|
262.4 - HET DAGELIJKSE MORGENKOFFIE ONTBIJT
VRIJDAG 2 OKTOBER 20202
 DEEL 4
HIER ZULT U LEZEN
HOE
NIETS KOMT TOT IETS EN DUS KENT DIE ZICHZELFVCE NIET. ZOALS VOLTAIRE
(?) HET OOI ZEI. LIEG EN BLIJF LIEGEN, ER BLIJFT ALTIJD WEL IETS VCAN
OCVER
BELGIË STROMPELT GEWOON VERDER
foto: ©Belga
Vivaldi-akkoord brengt België terug naar de goede oude tijd.
-
De
leden van zeven partijen en partijtjes bouwden gisteravond een gezellig
feestje rond hun deelname aan de kersverse Belgische regering. Wij
namen de gelegenheid te baat om ons door 84 bladzijden regeerakkoord te
worstelen. Op zoek naar wat die regering allemaal op haar
te-doen-lijstje geschreven heeft. En wat dat met onze economie gaat
doen.
-
Het moet gezegd zijn: ondanks de nachtelijke uren is het een behoorlijk leesbaar
werkstuk geworden. Eentje dat logisch en duidelijk in mekaar zit. Het
is zelfs in deftig Nederlands geschreven. Het lijkt daarbij veel op
juridische contracten en hun kleine lettertjes. Ook daar is het de kunst
om tussen de duizenden regels die totaal niet ter zake doen, de tien
regels te vinden die wél een impact gaan hebben en die tonen waar het
eigenlijk allemaal rond draait.
-
En je zoekt vooral naar die paragrafen waar er concrete cijfertjes te vinden zijn.
Je
kan dan alvast heel wat obligate, maar onbelangrijke paragrafen
schrappen: We onderzoeken
(26 x) Indien nodig (14x) Tegen 2030
(17x). En je zoekt vooral naar die paragrafen waar er concrete
cijfertjes te vinden zijn.
Overleggen en overleggen
Wat Vivaldi alvast met veel ijver zal doen, is overleggen
(84 x) . De sociale partners (vakbonden en werkgevers) mogen zich
alvast opwarmen. Op niet minder dan 40 plaatsen krijgen die sociale
partners een cruciale rol toebedeeld en zal het beleid eerst met hen
overlegd worden. In het verleden was dat dikwijls een goed recept voor
stagnatie en weinig fundamentele verandering. Maar dat zal ongetwijfeld
onder Vivaldi verbeteren als zowat iedereen in de regering zit.
Bovendien
heeft deze regering ook heel wat ambitie in domeinen waar ze eigenlijk
niets meer te zeggen heeft. Daarvoor gaat ze dan in overleg met de
deelstaten (76x) waarvan ze zowaar de bevoegdheden volledig zal
respecteren.
Veel aandacht voor ouderen weinig voor jongeren
De
vergrijzing heeft duidelijk haar demografische invloed niet gemist. De
pensioenen krijgen 50 hits in het Vivaldi-akkoord. Zowat iedereen was
gewonnen voor meer pensioen. En dus is er uitgebreid gepraat over de
verhoging van het minimum-pensioen tot 1.500, nieuwe vormen van
(deeltijds) pre-pensioen, de herinvoering van de pensioen-bonus
(afgevoerd in de vorige regering) en behoud van rechten. Om een en
ander betaalbaar te houden zullen later voorstellen gedaan worden.
Dat er bovenop de natuurlijk groei door vergrijzing nog een paar extra miljarden naar pensioenen gaan, is wel heel concreet.
Een
duidelijke beleidskeuze dus om (nog) meer geld te verhuizen van de
actieve bevolking naar de gepensioneerden. De solidariteit tussen de
hoogste pensioenen en de lagere pensioenen wordt versterkt. Wat dat
concreet betekent, is niet echt uitgewerkt. Dat er bovenop de
natuurlijk groei door vergrijzing nog een paar extra miljarden naar
pensioenen gaan, is wel heel concreet.
Extra centen in de gezondheids-zorg
Diezelfde
ouderen kunnen in de toekomst ook genieten van de extra centen die in
de gezondheidszorg uitgegeven zullen worden. Dat is natuurlijk ook goed
voor de financiën van de ziekenhuizen zelf. In Wallonië zijn die vooral
in handen van de PS. Maggie De Block had geprobeerd de Waalse en
Brusselse ziekenhuizen wat meer op de Vlaamse te laten lijken. Dat is
onder socialistisch beheer en met een mooie extra enveloppe allicht van
de baan.
Jonge
mensen krijgen (3x vermeld ) helaas minder aandacht van Vivaldi. Zij
mogen gaan stemmen vanaf 16 voor de Europese verkiezingen. En als ze een
babytje maken, mogen mannen op termijn twintig dagen thuisblijven in
plaats van tien. Al het extra gedrukt geld dat de overheid nu in de
economie pompt, wordt ondertussen omgezet in opgeblazen huisprijzen en
(nog) hogere notariskosten. Dat geeft een omgekeerd Robin Hood-effect.
En is dus pech voor wie geen eigendommen heeft. Maar ik had blijkbaar
geen succes met mijn pleidooi om notarissen gewoon met mekaar te laten
concurreren, zoals alle normale beroepen. Jongeren en werkende mensen
zullen ermee moeten leren leven dat ze numeriek in de minderheid zijn.
Werken en de fiscus
De
regering is van plan om de werkzaamheidsgraad op te krikken naar 80%
tegen 2030. Vandaag is die verhouding 75% in Vlaanderen en 61% en 64% in
Brussel en Wallonië. Bij de bevoegdheden die vandaag op Belgisch niveau
zitten, is er echter weinig tastbaar te rapen. Er wordt geen concrete
wortel voorgehouden (vele uitkeringen worden opgetrokken) en helemaal
geen stok (hoezo, stok?). Wel heel veel begeleiden en opleiden. Maar dat
zit dan weer bij de deelstaten. Er komt een
werkgelegenheids-conferentie met de deelstaten en werken moet beter
beloond worden.
Over bedrijfswagens klinkt het heel omfloerst en algemeen.
Over
fiscaliteit wordt ook wel wat gezegd. Dat men het aantal aftrekposten
en belasting-verminderingen gaat uitdoven. Geen echte concrete
voorbeelden. Behalve dan voor kinder-oppas. Daar gaat men de
belasting-vermindering uitbreiden. Over bedrijfswagens klinkt het heel
omfloerst en algemeen. Dat men geleidelijk een verschuiving zal
organiseren van alternatieve verlonings-vormen naar Euros. Groen heeft
het begrepen dat je bij belastingen best niet té concreet bent.
Uitgeven, (niet) besparen en belasten
Vivaldi
zal een dynamisch begrotings-beleid voeren. Dat betekent dan dat men
zich vooral niet vastpint op een concrete doelstelling. Dat maakt het
regeren met zeven partijen ongetwijfeld een stuk gemakkelijker. Vanaf
2022 is er een budgettaire inspanning gepland van 0,2% per jaar
(pakweg 1 miljard). Die zal gefinancierd worden via 1/3 minder uitgaven,
1/3 meer inkomsten en 1/3 andere. We merken op dat het negatieve
woordje besparen helemaal niet terug te vinden is in het werkstuk.
-
Het
is een terugkerend fenomeen in zowat elke regeerverklaring dat de
uitgaven en de trofeeën van de respectievelijke partijen nogal goed
becijferd zijn, en dat besparingen en nieuwe belastingen heel wat minder
concreet beschreven worden. Dat is een vaste eigenschap van het genre.
ij de volgende begrotings-controle zal men nog een woordje kunnen wisselen.
Belasten
van eigendom of van inkomsten op die eigendom, hebben de liberalen in
principe afgevoerd. Er komen geen nieuwe belastingen. Tenzij dan
natuurlijk in het kader van de budgettaire inspanningen, waar 1/3 uit
nieuwe belastingen kan komen. Of wanneer De overheid zal streven naar
een eerlijke bijdrage van die personen die de grootste draagkracht
hebben. Bij de volgende begrotingscontrole zal men nog een woordje
kunnen wisselen. En als je leest dat fiscaliteit zal dienen voor de
vergroening van de samenleving, dan is het ook niet moeilijk om te
verwachten dat er extra accijnzen komen op brandstoffen, sigaretten,
plastic en andere verontreinigende dingen. Maar heel concreet is het
akkoord ook hier niet.
Anderhalve graad naar links
Al
bij al brengt het werkstuk ons land wel degelijk economisch een paar
graden naar links. Met een verdere verschuiving van inkomen uit werk
naar inkomen uit overheid, meer mensen in dienst van de overheid en
meer uitkeringen en pensioenen. Zonder dat daar ook besparingen in
andere overheidstaken tegenover staan. Dat is op zich geen
wereldschokkende aardverschuiving of ramp: veel van die maatregelen
stonden ook in het PS/N-VA werkstuk en er is geld genoeg in de markt om
dat allemaal te kunnen financieren. We bevinden ons morgen niet meteen
in Venezuela of Noord-Korea. Daar hebben we allicht de recepten van
andere partijen voor nodig.
We keren ook terug naar de overleg-structuren waarin vakbonden en werkgevers elke verandering kunnen tegenhouden.
Maar
het betekent de facto wel opnieuw een verder opschuiven naar een groter
overheidsbeslag. België evolueert met andere woorden weer een stukje
meer richting Wallonië, waar meer en meer mensen afhankelijk zijn van
vadertje staat en waar we de rekening naar de toekomst en de jongeren
schuiven. We keren ook terug naar de overleg-structuren waarin vakbonden
en werkgevers elke verandering kunnen tegenhouden. En ook de rampzalige
versnippering van bevoegdheden in ons land wordt gemakshalve onder de
mat geveegd. Dat kan wachten tot 2024. Samen met alle kritische vragen
over geldstromen. En de vraag waarom Wallonië ondanks alle miljarden in
de afgelopen decennia economisch steeds verder achteroploopt op
Vlaanderen.
Feest
België
strompelt dus gewoon verder en maakt beleidskeuzes die de problemen van
dit land alweer een stukje erger maken. Het zal wachten zijn op 2024 om
te zien of de kiezers (en hun vertegenwoordigers) dan andere keuzes
durven maken.
-
Oh
ja, en voor de flaminganten zit er ook iets in het akkoord: Vlaanderen
krijgt van deze regering zowaar het recht om een feestdag te verplaatsen
en van haar feestdag een échte verlofdag te maken. Als er geen meerkost
is. Het zal feest zijn op het Martelarenplein.
Dirk Laeremans
*
DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL
Helemaal
in de lijn der verwachtingen en n heel klein beetje aansluitend bij
voorgaand stukje: e vinger op de zere plek, op de wrat van de ten
ondergegane Franse Gloriol. Gelijktijdig met het in de plooien van de
vergetelheid vallende Rode Misleiding dar er nu al Groen beschimmeld begint uit te zien. Alleen het Blauw der moordzuchtige Jacobijnen blijft nog even naoinkelen.
(1678-1741)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonio_Vivaldi
Opzet of domheid, maar zouden deze Verluchte Vivaldiërs dan echt niet weten, dat Antonio Lucio Vivaldi ;de viool-virtuoos die Le Quattro Stagioni op muziek zttte, een Italiaans gewone Rooms-Katholieke Priester is geweest.
Een Paap die haast 300 jaar geleden naam maakte, als Levend Voorbeeld stellen, is dat nu geniaal of achterlijk? ?
Een onnodige vraag voor volksmisleiders als Wagnikske/Kannikske.
|
