|
255;3 - DE NASPIJS
DONDERDAG 24 SEPTEMBER 2020
 DEEL 3
HIER ZULT U LEZEN
OVER DE VOORDELEN VAN DE ACHTERUITGNG VOOR WIE VOORUIT DENKT
Over de wortels van het (niet meer zo) nieuwe analfabetisme
Nijs lees-vaardigheid- Raymonda Verdyck, topvrouw van 'GO! Gemeenschaps Onderwijs'
foto: ©Belga
De progressieve gedachte en de ontlezing
-
Regelmatig
heb ik het met mijn uitgever Karl Drabbe over de aard van mijn
leespubliek. Wie zijn ze? Oudere, rechts-hangende witte mannen naar het
schijnt. De kans dat ik eens voor een jong negerinnetje mag signeren, is
jammer genoeg inderdaad klein. Los daarvan blijft het intrigerend dat
de jeugd niet meer met zinnen overweg kan die langer zijn dan vijf
woorden. Een veeg teken voor schrijver dezes. Oeps zelfs voorgaande zin
heeft er al zes. We moeten de jongeren proberen te bereiken met
filmpjes, Johan. - Ja, Karl, maar ik zou ze nog liever terug leren
lezen.
Onder-wijs
Leesvaardigheid keldert het meest, de rest volgt (Resultaten PISA-onderzoek)
Als
vader van een 17-jarige puber heb ik wel wat voeling met deze
generatie, en de afkeer van teksten blijkt tamelijk groot. Dat hebben we
in de eerste plaats, hoe kan het anders, aan het lamentabele niveau van
het onderwijs te danken, het universum van de invulboeken waar lees- en schrijfvaardigheid er niet meer toe doen.
-
De neergang van dat onderwijs, en de oorzaken ervan, is een oud zeer dat ik in mijn boek over Mei 68
(De Langste Mars) al heb behandeld. De revolutionaire idee dat iedereen
zomaar recht had op een diploma, heeft de lat alsmaar lager doen
leggen, waarbij zich een neerwaartse spiraal voltrok van zeer
middelmatig opgeleide studenten die als leerkracht voor de klas komen en
een nog middelmatigere generatie naar de unief sturen. Waar studeren
toch vooral gericht is op zuip- en braspartijen. Ook dat beeld moet
iemand misschien eens bijstellen: de UGent als een uitgaans-gelegenheid,
waar je slechts tegen examentijd eens een cursus openslaat.
-
Helaas, het onderwijs lijkt deze tanker richting het analfabetisme niet te kunnen of willen keren
Af en toe sturen pedagogen alarmsignalen uit over het leesniveau van
middelbare scholieren. Helaas, het onderwijs lijkt deze tanker richting
het analfabetisme niet te kunnen of willen keren. De absolute hegemonie van het internet bevordert
ook al niet de leescultuur, hoewel op zich het web voldoende
tekst-materiaal aanbiedt, tot en met de verzamelde werken van
Shakespeare. Maar het relletje tussen de Youtuber Acid -die eigenlijk
gewoon Nathan Vandergunst heet en in Blankenberge bij zijn moeder woont-
en een concurrerend koppel van influencers, toont waar de generatie Z
mee bezig is: met filmpjes die hoogstens een halve minuut duren en over
niets gaan.
Verloren generatie
Vandergunst
werd op zijn 17de wegens wangedrag van school gestuurd en is hét
rolmodel voor zijn generatie, kan je nagaan. Nochtans geen domme jongen,
naar het schijnt zelfs een latinist, maar behept met een politiek
incorrect instinct en een flinke dosis sarcasme. Dat moet op een bepaald
moment gebotst hebben. Zou Friedrich Nietzsche als 17-jarige vandaag
ook een soort Acid geweest zijn, een gabber die zijn 400.000 volgers
dagelijks vergast op een Youtube-grap en voor de rest geen reet
uitricht?
