.

500420 - NET ALS IN HET HUIS MIJNS VADERS WAAR DE DAEN TRAFER WAREN

DINSDAG 24 NOVEMBER 2020

INHOUD

VNADAAG EEN HEILIGE OM COKES MEE TE KLOPPEN, REGERINGEN DIE MET MILJEOEN OP ONZE KOPPEN KLOPPEN – NAAST NIEUIW TALENT IN ‘DE TIJD’

ALBERTUS (OOK ALBRECHT) VAN LEUVEN (OOK VAN BRABANT OF VAN LUIK),BELGIË, BISSCHOP & MARTELAAR; † 1192.

Feest 21 & † 24 & 25 & 27 november.

Albert werd rond 1166 geboren als zoon van hertog Godfried III van Lotharingen Margaretha van Limburg. Zijn ouders hadden hem voorbestemd voor een geestelijke carrière en zo werd hij op amper 12-jarige leeftijd in 1178 als kanunnik verbonden aan de St-Lambertuskerk te Luik. Maar Albertus was een eigenzinnig kereltje. Hij werd liever ridder. In 1187 ontving hij te Valenciennes de ridderslag van graaf Boudewijn V van Henegouwen. Maar toen een jaar later zijn bisschop besloot op kruistocht te gaan naar het Heilige Land, verzaakte hij aan zijn ridderplicht en weigerde mee te gaan. Hij keerde terug naar zijn baan van kanunnik en werd bovendien aartsdiaken van Brabant. Nog altijd even onbesuisd en eigenwijs koos hij in een conflict tussen Arnold van Diest en de abdij van Tomgeren de zijde van Arnold. Maar de kerkelijke rechtbank van Keulen stelde hem in het ongelijk.

Op 5 augustus 1191 stierf de prins-bisschop van Luik, Radolf van Zeringen. Dit bisdom werd al sinds geruime tijd betwist door Brabant en Henegouwen. Er waren dan ook twee kandidaten voor de opvolging: aartsdiaken Albert van Leuven, die door Barbant naar voren werd geschoven, en Albert van Rethel, aartsdiaken van Henegouwen: hij werd gesteund door Boudewijn V. De Brabantse Albert werd met bijna algemene stemmen gekozen: 8 september 1191. Dat was tegen de zin van keizer Hendrik VI († 1197); deze was beducht voor de invloed van Brabant. Hij zag liever iemand op die zetel die onder zijn invloed stond; op de Rijksdag van Worms benoemde hij dan ook zonder pardon zijn eigen kandidaat Lotharius van Hofstade, eveneens kanunnik aan de St-Lambertus en proost van Bonn.

Dat nam de pas gekozen Albertus niet. Hij toog naar Rome om bij de paus Coelestinus III († 1198) zijn gelijk te halen. Omdat hij een aanslag vreesde, vermomde hij zich als stalknecht en wapendrager. De paus bevestigde de geldigheid van zijn keuze en maakte hem bij die gelegenheid meteen tot kardinaal. Maar bij zijn terugkeer weigerde de keizer alle medewerking, zodat Albert voor zijn bisschopswijding moest uitwijken naar Reims. Op 19 en 20 september 1192 werd hij daar door aartsbisschop Guillaume de Champagne achtereenvolgens tot priester en bisschop gewijd. Toch kon hij niet terug naar zijn bisschopsstad. Vanuit Reims bestuurde hij zo goed mogelijk zijn bisdom, terwijl intussen op last van keizer Hendrik de huizen van Albertus’ aanhangers systematisch werden verwoest. Van zijn broer ontving hij geen enkele steun.

Door dit alles werd hij een eenzaam man, die een teruggetrokken leven leidde. Mensen die in zijn omgeving kwaad spraken van de zetbaas Lotharius op zijn zetel te Luik, legde hij het zwijgen op. Men zegt zelfs dat hij mild, beminnelijk en wijs was geworden. Zo is het mogelijk dat hij ondanks waarschuwingen uit zijn omgeving zo'n twee maanden later in Reims drie Duitse ridders ontving die vertelden dat zij verbannen waren. Hij nam ze bij zich op. Zij maakten van een wandeling gebruik om Albert de schedel in te slaan en gruwelijk te verminken: 24 september 1192. Later bleek dat keizer Hendrik VI de moordenaars met grote hartelijkheid op zijn paleis ontving en ruimschoots beloonde.

Verering & Cultuur
Onmiddellijk na zijn dood werd Albert beschouwd als martelaar van de vrijheid van de kerk tegenover de staat. Tot 1612 rustte zijn stoffelijk overschot in Reims. Toen werd het overgebracht naar de karmelieten te Brussel. Vandaar gingen er relieken naar kerken in Leuven, Mechelen en Luik.
Een jaar later gaf paus Paulus V († 1621) zijn goedkeuring aan Alberts verering.

Bij opgravings werkzaamheden onder de kathedraal van Reims dacht men op 26 september 1919 het graf van aartsbisschop Odalrik, bijgenaamd 'de Eerbiedwaardige', te hebben aangetroffen, maar bij onderzoek bleek het de resten te bevatten van Albertus van Leuven! Daaruit trok men de conclusie dat de relieken van 1612 aan Odalrik hadden toebehoord.

