.

500522 - BLAUW STORMWEER DOET HET LAND HAAST KAPSEIZEN MAQAR DE MULTI-CULTI DROKFT ET RECHT IN DE ISLAMMERIJ

DINSDAG 9 FEBRUARI 2021

INHOUD

*

HOE         LS JEZUÏET AAN ZIJN SCHEPPER VERANTWOORDING AF TE LEGGEN OVER DE EIGEN ‘DIEPSTE DRAAI’ MET AL DIE ‘MIEKES’

*

*

Pater Luc Versteylen (93), stichter van Agalev, overleden aan corona

*

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/02/10/pater-luc-versteylen-93-overleden-aan-corona/

Pater Luc Versteylen, jezuïet en priester, is vanavond 10/02/2021 overleden aan corona in het woonzorgcentrum Wommelgheem in Wommelgem. Dat werd bevestigd aan de redactie van Radio 2 Antwerpen.

Versteylen raakte bekend vanaf begin jaren '70 als activist, met zijn 'Groene fietsers', en later als stichter van de groene beweging Agalev. Na een paar jaar brak hij met de partij Agalev, en plooide hij zich terug in de Brouwerij van Viersel, waar hij een         ‘bezinnings-oord’ van maakte. Hij richtte ook de nieuwe beweging HELABA op, en was bezieler van het witte kinderbos, ter nagedachtenis van vermiste en verongelukte kinderen.

Kristel Marien

wo 10 feb 22:32

Luc Versteylen werd geboren in Antwerpen op 11 september 1927, waar hij ook zijn jeugdjaren doorbracht. In 1945 trad Versteylen in bij de Jezuïeten. In 1959 volgde zijn priesterwijding. Van 1961 tot 1973 gaf hij les aan het Xaveriuscollege in Borgerhout.

In 1970 stichtte Versteylen in een brouwerij in Viersel de christelijke ‘leef gemeenschap’ 'Leven in de brouwerij'. Hij leidde er retraites rond soberheid, stilte en samenhorigheid. Vele generaties namen er ook deel aan schrijf groepen rond actuele hete hangijzers of morele kwesties. Hij leerde er ‘Mieke’ kennen, die 50 jaar lang zijn ‘soulmate’ en levensgezellin zou worden. Er werd ook een eigen taaltje gesproken, het Bargroens.

Versteylen bedacht voor bepaalde begrippen alternatieve woorden zoals "diepste draai" voor "vrijen".

Vanuit dit 'Leven in de brouwerij', onstond in 1973 de actiegroep "Groene fietsers". Zij protesteerden ondermeer tegen de sloop van het Tolhuis in Antwerpen, en de geplande aanleg van een duwvaart kanaal. Met zijn actiegroep richtte hij de groene beweging "Anders Gaan Leven" op, een oproep om soberder en bewuster te gaan leven. Vanaf 1977 deed Agalev mee aan de verkiezingen. Maar na een tijdje distancieerde Versteylen zich van de partij, omdat hij zich er niet meer in kon herkennen. In 1992 richtte hij Helaba op, "Hoe Eensgezind Laboreren aan een Beleefbaarder Antwerpen", met als doel het probleem van de eenzaamheid onder de aandacht te brengen.

Versteylen raakte ook bekend als de bezieler van het witte kinderbos, na het uitbreken van het Dutroux-schandaal. Het bos werd aangeplant ter nagedachtenis van vermiste en verongelukte kinderen op de middenberm van de E19 Antwerpen-Brussel. Later werd het deels verwijderd voor de aanleg van een nieuw spoortracé.

In 2009 vierde Versteylen zijn jubileum van 50 jaar priester in de kerk van Viersel. 2 jaar later werd een klacht ingediend tegen Luc Versteylen wegens seksueel misbruik dat zou hebben plaatsgevonden in de brouwerij in Viersel. Klachten die nadien door het parket van Antwerpen geseponeerd werden.

Zijn laatste levensjaren bracht Versteylen door in het WZC Wommelgheem in Wommelgem. De isolatie tijdens de corona crisis viel hem zeer zwaar. Toch bleef hij nog elke week ‘haikoe's’ schrijven die naar honderden mensen werden gemaild. Toen er een corona uitbraak kwam, testte hij positief. Op 10 februari 2021 is hij aan die ziekte overleden.

