|
-o-o-o-oo-
ONS DAGELIJKSE BROOD
ZONDAG 4 OKTOBER 2020
IN 265.3 KAN U LEZEN
GROEN BETEKENT HISTORISCH GEZIEN GEZIEN GROEN LICHT VOR ONZE AAN DE GANG ZIJNDE ISALISERING. MET BRUXELLABAD ALS EUSSR HOOFDSTAD
CALVO ONVERDOOFD GESLACHT
U
Meyrem Almaci en Kristof Calvo bij de boekpresentatie van het boek 'F*ck de zijlijn' door Kristof Calvo y Castaner, (oktober 2015)
foto: ©Belga
De echte machtsstrijd binnen Groen draait om de positie tegenover de islam
*
Acta Sanctorum - 04/10/2020 - Leestijd 7 minuten
Als
het aankomt op macht is Groen een partij als een ander twitterde Rik
Van Cauwelaert, doelend op de manier hoe Kristof Calvo bij de Vlaamse
Groenen de ministerpost aan zich zag voorbijgaan. Eigenhandig kaltgestellt
door voorzitster Meyrem Almaci die hem al jaren haat en de complete
partij-democratie chanteerde (Als hij minister wordt, vertrek ik!).
Dat het een blanke, mannelijke hetero betrof, met een -godbetert-
Catalaanse vader, maakte het nog iets gemakkelijker.
De
beeldspraak liegt er verder niet om en, straffer nog, ze komt uit
bronnen binnen de partij zelf: Calvo werd een mes in de rug gestoken,
naar de slachtbank geleid
we vullen aan: hij werd onverdoofd
geslacht, met het slachtritueel en de onderliggende ideologie zelf als
inzet.
De beste groene is een dode groene, moet Theo gedacht hebben.
Het
leverde zelfs een eerbetoon van Theo Francken op (U bent een groot
politicus) aan de gezworen vijand van het Vlaams nationalisme. De beste
groene is een dode groene, moet Theo gedacht hebben. Verder neuzend in
het slachtafval ontdekken we flarden van strategisch denken en
electoraal opportunisme waarover binnen Groen zeker géén eenstemmigheid
bestond. Nog altijd niet. Fasten seatbelts, want dit gaat weer over
religie. En waarom het offer van zondebok Kristof Calvo méér is dan
beeldspraak.
Van geitenwollen sokken naar moslimpartij
Eerst even het geheugen opfrissen. Na de desastreuze verkiezingsnederlaag van 2003 vroeg het toenmalige Agalev zich
vertwijfeld af welk electoraat de partij eigenlijk nog kon aanboren.
Het segment van groenlinkse bobos bleek te dun om een politieke
machtsbasis in Vlaanderen uit te bouwen. En voor klassiek-links was de
markt sowieso tamelijk beperkt. De naam werd veranderd in Groen!. Ze
zocht toenadering tot de Franstalige Ecolo-partij, met Brussel als
epicentrum. Dat had ook ideologische gevolgen: Ecolo was toen al in een
hevige concurrentie-strijd met de PS gewikkeld om de allochtone stem.
-
Groen
stelde zich op als antipode van extreemrechts (en het bijbehorend
Vlaams-nationalisme). Zo kregen de Vlaamse groenen de moslimpopulatie,
vooral op de as Antwerpen-Mechelen-Vilvoorde, verder in het vizier. Een
groep die er demografisch veelbelovend uitzag, en via migratie nog enorm
kon toenemen. Het multi-culturele narratief kon meteen vertaald worden
in een ronduit islamofiel discours.
Boerka en hoofddoek, gescheiden zwemmen, alcoholverbod in de cafés, tot en met oprispingen van homofobie.
Het
progressieve verhaal rond een seculiere samenleving, gebaseerd op de
verlichtings-waarden, de gelijkheid van man en vrouw, enz. mocht meteen
in de vuilbak. Het werd vervangen door de waarden van een
vroegmiddeleeuwse theocratie. Boerka en hoofddoek, gescheiden zwemmen,
alcoholverbod in de cafés, tot en met oprispingen van homofobie. Het
moest voor de groenen allemaal kunnen in naam van de
godsdiens-tvrijheid. De kers op de taart werden de slacht-rituelen
tijdens het Offerfeest. Die stroken met geen enkele norm van
dierenwelzijn, ooit een van dé dadas van de groene beweging.
Dwarsligger buiten
Dé dwarsligger in dit verhaal was Luckas Vander Taelen.
Hij durfde het als groene Brusselaar aan de samenlevings-problemen met
moslim-allochtonen te benoemen. Dat doet hij tot op vandaag, weliswaar
zonder partijlidkaart. Meteen was hij voor Ecolo een schietschijf. Na
een berucht opiniestuk in 2009 in De Standaard kwam Vander Taelen ook op
ramkoers met Meyrem Almaci, toen al voorzitster, die strikt de orders
van Ecolo opvolgde. Tot op vandaag. De magere oogst bij de
regerings-onderhandelingen, vergeleken met de Franstalige zusterpartij,
is daar een teken van.
-
Het
traject van ex-Groen politicus Hermes Sanctorum is ook bekend: in 2016
verliet hij de partij omdat die geen duidelijk standpunt kon/wilde
innemen inzake het onverdoofd slachten. Sanctorum is een fervent
pleitbezorger van dierenwelzijn, maar daar ligt geen enkele moslim van
wakker. Integendeel, het schaap moet bloeden en stuiptrekken, het afzien
hoort bij het ritueel. Iets wat Hermes Sanctorum als onverenigbaar zag
met zijn ecologisch engagement. Ook zijn vertrek was voor Almaci een
zorg minder.