Iemand zou Youtuber Acid eens de complete werken van Nietzsche cadeau moeten doen
Tegelijk
vraag ik me af wat het zou geven mocht zon belhamel zijn tanden eens
kunnen zetten in iets dat enige substantie heeft. Iemand zou Youtuber
Acid eens de complete werken van Nietzsche cadeau moeten doen. Wie weet
misschien brengt het niets teweeg, heel misschien ontploft het.
Andermaal helaas: het onderwijs is onder-wijs geworden. We maken hier
verloren generaties aan de lopende band, de jeugd verveelt zich te
pletter. Bestaan ze nog, de gepassioneerde leerkrachten die begeesteren?
Dat brengt ons op de volgende oorzaak van de ont-lezing: na de
democratische nivellering van het onderwijs, verplichtte het
multiculturele discours in Vlaanderen tot een verdere afbouw van het
taalniveau. Migranten gezinnen waar Nederlands niét de thuistaal is -in
Antwerpen de helft van de basisschoolkinderen- doen
goed menende leerkrachten berusten in een zogenaamde diversiteit die
elke taalkundige verfijning onmogelijk maakt. Vijf woorden tussentaal,
en hup, we zijn vertrokken. Met de regelmaat van de klok debiteert
topvrouw van het gemeenschapsonderwijs Raymonda Verdyck uitspraken waar
mijn haren van ten berge rijzen. Het was ook haar idee om de klas op te
delen in taalgroepen, waarbij het Nederlands hooguit nog een
ondersteunende functie zou krijgen.
Opvoeden tot onmondigheid
Dat
soort progressieve waanideeën, die Verdyck met haar sp.a-lidkaart over
het officieel onderwijs strooit, maakt dat het omgaan met teksten, naast
de algemene verbale vaardigheid, een ondergeschikte rol krijgt in de
onderwijscultuur. Het is nu eenmaal gemakkelijker om een Afghaans kind
te leren rekenen dan een spreekbeurt in het Nederlands te laten geven.
Finaal zullen ook de Nederlandstalige kinderen deze wet van de
nivellering ondergaan en brengen we dus generaties groot voor wie het
lezen van een krant een onmogelijke opgave is, laat staan een boek, of
het schrijven van een tekst.
Ik
leg de nadruk op dat schrijven, omdat ik weet hoezeer die vaardigheid
van jongs af verbonden is met het vermogen om de wereld rond je te
doorgronden, te begrijpen én er kritisch afstand van te nemen. Al was
het maar het bijhouden van een dagboek of een blog, of eens reageren op
een Facebookpost: tekstueel bezig zijn, zinnen op papier (of op het
scherm) zetten, is de wereld reconstrueren en er als individu je plaats
in zoeken. De implosie van de taal in het onderwijs betekent noch min
noch meer het einde van het kritisch denken en van iets wat wij nogal
vaag als een verlichtings-cultuur omschreven.
Mensen die niet nadenken zijn makkelijk manipuleerbaar en sterker afhankelijk van groepsimpulsen
Waarbij ik me altijd weer afvraag in hoeverre deze ontwikkeling niet
bewust wordt aangestuurd. Mensen die niet nadenken zijn makkelijk
manipuleerbaar en sterker afhankelijk van groeps-impulsen. De tijden
veranderen. In de jaren 30 waren het de nazis die boekverbrandingen
organiseerden, vandaag is het de linkse woke-cultuur die eigenzinnige
schrijvers verbant en de intellectuele bandbreedte versmalt.
Neem nu het geval Jef Geeraerts.
Recent in ongenade gevallen als seksist en racist, hoewel niemand
betwijfelt dat de vierdelige Gangreen-cyclus een meesterwerk is. Hij
wordt nu gecontesteerd door een gezelschap van zwarte vrouwen, Dalilla
Hermans voorop, waarvan ik hoop dat ze nooit een literair substituut
voor Geeraerts zullen vormen. Want dat is namelijk ook verbloemd
analfabetisme: echte literatuur schrappen en vervangen door politiek
correct geblaat van derderangs-columnisten.
Morele inquisitie
Het
is niet verboden om Geeraerts in een context te plaatsen, zelfs niet om
hem een seksist of racist te vinden, of er een gepeperde kritiek op te
leveren. De schrijver zou het wellicht zelfs aardig gevonden hebben, men
brandmerkte hem bij leven en welzijn al als een pornograaf. Maar hem
cancelen is iets anders: de nieuwe boekenverbranders bevinden zich aan
de linkerzijde en sturen aan op een globale tekstuele degradatie, een
afwijzing van al wat zich literair en filosofisch boven het maaiveld
verheft, als een elitair, fout discours van geprivilegieerden.
de kruistocht van de wokes tegenover bepaalde auteurs is het morele alibi van het nieuwe analfabetisme
Anders
gezegd: de kruistocht van de wokes tegenover bepaalde auteurs is het
morele alibi van het nieuwe analfabetisme. Wat brengen ze in de plaats?
De grote leegte. Het is zelfs niet gericht naar een andere, alternatieve
literatuur, een tegencultuur, maar op geen literatuur. Het is de
verloren strijd van het lezen tegen het ontlezen, de drang om
zelfstandig te begrijpen tegenover de massacultuur.
-
Dat het zogenaamde progressieve denken de motor is van de
achteruitgang, is een van de raadsels van de moderniteit. Hoe meer
wereldverbeteraars, hoe slechter de wereld eraan toe is, zo ook in de
opvoeding. Het zijn de rode, groene en blauwe profeten van de vooruitgang
die de nivellering propageren. Mogelijk ligt de oplossing in kleinere
kwaliteitskernen, groepen en subculturen die de ontlezing tegengaan, los
van het reguliere schoolverband, misschien zelfs in de vorm van privé-
en thuisonderwijs. Ook hier kan corona een opportuniteit zijn: meer
thuis, terug meer opvoeding op kleinschalig en familiaal niveau.
Ziezo,
heb ik me eens goed laten gaan als boomer en schrijver van een
afstervend publiek, ik hoor er net weer eentje omver vallen. Gelukkig
met een exemplaar van Politiek incorrect in de hand. Geen beter ticket
op de hel mogelijk. In de hemel van Raymonda wil ik in elk geval niet
terecht komen.
Acta Sanctorum
Johan Sanctorum
*
DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Eigenlijk is het zo simpel als de dag. Daar kaan ook niemand iets aan veranderen.
Het enige dat helpt is de kop in het zand steken. Wat neerkomt op vervroegd voorgoed onder de grond verdwijnen-
-
De boekverbranding
dus. Om het * nogmaals - met de woorden van de beul bij de elektrischer
stoel te zeggen: het kietelt even, maar het duurt niet lang. Bij Oom
Adi duurde het amper 12 jaar: 1933 à 1945 Het onheil van de Franse
Revolutie duurde echter dubbel zo lang, van 1789 tot na Waterloo (1812).
Anders gezegd, de mensheid leert rap bij. En duq moet ook het Onheil n
tandje bijsteken. Gewiekster wrden. Geen oorlog, geen revolutie meer.
Da s iets voor domoren. Laten we dus in naam van de vooruitganng de
vooruitgang prediken, dermate dat niemand het in de gaten krijgt dat we
onszelf via de domme rug van anderen, nar omhoog kunnen tillen
-
Wie
komt er dus op het scherm het best van al naar voor? Wie wordt dus
Premier van het Land en zorgt dat het spel niet voortijdig stopt?
Die
moeten ze hebben, want anders nemen die vervloekte populisten het van
hen over en staan zijn op hun beurt, in de kou. Ja, zelfs al met één
voet onder de grond
.
-
Vooruit dus. Op Sloefkes. GOI! En voor ze er erg in hebben, liggen ze weer onder de sloef, die drommelse Vlamingen toch
.
|