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

DAT DANK JE DE KOEKOEK

In mijn blog van 10 dezer (‘Onze Leliaards’) had ik het al even over de onverkwikkelijke zaak met Shiame El Kaouakibi. Dat was toen nog nieuws vers van de pers, maar ondertussen is gebleken dat Open VLD-voorzitter Lachaert daarmee in serieuze problemen is geraakt. Met deze zaak, die zo’n beetje lijkt op het verhaal van de koekoek, is niet alleen zijn blauwe achterban nog maar eens voor schut gezet, maar ook de blauwe jongeren afdeling waarvan hij zelf ooit voorzitter is geweest. Een buitenstaander die niet alleen meteen een verkiesbare plaats kreeg op de kieslijsten, maar daar bovenop nog 50.000 euro. En dat alles met subsidie-geld van de Overheid, zeg maar de belastingbetaler.

Dat Lachaert als excuus vertelt dat de N-VA en vooral het VB via de (a)sociale media ook veel geld hebben uitgegeven voor de verkiezings campagne van hun kopstukken, is flauwe kul. Dat doen álle partijen voor hun kopstukken, maar niet voor buitenstaanders, terwijl men de eigen leden grotendeels in de kou laat staan. De verwijzing naar VB en N-VA is een typisch voorbeeld van het Belgische politieke zwartenpieten spel, waarbij Lachaert, niet helemaal ten onrechte, probeert Gwendolientje (én Bart Somers) de schuld te geven. Net zoals hij haar eerst ook de schuld gaf dat ze Paarsgroen wilde i.pl.v. Paarsgeel en haar daarna kopieerde.

Alle partijen geven geld uit om hun kopstukken te promoten en dat het VB het nog meer heeft gedaan dan de andere partijen, was gewoon uit noodzaak, want op de officiële media komt de partij nauwelijks aan bod en meestal alleen dan nog als het slecht nieuws voor haar is.

De houding van onze media t.o.v. het VB is een beetje te vergelijken met wat Silvio Berlusconi met zijn Forza Italia in Italië meemaakte, die voor onze media ook nooit iets goed kon doen of zeggen. Met dit verschil dat deze laatste toen nog niet kon rekenen op de macht van die (a)sociale media en het moest hebben van zijn eigen TV-stations. Het was SALVINI van de Lega die daar de (a)sociale media ontdekte en er gebruik van maakte.

Ondertussen is die Berlusconi wel de laatste premier die in Italië democratisch werd verkozen. Al wat na hem kwam: Mario Monti, Enrico Letta, Matteo Renzi, Paolo Gentiloni en Giuseppe Conte, was niet democratisch verkozen. Dat laatste zal meer dan waarschijnlijk ook het geval zijn met de volgende kandidaat ‘primo ministro’, Mario Draghi, ex- voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB), die in Italië en zelfs daarbuiten vrij populair werd omdat hij tijdens de bankencrisis de euro boven water hield (‘ I’ll do whatever it takes’). ‘Super Mario’ maakt veel kans op slagen. Het Vlaams Belang ook.

*

*

Gouverneur NATIONALE BANK PLEIT VOOR KOOLSTOFTAKS

-

Vandaag om 00:01

*

Een koolstoftaks is nodig om de klimaat doelstellingen te halen. Dat zegt Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank.

Wunsch kwam met de boodschap bij de voorstelling van het jaarverslag van de centrale bank. De boodschap heeft daarmee ook de steun van de Regenten Raad van de Nationale Bank, die is samengesteld is uit vertegenwoordigers van het sociaal-economische middenveld.

Op dit moment wordt al een prijs op koolstof geplakt via de handel in uitstoot rechten. Dat mechanisme legt een plafond op de maximale uitstoot, waarna de uitstootrechten onder dat plafond worden verhandeld. Jaar na jaar daalt het plafond, waardoor de prijs stijgt en de vervuiling afneemt. Het systeem geldt alleen voor de zware industrie en energie bedrijven.

"Sommige mensen begrijpen niet meer wat rente is. Ze maken geen onderscheid tussen goedkoop en gratis geld "

° Pierre Wunsch

Gouverneur Nationale Bank

Wunsch zegt dat het markt mechanisme als nadeel heeft dat het de prijs van CO₂-vervuiling te volatiel maakt. Om meer zekerheid te bieden is een duidelijk, geloofwaardig en stabiel prijs signaal nodig via een koolstoftaks, zegt hij. Een koolstoftaks zou aardolie en -gas, diesel en benzine duurder maken voor gezinnen en kleine bedrijven.

Zakia Khattabi

*

Het voorstel ligt politiek gevoelig. Federaal minister van Klimaat Zakia Khattabi (Ecolo) raakte in november vorig jaar een open zenuw toen ze in haar beleidsbrief voor zo’n koolstoftaks pleitte. Vicepremier Georges Gilkinet (Ecolo) suste daarna dat zo’n taks er niet komt omdat die niet in het regeer akkoord staat.