Albertus wordt afgebeeld als bisschop (tabberd, mijter, staf); met drie zwaarden, zijn moordwapens; met mes, degen of zwaard in de hand of in zijn lichaam gestoken; met het wapen van Brabant

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

VIVA VIVALDI ?

In mijn blog van 1 november maakte ik een grapje over het feit dat het hoofdartikel in De Tijd van dat weekeinde dezelfde titel had als mijn blog van de dag ervoor: ‘Lockdown bis’ en dat ik ze wel eens van plagiaat zou kunnen beschuldigen. Dit weekeinde maakte ik toch weer hetzelfde mee, zeker. In De Tijd van dit weekeinde begint Econoom Geert Noels de titel van zijn maandelijkse column met ‘Déjà vu’, net zoals ik dat in mijn blog van 8 november al geschreven had. Het strafsfe deze keer was daarbij nog dat het om hetzelfde verhaal ging, nl de vergelijking van Paarsgroen I met Paarsgroen II. Ik weet het, eigen lof stinkt, maar ik ben toch in goed gezelschap.

Noels is niet alleen econoom, hij is ook stichter van Econopolis, een financieel advies-en kennishuis. Ik zou de man geen flamingant noemen, maar het belgicist is hij ook niet. Men kan hem gerust wel een autoriteit op zijn gebied noemen en wat hij zegt en schrijft is meestal de nagel op de kop, waarbij hij niemand spaart, zeker geen politiekers.

In zijn bijdrage van dit weekeinde in De Tijd vergelijkt Noels dus Paarsgroen I met Paarsgroen II en ziet ook hij er feitelijk maar één groot verschil in, nl dat de eerste onder Verhofstadt kon beschikken over de Dehaene buffer, miljarden euro’s, die volledig werden opgesoupeerd en dat de tweede nu onder Decroo moet starten met een schuldenlast om U tegen te zeggen. Een tweede, kleinere vergelijking is dat de overheidsschulden opnieuw het bindmiddel zijn om de hele coalitie bijeen te houden. Die schulden gaan dit jaar naar meer dan 60% van het Bruto Binnenlands Product (bbp) en dan nog exclusief de rente.

Zijn conclusie is dat België wel nood heeft aan een groen- een sociaal- en een economisch beleid, maar dat het zich geen paarsgroen beleid als dat van Verhofstadt meer kan veroorloven, Daar is geen geld én geen tijd meer voor.

---

*’Viva Vivaldi’ was een ochtend programma van de toenmalige BRT in de jaren 1970. Onze federale volwaardige regering koos voor Vivaldi o.w.v. zijn ‘Vier seizoenen /Le Quattro Stagioni’. Joseph Haydn schreef ook ‘Die Jahreszeiten’, maar ‘Heil Haydn’ klonk waarschijnlijk niet zo goed

*

VLAAMSE REGERING GEEFT PERSONEEL WOONZORGCENTRA ZES PROCENT OPSLAG

©Photo News

Vandaag om 10:26

De Vlaamse regering trekt 577 miljoen uit om de lonen in de woonzorgsector te verhogen en de werkdruk te verminderen.

Vier maanden nadat het ziekenhuis personeel van de federale regering zes procent opslag kreeg, heeft de Vlaamse regering een gelijkaardig sociaal akkoord gesloten voor de woonzorgcentra.

Ze trekt daarvoor vanaf 1 januari jaarlijks 577 miljoen euro uit. Het gros daarvan - 412 miljoen euro - gaat naar hogere lonen. De rest - 165 miljoen euro - moet de werkdruk verlagen via extra aanwervingen en opleiding.

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) zegt dat het geld bovenop het besliste beleid komt, waarin al op kruissnelheid 652 miljoen euro gaat naar extra plaatsen in de woonzorgcentra.

Hart en port-emonnee

Alles samen verhoogt de Vlaamse regering daarmee het welzijnsbudget met 1,1 miljard euro, zegt Jambon. 'We openen ons hart en onze portemonnee', zei de minister-president.

        Zowel Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) als Jambon spreken van een nooit gezien sociaal akkoord in de zorgsector

BART HAECK

CENSUUR VRIJE Commentaar

W     t hebben we hierboven geleerd dat we nog niet wisten?

Mij is opgevallen, dat Coburgia, met Albert I de Rosduiker, en let Albert II de wijventoecker, die elk slechts één naamdag hebben, door onze Moeder de H. Kerk schrikkelijk tekort zijn gedaan. Hun al even heilige naamgever & voorganger uit de jaren 1100 heeft ern naast de eer en de deugd, maar liefst VIER. Als dat geen positieve discriminatie is!!!!!! Ja, want wat heeft de ene Heilige aan zijn lijf dat de andere niet heeft? Bij Koning Filip is dat, te zien aan zijn waggelgang, misschien even anders, maar in de naamgeving van de kinderen mag dat geen verschil maken.

Ook geien dat er eveeens een grote discriminatie heerst in de opeenvolgende seizoenen, die nochtans zowel voor Conservatief als voor Progressief precies dezelfde zijn? Zowel Haydn als Vivadi waren praktiserende Katholieken, d’een al wat meer dan d’ander, maar precies de vier seizoenen van deze in priesterkleed, Vivaldi, kregen de voorkeur. Smeergeld uit de Hemel? Smerigheid uit de Hel zou een beter en gemakkelijker te bewijzen vermoeden zijn.

Digitalia