|
264.2 - HET DAGELIJKSE MORGENKOFFIE ONTBIJT
ZATERDAG 3 OKTOBER 2020
 DEEL 2
HIER ZULT U LEZEN
DAT DE EUROPESE GEDACHTE, ALHOEWEL GOED IN BEGINSTEL, IN DE VERKEERDE HANDEN IS GERAAKT
@vlbelang
"Afhankelijk
blijven van Brusselse rechtbanken is geen optie. De Brusselse rechters
hebben geen voeling met deze regio en criminelen kiezen voor Franstalige
berechting, omdat ze weten dat ze er dan gemakkelijk v af komen."
S DE EUROPESE UNIE IN VRAAG GESTELD
Prof. Dr. Juliaan Van Acker, Het landverraad van de EU Waarom ethiek Europa kan redden, De Blauwe Tijger, Groningen, 2016,
240 blz., ISBN 9789492161055 - 23,90
-
Prof.
Dr. Juliaan Van Acker ° Brugge, 1940) is emeritus-hoogleraar aan de
Radboud-universiteit Nijmegen. Hij was ook pedagoog in Congo, inspecteur
van de jeugdgevangenissen, adolescentent-herapeut, directeur van een
Instituut voor Zeer Intensieve Behandeling en hoofd van een project voor
behandeling van ernstig gedragsgestoorde kinderen en jonge criminelen.
Dit geeft een idee van zijn beroeps-ervaringen.
-
De
burger voelt de EU als een steeds groter wordend probleem aan. En met
de EU worden alle instellingen bedoeld, waaronder het Europees Hof voor
de Rechten van de Mens, waar de wetteloze, de misdadiger, op
ongelooflijk veel begrip en bescherming kan rekenen. Neem hierbij dat
die rechters-ambtenaren menen dat zij in naam van de mensenrechten de
Verdragsregels en de nationale regels mogen aanpassen. De gevolgen van
hun beslissingen schuiven zij af op de lidstaten en de samenleving. De
EU heeft haar onmacht getoond op velerlei gebied: zij heeft de
financiële crisis van 2008 niet zien aankomen, laat mensen op onwettige
wijze Europa binnendringen (in de media worden ze steevast vluchtelingen
genoemd), is onmachtig om de corona-crisis aan te pakken. Verder is er
de globalisering (of anders gezegd: het oprukkende roofkapitalisme), met
als gevolg dat de geborgenheid en de veiligheid van de burger zijn
aangetast. Neem daarbij de toenemende schuldenlast van de lidstaten en
de gekke maatregelen (onder dwang van de EU) die ze ons opdringen om de
opwarming van het klimaat tegen te gaan. Onze politici beven van angst
voor enige beschuldiging van racisme en deinzen er niet voor terug onze
diepgewortelde tradities aan te passen, om tegemoet te komen aan die
cultuurvreemde inwijkelingen, die in vele gevallen onze samenleving
vijandig gezind zijn.
-
Dagelijks
worden wij overspoeld met het nieuws hoe racistisch, eurofoob en
islamofoob wij wel zijn. Europese morele, burgerlijke, geestelijke
waarden en vaderlandsliefde worden ondergraven. De auteur ziet de
redding in de spirituele heropleving van Europa, in een joods-christelijke ethiek, waarin hij zich een leerling toont van de Franse filosoof Levinas.
Volgens die leer is de mens objectief gezien een wezen dat streeft naar
behoeftebevrediging. Als deze behoeften centraal staan is de ene mens
een wolf voor de andere. De grote winnaars in deze strijd zijn de
superrijken. Om hieraan te ontsnappen grijpt de auteur terug naar de
veronderstelde paradijselijke toestand, waarin een geest van universele
broederschap heerste. Vanaf de verdrijving uit het Aards Paradijs werd
de mens op het verkeerde pad gebracht door de rede, en werd de
geschiedenis van de mensheid be heerst door oorlogen. De mensheid kan
alleen gered worden door terug te keren naar zijn oer-toestand, een door
de ethiek geïnspireerde samenleving.
-
Volgens
de auteur zou de psychologie de mens moeten her-definiëren als een
ethisch subject, vanuit zijn lotsverbondenheid met het goede, waarbij
hij het lijden van de Ander op zich neemt. Slechts als ethisch subject
wordt de mens vrij en niet meer vastgeketend aan zichzelf of aan zijn
eigen behoeften. Het is de plicht van de mens zijn naaste lief te
hebben. Het gaat om een onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige liefde.