Futloos

‘We zijn niet naïef’, zegt Wunsch. ‘We weten dat het politiek heel moeilijk ligt.’ Hij verwijst daarmee naar het protest van de gilets jaunes in Frankrijk, dat eind 2018 ontvlamde door klimaattaksen en stijgende brandstofprijzen.

"We zijn niet naïef. We weten dat het politiek heel moeilijk ligt. "

Pierre Wunsch

gouverneur Nationale Bank

De Nationale Bank pleit daarom voor twee correcties op een koolstoftaks. De eerste moet verhinderen dat arme gezinnen niet meer rondkomen omdat hun koopkracht daalt. Daarnaast moet worden voorkomen dat hoge energiekosten bedrijven opzadelen met een extra concurrentiehandicap. Dat vereist een CO₂-grenstaks voor producten die worden ingevoerd uit landen zonder CO₂-taksen.

De discussie is volgens Wunsch nodig, omdat de uitdagingen die voor de coronacrisis op tafel lagen niet verdwenen zijn. Zo duurt het nog minstens tien jaar om de begroting in evenwicht te krijgen, zegt hij.

Voorts is er bijna geen productiviteits-groei, nochtans een cruciale factor om de vergrijzings-factuur betaalbaar te maken. Dat gebrek aan groei komt volgens het jaarverslag door een ‘futloze ondernemings-demografie’. Behalve de klimaattransitie blijft de digitale revolutie een belangrijke uitdaging waarin niet ieder bedrijf voldoende mee is.

De lage rente biedt zowel kansen als gevaren. Enerzijds maakt ze investeringen goedkoop, maar anderzijds verdwijnt het referentie kader. ‘Sommige mensen begrijpen niet meer wat rente is. Ze maken geen onderscheid tussen goedkoop en gratis geld’, zegt Wunsch. ‘Het wordt steeds moeilijker om uit te leggen wat aan het gebeuren is.’

art Haeck

outer Vervenne

*

*

*

MULTICULTUUR & SAMENLEVEN

EXTREMISME

*

Vertoeven in de gevangenis van je eigen geest geeft islamisten als Erdoğan enkel meer macht.

*

De gevangenis van je eigen geest. Religieus extremisme van dichtbij

- Mijmeringen - -

*

Miray en ik zaten vaak in onze pyjama’s op de zetel te keuvelen over mannen, de liefde, werk, reality shows en nog andere zaken die ons even afleiden van onze plichten als jonge, Turkse vrouwen. Het gebeurde vaak dat Miray mij op een vrijdag namiddag belde en vroeg of ik zin had om een pyjama-avond te houden. Ze kwam nooit naar mij. Dat kon nooit, omdat ze twee zonen had die extra aandacht nodig hadden.

Een alleenstaande moeder

Ze waren kwetsbaar zonder vaderfiguur. Hun vader, de echtgenoot van Miray, was op jonge leeftijd al aan een hersentumor overleden. Twee maanden voor hij de geboorte van zijn tweede zoon had kunnen meemaken. Ozan en Haluk, respectievelijk de oudste en de jongste, werden gepamperd door hun moeder. Ze kwamen niks tekort, hadden vaak zelfs te veel. Miray werkte hard voor haar jongens. In die tijd was er geen sprake van Zoom-meetings. Miray was dus vaak op de baan voor haar klanten, kwam laat thuis, maar zorgde ervoor dat de weekends voor haar jongens waren. Vrijdagavond kwamen we op adem van een drukke werkweek of van alweer een aanslag op de ziel die verzorgd moest worden. Ik was nog maar net aan het scheiden. Dus zij ving mij vaak op.

Op islamkamp

Ozan, de oudste zoon, bereikte de puberleeftijd. Hij revolteerde tegen alles en iedereen. Miray was ten einde raad, verweet zichzelf onbestaande fouten, zoals ouders dat vaak doen als het over opvoeding gaat. Ik kon niet genoeg benadrukken dat ze haar best deed als alleenstaande moeder. Ze hief haar hoofd op van haar wijnglas en keek naar de trouwfoto van haar en haar overleden man. ‘Niet één woord om mij te kwetsen, Pinar, hij was zo’n attente man. Niet alleen voor mij maar voor iedereen. Ik ben zo bang dat ik hem ga teleurstellen.’ En de tranen, vermengd met mascara, lieten een zwart spoor achter op haar wangen.