Door het recht op onverdoofd slachten te blijven verdedigen, hoopt Ecolo/Groen dé partij van de Belgische allochtonen te worden
Na
de zeer matige uitslag bij de federale verkiezingen in 2019 en dat
brengt ons bij de recente regerings-onderhandelingen - werd de discussie
heropend tussen de ecologisten en de islamofiele pro-migratielijn.
Almaci ging met heel haar gewicht op laatst genoemde
optie zitten. Dat doet ze tot op vandaag. Door het recht op onverdoofd
slachten te blijven verdedigen, hoopt Ecolo/Groen dé partij van de
Belgische allochtonen te worden, aangevuld met wat nuttige idioten uit
het linkse kamp. Niet voor niets promoot het Vilvoordse Groen-kamerlid
Jessica Schoors vandaag het Arabisch als derde landstaal.
Ecolo leidt de dans
De
machtsstrijd tussen Meyrem Almaci en Kristof Calvo kan niet los gezien
worden van deze shift. Calvo is niet van het allure van Luckas vander
Taelen of Hermes Sanctorum, maar gaat ook niet bepaald voluit voor de
islamiserings-piste. Ooit liet liet hij zich in een interview met De
Zondag ontvallen dat het misschien niet aangewezen is om de islam zomaar
achterna te lopen (Ik erken die angst voor de islam ook. Wij mogen
daar niet nonchalant mee omspringen. Ik pieker ook). Voor echte
islamcritici is dat een softe uitspraak, maar voor een groene politicus
is het straffe taal.
De Brusselse Ecolos blijven ondertussen de dans leiden, opgejaagd in de strijd met de PS om de moslimstem. Noteer dat Tinne Van der Straeten,
kersvers minister van energie, bij de jongste federale verkiezingen
voor de Ecolo-lijst opkwam. Ze is in feite een satelliet van de
Franstalige groenen. In die Ecolo/Groen-combine is geen plaats voor
enige dissidentie aangaande toenadering tot de islam. Annemie Maes,
Brussels parlementslid voor Groen, kreeg vorig jaar geen verkiesbare
plaats meer omwille van haar ondubbelzinnige eis tot verbod op het
onverdoofd slachten. Er zijn nog wel wat groene politici die off the
record hun bedenkingen hebben bij deze ontwikkeling, maar ze willen hier
liever niet genoemd worden. Het geeft een idee van de sfeer.
Brussel offerhoofdstad
In
Vlaanderen is het onverdoofd slachten verboden sinds 2019, maar de
moslims wijken massaal uit naar Brussel om hun ding te doen tijdens het
Offerfeest. Anderzijds oordeelde het Europees Hof van Justitie dat het
Vlaamse decreet indruist tegen de EU-regel rond godsdienstvrijheid. Veel
kans dus dat moslims procederen tegen de Vlaamse deelstaat en hun
gelijk halen. Met volle steun uiteraard van Groen. Dat de hippe
sp.a-voorzitter Conner Rousseau wat naar rechts opschuift en al eens een
kritisch geluid rond migratie laat horen, in de hoop om een deel van de
arbeidersklasse terug te winnen, is voor Almaci mooi meegenomen. En nog
meer reden om voluit de kaart van de moslimallochtonen te trekken.
Met de uitdrijving van Calvo slaat de huidige Groen-voorzitster een dubbelslag.
Met
de uitdrijving van Calvo slaat de huidige Groen-voorzitster een
dubbelslag. Ze elimineert een politieke concurrent én ze gaat verder in
haar reorganisatie van Groen tot migrantenpartij. Met de Brusselse
Ecolos als hefboom. Het eigenlijke milieuverhaal wordt dan meer een
alibi, een mistgordijn. Fietspaden en propere autos, de zogenaamde
ecologische transitie, het blijkt de façade voor een cultuuromslag
waarin de sharia-samenleving weer wat dichterbij komt. Nogmaals: dat
allochtone gezinnen zo kroostrijk zijn, maakt dit vooruitzicht nog
realistischer.
Amusant
is, dat twee vrouwen en een omgebouwde man in deze saga de hoofdrol
vertolken. De moslims denken er het hunne van. In hun universum is dat
allemaal ondenkbaar. Het hoort bij de farcen van het democratisch
bestel. Vlaanderen is ondertussen een pispaal armer. Het ware mooi
geweest, zon minister, elke dag de volle laag, helaas. Wat gaat Calvo
nu doen? Eens diep nadenken, zegt hij zelf. Dat is zonder meer goed
nieuws. Een groene die echt nadenkt, dat kan ik als vrijdenker alleen
maar toejuichen. Nog eentje op weg naar de uitgang?
Johan Sanctorum
RADIO OOST-WEST
Streeknieuws & Volksmuziek
*
DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL
Groter
dan n KALF, is het een waarheid alls een KOE, dat elke revolutie haar
eigen kinderen verslindt. Zie Robespierre. Zie Trotski. Het slechte
namelijk is nooit goed genoeg. Het kan altijd nog
. beter.
-
Des
Pudels Kern! Weet U nog, dat er in mijn hoogst eigen dichte omgeving
.
Na 20 jaar braaf en werkzaam zijn, ja zelfs de sympatheikerik
uithangen, is de aap dan uiteindelijk uit de mouw gekomen. Scheiden of
moslima worden
De rest voor het familie-album
.
Als halve Catalaan moet deze ezelsstamp bij Kalf O dubbel zo hard aankomen.
Is repatriëren de boodschap? Ooit moet er toch erens n begin aan gemaajt worden. Woorden wekken, maar voorbeelden trekken
.
|