Zolang er mensen zijn die hongerlijden, in mensonwaardige omstandigheden
leven of geen onderwijs krijgen, is ieder ethisch persoon verplicht weg
te schenken wat hij niet nodig heeft voor zijn eigen levensonderhoud.
De ware liefde zou erin bestaan zich zelf op te offeren voor de andere.
Levinas noemt dit substitutie: de andere wordt mijn ik. Dit zwakt hij af
door te zeggen dat wij ons verstand moeten gebruiken en eerst de eigen
talenten ontwikkelen, zodat wij de andere iets te bieden hebben. Alleen
een welvarend Europa kan solidair zijn met de wereld. Vermits zovelen
een beroep doen op onze solidariteit moeten wij een rationele afweging
maken om een rechtvaardige verdeling mogelijk te maken.
Deze
ethiek wordt ondermijnd door de liberale ideologie en door de massale
inwijking van niet Europese mensen. De liberalen komen op voor het
eigenbelang. Ook een welbegrepen wederkerig eigenbelang blijft een
eigenbelang. Een immigrant is iemand die opkomt voor zijn eigenbelang en
zijn verantwoordelijkheid voor de vrede en het welzijn in het land van
herkomst ontvlucht. Massa-immigratie is bovendien gebaseerd op de foute
idee dat mensen zomaar vervangen kunnen worden, onafhankelijk van de
historische en culturele bindingen.
In
andere culturen wordt het denken beheerst door magie, tradities,
overleveringen, gehoorzaamheid aan het gezag, onwrikbare eerbied voor
religieuze voorschriften. Zulke mensen overplanten naar onze samenleving
leidt tot stuurloosheid, identiteitscrisis, haat tegen anderen. Dit
sociaal-psychologisch deel komt in het integratiedebat niet voor. Het
duurt eeuwen vooraleer het denken binnen een cultuur verandert. Om deze
reden is de kolonisatie mislukt en zal het ontwikkelingswerk op niets
uitlopen. Dit zou wel werken als de mensen in die landen samen met de
teruggekeerde immigranten de opbouw van hun land op zich nemen.
Afspraken of een verdrag met mensen uit andere culturen hebben weinig
waarde, omdat ieder die afspraken zal uitleggen volgens de eigen
cultuur-normen.
-
Om
deze reden kunnen Europa en de islam niet vermengd worden. Het argument
dat slechts een minderheid van de moslims extreem is, gaat niet op. Als
die minderheid bv. 5% bedraagt, zitten wij in Europa met
honderdduizenden extremisten die bereid zijn aanslagen te plegen. Nu
gebeurt dit nog niet dagelijks zoals in Syrië of Irak, maar de aanslagen
zullen toenemen als de tegenstellingen in de samenleving toenemen. Geweld is inherent aan de islam.
Zodra een moslim terug wil naar de oorspronkelijke islam, bv. onder
invloed van een prediker, ligt de weg open naar het gewelddadige gedrag.
Zij die de stap zetten waren eerst gematigde moslims. Bovendien vormen
die gematigde moslims de biotoop voor hun gewelddadige geloofsgenoten.
De moslims horen niet thuis in Europa. Het probleem bij deze
niet-westerse vreemdelingen is dat zij misdrijven plegen die in een
beschaafd land ongehoord zijn. Enkele voorbeelden: het beroven van
blinden die lotjes verkopen, het in groep aanvallen en beroven van
toevallige voorbijgangers, hulpdiensten oproepen en nadien met stenen
bekogelen, nieuwjaar vieren door auto's in brand te steken en winkels te
plunderen, groepsverkrachtingen, loverboys die meisjes in de
prostitutie duwen, drugsbenden die elkaar bestrijden met oorlogswapens.
De auteur geeft enkele voorbeelden van zwaar geweld zoals die voorkomen
in Noord- en zwart-Afrika. Tijdens Zijn onderwijsjaren in Boende in
Congo heeft hij staaltjes gezien van zware folteringen en kannibalisme,
begaan door zwarten tegen blank en zwart (de opstand van de Simba's in
1964).