Misschien dat die imams hem wat antwoorden kunnen bieden

 Ze vervolgde: ‘Ozan heeft een vaderfiguur nodig. En ook wat begeleiding. Hij zit met zoveel vragen die hij niet aan mij durft te stellen. Ik heb hem ingeschreven voor een islamkamp in de zomer. Dat zal hem misschien wel rustiger maken. Misschien dat die imams hem wat antwoorden kunnen bieden.’

 Ik zweeg, maar keek bedenkelijk. Miray ving mijn blik op, maar zweeg eveneens. Ozan was kwetsbaar. Hij had zijn vader gekend. Haluk was daarentegen nog niet eens geboren toen zijn vader overleed. Ik begreep de rusteloosheid van Ozan, maar ik begreep niet waarom Miray hoopte die rusteloosheid te kunnen temperen door hem in te schrijven in een islamkamp.

Parliament-sigaretten en Raki

 De zomer startte nogal chaotisch. Miray en ik hadden mekaar lange tijd niet gehoord. Ik belde haar op en vroeg of ze zin had om ’s avonds wat bij te praten. Zoals gewoonlijk bij haar thuis. Deze keer niet in pyjama, maar op haar terras in een short en topje. De zwoele zomeravonden nodigden uit om te mijmeren over het leven.

‘Moeder zijn is niet het ultieme wat een vrouw kan zijn, Pinar, dat weet je toch?’

‘Natuurlijk, heb je mij zoiets horen stellen?’

 Miray snoof de warme avondlucht diep in en boog naar voren om mij een sigaret aan te bieden. Ze was naar Turkije geweest en had Parliament-sigaretten en Raki meegebracht. Ze lachte toen ik gretig meteen twee sigaretten plukte uit het verfrommelde pakje.

‘Ik heb voor jou ook wat pakjes meegebracht.’

Koranverzen door de boxen

 Ozan daagde op met zijn fiets. Hij was veranderd, had op korte tijd een groeischeut gekregen. Wat leek hij toch op zijn vader, dacht ik, toen hij met een slungelige looppas het terras naderde. Maar er was iets veranderd aan zijn blik. Ozan keek nors en minachtend, observeerde onze blote armen en benen, de tafel met asbak en Raki-glazen en slaakte een diepe zucht.

 ‘Hey Ozan, lang geleden, hoe verloopt je zomer?’ Ik wilde opstaan om hem een knuffel te geven.

Zonder mij een blik te gunnen draaide hij zich naar zijn moeder: ‘Waar is Haluk? Ik wil niet dat hij jullie zo bloot ziet. Ik had jou toch verboden om alcohol te drinken in dit huis, moeder! Ik schaam mij voor jou.’

Hoe meer Ozan foeterde, hoe kleiner Miray werd. Daarna liep hij de trappen op en zette het raam van zijn slaapkamer boven het terras open, waarop wij de koranverzen hoorden die uit zijn boxen schalden.

 Ik heb niet geluisterd naar mijn zoon, maar hem in de armen van vreemde mensen geduwd

 Miray snikte in stilte, tuurde in de verte en fluisterde: ‘Ik heb als moeder een grote fout gemaakt. Ik heb niet geluisterd naar mijn zoon, maar hem in de armen van vreemde mensen geduwd. Mijn Ozan heeft mij nodig en geen Arabische teksten. Ik weet niet hoe we verder moeten, maar hij mag niet meer met die mensen van het islamkamp omgaan. Maar hoe controleer je zoiets zonder hem nog verder in hun armen te duwen?’

Een vrome generatie

 Ozan is nu 25 jaar en een fervente Erdoğan-aanhanger. We spraken laatst over de studentenprotesten in Turkije. Hij fulmineerde tegen de studenten die al meer dan een maand strijd leveren voor hun vrijheden, maar bovenal voor de academische vrijheid van hun universiteit. Hij zag geen graten in de ethisch verwerpelijke manier waarop Erdoğan een regeringsfunctionaris had aangesteld als rector op de universiteit. Hij vond het politiegeweld en de arrestaties van honderden studenten verantwoord. Meer nog, een plicht om Turkije te behoeden voor marginaal gedrag zoals homoseksualiteit. Terroristen, zoals die studenten, waren de schandvlek van Turkije, volgens hem. Turkije had een vrome generatie van jongeren zoals hij nodig.

