kapitaal ophalen. JP Morgan
reageerde dat die aandelen in feite niet-investeerbaar zijn geworden.
De grootste online aanbieder van onderwijspakketten, Gaotu Techedu,
decimeerde in twee dagen.
De
reus in maaltijdbezorging Meituan nam dinsdag op de beurs van Hongkong
een nooit geziene duik van 18 procent, nadat er maandag al 14 procent
was afgegaan. 60 miljard dollar marktwaarde ging in rook op. Sinds
februari is de marktleider gehalveerd. Peking vaardigde deze week een
litanie van nieuwe voorschriften uit voor de online voedselbezorgers,
waardoor het veel moeilijker wordt data te gebruiken en goedkoop te
leveren. Meituan moet voortaan het minimumloon voor zijn koeriers
garanderen, wat volgens analisten de winstmarge stevig kan aantasten.
DE ARBITER
Analyse - 27/07/2021 Siegfried Bracke - Leestijd 6 minuten
-
Misschien
is niets geheel waar, en zelfs dat niet. Multatuli in zijn Ideën. En
het belangrijkste woord is het eerste. Dat zegt alles en misschien ook
niets. Een andere Nederlandse denker, Johan Cruijf, zegt het
genuanceerder: De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou
zijn. En bij LP Boon las ik het lang geleden nóg anders: Er zijn veel
koeien en dus ook veel waarheden.
Daar
is niets ergs aan. Integendeel. Stelling: ik wil niet leven in een
wereld zonder leugens of fictie! Ik had bijvoorbeeld die honderden
boeken met half of heel verzonnen verhalen nooit willen missen. En ik
zal de cirkel rond maken. Uit de cursus literatuurwetenschap heb ik
onthouden dat fictie dient om de waarheid te onthullen. (Denk daar maar
eens over na.)
geen stelling, maar wetenschappelijke zekerheid
Ik
herinner mij trouwens uit dezelfde tijd een faculteits discussie over
hoe de universiteit moest worden bestuurd. Met Jaap Kruithof, die zei
dat belangrijke beslissingen alleen maar konden worden genomen volgens
het one man one vote-principe. Dat was geen stelling, maar
wetenschappelijke zekerheid, zei hij. Wat dus in de praktijk betekende
dat de studenten als meerderheid met een vaak deprimerende intellectuele
monocultuur het voor het zeggen had. Waarop Etienne Vermeersch
antwoordde: Collega, ik ben een groot voorstander van democratie, maar
een absolute tegenstander van idiotie. Niemand vroeg nog het woord.
Een alweer te lange inleiding om te zeggen hoe curieus de discussie over het zogeheten factchecken is.
Feiten checken
In weinig woorden
In de podcast van Doorbraak krijg ik een vraag over die inmiddels wereldberoemde doodgezwegen passage in De Doodgravers van België van
Wouter Verschelden. Ik antwoord dat ik dat stilzwijgen niet begrijp,
maar dat ik van twee verschillende journalisten vertrouwelijk dezelfde
uitleg heb gekregen: ze hebben gezwegen omdat ze, als ze NIET hadden
gezwegen, de belangen van Bart De Wever hadden gediend.
Ik
zeg dat ik dat een merkwaardige redenering vind: nieuws komt X nu eens
goed uit, en dan weer Y, of beiden, of helemaal niemand; maar het is bij
mijn weten nooit een criterium om iets al dan niet nieuws te vinden.
David Geens schuift vervolgens ik kan hem dat niet kwalijk nemen, zo
werkt dat nu eenmaal uitgerekend dat element naar voren in zijn
podcastverslag op Doorbraak. Het is ook nieuw(s).
Een historicus-waarheidsverkondiger
En
dan komt de Arbiter of Tweets. De man heet Rien Emmery; een
historicus, lees ik. Hij werkt voor Knack (en dus ook voor Facebook). En
voor de VRT waar ze overigens nog niet zo lang geleden factcheckers
in dienst hadden, maar die worden al een tijd lang niet meer opgevoerd.
Alleen
al die naam, Arbiter, met hoofdletter, is vreemd. Het is een rol die je
niemand toewenst. (In de jaren zeventig was dat een rondzingende grap
in het zogeheten vormingstheater. Ik hoor het Jan Decleir nog zeggen:
Diën arbiter, die emme ze bewuust in zoen onnoezel kostuumeke gestoke.
De mense meuge diën oatschijte. Dan blaave ze sloaf in t fabriek.)
De
Arbiter dus. Hij heeft gelezen/gehoord wat ik zeg, en vraagt tekst en
uitleg. Men vraagt om mijn claim te verifiëren, schrijft hij op
Twitter. Wie is men? Wat betekent claim? Ik heb enkel weergegeven
wat mij is opgevallen. Niet meer, niet minder. De Arbiter vraagt ook
naar de bronnen. Ik mag ze in alle discretie doorspelen. Ik antwoord
dat ik dat uiteraard nooit ga doen. Dat is de regel, zo waar dat bij
ons een echte wet het bronnengeheim beschermt. (Alleen de hoofdredacteur
kan een soort dubbelcheck doen). Desondanks is de conclusie van de
Arbiter dat als ik die bronnen niet geef, al wat ik zeg onbewezen
geroddel is. Als afgezant van God op aarde oordeelt de Arbiter over
goed en kwaad.
*
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
In China, waar het primitiefs
te
Communisme, de verbeterde versie van het Socialisme, voorlopig nog
altijd de lakens uitdeelt, zween zware onweerswolken op waartegen alleen
de meest absurde dictatoriale maatregelen tijdelijk een schijn van kans
maken. Daar de LOGOCA eigen aan elk menselijk wezen, uiteindelijk de
bovenhand zal halen, komt de oplossing als vanzelf in zicht. Om na
verloop van korte tijd over te gaan
tot een soort van Vrije Wereld Economie.
Voorbeeld:
de vrpegere USSR, al jaren het Speelplein van de Poe, de handelspartner
van Het Vrije Westen, zij het ttot knorrend ongenoegen van onze rike
Uncle Sam iuit Amerika. Die ziet namelijk niet graag de kaas weghalen
van tussen zijn sandwoches
-
En de Bronbescherming waarover Sigjheil Bracke het hierboven had: er is maar één feit, één Waarheid. Maar die twee hebben evenveel facetten als er miljarden mensen zijn op deze planeet.
*
Digithalys
|