-
De
auteur denkt dat communicatie tussen verschillende culturen vrijwel
voortdurend tot misverstanden leidt, met spanningen en conflicten tot
gevolg. Elk woord dat wij uitspreken is ingebed in de geschiedenis en de
cultuur waarin we zijn opgegroeid. Hoe meer we ons internationaliseren
en hoe meer internationale organisaties ons leven bepalen, hoe meer wij
terechtkomen in een hedendaagse toren van Babel. Dit staat model voor
een wereldregering en een eenheidsdenken. Een super-structuur die de
wereld regeert is een gevaar voor de mensheid.
De
Europese eigenheid wordt ondergraven door de multiculturaliteit en het
kosmopolitisme. Deze begrippen betekenen gewoon dat een volk geen
eigenheid en geschiedenis meer heeft. Zulk Europa zou een Europa worden
zonder roeping of bestemming. Onder het argument dat Europa geen
christelijke club is, zien velen er geen graten in dat Turkije toetreedt
tot de EU. Immigratie wordt gezien als een zegen die ons zal verlossen
van het verleden en de eigen cultuur als een product van vreemde
invloeden. De samenleving is inclusief geworden, de nieuwkomer hoeft
zich helemaal niet meer aan te passen. Wij moeten werken aan onze
eigenheid (identiteit). Het opkomen voor de eigenheid is ook een opkomen
voor de eigen waardigheid. Een volk dat zijn eigenheid verliest wordt
stuurloos. De krachtige identiteit van elk volk verenigt de mensen en
stelt hen in staat tot grootse daden. Dit voelen wij het best aan bij
het nationalisme, de begeestering teweeggebracht door een gevoel van
samenhorigheid van een hele volksgemeenschap. We zullen kunnen spreken
van een sterk Europa als nationalisme in elke lidstaat wordt gekoesterd
en als elk volk trots is op zijn eigen cultuur en verwezenlijkingen.
Verder
zoekt de auteur dit heil in een krachtig Europa, uitgebreid met Rusland
en Israël, waarbij het geestelijk bestuur in Israël ligt en het werelds
beleid in Wenen. Het Frans zou de lingua franca worden. Europa ziet hij
liever als een confederatie van staten, een verzameling van
onafhankelijke staten, die op basis van een verdrag een geheel vormen.
De confederatie van Europese staten moet zich terugtrekken uit de
Verenigde Naties en uit de meeste internationale commissies, omdat
samenwerking met zovele andere landen die een andere visie hebben, de
daadkracht van Europa aantast.
De
auteur doet meerdere uitspraken die wat vreemd overkomen en eerder een
wens-denken zijn, en die in het huidige maatschappelijke denkpatroon
niet uitvoerbaar Zijn:
het indijken van de liberale (geld)macht ziet hij in het begrenzen van
het inkomen tot 15.000 per maand de oplossing van de migratie ligt in
de massale terugkeer van alle immigranten en hun nakomelingen naar hun
land van herkomst en zij nemen de nationaliteit van het land van
herkomst weer aan, ook al zijn ze hier al meerdere generaties, om daar
vrede en welzijn mogelijk te maken, met de steun van Europa. Door terug
te keren nemen ze hun verantwoordelijkheid op voor de opbouw van hun
land, zorgen ze voor een opbloei van hun eigen cultuur en zetten ze de
tradities van hun voorouders voort
wij moeten loskomen van het dogma van de noodzaak van de economische groei, door slechts te kopen wat levensnoodzakelijk is.
En
wat denkt u van de volgende uitspraak? "Nu we geen koloniën meer
hebben, hebben we de allochtonen om te vernederen. De werkloosheid onder
de niet-westerse allochtonen is enorm. Ze wonen in de smerigste
achterbuuften. De Marokkanen onder hen behoren tot de meest gehate
bevolkingsgroep. Wij moeten ons geen illusies maken over de dagelijkse
discriminatie die de allochtonen ervaren. Hun haat is wederkerig.
Criminaliteit is dikwijls het resultaat van hun frustraties en hun
gebrek aan kansen. Dit probleem is voorlopig onoplosbaar. (blz. 204) Het
is de auteur blijkbaar ontgaan dat sedert de wet op de
familie-hereniging in 1974 de niet-Europese vreemdelingen voortdurend
worden voorgetrokken op de eigen mensen men noemt zoiets positieve
discriminatie. Zij krijgen dezelfde onderwijskansen als de autochtone
bevolking, worden sterk bevoordeligd in allerhande
socialezekerheids-uitkeringen, in de toewijzing van sociale woningen, de
tewerkstelling. Verder hebben we nog de subsidiëring van islam-leraars
en moskeeën, de toelagen aan cultuurverenigingen die zich het lot van
deze beweerde verschoppelingen aantrekken. Bovendien genieten zij
dikwijls straffeloosheid voor ernstige misdrijven. En waarvoor dienen al
die racisme- en discriminatiewetten? Niet voor de eigen mensen.
Nochtans, schrijft hij elders, zijn inwijkelingen, die jarenlang leven
van de sociale uitkeringen, gewoon schaamteloos.
Waarom
de auteur een beroep doet op een nieuwe filosofie van de naastenliefde,
dewelke het christendom al tweeduizend jaar lang bepleit op een
evenwichtigere manier, is niet duidelijk. Hij erkent dat de westerse
maatschappij schatplichtig is aan de kerk voor de zieken en armenzorg,
maar blijft aan het cliché hangen dat de kerk de vooruitgang heeft
belemmerd en wij dankzij de Verlichting aan die dwang zijn ontsnapt.
Integendeel, de kerk ligt mede aan de basis van de huidige technische en
economische ontwikkeling, zoals blijkt uit meerdere onderbouwde
publicaties Verder heeft de kerk (en de andere kerkelijke instellingen)
een sterke invloed gehad op het maatschappelijke denken en zijn
evolutie. De huidige maatschappij is ondenkbaar zonder de kerk.
-
Zijn
pleidooi voor de eigenheid is een schot in de roos. Alleen is het niet
duidelijk wat hij met nationalisme juist bedoelt. Wij onderscheiden
namelijk het staatsnationalisme (eigenlijk een contradictio in terminis)
en het volksnationalisme. Alleen dit tweede steunt op een natuurlijke
binding en wordt in de jaren na WO II zwaar ondergraven. Ook zijn
voorstel voor de terugkeer van de migranten getuigt van inzicht en moed,
al betwijfel ik of dit ooit vrijwillig zal gebeuren.
Het
Europa als een confederatie van staten is een mening die steeds meer
ingang vindt (2) Sedert de ondertekening van het Verdrag van Maastricht
is Europa de weg ingeslagen van een eenheidsstaat die de bevoegdheden
van de nationale staten uitholt, hoewel minister Willy Claes na de
ondertekening van dat verdrag kwam verklaren dat het beginsel van de
subsidiariteit was gehandhaafd, nl. bevoegdheden die bij de staten
konden blijven en door de staten konden worden uitgeoefend. Zeker sedert
de invoering van de euro is Europa de andere weg ingeslagen, die van de
dwingende superstaat.
**
Dit
boek is alleszins het lezen waard. De auteur omschrijft de
maatschappelijke problemen op een duidelijke manier, en stelt tal van
oplossingen voor. Hierin is een onderscheid merkbaar tussen de
oplossingen gegrond op de eigen ervaringswereld van de auteur en deze
die hij voorstelt op basis van de nieuwe leer van de naastenliefde. De
voorstellen die hij aanbrengt, hoewel niet alle uitvoerbaar, kunnen wel
de aanzet zijn voor nieuwe ideeën.
Noten
1.
Thomas E. Woods jr., 'De bouwmeesters van Europa De geboorte van een
beschaving uit de katholieke kerk', De Blauwe Tijger, 201 8, besproken
in Kort Manifest nr 254.
2.
Voor een diepgaandere analyse verwijs ik naar het boek van Gerolf
Annemans, De ontvoering van Europa, Egmont, Brussel, 2019, 270 blz
Pieter Moerman
RADIO OOST-WEST
*
*
DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL
Dit
is een stukje uit KORT MANIFEST van onze goeie ouwe vriend Erdwin
Truyens. Naast DOORBRAAK zowat het enige lezenswaardige tijdschrift op
de markt.
Wat
meer is: het Christelijke Gedachtegoed is er de enige stevige basis
van. Benieuwd welke recht geaarde Vlaming daar iets op tgege kan hebben.
Hoog tijd dus om dat overal van de daken te schreeuwen.
|