 ‘Wat heb jij Turkije te bieden, Ozan? Je spreekt de Turkse taal niet goed, je hebt geen diploma, je hebt geen werk. Je moeder zal straks je legerplicht in Turkije moeten afkopen omdat je nog altijd geen geld hebt. Wat heb jij Turkije of België te bieden op dit moment? Die studenten vechten voor hun vrijheden, voor hun kritische geest. Het is best comfortabel van jou om hier woorden te herhalen die je elke dag hoort op de nationale staatsomroep van Turkije. Denk eens voor jezelf in plaats van dat anderen voor jou moeten denken! Mijn god, je vader had meer lef dan jij. Herpak je, joh!’

Tegengewicht

 Hij sloeg met zijn vlakke hand op de tafel. Zijn neusvleugels trilden, zijn ogen opengesperd op mij gericht. De theeglazen op de tafel waren omvergevallen en de dieprode kleur van de Turkse thee druppelde langs de zijkant van de tafel en mengde zich met het zwart van mijn jeans. Hij vertrok zonder iets te zeggen naar zijn slaapkamer en sloeg met zijn deur. Deze keer kregen we geen koranverzen te horen. Miray en ik gingen elk op onze zetelhoek zitten.

 Zijn vader was conservatief, maar hij moedigde mensen aan om zelf na te denken

 ‘Ik ben hem kwijt. Al jaren. Het is goed dat jij hem af en toe wat tegenwicht biedt, Pinar.’

Ik schaamde mij over mijn uitspraak over zijn vader. Miray haalde haar schouders op: ‘Het is de waarheid. Zijn vader was conservatief, maar hij moedigde mensen aan om zelf na te denken. Dat vond hij zijn plicht als leerkracht.’

‘Hij begrijpt jou niet. Misschien kan je hem wat boeken geven? En dan kunnen jullie die boeken samen bespreken? Of misschien kan je hem wat andere inzichten geven op politiek vlak? Of misschien kan je hem leren hoe hij vrede moet nemen met het leven? Zoals jij hebt gedaan en altijd zegt’, vervolgde ze verder.

Hoe kwetsbaarder, hoe vatbaarder

 En dat was misschien wel de nagel op de kop. Extreme ideeën vloeien voort uit ontevredenheid. Kwetsbare mensen zijn dan ook vatbaarder voor extremisme. Erdoğan gebruikt de kwetsbaarheid van een hele nieuwe generatie jongeren die de inflatie en de werkloosheid dagelijks moet torsen in Turkije. De nieuwe generatie moet de vrome generatie vormen. De kritische universiteitsstudent is daarom een obstakel en dient om die reden onderdrukt te worden door een regime dat streeft naar een volgzaam, wereldvreemd en geïsoleerd volk. Controlemechanismen, in het geval van de Turkse universiteit in de hoedanigheid van een regeringsfunctionaris als rector, worden overal ingezet waar er een vermoeden van kritisch denken en vrijheid van geest is.

 Hij was boos, niet op mij maar op het leven

 Ozan klapte dicht toen ik hem confronteerde met deze argumenten, met zijn extreem militantisme, en toen ik over zijn vader sprak. De leegte die hij jarenlang heeft gevoeld kwam tot uiting in gedrag maar niet in woorden. Hij was boos, niet op mij maar op het leven. Ik weet in alle eerlijkheid niet wat ik kan betekenen voor hem. Ik heb nooit extremisme van dichtbij, in mijn nabije omgeving, meegemaakt. Maar ik denk dat ik die gesprekken met hem ga blijven voeren. Omdat ik hem al één keer had opgegeven.

Je plaats in de samenleving

Onterecht, zo blijkt nu. Hij levert geen strijd voor het islamisme van Erdoğan, hij levert een strijd met het leven en voor zijn eigen identiteit. Een leven kan pas waardevol zijn als je hebt gestreden voor je plaats in deze samenleving. Net zoals die studenten nu strijden voor hun plaats in de Turkse samenleving. Mensen als Ozan dienen tot het besef te komen dat de wereld evolueert en dat de kritische geest daarom gevoed moet worden met verschillende inzichten. Streng optreden, slaan en zalven, confronteren met de blinde vlekken en vaak individuele gesprekken voeren, dat is wat ik ga doen met hem. Want vertoeven in de gevangenis van je eigen geest geeft islamisten als Erdoğan enkel meer macht.

Pinar Akbas

*

*

ORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Ziezo, dat was weer dat.

Dries Van Langenhove: de nieuwe JORIS VAN SEVEREN?

Je bent jong en je wilt wat. Liefst geen jazz of enig ander geting- tangel. De wetg naar Tabor gaat naar omhoog en –echt aar – die is niet van de gemakkelijkste. En ik kan het weten….

 *

Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST