|
.
500471 - DIT VIVZLFI SAMENRAAPSEL IS ER VOOR BERGERS EN TURKEN, NIET VOOR ONS VLAMINGEN
MAANDAG 28 DECEMBER 2020
INHOUD
FAKE NEWS EN ISLAMFOBIE ZIJN IWOORDEN ALS GIFTANDEN UIT DE SPREEKTAAL VAN ADDDEERGEBRIED DIE STAAN VOOR WEG MET ONS
*
DE VIVALDI CTATUUR
Men
moet geen politicoloog zijn om vast te stellen dat de Vivaldi-regering,
die pas anderhalf jaar na de jongste verkiezingen met veel moeite tot
stand kwam, met haken en ogen aan mekaar hangt.
De
programmas van de zeven kleine partijen die er deel van uitmaken, zijn
zeer uiteenlopend en zelfs vaak tegengesteld. Regelmatige botsingen
zijn bijgevolg onvermijdelijk. Er hebben er zich trouwens al een aantal
voorgedaan en dit ondanks de wittebroodsweken van het nieuwe kabinet.
CO2-belastingen, sluiting van de kerncentrales, abortus, aanpak van de
pandemie gaven reeds allemaal aanleiding tot gekibbel
Het zou echter
fout zijn hieruit te concluderen dat die veelkleurige coalitie het niet
lang zal volhouden. Ze is ontstaan uit angst voor de kiezer en diezelfde
angst is de materie waaruit de sokkel werd gemaakt waarop ze steunt.
Die is sterk genoeg om ervoor te zorgen dat deze wankele constructie
toch overeind kan blijven. Wel moet de vraag gesteld worden of een staat
waarvan de regering het alleen maar uithoudt omdat de partijen waaruit
ze samengesteld is, als de dood zijn voor verkiezingen, nog echt
democratisch bestuurd wordt. Als je daarbij nog rekening houdt met het
feit dat ze in Vlaanderen zelfs niet over een parlementaire meerderheid
beschikt, ligt het antwoord voor de hand.
Big Brother
Wat
echter vooral niet uit het oog mag verloren worden, is dat een kat in
het nauw bijzonder rare sprongen kan maken en op dat vlak laat de ploeg
van De Croo junior zich zeker niet onbetuigd. Er wordt immers een aantal
maatregelen en wetgevende initiatieven in het vooruitzicht gesteld die
vanuit een democratisch oogpunt bekeken bijzonder bedenkelijk zijn. De
plannen om op kerstnacht drones in te zetten om na te gaan of de burgers
zich aan de coronavoorschriften houden, spreken boekdelen. Het is
ontegensprekelijk de plicht van de overheid om ervoor te zorgen dat
maatregelen om de volksgezondheid te vrijwaren wel degelijk toegepast
worden. Iedereen kan echter aanvoelen dat een grens wordt overschreden
wanneer men hiervoor nu ook beroep gaat doen op elektronische apparatuur
om de burger nauwlettend in de gaten te houden. Wie dit omwille van de
strijd tegen de pandemie als gerechtvaardigd beschouwd, zal vlug
ondervinden dat het niet lang zal duren om ze ook voor andere zaken als
aanvaardbaar te doen doorgaan . De Fransen hebben hier een naam voor:
Loeuil de Moscou.
Transparantie wat is dat?
Op 10 december konden we uit Het Laatste Nieuws vernemen
dat er omtrent de coronaplaag twee verschillende rapporten worden
opgesteld. Het ene is bestemd voor het vulgum pecus, u en ik dus. Het
andere bevat confidentiële informatie. De inhoud ervan mag alleen door
leden van de regering en door enkele specialisten worden gelezen.
Volgens de verrezen socialist Frank Vandenbroucke, Minister van
Volksgezondheid, is dit bedoeld om de bevolking niet in verwarring te
brengen. Dat uit het recentste van die geheime rapporten kon vernomen
worden, dat van de 110.000 mensen die in november uit het buitenland
zijn teruggekeerd, er slechts 154 werden getest, laat echter vermoeden
dat er andere redenen voor deze geheimhouding bestaan. Wat er ook van
zij: dit getuigt niet van transparantie in het beleid. Iets dat nochtans
in een democratie als vanzelfsprekend zou moeten worden beschouwd.
Censuur
Wat
ons echter bijzonder bezorgd moet maken, zijn de plannen van het
beleid om de vrije meningsuiting aan banden te leggen. De regering weet
dat ze in meerdere of mindere mate de steun van de kranten en van de
audiovisuele media heeft. Het grootste gedeelte van de zogenaamde
cultuursector en heel wat academici zijn haar ook gunstig gezind. In die
kringen is het immers trendy om minachtend te doen over al wat Vlaams
en volks is en wordt er bijgevolg een ware afkeer gekoesterd t.o.v. van
de V-partijen die door de huidige coalitie, ook al zijn ze de grootste
van het land, in de oppositie werden geduwd. De jongste verkiezingen
hebben echter aangetoond dat de electorale impact van al die instanties
bijzonder klein is. Dit zou dan voornamelijk te wijten zijn aan de
sociale media waarvan enerzijds de huidige oppositiepartijen en dan
vooral het VB tijdens de campagne veel gebruik gemaakt hebben en waarop
anderzijds gewone mensen nog hun eigen mening kunnen ventileren. In de
traditionele media komt die immers steeds minder aan bod vermits die
steeds selectiever zijn met betrekking tot lezersbrieven die ze nog
willen publiceren (bij De Standaard is dit bijzonder opvallend). Jan met
de pet heeft bovendien ook allang geleden vastgesteld dat er een diepe
kloof gaapt tussen wat hij denkt en de standpunten die de dagbladen in
hun opiniërende stukken verdedigen. Er resten hem dus nog alleen de
sociale media om voor zijn overtuiging uit te komen. Het regime heeft er
bijgevolg alle belang bij om die te controleren. Er wordt dus al luidop
gedacht aan het bij wet beperken van wat partijen mogen uitgeven voor
reclame op de sociale media (terwijl ondertussen al besloten werd om de
financiële steun die de politieke partijen van de staat ontvangen te
indexeren!)
Dit
is slechts een begin. Met het oog op een zo efficiënt mogelijke
bescherming van de vrije meningsuiting voorziet onze grondwet dat wat
drukpersmisdrijven wordt genoemd, uitsluitend door een Hof van
Assisen, t.t.z. door een volksjury mag worden
behandeld. Die bijzonder gecompliceerde procedure moet ervoor moet
zorgen dat de parketten niet al te snel vervolgingen zullen inspannen
die op het uiten van een mening betrekking hebben. Het is daarom dat
Multatuli, Victor Hugo, Karl Marx en nog vele anderen hun boeken ooit
bij ons zijn komen uitgeven. Omwille van electorale overwegingen (het
beperken van wat op de sociale media door de oppositie kan gepubliceerd
worden), maar ongetwijfeld ook om zich te schikken naar de dogmas van
de heersende politiek correcte ideologie heeft Minister van Justitie, Vincent Van Quickenborne, in een commissie van de Kamer aangekondigd dat hij de bedoeling heeft om wat hij haatspraak en islamofobie noemt,
te laten correctionaliseren, met andere woorden door een gewone
rechtbank te laten behandelen en dus gemakkelijker vervolgbaar te maken.
Niet onlogisch van zijnentwege: wie schrik heeft van de kiezer, stelt geen vertrouwen in een volksjury.
Wat hij wil bereiken, is dat wie het aandurft om kritiek op de islam te
uiten voor de rechter zal moeten verschijnen. Maar hij wil ook de vrije
meningsuiting aanpakken, want haat is immers een bijzonder breed
container-begrip waar je van alles kan insteken.
Vlaams mediaminister Benjamin Dalle
van zijn kant heeft dan weer laten weten dat hij middelen gaat
uittrekken om een sectorbreed gedragen fastcheck-platform op het
getouw te zetten. Dit zou dan fake news moeten bestrijden. De regering
zal dan kunnen bepalen wat de waarheid is en dus wat bekendgemaakt mag
worden en wat niet. Een Ministerie van de Waarheid zoals dat waarvan
sprake is in het prachtige boek 1984 van George Orwell. Deze linkse
Engelse intellectueel was tijdens de Spaanse burgeroorlog als
vrijwilliger in een Internationale Brigade tegen Franco gaan vechten en
had er ervaren hoe de communisten de mond snoerden van iedereen die in
het Republikeinse kamp met hen van mening durfde verschillen. Die
ervaring inspireerde zijn roman, die als een scherpe waarschuwing tegen
de methodes van het totalitarisme bedoeld is .Daarin maakt hij ook gewag
van wat hij new speak noemt, een woordenschat die aan de burgers wordt
opgedrongen om hen op die wijze van bepaalde politieke ideeën te
doordringen. Die voorspelling is al gedeeltelijk uitgekomen.
Zo
worden wij nu al geacht het woord blank door wit te vervangen en er
zijn nog wel wat andere voorbeelden in die zin. Iedereen weet intussen
wat jongeren betekent. In zijn boek wordt ook gewag gemaakt van
toestellen die door Big Brother gebruikt worden om de mensen te
bespioneren.
Dalle
bevestigt trouwens onbewust dat hij totalitaire bedoelingen heeft. Zo
verklaarde hij letterlijk dat bij ons de politiek niet mag gedomineerd
worden door polarisering en polemiek. Er zijn inderdaad staten waar dat
het al het geval is: Noord-Korea, de volksrepubliek China, Cuba, etc.
Om
die totalitaire tendens te bestrijden, moet zeker niet op de media
worden gerekend. Ze zijn niet alleen regeringsgezind maar ook nog, net
zoals de Vivaldi-partijen, trouwe aanhangers van de politieke correcte
heersende ideologie EN DUS OVERTUIGD VAN HUN MORELE SUPERIORITEIT. Ze
staan om het met de woorden van voormalig eerste minister Michel
te zeggen aan de goede kant van de geschiedenis. Die quasireligieuze
manier van denken maakt dat ze menen dat alle middelen verantwoord zijn
voor het bestrijden van hun politieke tegenstanders want die
vertegenwoordigen als het ware HET KWAAD zelf. In de middeleeuwen zouden
zij die als dienaars van DE BOZE hebben voorgesteld en dus
Hoog
tijd om te beseffen dat er van vrije mening niet langer sprake kan
zijn, wanneer het bewind meent te mogen bepalen wat al dan niet de
waarheid is en ervan bewust te worden dat het buiten kijf staat dat de
huidige regering die wel eens aan banden zou kunnen leggen. Het komt erop neer dat die vrije mening nog slechts één verdediger heeft: het volk en het volk, dat bent u.
Het wachtwoord voor 2021 luidt bijgevolg: MOBILISATIE.
Francis Van den Eynde
*
CORONA & CENSUUR * VRIJE COMMENTAAR
Hier staat, met andere woorden
TE WAPEN
wat meteen de bevestiging is van alles wat hier op deze blog reeds jaren staat te lezen.
Anders
gezegd, als er niet dringend iets geschiedt, zal het vonnis tegen mijn
persoon, dat waarschijnlijk al zo n jaar of 20 ergens in een lade ligt
te verbleken, mij beteknd worden. Gehandtekennd: Vincent Tripple
Geborneerd, Volkscommissaris bi de Genade van de Profeet..
Wat mij intussen de gelegenheid biedt, om vuist en voer de vane omtrent
.
--
Karel Pinxten (Open Vld) PREMIUM
*
332
'dienstreizen' blijken vakanties met vrouw en jachtvrienden: Karel
Pinxten maakte "systematisch misbruik" van Europese topfunctie
Open Vld'er Karel Pinxten (68) verdiende als auditeur bij de Europese Rekenkamer dik 17.000 euro netto
per maand. Toch misbruikte hij systematisch zijn topfunctie voor
extraatjes. Zo schoof Pinxten onkosten van 332 zogezegde dienstreizen
door naar zijn werkgever. In werkelijkheid ging het om privé-uitjes met
zijn vrouw of jachtpartijen met vrienden. Schatting van wat dat de
Europese belastingbetaler kostte: ongeveer 570.000 euro.
Digitalia
HOW TO HOLD THE WEST
|
